장음표시 사용
291쪽
petatium mutate .& veniale. De qua ultima divisione nunc agedum nobis est, de caeteris infra suo loco azetur. Nomine peceati mortalis intelligitur illud. ratione cuius bonis Gratia sanctificantd privatur , tero a damnatione puniti i nci eur; nomine vero venialis illud, quod quamvis peccatum sit, ni- .i nilominus neque Gratia sanctificante privat hominem, neque da- 'matione aeterna dIgnum readit. . Est ahtem certum ex Fide. dari quaedam peccata modicalia quae dat si te peccabi venialia. Atq;in prImis quod dentur peccata aliqua mortalia,in colasib est apud omnes,& niani stet collat ex Scriptura diis variis in locis testatur damnationem, seu mortem aeternam pro qu busdam peccatis incueri, ut Eph, s. Omnis fornicator, aut immundus,&c. non Dabes haereditatem in Regno DeI. Apoc. 21. Irimi dis, ct for nιcatoribus, dcc. pars illorum eνιι insiuno ardenti igne, re fulρhi,re . Quod vero etiam quaedam peccata sint tantum vestalia, probatuel. ex eadem Script. Prou 1 . Septies in die cadet jus is,di resurget. I. Dan. I. Si dixerimus, ruta peccaιuni non ha -us, ipsi a sed:tcini ιs,er veritas in nobis non est, quo loco S. Ioa 3. loquitur de peccatis jusorum, ob quae rusti esse non desinunt. &quae proinde cum Grati glanctificantestare possint, ut asserit S. Aug. lib. de nat. &grat. c. ῖε- Prob z. ex Concilio Mileuitano can.7. ubi dicitur,non sol una peceator;bus, sed etiam justis hanc Orationis Dominicae petitionem convenire, Dimitte nobis debita nostra . R ex Conc. Trid. sem 6. c. 11. ubi expresse declaratur , Iustos , ct sanctos in le Via , ct g ιotidιaa
na, quod etiam dicuntur venialia , peccata quandoque cadere .
2. Certum est praeterea, disclimen peccati mortalis, & venialis oesumendum esse, non ex eo , quod, ut asserunt Lutherani, &Calvinistae, peccata omni p destinatorum aut Fidelium venia-liasnt, reproborum vero , aut inhiletituri mortalia, ted ex pro pria ratIone, & natura ipsortim mei peccatorum. Id probari potest l. ex Script . quae , ut sit pra dictiim est, declarat, peccata quaedam aeterna mor re digna esse, ac pro inge mortalia; quinciam vero venialia, sine ulla relatione ad praedestinationem , aut reprobationem, vel ad Fidem, aut Infidelitatem peccantium ; imo eis prestia testatur quosdam praedestsnatos, 3c Fideles peccasse mortaliter, v. g. Davidem cum perpetravit adulterium , quod haud dubie peccatum mortale fuit, ut docet S. Ambiolius lib. a. de Apolog. David e. i5. S. Petrum, cum ter Chrsstum negavit, in quo peccavit mortaliter, teste S. Aug. tract. 66. in S. Ioan. ubi dicit, illum in ista negatione timendo corporis mortem, animae mortem incurrisse . Prob. a. ex Bulla Pii V. R Gregor. XII l. queae per thb inum Us 'I. enovata est, in qua damnata est haec propolitio Michaelis Baji: IL A
L. est peccatu ex natura sua veniale, sed omne meretur poena aeternam
Prob. 3. eo, quod si peccata omnia piaedestinatorum essent ve-
292쪽
Dialia. sequeretur, praedestinatu Gratiam iustificationis amittere noli Iose, cum persolum peccatum mortale amittatur: quod tanquam risum , & haereticunt damnatum est a Concit. Trid. sess. 6. ean. 23. Quaeres,quaenam lit propria,S formalis ratio,per quam peccatum mortale a veniali differat. Respondetur . varias esse super hae quamsione Theologorum sententias. Quidam enim existimant, in eo dis- ferre . quod peccatum mortale sit contra praeceptum, veniale vero contra consitum , alii, Quod mortale sit contra legem, veniale veros, rister legem: alii probabilius, ouod peceatum mortale tollat ordiis nem ad ultimum finem. quia tollit charitatem, & gratiam, qua homo ad Deum ordinatur, & illi tanquam ultImo fini conjungitur; vemiale vero non tollat orὸinem ad finem, cum non tollat charitatem, sed tantum ad media, quia ponit inorὸinatIonem In actione humana . quae ad Deum referri deberet tanquam ad ultimum finem, nee vanaen potest, eum peccatum non possit in Deum referrit alii denique probabilissime afferunt, rationem sermalem distinctivam peccati mortalis a veniali in eo consistere, quod in quolibet peccato mortali reperiatur eontemptus Dei, vel expressus, vel tacitus, seu interpretativus,quod ex plerisque Seripturae locis eolligitur, in quia hus conqueritur Deus, se a peccatoribus sperni, & contemni, ex quo
sequitur dissolutio charitatis, & amicitiae, quae Inter Deum, & h minem Intercedit; in peccato autem veniali isse Dei contemptus non reperiatur , nee proinde I psius charItatis, Mamicitiae Divinae dissolutio ; sicut in amicitia humana leves amici oflenta , licet Ipsi displieeant , non trien usque ad ejus contemptum proceindunt , nec proinde amicitiae vinculum, S unionem di luunt.
Ea Nisone peccata mortalia, o venialia inter se dignosei possint. x. Uamvis, ut Sect Ione praecedenti diximus, certissimum sit,
ae N ex Seripturis apertissime eonstet, peccata mortalia, & v xiIalia inter se dinerre 3 quaenam tamen peccata in specie, aut indis viduo mortalia sint, &a regno Coelorum per totam aeternitate exeludant, quaenam sim venialia, & perventionem ad illud prop- determinato tantum impore impediant, ex solo proprio, & particulari iudicio dimittimum est invenire, ut cum S. Aug. lib. 2I. de Civ. cap. 17. loquamur, exieulousimam d. ire. Quia tamen ad Sacerdotis ossicium spectat distinguere Iepra a te. pra,nia justam in Poenitentiae Tribunali sententiam serre potest, gravitatem aut levitatem peeeatorum dignoscat; idcirco,ut in re οὐ 'scurissima lucem aliquam asseramus, quasdam hic ossem attones ccmmuniter a Doctoribus receptas, &a SS. Patribus approbatasvri ponemus, quibus in quolibet casu peccatum mortale a venialidiano
293쪽
Qignoscere quivis probabilIter, &tuto poterit. Ad illam Iastor
distinctionem peccati mortalis, & venialis iaciendam, Observandu est I.quaedani peccata ex genere suo mostalia esse, Mi frave habere cum recta ratione,& lege Des rem1gnantiam, ut perju itum,homicidium,&c.quaega vero repugnantiam illam gra=em mi tecta rati 'ne,& legqDei non habere,proIndeq; ex genese suo nε es. se mortalia, sed tantu venialia, cujusmodi sunt i Ila, de quibus i uis tur s. Aut sermin. de anim. ces. quoties in cibo, re potu pluraccipit,qua necesse si,quo ι es plus loquitur, qua oporteat,aut plus ra het,quam expediat quoties stauperem importune petentem exasperat,&similia quam pIurima, quae ibIdem enumerat. Quoniam vero in diagnoscε dis hujusmodi peccatis,quae ex gener. suo mortalia,vel venia lia sunt, quivis plerunq; proprio sensu falli, & decipi posset, auae te gulae commvnster a Doctoribus assignantur,secvngum quas certumsti. tutum judicium de qualitate cujuscunque peccati serri potest x. prima regula ex scripturis habetur, quando scilieri iactae Luterae tradunt, peccatum aliquod a Regno Dei excludere, aetern morte pede torem dignum emcere; inimicum Des constituere ι eat his , & sistillibus loquendI modis recte insertur, peecatum ejusm di ex genere suo esse mortale . Et hac regula utitur S. Aut. in Emuchir. cap. 7s. ubi dicit, quod quaedam peccata levissima phiarentur,
nisi in seνipturis demonstrarentur opinione eraviora .
Secun)a regula ex communi Ecclesiae,& Doctorum eonsensu desii initur. Quando enim ex Scripturae termInis nὁ satis liquet,utria pe catum aliquod ex genere suo mortale vel veniale sit, videndum est, quia sentiant Ecclesiae Doctores. Si enim unanimi consensu docent peccatum aliquod ex genete suo esse mortale, pro mortali habenda veniale,pro veniali. Quod si in aliquo inter se dissentiant, para' probabilior, & tutior, aut salsem probabilis, Si tuta eligenda est observanda secundo,peccata quaeda ex genere suo mortalia,pos, se duobus modis fieri venialia, scilicet vel ob levitatem materis, vel ob lira persectionem actus. Ita ex communi Doctotum sententia Naavarrus praelud.9. n.11. Utrumque hunc modum attingit S. Ain. l. danat.&grat. cap. 48. ubi de jullis venialiter peccantibus loquens duiit, Saepe in levis is, re aliquando incautis ipsis obrepore preeatum . Iine Insertur,furtum, v. t. quod ex genere suo mortale eu, rationalevitatIsmateriae seri veniale, s resfurto ablata sit vilissima, & per exigui pretii: similiter iram , quae ex genere nuo mortalis en, proapter imperfectionem actus seri venialem , s aliquis v. g. ex imper fecta lationis advertentia. ει deliberatione vindictam aliquam gra. vetii appetat. Quod ut clariust intelligatur, a. Observanduin motus Voluntatis, & astarum potentiatum In istolici esse differentia Alii enim sequuntur plenam,& persectati fua
294쪽
τρι tit. se aliquid cogitare , appetere , aut exterius operar; , quod est maluin, atque illicitum, & nihilominus In illa cogitatione, appe. ι Itione, aur asione periistit. Tunc enim dubium non est, quin se cet mc:rtaliter, si materiast ad mortale precatum suffciens'. A lia ante omnem rationis advertentia oriuntur, qui vocantur priamo primi, cum scit .vel ex Darmonis suggestione, vel ex re aliqua Insensus exteriores incurrente, vel ex alia quavIs dispositione naturalἱ exoritur, v r. prava aliqua cogitatio, unde voluntas, vel appetitus sensitiviis naturaliter in propositum objectum movetur. Et hi motu cir Ictilpa carent,cum in hominis potestate non sint. Guis enim, ut
itillo modo potes t Unde S. Gregor. Papa responsione decima ad Arugi istinum Anglorum Episcopum, & habetur cap. Sed pensandi , dist 6 exprese dicit. Peccatum perstet , eum in detistationis motum exdjliberationesii consensio. Cum igitur In illis motibus primo primis nullus sit deliberationi locus, nullus etiam erit consensioni, ae proin inde peecato. Et idem S. Aug. lib. i. de Civ cap. 2 s. de motibus li-jicitis appetitus inferioris loquens dicit, illos absque culpa esse , quando nullus eis praebetur consensus . Atqui motibus ejusmodi
primo primis nullus praebetur consensus, cum deliberationem smnem praecedant. quae tamen iuxta doctrἱnam S. Th. I. z. q. 7 .ar. . ad i. ad consei sum necessario praerequiritur. Ergo se eundun, mentem S. Augustini eiusmodi motus omni culpa vaeant. 4. Alii denique motus,quamvis perfectam rationis adverte, clam , Et deliberationem antecedant, sequuntur tamen advertentia aliqui . D considerationem Imperfectam, adeoq; fiunt cum conlansis imperia
secto ut ita loquamur) semiplene deliberato, qualis cosensus esses Iet in semidormientibus. vel etia in vigilantibus, sed animum vassi
De aliqua irae. timoris, &c. perturbatum . aut aliquibus aliis cogit tionibus implicatum habentibus, Ita ut illius motus. v.g. delectati Dis,qua assiciuntur, malitiam plene non advertant, & se non nisi imia perfecte, ει leviter, idest venialiter, delinqu*nt. Ita Major hi a dis ..72. qu.24. NavarruS praelud.9. num. II. & alii communiter . Gibus accedIt auctn iras s. At g lib. 6. coni. Iuliamina cap. 9. & Io ubi I quens demesibus Inordinat Is concupiscentiae, Sine leccato, Inquie, Iemριν est .mur, donec a mur hoc malam concupiscentiae trilicet: si ei nunqu in consentiremiis ad n alum: sed in quous ab imo rebεuahia,etsi non lethali ἐν , sed enialiter tamen vincimur, in his Fontrahimux itide quηtidie dieamns, mitte no/is debita nostra. Ex quibus ver-bῖksabetor, hominem erga motus concirpiscentiae, insurgentes tria.
yliciter se habere posse. sine peccato, s nitito modo consenriat, eum peccato lethali, si deliberate consentiat, cum veniali, si conisii-riat quidem , sed Imperfecte, & cum semiplena deliberatione 1. Observandii 4.ycccatum ex senere suo veniale quinque privsM-
295쪽
tἰm modis posse fieri mortale, ut ex iIx,quae capite praecedenti dicta sunt, colligi potest. Primo,si fiat ex conscientia erronea arbitrante , ' sectatum esse mortale . quamvis re vel a non sit. Secundo, si ordine tur ad aliquod mortale,exempli Marias quis verbum otiosum dicax, . ut alium inducat ad peccandum mortaliter. Tertio,si in ipso peccato veniali, verbi gratia, amore inordinato at cujus rei, finis ultimus
constituatur, quod fit,ut docet Toletus l.3. c. I 2. cum quis ita venulem aliquem actum exequitur, ut paratus esset, etiamsi mortalis esset, illum exequi. Quarto , sex commissione deliberata alicuius peccati venialis sequatur aliquod grave scandalum, quod peceatoris turum praevidit, aut praevidere potuit, & debuit. Quinto de nique, s transgressio aliqua, vel inobedientia ex se venialis con mittatur ex formali contemptu legis, vel Legislatoris. Quaeres, an ex pluribus peccatis venialibus conflari possit unum mortale. Respondetur cum S.Doct. qu. 83.ar.6. id fieri non posse, lias inde sequeretur contra expressam Conc.Trid.dqctrinam sess. c. s. nos' per venialia peccara excludi posse a Gratia sanctiscante. 6.objicies,ex multis venialibus furtis posse eoisstitui furtum nitor . tale. E. g. ponamus surtum viginti assium esse quantitatem ad se : catum mortale suffieientem, fi quis singulis diebus unum assem ac cipiat, prima, & secunda rice, aliisque sequentibus, peccabit soa Ium venialiter, vigesima autem mortaliter peccabit. 'Respondetur, furtum illud ultimum esse peccatum mortale, non quod ex illo, & ali Is praecedentibus eoalescat,& confletur mortale halud peccatum, sed quia in hoe ultimo furto continetur expressa, vel tacita volitio simul iniuste retinendi hunc ultimum assem cum no vemdecim praecedentibus, quae quantitas cum ex hypothesi suffciae
ad mortale, hinc fit, ut ultimum furtum censeatur esse mortale. Caeterum, quamvis peccata venialia quantumlibet unico peccato mortali aequiponderare nunquam possint, est tamen verissimum , quod docet S. Thoma Sart. 3. venialia peccata, illa praesertim, quae ex deliberata voluntate committuntur, eatenus disponere ad pescatum mortale, quatenus assuescit humana voluntas illa commit
tendo Divinae Legi in minoribus non subjici, unde paulatim ad ipsius Divinae Legis iugum in majoribus, & graviqribus excutiei dum propensior'fit, iuxta illud EcclDi9. quispernit modica, pamdjeid. . Quo sensu recte dixit S. August. ser 2 4. de temp. Noti despicere precata tua, quia parv sunt. Nam ct pluviarum satrapama flumina implent, ct arbores cum suis radicibus tollunt. Tu, qui dicis, quia parism pe at mes, vesim scire quoties tale receartim admittis , Ρ tor p-vulas plagas in cordore, O maenias, auiscissuras investibus tuis siem velis 3 cum ergo . nec in ea ore pia
fas, nec in veste scis rat , maculgi sieri acffuiescas , qua eo cientia hoc facere in my
296쪽
Undenam spee ea, vel numerica peccatoram petenda si . I. Quoniam In Cone. Trad. sessi . e. s.& can. . desinitum est,
omnia, &singula peccata mortalia post Baptismum commissa, quorum memoria post diligentem sui discussionem haberi potest, eise in Consessione declaranda, simul etiam cireunstantias, quae Peccatorum speciem Mutant ut poenirens hoc praestare, vel illum ad id praestandum Consessarius iuvare possit, necessarium est inquirere , undenam specifica, vel numerica peccatorum distinctio oriatur. Atuue in primis quod spectat ad specificam peccatorum distinctionem,dicendum est, illam praesertim ex obiecto formali cuiusque pec
cati desumen ἡam est . ut docet S.Thomasq. 72. art. I. Ita ut pecca
ea illa spetie inter se distincta censeantur, quorum objecta sormalis oppositionem habent cum perfectionibus moralibus ibecie diversis, quibus ipsa peccata privant. Cum enim peccatum formaliter cons-rit in privatione rectitudinis, seu persectionis alicujus moralis, ut Sect.I.dictum est; sequitur cuiusque peccati formalem, & specificam ab altero distinctionem desumendam esse ex ratione specifica Tectitudin is illius, & perseetionis, qua prἱvat. Privationum enim specifica distinctio, ut docent Philosopni , non aliunde petitur , quam ex distinctione specifica formarum, quibus privant. a. Hine colliges i. peccata Illa esse inter se specie diversa, non' modo quae virtutibus specle diversis adversantur, sed etiam quae eidem virtuti sub diversa tamen formali ratione repugnant. E. gr. Periurium, & voti praevaricatio specie Inter se disserunt, quia erudem virtuti Religionis, sub diversa tamen formali ratione, oppPnuntur , ut plenius intelligetur ex iis , quae in explicatione primi, & secundi praeeepti Decalogi dicenda sunt. Colliges a. circunstantias illas speciem peccati mutare, aut peccata specie distincta multiplicare , quae novam , & specie distinctam deformitatem in actum peccati inducunt. Ex. gr. ille, qui
vovit , se singulis diebus Veneris ieiunaturum , si ieiunium ilIud
tempore Quadragesimae Infringat, duplex specie peccatum, liceς numero unicum committit, quia In il Iius actu duplex deso trisDeeie distincta reperitur, una quidem contra obedientiam Eccle si ae legibus debitam, altera vero contra virtutem Religionis , cu Ius est vota edere, ae Ita fidei ter adimplere. Ideoque circuiD-santia illa voti in Consessione declaranda est. 3. Quod spectat ad distinctionem numerIcam Ipsorum peccatorum,
aleendum est. tor esse numero distincta peccata , quot sunt actus vo Iuntatis moraliter interrupti, & repetiti.Ita s. Thomas in x. dist. M.
297쪽
num. ICAZor. Τabiena, &alii. Cum enim voluntas sit principium actuum voluntariorum bonorum ,& malorum, nec ullum sit pecca tum , nisi in quantum ab Ipsa voluntate deliberate procedit, lilae sequitur, peccatorum numerum in tantum multiplicari, in qua tum Ipsus volun alis actus moraliter interrupti repetuntur. Quaeres, qtiandonam voluntatis actus censeantur moraliter Imterrumpi,ita ut per illorum repetitionem peccata numero multipli. centur . Respondetur, actus voluntatis tunc moraliter interrumpi, quoties nee sormaliter, nec virtualIter perseverant. Unde qui pro- 'ficiscitur ad iurandum , vel occidendum inimicum, quamvis invita randi, vel occidendi propositum saepius repetat, non censetur nisi unum numero peccatum committere 3 secus vero, si hare prior voluntas surandi somno interrumpatur, & postea renovetur, & repetatur, tune enim aliud peccatum numero distinctum commitabtur, ut docent supra eitati Auctores. mod si numerus actuur Illorum voluntatis interruptorum, & repetitorum tantus sit, ut ii, Ium desnire moraliter impossibile sit; tune satis erit in Confessione temporis moram declarare, eo modo, quo dictum est Tracti I. hinjus posterioris partis cap. s. Sec t. R.
I. Triocet Sahom. q. 72.a,t. L& ante Illum doeuerat S.Aug.I. de dia persectione iustitiae e. I l. peceatum omne duobus modis admitti si nisisum aut illa fiant,quae prohibentur & hoc est peccatum commissionis,aut non fiant,quae jubentur,&Istud omissionis. Hae e est autem praecipua inter utrunque differentia, quo peccatum commisesonis opponatur praecepto negativo,. euius est ea conditio, iuxta d Orinam Sancti Tho. r. a. quaest. Nart. a. ut omni tempore obliger, peccatum vero omissionis opponatur praecepto affirmatIvo, quod n6 omni, sed certo tantum, S deternia nato tempore obligat, nt plenius, S distinctius infra in explicatIone Decalogi deelarabitur. Iam circa peccatum omissionis observandum est, illud ineutri nomsollim,quando qtiis advertenter vult omittere Id, ad quod faciendam obligatur,iuxta illud S. Iacobi .sienti bonum D eere, non faciem peceatnm est uti,sed etiam quando vult aliquid facere,ex quo secutii tam esse omissionem adverti aut advertere potest,& debet;quae quisdem actio quatenus est causa peccati omissionis, est peceatum, no v men ab omissionis peccato distinctum, juxta probabIliorem sentetia Theologorum,quam suae probat Isambertus ad quaest. I. disp.3.a. .&3 Unde sequitur, in Consessione satis esse, ut quis v.g. declaret, se die festo Missam omisisse, nec ulterius teneri ad explicandum, quaenam
a tio illius omissionis causa fuerit, si actio illa ex se mala non sit.
298쪽
Σ. Quod vero spectat ad peccatum commissionis, tres stant praeeupui illius gradus . Alii id enim committitur corde, aliud ore, alii/d
opere , ut docet S.Τhom. art. 7. & aperte constat ex Scriptura. S. Matth is. De eo νδε exeunt cogitationes is &c. quae coinquinant hominem. Ps. I 4. sim non egit dolum in lingua sua, nee fecit proximo suo malum. Rursus peccata cordis, seu pure interna tribus praesertim modis committuntur, cogitatione scilicet, delectatione,& consen. su in opus malum. Quod enim sola cogitatione peccari possit, v g. cum quis advertenter, & libere opinioni alicui ab Ecclesia proscriptae, & damnatae adhaeret, per se patet, juxta illud Sap. I. Perverissae cogitationes separans a Deo. Quod item non modo consensus in opus aliquod malum, de quo nullus ambigit, sed etiam sola delectatio de ipso opere malo, quam Theologi morosam vocant, sit pe aeatum, docet S. Thom. quaest. 7 .art. 8. & cum illo Theologi omnes,& olim expresse S. Augustinus l. 12. de Trinitate cap. 12. ubi linquitur: Totus nomo damnabitur , nisi haec, quae sine voluntate Ope-vandi, sed cum voluntate animum talibus oblectandi, sοίius cogit
rionis sentiuntur esse peccata, per Mediatoris Gratiam remittantur.
Ratio, qua S. Doctor id propat, haec est, quod talis est deleA, tio, quale est ejus 'etum ς, atqui qpando quis delectatur de op re aliquo malo. prout ma Ium est, objectum delectationis illius est malum; ergo delectatio illi erit mala, mortaliter quῖdem, sidere
aliqua mort/liter malμ delectetur, ut eum quis cogitat de fornieatione , & ratione advertente de illanc cogitata delectatur; venialiter autem , si resilia solum veniat Iter mala sit, ut cum quis cogitat , & cogitando deIedlatur de re aliqua otiosa. Ex quo sequitur, quod si quis non de opere malo, ut malum est, sed de aliqua illius circunstantia, quae per se mala non est, det Oaretur, v. g. si cogitans de homicidio alicuius hominis, delectaretur, non quidem de morte illius, sed de modo , quo mors ei iulata est, seu de dexteritate homicidae in homicidio perpetrando, non peccaret mortaliter , ut docet S. Thomas supra. 3. Est autem hic observandum , i. ad hoc ut delectatio de re aliqua. mala sit peccatu Nortale,duo requiri, quod recte docet,& probat blambertus ad quaest.74. disp.s .Primum est. ut homo advertat, non solum se de tali re delectari sed etiam delectatione illam malam esse',& illicitam; vel saltem id adverterIe, quado delectationi causam culpabiliter dedit. Secundum est, ut illam rationis advertentia sequatur consensus vel expressus,vel tacitus.Ut enim recte docer Sanctus Augustinus supra,illicitae delectationes no solum per consensum expressum admittendae non sunt,sed etiam,v, attigeruἡὶ animum, respui δε- bene. Inde secundum illius mentem peccat is non modo qui delectationi alicui de re mala positive, seu expresse consentit, sed etiam is,
qui tacite,id is qui delectationem illam cum possit reprimere,negligit ι
299쪽
ph; et Iam docent Sanctus Antoninus, & plures alli, quo ebrat, & sequitur V quo disputatione Io. capite secundo.' η. Observandum 1. delectat nes illas de opere aliquo malo, si, oniungantur cum voluntate operis Illius perpetrandi, ejusdem esse
specIei cum ipsomet opere, si perpetraretur, iuxta dictum Christi
Domini S.Matth cap vid vir mutierem adeoneupiscenda meam , jummur intus est eam in cordestia; proindeque in tali casu declaran
das esse in Confessione circunstantias illas , quae speciem peccati mutarent, s actu commissum fuisset: verbi gratia, an de simplici fornicatione, aut adulterio, &e. delectatus suerit. inod si nulla omnino subsit voluntas committendi tale peccatum , sed in solam d lectationem feratur consensiis, tune probabile est, quod docent Vasi queae, Aetorius, di alii apud Laymannum lib. 3 tradi. g. c.7. mnes e iusmodi delectationes riuidem esse speeiei, quando ex eodem, &simili motivo oriuntur; proindeque illum, qui sista cogItatione delectaretur turpiter, verbi gratia, de fornicatione, adulterio, &c. ex solo delectationis ejusmodi percipiendae motivo , ae sine ullo consensu in actionem ipsus peccati, non teneri ad declarandas in Confessione circumstantias personarum , & alias similes, quae die cati illius, si actu committeretur , speciem mutarent, sed latis ede , si tantummodo ipsum in turpem cc itationem consensum explicet.
Menam sint ea in peeeaiorum. I. Ertum est , causam prisam, & praecipuam peeeati esse volun- tatem, quae a Divinar Leg Is regula libere deflectit. in enim recte dixit S. August. l. de dua h. anim. coni. Manich. cap. I P. Peccatum sine voluntate esse non νο se, omnis mens apud se divinima e mscriptum legit. Sed praeter ipsam voluntatem sunt etIam alta qu. dam causae ad peccatum movetires, & Inducentes, um externae, tum internae de quibus quaeritur, quamam illa sint. Pro cujus uuaestionis resolutione Dicendum i. duas esse causas externas ad pecearum moventes & Inducentes, Diabolum stilicet, & mundum . Atque in primis, quod Diabolus per suggestiones suas, S tentationes ad peccandu moveat,& inducat,ex Scriptura manifestu est. Sap. 2. Invid a Diaboli moV, ininrravit in Orbem terrarum. I. S. Petr .s Adversarius vester Diabolων sanqua leo ungiens eireuit quaisD GLe devoret Ex qua tamen Diabolitentatione nulla sequitur in volutate peecandi necessitas rem
net semper libertas,& potestas illi resistendi ut doeet Saliom. q. 73.ar. 3. iuxta illud S. Iacobi .nsistite Diab ἰο, o fugiet a 'rebis. Quod spectat ad mundum, si illius nomine juxta mentem S. Augustini in Ps.s . intelligamus homnes impios, &iniquos , certum H ,
300쪽
etiam illos sive pravo exemplo, sive suasionibus nefariis alIquai Mad peccandum alios inducere . Eccli. 33. OG tetigerit picem, inquknabitur ab ea, ἐν qui eommunicaverit superbo . induet superbiam . h. DIcen/um 2. repudiandam, imo execrandam esse blasphemiam Calvinitarum dicentium, Deum esse causam, & auctorem peccati Praeter ea, que contra hane impietatem diximus in priori huius Operis parte tract. a. e. . Dct. a. illam denuo refellimus ex Scriptura . H. s. Non Deus volen s iniquitatem tis es. S. Iacobi I. Deus intenta- τον malorum est. ipse amem nominem tentate item ex S. Basil o , qui hane haeresim restitavit homilia integra , cui titulus est: e Od Deissnon sit auctον malorum , ubi probat, aeque implum esse dicere Deum esse auctorem peccat; , ac Deum non esse. Obii eiunii. Haeretici illud Ephes. i. operari omnia seu dum eonsilium voluntatis suae, ergo etiam peccata re
Respondet S. Hieronymus super illum locum, id Intes ligendum
esset Non quod omnia , quae in mundo fiunt , Dei volumare , σ, eonsilio peragantur , alioquin ct mala Deo possent imputari , sed . quod univeiis , quae facis , eonsilio faciat , is voluntate . Obiicsunt x. in pluribus Scripturae locis diei, Deum peccato
Respondet S. August. s. i. ad S;mplie. Deum Indurate, & exemeare, non impertiendo malitiam , sed non imρeνtiendo Gratiam , spe cialem stilicet, & meacem,ut eonstat ex dictis in tract. de Gratia. objiciunt 3. scripturam variis in locis affrmare , quaedam pec eata committi ex Dei voluntate, ordinatione , Praecepto, &c. . Respond. his, &similibus loquendi modis solumniodo inteli ha. Deum permittere peccata, & pravis Implorum voluntatibus tanqua instrumentis uti ad exercendos ustos,vel ad infligendas pinas. qua ab aeterno infligere decrevit. Ita enim s. August. &plures alii SS. Patres,quos fuse xitat Bellarminus,loca illa Scripturet interpretatur.3. objiciunt ε. Deum positive concurrere ad actum peccati simul. cum peccatore 3 unde sequitur simul cum eo esse causam ilsius . Respondetur, Deum positive concutrere ad actum, non vero ad ipsus actus desectum, seu ad privationem rectitudinIs, quae in ipso actu reperitur, in qua 'la privatione consistit ratio formesis ipsus peccati, ut ex ante ditiἱs conssat: ae prosiade scet sit caissa Ipsius M. Ous . non esse tamen causam defectus , qui In Illo reperitur: sicut facuItas motrix est quidem causa ambularsonis, noluero claudica tionis. , quae ex solo ribiae desectu provenit. Unde s. Thomas quaest. I9. art. a. dicit, peccatum tribuendum esse cause non esicienti , sed deficienti, qualis est solus homo peccans. . Quod spectat ad internas causas peccati, tres a Theologli comis muniter numerantur, scilic.ex parte appetitus inserioris, infirmitas ,
seu paleisiex parte retro apperitus superiorinisu volutatis, malitia,en