장음표시 사용
111쪽
es . Hinc sit , ut minor post quinquennium de inoisicioso testamento queri possit L. G. C. d. tit. in quib. eauis . Ge. bc post praefinita legibus tempora queat appellare L. I. C. y advers. rem jud. necnon post biennium
exceptione uti non numeratae pecuniae d. L. ult. C. in quib. cauisi. tu integr. restit. necessnon es .
Duplex excepta est praescriptio , adversus quam ne restitutio quidem in integrum minori datur : una est praescriptio quinquennii ne de statu delamstorum quaeratur L. st mater 6. C. ne de sata defundi. Oe. Altera est temporalis praescriptio criminum , quoniam in exsecutionibus poenarum in integrum restitutionis auxilium paratum non est. Idcirco minor neque post annum de injuria queri potest , neque post quinquennium adulterii accusare L. auxilium 37. pr. D. de min.
neque post sexagesimum diem adulterii accusationem iure mariti , hoc est sine calumniae metu , instituere : quoniam qui post eum diem accusationem iure mariti sibi pe mitti desiderat , nihil aliud , quam delicti
veniam , id es calumniae, deprecatur , ut i quit Tryphoninus in Z L. 37, f. i. quum post
112쪽
LIBER I. CAPUT VI. IOIpostulet sine calumniae metu uxorem accusare. Sed de hac re cap. 7. O 1 o. huius libri plenius dicemus. Duplex quoque praescriptio excipitur , in qua non nisi certis legibus minor restituitur, nempe triennii praescriptio litis coeptae , &non terminatae , adversus quam , ut supra dictum est , minor non restituitur , nisi tutor, vel curator solvendo non sit L. properandum 13. g. vlt. C. de jud. Et praescriptio dotis cautae , bc non numeratae , adversus quam minor non restituitur , nisi intra duodecimum a nuptiis annum : huius heres non nisi intra annum a morte ; nisi is quoque minor sit, cui quinquennium conceditur Novell. Ioo. cap. a. O Auth. si minor C. de temp. in integr. res it.
De iis praescriptionibus disputant scriptores, quae iure municipali statutae sunt , qualis est praescriptio iuris κροτιμησόωι, bc si mi
les , utrum eae minoribus noceant, bc utrum adversus eas in integrum queant restitutionem
impetrare . Et vulgo putant, huiusmodi praescriptiones adversus minores procedere , sed eos posse in integrum restitui; quam opinionem Alciatus quoque sequutus est de prin
113쪽
iou DB RESTITUT. IN INTEGRUM sume. reg. I. praesumi. 2o. 9 Gregorius IX. probavit in eap. consiturus 8. de in integri
raste. Sed mihi nihil videtur proponi, cura communi iure recedamus , ne minoribus obsint, quum certum sit posteriores leges ad priores pertinere, nisi contrariae sint , ut dincet Paulus in L. sed O poseriores et . D. deIegib. Idcirco aio, quaecunque temporales praescriptiones peculiari civitatis iure, aut consuetudine statutae sunt, eas nequaquam minoribus objici, nisi vel diserte cautum sit , ut iis quo ine obsint, vel id exigat publica
utilitas , aut probata consuetudo. Verum enim apud nos minorem post legitimum tempus ad rem iure praelationis re dimendam non facile admittendum crediderim , seu in hac principe urbe ex Consuet. si quis emit, de juri congri seu in regni provinciis ex Cons. Ianeimus. Etenim Constitutio videtur aperte minores lapso legitimo tempore praelatione excludere : nam , ubi eis denunciatum fuerit pro mense quadrimenstre concedit: ubi denunciatio nulla facta est, post decennium iubet securos esse emtores , nec posse a vicinis inquietari qua generali
locutione, quum ante minores quoque me
114쪽
Lrax R I. CAPUT H. xos minisset, hos etiam videtur comprehendere. Consuetudo vero , quum ex consuetudinibus Norimanniae , atque ex iure Francorum descendat , ut in Insit. jur. eivit. Neapol. demonstrabimus ; quo iure huiusmodi praescriptio minoribus obiicitur , nec adversus eam restitutio praestatur, ut scribit Tiraquellas de
retradi. gentilit. 3. 35. glos a. num. 3. con
suetudo , inquam , videtur pariter post pra stitutum tempus minores ad praelationem nequaquam admittere : Nam , ut scribit
Tiraquellus loe. eit. , alias nullus emtor vel longissmo tempore triginta , vel quadraginta anno in tutus esset ab hoe retractu. Vix enim reperias familiam , aut eognationem, in qua non sit anniculus Di iam , qui etiampos vigintiquinque annos intra quadriennium resilueretur in integrum . His accedit . quod Gempla non occurrant , quum minores seu
aetatis privilegio, seu in integrum restitutione προτιμησis post legitima tempora repetierint .
115쪽
De in integrum resitatione ob lucra a minoribus omissa.
NON modo minores , si, quod habebam,
amiserunt, restituuntur : sed etiam, si quod adquirere potuerunt emolumentum, omiserunt. Idcirco UIpianus in L. ait praetor p. f. 6. D. de min. scribit : Hodie eerto jure utimur, ut O in luero minoribus succumratur.
Lucri vero omissio in hereditatibus, & legatis , in contractibus, & in iudiciis contingere potest, de quibus singulis hoc capite
dicam a Si ut omictam hereditatem , vel bonorum pGyessonem, vel quid aliud adquirat ad tit. 4o. t lib. 2. Cod. Et quidem principio, si minor hereditatem sibi delatam repudiet, lucrum amittit; ideoque merito erit restituendus. Ea res, ut pro merito intelligatur, plenius de repetenda omissa hereditate dicendum est, ac primum ea iuris regula tenenda est, qui hereditatem sibi delatam semel repudiavit, rumsus ad eam reverti non posse L. I. C. de jur.
116쪽
LIBER I. CAPυT VII. Io5 deI. O L. 4. C. de repti f. hered. Huius regulae olim duae fuere exceptiones, altera, quod filius , qui intestatae matris hereditatem repudiaverat , posset ex S. C. Orphitiano ad
bona, quae repudiaverat, intra annum mut ta Voluntate redire, antea quam consanguineus, vel agnatus adivisiet L. filii 6. f. I . D. ad S. C. Ter li. Cujus rei eam reddit Paulus in d. f. I. rationem, quod ex eo S. C. agnati non aliter ad defunctae hereditatem admittantur, quam , si nemo fliorum volet hereditatem suscipere ; quae Verba , quum extensiva sint, ad annum oportet extendere , bc poenitentiam filii admittere . Altera exceptio fuit , quod suus heres , qui se paterna hereditate abstinuerat , posiet omisiam hereditatem repetere . De hac re
ita Ulpianus . in L. s quis 8. D. de jur. de lib. scribit: Si quis suus heres posea quam sabsinuerit , tune petat tempus ad deliberana dum , Videamus , an impetrare debeat : magii que es , ut ex cadisia debeat impetrare , quum nondum bona venierunt. Quod tunc obtinuisse puto, quum in ea causia bona erant, ut
venirent , hoc est , quum alius interea hereditatem non quas verat. Id Iustinianus in
117쪽
peravit , ut si quidem is, qui repudiavit maior sit annis quinque ὀc viginti, resque non sit integra, hoc est bona sint distracta, nequaquam ad repetendam hereditatem admittatur : sin res fuerit integra, 'bc is , qui r pudiavit , nonum ti vigesimum annum eri cesserit, triennium habeat ad adquirendam rursus hereditatem: si vero minor sit annis novem dc viginti, expleto vigesimo nono anno intra triennium possit omissam heredit
Atque in superioribus casibus nulla necessaria est in integrum restitutio, ut filii maternam , vel paternam hereditatem, quam omiserunt, queant adquirere. Quod si minores fuerint, qui delatas vel extraneorum hereditates omiserunt, generatim restituuntur , ut eas repetant L. I. O C. I ut omis . hered. Oe. O L. 2. C. si min. ab hereae se abs. uod ita accipiendum est modo res sit integra : nam Paulus in L. quod si minor a f. a. D. de min. scribit: Scaevola noser Webat , si quis juvenili aetate duc rus omiserit ,
υel repudiaDerit hereditatem , vel bonorum Passesionem : si quidem omnia in integro sne,
118쪽
LIER R I. CAPuT VII. Ioromnino audiendus es : s vero jam disracta hereditate , O negotiis sinitis ad partam meu nium laboribus sub situli veniae , repellendus es ; multoque parcius ex hac cauisa heredem minoris resiluendum esse .
Sed huic Iurisconsulti responso adversari videtur Iustiniani constitutio in d. L. ult. C. de repud. hered. in qua ita loquitur: Nisforte adhuc eo in minori aetate consitura res υenditae sint, tunc etenim per in integrum re situtionem non denegatur adire hereditatem , res recuperare , O creditoribus paternis fatissae ere . Has leges non eodem modo interpretes conciliant . Quidam differentiam faciunt inter minores puberes , bc impuberes :alii , ut Balduinus lib. s. de juri nου. bc DO-neli. VII. comm. v. supra dictam L. v q. q. a. correctam a Iustiniano putant in L L. tile. Plerique vero, ut Accursius ad L. I. O I9. C. de juri delib. Cuiacius ad d. L. 24. Duarenus ad eie. C. si ur omis . hered. Oe. suos ab extraneis separant . Sed mihi videtur dicendum Paulum loqui, ubi substitutus, aliusve omissam hereditatem adiit, ad quam repetendam minorem restitui docet, si omnia in integro sint , hoc est, si opera , ic industria
119쪽
stria substituti bona nondum distracta sint, atque aes alienum dissolutum . Quod si bona distraxit , & cum creditoribus transegit, ut sibi pecuniam pararet , ad quam ejus laboribus partam minor praetorio auxilio venire desiderat, eum repellendum scribit . Atque hunc minorem Iustinianus ad restitutionem cum alterius injuria minime admittit : sed illi restitutionem indulget , qui hereditatem omisit, quam quum nemo adiisset, bonis distractis creditoribus satisfactum est; quod Pauli doctrinae non est contrarium. Dicamus igitur, minorem , qui hereditatem
seu paternam , seu eXtraneorum omisit, ad eam repetendam restitui, seu eam nemo interea adierit , & bona distracta non sint: sive distracta sint, ut creditoribus fieret satis :seu alius interea repudiatam adierit, modo omnia in integro sint , hoc est bona industria substituti vendita non sint, neque cum creditoribus transactum , ut is sibi aliquid comparceret pecuniae; ad quam alieno labore , industria partam minorem venire iniquum est . Sed minor , qui restitutionem impetrat , ut omissam quaerat hereditatem , post bona dis
120쪽
LIBκκ Ι. CAPuT VII. IO9 distracta aeris alieni dissolvendi caussa, potestae etiam bonor um venditionem oblata pecunia revocare P Aio eum , qui ad adeundam omissam hereditatem restituitur , non
idcirco posse venditiones bonorum , quibus 'creditoribus satisfactum est , revocare ; nisi ostendat se iis venditionibus non levi damno affectium, vel quod vilius bona vendita sint, quam Valebant , vel quod ea bona alienata sint quibus sua plurimum intererat non carere , ut superiori capite de distractione pignorum dictum est . Atque hoc sensu accipio , quod Iustinianus scribit in L L. vlt. C.
de repud. hered. Tune etenim per in integrum resilutionem non kenegatur adire hereditatem, O res recuperare , O creditoribus paternis δε-tisfacere ; non quod minor , ubi restituitur ad adquirendam hereditatem , continuo res
recuperet creditoribus satisfacturus: sed , quod minor , uti potest per in integrum restitutionem omissam hereditatem repetere , ita queat etiam per in integrum restitutionem venditionem bonorum revocare , bc creditoribus ipse satisfacere. Uti minor , si hereditatem omiserit, restituitur ; ita etiam , si legatum repudiaverit: