장음표시 사용
151쪽
D. Viglius omitatus Waldec octo esse oppiduIa et quae ex hisce
quisque comitum teneret novit. Interrogavit quoque Eubulum, qui fieret ut modo in arce Waldec commorationem suam in haberet, item quisnam hac aetate eam comitatus partem obtineret, nam olim comes ouo obtinnit. Non quidem de fratre nostr germano piae memoriae, sed de eo intone, qui inmeitecturga habriabat, isquebatur, qui musculum, heredem non reliquerat. Et cum respondissem Waldeciae ob oppignor tos remitus per novercam non esse tantvi proventuum, quo perpetuam habitationem istic habere possem. De derelista haereditate intonis eum latius non interrogaret, et ipse obticui. Jam tertio res immutata. Nam Seldo jam et remmitionem et e pitulationem describi curare injunctum est. Dum modo haec modo illa mihi, quae in caesarem commiserim, imputarentur, tandem erat qui ex aulicis magnatibus rimarum plenus Diutiret, reputationem me quondam cum comite riderico a Furate ergRatisbonae in colloquio habuisse eam in minimam nun esse partem quod malam gratiam imperatoris inciderim Haec autem concertatio siσse habet. Cum anno salutiferae redemptionis nostrae 1546 jussu Philippi attorum principiu et ab aliquot ordinibus imperii ad colloquium de eontroversiis in religione me invito et repugnante animo in audito
rem destinatus essem, ac dum in tractatione rerum Q omo senatoritala penitior hybernaeulo, ubi auritius ab Haedin episcopus Uchstate sis et Fridericus comes a Furstensem dominua in Helgenber et lan&gravius in Ba caesareae majestatis nomine pmsedissent, ac verbalis, sitatio inter d. Μartinum Bucerum ex nostris collocutoribus et dominum Petrum amalvenda, antesignanum papisticorum sive ut ipsi vocari malabant) caesareorum collacutorum incidisset Petrus amalvenda sic exo isqui exorsus est: go vobis perspicue et evidentissimis argumenti vestram fidem, quam vos somniatis, non haberi in seriptura nec unquam a patribus cogitatam, sed esse vanam persuasionem nec quidem esse iis rerum natura, demonstrabo. His atraeissimis blasphemiis Eubulus commotus nee linguam nec animum continere potuit, sed Si inquit, tanto principum et statuum nostrorum impendio hic de una persuasione ag tur, male adsumus. Ae mox ad ridericum omitem, quem sibi quia et ipse eomes esset ad hoc Germanus, cui res Germaniae plus episcopis et exteris hominibus mes esse licet in hoc salsus sit putabat, sermonem, eonvertens, eo quod idem Fridericus non ex omni parte linguae latinae gnarus existeret, germanice conveniens ait Schvager v d here Grasr
152쪽
Friderich, siue vir hir, v d redemison schlechtem Nolin In sollichen sachenn So seint,ir,atalita schWerlic hie. Ad haec Fridericus torve Eubulum intuens et autoritate sua si diis placet usus respondit: Her Grave, Wir haben on de Rom. Key. Mestat ausis Michaeve-lich, da die Colloquentem sollen Redem vis nichi die auditoran. Hoe oraculo Eubulus perculsus, quasi ex tripode Apollinis prosecis obticuit. Labia igitur premit, licet Bucerus, Og, Schne us, Quingennostri collegae strenue sivi calcar addere satagebant, ut apertius cum comite Friderico in harenam descenderet, verum et loco et tempori cessit. Ne tamen ridericum vel timere, vel mihi ipsi de iis, quas illi dixeram, male conscius viderer, vel illi non habita dignitatis meae r tione, maxime in re tam seria palmam tribuere inculparer, post solutum consessum recta ipsum adii, licet voluerit declinare viam, dicens: Domine riderice certe male me habet, quod hispanus nebulo tam Divole et ridicule de re tam sancta fide nostra christiana, loquitur Marid ricus, ut astutam sub pectore vulpem tegit, sermonem nostrum inis rumpens, Prosecto, ait, mi domine comes, rogo ut mihi hoc condones. Quod enim dixi, ex ratione officii mihi incumbebat dicere, potissimum quia sacra caesarea majestas serio huc perscripsit, ne auditores in colloquio loqui permitteremus. Sed si cui ex auditoribus cum praesidentibbus res sit, is praesidentes ad partem ut ipse loquebatur, nam et haec vox modo latina, modo germanica est alloquatur. Brevibus ergo M-bulus respondit: Mi domine riderice, rogo et mihi veniam des. Nam res de prora et puppi religionis nostrae et negocium domini nostri Iesu Christi et salutis nostrae agitur, et persancte contestor, ego jam hic ago partes principis hominis, si quis hujus in hoc colloquio minus honestam
mentionem saceret, non possem bono stomacho devorare, quo magis nefarii illius Hispani verba animum meum male assiciant. Verum Friderieus nescio quid pro more aulico secum mussitans honorem exhibens dextramque praebens, atque ita ex loco colloqui abitum est. Sed testis
mihi καρδιorutuom ille dominus in die illa magna domini nostri Jesu Christi, quo animo Ratis nae haec gesta sint, qui dubio procul omnibus ostendet, quae vel perperam, vel insidiose ab utrisque dicta sunt. Christophorus et Philippus Seldi patre cive Augustano, qui aurifabrum gessit, et matre ex ejusdem opificii parente procreata nati Sunt. 0 felicitatem vero ingenii a Raiemundo Fuggero unice adamati sunt, ejus quoque opera et impensis, posteaquam Augustae prima elementa litterarum addidicerant, Lugduni Franeis in doctoratus honorem pro- 10
153쪽
vecti sunt, eo dignitatis modo evecti, ut alter, nimirum Philippus, caesa ris vicecancellarium, Rer Christophorus, urbis Augustans cancellarium agat. Minit Atrebatensem, doctores et igitum oennem movisse lapidem,
verum caesarem emolliri non posse, ut summa nobis imposita minueretur Ast haec snperi norunt, non nounm est aulicis sumum vendere.
Dominus de BlaWo dicitur ad custodisin Marachalci de Schombergtranslatus esse, quod remissioris quoddam aniam caesareani signum esse dicitur. Eadem duces duo peditatus militiei huc captivi adducti
Caesar valetudine affectus dicebatur. Ferdinandus praeter quatuor centies milIia alia centena millia astatibus imperii in promptu sibi deponi exigit. Eadem Dido a niectuse nobiscum agere, ut tutelam cognatorum nostrorum comitum dem a suscipere vellemus, conabatur, Verum eum audiret consilinm comitis Wilhelmi et quae nos negotiorum moles premeret, tandem his supersedit. Nota quicquid comitum a Waldec querelas vel privilegia concernit, nunc ex archivis camerae imperii exquiritur. Eadem Nicolaummater invis S. Wilhelmus comes a Wugenstein, Ernestus comes a Schaumberg, Philippus et Eubulus nec non Dido a Kntephause apud comitem ilhelmum ab uaxone pransi sunt. Viglin apud Coloniensem pransus est. Eadem electores caesarem adiere, veniam petituri domum abeundi
viij Iunii W0Isgangus Musculus ex cap. I Joannis hunc textum. Vos amici mei estis, si seceritis quaecunque ego praecipi vobis. Non posthac vos dido servos, quia servus nescit, quid faciat dominus ejus, Vos autem dixi amicos, qui omnia, Me audivi a patre meo, nota seci vobis. enarravit. Dixit itaque Christum dominum duo haec discipulis proposuisse, scilicet ut mandatum d dilectione observarent et simul quod re ipsa quanta dilectione suos diligeret, utique pro quibus dulcis simam vitam ponere paratus sit, ostenderet. Deinde ut si eum amarent, praecepta ejus servarent, in vera enim amicitia duo haec convenire debere, primum ut is, qui amat, ejus, quem amat, prosectum quaerat, et in omnibus eidem bene velit alterum ut is, qui diligitur, adamantem re-damo et mutua gratitudine erga ipsum affectus sit. Nam inquit, ista
154쪽
araicitia, quae lucrum tantum aut solum secundae fortunae auram sequbtur prout mundi mos est ad veram amicitiam nihil facit. Nam et poeta quidam dicere novit Turpe quidem dictu, sed si modo vera fatemur, vulgus amicitias utilitate probat. Ubi vero rerum acies tristior apparuerit, nemo est, qui amicum cognoscat, sicut idem Naso canit Donec eris selix multos numerabis amicos, tempora si uerint nubila, soluseris. Talis igitur amicitia, ut dixi, nullius preci est Christus autem ut remoto omni suo vere diligit, ita vera dilectione se quoque a nobis prosequi vult. Ex observatione autem eorum, quae Christus praecepit, non reddimur amici Christi. Nam observatio haec signum est, quod Christum redamemns, qui nos ex mera charitate et gratuita miserio dia etiam tum, cum adhuc alieni ab imo et peccatores essemus, dilexit etc. Nams stamilias ram redditur filius ex observantia erga patrem, sed anitum filius est et pater eum pro filio ducit. Filius autem hac observantia se patrem diligere ostendit etc. Quod quoque ex illo patet, quod Christus dicit, estis α, non eritis. Nam si vera dilectione Christum ainaverimus, prosecto haec dilectio non erit mortua, sed voci Cliristi oboduio sataget. Quod vero dixit, posthac vos non dico Servos etc., est immensae bonitatis Christi erga nos miseros vermiculos iudicium, cum uos Deus et rex coeli et terrae amicos vocat, qui ne servi quidem tanti principis esse merearnur. Simile est et hoc, quod idem dominus dicit, servum non scire voluntatem domini, at se discipulis voluntatem et omnia, quae a patre acceperit, annunciasse. Hic Musculus docuit verbi divini auditus quam necessaritas sit. Item quam salutare sit, hanc patris voluntatem didicisse, et quod lue voluntas minime aut ex parietibus pictis aut anilibus fabulis, sed ex auditu evangelii et bibliis sacris quaeienda sit. Item quod non sufficiat hanc cognovisse et scire, sed ut eam opere inplureconemur, juxta illud, servus sciens voluntatem domini et non faciens plagis multis vapulabit. Item quod si quis per incuriam verbi praecones audire nollet, et tamen ignorantiam praetendere velit, hunc ignorantium
non excusare. Hic autem seriam admonitionem ad oves Suae curae com-
nussas Musculus habuit, dicens: Majores nostri elum habuerunt ea su-eiendi , quae ipsi edocti erant, cum tamen haec voluntas Dei illis non adeo dilucide ac nobis aut coruscant evangelii luce, Deo laus contigit, indicata fuerit. Sed nos proh dolor tam languidi et tepidi sumus, tem nentes tantam benignitatem Dei nec ullo gelo vel Dei gloriae aut nostrae salutis tangimur, patribus declaratio voluntatis Dei, nobis elus Dei de- est. Quapropter pro Christi amore et gloria uos obsecramus meliorem
155쪽
quam hactenus contigit harum rerum rationem habere velitis. Consolatus est et hic rursus pusillanimes, qui dicere possent: At ego miser homuncio, qui possit praeceptorum Christi a me observatio praestare Cupias, inquit, ex toto corde implere et ora Deum, ut eam voluntatem tibi eonfirmet, et opere rem aggredi studeto. t Deus voluntatem, ut dici solet, pro opere acceptabit, et si septies in die lapsus meris, rem gere conare, Deus enim voluntatem pro opere acceptavit. Nos autem
viribus quotidie praecepta Christi implere studeamus. Qui vero nos amasti, Domine, da te redamare, mentem quoque et voluntatem erga torectam, quo ea, quae praecepisti, opere implere valeamus, ut Mundus
de immensa bonitate tua amicos vocare dignatus es, ae nobis spiritum tuum . et bonum per Christum Jesum dominum nostrum impartiri Eadem Coloniensis ad arcem suam Vesbem abiit. Hunc nepos noster Samuel eo subsecutus est.
Eadem comes lihelmus litteras Alberti marchionis a Brandemhnin Franciscum a DalWig concernentes nobis transmisit, cui per Dborium easdem litteras addentes comitis Wilhelmi ab Henneber remisimus, insuper Liborio, quid nostro nomine a comite mlhelmo peteret, in ungentes etc. Floras et Philippus frater in rus abiere. Eadem per Moseon ormaciensem nobis exhibitae sunt, nimeonciliabuli ridentini. Venimus et eadem ad sontem, qui est in ossa urbis Augustae non procul a porta sanctae crucis exeuntibus ad dextran . quem Maximilianus caesar, ita ut aliquoties ex eo bibere solitus sit, in cle-litas habuit, ut testatur inscriptio, quae habetur in saxo ad Parietem
Sub noctem Liborius notulam illam recognitionis et capitulationis inter caesarem et me obtulit. Et quanquam per se jam tum nobis gravissima visa sit, tamen doctor Seldus protestatus est, si vel caesar ipse vel Atrebatensis aliqua in ea mutaturi sint, quae mihi acerbius Videre tur, ne de hoc Seldum incusare velim. Domine Jesu, angor a dextris et coarctor a sinistris, da resistere et tibi soli fidere, nisi enim tui non deficient, ceteri omnes quantumvis potentes ut vestimentum mutabuntur. O rex regum et dominator clomine, destrue omnem structorem et aedificantem non undatum super
156쪽
lapinae Iactum in caput anguli. Et quod modo sacere ectgor, rogo te, ne mihi in peccarum statuas, se interrede pro me apud patrem tibi nihil negaturum, ut mandatis et adhaerere possim, et me spiritu tuo sancto Ave, qui vivis et regnas cum eodem De patre et s. spiritu Deus trinus et unus a principio et nunc et semper. ix Dii in templo Minorum . Joannes Henricus ex cap. I J anais 2 haec verba legit: Et per hoc scimus quod cognovimus eum, si jussa Illius observams; qui dicit, novi eum et praecepta ejus non servat, mendax est et in eo veritas non est eis. Haec, inquit, verba m ximi sunt ponderis, quae licet ob tempora brevitatem, vix enim quarta pars horulae nobis superest, commode explanare non possimus, tamen pancis excutiemus. Est enim quasi summa totius rei christianae, quam hae apostolus et evangelista Joannes tribus, ut adunt, verbis complexus es est enim, in hoc cognoscimur etc. Facile nam est, ut riuut, dicere se christianum, sed qui fidem in Christum Jesum solam collocare et mandata eras observare velint paucissimi, in hoc peeeaut tam qui evangelio adhaerere videri volunt, quam papisti hominum gem omnia tradnumibus humatas confundentes. Ait aurem S apostolus, si Nepta ejus servaverimus, non cuiuslibet praecepta, sed ejus, cujusnam mini scilicet liberainnis es servatoris nostri Iesu Christi. Si quis antem praecepta alicujus servare debeat, is necesse habet, ut prius ea et audiat et addiscat. Qui enim servus praeceptum domini exequetur, ni prius edoctus fuerit, quale sit praeceptrum, quod herus eum servare velit. Ut haec autem perdiscamus, auditu evangelii et frequentatione verbi nobis opus est. Praecepit autem Christus, ut diligeremus eum, sicut ipse dilexit nos, et in dilectione ejus permaneremus, non ad biduum, triduum vel ad emestre tempus, sed usque ad finem perseveraremus ait quoque amicum in necessitate et morte cognosci juxta vetus Germanorum dictum Freundi in de Nolit, reundi in dem odi, Freundi hinde Rutae, da ist in seste Bruine, adducens exemplum Lob, quem omnes amici in necessitate reliquerunt, cum alias domi divitiis afflueret undique stipatus amicis laret. Et quid, inquit, nos experti sumus hoc aevo et anno Numquid dum res nobis coruscant evam Elii Iuce ex votis cederent, omnes nobis passim congratulabantur Deus bone, quantis tripudiis gloriabantur de confoederatione foederis evange-ici de civitatibus et principibus, qui soli sustentare doctrinam veritatis
157쪽
videbantur. Nunc autem, dum peccat nostro et merito submissiores lacti simus et crux adsit, quotus est qui non a nobis resiliat quam rarus est, qui vel concionatorem affatu dignetur Sed haec sunt, ut palam fiat, num vere et ex animo nostra nomina veritati dederimus, amici Christi simus et praecepta ejus serio servare voluerimus, aut simulatores vel hypocritae simus, de quibus ait d. obias: Non contemplatur vultum tuum omnis hypocrita. Et hoc est quod evangelista dicit: Qui dicit se agnoscere Christum, et praeeepta ejus non servat, mendax est et non est in eo veritas. Hic quoque quam d. Musculus subinde movere solet quaestionem, hanc scilicet movit Et qui ego miser et peceator possum servare praecepta Christi Respondit hic idem quod Musculus: Praepara cor tuum domino, velis et cupias ex animo illi in Omnibus obedire, et conari pro posse est Deus per et propter Christum tibi hoc ad impletionem reputabit, quod ex intimis visceribus et velle cupere nobis dulcis illo Jesus largiri dignetur. Amen. Eadem dum nobiscum statuimus coinitiis assa capitulationem illam ad legendum exhibere, Opportune assgret nos ad comitem venire jubens nobis fit obviam. Venientes autem ad comitem a Nassau ilhelmum comitem a Witgenstein ibidem reperiebamus. Consultum igitur miti a Nassa visum est jentaculum sumere et Coloniensem in arce Velbercti adire, periculum acturi, anciam tertio apud Atrebatensem agere velit, si numerus minui posset. Paruimus igitur ipsius consilio ac circa decimam antemeridianam e venientes archiepiscopum in aedicula quadam ante pontem arcis sedentem invenimus, qui conspectoeomite Wilhelmo illi obviam processit nobis quoque dextram porrigens. Erant in comitatu ilhelmi comitis itus a Veldiburg satrapas lusiande et Stephanus medicus a Bredaa, Wilhesmus amitgenstein et ol-radus apud archiepiscopum praeter reliquos aulicos Otto comes a Schavmburg, germanus episcopi frater, Ernestus et Eberbardus comites a Solms, Simonis Lippia comes ac doctor Simon de Montobur, qui reverensi episcopo a medicinis est, erant. Mox igitur mensa apparata et opiparo pransum est, archiepiscopus se ibidem longe alium, quam Augusto suerat, praebuit. Rogavit quoque ut illielmus comes et nos ceteri coenam quoque cum ipso sumeremus, in quo illi morein nos gessuros pol lieiti sumus. prandi archiepiscopus extra arcem nos ceteris ipsum comitantibus in pontem, deinde in pomoerium vernatum ibat, ubi pueri episcopales saltationibus et palaestra se exercere jussi sunt. Episcopus quo-
158쪽
que fritillo tempus cum Velbero et Stephano sesellit, nihil tamenis
intum, sed honestissime lusum est. Instante hora coenae rursus laute viximus nec quisquam mensae
archiepiscopi praeter eos, qui in comitatu Wilhelmi fuerant, assederunt. Potatum quidem est largius, ita tamen ut modus adhiberetur. coena archiepiscopus Wilhelmum comitem ad currum usque deduxit. Inde et nos archiepiscopo valedicentes rogabamus ut, quod comes ilhelmus nostri nomine ab eo petierat, praestare vellet. Spem bonam dedit. Conscensis igitur equis Augustam repetimus. Dum autem ad ernilaiam amnem venimus, rusticus quidam nobis obviam venit, praemonens vada fluminis exundatione aquarum dirupta esse. Nam cum eo die coelum sudum esset et solis splendor acrior alpinae nives sole eonsectae in Lycum diffventes in ceteros fluvios se exonerarunt, et intra parvum hoc temporis spatium, quo in Velberlegebamus, flumen exum dari fecerant. Igitur comes ilhelmus e curru et nos reliqui equis deseendentes inmitiam alia fluminis vada quaerere jussimus, ipsi pedestri itinere Augustam usque ocreati contendimus. Rex Ferdinandus et filius ejus Maximilianus archidux Austriae ob salubritatem aeris in rus ierant, quos et obequitantes vidimus. Arcis Velburgae situs amoenissimus est, qui scilicet Augustam versus ob camporrem planitiem jucundissimum prospectum habet, ex alio latere, cum sit super collem aedificata, monticulosa est hortis et viretis nitens non procul a sylvis regis, quae ferarum feracissimae sunt. Est et ad declive montis in planitie templum divae Redigundae s erum, quae isthac a rusticis colitur, apud quod olim Ferdinandus rex Carolo fratre Austris ducatum accepit et ab eodem in archiducem inauguratus est, quare et magni triumpit ibidem ante annos octo et decem habiti sunt. Augustam venientes in domo comitis Ithelmi Ernestus a Schavmberg, Philippus et Samuel a Walde una erant. Post repotia veniam petentes Waldecciani hospitia sua petunt. Nota de contentione intermacum et Justum me absente habita. Domina princeps ad landigravium maritum missa dicitur. Werta estphalis et alia aliquot laea dioceseos Coloniensis exeonflagratione domuum maxima incommoda perpessa sunt. Archiepiscopus Coloniensis septingentos florenos intra septimanas viginti pro aromatibus et condimentis expendit. Alienum enim ab his Jovis filiis est, samem optimum esse condimentum.
159쪽
Κettele nobiles cis Rhenum archiepiscopi Coloniensis in es, alia archicamerarii sunt. x Junii in templo aurissi hora consueta decantata sunt cantica sacra et potissimum quae ad animandum plebem Christi in hisce temporibus sacerent, qualis est: Nisi Deus erat in nobis, dicat nunc Israel. Item Deus refugium et virtus, et oratio dominica paraphrastica est. Deinde minister ecclesiae pro suggestu caput 18 Matthaei praelegit. Habita deinde consessione publica et obsecratione pro ordinibus ecclesiae etc., post hoc d ex cap. 15 Joannis haec verba repetiit: Non posthaexum vos servos, quia seros nescit, quid ruciat dominus ejus. Os autem dixi amicos, quia omnia, quae audivi ex patre meo, nota seci vobis est. Primo igitur ait in memoriam revocanda antecedentia dicta, nimirum quod Christus dixerit Praeeeptum dedi vobis ut diligatis vos invicem, et quod eis se ipsum hujus praecepti exemplum praebens inquit: Sicut ego dilexi vos, et quam non vulgari dilectione eos diligeret, ex eo patere, quod dicit, majorem charitatem nemo habet, quam ut animam suam de pro amicis suis etc. Quod ipsum et ipso opere postridie ejus diei praestitit. Item quod non solum discipulis sed nobis omnibus praeceptum charitatis dederit. Item quod non sit dissicile praestare cha ritatem, infirmos visitare, corpore nudos Vestire, esurientem cibare, sitientem potu refocillare, et si quid ejusmodi simile est. Verum omnibus his mauus sit, animam pro amico posuisse. Item quod si sic nece sitas charitatis christianae exigat, ne et nos imitari Christum in hoc detrectemus. Item qui fiat, ut Christus apostolis dicat Posthac non dico
Vos Servos, cum tamen post resurrectionem et ascensionem Christi Paurus de se ipso scribat Paulus vocatus apostolas et servus Jesu Christi. Sicut nec non Ioannes in apocalypsi de se ipso loquens Joannes servus Jesu Christi .era Adde his, quod Christus apostolis, quamquam eos amicos Vocarit, praecepta dederit, cum tamen praecipere non sit amiciae domini. M lianc hujus rei solutionem esse ait, culus, quod Cliristus apostolos non servos dicat Sed uuamvis sint peccatores et imfimae sortis homines, tamen pro amicis, non pro servis ducturus sit. Exempli causa, si quis herus habeat servum, cui ex animo bene velitae unice diligat ac illi secreta sua concredat, non tanquam servo Θd ut amico, licet servus sit est Merito autem Jesum dominum vocant, etsi ipsi se ipsos servos dicant, licet ab eodem amici vocentur. Nam tametsi Christus eos amicos dixit et optimo jure eam dignitatem magni momenti ducere debebant, non autem hoc sibi ipsis elatiores evadere
160쪽
ve supercilia erigere debebant, etiamsi praecepta Christi servarent, juxta illud: Cum feceritis omnia quae debuistis sacere, dicite servi in--H s sumus. Esto enim quod simus amici et Datres Christi, tamen non sumus natura filii, sicut is est, qui est primogenitus patri, verum adopticia sumus. Deus qui nos ducet pro filiis, si Christi praecepta observamus, si noctu diuque in hoc ipsum instemus, nobis autem his non ita Mandiamur, ut, relicto verbo et intermissis praeceptis Christi, belliis his homines videamur, ut haec christianissime et doctissime Musculus concionatus es etc. Ad idem exempli hortatus est quoque servos, si qua dominos commodiores nacti suerint, qui eos pio animo tractent, ne mox ex hoc superbiant saginatique recalcitrent. Item dominos juxta princeptum Pauli hortatus est, ne servis ut mutis mancipiis utantur, ae meminerint et se dominum in coelis habere. Item multis de eo dixit, quod Deus ait: Qui servus non scit, quid faciet dominus ejus. Hic munus frugi servi esse descripsit, fideliter hero suo inservire, praeceptis ejus obedire, non curiosum esse nec quid dominus suus agat inquirere etc. micorum autem longe aliam esse rationem. Nam horum interest facta amicorum scire est. Item qui fiat ut Christus dixerit: omnia quae audivi a patre meo, annunciari vobis, cum scriptum sit ipsum postis surrectionem discipulis aperuisse sensum, ut agnoscerent scripturas, et antehac etiam dixerit Spiritus ille paractetus docebit vos omnia et vos in omnem veritatem induce inunc nodum ita dissolvit, dominum non omnia aperuisse discipulis, sed ea duntaxat, quae illis sufficientia ad
Salutem essent et concernerent voluntatem patris, de incarnatione filii et redemptione salutis etc. Apostolos quoque non omnia scivisse, sed ea quae ad opus redemptionis facerent. Nam cum interrogarent dominum: Num in tempore hoc restitues regnum Israel responsum acceperunt: Non est vestrum nosse tempus et articulos temporum. Annot vi et hic do morbo curiositatis humanae, quae sere omnibus mortalibus sit peculiaris, quia quod ea quorum interest nostra scire contemnimus, et omnia, quae supra nos sunt, maxime scire avemus vel avidi sumus,
quod et discipulis domini accidisse dicebat, qui parum solliciti de iis,
quae dominus docuerat, contentionem de primatu subiere, quaerentes inter se, quisnam in regno caelorum major futurus sit. Sed retulerunt hi responsum a domino, quo satis eorum ambitiosam curiositatem redargutam constat. Et post multa hac coronido concionem clausi Nihil esse audivisse verbum, nisi intus in animo spiritus s. gratia auditum vegete et oveat. Adduxit et exemplum deiparae virginis, quae cum