장음표시 사용
121쪽
quemadmodum , si in legato optionis deteriorem rem elegerit : vel contra si alterutram ex duabus rebus quum deberet , pr tiosiorem dederit , ut tradit Ulpianus in L. ait praetor I. g. 7. D. de min. Si minor ab hereditata se absineat adiit. 39. lib. 2. Cod.
Sicuti minor omissam hereditatem in integrum restitutus potest adquirere; ita quaesitam aditam potest omittere ; de qua re, M si ad sequens caput pertineret , ob argumenti coniunctionem hoc loco dicemus . Et quidem iuris resula nos docet, quaesitam semel hereditatem omitti non posse g. s. Insit. de
hered. qua l. O disser. O L. 4. C. de repud-herei. Ad rem Paulus III. recepi. sent. q. . Qui semel eonsitate ad se hereditatem pertinere , ac se rebus ejus immiscuit , repudiare
eam non potes , adhue si damnosa sit . Solus pupillus suus heres , qui se paternae hereditati immiscuit, potest suo iure abstinere sine
ullo restitutionis auxilio L. neee artis 57- pr. D. de adquin hered. Caeteri minores, qui vel paternae hereditati se immiscuere, vel eN-traneorum adivere', si se captos putent, POterunt in integrum restitutionis auxilio eam
122쪽
LIBER I. CAPut VII. omittere L. I. C. si min. ab hered. δε abs. OL. 3. q. 2. D. de min. Plane qui pos aditam hereditatem raesituitur , dabee H fare , si quid
ex bereditate in rem ejuδ pemenit , nec periit per aetatis imbecillitatem ; ut nos docet UNpianus in L. ait praetor p. g.5. D. de min.
Illud stoeulare est in huiusmodi in inte
grum restitutione, quod in ea grave minoris damnum non exigatur , sed vel leve suificiat: immo nec eius damni accurata disquis itio . Quo fit, ut, qui se hereditate abstinuexat, Vel eam repudiaverat, possit restitui, ut se immis eat , adeat ve : & rursus, ut quaesi tam , aditamque omittat, repudietve, ut tram it idem Ulpianus in d. L. 7. 6.9. Dis resitation. Ob Omisa luera in
Deinde minor in contractibus lucrum amittit.si deteriori conditione contraxit, quum meliori contrahere potuisset , quod plerum que in integrum restitutioni locum facit . atque, ut a venditione tuitium sumam, non modo minor, si rem minoris, quam Valebat, Neodiderit, c3ptus dicitur, ut restituatur ob damnum : sed etiam , si tanti venumdedit , qua i xalabar, qudm pluris Vendere potuississet
123쪽
set, captus censetur ob omisium lucrum, ut restitutionis auxilio iuvetur ; quod tunc accidit , quum re Vendita novus emtor exsistit, qui plus offerat . De ea re ita Ulpianus iaL. ait praetor T. f. 8. D. de min. Quaesitumes ex eo , quod in lucro quoque minoribus subveniendum dieitur , I res ejus venierit , O GULsat, qui plus liceatur , an in integrum propter luerum resiluendus sit: O quotidia praetores eos resiluunt , ut rursum admittatur lieitatio . Idem Deitine O in his rebus , quae servari eIs debent . Ex hoc Iurisconsulti loco intulerunt interpretes res minorum , eorum que , qui minorum iure utuntur, auctione vendendas , vel locandas esse, M si perfecta venditione, locationeve , alius exsistat, qui plus liceatur , novam licitationem faciendam esse , ut recte docet Bariolus ad hanc legem. Sed qualis haec adiectio esse debeat , atque intra quae tempora proponi , ut nova licit tio instituatur , iure Romano cautum non est ;quare id omne iudicis arbitrio permittendum reor . Sane in venditione rerum fiscalium certa fuisse statuta tempora, in quibus novae adjectiones admitterentur , colligimus ex L.
124쪽
LIBER I. CAPuT VII. III& ex Synopsi Basilicωn LVI. tit. I a. sed quae ea fuerint ignoramus . Olim apud nos post addictionem rei emtori , vel conductori , seu post captam possessionem , novus licitator non admittebatur, nisi sextam pretii partem adiiceret ; idque frequentius nostri scriptores tradebant : anterem addictam adjectio etiam minor admittebatur . Quanta vero haec adjectio esse deberet, atque intra quae tempora facienda esset , seu ante rem addictam , seu postea fieret, non conveniebat inter scriptores , ideoque ex a bitrio iudicis pendebat, ut legere licet apud de Μarinis lib. I. resol. cap. I 47. Quae res quum plerumque licitatores ab hasta retraheret non sine ipsius fisci incommodo , ideo idibus septembribus anni r6si. cautum fuit, ut post auctionem ante rem emtori , vel conductori traditam adjectio decimae partis Intra quadragesimum diem admitteretur: postrem emtori, vel conductori traditam, intra
trimenstre Pragm. II. de Orae. procur. Caesar. Quod quamVis anno I 634. emendatum fuerit, statutumque , ut ante captam possessionem adjectio non admitteretur , nisi sextae partis: postea, nisi quartae: atque ut ejusm
125쪽
x14 DR REsTITUT, IN INTEGRUM di adjectiones intra sexagesimum ab auctione diem fierent Pragm. 75. f. 113. eod. tit. tammen huius pragmaticae constitutio usu nunquam probata fuit , seu quod ea receptis moribus contraria , seu quod iuribus fiscalibus videretur adversa . Ideoque in d. f. II 3. notatur emendatum esse per Pragm. 7 I. eos.
tie. Lepide i quasi leges posteriores prioribus
Et quamvis superior pragmatica de locatione vectigalium loquatur tamen generatim recepta est . Quare seu in venditionibus , seu in locationibus rerum minorum, aliarumve personarum , quas superius min rum iure uti diximus , ante rem addictam decimae adjectio intra quadragesimum diem: postea intra trimenstre ab addictione adiectio sextae admittitur. Illud non omittendum , etsi huiusmodi adiectiones decimae , vel sextae partis integri pretii esse deberent, quo prior licitator em rat , conduXeratve; tamen moris esse , ut in
venditione decima , vel sexta integri pretii adjicienda sit : in locatione vero decima , vel sexta offerenda sit mercedis unius anni ;quo sit , ut in locatione exempli gratia act
126쪽
LIARR I. CAPUT VII. Iis decennium ante sapiam possessionem sussciat centesimam, post captam possessionem sexagesimam integrae mer edis partem adiicere;
quod fortasse & rationi , & menti pragmaticae minus convenit : nam quamVis pragmatica mercedem unius anni meminerit; tamen eius mens est, ut decima, vel seXta mercedis unius anni singulorum annorum mercedi
adjiciatur. In emtione quoque potest minor lucrum omittere , sive se patiatur ab altero adiectione superari, seu r*m emtam committi . De priori specie ita Hermogenianus in L. si iuemtionem 35. D. de min. Si in emtionem penes se collocatam minor adjectione ab alio δε- Peretur , implorans in integrum restitutiouem
audietur , si ejus interesse emtam ab eo rem fui e adprobetur , veluti quod majorum ejuS fuisset; ita tamen, ut id, quod ex lieitatione occessit , ipse inerat venditori . Hoc non ita accipiendum est , ut, si minor ad licitatio nem accesserit , & ab alio fuerit superatus, adversus eum restituatur, hoc enim Sc iniquum esset,*fidem hastae violaret: neque, uti Cujacius ad d. L. 35. retur , ut, si minori res in ψiem addicta sit, ut i alius intra certum diem H a m
127쪽
ri 6 DE REsTITUT. IN INTEGRUM meliorem conditionem inerat , res sit inemea iea oblata per restitutionem in integrum tantumdem offerendo, posteriori emtori praeferatur: id enim iure communi priori emtori licet L. licet 7. O L. neese 8. D. de addicit in diem . Sed fingendum est minorem meliorem conditionem oblatam recusasse , passumque rem sibi auferri; tunc enim ex iusta caussa erit restituendus . Immo improbabile non puto, eum non nisi re integra esse restituendum , hoc est anteaquam res posteriori emtori fuerit addicta , ne minorem ad Iacrum cum aliena iniuria restituamus, ut docet Faber de error. Pragm. deo. 23, error. a.
De lege commissoria vero est celebris αAEmilius 38. D. de min. in qua ea species, Proponitur et 2Emilius Larianus ab Obinio fundum Rutilianum lege commissoria emerat data partς pecuniae, ut nisi reliquum pretium intra statuta tempora solveretur , fundus es set inemtus : mortuo Lariano Rutiliana pupilla successit , cuius tutores a solutione sta tutis temporibus cessarunt : Obinius , ubi 1emel , bc iterum ipsis denunciavit , fundum
Claudio Telemacho post annum vendidit et
Rutiliana restitutionem postulavit: sed aput
128쪽
ratorem Antoninum Caracallum provocaVit, qui secundum eam pronunciavit. Ea imper
toris definitio vel ipsi Paulo , qui ei adsidebat, displicuit; ut mirum non sit communi consensu a nostris interpretibus reprobari: atque a Cui acio ad L L. 38. adfirmari Antoninum Ac contra adsidentis Pauli sententiam , ic contra rationem iuris pronunciasse. Scriptorum vero quidam plane imperatori obloquuntur , ut Dommatius ka delect. leo ad Z L. 38. qui scribit, imperatorem secum dum Rutilianam sententiam dixisse , quod ei puella placeret : alii plura comminiscuntur, ut eum excusent , nempe imperatorem ita
pronunciasse , quod ei lex commissoria dis. Pliceret, ut putabat Paulus : vel, quod a lege commissoria fuisset recessum , quum Obinius semel , δc iterum tutoribus Rutilianae denunciarit, ut existimat Cujacius ad d. L. s8. Et sane si Rutiliana fundum lege commissoria emisset, aequum fuisset eam restitui: neque de eo posset dubitari: at quoniam LMrianus emerat, cui Rutiliana successit , iniquum Videtur, hanc , cum qua nihil fuerat gestum, restitutionem impetrarς .
129쪽
H8 DE REsTIT. IN INTEGRUM Verum pace tantorum virorum ipse eo tra sentio Rutilianam merito restitutam,
quod tempus committendi in tempus pupillae incidisset: neque dici posse nihil cum pupilla gestum, cui fundus fuerat ablatus . Neque huic meae sententiae obstat, quod supra de pignorum venditione dictum est, quodque
cautum reperitur in L. u. C. st adversus De
die. Plan. nempe minori restitutionem denegari adversus venditionem pignorum , quae non ipse , sed defunctus , cui successit, dederat ; quamvis pignorum distractio in tempus minoris inciderit: non alia de caussa, quam quod initium contractus a maiore coeperit . Quamobrem pari ratione dicendum videtur, quamvis tempus committendi in tempus p pillae incidisset , tamen quia initium contractus a Lariano maiore vigintiquinque annis coeperat , Rutilianae restitutionem fuisse denegandam . Id, puto, olim N praetorem , dc praesectum urbi , ὀc iurisconsultum Paulum,& deinde plerosque omnes interpretes tran1- versos egit. Hoc, inquam, minime obstat: nam dispar est utriusque quaestionis ratio: etenim minor, qui adversus venditionem pignorum , quae dem
130쪽
Linna I. CAPUT VII. IIysunctus dederat , restitutionem petit , is vi
ipsa postulat defuncti factum revocari quod
non licet,) nempe pignorum constitutionem: quum non alia de caussa id queat postulare , quam quod ea pignora data sint , quae non expediebat , ut superiori capite dictum est.' Contra minor , qui restitutionem petit ob commissam rem , quam defunctus emerat, non quaerit factum defuncti revocari, hoc est emtionem : sed sibi desidiae gratiam fieri, seu suum ipsius factum rescindi, quo rem adesuncto emtam amiserit De transactione quaerunt interpretes , utrum adversus neglectam minor sit restituendus . Finge , quum quidam a minore centum peteret , odio , & exsecratione litium ei conditionem obtulisse , ut sexaginta controUe siam decideret: minorem conditionem repudiasse , & iudicio conventum ad centum solvenda condemnatum fuisse . Quaeritur, num possit restitui , ut sola sexaginta solvat . Et magno consensu scriptores seu forenses , seu eruditi tradunt posse ; legatur Duarenus adiit. C. s abere. delici. quod Antonius Faber ad L. quod si minor 24. g. 2. D. de mi ita procedere ait, ut minor restituatur , non