장음표시 사용
141쪽
ssin opera essent ipsis mixtilia si tanaen per veram poenitentiam eoii, mutiliter ab illis facta . Ita hunci in ubi sic loquitue, si ob rsi Fidor labονα-- lapsisfoeph in ρε eatum non ad pessinam Fidens, ct stodirim resertatur ιPmbatur a. ex Conc. Trid. Il 5 cap. 36 ast I. istimatis ruinibus , sive Me ρram Gratiam ρ υ tuo I rvaverint, sive am transverba, Abundath in unig r-,6 enter, quod Deus non est injustur ut obliviscatur opea socon tanJa est distinctio Gratiar perpetuo serasin recuperatae, quae videretur Inutilis . poenitentiam piis in a merita siddi i coiet Gammachaeus cap. 1'. de Sacram. Poenitent. v habitualem per pecca.
, , qel Poenitentiam in majori, vel minor;
inmorei a devotionem, ac dispositio quod etiam prius docuerant Flugo a S. Via
misi si peccata m Sacramento Poenitetitiae se subsequen peccatum mortale redeam, quoad reaa
in mi is 'psum redeant, redeunt tamen virtualiter,ino , -., am iubsequens propter circunstantia
2-i ' ingratitudo tanto gravior esie,4 au Λἰ p trociora delicta fuerunt remissa. Quat
142쪽
Quid sit eontritia in genere. r. T Xpi leatis iis, quae ad naturam, effectusque huius Sacram ei - 15 ti pertinent, nune de singulis illius partibus agendum eli ,
atque In primis de Contritione , quae In genere secundum mentem
Conc. Trid. sest . i . cap. 4. definitur, in nimi dolor, ae detestatιο depeceato commil=o, cum proposito non peccandi de caetero.
Dicitur, Animi dolor, ut significetur, contritionem non In appetitu Inferiori, sed in voluntate sedem habere, neq;in dolore sensibili . sed in dolore spirituali, qui solius voluntatis proprius est, .cosistere. Dicitur deinde Dei saxis, ut exprimatur odium peccati commissi, ex quo dolor ille solet oriri,vel quod in ipso dolore saltem virtualiter continetur. Eo ipso enim , quo quis vere de peccato: commista dolet. vellet non peccasse qui proprius est ipsus contritionis motus , ut docet Navarrus cap. I. num. h. proiitiaeque ita dispositus est, ut peccatum commissum odiste, & detestari centeatur . Dicitur praeterea , de peccato commi1s, ut intelligatur , obiectum doloris illius , ac detestationis non esse quodcunque malum i nec etiam quodcunque peceatum, sed solum illud , quod vel omissione, vel commistione a nobis perpetratum est. Non dicitur de hoc, vel illo peccato, sed indefinite de peccato commissis, ut ostendatur , contritionem de omnibus peccatis commissis esse concipiendam . Qui enim resa aliquod peccatum mortale ita esset arictus, ut delub commisso non doleret, quantumcunque de aliis sibi dolere videretur, ejus contritio vera non esset. .
Dicitur denique, cum proposito non pecca ridi de eaetero. Qui enim amico a se cistenso vult reconciliari,ut dicit Catech.Rom. part 2. cap. s. oportet, ut & doleat, quod in eum iiijuriosus , atque contumelio
sus fuerit, & de ejus amicitia in posterum non amplius laedenda sol Iicite provideat, alias non agitur poenitentia, sed simulatur . . Quamvis autem optimum sit, ut propostum illud sormaliter. Scexpreste concipiatur ,& nonnunquam illud exigendum sit a poeni. tentibus, quorum dispositio non satis evidenter Consessario nota foret; absolute tamen loquendo dicendum est,sufiicere, ut propositum illud silva tua te,& implicitum , id est ut poenitens de peccatis eommissis dolens ita sit dispositus & affectus, ut, si defuturo tempore cogitaret, peccata illa in posterum devitare firmiter proponeret. Ita Major, Medina, And. de Uega, Navarrus,& alii, quos citat & sequitur SuareZ, disp. . de Poen sect 3 Ratio est, quia, ubi est vera a versio a peccato, & vera conversio ad Deum, ibi etiam est vera poenitentia,& vera contritio ὀ potest autem cum solo virtuali propos -
143쪽
to non peccandi conelpi vera averso a peccato , & vera eonverso
Deum . Ex. gr. si quis totus defixus sit in perpendenὸIs peceatis, quae ex intimo cordis affectu dolet in Deum infinite bonum , & di ligibilem commisisse, ita ut nullo modo de ulta in suturilua instituenda cogitet, quis dἰcat, illum vere a peecatis non averti. & ad Deum noli converti Certe ubi David Rex tantummodo ἡixit L. Reg. cap. i1. Peccar; Domino, quibus verbis detestationem , & displicentiam peccati a se commissi declaravit; quamvis nullum propositum peccati illivs in futurum devitand; expresserit, continuo
audivit. Dominus transtulit peccatum tuum.
3. Quaeres, an sciit sufficit propositum virtuale, quod Includitur in vera, & formali contritione, sic etiam sussciat dolor virtua lis de peccatis, qui celisetur ineludi in actu aliquo amoris Divitii , an scilἰcet is qui accederet ad confessonem nihil cogitans de peccalix deflendis, sed totus Divini amoris actibus eliciendis intentus ,
iussicienter esset dispositus ad Sacramentum Poenitentiae. Respondet Suarez dissip.de Fidesect. . num. N.hunc amorem stimaeere, eo quod ex se voluntatem effcaciter avertat a peccato,dt con vertat ad Deum & eo ipso qtio quis perfecte diligit Deum, cens eatue exhorrescere ,& detestari quamcunque offensam . & iniuriam Dei . Haec autem opinio SuareE. citi favere videtur D. Th. pari. q. qu. 8 .art. I. quamvis valde probabiIis sit, tamen in praxi non videtur es
se coiisulenda, & communi doctrinae Conciliorum,& Patrum maisgis consentaneum eth dicere, dolorem expressum, seu aispileen tiam de peccatis ad sacramentum Poenitentiae necessarium esse , illudque Sacramentiim ita esse a Christ institutum , ut habere pro materia necessaria debeat dolorem, & displicentiam de peccatis ;unde et am nomen Poen tentiae illi impositum est . . Observat autem Catech. Rom. supra, aa seniseandum do. lorem illum de peccatis, qui ad veram Illam Poenitentiam te quiritur , nomen contritionis usurpari , ducta similitudine a re
bus corporeis, quae minutim confringuntur, ut ligniseetur, cor da nosra , peceando obduruerunt, illius dburis vi eontundi ,
atque conteri debeve, adeoque dolorem Illum contritionis debs te esse summum appretiative , ut loquuntur Theologi , id est , quod poenitens debet de peccaris commistis plus dolere, eaqtie
magis odisse, & aversatἱ, quam alia quaecunque niala:
Porro quae hucusque dicta sunt, generatim intelliti debent de
contritione illa, quae , ut loquitur Concit. Trid. cli. e. 4. quovisiempore necessaria fuit ad impetrandam veniam peccatorum . Si enim agatur de contritione , quae Fidelium baptizatorima propria est , quaeque ad peccatorum remissionem in Sacramento poenitentiae recipiendam requiritur , praeter conditiones supta explicatas. unans
144쪽
ducia vinae miseri ordiae, O usto praestandi regi qua eo uncina μι .ους adrire suscipiendtim Poenitent ια sadramentu requirunιιιν, id eli, in explicitum , alit saliena implicitum propositum inculcat confitendi Sacramentaliter peccata mortalia commina , & pro illis
Deo satisfaciendi , seu satisfactionem imponendam acceptandi, ocadimplendi, ut explicat Catechismus Romanus supra.
communiter vocatur attritio . Hoc praesupposito, quaeritur, qu in lix illa contritio perfecta, & quomodo ab attritione distinguatur. Ouidam olim dixerunt, contritionem in eo tantu distingui ay at. tritiove quod illius intenso, & duratio hujus intentione,& duratione major esset; alii, quod contritionis actus esiet se per Grati ancti. ficante ii ormatus, attritionis non item; alii. quod contritio cervitaretur peccat tim mortale ut summum mactu &mpei omnia mala detestabile.attritio vero illud quidem detestaretur, sed no super omne detcst ibile; alii, quod cotritio se extenderet virtualiter super Omma oeccata mortalia, attritio vero super omnia illa non se extenderet. Omissa illarum opinionum resutatione, quae apud is ambertum videri potest disp. 11. de Sacr. n. art. I. sententia comminis hodie inter Theologos est , contritionem in eo praesertim ab attritione distingui, quod contritio iit detellatio, & dolor de peccato com.
minis, prout est ostensa Dei, seu propter Deum summe directium tritio vero sit ejusdem peccati detestatio, & dolor propter ali-duod aliud motivum bonum, S honestum a persectae contritici,
hi, motivo distinctum. Ita Isambert loc cli. . . . 1 Prob in primis ex Conc. Trid. cit c.' ubi contritionem ab at. ritione distinguit in eo, quq coiitritio fit CharHaie pefecta, seu inmiarmata, attritio vero non sit. Quod quidem.intelligi debet de perfectione intrinseca per tarmale motivu charitatis , a quo ille coirm irin Isactus specificatur in ratione verae dilectionis Dei. . Neq; enim ἔntellio i potest de extrinseca perfectione, quae per habitum inarat Mei in actum contritionis derivaretur, cum hoc commune sit cum 'innibus aliis virtutum actibus, qui ab homine in statu gratiae coitu i- tuto eliciuntur, & cti m ipti attritioni, ii m tali casu eliceretur. Probatur 2. ex S. Aug. serm.7. de rem p. ubi dicit, Od um peccati, gamorem Dei e ere veram ct perfectam poenuentiam . Atqui non ab ratione amor Dei cum odio peccati coniungi botest ad vera, & per-
contritionem euiciendam, nisi quando quin
145쪽
detestatur peceatum a se commissum, de eoque dolet, pr , it '
est offensa Dei. id est prout est malum quoddam ipsius Dei. Eiusdem
enim charitatis est velle Deo bonum, neu quod illi gratu, Sc aeceptis est,& aversari,ae detestari malum illius. seu peccatum, de illoq; dolere. At vero attritio non ex amore Dei, sed ex turpitudine peccati, vel timore gehennae, aut alta simili motἰvo a charitate diverib concipitur, ut docet Coneilium supra, & sect. sequenti explicabitur.3. De hae autem persecta contritione tria praesertim h Ie a nobῖς observari debent. Primum est,illius t ntam,& tam admirabilem ense vim, Se essicaciam ratione charitatis, qua insermatur, cuius moti .vo elieitur, ut peccata quaecunque deleat, peccatoremque Deo peris reconelliet, etIam antequam Poenitentiae Sacramentum acta suscipiatur. ut expresse definitum es bin Conc. Trid. supra. Seeundum est ad rationem persectae contritionis, adeoque ut pro- dueat essectum illum remissionis peccatorum, & reconciliationis ea Deo, non requiri certum aliquem intension Is gradum, aut determinatum voluntatis conatum, infra quem non sit adestectum illum produeendum sumetens, neque certam aliquam durationis moram. neque ut tot eliciantur contrition s actus, quot peccata commissa sunt. Quamvis enim optimum sit, & qua maxime optandum, tit quivis poenitens quam plurimos eliciat perfectae contritionis actus, eosque,quantum poterit,intensos,& ex sumnse voluntatis conatu;ea tamen est Divinae misericordiae immensa largitas, ut ad peccatorum quorumcunque remissionem, & peccatoris cum Deo reconciliationem sussic Iat unicus perfectae contritionis actus, quamvis parum inistensus, & vel unico tantum momento durans, dummodo ex veraeeliaritatis, Sc Dei dilectionis, motivo elici attir,sitque i no intensive, certe appretiative summus, id est talis, ut per illum voluntas Deum quibuscanuue rebus absolute,& sine ulla prorsus exceptione prs ponat, proindeque peccatum,quatenus ipsius Dei ostensa est, tanquam summum malum, & supra omnia alia quaecunque mala deteliabile , aversetur . Ita Bellarm. lib. a. de Sacr. Men. cap. i. Gina machaeus cap. .de Ren.assert. 3.3c plures alii Theologi , quos ibidem citat. Ac in primis,quod contriti quamvis minimum intensa, ad renui sono peccatorii sussiciat, patet ex Scriptura, qtiae variis in locis peccatorum condonationem promittit poenitentibus,seu contritis. nulla proposita me sura doloris, aut contritionis peccatorum, ut Ezech. ig. Converti agite par titentia. omnibus iniquitatibus vesris,mnon eris vobis in ruinam iniquitas. Zacci. Convertimini ad me ego eouertar ad vos. Actor.3. Poenitemini,ct convertimini, ut deleraurpe .
eata veDa. Et certe nulla est ratio, cur potius certus aliquis gradas intensionis in contritione requiratur ad remissionem peccaaoru ess-ciendam,quam alius major,vel minor.Neque etiam dici debet,quod
summus requiratur. Alias quis unquam probabiliter quidε sibi per- '
146쪽
Dadere posset, quod ad gradum illum contritionis summe Intensum pervenisset Denique ut quid poenitentia S Magdalenae, alioru3; San-Borum poenitentium tantopere celebraretur, si omnes poenitetes ad eandε poenitentiae persectionem obligarentur.Quod vero unicus de Omnibus peccatis persectae contritionis actus ue t momento elicitus ad illorum remissionem sussiciat patet ex mu Itis Sanctis, ut S. Magdalena,S.Matthaeo,S.Paulo,& aliis,quos Scriptura resert brevissimo 1estore,&quasi momento unico vere conversos, &iustificatos fuisse. . Huic doctrinae favent SS.Patres,ut S. Cyprianus de serm.in coena
Domini: Sed in eodem arrietilo tempor , Inquit, cum am anima festinat aa exiitim egrediens ad labia expirantis emerserit, Poenia sentiam elementissimi Dei benignitas non pernatur. Et paulo inserius, ee quantitas eriminis, nec brevitas temporis , nec horae extremiasas, nee vitae enormitas, si vera contritio . si pura fuerit voluntatum
mutatio, excludit a venia. Et S. Ioannes Chrysostomus in priori Ep. ad Theodorum lapsum, de bono Latrone loquens dicit, quod omnies momento totius vitae peccata simul abstersis.
Tertium est, certum esse dari aliquod praeceptum DivInum, quo ieeeator adactum contritionis eliciendum obligetur. Neque emmul recte aixit Sanctus Augustinus lib. de duabus anima , us capite a 4. -hane rem Scripturae testimonia colligere necesse est. Ox est etiam ista natura: neminem stultum rei huius notitia aeseruit , Sce. Potost aliquis disere se non peccare , non autem esse ,si pecca erit , pamsen dum : nulla baνbaries boe dicere audebit. . Uerum diffeultas est, quonam tempore Uaeceptum illud obliget. Quidam enim dixerunt, peccatorem statim a peccato comis an ita ad persectae contritionis actum eliciendum obligari, & tandiu peccare continue, quandiu ab ipso peccato, vel persectae contritis-nis actu, vel Sacramenti Poenitentiae susceptione, non purgatur. Alii peccatorem ad id obligari asseruerunt, quoties peccata comis missa, nec remissa memoriae occurrunt. Alii peccatorem astri glint ad id diebus Dominicis, vel festivis , ut illos debite sanctificare possit . mae ottania quamvis optima sint, & saluberrima , nuti Iam tamen in illis casibus ad contritionis persectae actum eliciem dum obligationem esse doeet, & probat Gammachaeus cap. 8. desac. Poenit. & Isambert. disp. 13. de eod. Sacr. ar. 3. & seq. Quare eam illis dicendum est, peccatorem ex Divino praecepto' In duobus tantum casibus ad actum persectae contritionis eliciendii obligari. Primus est, quoties actio aliqua necessario exercenda est, quae statum Gratiae requirit in eo, qui hujusmodi actionem exere re debet, nec adest sacerdos, qui cu a peccato mortali, quod commisit,sicramentaliter absolvat. Tunc enim ne novum sacrilegii
peccatum incurrat, persectae contritionis actum elicere tenetur.
Secundus casus est,quoties quis in periculo morti costitutus, alicujus
147쪽
. ius pereas mortalis se conscium esse deprehendit. Tune enim, si Consessarii copia non suppetat, tenetur persectae contritionis actum elicere. Ratio est, ''Ia ex Divin legis praescripto quilibet tenetur aeternae damnationis, S separationis a Deo certum periculum devia tare , mediumque ad id necessarium adhibere; atqvi nupym aliud tune suppetit damnationis evitandae medium, quam actu, persectae contritionis ι ergo peccator tune ad illuni eliciendum obligabitur.
mrum Contνitio perfecta necessaria sit ad Saeramentum pollentia
I. DRaesupponimus, alterutram esse necessarIam, id est ad fructuo. v sam, & dignam sacramenti Poenitentiae susceptionem requirI contritionem aliquam formalem, & expressam, ita ut aisquis veius, reactitatis dolor a Poenitente concipiatur de peccatIs commissis , uuavis venialia tantummodo sorεt; cum contritio sit pars essentiat hujus Sacramenti, qua deficiente nullum esset sacramentum . Quare qui tantummodo doleret, quod d3 peccatis non doleat, eareret dolore ad fructum hujus Sacramenti necessario; quia contritio est do-or de peccato commio, ut ex Concilii Trid. doctrina constat, proandeque quivis alius dolor, qui non est de peccato commisso ,, non est e tritio . Quanquam G dolor ille sit absolutus ,& efficax, pariet necessario verit m de peccatis dolorem, id est efficiet, ut voluntas peccata commissa aversetur, δι doleat ea commisisse. Quo sensu in
telligi debent Theologi illi , qui ad poenitentiae Sacramentum sus
cere dicunt, poenitentem ἡolere, quod de peccatis non doleat.. x Hoc praesupposito, dicens m est contritionem persectam, qua-τIs sit optima, & excellentissima disposilio ad sacramentum Poenὼ - tent Iae dίgne, & cum uberrimo Gratiarum fructu reespiendum , non esse tamen necessariam , sed simpliciter suscere attrItionem. Ita d
declaravit, contritionem imperfectam, quae attritio dioitum non sotam non faceve homἰnem hypoeritam, peccatorem, verum etiam: d
sed ιam . moventis,quo aenireni adjutuι viam sibi ad insthiam flarar, haec
148쪽
solutioni apponeret, v. g. 6 diceret, Ego te absolvo , damnodo rem oblatam intra decem dies vestituar. , alit quId sim de .
. Quod autem spectat ad alias cὁditiones de praeperito, vel praesenati quamvis non reddant absolutionem invalida . cum eius signifieationem,alit essectum non suspendant, nihilominus sinerationabili a liqua causa, aut necessitate apponi non debent, pura cu Saeeidos ad moribundum absolvendum accedens non nisi dubia, D incerta contritionis signa in eo deprehendit. Tunc enim potest, imo debet absolutionem illi conferre sub hac coditione tacita vel expressa, Si tu era olutionis eapax, ut docet Isambertus disp. 8.defactam. Poenit .ar. Io&Gam machaeus c 1 I. de eodem Sacram . poenit. β. I. in fine. Sim, liter quando Sacerdos dubita utrum poenitens plenum, ac perfecturationis usum habuerit,itecne quando peccata in consessione declarata commisit, v g. quando puer in primo rationis clepusculo ad Sacramentum Poenitentiae accessit. Tunc enim secundum communem omnium Doctoru consenltim, ut loquitur Ledeiura supra, licite pot- ei it Sacerdos dicere in absolutione , 5ι peccasti ego te absolvo ,&c.
Additque idem de similibus, & aliis casibus esse dicendum.
Quaeres. quisnam sit verus.& proprius sensus illorum verboru . Ego te absolvo . Qitor undam antiquorum Scholasticorum opinio fuit, verborum illorii sensum hunc esse Ego declaro,ρeccaoa sibi a mo esse vemissa, seque absolutionem Sacramentalem nihil aliud esse , quam declarationem remissionis peccatorum ipsi poenixenti a Deo lactae
Quam quidem opinionem non satis cum Fidei iveritate cohaerere, docet Isambertus diup. 8. de Sacram. Poenit a Ia. maxime ob eontrariam definitionem Concilii Trid. sesi 14.c.6. N ean. o. ubi anathema profert in e qui dixerit, boluιion; Sacerdotis este ntidum mnisterium declarandi peccata o se remissa. Quare verat& certa responsio ad quaestionem propositam est, Sacerdotem per verba illa absolutionis significare se poenitentis peccata remittere, illumque a peccati macula, & consequenter a poena aeterna illi debIta Christi m. auctoriritare vere absol ere . Ita S. Th. q. 8 . a. ad 3.Et .probatur in pikmis ex his Christi Domin I verbis S. Matth. is. Gae unque solveriti, super te ννam, &e. & S. Io. io Porum remiseritii ρνeeata, &c. Huius siquidena vocis, Absolvo , in forma sacramenti Poenitentiae ead emesi lignificatio, quae est istorum verbolum, O remiseria iis, cum iisti iussit Christus Do ininus ad sacramentum hoc insit tuendum ; atqui verba illa veram, S effectivam peccatorum remissonem significant in omnibus aliis Scripturae locis , quae frequenter inurriusque Tastamenti libris oceurtunt. nusquam autem simpli cem illius remissionis declarationem ; ergo etiam in illo duplici s. Matth. R S.Io. loco idem significare centenda sunt. &: ex conseriquenti verbum -bsolvo. in forma Sacramenti Poenitentiae e1ndem
149쪽
. probatur deinde ex eo, quod S.Chrys.l. 3. de sacerdot. peccatulum remissione loquens dῖxit, Deum Patrem omnifariam potestatem ridisse Filio, re eandem ipsam omnifariam potestatem a Deo pilio ipsi. Sacerdotibus esse traditam ; atqui certum est, vilium Dei habuisseveram potestatem remittendi peccata , quoad cuIpam poenam aeternam; ergo eandem potestatem Sacerdotibus dedit. Denique, ut recte observat s. Ambr. l. I. de Poenit cap. a. pol stas remittendi peceata tanta est quanta potestas eadem retInendI cum aequaliter utraque a Chlisto Dornino data suerit; atqui per hane Sacerdotes vere peccata quoad macula, & aeternae poenae rea. tum retinent, denegando absolutionem; ergo per illam eadem pec
eata vere quoad maculaim, Se aeternae poenae reatum poterunt absolutionem conserendo remittere- . ' ψ.
Objicies, in variis Scripturae locis dici, soIum Deum dimittere peccata, delere iniquitates . . . Respondet S. Doct. supra, iis locis nihil aliud sigossicari, qua Deslolius esse tanqua eausae prIncipalis per propriam auctoritatem peccata rem Itiere, quod non impedit quin Sacerdos eiusde Dei nomi uepeccata remitta per modum causae ministerialis,seu instrumentalis,
, ouinam sint effuthuyus Saesarirenti . 1. DRimus Sacram et i Poenitentiae estectus est remissio omnium,a. I quorumciimque peccatorum mortalium post susceptiohe Baptismi commissorum, qirantumcunque gravia sitit, & enormia ρ cum potestas peccata remitte ili a Christo Domino collata sacerdotibus S. Jo. 2 o. ad omnia, niillo prorsas excepto, se extendat. Et hoc desilitum habetur in Cunc .Latrian sit, Innocentio IlI. cap. I. Firmi υν extra de summa Trinitate : ii biline ulla exceptione , aut restrictione dicitur , peccatum quod cun iue post Baptismi suscesstionem commissiam posse per piaenitentiam reparari. . Objicies, Christuna Dominum declarasse S. Matth. ia. & S. Marci 3 peccatum in Spiritum Sanctum neque in hoc saeculo remitti, ue. que in futuro. Respondetiir I. per pe ccatum in spiritum sanctum intelligi a g. Auff serm. I a. de ver b. m.&Ep.. o. ad Bonifacium, peccatum snalis impoenitentiae , qtiod certum est nunquam remitti; cum poli illud commissum peccator sit extra statum viae, ii ec proinde si am. plius poenitentiae , aut abiis tutionis cassax . . , Respondetur a. alios SS. Patres per peccatum in spiritum sanctimantellexisse peccatur' illud,quo qliis veritatem aliquam a Deo revelatam, & ut sic cognitam ex certa malitia impugnat. Ita SS.Athana in
150쪽
de Poenitentia ea p. 36. Dici autem irremissibile, non quod absolute et emItti non possit, si peccatorem vere de illo poeniteat, illudque clavibus Ecclesiae subjiciat, sed quῖa ordinarie, & ut plurimum qui
tale peccatum commisit, de illo ob proprIae voluntatis perversitatem non dolet, nee proinde Illius remissionem aecipit; sicut alia peceata eitatis locis dicuntur rem Illi,non quod semper de facto remittantur, cum multi de illis non doleant, sed quia ut plurimum, di ordinarie poenitentibus condonentur. a. Secundus huius Sacramenti effectus est remissio peeeatorii v nialium,quae sicut quivis potest proprie, & salubriter in confessione deelarare, ita de illis quoque remissionem, virtute illus Sacramenoti, consequi posse certum est , ut ex ante dictis patet. Est autem dissicultas inter Theologos, qua ratione peeeata illa In Saeramento PoenitentIae remittantur. Omissis variis super hae resententiis, quas Instituti nostri non est hic fusius explicare, probabilissime loqui videntur ii, qui asserunt, hanc peceatorum venialium remissionem in Sacramento Renitentiae fieri per Gratiam sanctificantem per hoc Sacramentum ex opere operato productam,non solum secundum se praeelse consideratam, sed praesertim ut datam intuitu praeviae de illis attrhtionis, mi a ratione sormalem eum illis
peccatis habet repugnantiam, cum sit gratia reconciliationis ab ipsis. Ita Uasqueae in I. a.disp. 2or.e. 4.Ex qua doctrina sequitur, ad hoc ut quis in saeramento Poenit. Peceatorum venialium remissionem eonsequatur, neeessarium esse, non modo ut nullam actualem circa peecata illa complacentiam habeat, sed praeterea requiri, hic formalem de sis, vel saltem virtualem eontritionem, aut attritio nem eoncipiat, Ita ut, quamvis unum , aut alterum in consessione declaret si tamen de allis omnibus generatim vere ex animo doleat, virtute Sacramenti illorum omnium rrmission ε consequatur. Quociideo hic obiter observamus , ut cuique iacilius , & eertius innot scat, neque neeessarium, imo neque satis consultum esse omnia,& singula peccata venialia singillatim in consessionibus quotidianis
declarare, quod aliqui strupulosius faciunt , sed uno, aut altero graviori explicato , si nullum mortale subsit, de his & reliquis mnibus verum dolorem , & emendationis propositum concipere, Sese beneficium absolution Is recipere . 3.Quaeres, quando peccata venialia extra Sacramentit Poenitεtiae
remittantur.Respondetur iuxta doctrinam.S. Th.q.87. a. I. ad peccas torum venialium Uemissionem extra Sacramentum Poenitentiae non
sumeere habituale displicentia quae in hubitu eharitatis includitus, alias nul l bustus peccati venialis reatu haberet,sed requiri dila licetia de illis immal ε, qtiae in actu perfectae cotritionis reperitur, aut salte virtualem contenta in eo actu dilectionis Dei, quo quis ipsum
sic dilisit,ut, si peccata venialia, quae commisit, menti occurrerent,