장음표시 사용
251쪽
Λ ostenderetur. ad conseruandam videlicet unitatum, sicuti Sanctus Cyprianus testatur; Et Lib. d8 'vanuis, in uiciis, Apol totis omnibus post re-vnit. Ee- surrectionem tuam parem porcitaton tribu phclcsi . sicut mitit me Pater, dc cy mixto vos. Accapite Sp ritum sanctuam si cui remiseritis peccata, remittun cur illi; si cusretinueritis, retincbuntur: tamen ut unicarem mamies taret, unam cathedram constituit , α unitatis
eiusdem originem 3b uno incipientem, sua auctoritate disposuit J Omnes igitur Apostoli o dinariam habent dimittendi peccata auctori rem . Verum supremum dominium soli Pe. tro tribuitur. Sed & in Concilio Calcedanen .s s legitur,totam Synodum Leoni Summo. P5tifici ita acclamalle. LGlum, Oecumen: litisi uniuersali, Patriareb permultos annos vivas. Caeterum, ii vnniersalis, ni equens etiam, ut cidem omnis Ecclesiastica potestis subiiciatur. Deciusdem Eccle,siae praeeminutia, de Chrysostomus super Ma inquiri : Filius, inquit, qui Patris est, oc ipsius Filis potestatena Petro uni ucis aliter eon is v b:q; tetrarum , & homini nior tali. omnium, quae lunt in coelo, dedit a uetari catena, dandoci claues, adlloc ut Ecclesiam ubi J: terrarumn pia pii et J Et superio annom. Iacobum loca-
inerterminat in loco; Petrum autem totius
orbis magistrum, de doctorem. J Postremo ei C soli idei ii Saluator praecipit: Paice orae meas: Io. 11. eiusq; succcii oribus tanquam Principi, Dominici gregis Pascei di cura demandatam Ad sui, Ocquδ reddi nardua. Tu es, inquit, uium . cui claues tradicae, cui oues 'amisiae sunt. SutS. Poniis quidem, d alii cosi Ianitores, 5 gregum Pa stores, sed tu tanto gloriosus, quanto delerentius utrumq; pret caetcris nomen ii redita: ti. Habent illi sibi assignatos greges, singuli singulos. Tibi viatu lictediti sunt, una unus, nec modo ovium,sed de pastorum tu unus omnium pastor. Vnde idem probem quaerist ex verbo Domini. Cui etiarii non dico Ep; ςq-porum, sed M Apostolo: uni sic absolute. sic D indiscrete commii ae sont oues Si me alii/s Petre, pasce oves meas. Quasi Illius, vel illius populos ciuita is, aut regionis, aut cz: te regni t mos naeas iri quit ui non planum,
non designasse aliquas, scd assignasse omnes t JIta Bet nardus. verum saecularis etia pro innis potestas Romano Pomifici iure subiscitur, clim ei, ad quo ultimi finis pertinet diro io, sub jci etiam debeant ili , ad quos spectat cura antecedenti uosinium, & eius Imperio diris'. Catetum Sumitatu Pontificis Partessunt ad glori , quς vitim' finis creditur, ad que coditus homo est credentes omneS cluigcru, i Sicut hoc ab eiidςm
Omnibus iure postulatur, ut eide stibijciantur ἰ g
quos decet cura antecedentium finium, ii eli corum, quae ordinantur ad ipsam. In veteri lege, quia sacerdotium de totus diuinorum cultus tempor hum tantum acquisitionem respici bax, quorum cura soli Regi, Principi lis aeculati incumbit, sacerdotes consequenter ca Ddem Regibus subici jebantur: At non scin noua lege, cum Sacerdotium Euangelicu,quo homines ad bona spirituali', aeternaq; tradu suntur, 3ltius initietur. Et quidem inessabilia ter diuina disposuit, simulqι praesct fit Ptoui. dentia, ut in Romana urbe, qua Christi fideliuSacerdotio primam sedem suturam nouit, erusi nodi paulatim mos inolesceret: vicivitatis nimirum ipsius Rectores Summis Sacerdotibus rcolla submitterent: De quo de valerius Maximus h et x litteris cutigauit: Oumrapola religio ponenda semper nostra Cois, duxu, o in qui- Summa maiestatu decus cons ι valuit: quapropter n)dubirauera acris Imperia si ire. Ita valeri'. Et qua uis utraq; dignitas,icu potestas a Christo Sunio Potifice, atq; Imperatore cxor diu duxerit, perinde ac distinct. decima: --n F inmedi Hor, habetur: haud ex ςquo tamen utraq; censenda; sed una alteri ita subiacet, ut
etiam Imperator Summo Pontifici parere d beat. Manifestum hoc & ratione, te similitudine, Nauctoritate redditur. Ratione quido inprimis, cum entia ex Peripateticorum prin- ULPcipe male disponi noluit. Caetetum minus a re, imo perperam disponerentur, si Ecclesiae mςbra, ipsiui fideles, qui sunt nobilissima entia in m udo a pluribus aeque gubernarctur: Eninis uero, quod uni placeret, alteri displiceret, dc
quod unus decerneret, alter abrogaret: haudita ii Imperator supra Pontificem, quoad ni duili nec caro supra spiritum, sed econtra, Sumus Pontat ex super Imperatorem eminere, as firmandum est. Et cortς cum Dominus Petro Io. ii dixerit: Pase utiq; etia constat Im.
peratorem lsi tamen ouis Christi, fideliri; esse . . desiderat Summi se debete Pontificis imp o subditu omnino sateri: Argumento ad hoc
distinctio decima. Suscipitis . In huius eo m- probationem confirmat oc consecrat Summus Pontifex imperatorem , Vnde Apostolus ad Hebraeos: minor, inquit, a maiori benedicitur . 'Deponit praeterea Sumus Ponti sex, si adsit causa rationabilis, Imperatorem, quemadmodum Innocentius ridericum. Imperium item traLferti vii de Imperio de Graecis in Francos, de de Francis ad Alemanos videte est: ex bis tu cur satis Summi Pontificis praeeminentia di-goscitur, cuin inserior, aut aequalis, insuperi xem, vel aequalem minime imperium habeat. Firmati et dehinc proposita vetitas similit dino
252쪽
Iu ratam S. Hieronymi cap. Y VI.
l A dine: Cum Eceles a militas pro uiribuet Triun-pliante imipetur, quae sub uno tantum Principe, Deo videlicet gubernatur: Et huiusmit, tantis patiter, unus tantum,summus j; in regimine ei se debet, Pontifex nimirum , qui non Imperator, sed Summus Pallor, atq; Papa, idest Pater Patrum dicatur, quo se non qu s t=rannum in Ecclesia , sol tanquam Pa- trem omnium ex Paterno affectu cognoscat. Auctoritate deniqι idipsum comprobatur. Enimueris Getasus, Anastasio imperatori scribens . Duo inquit, sunt, imperator Auguste, Pist, quibus principaliter hic mundus regitur: A ctoritas Sacra Pontificum,dc Regalis potestas, in quibus tanto graue est pondus Sacerdotum, quanto pro ipsis etiam Regibus hominum in Ambros' diuino reddituri sunt examine rationem. J Ide i*ς0dςm ex Ambrosio: si sublimitatem Episcopalem Regum sulgori compares, de Principum diad mali, longe erit inserius, quam si plumbi ni talium ad auri sulgorem compares. Qujppe, cum videas Regum colla , M principum submitti genibus Sacerdotum, & exaltata eorum
dς xςta, orationibus eorum credant se comis muniti. J Et Ioatures Papa Honorio: si Impsi xator sinquit) Catholieus est , filius est, non L praesul Ecclesiae.J Caeterlim hanc saecularis p testatis s. R. E. Romanoqi Pontifici, iure de- C hitam subiectionem, non illinc deducimus,: quod Summus Pontifex, pretier Prouincias, ScRegna particillaria, quorum Summum habet Imperium, ta nimum etiam uniuersalis regni, totius ii Orbis in temporalibus assit memus. Minime. Sed hinc accipimus quὁd saecularis potestas in ratione finis , qui tranquillus est D status reipublicae inserio sit Ecclesiastica , aus finem sempiternam dixim' Beatitudinem: Cuius&spiritualis potestatis virtute, potest idem Summus Pontifex, quoties ratio fidei, ML Religionis exigit non solum censuris aduersuai Imperatores: Reges, de Christianos Principest omnes agere, verum de temporalibus domi-
D nijs priuare, eaq; in alios transferre. vltimo, subie bonis huiusce perpetuum erga Sanctam
Romanam Ecclesi ii cultum,atq; consessionem
l ad salutem consequendam necessarium Sanctus Thomas ex praefato Cytillo, Tractatu supra commemorato,aduersus errores Grςcoru,
capite septuagesimo secundo,hisce concludit': Ostendit etiam, quod lubesse Roniana rami sit de necessitate salutis, Dieit enim tillus in libro Thesaurorum: Itaq; stat res niet, si Christum imitamur, ut ipsius oves vocem audiamus manentes in Ecclesia Sancti Petri Apostoli, Non inflem vento superbiae, ne
sorte tortuosus serpens propter nostram con ... ιentionem nos etpriat, ut Euam olim de Para
diis. J Et Maximus in Epistola Orientalibus Editem dicit. Coadunatam, Sc sundatam in per petram consessionis Petri dicimus uniue talem Ecclesiam, secundum Saluatoris definistionem, in qua necelsario salus animatum n strarum: nostrum est manere,de obedire,tuam seruantes fidem, δύ confessionem. J Ita ex prae- satis auctoribus Sanctus Diuinas, de subi mnis in Sanctam Romanam Ecclesiam cultu. De eiusdem aeque articuli consessione, iam supra capite quarto ostendimus, aliter sentient cin haeresim labi. Ad oppositam Hieronymi
initio allegatam auctoritatem breuiter respo detur: intelligendam eandem esse de Regno,
atq; Sacerdotio lud rum: Textusq; ipse pro Fplietalis, cuius ibi Hieronymus affert explan tion in apertissimus est. Porro in Veteri T stamento sacerdotalem potestatem temporali fuisse obnoxiam, iam supra monuimus. Atqι haec satis de eius eminentia, studio li ab vn:uersis Christi fidelibus illi perpetuo exhibendo.
s Perit simi viri non ignorans ingeniuo. Qui nanq: fieti poterat, ut ea in Sacras litteris Hieronymi ignoraret ingenium, qua sola obsamiliaritatem sancti Spiritus Sacrotum onan um cognoscit arcana voluminum' Cuilas Gli columbarum describtinturi Cuius abditissumorum intelligentia nosteriorum sons sim tu , puteus aquatum viventium praedicatur At quanti eiusdem Hieronymi ingenium iugiter eadem fecerit, inferius capite decimo octauo explicabitur. . Transtiti emeim, quam vidualdis veriorem, tam in Ecclesiis legentiam, .m mam ex . ponenciam recepu. De veritatu translationis clus, ac inter caetera omnes dignitate, atq;
praestantia plura saepius, ptqsertim veris ςapite quarto, de decimo quinto notata sunt, ii quη. ne frustra hic repeti videantur, mittimus lectirem. Sub Darnaso autem Potitifice Ecclesiam si primum, vitam adhuc agente Hieronymo .ciusmodi translationi, script: sq: cius auctorita- Item tribuisse ex eo conijc:o,quod idem in Apologia aduersus Rufinum haec habet: Psalteriuquoq; emendatissimum iuxta Septuaginta Interpretes nostio labore dudii Roma siticepit. JEt in sit periori capite ad eundem Damasum, citata Epistola. Nouum, inquit, pus me fa- Ppi. 3.cere cogis, ut post exemplaria scripturarum
toto orbe disposa quasi quidam arbiter sedea. de quia inter se variant, quae sint illa, quae cumGrFa consentiant veritate. Pius tabor, sed periculosa praesumptio, iudicare de caeteris i in sum ab omitibus iudicandum, senis mutarzlinguam
253쪽
3 linguam, canescentem iam mundum, ad initia tetraliere paruulorum. Quis enim doctus Pariter, vel indoctus, cum in manus volumen allum pserse, M a saliua, quam semel imbibit viderit discrepare quod lectitat, non statim erumpat in vocem, me falsarium,me clamitas esse sacrilegum, qui audeam aliquid in veteribus libris addere, mutare, corrrigere 3 Adue sus quam inuidiam duplex causa me consol turr quod Sc tu, qui Summus Sacerdos es fieri iubes, de verum non esse, quod variat etiam
maledicoru testimonio comprobatur. si ille. Non moleste accipias lector, si unum, idemqι testimonium semel, atq; iterum,&tertio etiam
3 in hac ipso opere aliquando allatum perlegas;
quandoquidem ut verborum sensus explicetur, sic fieti necesse est. In locis communibus rivulos Tullianae eloquentiae licet deducere,d docta declamatione audientium aures mulcere: in Commentariis vero,nec verborum Compositio,nec redolens floseulis oratio, sed res proposita simpliciter, atq; pure examinanda est.
Sed de his Augustini testimonium adstipulari videtur, dum ad Audacem ita scribit. Psa
terium a Sancto Hieronymo translatum ex Hebraeo non habeo: nos autem non interpretati sumus, sed codicum latinorum nonnullas mendositates ex Graecis exemplaribus emen, dauimus: perinde ac inserati quod si illud in
' ipso eius promulgationis exordio, quo tempore iam in Septuaginta,Commentarios suos vel
incoeperat, vel absoluerat habuisset,illud aeque Commentarijs explanasset. Deniq; de Hesychis Alexandrini, de Luciani Antiocheni ma utia editionibus Hieronymus disseres,easdem a nullis,vel paucis receptas dicit,quod eis postos. Septuaginta Interpretes, siue vetus, siue nouu stamentum emendasse non licuit choc cistex propria auctoritate. 2 Igitur Hieronymus, qui ad tantum se munus a Damaso Potifice delectum res atur, consequens etiam est, v: c:uiadem auctoritate propria ipsius quoq; cluc brata translatio tunc probata, Vulgataq; per totam Ecclesiam credatur. Rationabiles tran stationis huiusce causae,capite quarto arierun
s Depra Γυ Gregorisum Moralis BDo. Circa principium videlicet. 6 Nouam traraetulauionem di sero.Quippe quae eius iudicio cuncta ex Hebram eloquio verius transflanderet.&dignissima cui in omnibus fides haberetur, foret. Nova veto Gregorij aetate Hieronymi editio nuncupabatur , qudd post alias omnes invulgata esset. Ad euius pleniorem intelligentiam sciendum, ante hane ipsam Hieronymi versionem quain- plures alias cercunferri consueuisse. Et quide
de prima squam ptolomaei philadelphi, Pto E
lomaei item Lagi illi; iussu a Septuaginta,e Iis
daea in Graeciam conuocatis Interpretibus, ex Hebraeo in Graecum 1 et monc in Alexandriae
Insula, quae Pharus dicitur translatam fuisse in Praefatione Pentat heuci assirmat in omnibus set me scripturae Sacrς librorum prςfationibus, ae in suis super Prophetas Commentaris S, te tio quoq: vel bo agit. De secunda, Aquilae ubdelicet,luminisaia,tum ad Marcellam,&D, Α masu in Epistolis saepius. De tertia, Synam chi. in Ptasatione in Iob, M super Hieremiam. Epitas. De quarta, Theodotionis, in prologis Danie- i si lis, de quatuor Euangeliorum. De quanta ab Origene Nicopoli in Attico littore sine nomine inuerita, in Praefatione Commentarines de porigenis in Cantica Canticolum. De sexta
pariter oc septinia, incertis auctoribus edita, in Habaculi commentarijs. De octaua tandem Halae.1.
de nona,Hesychij videlicet,lc Luciani in praecitata superquatuor Euangelia praefatione. Respectu igitur hactenus memoratarum: Om-mum,Hieronym i editio optimo iure communi vocabulo, noua a Gregorio, de Sanctis ali; s P tribus diccbatur, quod nouissima post omnes ex Hebram sonte purior emanasset. De cuius
aeque praestantia capite supetiori .r Et in Ezeri mi exponensi quod de in clibus'ibitur: Vuumquod, duariu atis velabat coum suum cum subiunxi si alterum JI--r-. Habetur huiusmodi de anim, selibus visio Ezechielis capite primo, quam x lutulentissime idem Hieronymus in Commentat ijs super eundem explicat. δ Protinmintulis: Transtition Arara, ra Inserpretum, quila, o Theodosunu, drommachis ictu per uiates nihilex his verbis
inueni . Meminit, de additionis huius ex Hebraeo textu Hieronymus ibidem dicens: Multa,de in hoc,&in alijscapitulis a Septuaginta praetermissa sunt, quae ob longitudinc pon re supersedi. De hac ipsa Septuaginta Inter- prctum editione, a quibus, Vbiidc quando elucubrata sit, capite quarto iam diximus. Caeterum, ut de his quoq; Translationib' Aquili, NTheodotionis, dc Symmachi, quos aliquando
Haereticos, interdum IudaiZantes,nunc Pros
lytas, alijsq; nominibus sugillat Hieronymus,
notitiam habeamus, breuiter de eisdem nuna agendum.
Aquila igitur primum Gentilis. atq; Adria
no Imperatori charus, a quo de restituendae Hierosolym fabrorum praefectus est, in Christum credens, cum Sacri sontis unda persus esset,ab Ecclesia post aliquot alimos,quod Gentilicias adhuc superstitionibus nimis addimas foret, eiectus,Christo tale non ferens iniuria
254쪽
ra ratam s. Hieronymi Lap. XVL a a I
o retrunciauit, ac Protaytus factus, simul ii cir- cuneisus, hebraeorum ita linguam didicit, ut
vetus Testamentum in Graecum, ac ex eodealiqua etiam ita Chaldaicum sermonem veri rit. Natione eum Ponticum, atq; cum eo . qui alio nomino OnΚelos dicitur eundem putat Victorius. Diligentem, doctissimum, curiosumq; verbi de verbo interpretem, Ut tiam Hieris antecelluerit, vocat Hierony
Theodotion quanuis nonnulli minus proprie Thodotio scribant) eodem genere secundum Epiphanium, quo de Aquila ortus , dci se iactus Christianus , haereticorum dogma,
y Tatiani videlicet. Marcionis, Ebionisqι se
latus est: mox religione nostra neglecta, Iu- deorum legem, circuncisione etiam obtenta
professus est; quo tempore in eorum lingua distanda desudans, saetos veteris Testamenti
libros Gradico eloquio transfudit, inter caeteros, vetetes nimirum ac nouos interpretes,
medius,Hieronymi testimonio processita curias etiam scriptis aliquando incredulus, nunc semichristianus, interdum Ebionita vocatur .
Eius interpretatione in Danielem ad sua utq; tempora viam suisse Ecclesia, in Praelatione Danielis testatur. Floruit sub Seuero circa annum Domini ducentesimum.
a Symnachus genere Samaritanus,quδd principatum a se quaesitum apud gentem suam
obtinere nequiuisset ad ludaeos transiεs circu-cidi voluit, sicq: Proselytus essestus, quod
priuati adhuc hominis conditionem in quo animo ferret, ad Baptismi Sacramentum peruenit: Demum in Ebionitarum haeresim lapsus. i eandem scriptis quoq;, ac praetcrtim in suis s
per Matthaeum commentariis tueri Contendit. Conuertit hoc tempore ex hebraeo in Graecum sermonem facios salpturae codices: non quidem verbum ex verbo, sicut Aquila, sed sensum e lenis. Haereticum iudaizant Evna cum Theodotione, Praefatione in Iob seria D bit Hieronymus. Floruisse vero is traditur sub eodem Seuero, circa annum Domini centesimum cum nonagesimo. Ex his satis perspicuum est,cur Hieronymus in praedictorum sit gellationem Interpretum diuelsis interdum viniatur nominibus.
y sed Brasi me sicripta re enus . Pulchrς ad proprium citea Hieronymi scri ea studium indicandum , non ea se legisse tantum, sed relegisse Sanctus Gregorius tradit , cum in illorum temone assiduum ipsum mei propria eius declarent opuscula, in quihus laequenter eundem allegat, de honorifita
he vitaverite ira posivam, non quidem iuria Everbum, sita iuxta siensium inuenerat. Hoc de saepius fatetur ipse Hieronymus: non quidem verbum semper ex verbo. sed sensum quandoqi ex sensu: interdum ti etiam ex utroq; permixtum se transtulisse contestans. Cogoes inquit in Prologo Danielis P per singulos
seripturae diuinae libros aduersariorum respodere maledictis; qui interpretationem meam, repraehesionem septuaginta interpretum criminant ut: quasi non, de apud Graecos Aqui. la, Symmachus , dc Theodotion , vel verbum e vetbo .vel sensum e sensu, vel ex utroq: commixtum , Sc mediae temperatum genus translationis ex praesserint.J Et paulo iiiura . Et Haec autem Translatio s a se editam intestigens nullum de veteribus sequitur interore-tem, sed ex ipso heortica, Arabicoq; sermone, de interdum Syro, nunc verba, nunc sen sus, nunc si iniit verunm resonabit. Ji t Nam pertim interpres, ut omnino uia hit praetermitteres, aliquando verbum de veris νbo, aliquanLocum lingua repugnaret barbaries,
sensium selum exprimebar ex verbis. Cum his
partiri ea consentiunt, quae de Optimo genere interpretandi idem Hieronymus tradita Dissicile est, inquiens, alienas lineas insequentem non alicubi excedere: Sc arduum , ut quae in aliena lingua benedicta sunt, eundem decorem in translatione conseruent .significatum est aliquid unius verbi proprietate: non habeo meum, quo id et seram , de dum
quero implere sententiam longo ambitu vix breuis viae spacium consumo . Accedunt hyperbatorum anfractus, dissimilitudines cas uiri, varietates figuratum ipsum postremo suum , Seve ita dicam vel naculum linguae genus . Si ad verbum interpretor, absurdo resonant, vel si in sermone mutauero , ab
interpretis videbor ossicio recellisse. I Haea ille. II. Aueo utiά transferen 2 modum idem me notis in tibro, quem de optimo genere interprerandi ediit, probabiliorem esse euidenter insinuat. Non auctoritate quidem tantum saecularium scriptorum, aut Septuagimta , vel caeterorum, Aquilae, Symmachi, MTheodotionis interpretum, sed ipsius quoq; Saluatoris, Eangelistatu &Apostoloru testimonijs idipsum manifeste comprobat. Habetur libellus hic Epistolatum eius Tomo secundo , penultimo loco in ordine , Epistolacentefima prima, ad Pammachium: quem etiam non tam imperite , quam nequi cc
Rufinus Libro secundo Invectivatum minatus est, ut in eo, praeter tituli ins iptionem, nihil boni contineri r quin potius tri
255쪽
aa 3 commentatrum D. tum pessimum, iactauerit. Caeterum Rufini procacitatem atqti mper uiam , praedictorum satis superqi reiicit sententia imςrpr tum,Tuliij, Terentii, Plauti, Cecili j,Horatis, Seputaginta, Aquilae, Symmachi, eodoti nisi Gin de Domini ipsius saluatoris auctoritas: Tota deniq; Sanctorum Patrum, Hilarii, Ambrosij, Augustivi,Gregorii, ac reliqum rum schola: perinde ae in ipso quoq; libello
latius ostenditur. Hunc demum ipsunt libellum, Augustinum efflagitasse,propria eius verba ad eunde Hieronymum declarant, quibus ait i Librum quoq; tuum, ius mentionem seis cisti , De optimo genere interpretandi, cupio legere, de adhue nolla, quomodo coaequaudast in interprete peritia linguatii coniectutis eorum, qui scripturas edisserendo pertractant quos nesesse est, etiam si recte,atq; unius fidei fuerint, varias patere in multorum obscurita e sententias; quantiis nequaquam ipsa varie. tas ab eiusdem fidei veritate discordet; Sicut etiam unus tractator, secundum eandem fide aliter, atq; aliter eundem locum potesh exponere, quia hoc eius obscuritas patitur. Has Augustinus . At non Gregorij tantusi sed , liorum quoq; pene innumerabilium SanctoruPat tu celeberrima in eu ipsum insurrexeritne testimonia : Libelli huius tempus Baronius in
trecentesimu nonagesimu quartu annu reserta cuius sentetia ipsiuimet Hieronymi aeque t
stimonio ideirco c5sentanea est, quod in prinfatimo Commentariorum super Ioriam haec habeat s Triennium circiter fluxit, postquam quinq; Prophetas interpretatus sum,Michaea, Nahum, Habacue, Sophoniam, Aggaeum, Malio opere detentus non potui implere quod coeperam. Scripsi enim librum de Illustribus viris, & aduersum Iovinianum duo voluminarApologeti eum quoq; , & de optimogenero imterpretandi ad Pammachium, de ad Nepoti
num, vel de Nepotiano libros duos. J H ibi,
ex quibus satis coni citur, memorato eundem Domini anno datum, cum prisertim, de . numerat ita quinq; Prophetas Commentarij, trecentesimo nonagesimo primo alibi adscrip. ti sint, de liber de viris Illustribus treeentesimo nonasesimo secundo,
ais Beat Mam virginuare perpetua obrum um m : 3 prioren voluptati caraxu ιMiser ιnci bansem , o Lamms tura meritorum est H,iamiam serentem s haereticum , ait Epicorum Chrisyra ram probaras alteram vero, qui ex sc tum nitebatur ovendere, imactam Dei Matrem alios Fus h buisse, velut talotam, o riptura rinuus st ramem redar rat. 7 Poria atium quendam hareticum, 'Fribe is, sed cosi prendo consit, quiri Rese Mectiora carnu eonirasidem Catholica/n mutem, ηa nes huiusemori propoκebar. δ In qua atrae resurrecta isemus t s Si in ipsa qua morimur: ergo o nutricibus post morte optu it. ιν Sι in altera: rr nequaquam erit resurrectio mora rum, sed transformatio in alios. ra Diuersitas ριι sexus , marisacfemina erit, aut non erat' II Si erat,sequennurer nuptia, o concubitin , sita cr generatio. r Sι non erit: subinta diuersitate sexus eadem corpora non resumetent,s e tenvia erunAdrstitit ita: 11 dicente vostolo: Semmamr corpm ammale, urget co tusspiriti ale. I Me m audissem , mihil Fean ais Hieron in inculm sit nece trum qisma vipera, o mortifera binia resistenvi , csin νωι hominem , cir breui interrogatione conclusi dicens. ι Utrum crederem ti ram resurrectionem morauorum, annone Is civica se credere res Ud es, intuli: eadem resurgent coriora an Hierat 1s Cum aerissu eadem iso fiscisatin sum, In eodem sexu , μη in altero ' at interrogata reticenti, o in re tu bri hue Hime transferenti caput, ne feriretur: inia Lis η m, tace , ego mi bitro te repsem ebo, o eonsequentiam inferam. a 2 Si non resurget mμιcr υι mulier, ne, masidus vi misimius, non erit resurrectis mortuorum i quia siexud membra habet, membra autem totum corpus efficiunt . Si autem 'in se membra non fuerim o ubi eris res ructio corporum , qai sine sexu non constat, or membris i as Porro si vorum non fueras resarrectis , nequaquam reis res, rectio mortuorum . a. Sed ob simi quod de nuti se oscis. Si eadem membra se rint , sequi nuptias, a Saluatore dissoluitur. as Erratis , ne sumes siripturo , nei viris rem Dei. In νesurrectione enim moriuorum non nubent , mi nubentur, siderunι similes c Eurisor ' . νει dicitur; Non uasemi νei γεω νr, sexuum inersitas dem fratur. Neme
256쪽
In Vitam s. 'merans cap. XVI. bas
iis de lapide,olaro dicit, non nubent, nes nubentur, qua naturam n ossi non salem: sed is Edis, qui possunt nusere, o Chri gratia, ac viriuete non nubant. a uod si opposueris: quom G. go erimus similest Angelorum, cum inter vel non siima lin, o semina 'Fremur ausu 1a: P so sub antiam nobis Angelorum,sed conuersationem, o beatitu inem Domin- reprommis. ay Sim Grudo promisti Iur, non nasura muratur. as Porro si queris , in qua aetate resarrecturi fumuriziuxta Eclusiarum traditiones, θ' i solum Paulum istudes res Oudendum: sto Guod, in virum perfectum,cν inmensuram atatis plenitudinis rara resurrecturi summ: in qua est dam dat con tum autumant ι σ Dominum Saluatorem tigimus purrexisse. δι Et multa, qua de uros Te menao in se cationem haeretici protuli.
x C ipsa resis Iovinianum libros duos.
O Truculentu istud monsitu, unde cu suis factiosis eruperit, vel cuius ordinis, aut professionis extiterit, quas etiam impio ore blas phemias protulerit, singula prosequi videtur Sanctus Ambrosius ad vercellenses Icribens: Audio enim homines, qui dicunt nullum esse abstinentiae meritum, nullum frugalitatis, nurulam virginitatis gratiam, pari omnes et stimari preci delirare eos qui ieiuniis castigent eatne tuam, ut menti subditam faciant i quod nun. quam secisset, nunquam scripsisset ad instruendum alios Paulus Apostolus, si deliramentum putasset. Quae istos Epieureos noua seliola misit non philosophorum, ut ipsi aiunt, sed imperitorum, qui voluptatem praedicent, delicias suadeant, castimoniam nullius esse dicat utilitatis. Fuerunt nobiscum, sed non fuerunt ex nobis ineq: enim pudet dicere, quod d ieie
Euangelista Ioannes. in Sed hic positi primo
ieiunabant, intra monasterium continebantur, nullus erat luxuriet locus, interdicta ludibriosae disputationis licentia. Hoc enim audierant: quae deberent cauere monueram: nihil prose- ceram. Et latuescentes itaq;, talia disseminarexceperunt, quibus incentores cssent vitiorum
omnium. Miserabiles perdidetur, quod utiq; ieiunaverunt; perdiderunt,quod aliquo se continuerunt tempore. Nunc itaq; diabolico studio inuident aliorum operibus bonis, quorum ipsi fructu exciderunt.J Hete Ambrosius de I uiniano de asseelis eius. De eodem de Hier nymus. Ante linquit nudo eras pede, modo non solum calceato, sed de ornato: tunc pexa tunica, de nigra subucula vestiebaris, sordida. tus Sc pallidus, x callosam opere gestans manum, nunc lineis, oc sericis vestibus, de Attr batum, Ad Laodices indamentis ornatus ine dis r rubent buccae: nitet cutis: eomae in occipitiu frontemq: tornantur i protensiis est aqualiculus, insurgunt humeri, turget guttur,& de obesis faucibus vix suffocata verba promuntur. J Monasticam igitur aliquandiu vitam in Monasterio professus laninianus, cum inde libidinum flammis exaestuans aggressus suisse multas haereses, dequibus paulo post agemus
euomit, ad quarum firmitatem nonnullos etia Fa se conscriptos eommentarios invulgans, plurimos ex utroq; sexu illorum Iectione e sanctioris vitae propolito Romae deiecit. Verum, natantum ulterius grassaretur malum, catholic
tum hominum industria, detestabili opere ipsi Hietonymo, Bethlehem agenti transmisso, illud ide ipse cum proprio auctore duobus libris confutauit. Numeratur eiusmodi annus a Baronio Tomo quarto Annalium Ecclesiastic rum Christi trecentesimus nonagesimus. Et quidem aptissime, cum eo ipso, a sititio Summo Pontifice ipse Iovinianus publico decreto damnatussit. Tunc miserandum illud accidit: Ex quo, de Augustinum lacrymas sudisse legi mus: Rufinum videlicet, eo ipso tempore a cHieronymi suisse necessitudine impia auulsi ne distractum. Enimueris, cum idemipse tuemagni nominis Rufinus in ipsam Urbem v nisset, ut Periarchon libros, vi se ex Origenetranslatos proderet, pra satis Hieronymi libris,
aduersus Iovinianum,qui circunserti illic, tune coeperant,intantum detrahere coepit, ut ipsum etiam Siricium Summum Pontifieem squod matrimonium nimirum in eisdem ultra quam
par esset despectum iactaret) non nihil in illos concitarit. Testatur hoc Hieronymus Epistola quinquagesima secunda ad Pammachium, librorum eiusmodi propugnatorem his verbis:
Audio totius in te ut bis studia concitata: A dio pontificis de populi voluntatem pari men- te congruere. Minus est tenere sacerdotium,
qu m mereri.J Et de Rufini perfidia loquitur
praecedenti Epistola ad Domnionem,quae de si Rufini nomen non exprimat,in eundem tamosuisse conscriptam, eruditus quoq; ante me, in suis adnotationibus obseruauit Henricus Grais uius. Cum igitur in hosce Hieronymi libros, siue imperitorum grex, siue aemulorum fict io undiq; obstreperet: rogatus ab eodem Pam machio vit Sanctus, Apologiam pro eis conscribere cogitur. In qua omnia a se in eis tradita, Apostoli dictis, quibus virginitatem nuritiis praesert conlana demonstrans, illos aequὀ
257쪽
re praehendit, quI verba tantum aliqua cavillan ἔur; no considerantes Tera, vel cui, quando, vel qua occasione: neqι quid, aut ante prae L serit, aut postea consecutum sit. JHabetur Apologia hus. nodi Tomo secundo, Epistola quinquagesima. Exeae Theodosii aduersus Iovinianum ad Felicem praesectum Praetorio rescriptum eiusmodi. Iovinianum sacrilegos
agere conuentus extra mutos Vrbis Sacratissimae Episcoporuat quaerela deplorat. Quare supra memoratum corripi placipimu &contulum plumbo, cum caeteris particibus i uis, Sc ministris exilio coerceri a ipsum autem inachinatorem in insulam Boam festina celeritate deduci: caeteris pro ut libuerit dummodo superstitiosa coniuratio exiiij ipsius ducretione soluatur j solitarijs: M longo spacio inter se positis insulis in perpetuum deportatis. Si qui autem pertinaci improbitate vetita de damnata repetiuerit, sciat se austeriorem sententiam subiturum. Dat. pridie nonas Martis Mediolani, Honorio nonum, Sc Theodosio quintum A A. Consulibus. J Est is annus secundum Baronium, Panu num de alios duodecimus supra quadringentesimum i Vt ideo post Romanae etiam Ecclesiae iugulum, Ioninianum multis adhuc annis eandem exturbasse ex his certum habeatur. Deniq; in praefatam Insulam deportatus Iovinianus murquam ultra auditus est. De eius obitu ex Paulo Praesbytero haec habet Gennadius L Meminit Ioviniani hcresialchae, de voluptatum, M libidinum praedicatoris: cui antantum continentis vitae, Eccastae institutio contraria fuit, ut inter luxuriosas epulas anima
eructaret. J H F ipse, sed de his alias, capite
nimirum decimo. a Er contra Helvidiam de Beata Maria Vi sinitate perpetua libram unum. J Et huius oblatrantis canis , qui ex blasphemia sibi gloriam comparare studebat Hieronymum confregisse maxillas,despectuiq; omnino habuisse, propriactus verba declarant, quibus eundem ita ali quitura Quis te oro ante hanc blasphemiam nouerat Quis dupondii supputabat ' Cons cutus es quod volebas: nobilis es factus in scelete. Ego ipse, qui contra te scribo,ctim in ca-dem tecum Urbe consistam, albus sui aiunt in ater ue sis, nescio . JHaec ipse, ex quibus Romae se edidisse librum, anno nimiium Domini tre. centesimo octogesimo tertio, vel proxime loquenti aperte indicat. Meminit idem saepius libelli huius in suis scriptis praesertim in lia bio de viris illustribus i In Epistola de cust dia Virginitatis ad Eustochium: Et in Matta theti commentarijs. mpus quoq; de locus, in quibus eundem edere contigit, in Isaiae quadrasesimum quar um a rit. Deniq; M librum Damala Pontifici ostendisse, Pammachio re gstat ut Epistola quinquagesima. Porro de viriu': de Ioviniani oc Helui diu haeresibus nucsubditur.3 rem priorem voluprati earnis incubantem. Innumeris profecto Ioviniani lasciuia, libidineqi cocinne describit strophis Hieronym', sed praesertim libro secudo aduersus eu.dem sequentibus: Lubricus serpens, de Prote nostet in vatiarum se mutat portenta sormarum. Qui enim in coitu, de in saturitate Epicureus est , subiid in retributione meritorum Stoicus essicitur. Hierosolymam Cithio, Iudaeam C pro, Christum Zenone mmmutat. JEt infra. Macte virtute, imo viiijs: habes dein castris tuis dc Amazonas exerta mamma, Fde nudo brachio, dc genu venientes, Contra se viros ad pugnam libidinum prouocantes. Et quia oppulentus paterfamilias es, in aviarijs tuis non turtures, sed upupae nutriuntur, quae foetidet voluptatis lustra circunuolent. J Doctorem praeterea voluptatum, atq; libidinum D minat eundem Ezechielis tertio decimo capiate: Alij autem tinquiens voluptatum de librudinis doctores dicuntur consuere puluillos, Mponere sub omni cubito man us, Epicurei, octo alionii de apud nos Iovinianus, dc Eunomi', qui dicunt i Manducemus & labamus , cras . . cnim moriemur .. G. Et narimm futuro meritorum di mmmolarentem . Ex Stoicis hanc accepit blasphemiam. Stoicorum enim suit, peccatorum tollere dissi rentiam.& delicta omnia paria reddere, nec ullum inter erratum discrimen facere . Cςterum antequam sigillatim de eius blasphem ijs subiungamus, quo scribendi genere usus in eis explicandis sit,ex eodem inprimis Hieronymo audiamus. Pauci sinquit ille) Lib. i. admodum dies sunt, quod Sancti ex urbe Ro- 'ma fratres, cuiusdam mihi Ioviniani commentariolos transmiserunt, rogantes, ut eorum ineptijs rcsponderem,& Epicurum Christianorum Euangelio, atq; Apostolico vigore tererem. HQuos, cum legissem, de omnino non intelligerem, coepi reuoluere crebrius, Ec non verba modo, atqi sententias, sed singulas pene bit bas discutere, volens prius scire quid dicor et, de sic vel probare, vel redarguere quod dixisset. vetum scriptorum tanta barbaries est,&tantis viiijs spurcissimus sermo confiasus, ut nec quid loquatur, nec quibus argumentis v lit probare quod loquitur, potuerim intellige re. Totus enim tumet: Totus iacet i Attolli eis per singula, de quasi debilitatus coluber ici
ipso conatu frangitur . non est contentus nostro, idest humano more loqui: altius quiddam aggreditur. i
258쪽
Hare de similia de portentoso Ioviniani l quendi stylo. Eiusdem deniq; dogmata,leulter ita peti tringit e Proponam breuiter aduersarii sententias, M. de tenebris, librisq; eius,quasi de foveis serpentes protraham; neq; finam venenosum eaput spinis maculosi cor poris protegi. Pateat, quod noxium est, vepossit conteri cum patuerit. Dicit, Uirgines, . Viduas,*Maritatas, quae semel in Clit isto Iotae sunt, si non discrepent caeteris operibus
eiusdem esse meriti. Nititur approbare, eos
qui plena fide in baptismate renati simi, a dia- lo non posse subuerti. Tertium proponit, y inter abstinentiam ciborum, de cum gratiarum actione perceptionem eorum, nullam esse distantiam. Quartum,quod extremum est, esse omnium qui tuum baptisma seruauerint
unam in regno coelorum remunerationem.
Haec sunt sibila serpentis antiqui: his consilijs draco de paradiso hominem expulit. Caet tum quanta ingenis sublimitate , de virtute
Hieronymus aduersus immane monstrum descenderit, opus ipsum, duobus vi dictum est libris distinctum, Augustiniq; etiam testiminnium , ex Epistola quadragesimaquarta ad
eundem Hieronymum, contra imperitorum
C factionem oblattantem declarat eiusmodi rapud parilitate peccatorum soli Stoici ausi sunt
Hieron. disputare contra omnem sensum generis hu- P mani, quam eorum vanitatem, in Ioviniano
illo, qui hae sententia Stoicus erat, in a cupandis autem, dc defensandis voluptatibus Epicureus, de scripturis sanctis dilucidissime uicistir In qua tua suauiisima de praeclaris. sma disputatione fatis euidenter apparuit, non placuisse auctoribus nostris, vel ipsi pitius , quae per S locuta est veritati, omnia e se paria peccata.J Haee Augustinus, ex cuius testimonio quam sancte, quam; pie adue sus Iovinianum Hieronymus proprios lab res prodiderit , quanqi demum iniuste ab in
mulis calumniam ob eosdem passus sit, liquido eonstat. y Haretisum, ars Epicurum Ch Mn
vum probat. Et quidem merito; inter caetera enim quae Epicurus iactauit dogmata illudi potissimum suit, quo in voluptate summum bonum atq; veram felicitatem esse affirmauit.
Ex quo postmodum voluptuarii homines Epicurei ab eo dicti sunt. 6 iterum vero, qui ex fripturis nitebatur ovendere, intactam Dei Matrem alios sus habuisse, velut iacistam, is scripturas penitus
ignorantem restietuis. In duobus praesertim Helvidium deliquisse, in haeresis nimirum c
fictione, M in sacrarum talpturarum allega
tione Linc patet. De priori, aduersus eundE L sub libri exordio satis expraesse agit, dum scribbit. Iam ad radices infractuosi arboris Euangelii securis est admouenda, & cum infixeum ditate soliorum tradeda flammis, ut discat aliquando reticere , qui nunquam didicit i qui . Igitur sanctus mihi inuocandus est Spiritus , ut Beatae Mariae virginitatem suo sensu. ore meo defendat: Inuocandus de Dominus Iesus, ut sacri ventris hospitium, cuius nouemensibus inhabitator fuit, ab omni concubitus suspitione tueatur. Ipse quoq; Deus Pater est imprecandus, ut matrem filii sui virginem ostendat suisse post partum , quae suit mater U- ptequam nupta .JDe posteriori pariter per totam ipsam disputationem idem euidenter I
quitur , dum Sc singulis quibusq: Scripturae
sanctae auctoritatibus perperam allatis respondet, de easdem in illum acute retorquet. πις praeterea de eo Gennadius prodat, Accipe ex eiusdem libro de viris Illustribus adamussim huc translata: Helvidius, inquit, Auxentis discipulus , S mmachi imitator,scripsit religionisquide studio libtu,sed non secundu sciet iam, neq; sermon neq; ratione nitidum; et
ius operis ita sanctarum scripturarum sensus ad suam peruersitatem flectere conatus est, ve Gearum testimoni)s asserere voluerit sanctam Mariam post natiuitatem Domini, quem virgo peperit, Ioseph sponso suo iunctam, te
ex eius consortio filios suscepisse, qui fratres Domini appellati sunt . cuius prauitatem arguens Hieronymus libellum documentis scripturarum sulficienter iactum aduet sus eum edidit. 7 Poria alium quendam haereticum non sir benis , sed coLoquendo confodit, qui de Resurrectione earnis contra sidem Cauolicam sentiens, qsamones harusmodi propoηebat. D promitur veritatis huius historia ex Epit
phio Paulet ad Eustochium , ubi sequentem Haduersus Origenistam quendam texens Hi tonymus disputationem. Tangam . inquit)breuiter quomodo haereticorum coenosos d
uitauerit lacus Paula scilicet P S eos imstat habuerit Ethnicorum. Quidam veter toreallidus, atq; ut sibi videbatut doctus, Msciolus , me nesciente coepit ei propone Cquaestiones Sc dicere. Quid peccauit infan ,
ut a Daemone corripiatur In qua aetate resurinuti sumus alia, perinde ac in littera nunc explicatur . Cur vero haeretici hi ius nomen proprium Hieronymus non pro dat, hanc arbitror causam: quia nec dum
de haeresi suspectus fuerat : Et propterea pro prima vice, eidem c ut in textu e narratur conuicto, de fraterna Iuxta Euang - ' LEE H
259쪽
A vi praeceptum admonitione correppo is ter
nymum detulisse, facili ducor assensu. C. rerum neminem alium praeter Palladium, pnno Christi trecentesimo octogesimo octavo, pNitriae eremo in Palestina,morbi causa prose
tum sieuti de se ipsismet in Lausiaco, capite vagesimo secundo testatur) atq; eo ipso tempore Origenis deliramenta illic paulatim disseminantem eum fuisse scribit Baronius T 'mo quarto sub anno Christi trecentesimo o togesimo octauo. Cui de Hieronymus in Pr oemio aduersus Pelagianos adstipulari vid tur,cum scribit: Palladius seruilis nequitis eandem haeresim instaurare conatus est,&nouam
y Translationis hebraicet mihi calumniam struere. J Ob quam etiam causam Sanctus Epiphanius, eundem in Palestina haeresim eiusmodi Apud praedicantem deplorans haec habet; Palladisi 'n, Galatam, qui quodam nobis cliatus suit,& nune misericordia Dei indiget,caue, quia Origenis haeresim praedicat ec docet, ne sorte aliquos de populo tibi credito ad peruersitate sui erroris inducax .Jr In qua aetate resurrecturi sinus p ut sequens de Reiurrectione corporum disputatio Iegentibus pateat, Origenis breuiter, quem Palladius ex professo sequebatur sententia asserenda . Asserit igitur Origenes in libro de - Resurrectione quarto, & in expositione primi Psalmi, Be in Stromatibus, duplicem in Eccles a circa rςsurrectionem ipsam agit rati errorς.
Alterum eorum qui carnium, ossium, de sanguinis , vultus, nec non totius corporis mem brotum omnium resurrectionem fatentur; M- rerum eorum s Marcionis nimirum, Apellis, de Valentini in qui salutem latum animae tribuur,ec corporis, ac carnis resurrectionem, tanquam insaniam penitus detestant ut . Propterea se in medio utrorunq; costituens, 5c a carnibus uni sententiae abhorruit, de alterius pariter delit menta vitavit; nimiam utranq; in utrarium essec indemnans. Igitur non carnium squirpe quae γα ita coitu, dc alijs innumeris quon odie indiget in sed corporum futuram resu rectionem di t; non quidem quorumcunq; eorporum scorpora enim, εο terrestria, de cvlestia esse; siue somposita Zc simplici nullui ignorat in sed corporum simplicium,quae utiq; in die Iudicij ex virtute seminaria,ipssismet i
corporibus a principio indita, consurgent, quς nec tactui subiacebunt, nec oeulis cernen tur, nec podere praegrauabuntur, dc pro loemrum, in quibus sutura sunt, varietate mutabil-tur. Ad cuius opinionem in Isaiae sexagesimusextum caput alludens Hieronymus: Mirors inquit quosdam aereum corpus, de paulatim
in puras tenum dissolu dum post retine nem introducere.J De hoe ipso peruerso dον gmate latius disserit idem in Epistola sexagesi- maprima ad Pammachium,capite octavo, ocsequentibus. Ex his ergo Origenisti aeresis de Desarum. Pallad' at praesertim Otigenistarii haud infimi liquet. Caeterv m de eisdem in P testina degentibus : quibuscum etiam perpotuum illi certamen erat, conqueritur ida Hieronymus, P machio scribens. Dicctibusq; n bis, utrum capillos, Oc dentes, pectus ta vem rem, manus, oc pedes, caeteros': artus ex integro resurrectio exhibeat; tunc vero risu se te nere non possunt, chinno liora soluentes, t&sores nobis necessarios, dc placςtas, dc medicos ac sutores inserunt.J Et alibi, Pilosiotas nos a
pellant, dc luteos, animalesq; de carneos,quod F non percipiamus ea quae sunt spiritus . His breuiter sic praemissis reddeamus ad litteram. In sua arare resurrecturis must ut propria doResurrectione corporum modo, quo explicatum est, heraeticus sententiam proponat, de aetate inprimis resurgendorum porporum in
p Si in ipsi, in qua morimur: Ergori nutri e ris reserrectionem opπι erit. Allegat i couenies de infantibus: Si enim in ipse,in qua morimur, aetaxe resurrectio sutura est , prose to de nutricibus prouidendum tunc erit, ne ii dem infantes,quibus in dies singulosex hac V ta migrare contingit, vagiant. Et simile huic Galiud absurdum caeteri deducebant Origenisis de senibus, quibus de baculis tunc , de multo igne opus fore dicebant, uno quidem,quo seς sa exasustaq; corpora sustentarentur , altero quo eadem corpora nimio figor hyberno pissertim tempore pontracta calefierent ro Si in altera ' Silicet aetate. rr Ne3 qaiam erit resurrectis moramorum,
sed transmario m atios . Putabant enim inrigenistae resurrectionem hullismodi in altera state, corporum mutare, seu omnino transiorm are naturam, quod falsum esse infla d monstrabitur.
ris,au non eris. De sexu iam secundo resurrectione inquirit, ut aeque catholicam responsionem destruat: quandoquidem nec sexuum diuersitatem, nec membrorum distinctionem in resuscitatis corporibus Origenistη admisexebant,r 3 Si erit sequemur es muri es comubit sed se grauratio. Videbantur enim eis in ipsis exsuscitatis corporibus membra superdua, quae sua operatione caruissent. Quasi . N in hae vita, dum adhuc miserus,impetitionibusq;
continuis obruimur, non nitamur uos non im-
ylςῆς opera membrinum, quibus Ν ab Apostq
260쪽
A la dicitur. Mortificate numbra vestra, quae sunt c, os . Derterram: Quasi dc Dominus noster, atq: saluator, qui cum informa Dei esset, formam latui dignatus est assumere, factus obediens Patri utq; ad mortem, quaedam assu serit superflua membra, cdm illis minimc usus sit: Quasi deniqi Ioanni Apostolo, atq; praecursori Baptistet vitam ituria dederit, cum stra eos. dilectione castrarix. 14 D mn eris; sustisa diser*ausexin, ea.
dem corpora non resiurgem, Munura erint, ostiris M. Hoc illud est, quod thaereticus reis surrectionis corporum impugnator probare 3 contendebat: futuram nimitum aethereorum Corporu, seu aereorum, de aurae tenui similiu, quae inquam, & sine carnibus, &. sine ossibus, sine sanguine, dc neruis, atq; membris s.
νs Dicente postolo: Semis Murcorpsu animale,surg t v stirituale. Propriam deniq; sententiam Apostoli dicta ex prima ad Cori ibios capite decimo quinto accepto sugillat; quod quomodo intelligendum sit breuiter e plicatur : Non sic in resurrectione mortuorum corpora ex Apostoli sententia spiritualia esse futura, quatenus ex eisdem membris, quibus aliis constiterunt, & eisdem ossibus, carnibus,
C do sanguine expertia sint sutura i sed quatenus
in illoru operatione tunc omnia,quq animalis, atq: infirmitatis sunt, relictura atq; dimissura
sint In quo sentu alibi ide Apostolus,de Saetis
disserens viris. Vos Aulem in carmenones istam tametsi in carne eosdeesse constaret. Hac insuper explanatione Scripturae sacrae testimonia illa percipiuntur, quibus . Cor. . dicitur: Cara, ct regnum Dei non pos P. . El. V obit omnμ eoo salutare Dei os t. Non permotau virum meus in homi-usaearo sent. Et . Inhasuaso ineu, erambulato,'ero istorum Deur. Et illud.
D Ne is quoη m corpora vestra, umplum sunt. Spirium sani t Liquet igitur, quod non eo
porum natura, sed operatio mutanda sit: ae ita eisdem per ςxpoliationem operationum animalis, gloria tribuetur, ut illorum substantia nunquam ablata intelligatur,
Hieromyειψὶ intus, isset necessitas nequis -- pera, M mortifera bestia re en i, couem homoebreui interrogatione conclusi dicens. Pultate nequissima vitaradlςitur haeresi s. Enimum ris quemadmodum vipera contra se veniente hominem intuens in circulum se illico contrahit, caputqi in quo vitam se habere cognoscit, in medio abscondit: sic & haereticus seu per sermonem philosuphorum, seu per apparen-Nm seripturarum cognitione videt se a scondere, protegere, atq; desen spre 1 Sed Eec Eclesiasticus doctor,quasi in virgῖ, hoc est incincis virtute soluit circulum, caput latens inumnit,&illud solidae doctrinae, scripturarumq; diructu perpulit: de quibus Se illud Saluatoris in telligi potest: Progentes viperarum, quis ostiu-du vobis figere a ventura tra' Qui mellto hiatu. 3. etiam mortiferae bestiae comparatur, cum peruersis suis dogmatibus genitos Christo filios
interimat, R inmovibus deuorandos tradat. I Vtrum crederet futuram reserrectionem mortitarum, an no ' Quamuis Oiigenistas mortuorum resurrectionem confiteri certo sciret
Hieronymus , aduersantein tamen haereticum Fde eodem nunc fidei, ac symboli articulo interrogat, ut xx responsionibus arsuat, simulqι
L , cum se credere restendis , intati:
Eadem resurgent corpora, aDera ' Aptissima sane instantia ; non enim vera mortuorum re surrectio intelligi potest, nisi Neorundem iresorum corporum,quae sola duclum interierunt, 'α singulis momentis occumbunt, resurrς concedῖtur.
1ν Cami duci set eadem. Hoc certe, si superius Origenistarum explicatam opinione attendas, falsum omnino est: qui enim fieri potest, ut corpus exsuscitatum sine ossibus, cneruis,carnea anguine,& membris,adem cu eo sit, qui antea ex eiusmodi omnibus constabat tAt haec illorum astutiar ve in disputatione, cur Catholicis de mortuorum resurrectione, quandiu de corporibus sermo sui siet,omnia illis concederent, quo apud populum, simplices': praesertim cum eisdem sentire, credere, de confit ri viderentur. Imo quod maius est,iuxta fidei etiam symbolum, carnis resurrecti ncm tunς vehementius praesti confitebantur somnia i men amphibologice nequissimo ibo sensui χtelligentes. At ubi de membrorum in resultatatis corporibus distinctione qu stio crat .ves de sexuum diuersitate, qui sine nimbris esse Onon pol sutit, subdebatur interpellatio; Tunc iresponsionem declinabant, maioribusq; impetitionibus agitati, protinus in rixo, dc iussi erumpebant oc controuersiam omnem peda
crepitu, vocis clamore, manuuntq; concussis'
ne soluebant. Quod ne hsc a me, tu Lector, excogitata putes: Testem accipe ipsum H Ρ ενὶ ισ.ronyinum,qui eiusdem Origenis crrores impugnans, pd Pammachium habet: Credimus inquiunt sorigenistae scilicet ὶ resurrectionem
futuram cortiorum. Hoc si bene dicatur, pura consessio est. Sed quia corpora sunt ccclesitia, dc terrestria, dc aer iste, M aura tenuis, iuxta naturam suam corpora nominantur ι corpus