장음표시 사용
101쪽
seut recte observat, Si probat Laymam us supra. ..Τertium poenam illam in supra dicto decreto Coneilii Lateri contra huius praecepti transgressores constitutam, scilicet ut vivenistes ab Ecclena arceantur, δι mortui Ecclesiastica sepultura prive tvr, non esse latae sententiae, sed ferendae, ut ipsius decreti verba indicant. Quapropter Parochi, aliique Sacerdotes, qui juriaedictionem iii foro exteriori non obtinent, poenam illam non nisi consulto, ac jubente ordinario inferre non debent, nisi specialibus Dioeceseon constitutionibus , aut cosuetudinibus aliquid expressius declaretur. 4. Dicendum 4. non modo Ecclesiallicum, sed etiam Divinum de
sumenda Eucharistia extare praeceptum. Ita S. Thom. q.86.ar. II.&constat tum ex his Christi Domini verbis s. Ioan . s. Nisi manduca-π'iras earnem Filii hominis, non habebis te vitam in vobis, tum etiam
ex Concit. Trident. sess. H. cap. a. ubi se loquitur, Salvator noster discessortis ex hoc mundo ad Patrem , Sacramentum Me instituit . in illius fiamptione colere nos sui memoriam praecepix , &c. Quaeres, quo tempore Divinum illud praeceptum obliget. Resipondetur I. obligare saltem in articulo mortis, ut docet, Si pluribus probat Silareae disp. V. sect. r. & Valentia disp. 6. quaest. 8 de Euchar. puncto 4. colliginirque ex perpetua Ecclesiae praxi, quae peculiari cura semper cavit , ne infirmi sine Illius sumptione ex hae vita decederent. Unde in Concilio Nicaeno I. ean. II. Euch ristia in fine vitae sumenda voeatur maticum necessarium . Idem
habetur in Concilio Carthagin. IV. can. Sc in aliis Conciliis,
quae reseruntur in Decreto, causa 27. qu. I.&q.
Res pqndetur 2. valde probabilem esie sententiam Soti l est. 9. de Euch. A idii Coninck quae 68. art. 3. & aliorum Doctorum, qui
asserunt, ex praecepte Divino ununquenqtie Fidelem adultum, e iam citra mortis periculum, ad sumendam aliquoties in vIta Eucharistiam obligari, Christum Dominum nullum tempus certum praescribere voluisse, sed Ecclesiae suae reliquisse determinandum. kl autem observandum , quando Eucharistia in periculo morti per modum Uiatici sumitur , etiam a non iejunis Illam sumi posse, quando sine gravi damno , aut periculo jejunium ab illis usque ad tempus holus Sacramenti si scipiendi servari non potest, ut ex comis muni Doctorum cqnsensu docet Toletus lib. . cap. I s. 3c habetur in Rituali Romano titulo de Gommunione infirmorum . Si tamen nullum probabile mortis periculum Immiti 'ret, dc ex devotione s
la eommunicare vellet infirmus quoὸ illi , laud ἡubῖς saluberrimuel , ideoque sonsulendum tunc non nisi jejunus Eucharis iam suscipere deberet . Quod si infirmus in mortis periculo diutius versetur, poterit iterum, lsaepius Eucharistiam per modum Uiatici etiam non jejunus sum Fe, ut docet idem Toletus stipra, dummodo temptu ali-qstud ab ultima Viatici sumptione intercesierit, quod quidem rempus
102쪽
pus in Rituali titulo de Communione infir. decem dierum spa. ltio pro finitur. Quaerunt aliqui an is,qui paulo, antequam incideret In periculon , mortis, communicavit, teneatur iterum periculo illo adveniente Eucharilliam recipere. Quidam Theologi , ut Sotus, Paludanus, & alii, quoΝ citat,& sequitur Laymanuus c. . de Euchar. exis imant, illum, qui Eucharistiam recepit octo, vel decem diebus, antequam in perisculum mortis incideret, non teneri sub peccato iterum communicare . inorum sententia quamvis probabilis videatur , verior tamen ,& in praxi reneda est ea, quae asierit, talem ex praecepto Divino it rum obligari ad communicandum, etiamsi pridie, quam incideret in mortis periculum . iam communicasset . Ita Isanaberius ad qu. 8o. dissip.f. art. 2. ubi etiam contendit. illum , qui nihil de periculo mortis cogitans communicasset, aut celebrastet, si eodem die in tale periculum incidat, iterum ad Eucharistiam stim edam per modum Via. tici obligari . Cui tamen sententiae ne subscribamus, obstat Ecclesiae lex . S consuetudo prohibens, ne quis eodem die bis communicet, exceptIs aliquot calibus in jure expressis , ut Natalis Domini , Parci- , chiditas, aut plures Ecclesias Parochiales distinctas legitime possi dentis,&c. inter quos tamen propositus hic casus nusquam reperitur. Optimum super hac re consilium esset id praestare, quod a sanctissmis viris, & nuper etiam ab Eminentissimo, & de liniversa Ecclesia opi me merito Cardinali Baronio aliquot annis ante mortem facillim legimus, qui, quoties communicabant, aut Misae Sacri- .ficitim celebrabant, toties sacram Eucharistiam per modum Viatici ex peculiari intentione sumebant, ea scilicet mente , ut, si mors ex improviso accideret . Divino praecepto de Eucharistia in tali casu sumenda ab ipsis satisfactum esset.
Solvuntur quaedam dAbia circa doctrinam praecedenti
I. DRimum est, utrum amentibus baptizatis admInistranda sit Eu-I charistia. Respondet S. Doctor q. 8o. art. 9 eum distinctione. Vel enim semper caruerunt usu rationis, S talibus dicit Sacramentum hoc non esse administrandum : vel non semper caruerunt , S tunc, si prius, ctilia essent rationis compotes , apparuit in eis Sacramenti hujus aliqua devotio , lebet ipsis in articulo mortis exhiberi , ut ibidem docet , consilia ue auctoritate Concilii N.
Carabag. can. 76. nisi sorte timeatur periculum vomitus , vel expulsio illi . lis autem , qui non omnino a mentes sunt, sed debilem tantum habent rationis usiun , non est hoc Sacramentum omnino
denegandum, sed pro ratione dispositionis administrandum.
103쪽
r. secundum est, qua aetate puerIs Sacramentum hoc administrari debeat. Respondetur, nihil super hac regeneratim posse definiri, sed cujusque pueri indolem esse considerandam. In aliis siquidem tamdius, in alisscitius rationis usus er oritur. Neque tamen requiritur,' it puer pleno, ac perfecto judicio polleat, sed satis est, secundum mentem S. Doctoris su p. in resp. ad a. ut talem usum rationis habere incipiat, quo post, actum Fidei circa hoc Sacramentum Θlicere, & devotum aliquem astectum circa illud concipero. Unde graviter aliqilado peccant parentes, Pastores, & Consessarii, qui ex incuria primam puerorum Communionem nimis diu dist rui)t, quos S. Franciscus Salesius Epist. Genevensis in ipso rationis crepusculo ad Christu Dominum volebat in hujus Sacramenti parti cipatione adduci, ut illius Gratiis irrorati tanquam noves lae olivarum in circuitu mensae Domini adolescerent, eoque confortante, baptismalem innocentiam facilius , & constantius custodirent. 3. Tertium est, utrum reis ad mortem damnatis Eucharistia licite negari possit.Respondetur cum Isainberto ad qu 8o disp. . Ecclesiani poste speciali aliquo decreto , vel ratione alicuius consuetudinis, e jusmodi reos ad mortem damnatos Sacramentali Eucharistiae perceptione privare. Quod praesertim probat ex eo, quod Ecclesia olim inruibusdam Conciliis, ac nominatim in Concilio Eliher Ino, quosiam peccatores pubheos, licet poenitentes, & sacramentaliter abs lutos , sacra Viarici sumptione etiam in articu Io mortis privavit; ergo idem etiam nunc in similibus casibus ad horrorem quorundam criminum altius animis imprimendum facere poterit , eum in dispensatione Sacramentorum salva illorum substantia plenariam a Christo Domino potestatem acceperit. λ
ei communicantes Sacramentum hoc sub utraque specie sumered beant. Respondetur juxta definitionem Conc. Τrid. sessa I. cap. r. Laicos, di Clericos nε conficientes nullo praecepto Dιvino ad Eueharsiae Saeramentum sub utraqtie specie stimendum obligari, nεque: ullo pacto fat,a Fide dubitari ρυsse , quin illis alterius .fpeciei Comunio ad salutes etai. Et postea su bdit ea. a. quod , licet ab initis Chrι stianae ἐγ-bgionis no in se fuens utriusque speeiei utias fuisset,lamen progre1su t poris jam mistat, inta consuetudine, ancta mater Ecclesia gravibns, tristis de causiς A cta, hane consuetudinem sub altera specie comumia eandi approbavit , in prolete habendam decrevit ; quam reprobare , aus sina ipsius Ecclesiae auctoritate ρνο libita mutare non licet . Addit denique cap. 3 leno esse, etiam sub altera tantum oecis topum,aμqtie integrum Chrisum sumi, ae propterea, quod ad fructum attinet, nulla Giatia necessaria ad salutem eos dinratidari , qui unam specie δε- iam recipiunt. Certe in Scripturis. Actor. 2o.-27. st mentio solius fractionis pania', in cujus communicatione dicuntur Fideles
104쪽
ruisse perseverantes: & olim In Eeclesia sacramentum hoe sib soli
specie panis aci Communionem infirmorum asservatum , iplisque ii, firmIs ministratum suisse , constat ex Concilio Nicaeno can. n.& l . ex Eusel o l.6 Hillor. Eccles. c. 3s. & etiam ex S. Greg. NaEIanΣ. in
orat. de Gorgonia ibrore: ex quibus patet, quantum a veritate alierim sit, quod Raeretici dicunt, ununquemque pidelium praecepto Divino ad Coaemuhionem sub utraque specie sumendam oblIrari.
eisi, sit I gitimus huius saerament; minister . r. Uxilio proposita dupliciter intelligi potest , primo, quisboe
Sacramentum conficere, secundo, quis illud legitIme dispensare, & administrare possit. Pro illius ita utroque sensu resolutione Dicendum I. solum novae legis sacerdotem, lite ordinatum, et 'se 'proprium , & legitimum Eucliaristiae conficiendae ministrum Rate veritas, quae de Fide est constat ex his Christi Domini verbis S. Matth. 26. & S. Luc. 22. Irie Iactie, &c. quibus solis Apollo. Iis, eorumque in Sacerdotio successorIbsis hane Eucharistiae eonfi. ciendae potestarem concessit. quo sensu verba illa intelligenda esse
docet s. Th.q 81. a. I. Constat etiam ex Conc. Lateran. Rib Innc centio III. cap. firmiter , in quo statuitur, neminem nisi Sacerdotem rite eundum elaves Eiclesiae ordι nata Sacramentum hec Ruse eo/see
reiquod etiam expresse definitum est In Conc. Trid. sest a z. can. I. Huic quoque veritati subscripserunt Ss. Patres, ut S. Clarys. passint in libris de Sacerdotio . praesei timque l. 3. c. s. Aser. dialogoteoni. Luciferianos post med Ium, ubi contendit, HilarIum queriodam Schismaticum non potuisse Eucharistiam conficere, eo quod fuisset tantum in Diae um ordInaeus . . et Dicendum a. solum Sacerdotem esse ordίnarium dIspensationis,&adni inistrationis huius sacramenti ministrum. Ita S. Th. q. 8a. a. r. Et constat ex cap. pervenit. de conlae. dist.2. in quo reprehenduntui Sacerdotes, qui laicis Eucletaristiam dabant ad infirmm deserenadam. Et in Conc. Trid. sess. I r. c. a. dicitur , nune sempis in ιι morem fuisse , ut uiei a sacerdotibus Communionem aeciperens. Diximus ονdinarium. Primis enim Ecclesiae immotibus ob pe nuriam sacerdotum extraordinarie hanc Euchaia/ae dἱspensationem DIaconis commissam suisse, constat ex S. Iustino Apolog. 1. in fine, S ex S. Ambr. l.ε. Oisc. e. I. Quod tamen tempore con sequenti ad solum casum necessistis redactum suit , ut declara . tur in Concilio Carth. IRean. & demum pior stis Oolevit. 3. Quanquam Suare E dissi. a. sect. i.& ali, Doctores , quos ib indem citat, existimant, Miam nune in casu necessitatis ut si infirmus is adortis articulo possvlatet viaticum, nec adesset Sacerdoa st
105쪽
posse Diaconum illi: ad uilirare t quod 1 militer docet Toletus I. a. c. 8. In o Idem suarea , UalentIa, Konich , & alii apud B
naciliam disp. 4 q. ς punct. h. asserunt , In extrema necessitate, ut in articu Io mori;sέ si pullus adsit Sacerdos, aut Diaconus, laicum posse Euch rῖs iam per se ipsum sumere, aut alteri sume dam praebere ; quod tamen intelligendum est secluso quovIs scandalo . Quamvis autem Bonacina hane sentent Iam minus probabblem exilii mei; aliis attamen non improbanda videtur, cum olim usitatum fuerit, ut constat ex Eusebio lib. 6 c. 36.5c nuper etiam
In Maria Scottae Regina factum laudetur . . . Dicendum nullunt Sacerdotem posse lIcIte alterἱ Eucharistiam administrare, nisi sit eius proprius Pastor, vel ex proprii Pastoris, id est Sumnas Pontificis, Epistbpi, vel Parochi commissione, seu licen.
tia expressa , vel rationabiliter praesti pia id faciat. Ita Suareae supra sect. 2. Uasqueae disp. ai9. α 2. Dymanniis l. f. tractat. 4. cap. 7 de Eiich. qui hanc asteri rationem, quod dispensatio Sacramentorum, ac praesertilii hujus, quo Fideles spiritualiter pascuntur, sit proprium munus Pastoris, quod proinde nemo alius usurpare debet.
tarum in Misa verum , er proprie dictum sacrisium cleratur . i. Issae nomen plurImi ab Hebrasca v v e , quae oblatἰonem 1 1 spontaneam significat, derivare contendunt. Alii tamea probabilius ui: MIlarmino videtur lib. i. de Missi c. r. dictio.
nem esse Latinam existimant a mittendo derivatam, quia per illam oblationes & preces ad Deum mittuntur, vel quia dii i Ilius fine Diaconi , . vel Saeerdotis voce fit remissio, seu d imissio populi. Patres siquidem Graeci nus tuam nomen Missae, sed λειτουργι elisurpasse reperiuntur . quos tamen alias voces Hebraicas , ut Pasiba, Sabbatum, alleluja , &c. passim retinuisse videmus is λῖdquid sit de illius nominis derIvatione, eettum est, illud in Ecelesia antiqii illinuim ,- & usitatissimum fuisse , ut satis demon. strat ejus frequens mentio trim in. Conciliis antiquis, tum apird M. Patres, quos sit se resert Bellarm Inus loco proxime citato. Et eo nomine, secundum eon munissimam, ac usitatissimam illius e ptionem , significatur actio i Ila Religiosa divinitus institi ita , prequam Christi Domini corpus , & sanguis clim saetis quibusdam tittibus ab Ece Iesia praescriptis consecratur,ostertiir, ac sumitur . Et de
Missa eo sensu intelle4α quaei ivir , an sit verum , dc pr Urie dictum sacri.
106쪽
Molsesum. Pro euius quaestionis faciliori resolutior a. SupponImus ex doctrina S. Thomae a. a. quaest 8s. 8c altarum communiter Theologorum , Sacrificium proprie dictum esse oblationem externam soli Deo sectam , qua in testificationem
sipremi dominii, quod in omnes creaturas , earumque vitam s& existentiam obtinet cujus proinde nutu sicut erearae sunt , & CQnservantur, se etiam destrui , & annihil ars possunt ) a legitimo ministro res aliqua sensibilis , & permanens ' ritu mystico
consecratur, & transmutatur. Dicitur l. oblatio externa . iit ab Internis Religionis actibus discernatur.
Dicitur 1. Dii Deo facta. Puti enim, inquit S. Aug. lib. Io. de civit. c. 6. sacrimandum eensuit, nisi ei, quem Deum auς scisir , aur putavit , aut finxit Dicitur 3. in istoationem supνemi dominii , &c. ut explice tur, in quem finem Sacrificium offeratur. Dicitur 4. a legitimo minisero . Non enim cuiusvis est offerre sacrificium , nec , ut ait Apollotus , quisquam fisanit sibi honorem , sed qui vocatur a Deo tanquam Aaron.
Dicitur s. νes aliqua sensibilis , permanens , ut a ratione Sacrificii proprie dicti excludantur actiones transeuntes , quales sunt psalmodiae, preces, &e. Dicitur 6. νitu mystico eonfecνatuν, idest Dῖvino cultui , & honori dedicatur. Sacrificare enim , ut Ot S. Doctor tu p. a. 3. est aliquid sacrum sacere. Dicitur 7. , transmutatur. Ad verum en Im,& proprie dictunt Sacrificium requiritur, ut id,quod sacrificatur, ita transmutetur, ut d sinat esse id , quod ante erat. Cum enim ut supra dictum est) Sacrificium offeratur in protestationem , quod Deus sit summus vitae, ac necis arbiter, ad hoe requiritur , ut non solum usus rei, sed eius etiam substantia Deo oweratur, & in ejus honorem consumatiir. 3. Hoc praesupposito, dicendum est, in Missa verum, & proprie dictum Sacrificium Deo offerri. Haec veritas, quae a Conc. Trid. dem nita est, tanquam Fide credenda, quam Haeretici hodierni praeseditim ImpuInant, probatur i. ex Malachia c. i. sic Iudaeos alloquente, Non est mihi voluntas in vobis , dieit Dominus exercituum . o munus non suscipia de manu vestra. Oriu enim usque ad Occasum magni est nomen meum ingentibur , ct in omni loco Derimatur , ct tertur nomini meo Oblatio munda, quibus verbis praedicit Propheta, ut ex plicat S. Aug. l. I9. de Civ. c. 23. cessaturas vimmas , quar in umbra futurorum serebant Tudaei , ct unum Sacrifitim genter a Solis ortu que ad occasum , Rut jam sieri cernimus , oblaturar . Probatur 1.ex eo,quod Apostolus Heb. S dixit, quod Christus D
minus es in aeternum secundum ordine Mesthised ch,
107쪽
ia est , quod sciit Melchi sedech panem,& vinum in sacrificἰu obiit 'lit, sic etiam christus Dominus corpii s, & sanguinem suum sub specie panis & vini in sacrifieium obtulit, &Discipulis suis , eorumque in Sacerdotio successbribus offerendum tradidit. Ita enim hunc Apostoli locum explicant Sancti Cyprianus, Ambrosius, Hieronymus, & alii, quos refert Bellar minus lib. i. de Missa cap. 6.
Prob. 3. Cone. Nicaeno I. can. 14. ubi statuitur, Diaconos nomhabere potestatem serondi Sacrificium, sed olbs Nicaeno II. act. 6. ubi m expressa mentio incruenti Sacrificii , quod ii memoriam Passionis Claristi a Sacerdote oortar , diciturque , in eo non imaginem , sed ipsummet Christi corpus offerri. 4. Prob. 4. ex sancto Ambrosio capite i. in sanctum Lucam, Cum sacrifieamus, inquit, Chrisui adest, Cbrisus immolatur . S. Greg. Nis . orat. i. de fello Paschae, Christus non expectat Pilati iudicium,sd inclabitis sacrificii modo praeaceupat viotin tum iminetnm udaeo rum , ac seipsum offert Oblarionem pro nobis , Saceruos simul , er gnur . Quando vero id accidis 3 eum nempa corpus suum ad mamiaeandum, ct omine a miliarisus exhibuit ad bibondum. S. Aug. lib. de Trinit. c. 14. . a gratius ineret, aut suscipi potest, quam caro Sacrificii nostri , eorpus sectum Saeordosis nostri r Prob. . hae ratione. Ubicunque reperitintur Altaria, & Sacerdotes , ibi sacriscium etiam reperiri neeesse est, cum non nisi ad Sacri-licta offerenda usui est, possint; atqui in Ecclesia Catholica semperfuerunt Altaria, & Sacerdotes, ut constat ex antiquit simis Conciliis , Chalcedonenfi act. I.ubi dicitur,Patres Concilii consedisse in Ecel sia Ante eancellas sanctissimi Altaxis,de Laodiceno can. isasti statuitur,Solis sacratis licere ad . citare accedere,& can. .ubi prohibetur, Ne mulier ingrediatur ad Altare,item ex S. Cypriano lib. I. Epis .9. ubi prolubet, ne offeratur Sacrificium pro Christiano quodam de--cto, qui testameoto suo rerum aliquarum temporalium procur tionem Saeerdoti iandaverat. si Ma, inquit, non est dignum , Μορνο illo sacrificetur , qui Sacerdotem Dei ab Atiari a traxit. Objiciunt r. Haeretici , Christum Dominum in Scripturis vocari , & re vera esse Sacerdotem in aeternum , unde inferunt ,
nullos in terris Sacerdotes illi esse substituendos, nec ulla proinde Sacrificia ab Ipsis posse orirri. Respondetur, Sacerdotes non substitui Christo Domino . nec illorum mutriplicationem repugnare unitati, Saeternitati Sace dotii ipsius CGisti, sed operari, &sacrificare in illius virtute tanquam eius Vicarios , sicut quamvis ipse Christus de seipso loaueus dixerit , Unus est Magister , ter Claristus, hoc non obstat, quin sub illo sine etiam alii Doctores , ει Magistri : unde Apostolus a. Timoth. i. vocat se se Magistrum , o Doctorem Gentium . Obsiciunt x. Apostolum Hebr. io. dixisse, Christum una sui ob-P-s II. F lati
108쪽
Iatione consummasse in aeterniim sanctificatos , unde sequitur , nos nullo alio Sacrificio indigere , cum unum Christi in cruce Sacrificium Infinitam, S aeternam vim habuerἰt. Respondetur, vetum esse, quod Christiis Dominus unica sui obibliotie aeterna humani generIs redemptionem perfecit; quod tamen non obstat quin,ut loquitur Conc. Trid. es . 22. c.D Ecclesiae Iaa viliabiti, sicut hominum natura exigit, vel queris sacrificium,'uo er-ntum illud femel in erue e peractum νepraesentaretur, ejusq; memoria in με Msquefaeciali permaneret. atque illius salutaris virtus in remissionεe
st&m, qtia a nobis qxoτι die committ&ntur , peccatorum applicaretur .
g. II. . quaenam parier Missae ad rationem sacrisicii pertiaeane. r. 'E duabus praesertim ipsus Missae partibus controversia est aismud Theologos consecratione scilicer, &communione an traquς , vel una solummodo illarum ag rationem, seu essentiam Sacrificii pertineat. De aliis enim , quae in Missa fiunt, conveniunt omnes quod ad essent Iam Sacrificii minime pet tineant, sed quod sint tantum eae remonias qliaedam ab Ecclesia institutae , quarum aliae sunt praeparatoriae ad Sacrificium , aliae repraesentativae eorum . quae in Passione Christi Domini gesta sunt, aliae demum lignuficativae fructiis. qui ex illo Sacrificio super Fideles derivatur . Sunt aut edita celebriores Theologoru super hac quaestione se tentiae. Prior eorum, qui existimant, rationem seu essentiam Sacrificii Missae in sola consecratione consistere. Ita Suar. disp. 7s. N plinres alii, quos ibidem citat, quorum praecipuae rationes hae sunt . - Prima ; quod sacri Evangelistae institutionem Hyus Sacrificii reset entes solius consecrationis meminerint, nec dicant . Chria flum Dominum corpus , & sanguinem suum in iIla institutionemin psille . Quod quamvis S. n. qu. RI. art. I. N plurimis alii tum Sancti Patres , tum Doctores asierant ; non est inmen verisimi-Ie, sacros Evangelisias omissuros fuisse . si ad hujus Sacrificii ra- tionem, S essentiam pertinere existimassent. Secunda quod huius Sacrificii essentia consistat In ea actione , quae est expressissima passiionis,& mortis Christ Dom. repraesentatio; a qui consecratio est ejusmodi, cum in illa vi verboru corpus seo sima sanguine ponatur, &sc fiat mystica quaeda separatio sanguinis ab Ipso corpor in qua quidem separatIone realiter in cruce facta posta fuit vera, & propria ratio Sacrificii in ipsa cruce peracti; ergo, Me. Tertia, quod hujus Sacrificii proprIa & essentialis ratio costitue
da st in actionentia, in qua Saeerdos stingitur vice Christi D. principaIis Ofierentis, S illius nomine aliquid Deo offert; atqui in solarinde cratione id reperitur . Tunc enim solummodo Sacerdos hi
109쪽
: & virtute verborum 'eonsecrationid ita imam illam Divinani vestiti sistit in Altari, sicque eam Deo os fert. Omnes enim reliqui oblationest , quae ipsam consecrationε antecedunt, aut subsequuntur. ab Ecelesta iris ululae sunt, cuni 8.Gregor. lib.,Ep. 63. Anostolos primis Ecelesiae temporibus ad verba coiiso crations solam Orationem Dominica adde se solitos fuisse testetur. 2. Posterior sententia est eorum, qui asserunt, ad rationem , A esilantiarn hujus Sacrificii pertinere quidem consecratione corporis , ερ anguinis Cnris I Dom. quatenus est veluti politio , seu . adauctso vi-ciimae ad Altare,illiusq;oblatio sed solani n5 sumcefri desectu realia immutationis in Saerificio requistae, proindeque ad rationem, & es sentia hujus Sacrificii pertinepe quoque saeerdotis Communionem , per quam hujus sacrifieii victima in honorent Dei veluti clestruitui , atque consumitur, in quantum per illam Sacerdotis Cominii nion enitor ptis ,& sanguis Christi sub Veciebus sacramentalibus esse desinit. Cuius sententiet assertqres sunt Canus, solus , Bellarminus, ει alii, quibus subscribit Isambertus ad qu. si . disp. 3. art. 4; qui estiam pro ea citat S. ooetorem praelatae quaestionis a. f. Et funda- pol tert6ris sententiae praecipua sunt haec: trimum, quod Christus Dominus Sachi sciunt hoc instituens Ornu I, & onerens dixit S. Luc. 12. Ω i Cor. Ii me est Corpus meum, To datur, frangitur , juxta Graecam editionem, R de taIide sanguinis sui ; qui pro vobis fundetur in νέmissionem peccato-q'dem verba de fractione-essulione quae in issso Saaefifieio fit , intelligenda esse ex mente S Chrysost. 3t plurium SS. 11. probat Maldonatus ad c. i6. S. Matth Unde tecte colligitur , sumptionem corporis, & sanguinis Christi Domin; a Sacerdote faciam, quae per tractio irem, &egisionem illam significatur, ad Sa- Κὰ , S essentinia pertinere, elim illius fractionis. 34 3 vii tute Peccata remittenda esse dieantve qiu: quidem estectus hilius bacrificii prophius est, ut infra. explῖcabitur. . Secundum est, quod ad rationem inefificii pertineat realis quaidam mimuratio, seu destructis fel qblata; per con erationem ait tem nulla fiat corporis , sanguinis Christi deliructio, sed potius nova splius sub speciebus sacranaen talibus positio, quae per Con munione destruitur , per quam proinde fit , ut corpus clirimam tae elie sacramentale, δc sic re aliter in mutetur ι, ri,umeu, quod Ecclesia praecepit, ut si contingat Sacer solent celebrrantem Laeta coiisecrattane inori ante CommunIonem, alii is cerdos etiam non seiunus perseiat Missam, consumendo totam victimani, ne stitieet Saetificium imperfectum fellitquatur . siua ieeuιm est Saerisium , ut dicitu= cap. Asidium de consecrat. dist a. cu3 nec ipse sacrimani particeps esse eetnoseisurr3. uainui; autem hae duae sententia maxime Videantur globabi
110쪽
Ies, di ex utraqire illarum possitu varii , dc eximii pietatis , ae retia 'gionis essetius elici; Dolierior tamen magis nobis arridet, tum obiandamenta illa, quibus innititur, tum etiam, quia rationes propriori allatae non ita firmae sunt, quin everti posse videantur. Ad prima siquidem respondetur, satis expressam in Evangelio fierimentionem non soltim conscerationis, sed etiam Communionis,leii consumptionis Victimae hujus sacrificii verbis illis Christi D mini, quae in primo posterioris sententiae sundamento reIata sunt. Ad secunda rei pondetur, mysticam illam separationem languinis a corpore Christi Domini non sufficere ad rationem sacrificii, ad quam, ut dictum est, realis aliqua immutatio rei saerascatae requiritur,quae cit in ibia eonsecratione non reperiatur,hinc sequitur,in illa sola perfectam, & completam rationem sacrificii minime reperiri. Ad tertiam denique responderur. Sacerdotem vi suae ordinati nis habere potestatem non modo consecrandi, & offerendi Uict i mam , sed etiam illam eonsumendi. cum haec consumptio aeque . ae consecrat io ,& oblatio pertineat ad rationem sacrificii, quod per-
feere debet tanquam Μinister Christi, in cuius persona maue dici debet Victimam consumere, cum id Christiis Dominus sece. rit , sicut in ejus perisna dicitur ipsam victimam consecrare. g. III. i
quinam sini hujus Saerificii sectus .
I. Uppon Imus ex veriori sententia, quam Bellarm. l. 1. de Missio cap. q. communem esse Theologorum affirmat, Sacrifichim Missae ad eflectus suos producendos vim habere, non solum ex opere operantis, ratione scit. Bonitatis ,& devotionis ejus, qui illud osi fert, quod illi cum omnibus aliis piis operibus commune est, sed etiam ex opere operatoi id est virtute ipsius sacrificii, quod ostertur, idque inἱ dependeter a bonitate , vel malitia seu indignitate Ministri oflerentis. Unde Conc. Trid. sess 22.cap. I. dicit, hujus Merseiι Oblationem ita os mundam, ut nialia sndignitate, aut malitia operentiis
inquinari possit; posset autem inquinari, s ex sola bonitate morali, ac merito operis, quod exercet osserens , valorem, ac eflectum M- heret. Aecedit communis totius Ecclessae sensus, qui est, Saeriscium hoc pro aliquoisve vivente sive mortuo 'blatum posse ipsi esse fructuoium, etsi osserendi ratio ex parte ipsius operantis nihil habeat ,γnitatis moralis: nec ullo statuto , aut lege obligat Sace dotem , qui In , peccato mortali ex aliqua obligatione celebravit, iterum celebrare, tanquam obligationi illi minime satisfecerit. Hoe praesupposito, pro resolutione quaestionis propositae dicenduest, Missae Sacrificium esse ex opere operato non modo Latreutλcum, & Eucharisticum, seu Saurificium Lindis , ct gratiarum ari