장음표시 사용
171쪽
paschal praesertim obligare censeatur. Ita Solus in . dist. I 8.qs. I. art. q. Valentia qu. s. de Ren. punct. 4. vasque Z q m. art. s. κplures alii, quos Ibidem citat . t Secundu est. nullam certam aetate determinati posse, In qua puersyrimum confessionis iaciendae praecepto teneantur, cum aliis citius, aliis tardius oriatur usus rathnis ad peccatu mortale comm ttendum sufficiens. Quare id Consessarius non ex sola aetate, sed multo mag sax ingenii, & educationis qualitate discernere debet . Ita Laymani tr. 6. de Sacram. Poenit. cap. s. ubi etiam monet Consessarium, postis quam consideratis circunstantiis judicavit, pueriin vere, ac delibe rate peccatum mortale, quod confitetur, commisisse, illum cura pe- .euliari ad conelpiendum dolorem de peccatis ex motivo aliquo supernaturali excitare, & iuvare debere, cum in eo dolore concipiem do frequenter pueri descerct soleant. od si, ut ibidem subjunis ait, omnibus perpensis, de Iud Icio, & discretione pueri dubius per maneat, num si issiciens extiterit ad aliquod peccatum deliberate committendum, tunc illud iub conditione absolvere poterit.
4. Tertium est, praecepto confessionis annitae non obligari, nisi eos, qui peccatu aliquod mortale commiserunt,ut constat ex Conc.Trid.
supra,& docuit S. Th. Solus, Major, & alii apud Silareddisp. a a. sessi 8. Quod tamen non obstat, quin consulti inium sit iis, qui nullius peccati mortalis sibi conscii sunt, ad Poenitentiae. tribunal tempora Paschali accedere , & venialia confieri: imo fieri potest, ut is, qui tantum habet venialia,ad confessionem PaschaIi tempore obligetur, non quidem per se, sed per accidens, primo ratione scandali, quod oriri posset, si tempore Paschali ad consessionem non accederer, secundo ad evitandum peccatum praesumptionis, tertio ne seipstim d cipiat sibi nimium blandiendo, putans se tantummodo habere umni alia, cum fortassis habeat etiam mortalia , quorum non recorde. Iur, quae tamen tunc ei remitterentur indirecte simul ciun venials Dus, quae consteretur. Quod potiori adhuc ratione observandum esse in articulo mortis, recte docuit Isambertus disp. I 4. ar. 14. Quartu est, praeter consessionis annuae praeceptu, dari etiam qtios dam alios casus, in quibus consessionis faciendae obligatio incumbit, v. g. cu quis suscepturus est sacram Eucharistiam, estque sibi peccati alicujus mortalis conscius. Tune enim,ut declaravst Conc. Trid. MI 3.c.7. quamumcunfue sibi contritus videatur,auque praemisa confusione Sacramentali adjacram Eucharistiam accessiere non debes. praeteris
ea,ut ibidε habetur,quando urgente necessitate Sacerdos lethalis alicujus culpae sibi conscius a bsq;praevia confessimae celebravit, postea debet quam primum confiteri. Alium adhuc casum adjungit Suarezdisp.3I. q. 3it. I. pari. 2. e. . cum scilicet quis saepius in peccatum N
liquod mortale relabitur, nec se illud aliter evitare posse putat, nssi consessionis Sacramentalis auxilio Tunc euim medium illud ample.
172쪽
tenetur. Addimus ex Catecb. Rom. μllam rem molibur adeo tura ule debere . quamur f=equxnra peccatorum eo et Fone animum
synieani xxpiare , &c. ac xurpe esse, eum in eluendis corporis, aut v
iam diligentes simus , non eadem diligentia curare ,
Doctores sexdecim eiusmodI eonditiones enum ς rant; quae licet alioquin omnes bonae sint , ac utiles , ple fasqtie ramen illarum minime necessarias esse monet Toleti sib Φ. c. 7. qui codem cap. & seq. quinque praesertim conditi pes ad consessionem debite faciendam requiri docet. ι ti ima est, ut sit diligens, id est ut poenitens ad consessionem non a cedat, quin prius peccata sua diligenti praemisso examine in me. n, oriam sibi revocare conetur, alias qui nulla eiusmodi diligentiam adhibere vellet. ad consessionem admirrcndus non esset: imo qui ex negligentia peccatorum aliquorum mortalium oblivLueretur, quae idcirco in consessione declarare omitteret , ipsam conlisionem ex integro repetere teneretur , ut asserit Idem Tole. ius cap 0. Ubi recte observat, diligentiam illam non aeqlial ter in omni hiis requiri, sed pro diversa ratione porsonarum . & status, ii et Iaon temporis, eX quo ultima consessio facta est, determina dam ese . illumque, qui multis, & variis negotiis implicatus est, tenet i ad majorem diligentiam adhibendam, quam qui ab emia' di negotiis vacuus, & liber est, sirniliter qui tempore diuturniori ex peis confessionis suit, quam qui breviori. Secunda est . tu sit fidelis, ct vera,id est, ut poenitens veraciter. Rcncei e Sacerdoti conscii nti, e suae statiam aperiat, neque negando,ntiae commisit, neque s cienter sibi imponendo quae non commisit, Meque irem dubia pro certis. aut certa pro dubi is proponendo . Mei
tiri phim in consistone, ut Tolerus ibidem doees, grave peccatum uitardo scilicci hoc fit deliberate , R In materia aliqua gravi'. a Tertia est, ut sir secreta. id est, ut poenirens non coram aliis, &publice led secreto,& ad autem ipsius Sacerdotis peccata explicet, Manx enii vi cse consecronis Sacramentalis conditionem ex ipsius i Jhristi Dpm. institutione recte docet, & probat Ilambertus diis Is . det pen. rr. o. Unde Conc Ti id. ses i . can. 6. expresse asserit , Eςrlesiam semper observasse. S observare modum illum secrete c6htendi S cap. 3 ejusmodi seis dicit, quod . et si Christias Dominus non virμeris quin aliquis in vindictam fu0rtim scelerum o sui humiliatio-prmi m ob alioris e emρlum, tum ob Ecclesia osse ae adimatione, de .
173쪽
damm, Me satis consulte humana aliqua te e praeeiperetur, ut delisa. praesertim secreta , publiea essent confessione aperienda. Quarta confestionis conditio est, ut sit obedire parata. id est, ut poenitens habeat voluntatem , & propositum exequendi ea, quae Confessarius ipsi tanquam necessaria praescripserit, verbi gratia fugiendi proximas peccati occasiones, aliena restituendi, poenite tiam impositam adimplendi, δέ c. Muinta denique conditio est , ut sit inte ra. aequidem eonis ditio, quoniam gravioris alicujus momenti est, seq. sect. commodius explicabitur.
sit integritas Confessionis ad validitatem , ct fructum
r. 'Ertum est, integritatem Consessionis non EceIesiastieo so lum, sed Divino etiam iure necessiriam esse , poenitentesque ad peccata omnia in Consessione declaranda ex Christi Domini imstitutione obligari. Hoc expresse docuit Conc. Trid. ses 14. c. s. cuia jus quidem verba, quoniam doctrinam pro cuiusque Sacramenti praxi maxime a ecessariam continent, paulo fusius hic attexere non rit inutileDicitur igitur,Sacerdotes a Christo Domino Praesides, O n
dices Sacramento Poenitentiae costituιοs, judicium hoc incsgnita ea; fa exercere non posse, neque aequitatem in iniungendis poenis fervare
posses in genere damaxax,ct no potius in specie, ae singillatim Da ipsi
paenitentes peccata declarent. Unde colligitur, oportere a paenisentibux omnia peceara mortalia , quorum ps diligentem sui discnssianem eo1 fetentiam habent,in confessione recenseri, et i occultillima illa ι, σsantum adversus duo usima Decalogi praecepta conmissa, quae nonnua quam animum gravius fauciar,o pericuosiora sunt illis, quae in mania festo admittuntur,&c. Cum enim universa mortalia peccata , etia cogia rationis homines irae filios, ct Dei inimicos reddant,nee mes,omnium etiam vendam cum aperta,σ verecunda confessione a Deo quaerere. Ira- , que dis omnia, quae me roriα occurrunt, peccata Christifideles eo teνῶ 'student,procul dubio omnia Diasinae misericordia ignoscenda exponunt 3 qui verosecus faciunt,ct scienter aliqua retinent, nihil Divina bonit.ὐ- ii per Sacerdotem remittendum proponunx . Si enim erubescat aegrotus vulnus Meuieo detegere, g d ignorat, Medicina non eurat. Colligiatur praeterea , etiam eas circunstantias in confessione explicaridas esse, quae Deciem peccati murano, quod sine illis precata ipsa neque a poeniarentibus integre exponantur , nee iudicibus innotescant, &c. Reliqua tem peccata, quae diligenter cogitanti non occArrunt, in nniversum
174쪽
Ex qua c6c lii doctrina intelligi pot' non modo necessitas in
prῖtatis in consessione servan dae, sea etiam quis sit illitis modus, seri quaena requirantur,ut cosessio integra esse censeatur. Quae hie paulo distinctius, breviter tamen, maioris facit iratis gratia subjungimus . - 2. Ad integritatem igitur confessionis secundum mentem concilii requiritur prImo, ut poenitens peccata omnia mortalia, vel quae mortalia esse dubitat, etiam solius cogitationis, quae post diligentem sui diseussionem memoriae occurrent, in confessione explicet et adeo ut confessio nulla sit, & denuo iteranda, si vel unum ejusmodi mortale peccatum in consessione deliberate reticeat. Et depe catIs quidem mortalibus, quae a se commissa esse recordatur, evidenter constat ex su pra citat Is Concilii verbis : de:illis vero pece iis, de quibus poenitens dubitat, utrum mortalia sint, vel utrum sint a se commista, communis Doctorum sententia , & In praxi t menda est, poenitentem ad ea sub dubio confitenda obligari. Ita S. Th. S. Bonavent. Alensis, Adrianus, Sylvester, Navarrus, Suareae,
.ae alii, quos citat, & sequitur Layman. lib. I. tr. I. cap. s. Paragr. 3.
Quod si post diligentiam sussicientem judicio viri prudentIs in ex
mine conscientiae adhibitam, peccata aliqua mortalia memoriam effugiant, tunc nihilominus virtute Sacramenti simul cum aliis r mittuntur, cum onere tamen, & obligatione eadem confitendi, reclavibus subjiciendi, si sorte postea memoriae occurrant . observat autem Pet. de Ledeis a tract. de Sacram. Poenit. e. us.
ex communi Ecclesiae doctrina, & praxi, omnia illa peccata mometalia uni, & eidem Sacerdoti esse confitenda, neque sine saerilegio dividi, aut dimidiari posse consessionem, ita ut quaedam peccatatini, reliqua vero alteri Sacerdoti declarentur, cum haec divisio, di dimidiatio confessionis integritati ejus repugnet, nec possit unum peccatum mortale sine alio remitti.3. Requiritur a. ut poenitens numerum peccatorum suorum ex priamat . Neque enim satis est, ut quis v. s. dicat, se multoties tale peccatum commisse, nisi quoties commiserit, explieet. Quod tamenc ut recte monet Gammach. α 2o de Sacr. Poen. par. a . non inathe viatice, sed litoraliter intelligendum est, seu quantum ab ipso po nitente seri potest. Unde sufficit, ut poenitens numerum illorum peceatorum exponat, qui post iussiciens examen memoriae occurrit . amo, sipraecise non recordetur, quoties peceatum aliquod commist, satis est ut dicat . se circiter toties plus minuive peccatum illud
commisisse . in od si frequentissime In illud lapsus sit, saltem te
pus edi primat, dicat iue v g. se ab anno fere quotidie, vel pluries intinoquoque die blasphemias protulisse, aut per mensem in micitias cum aliquo gessise, cujus quoties recordabatur quod saepissime, Ec quacunque data occasione fiebat toties se illius occidendi, aut
aliquod aliud malum illi institavi voluntatem reoovasse . Ita idem
175쪽
ἔ- Gammachatus su p. Toletus lib. 3. cap. 7. & alii communiter 4. Requiritur 3 - ut poenitens circuns aiatias , quae speciem peccati mutant, in confessione declaret, id eliquae novam aliquam deserinmitatem specie disserentem in actum peccati inducunt, seu quae specialem oppositionem habent cuna aliquibus aliis praeceptis , aut vir- xtutibus, v. g. si quis furatus fuerit rem sacram, seu sacris usibus 'Consecratam, ut calicem , si fornicatus fuerit in Ioco sacro, si hominem occiderit, qui esset Sacerdos. In primo enim casu circum santia rei furto ablatae, in secundo circunstantia loci , in tertio circunstantia personae inducit novam deformitatem specie disterentem in ipsam actionem furti, fornicationis, & homicidii. ProiiDde in consessione declaranda est . . Suffcit autem quod recte monet Gammachaeus loco cit. ad evitandas perplexi rates, in quas personae laicae aliquando incurrunt, nescientes, quaenam sint illae circunstantiae, quae speciem peccati mutant, aut quomodo explicari debeant, sussicit, inquam, ut jusmodi personae ad Poenitentiae Sacramentum accedentes nihil mnino reticere velint eorum, quae ab ipsis debent declarari, utque circunstantias notabiliores, quae per se statim memoriae occurrunt,& seipsas satis evidenter produnt, in confessione explicent, parar tae sincere , ac humiliter respondere ad Interrogata Sacerdotis, cujus est dignoscere circunstantias illas necessario explicandas, de iisque poenitentem interrogare, ut postea suo loco dicetur . Quaeres, an poenitens teneatur etiam deelarare in consessione elrcunstantias illas, quae speciem peccati non mutant, sed illud not biliter aggravant Duae sunt super hac re oppositae inter se Theologorum sententiae. Aliisjquidem , quamvis existiment, optimum, &saluberrῖmum esse circunstantias illas notabiliter aggravantes in confessione declarare, negant tamen, poenitentes ad id obligari. Ita Parudanus, Adrianus, Navarrus, Medina , Pelantius, ReginaIdus, Vasque & plures alii apud Bona cinam disp. s. qu. q. sect. q. punct. 3. qui etiam pro illa citat Sanct. Doctorem. Alii e contra alserunt, circunsantias notabIliter aggravantes esse in confessione declarandas. Ita Marsilius, Major, Sorus, Canus, Suareae, & alii,
quos reseit, &sequitur Gammachaeus cap. Io. de Poenit. u. I. cui sententiae subscribit etiam Isambert. disp. i8.art. I. eamque pluribus rationibus propugnat. Qitam vis autem priorem sententiam maxime probabilem existim euius, tum propter auctoritatem Doctorum , qui eam tuentur, tum etiam quia Concilium Tridentinum sessi i . cap. s. circunstantias tantummodo speciem peccati mutantes in confessione declarandas esse dicit, nulla facta mentione circunstantiarum illarum, quae tantummodo notabiliter aggravant, quod L .Hen dicere Don omisisset, si necessarium esse judicasset: contrariam
'ihilominus: seux xiam ainuc probabiliorem in praxi, quantum
176쪽
fieri poterῖt, tenendam arbitramur , poenitentesque e IreuntantIai notabiliter aggravantes patefacere debere ,& a Consessariis, prouespiritus, & prudentia suggeriti de iisdem interrohandos est , ob eam praesertim rationem , quoa sine illarum circunilantiarum nottia vix possint Consessarii dignoscere, quales , & quantas satisfa-etiones, aut restitutiones injungere ; quae remedia proponere, aut consilia poenitentibiis suggerere debeant. Aliter enim haud dubie se gerere debet Confessarius cum eo, qui brevi, aut qui diuturno tempore in peccati alicujus coeno haesit, aliter cum illo, qui ex gravi , & inveterato odio, aut qui ex repentina ira , deliberata tamen , malum aliquod intulit, aut optavit, cum hae nihilominus circunis stantiae peccati speciem non mutent, sed tantummodo aggravent.
n intinisas confusionis ua necessaria sit, ut in nullo easu licitum sis peccatum aliquis mortale in confessione reticere. I. Trim sunt praecIpui casus, in quibus poenitens licite,& fructu
se absolutionem Sacramentalem recipere notest, quamvis peccata omnia mortalia, quae a se commissa recordatur, non declaraverit: quod tamen non obstat, quin cessante ratione, ob quam
illa reticuit, eadem postea in consessione declarare teneatur. Primus casus eis, quanὸo reperitur impossibilitas quaedam moralis ex parte ipsius poenitentis ad declaranda omnia mortalia a se commista, v. g. quando aegrotus inter confitendum vocis usum repente amittit, nec potest reliqua peccata explicare, vel etiam nullum peccatum declarare potest . Tunc enim, dummodo contriti animi
signa quaedam exteriora Confessarius in Ipso deprehendat, potest, imo debet illum sacramentaliter absolvere . Ita Medina, Sylvester , Navarrus, Bellarminus, Suar. & alii apud Bonacriam disp. s. q. s. de Poenit. punct. I. Imo, quamvis ante Cynses arti adventum . non modo vocis, sed etiam rationis, ae iudieii usum amiserit; si tamen Sacramentalem absolutionem verbis, aut signis iretiverit, declar veritque, se velle confiteri, idque fide digno testimonio ipsi Conseclariό innotescat, tunc etiam potest, imo debet illum sacramentaliter absolvere, saltem sub conditione. Ita suareet,dc alii plures apud
eunὸem Bonaeinam supra, quibus subscripsit Gammachyus cap. 2o. ρ. I dc Ilambertus disp. i8.art. Io. Et probatur ex Concilio Arausicono I. can. I a. ubi dicitur , quod Subito obmutes ens, prout flaturH- ω,baytiyoi aur Paeuirentiam Mespere potest, A voluntatis praeteritae
testimonιιεm verbis aborum babeatur, aut praesentis insuo nutu: R ex
Concilio Carthag. V. cap. 6.ubi habetur: Ei, qui paenitem iam in inis 'mirare perir,si casu, dum ad eum Sacerdos invitatus venit, oppressus
Misimiιaie Obmutueri' vel in phrenesim versus fueritident' testim'mri
177쪽
eumaud eruntEcque accipiat ριenitentiam , ctsi continuo creditur moriturus , reconcilietur per manus impositionem , o infundatur Eu,
eharistia ori ejus. item ex S. Leone Papa Ep. 9 i. ad Theodorum F rojuliensem Epic ubi de infirmis loquens, Si, inquit, aliqua via: viiAdinis ita fuerint a ravati,ur quod paulo ante poscebaut sub ρνα- sentia Sacerdotis signasi are non valeant, testimonia eis Fidelium e imetinstanιium ρνοdestis Hebebunt, ui simul ct Paenitentia, ct reeoneilia
irinis beneficium eonsequantur. Accedit .etiam praxis totius Ecclesiae , quam discimus ex Ritnali Romano, titui. de ordine adminia serandi Sacramentum Eucharistiae, in quo dicitur, infirmum abfοι men messe, si eo tendi desiderium vel per alios Ostendit . ia. Quod si moribundus vi morbi de repente ita oppressus suerit, ut Mec Consessarium postulaverit, nec ullum confitendi desiderium ver- his aut nutibus, aliisve fimilibus signis praesente, vel ab iue Confessario, ostenderit A tunc sacramentaliter absolvi non poterit ; cum nulla sit ibi materia idonea, 8t sufficiens Sacramenti Poenitentiae, id est nulla contritio , aut consessio, quae signo aliquo exteriori se prodat , cum tamen hae sint partes essentiales ipsi iis Sacramenti, sine quibus forma illius applicari nec licite, nec valide potest. Ita Su 1eΣ disp. 23. sect. i.& plurimi alii Theologi, quoς citat & sequutur Ladiman. tract 6. de Poenit. c. 8. quibus subscribit Isam. disp. I .a 9. Certe Concilia . ει Patres non aliter permittunt Poenitentiae Sacramentum morituro Obmutescenti, aut phrenetico ministrari, nis Sacerdoti constet, illum antea Sacramentum ipsum expetiisse, desideriumque suum verbis , aut nutibus , aliisve fgnis declarasse . 3. Secundus casus est, quando ex confessionis integritate sequeretur aliquod grave damnum spirituale, vel corporale alterius, aut ipsiusmet confitentis, v. g. quando urgente praelio, aut instante naufragio, plurimorum militum, aut navigantium consessio excipiemda est. Tunc enim, ne dum unius confessio integra excipitur, ali rum, quibus confitendi spatium deerix, silus periclitetur, sufficit , ut quisque peccatum aliquod mortale a se commissum fate tur ; imo si tempus ad id non suppetat,&jam naufragium immineat, aut praelium ineatur , satis erit tunc , ut omnes navigantes, aut milixes imgnis aliquibus exterioribus se peccasse generatim, & de peccatis vere dolere demonstrent , quae quidem signa vim , vel auditu a Consessario percipiantur, sicque absolvantur . Ita Ilambertus disp. i7.art. 8.Item quando infirmus laborat morbo contagiosos si non possit Confessarius abque manifesto vitae periculo in peccatis illius singillatim audiendis diutius immorari, tunc aliquibus tantum peccatis in Confessione auditis, si alias sufficienter dispositus sit, illum sacramentaliter absolvere poterit. Ita Vasque Σ, Κoninch, & alii apud Bona cinam loco proxime citato. In hoc tamen casu debet Coim
iessarius emonere ipsimium, coasessionem illius eo modo factam
178쪽
esse valIdam, & suffcientem , & quantum fieri poterit, animo pacatum , M tranquillum dimittere. 4. Simili modo, si quis v.g. patrem, aut matrem Consessarii sui ociseidisset, aut domui ejus ignem subjecisset, nec alteri tunc confit, si posset, non teneretur incendium illud, & homicidium ei in Comsessione declarare , quia hoc esset exponere Confessarium ipsum peccato vindictae, &odii, sorte et tam periculo revelandae conses. sonis, & multa hine mala moraliter sequi possent, cum Sacerdotes quoque sint homines circundati infirmitate , 8t inter illos a. Iii aliis infirmiores. Quare tunc posset licite poenitens peccatum
illud in consessione reticere. Ita Navarrus c. . num. Gamma
chaeus cap. 2O. o. I. & alii . . . . . -
Quaeres, ansmilitenticeat poenitenti reticerem confessione pe
catum aliquod mortale, aut illius circunstamiam , qtiod , vel quam declarare non potest, nisi eum manifestatione complicis . Navarria supra numero I. & sequentibus affirmat id non modo licitum esse, sed etiam poenitentem tunc ad peccati illius, aut circunstantIae reticentiam obligari, illique sv bscripsit Gammachaeus supra. Quorum sententia quamvis sit probabilis , & tuta, verior tamen, & tutior via detur sententia negans, quae est S. Doctoris in4. dist. 16. quaest. 3
a. 2. q. . ad F. Quem sequuntur Bonaventura, Alexander, Paludarius , major, Almaidus, & plures alii apud Suarea disp. a . de Ρ
nit. sect. I. cum quibus proinde dicimus, poenitentem in casu supra declarato debere in primis Confessarium quaerere, cui persona, cum qua peccavit, non si nota, vel, si commode, & absque salutis p riculo fieri possit, consessionem in aliud tempus differre; quod si neutrum possit, teneri tunc peccatum suum tale, quale commissum fuit, declarare. Id manifeste innuit S. Bernardus opusculo de foris mula honestae vite versus finem,ubi hoc documentum tradit: nuia ιορ νον ι fini e los ris,quantiscumque sis veru,ves in eo eoono, ct hoc, ubi non potes aliter manifestare peccariam tuum .s .Ex qua S. Bernardi,& aliorum,qui supra citati sunt, doctrina eo
IIgitur i. quod obligatio integre confitendi a Christo DomIno eu me ps nitenti imposita, est ratio sufficiens ad peccatu alterius sub sigillo hujus Sacrameli Confessario manifestandum; ac proinde quod illa manifestatio sic facta charitati proximi non adversatur, sicut e
. dem charitati minime repugnat, si extra confessionem peccatum' alterius occultum ex aliqua justa , & rationabili causa manifestetur. Colligitur α. extra hunc casum necessitatis nullatenus licere ait rius peccatum In consessione declarare , ideoque , quando Consest,rius praevidet, poenitentem sine ulla causa rationabili velle nomin re personas peccati sui complices, vel a quibus ad peccandum iud Ous est , debere eum id prohibere, ipsumque admonere, ne detra
euoait ut recte observat Navanua rupra num. .
179쪽
Fe ditimur Sareramenti Paenitentiae ministre . x. Erciam est, solum sacerdotem esse legitimum Sacramentἰ nitentiae ministrum.Solis siquidem Apostolis,& eorum in Sacerdotio successbribus dictum est a Christo Domino S.Io. χα siuο-- remiseritis preeata, remittutur eis,ut unanimiter verba illa Chrissu Domini intellexerunt SS. Patres, ac nominatim S. Ambr. l. . de .
Theodorum. Eadem quoque veritas tanquam Fide credenda desint . ta estin Cone. Constantien. in Bulla Martini V. In Concit. Florent.. In dee. Eug. R in Cone. Trid. sess I . cap. 6. ω Can. Io.Quod quamvis verum sit, non tamen quilibet Sacerdos quoslibesnnitentes valide absolvere potest,sed praeter potestatem illam, qua ex ordinatione accepit, requIritur in eo praeterea potestas iuri cibi monis, id . quamvis Sacerdos vi ordinationis stiae accipiat immediate a Christo ino potestatem remittendi peccata , non tamen accipit materiam, cui potestatem illam applicet, nec habet vi ordinati
nis suae ullos stibditos, in quos judicialem illam potestatem valide,
exerceat.Hoc patet ex Cone.Trid. semi . c. . ubi expresse dicit, ni ι-tius momenti ab olutione eam esse debere,qua Sacredos in eum profer in quem ordinavia , aut subdelegatam non habet iurisdictionem. Idem antea fuerat quoque declaratum in Conc. Florent. in deo. Eug. ubi dicitur, Ministrum Sacramenti Pamitentiae esse Sacerdotem habentem avictoritatem absIvendi , νει ordinariam, veIex commisone.
Σ.Porro in Sacerdotibus, qui Paroehiale Beneficium non obtinent, praeter iurisdictionem, & potestatem, quae ipsis demandari potest, requiritur quoque approbatio Episcopi, id est testimonium iuridicum de illorum capacitate, & mmeientia ad excipiendas Fidelium coh,
sessiones, eosque sacramentaliter absolvendos. Ita speciatim consututum habetur in Conc.Trid. sesi 23. cap. rs. de re forna. tibi decernix sancta Synodus , nultam etia I Mularem posse consessiones faeeularium ψειiam Sacerdotum,audire, nee ad id idonec reputari, nisi aut parochi te Benscium, aut ab Epife is per examen, si illis videbitur esse nee .sarium,aut alias idoneus judicetur, approbationem, Fuαgratis detur , obtineat. Unde sequitur, sacerdotem illum, qui neque Parochialo Beneficium obtinet,neque ab Episcopo approbatus est,idoneum non esse ad Sacr. Poenit. ministrandum , ae proinde nUueliciis , neque valide abλlutionem Sacramentalem conferre posse,ut fusius probat Isam. disp. 23. de Poenit. a.2. ubi etiam refert ex observationibus Io.Galmari. ad eitarum caput is . lasset 3. Congregationem Cardin lium declarasse: Absolutionem a Saeerdote datam vigore saeuitatis
180쪽
Episcopis Sacerdos examinatus, ct opprιbatus non fuerit, tenser; nu, iam , etiam qu'ad eos , qui 1ali Sacerdoti bona side confessi sunt. 3.Ex hoe aut e Concilii decreto recte infertur Sacerdotes quoscuisque, Saeculares,aut Regulares, quamvIs doctissimos & in Theologia versatissimos, imo & laurea Doctoratus insignitos, si Parochiale beneficiu non obtineat, indifere Episcopi approbatione ut valide λnfessiones excipere,& pq ni tmes absolvere possit: Re cotra Superiores
Religiosoru posse dare suis licentia ebgendi sibi in Consessarium ali.
quem e Sacerdotibus per Episcopii no approbatis, quia Conciliu approbatione ill1 ad consessiones tantu saeculantu exigit Ita Isamb.su p. a. 2.qui etia in articulis sequentibusqt,arda observat scitu dignissima, de ad praxim maxime necessaria. quae hic non omittenda duximus . Primum es Liuxta probabiliore & magis in praxi tutam Doctorum sententia, ab illo Episcopo accipiendam ese approbatione, in cujus Dileest Sacerdos Poenitentiae Sacramentu est administraturus. Ratio est, quia Sacerdos approbationem ab eo Episcopo acc pere debet qui ab illo Sacrameti quod admῖnistratur,ratione exigere potest,&cuju4 inraesertim interest, ut debite, & eo,quo decer, modo administretur : . Secundum est, approbationem illam posse pro arbitrio Episcop, esse vel universalem, & illimitatam; vel specialem, S determinatam ad tempus aliquod certum,vel ad certa quaedam loca: ex .gr. posse Eapiscopum Sacerdotem aliquem approbare ad confessiones audiendas tantummodo per annum, ita ut anno illo elapso, nec licite, nee vallode, nisi nova approbatilone obtenta , hujus Sacramenti adna Inistratio. ni incumbere possit, quod in multis Dilcesibus, ac etiam Romae in usu esse comperitur, ad segnitiem quorundam Confessariorum ex cu tienὸam, eorumque sedulitatem In conservanda,& excolenda sciet tia ipsis ne eessaria excitandam: similiter posse Episcopum approbare Sacerdotem ea conditione, ut in certo tantum loco, v. gr. in aliqua Parochia rurali confestiones excipere possit, idque non sine ratione, cum non raro contingat, Sacerdotem aliquem idoneum ab Epistopa iudieari, qui in pagis Poenitentiam administret, non vero in tith bus, usi. ut plurimum reperiuntur personae νariis, & dissicilibus negotiis implicatae, pro quibus. in hoc Sacramento dirigendis doctrina uberior, & maior. ingenii vis requiritur. Τertium est, approbationem ab Episcopo concessam posse ab eoiadem revocari, e. g. si Consessamis ex negligentia evadat imperitior, aut fiat moribus deterior , ita ut expediat pro bono Ecclesiae illum a tali ossicio amovere. Imo existimat idem Isambertus, poste Miseopum sine ulla eausa approbationem, quamvis docto, & pio viro conucessam, prout libuerit, revocare. Quamvis enim id contra ratio nem faciendo peccet, ejus tamen revocatio vim suam , & robur obtinet, ita ut Sacerdos se revocatus nec licite , nec valide pos