장음표시 사용
161쪽
4 Confirmatur ex eo, quod inde sequereriar contra eommunem Ee etesiae, dc Ss .Patri im consensum. legem Gratiae durIorem . & rigidaorem esse, quam Mosaica lex fuerit, & longe gravius onus Christianis impositum esse , qua Iudaeis ad remissionem peccatorum obtinenda . In lege Mosaica siquidem sola contritio ad id lassiciebat, in lege ii
reni Gratiae praeter c6tritionem tenεtur instiper Poenitentes peccata
omnia mortalia etiam occultissima singillatiis Sacerdotibus aper;re, quod quam grave, Sc difficite sit plerisque , experientia satis testatur. Porro haec Doctrina ita certa est,ut,cum quidam Theologus nuper in libro a se edito scripsisset , Attritionem de pietatis insuffcieme eis.
pro aecipienda remi nise peccatoris in Sacra ento Paenitentiae, contritio
Moue ex charitate perfecta osse ad id necessaria, Sc ex consequenti Abia solutionem Sacram ntale nihil aliud esse, quam declarationem iis ridiea
peccatija remissi, alma Facuiras Paris ensis multis praehabitis deliberarionibus ra prima Iunii, quam prima Iulii anni i6 8. totum illud
hac censura notaverit, tradit de attritioni t infusciFtra,ct eout viationis ex perlecta charitate absoluta necebstate ad recιρ tenta Paenitenis
p ae Saeram et u quae addit de absolutione, quod nihil aliud sit qua declaratio jΜridica peccati jam remissi,damnavit Facultario censuit has
propositioner esse quietis animaria perturbativax comuni, omnino rasistae P; axi Ecclestae contrarias,efficaciae Saeramenti Paenitentiae imminutiavar, ct infMPer temerarias,o erroneas. Ita resert Isambertus disp. 34.
de Sacram. Poeta it .art. s. qui eidem e ensurae interfuit, Sc subicripsit. Objicium aliqui, Concilium Trid less. 6. cap. 6. inter dispositioinnes ad iustiti cationem adultorum requisitas hanc recensere, ut scilicet Deum tanqua omnis justitiae fonte diligere incipiant,ac popterea moveantur adversur precata pernitum aliquod , ct detestationam , hac est per eam poenirentiam, quam ante Baptimum agi opoνtet ..s Respondetur , vel Concilium ibi loqui de justificatione adulti
Infidelis , qtiae fit ante realem Baptismi susceptionem per solum propositum illius suscipiendi , ut verba ex illo citata explicat Isambe tiis, & ad hanc justificationem certum est contritionem persectam esse necessariam, vel, si loquatur de justificatione, quae in realἐBaptismi lusceptione consertur. per dilectionem Dei non intelligi amorem perfectae charitaris , sed amorem imperfectum, qui In vi tute spei reperitur, quod satis aperte ex eius verbis antecedentibus colligitur, ubi de Infidelibus adultis loquens, Disponuntur, inqui ad tuam justitiam, dum excitati Divina Gratia . cir adjuti, Fidem e. audι tu concipientes in spem eriguntur , sidentes, Deum sibi ρνο-pter Christum propitium ore,ulumque tanquam omnis justitiae fontem diligere incipiunt , quasi dicat illos incipere Deum diligere , eo quod ab illo tanquam a sente totius Gratiae . & iustitiae , se peccatorum remissionem impetraturos sperant. Nullus autem dubitat, hunc Mmorem spei, di hinc confidoviam in Deum per Chro merita re. quiri
162쪽
quiri ad iustificationem peccatoris, sive in Sacramento, sive extra
atramentum, sicut&sdem, timorem, aliasque virtutes, quas ibi enumerat Concilium, ea ratῖone, quae a nobis explicata est in primri hujus operis parte, trai2.6. de Gratia, cap. 4. de justificatioue .
Θιalis esse debeat ali rilla illa, ad Sacramentum paeniis ientiae debile suseipiendum necessaria est..1. A D sacIliorem quaestionis propositae solutionem observandum 6,attritionem . seu dolorem de peccatis ex vario . & multiplici motivo concipi posse. Primum ex motivo malo, verbi gratia, quando quis dolet se in ebrietatem lapsi im esse , quia per illam in peditus est , ne surtum committeret. Secundo ex motivo indiffere1 ti, ut si quis de intemperantia doleat. quia unitati obfuit. Tertio ex motivo aliquo humano. ut siquem latrocinii poenIteat, eo quod illius causa apud alios Infamatus suerit. Quarto ex motivo honesto, sed pure naturali, ut si quem poeniteat mendacii, vel Dauilis eo quod rectae rationi naturali adversetur. into denique edi aliquo motivo bono supernaturali, id est Fidei Divinae innixo, verbi gratia, quanao quis ex impulsu Spiritus sancti se peccatum aliquod mortale commisisse dolet, illudque derellatur, quia aeternae damnationis incurrendae, aut coelestis beatitu)inis amittendae periculo se e
posuerit ; vel quia Fidei lumine iudicat, turpe esse homini ChriastIano tale peccatum committere, verbi gratia, quod ιοῦ xit Apost. I. Cor. 6. Tollere membra Christi, o faceve membra meretricis.
a. Hac observatione supposita dicendum est , attritionem quinto modo sumptam esse ad sacramentiim Poenitetiae debite suscἰpiendusuffcientem, aliis vero quatuor modis esse insuffcIentem . Ita Suar. disp.f. de Sacramento Poenit. sect. i. Isambert. dis. 14. de eodem Sacr. artia .&alii communiter.Atque in primis, quod attritio quatuor illis prioribus modis sumpta sit insumςiens, ex illorii enumeratione constat. Certum est enim,dolorem de peccatis ex motivo aliquo malo, aut indiflerenti. aut humano conceptum non este virtuosum , nec proinde ad Sacramentum Poenitentiae suscipiendu disponere posse. Certu est quoque, dolorem de peccatis ex motivo naturali honesto elicitum non sussicere, ut ex communi Theologorum consensu d cet Suareet supra, & aperte constat ex eo, quod Concit. Trident. sessa cae. .dicir, attritionem illam, quae ad Grat Iam hujus SacramentIsufficienter divomi, Esse donum Dei, o 9 iri itis Sancti impMIsum.
Quod vero sumciat attritio quinto modo supra , Id est quatenus per auxilium Gratiae concipitur ex motivo auquo bono supernaturali,
quodcunque illud sit . evideus est, tum ex verbi, Concilis Trident. piaecedenti se a. relatis, tum ex rationibus, quibus ibidem probavi
163쪽
, mus , eontritionem perfectam ad selictum Sacrament; poenite tiae non esse necessariam , attritionem vero esse iussicientem .
Si qua enim attritio sufficiens est , haud dubie ilIa , quaa talis ell, qualem illo quinto modo descripsimus.
attritionem illam ex metu gehennae conceptam non posse suffcienter ad Poenitentiae Sacramentum disponere, εο quod sit vitiosa . de mala, eum non ex amore Dei, sed ex amore sui oriatur . Unde X mnitIus in examine Concilii Trident. supra sest I . attritionem iuiam ex metu gehennae conceptam vocat Ilidae Poenitentiam. Ut elarius, & efficacitis haec objectio solvatur, & Haereticorum emi ror refellatur,observandum est quadruplicem timorem a Theologis assignari. Primus est timor naturalis, quo naturaliter homo refugit malum naturae suae contrarium; & hic timor ex se neque . bonus, neq; maluscst . Secundus timor est mundanus. quo quis inordinate tem-mralia mala timet, adeo ut ad illa d itanda in Deum peccare nyuveheatur, & hier in or malus est, atque vItiosus, illumque S. Basilius Hostile vocat in Ps. 3 3. Tertius est timor filialis ex charitate perfecta originem ducens, quo justus iupremam Dei majestatem eum omni humilitate, ae cordis devotione reveretur. &hoc praesertim me tuit , ne in alIquam ejus offensam incurrat, illique quovis modo displiceat, aut ab eo per peccatum separetur: & hie timor proprius est Sanctorum,deqtie illo dicit Domini. Omnes Sancti ejus. Quartus denique est timor servilis, quo videlicet peccator Deum comminantem, & punientem ita timet, ut ratione timoris illius , propter poenam evitandam, quam tune prae oculis habet, peccata commissa aversetur, & ab illis in futurum eavere proponat. Est autem In consessb, dolorem de peccato ex timore munda no, vel naturali ortum esse insufficientem, ex timore vero fili
li , optimum , de saluberrimum , cum ad persectam charitatem pertineat. Tota igitur difficultas est de timore servili ut observaz
Bellarminiis su p. quem Haeretici contendunt esse malum, ae viti sum proindeque insuffcientem ad veram Paenitentiam, nos e contrario asserimus esse bonum , & utilem , proindeque attritionem ex ejus motivo elicitam esse sussicientem dispositionem ad Sacramentum Poenirentiae debite, ae fructuoso reeipiendum. 4. Probatur haec veritas I. ex Seriptura,quae innumeris prope Iocis timorem vindictae Divinae, ae poenarum aeternarum ingerit, & ad illum peccatoreb vehementer excitat. Quin &ipsemet Christus Dominus s. Matth. Io. Nolite , inquit, timere eor , occidunt cor u , Bic. en timor mundanus, quem reprobat )Iea potius timete eum, νui potes ρο animam , ct corpus perdeνe in gehennam, sta Qeo vobi1 Dune timere, en timor gehennae, & servilis, ad quem excitat.
164쪽
Donum Dei Uye, ct Spiritus Sanci impulsum , 8 c. eoque t triline utiliter eonex Os Ninivitas ad Ionae praedicationem plenam ιεrroriabus poenitentiam egi 1se, Sce. Probatur 3. ex S. Atig. in ps. ra . ubi super haec verba Beati omnes,rιment Domna, dicit qtloci, quamvis timor ille 'qιras timet pia nas, ac metuit. ne mittatur in gehennam, nonda eastus sit, est tamen bo nus,ac utilis. Ex S. Basilio in Ps. ubi, postquam timorem mundanum descripsi,dixitqite, prorsus esse abjiciendtina, subjungit, Imo vero salutaris,in qui sinitatis operarius est,uis ena=re, qualis βι Si quando te senseris ad unum alι quod eieri, ae prosilire peccat m, ad mentem νενοca formidabile illud , nee tilli mortalium tolerabile Iudieii. Dei,
b c.ubi pergit in Iudicio illo ultimo describendo & exinde proponit
Inferni profundum barathra,m,tenebras impermeabiles, Ignem obscurotausticas quidem habentem vires, itice vero destitntum, vermib innume- fabilia monus venenofum,ae carnivorum, additque,nec tu times cst ejusmodi timore eruditus. quasi 5 Quo quodam anim m reρ ne , & andem concludit, Hunc esse timoremquem Pater coel iis non qua Ny
nihιι utilius est. Gehennae namque timor Rrans nobιι affert corona , &c. Nihil enim tam peccata consumit, o virtute germinare oecroscere fabcit quam timor. Propterea qui non vivit in t more,recte illum agere no s facile. φώt vicissim impossibile est, illum peccare,qui eum timoire πιμ' it. Ex S. Hieron. in c. 2. Mies . pudore , o verecundia non tenen tur, agant stoenitentiam saltem comma natione poenarum. Ex s. Ambr.ad vii Llapsc. 8. Poenitent 3 a m agitur: la tibi ante oculor ponas,de quanta gloria cecideris, 3c de quo libνo virae nomen thu deleritis fit,9 sie se jam credas prope ipIas positam te lebras exteriores .Denique ex S. Aug qm
lib. de grat. & liber. arbit. c. 18. loquetis de timore Dei dicit , quod Illius atmoVi, hirtius est haud dAbie magnum donum Dei,&c. non qu/dem ille timor , q1ιο Petrus Christum negabiit, sed illius timoris spirit m aecepimus , de quod est ipse Dominus Christus , Eum timete , qui habet potestatem o animam , edi corpus perdere in gehennam. . Cum igitur constet, timorem illum esse doluisti Dei, ac impuI- sum Spiritus Sancti, atque in motivo supernaturali Dirinae Fidei iu- nixo concipi, hinc sequitur, esse bonum. ac salutarem, proinde que attritionem, quae ex illo oritur, non esse vitiosam , & malam , sed bonam, & honestam, quippe quae oritur quidem ex amore sui, sed bene ordinato, quo nimirum secundum rectam ratianena, &DivInae legis praescriptum refugimus damnationem, & mortem aeternam; & quamvis amorem Dei persectum ita se non ineludat , IlIum tamen non excludit, nec illi ullo modo adversatur . Uu-
de sequitur , attritionem illam esse sufficientem dispositionem ad sacramentum Reaitentiae debite sitscipiendum .
165쪽
, 4ns alni aliquis, attritionem ex solo gehennae metu ortam necnonestam , nec bonam moraliter esse posse , cum sit odium nota peccati sed poenaei ita ut , si nulla esseφ poma peccato imposura. nulla esset quoque peccati detellatio . Ad solutionemdiujus instantiae observanduin est duplicem a The Iogis distingui timorem, servilem imum , quem vocant servῖl ter α vilem , in qtio tota ratio tam finalis. quam impii litva Golendi M pe cato aut ab illo abstinendi est suga,& odium ipsius poenae ita ve quis peccatnm fugiat solummodo ob poenam . quam evitare cupit, finem- nitentum quasi ultimum in illius poenae stiga constItuat: alterum v. to,quem vocant timorem simpliciter servi Iem, In quo poenae odium , ill ἰ iisque fuga homini a peccato voluntatem suam avertenti non est ultinatis finis sed tantum proximus, ita ut non s stat se in simpliai fila poenarum aeternarum, sed hunc illarum metum,saltem virtualiter, &liuerpretative, ad aeternae vitae desiderium , & amorem Dei missers Otim referat, quatenus scilicet ex tali metu movetur ad dolendu detpeccato, vel ad bene operandum, tum ne poenam illam aeternam patiatur, tum et Iam ne bono aeterno privetur, Deumque sibi iratum , & insensu in habeat, in quo praesertim differt a timore serviliter se vili, qui nihil prori iis de Deo , illiu ite fruitione curat. Est etiam alia inter utrunque illum timorem dissetentia, quam tradit Bellar- minus lib. s. de paenit. c. 8. nimirum quod metus serviliter servilis soli immodo peccati executionem , seu actionem impediae, timor Φero simpliciter servilis voluntatem I piam immutet, & non modo a peccato cohibeat, sed etiam ad Deum convertat. 6 Hac praein illa observatione , ficilis est ad instant Iam respons s.colu editur enim, attritioncm ex t; more serviliter servili elicita nee
laonestam, nec bonam este moraliter negatur vero, attritionem ex timore simpliciter servili elicitam vitiosani esse, aut insufficientem, cum habeat oumes conditiones a Cone. Trid. requIsitas. Est enim donum Dei, & impulsus Spiritus Salscti, cum Gratiam excitantemptaesupponat, &ex mortuo supernaturali oriatur ; dc praeterea v luntatem peccandi excludst, cuin spe veniae a Deo consequendae Ex dictis lacile intelligi potest, in quo conveniant Inter se contri. t o, & attritio Sc in quo distetant. Conveniunt enim I .in eoe,quod uistraque sit supernaturalis, id est quod utraque per impulsum Spirptus Sancti ex motivota liquo supernaturali, seu per Fidem Divinam cognito oriatur . Secundo quod utraque debeat esse interna, ct spiris tualis, nec dolorem aliquem sensibilem necessario requirat. Tertio quod ad omnia peccata mortalia commissa, nullo prorsiis excepto, utraque debeat extendi . Quarto quod utraque voluntatem pec. cati excludere, spem iii e veniae ad unctam habere debeat into denique quod utraque sit dispositio apta , & conveniens
Sacramentum Poeni sciuiae digne, & fructu e suscipiendug.
166쪽
Differunt autem praesertim tum ratione obiecti se alla. seu
motivi: contritio enim ex motivo perfectae charitatis concipitur, attritio vero ex aliquo alio motivo a charitate diverso , bono tamen, & honesto, ac supernaturali lumine Fidei cognito; tum ratione essectus : contritio siquidem peccatorem iustificat , ac Deo reconciliat , etiam antequam Poenitentiae Sacramentum actu susceperit. attritio vero ad iustificationem in Sacramento Poenitentiae consequendam tantummodo disponit. . Quod vero aliqui Doct. dicunt, attritIonem debere aliqua ratione concipi propter amorem ipsius Dei,si de amore persectae charitatis Intelligitur, negandum est, quia dolor ex illo amore quantum in libet remisso elicitus,ante Sacramenxi receptionem justificaret, ut sit
pra probatum est,proindeque dolor ille n6 esset attritionis, sed eonis tritionis r si autem de amore Dei imperfecto, id est qui ex motivo acharitate diverso elicitur, qualis est ille, qui in virtute spei inclu- ditur, quo diligimus Deum,non prout est in se summe bonus,& pr ' pter se diligibilis, sed prout est erga nos beneficus, & liberalis , con- . cedendum est, quia attritio debet saltem virtualiter spem veniae in se includere, ut docet Concit. Trid. supra. Videri potest super haemateria Divus Franciscus Salesius Episcopus Genevensis in tract. de Dirino amore lib. 2. e. I . ubi optime explicat, quis, & qualis sit amor ille imperfectus, qui in spei virtute reperitur.
Superest unum hic observandum , quod monet Laymann. tract. 6. de Sacram. Poen. e. q. nimirum ad. valorem Sacramenti Poenitentiae requiri, ut dolor internus attritionis, seu contritionis aliquo modo
antecedat, aut saltem eomitetur externam peccatorum confessi
nem I tum quia contritio, cum sit pars Sacramenti, debet aliquo Ggno exteriori, per confessiqnem scilicet, fieri sensibilis, tum etiam quia Ipsa peccatoru consessio procedere debet ab interna poenitentia , cum non sit mera, & simplex peccatorum narratio, sed sui ipsius coram Deo accusatio , quae proinde in spiritu humilitatis, & in an, mo contrito facienda est . Probabilis nihilominus, & tuta est sententia Mareet disp. zo de sacram. Poenit. sect. q. m. 3 i. quam hic subjungimus in gratiam eorum, qui frequentius ad tribunal Poenitentiae, nec nisi cum culpis venialibus accedunt, quique interdum variis super hae re scrupulis exagitantur qui docet, actum contriationis fructuose post consessionem peractam posse elici, dummodo ante absolutionem sacerdotis eliciatur, ipsamque consessionem squamvis ab. interna poenitentia non processerit, xamen quatenus postea veluti informatur per consequentem contritionem, sussicienter persci in ratione accusationis Sacramentalis, sed tune necesse esse, ut Interior illa contritio, vel attritio exteriori aliquo signo,
puta exteriori eorporis demissione , humili expectatione ipsius absolutionis, pectoris tunfione, &e. se prodat.
167쪽
υιν- Confusio Sacramentalia ad preeato remissio=Mmeonsequemodam ex Chrsi Domini institutione sis necessaria . I. Consessionis Sacramentalis nomine secundum communem
Sancti Thomae in A. disput. IT. quaest. 3. art. 2. aliorumque Theologorum doctrinam, intelligitur Accusatio segitima, in Saera mento Poenitentiae de propriis precatis factae Sacerdoti, ad absolutis-inem illorum ab eo reciprendam . Dieitur I. . ccusatio , quia consessio fieri debet per modum aem-sallanis, nee in ea ut loquitur Catech. Roman. par. 2. Cap. l. pe cata sunt ita enarramia, q-rem AEliquam gestam Otiosis auditoriabus exprimamιεν, Nevum accusatorio animo ita enumeranda sunt , vaea etiam in nobis vindicare cupiamus .
Dicitur 1. legitima , quia non quaelibet accusatio sufficit, sed acleam conditiones quaedam Divina lege praescriptae infra explica
Dicitur 3. in Sacramento Poenitentiae. Consessio enim, quae fit Insero exteriori coram Iudicibus, sive saecularibus, flve Ecclesiasticis, non est apta huius Sacramenti materia. Dieitur 4. . Neque enim aliena peccata, sed propria solummodo in Consessione declaranda sunt. In quo abusum multorum notat Toletus lib. 3. cap. qui, ut aliquod proprium peccatum detegant, simul aliorum peccata enarrant, vir uxoris, uxor viri, domini servorum, servi domῖnorum, &c. qui quidem, stiper hae re ab ipsis Consessariis admoneri debent. ia. Dicitur 1 facta Saeeνdoti , quia solus Sacerdos est legitimus' hujus Sacramenti. Minister, ut ex ante dictis constat: nee proinde confessio factat sco, aut Clerico non Sacerdoti ullo modo Saeramentalis est. Debet autem fieri Sacerdoti praesenti, non absentI, ut in Catechismo Rom.su p. declaratur. Et speciali Clementis UIII. constitutione, quam refert Icambertus disp. a 8. art. sententia ibia, quae asserIt, consessionem Sacramentalem per literas , aut i ternuntium fieri posse, tanquam salsa , & scandalosa prohibita est . . Tunc enim nec confessio secreta esset, nec certa materia absoluti nis; contingere siquidem posset, ut poenitens intermedio tempore mutaret animum, aut e vivis excederet. Potest tamen poenitenae aliquando solis nutibus confiteri, ut in mutis contingit, & interdum in moribundis: potest per interpretem, v. gr. cum Sacerdoti Ipsius poenitentis idiom ., seu linguam non intelligenti si consessio, admoὸ tamen nullus obligatur, ut monet Toletus supra, cum auteri revelare confessionem suam non teneatur: Potest in scripto, ue
168쪽
legat, quod In mutis, aut aliis ex causa aliqua rationabilI eoni iugere posset docet Toletus lagra . Dicitur obtinendam peccatorum remissionem. In quo, ueobservat Catech. Rom. supra, hoe Iudicium longe dissimile ost fodiensibus eapitalium rerum quaestionibus , in quibus confessioni poena , ct supplicium , non vero eniρα libreatio 'errati venia eonstituta est . 3.De eonfessione igitur Sacramentali eo modo intel lecta quaeritur, utrum sit ex Christi Dom. institutione ad remissionem peccatorum onsequendam necessaria.Et responsio affirmativa est de Fide.Quam tamen negaverunt olim non modo Novatiani, sed etiam plures alii Haeresei, ut Messaliant, 'acobitae, Armenii, Albigenses, Flagellai tes Uvaldenses,&alii apud Iudocum Coccium tr.2. l. .art. 3. quibus
Iosea subscripserunt Lutherani, &Calvinistae, ut videre est apud
ellarminum lib. g. de Poenit. c. a. qui omnes, licet maxime Inter se circa varia dogmata discrepantes, in eo tamen conveniunt, quod negant consessionis Sacramentalis ex iure Divino necessitatem . Refellitur illorum error, & veritas opposita probatur 1. ex c. o. S. Joannis, ubi Christus Dom. alloquens Apostolos , eorumque in Sacerdotio succesbres, inruna, inquit, remiseritis ρeccata, remiseruntur quorum retinueritis, verenta sunt, ex quibus verbis pedispicuum est, ut docet Catechismus Rom. supra, ipsos Apostolos, &Sacerdotes eirca peccata remittenda, aut retinenda judices esse constitutos. Et gnomam, ut Sancta Synodus Tridentina sapienter admonuit, de qualibet re verum iudieium fieri , atque in repetendis eximinum poenis justitiae modus teneri non potest, nisi plane cognita , ct te specta causa fueνit , ex eo sequitur, ut flamitentium eonfisione singillatim peceata omnia Sacerdotibus Dipale Desenda . Prob. 2. auctoritate plurimorum Conciliorum Generalium, ac praesertim Latera nensis sub Innocentio III. cap. at Constant. sess 8. Flor. in decreto Eug.& Trid. sest I . c. s.&can. S ubi haec habentur . Si quis nega ν eris, Confessionem Sacramentalem vel institutam, ,el ad salutem necessariam ese iure Divino , aut dixerit, modum δε- eret e consiιen fili Sacerdoti,quem Ecclesia Cairilica ab initio semper observavit , ct Observat , alienum esse ab institutione, remanaato Christi , ct inveηtum esse humanum , anathema H. V 4. Prob. 3. ex SS. Patribus,qui huic veritati subscripserunt,ut S.CD prianus ser.de lapsis, ubi laudans eos, qui de peccatis sola cogitatione commissis se apud Sacerdotem in Sacramento Poenitentiae accusant, uanto,inquit, ct Fide majorer, o timore meliονes sunt, qui quamvis hullo sacri' ii,aut libelli facinore constricti,quonia tame de hoc vel cogitarunt ,his ipsi. apud cepiates Dei doletes,ct simplieitereonsiteles, Omologesim conficimilia faeiunt, animi sui pondus exponunt,salutaνε medelam pavvix licet,er modisia vulneridius exquirentes . S. Basilius in
regulis brevioribM nu. 288. Necessario, inquit, iνι peccata aperiri de
169쪽
e redita est di ρ-Deio Mysteriora Des,siquidem rationen hane in Poenitenraa et laveteres ritis ceνnimιιν seculos fuiss .S Leo Papa Ep. 8o. ad Episcopos Campaniae, prohibens 4 ne peccata secreti publice recitarentur. hanc afieri ratiotien3, inquit 3 reatnne conseiontiarem solis sacerdotib confessione secreta indaeari .
s. Objiciunt HaereticI , Nectariunt Patriarcham Constantinopolitanum abrogasse Presbyterum poenitentiarium, consessionemque sustulisse; iiii de inserunt. illam non esib iuric Divini,. cum taleius ab homῖnibus abrogari non possit. Duplex ad hane objectionem asterri potest responsio , ut fusiorem
hujus facti enarratIonem, & explicationem omittamus, quae apud Bellarm. videri potem ib. 3. de Poenit. cap. is. Prima est, abroga.tionem illam Presbyteri Poenitentiarii a Nectario factam, ad sedandum populi tumultum occasione alicujus scandali exortum . . quali tercunque facta sit . bene, an male, hominis particularis factu irisiisse, qui nec eruditione, nec experientia pollebat in his . quae ad regimen Ecclesiae peri nent, cum jam senex, reruinque Ecclesiasticarum expers ad Patii archvum evectus sitisset; proin deque ex illo eius facto nullum satis validum argumentum duci posse comtra tot saeculor una praxim. univeri aeque Ecclesiae consensum . Secunda responso eli, Nectarium nusquam confessionem Sacramentalem secretam abrogasse , sed solummodo usum aliquem pasticularem occasione Novatianae haeresis introdudum, quo poenitentes certa peccata Sacerdoti Poenitentiario confiteri tenebantur,
qui eos prout expedire censebat ad publicam illorum peccato.
rum consessionem obligabat; quem quidem tuum ob scandaliam inde secutum abrogavit Nectarius, liberuntque reliquit , ut unusquἱsque peccata sua secreto posset cuilibet Sacerdoti aperire, ut fu sius explicat, & probat Bellarminus loco citato .
persona, O quo tempore obligentur ad Confession/m- Sacramentalem faciendam .
i. ι Uod spectat ad primum , communis, & certa Docto um sElia
e tentia est , eas omnes , ct solas personas ad Sacramentalem eonsessionem obligari, quae mortale aliquod peccatum poli realem Baptisini susceptionem commiserunt. Hoc enim nranifeste cΘnstat, tum ex cap. omnis nivi que sexus in Conc. Later. tum etiani ex eo ι
quod Conc. Trid. sessi i . cap. 2. dicit, bapti fatos, qui se crimine aliquo contaminaveriut , ad Poenitentiae tribunal ex Christi Dona. instituto sisti debere, ut ab adminis peccatis liberentur; &c. . peccata omnia mortalia, etiamsi occultissima sint, esse in conteisone declaranda, venialia autem, quamvis recte, & utiliter iuaonfessione dicantur, taceri tamen poste cirra culpam . .
170쪽
' Cuod vero spectat ad secunDm, consentiunt omnes Peolori, wraeceptum Divinum de confessione facienda obligari illum, qui sibi Ionschis est alicujus peccati mortalis, saltem in articulo, Authili periculo mortis, ut sunt periculosa navigatio, dimicatio cum hostibus, partus difficilis, gravis , S periculosa infirmoas, Ita Navarrus sect. h. puta. 4. Scrius, Angelus, Reginal. VasqueΣ, o alii apud Bonacinam disp. s . de pari. Poenit Et ea de causa, ea infirmitas , de poenit. & remisi. iniungitur Medicis, ut, cum
eos infirmos voeari eonti exit Ipsos ante Omma moneant,
Aueam, ne Medicor aduoeent. spirituatis ammarum. Et Coelestinus Papa Epist. x. ad Episcopos Galliae, quae refertur 26. quaest. 6. cap. Inovimus, improbans pravum quendam usum denegandi Sacramentum Poenitentiae damnatis ad mortem, qui tunc in Gallus ino-ieverat. Quid hoc, inquit, aliud est, quam morumι mortem adde
ς paucIs interiectis: Salutem ergo homini adem x, qu quis mortis
.. pose petenti Paenitentιαm denegavix . . . . Γ ἰximus,saltems in articulo,ant probabili pericuti minas.Quidam
enim Doctores non improbabiliter existimant , praeeeptum illud CVinum ad confessionem Sacramentalem obligans etiam aliqua do extra articulum, seu periculum mortis obligare. Quis enim mis fersuadeat, si Ecclesia tempus confessionis facienμ non dete ininasset, peccatorem in quibuslibet criminum sordibus toto vitae embore torpere, mediumque adeo efficax ad veniam peccatorum
obtinendam sine vero peccato negligere potuimet se . . Guo vero tempore praeceptum illud Divinum obliget, Christus DGinus expresse determinare noluit, sed Ecclesiae suae determis nandum reliquit ; quae quidem in Conc. Literan . sub Innocentio
III e. et r. hoc decretum edidit . OmnM utriusque sexus Fidelis , pol nuam ad annos discretionis erveneris, omnia sua solus peeeata eonβ-2aiuν fideliter, saltem semel in amo, propr3ο Cacordot3, ct νn unctam ni P te intiam dear pro vivibus adimplere, quo decreto suo vel ux discavit, R determinavit ipsum praeceptum Divinum de consese e facienda, & tempus, quo implendum esset, praescripsit. Ne que ratim ut loquitur Cone. Trid. per Lateranen se Cane Iisem Eeelsa statuit, ni Christi Fideles constrerentur , quod 1ure Diaωino nece rium, re inmo tum σε intellixerat, sed ne praeceptum . Usionii saltem seveι amno ab omnibus, σ singulιs, cum is discretionis pervenissent, impleretur .smat autem quaedam hie circa praeceptum illud eonfessionis
a. Primum est,illud proprie,& per se obligare tantum semel in ameso Meonsenionem Sacramentalem instilliendam, quamvis ratione
Pasclialis communionis, ad quam Fideses tenentur, ipis te oro