장음표시 사용
191쪽
Quae omnἰa suis explicat Gammachaeus supra, itis Insii per addit . inee ipsum Sacerdotem poste uri notitia per Confessionem Satrame- , talem acqilistat ad suam, aut aliorum directionem, vel ad arcendum aliquod malum , si ex isto usu, & applicatione sequatur fractio sigilli, aut probabile fractionis periculum . si tamen nihil tale impendeat, & prudenter se gerat Consessarius, ita ut omnem removeat temerati Sacramenti nuspicionem, potest tunc eandem notitiam ad pios usus convertere, praesei timque ad malum aliquod impediendu .
singula peccata morta Ita,.sve poenitentis sive compi: cis, tam in par iticulari, quam in genet ali, omnia etiam peccata venialia in particuis lari, eorumque circumstatutas, ' non nisi per Consessionem e gnoscuntur, item ea omnsa,quae licet peccata non sint, talem nihilominu , cum peccatis in Consessione declaratis connexionem habet, ut de illis cognitio hem . aut sulpicionem ingenerare possint . Ita ex
S. romae, & aliorum Theologorum communi ' doctrina Isambertus dijp.23, art. q. ubi adjungst, etiam desectus sive naturales, sive a quislbs ipsus poenἰtentis, qui non aliter, quam per Confessionem innotescutit, Lib illius sigillum cadere . alias odiosa redderetur Comsessio, & poenitenti probrosa, si defectus ejusmodi per illam cognitos mani lassare liceret. Opera vero bona, & virtutes ipsius poenitem tissWb illius sigillum proprie non cadunt, quamvis aliunde Consese. saritis juxta intention qna poenitentis secretum ipta serrare teneatur. . Dicendum 4. non olodo Consessarium, sed etiam interpretem, si isorte poenitens alἰquem ad explicanda peccata adhibuerrit, alios denique omites, qui quocumque modo licito,vel illicito,sive data op xa sive casu fortuito, peccata illa cognoverunt, quae per solam Coi fessionem Sacra metalem innotuerunt, pari obligatione sigilli servadi teneri . Ita docent s. Thom.Pahidanus, sotiis, Medina, Sylvester, Nava rus , & alii apud Laymania. I act. 6. de Poenit. Ratio eth, quia secundum regulam juris,res ad quecunque perveniat, cum onere suo transi, ut habetur capite Pastoralιs, de decimis; ac proinde ad quos clinque peccatorum alienorum notitia per solam Confessionem perveniat, ad illos etiam servandi sigilli eadem obligatio transibit. De consensa tamen p oenitentis potest Consessarius ex aliqua causa rationabili, & pro rer ipsius Poenitenti majorem utilitatem, peccatum illius in Confessione auditum alteri declarare, ut docet
S. Thom. in A. dist. 2 i. q. 3. t. a. & cum eo communiter Theologi, ut videre est apud Isanaberi. disp. 23. art. 6. qui tamen art. seq.r .cte admonet, consensum illum poenitentis debere esse plene v luntarium, liberum, , sermalem, & expressum , nec sussicere tacitum , seu virtualem, aut interpretativum . q. Qtiaeresian etiam poenitens ad sigillum teneatur respectu eorum
quae Confessarius inhu)ua sacramesi admini luatione ipsi vel dixit,
192쪽
uel iniunxit. Communis Theologorum responsio est negans, ut d rent Maior, Sol.& alii apud Suar.disp. ir. sect. 4. Canones siquidemsgi Ili obligationem praecipientes nullam poenitentis faciunt mentionem. Quamvis autem sigillo Sacramentali non obligetur , lege tamen naturali tenetur ad secretum servalidum , quando ex illius revelatione aliquod damnum in ipsum Consessarium der varetur, aut quamvis nullum inde ipsi immineret damnum, aliquid timeticontra eius voluntatem in illius secret I manifestatione sine ulla rationabili causa seret. Quod si Confessarius eo impietatis delaber tur, ut in ipso Poenitentiae Tribunali poemtentem ad peccatum aliquod sol licitaret, vel ad errores inducer conaretur, tunc posset Paenitens illum ad Superiores deserre, imo aliquando teneretur, si nimirum ex silentio suo plurium aliorum ruinam sequi videret, quos ipse Consessarius ad peccandum, aut ad errandum induceret.
In quibus eas ur Confessio naua sit m ideo iteranda. I. antedictis facile colligi potest, quaena ad consessionis sacra-ς mentalis, & subsequentis absolutionis validitatem necessario
Tequirantur,tam ex parre poenitentis,quam ipsius Consessarii, quorus vel unum dest, consessio illa. & absolutio irrita sit, atque aὸeo it randa.Quae quide majoris facilitatis gratia breviter hie subjiciemus. Atque in primis ex parte poenitentis quinque praesertim requiruntur . Primum est, ut diligentiam rationabilem, &susticienteiri ad hibeat in distutienda eonscientia, praesertim quando ad Poenite 'tiae tribunal rarius accedit, & se alicujus peccati mortalis reum es.se deprehendit, aut dubitat. Unde si in illa discussione ita neglI.
gens sit, ut exinde sequatur oblivio pecerit alicuius mortalis, quod tibi in memoriam iacile redueere potuisset, ae debuisset, tunc comsessio nulla erit, & proinde iteranda. Secundum est, ut poenitens veram de peccatis commissis contriationem , aut saltem attritionem actualem concipiat, idque ante consessionem,aut in ipsa consemone,aut saltem ante absolutionem prout superius a nobis explicatum est; quae quidem actualis contriatio, vel attritio si desit, consessio irrita erit, & proinde iteranda. 2.Tertium est,nt firmum concipiat propositum non amplius peccata illa committendi, 4e quibus se accusat, idque vel actuale,vel satitem virtirale,ut supra declaratu est; quod etiam intelligi debet,qua, do quis de solis venialibus confitetur. Si enim nultu ne virtuale quia dem propositum hab eret pro viribus peccata illa devitandi, obicem hujus Sacramenti re tinui poneret .Et quamvis, s sola peccata veni lia confessus suisset, non teneatur eade item in confessione declar re, tenetur tamen d r propositi illius defectu,& indigna sacrametatis
absolutionis perceptiione se denuo in Poenitetiae triduasi accinare.
193쪽
Quartum est. ni poenitens omnia peccata mortalia etiam pure imterna,qua poli diligens examen memoriae occurrunt, eortimque numerum, circunstantias speciem immutantes,aut notabiliter aggravantes, quando illas ut tales agnoscit, vel de iis a Consessario intem rogatur in Confessione explicet. Unde si scienter, & data opera peccatum mortale omittat, aut peeeatorum a se commissorum numeru, vel circunstantiam aliquam necessario declarandam reticeat, comsessio nulla erit, tenebiturque non modo peccatum illud scienter misitim, sed & omnia alia, & singula mortalia in illa confessione exinplicata iterum clavibus Eeciniae sit biicere, imo & omnes consessi nes subsequetes iterare, n quibiu cofessionis illius sacrilegae sibi c6scius,eius defectu supplere non curaverit Si tamen eidem Sacerdoti consteretur, &ille saltem in genere peccatorum ipsius poenitentias bi declaratoru recordaretur, tune poenitenti suffceret omissu peccatum declarat e,&se de illarum confestionum defectibus accusare , Quintum denique est, ut satisfactionem rationabilem a Con fessario sibi iniunctam ex an mo acceptet, & sito tempore adimplere proponat. Si enim nullam omnino satisfactionem acceptare vellet, absolutionis recipiendae capax non esset. g. Ex parte autem Confessarii ad validitatem hujus Sacramentἐ- tria requiruntur, quorum si vel unum desit, Sacramentum etiam irriritum eri r . Primum est debIta verborum sermae, seu absolutionis prolatici; quod attendere maxime debent illi, qui Poen itent iae administrandae frequenter incumbunt, ut non ex quodam usii, & con suetudine, neque nimis sestinanter , sed distincte Sacramentalis a solutionis verba proferant, alias propter vel unicam syllabam omis lam grave sacrilistum incurrere posset confessarius, ipsiimque poenirentem, licet rite dispositum , hujus Sacraments effectu privare. Secundum est debita intentIo actualis, aut saltem virtualis, ut supra Lap. I. explicarum est. Hac si quidem defetente, ejus abs mxis, quamvis ore prolata , nulla, & irrita foret. Iaedico 'eonsultissimum est, ut Sacerdos hoc Sacramentum administrattiru S. . prius mentem in Deum elevet, & intentionem suam pro hoc 'sacramento debite omnibus poenitentibus ejus Tribunali adstantibus administrando dirigat, eamque, quantum poterit, quoties absolutio cuique illorum conserenda erit, renovet.
4 Tertium denique est legitima potestas, & jurisdictio, sive ordianaria ive delegata, euin deblia Episcopi approbati one. Nd enim est
maior desectus, quam potestatis, qlia deficiente moment erir. Volui io, ut loquitur Conc. Trid. sest. I . cap.r ac proinde irrita, &nulla. areat tendere debet Confessarius,an potestatem sufficiente habeat, an poenitens ejus iurat dictioni subsit, an peccatum aliquod rei eruarii in commiserit,uel censuram incurrerit, a qua illum absolvere
non possit. Quo tamea in casa non statim poenitet item a se abii re debet s
194쪽
debet, sed benigne,ae miseri corditer Illiim acu nereδε excἰtare, ut ad Superiorem recurrat. Imo interdu praestaret, ut ipse Consessarius v charitate, in se susciperet onus adeundi Superiorem , & facultate illum absolvendi postularet, ut sic ipse pinnitens majori animo sati factionem Injunctam adimpleret, & remedia riseccatisIn futurum
devitandis apta, & a confisario proposita libensius amplecteretur .
' . . Gid sit satis Eno Sacramentalis . . . AtlisactIonis nomine intelligituri actio illa, qua is, qui abo terum laesit, tantum facit, quantum satis eli ad injuriam compensandam, vel quantum is, isi saesus est , juste exigit, uodocet Bellarm. lib. q. de Poen. cap. 24 QuamvIs autem nullus homo, ut in priore liuius operis parte tr. dictum est, possit Deo pro peccatis satisfacere, nisi condo natio aliqua gratuita Interveniat ex parte lesius Dei, iupposito ea men Gratiae dono per Christi Domini merita collato, certum est , satisfactionem alIquam Deo exhiberi posse ab homine, eiusque is gera quaedam esse satissa'orIa , ut ex infra dicendis patebit. Est autem haec sat factio dupIex: alia siquidem extra Sacrametu tum fit, alia Poenitentiae sacramento coniungitur, estque illius parsi integrans, ut supra dictum est; quae quidem, quoniam non solum
ex opere operantis , sea etiam ex opere operato sortitur inui
effectum, ideo persectior est, & maiorem vim habet . Rursus haec satisfactso Sacramentalis duplex distingui potesLUna est minus proprie dicta, qtiae reperitur in ipsa contritione,& confessione, aliisque penitentis actibus, qui absolutione antecedunt. Perillos enim actus satisfactionem aliquam Deo exhiberi, docuit S. Th.
In 4. 4Ist. I 6. quaest. I. art. I. ubi dicit, quod Ama, quam Paenitens patitur in contritione, ct in eo jssione, in partem fetisfactionis eadiis
quod όlῖm etiam docuerat Auctor libri de vera , & salsa poenitentia
c. I. ubi de Consessione Sacramentali loquens,Multum,inquit, satis fiationis obtulit,qui erMbescentia dominans, nihil eorum,quae commisit, Buntio Dei denegavit . Certe non pauci sunt, qui pudorem illum in quorundam peccatorum confessione subeundum multis jejuniis, rationibus,& eleemosynis vellent redimere. Hi autem actus, quat nus ab homine peccatore eliciuntur, non nisi improprie dicuntme satisfactorii, cum neque pro culpa, neque pio poena aeterna Pece to nondum remisso debita,aut ulla illius parte per illos satisfiat, sea convenientius tantuni disponatur poenitens ad justificationis Gratiam uberius, & certius in Poenitentiae Sacramento recipiendam o. z.Altera est satisfactio Sacrametatis proprie dicta, quae consistit in
plia quibusda operibus a Coasessari9 iiij uis , quibus poenitens pro
195쪽
poena temporali peccato quoad macillain remisso debIta, Deo s ti,facit, quod expresse docuit Concit. Gid. sest 6. c. I . ubi de s tisfactione Sacramentali loquens dicit, illam Deo exhiberi Non
uuidem propae Hema, Sacramento, vel Sacramenti ato maeaemcul a renutratar, sed pτo poma temporali, quae cui sacrae
Larterae docentP non totasemper , ut in Baptismo sis, dimittitur Haec autem vera,&proprie dicta satisfactio vocatur, quia per illa pro rena illa reporali peccato quoad macula remisso debita vere &pmprie satisfit Deo. Quod ut evidentius eos et, duo brevirer hic explicano uant . Primum est , utrum remissa per absolutionem Sacramentale peccati culpa, remaneat aliquando poena aliqua temporalis Iuenda. Secundum est, utrfi per esiqita bona opera in statu Gratiae facta pro petieta illa temporali satisfieri Deo possit. Utrunq; negant Hae-Yetici hujus temporis,utrunq;tamen Catholica verῖtas affirmat Ouae quoad priorem partem probatur, & simul oppositus error refellitur 3. Primo G Scriptura. 2. Reg. ra. ubi refertur Davidi de peccato tuo perfecte poenitenti Deum illius culpam condonasse s ut hune i cum explicat S. Ambrosius in priore Davidis apolo γ c a. 9 8ctamen eum temporali roena , morte scilicet filii . ob peccatum Illud, quamvis remmum , plecti voluisse. Secundo ex Cone. Trid. loco stipra citato, & praeterea DTI4 c. 8.ubi declarat, falsiam omnino esse, O a verbo Dei alienum, culpam
a Domιno nunquam remitti , quin universa etiam poena condonetur .
Tertio ex S.Aug. in Ps. o.Veritate, inquit,d lexisti, hoe η impuntia peceata eorum, etiam quibus ignoscir, non dimisi i sic prorogasti mia feruordiam, urservares o 'eritatem. Item ex S. Greg. l. 9. Moral. c. a .uoi dicit, Davidem punitum fuse ob peccatum praeraritum quam- Dominus delictum sine tittione n nn dosevit 4. Quarto ex iis, quae ad probandam veritatem Purgatorii suo
Secunda pars eiusdem Cathol Icar νeritatis, nimirum quod perhona quaedam opera in statu Gratiae facta pro poena illa temporali, aut aliqua eius parte Deo satissera possit , probatur
e erat, er no patietur anima ire in tenebras, ut loquitur Tobias senior de eleemosyna a filio in statu Gratiae facienda, ut ex ipso contextu patet, quam tamen dicit a peccato , idest a poena peccati liberare . Secundo ex Conc. Trid. sesi i .ean. 13. ubi profert anathema in
eum,qui dixerit' 'o peccatu, quoad poenam temporalem,minime Deo
per cis si merita anseri poenis ab eo instictis , O patienter totiis vatιν , vel a Sacerdote injunctis , aut ponte fusceptis , um ieiuniis
oro onibus , Imuyn s , aut etiam aliis pistatis operibus .
196쪽
peccata redimamus . Pecuniam habes redime Poccarum tuum.
Quod vero illis.εc similibus locis loquantur Ss. Patres de redimo . dis peccatis quoad culpam iam remissis, recte colligit Gammachaeus c. 1. de satisfact. Poenit. seli i . e.8 ex eo. quod quandiu homo narret in statu peccati mortalis, ni nil ad redemptionem peccati quibusvis operibus suis conserre positi. Unde Conc.Trid. dicit, omnem Idιnfa- ctiorum, quam pri peccasis nostris exsolvimus, esse per yU- Christώ ,εcc.in quo vivimus, in quo meremur, in quo fati a mus faeientes semctus dignorpaenitentiae, qui ex illo vim habent,&eMbi Inonet Gamm chaeus, notandas esse has voces. per Christum, vivimus. Iis enim aperte significatur, satisfactionem supponere Gratiae vitam , ει unionem cum Christo per ipsam Gratiam sancti fitantem . Objiciunt Haeretici, 1. 3 Petri dici, 29s redemptos esse non corra optibilibus auro,vel argeιο sed pretioso sanguise Christij unde sequitutsola virtute satisfactoria Passionis Chrilli, non vero eleemosynis, ausaliis operibus peccata nostra, aut poenas illis debitas posse redimi. Respondetur,verissimum esita, nos sola virtute meritorum Christi a peccatis, poenissique illis gebitis redemptos fuisse, quia Christus istus condignam pro nobis satisfactione Deo patri obtulit. & merito sitae Passionis Gratias omnes promeruit,ex quibus oritur vis omnis satis activa, sicut dc meritoria , ouae operibus nostris bonis inesse potest . Unde sit,ut omnis satisfa&o,quam pro 'eccatis nostris exsolvimus,
sit per Christum Iesum, di ex illo vim habeat, proindeque omnis gloriatio nostra non in nobis, sed in ipso Christo esse debeat.
siisibus operibus Deo sextasieri possit ι . .
I. ri Res sunt super hac quaestione Theologorum sententiae I dam enim existimant, virtutem satisfactivam Enesse solis in peribus,quae non sunt praecepti, sed solum consilii: alii vero solis peribus bonis poenalibus, id est molestiam aliquam, & afflictionem anserentibus: alii denique omnium probabilissime asserunt, omni bus, & quibuscunque bonis operibus aeternae gloriae de condigno me-eltoriis,ab homἔne justo elicitis,pro poena temporali peccato debita satisfieri Deo posse. Ita sol. in Φ.dist. Is .q.i. Gabriel ibidem,
minicus Solus dist. ly.q x. a. i. Henricus quodlibeto 8.q. . PetruS de Leilesina tract.de Sacr. Poen. ca1. quibus subscribit Isambertus disp. 28. de Sacr. Ren. a. i. praecipua illorum ratio haec est , quod ope a illa quae sunt aeternae gloriae de condigno meritoria, sunt etiam merutoria remotionis cujuscunque impedimenti gloriae illius consequendae, cum sit utriusque par ratio ; proindeque cum poena temporalis
peccaso debita sit quoddam impedimeatum illius e secutionis, se
197쪽
quitur , quod iustus per opera bona remotionem illius Impediment. in erebitur, & ex consequenti opera illa erunt pro peccatis satisfi boria . Quod quamvis verum sit, nihilominus satendum , opera b na hominis justi, caeteris paribus, eo magis esse satisfactoria, quo sunt magis poenalia , & afflictiva , quia ut se majorem ex natura rei
aptitudinem habent ad poenam redimendam λα Inter opera vero satissastoria praesertim tria enumeratur a Coe. Trid.setas.c.34 Iejunium scilicet,oratio, & eleemo' na, ubi per jejunium intelligit omnes, quascunque corporis afflictiones volunta .rie susceptas, perorationem quoscunque religionis actus interiores, aut exteriores in Dei cultum, & honorem elicitos, per eleemosynam autem quaecunque charitatis, & misericordiae opera erga proximum a exhibita ad miser Iam. seu necessitatem ejus torporalε, aut spiritualem sublevandam:& χTI .c.9. adiungit: Tantam esse Divinae 4 centiae largitat ε, ut non solum amis a nobis pro vindicando peccatos septis, aut Sacerdotis arbitrio pro mensura delictitareositis, sed etia , Quod maximum amoris aettimentu est,temporalibus 'agellis a Deo imflictis, ct a nobis pallinteν νοleratis, apud Deum Patrem per Christum Iesumsatis Deere valeamus. Circa qliae flagella tamen, 8t alia incor moda, qui necessario patimur,observandum est, nos pro eo sola tem pore satisfacere, quo illa patienter toleramus, paratium posit, vum patientiae, vel alterius virtutis; cum satisfactionis virtus non
tam in passione, &sufferentia, quam in libera, &virtuosa flagellorum illorum, & incommodorum acceptatione consistat.
Omodo se gerere debeas Confessarius in imponenda salisfactione . I. CVpponimus , Consessarium non modo posse, sed etiam debereo satisfactionem aliquam poenitenti injungere, ut constat tu ex Cone. Lateranensi c. Omnis utriusque, &ex Cone. Trid. sessi . c.8. tum etiam ex eo, quod tenetur Consenarius id praestare , quod ex mius parte ad integritatem Sacramenti requiritur: pars autε integrans Sacramenti Poenitentiae est satisfactio, non quaecunque, sed illa sidilummodo,quae ex praecepto sacerdotis imponitur, ut ex ante dictis eonstat, Sc habetur in Catech. Rom. part.8.c.s . Excipitur tamen,qu, do poenitens morti proximus est, ut nihil supersit vitae, nisi quantum satis est ad absolutionem recipiendP. Tunc enim sicut moribundus nullam poenitentiam implere potest, sic Consessarius nullam imp nere tenetur. Si tamen non ita morti vicinus sit, praestat semper MIiqua vel levissima imponere, v. g. invocationem nominis IESU. deosculationem imaginis Crucifixi, &c. ut ea ratione Sacramentum habeat debitam inregritatem , & infirmus fructum aliquem ex illa satisfactione sacramentali percipiat.
198쪽
i Hoc praesupposito, ut noverit Consessaritis; quomodo se la in tui .gendis poenitentiis, seu satisfactionibus gerere debeat, Conc. Τria. doctrina ips attente consideranda est , praesertim sess. 16. cap. 8. tibi dicit, Debere Sacerdotes Diaemini, Guanrisis spiritus , se prudentia suggesserit , ero qualitate evim ιam . ta' pernitentium saeuitate fa
tura res, er eonvenientes satisfactiones iniungere , &c.
Quae quidem Concilii verba, si attente considerentur, di perpendantur, plurimum luc Is cuilibet Confessario afferre poterunt, ut hae in parte officio suo rite fungatur . . 'x. Dicit igitur in primis, o prudentia suggesserit , iit ostendat, Ecclesiam pro injungendis satisfactῖoniblis in s ro interiori, & secreto Poenitentiae, nullam certam regulam in par- iculari praescribere voluisse ; sed id Confessariis determinandum reliquisse; & quamvis olim plures canones poenitentiales ad vigorem Ecclesiasticae disciplinae conservandum sanctissime ediderit, ac pro
exigentia temporum, locornm , &perstinarun varie commutaverit, illos tamen, cum iam aliquibus saeculis in desuetudinem abie. rint, in usum ob iustissimas causas revocare noluisse. sed satis fictionem quidem privatam, &sacramentalem consessarioriim diser tioni, & prudentiae reliquisse, publicam autem ob publica peccata
exsolvendam, Episcoporum arbitrio permisisse, ut constat ex variis ipsius Conc. Trid. decretis, ac praesertim ex sed . 24. c. 8. de re form. ubi declarat, Episcopum posse poenitentiam publicam ob publica pectata impositam, in aliam secretam poenitentiam commutare, quando ita magis expedire iudicaverit. Dicit a. pro 'ualitate eriminum, ut noverit Consessarius , quid potissimum attendere debeat in imponenda satisfactione, cuius me suram , ac modum non pro libito determinare Aebet, sed pro qua- Iitate crimitium , in quorum vindictam simul, di medelam imp nitur , ideoque peccatorum non modo numerum, ac speciem , sed S alias circunstantias debet perpendere, ex quibus illorum gravitas augeri, vel minui potest , v. g. an ex infirmitate, ignorantia, vel malitia fuerint commissa ,. an ex repentino animi motu, an vero e Pravo aliquo, & inveterato habitu ortum ducant, ut juxta Divinae justitiae regulam , pro mensura delim sit o plagarum modus. 3. Dicitur 3. ct poenitentium Denitate. Non enim sola peccatorum gravitas aut levitas sed & Ipsorum penitentiu facultas consideranda. est: quod Rituale Romanu optime declaravit, tit. de ordine adminia
stranssi Sacramentu Penitentiae, ubi dicit, in injungendis satisfacti
nibus habendam esse rationem patus,eonditionis , sexus, aetatis,o item dispositionis poenitentium.Gaius,v.gesit ne poenitens Clericus, an Laticu ,&c. Conditionis, infimae, an eminentis, superior,an inserior, di, V ea, an pauper. Sexus, aliqua enim in sexu fragiliori tolerari utcunque possunt, quae in persectiori nulla excusationem admittuur. AEt
199쪽
bis, est enIm longe dispar ratio peccatorum,quae in aetate puerili, Reium in peristia,& matura committuntur. Et Dispositionis, eorporis scilicet, vel animi. Aliqui enim sunt imbecilles, & infirmi quo, si oneraveris,opprimes, alii contra valentes,& robuli; item alii con scientiae scrupulis, S dubiis inquietantur , alii passionibus acribuc exagitantur. Quae omnia, &alia similia Consessario perpendenda sunt, ut 1icut loquitur Catechismus Rom. supra) Cum iustitia.pνω-
dentia, pietate in sententia erga paenitentea ferenda se gerat. , Pinconsiderationem qualitatis criminum, & facultatis poenitentium, satisfactiones ipsae imponendae attendi debent, quas Concilium dicit esse disere Salutares, edi convenientes .
Liares quidem, id est utiles, & aptas ad salutem poenitet tium. Piod ut praestet Consessarius , debet in illis imponendia hoc ibium ob octilos habere, nimirum ut poenitentis saluti consu lat. Ideoque duo extrema huic fini opposita sunt devitanda. . Primum est, ut loquitur Concilium supra) peceatis eonia
niveat, se indulgentius eum poenitentibus agat , neve sevissima qua dam Uedia pro gravi sis delictis injungendia alienorum peeeatoνkm particops eficiatur , sed tales iniungui saxi factiones , quae tum ad n vae vitiseudodiam , ct infirmitaris medicamentum , tum ad pνaeterit σμνη- peceaιονωm vindictam,edi casuatio em conferre possina.FIoe fiet, si, ut monet Rituale Rom. mP. Confessarius, quantum poterit,
contrarias peceati3 paenitentia injungat, velusi avaris eleemosinas ,
libidinum Γjunia, vel alias carnis afflictiones , superbis humἰIDasis meia , d diosis devotionis βμdta ἰ rarius aurem , vel seriue confientibus , vel in peccat facite recidentibus utilismum fisreis consulere , ut sepe , puta semel in mense, vel certis diebus sol mnibus eo ιeantur, o, si exmiat, eo unicent . Aliud quoque extremum ipsi Consessario devitandum est, nescilicet durum se, & rigidum ultra quam satis est, poenitenti evii beat,
liliqite acerbas nimis, &molestas poenitentias imponat, eo praetextu, quod conscientiam suam exonerare velit, nihil curans, an ipse poenitens eas adimpleat, nec ne quod esset maxime a char sate alienum, & fini hujus sacramenti prorsus repugnans. Unde sapientissime monet Rituale Parisiense titui. de Sacramento Poeni lentiae, ut satisfactione injuncta, interroget poenitentem, An po sit, an ne dubitet paenitentiam sib injunctam peraXere, alioquin eam immutet, aut minuat. Neque repudiandum est axioma Ioannis Gerasonis pari. 2. operum in regulis moralibus, ubi dicit, Tutius .f. cum parva Pamitentia, Τπαθοntes cip xur, o ver similiteν adimia
plenda praecipitare in Infernum. Certe multi graves Theologi, qui hiis subscribit Ganamachaeus , existimant, Consessarium aliquando pro satisfactione poenitenti salubriter imponere posse opera etiam Pari II. I. ab
200쪽
ub ipso allas debita, &'praecepto implenda. v. g. ut audIat Mib. sam singulis Dominicis diebus. &Festis per annum, ut per totam Quadragesimam ieiunet, &e. Observat praeterea Laymannus tract. 6. de Poenitent. cap. is. ex S. Tlioma, & aliis Dosoribus, aliquas esse causas , quarum intuitu Consessarius legitῖme ponit satisfactionis imponendae rigorem minuere. quales sunt magnitudo con
trit nis, infirmitas corporis, imbecillitas animi, Iubilaei, aut Imdulgentiarum tempus, aut similes. s. Deniq; Concilium dicit, satisfactiones esse debere eonveniantei satui, conditioni, sexus, &c. scilicet ut nihil in illis Consessarius a poenitente, nisi juxta prudentiae regulas , exigat, e. g. ut filio familias non iniungat eleemst nas erogandas , operariis, ves debilibus pers inis ieiunia, mulieribus peregrinationes,valde occupatis multas proces. sed praecipuo studio Consessarius cavere debet ut hecte monet S. Antoninus Navarrus, & alii apud Laymann. supra , ne talas in, sonat satisfactiones, ex 4uibus alis, v. g. maritus . parentes, vel do mestici in suspicionem peceati alicujus in Confessione declarati v mire possint, aut ex quibus coniiciant, grave aliquod peccatum ascenitente commissum suisse. Quod etiam habetur in Rituali R
mano supra, ubi expresse prohibetur, ne unquam pro peccatis oe sultis, quantumvis gravibus, manifesta imponatur poeniteotia o
Obligatio poenirentis eirea pamitentiam Meeptandam so adimplendam.
a. CErtum est, poen;tentem oblἴgail ad acceptandi, & ad Impleri idam poenitentiam sibi rationabiliter a Consessario impositam, nee posse licite illam repudiare, & satisfactionem in Purgat . xio implendam reservare . Ita enim doeet S. Τh. & post illum Sotus, Paludanus. Major, S alii pilites,quos eitat ,& sequitur Suarea disp. 38. sect. 7. Ratio est,tum quia int ritas Saeramenti a poenitente servanda id requirit, tum etiam quia potestas ligandi, quae saeerdot Bus a Christo Domino concewa est, in eo praesertim consistit, ut declarat Conc. Trid. sessi I . cap. 8.&ean. . I s. quod Sace dotes ex judiciaria, quam habent, potestate, iis, quos absolvunt, satisfactiones pro peccatis imponant. Profecto eos ligare non possent, si ad satisfactionem implendam non possimi eos obligare. a. Unde sequitur, illum peccare, qui poenitentiam rationabiliter
Impositam acceptare non vult, aut acceptatam implere non curars
mortaliter quidem . si poeustentia illa sit gravis, venialiter autem, si 1evis sit,ut docet Valentia qu. . de Gnit. punct.4. Imo Marez supta existimat, poenitentiae cujuscunque ob voelialia peccata impositae missione si contemptus absit, esse tantum venialem. Si tamen Co resia