장음표시 사용
481쪽
est . Sed moriatur anima mea etiam si dici potest
Angelorum, praesentium memoria excedens, rerum
se inferiorum corporearumque non modi cupiditatibus, sedis similitudinibus exuat: sitque ei pura cum Angelis conversatio, cum quibus est puritatis similitudo . Talis ut opinoro excessus aut tantum, aut Inaxime contempIatio dicitur. Rerum etenim cupiditati hus vivendo non teneri humanae virtutis est: corpoream in verb imaginum similitudinibus speculando non involui, Angelicae puritatis est utrumque tamen Divini muneris est, utrumque eipsum transcendere est sed longe unum , alterum non longe.
Nona contemplatio es por seu dormitio . Revera enim dormitio esti t quae tamen sensum non piat, sed abducat. Non est is somnus dormitio corporis placida, quae sensus carnis suaviter sopit ali pus, sed est vitalis vigilque sopor, qui sensum interiorem illuminat, ct morte propulsata vitam tribuit sempiternam Denique u audiamus quod legitur in Genesi Immisit Dominussoporem in Adam. Immisit han seipsum iactus nimirum secundus Adam: sed est distantia non parva. Ille enim soporatus esse videtur prae excessu contemplationis, Christus miserationis affectu ut in illum soporem immiserit Veritas,an hunc Charitas, cum utraque sit Dominus. sane soporem Christi solius charitatis suisse nemo dubitat Christianus. Siquidem accubuit ut leo. non victus plane, sed victor potestate propria po-
482쪽
nens Animam, somnus mortis excipiens propria voluntate. Caeterum qualis, ille sopor dicendus
vel credendus sit fuisse, quem Dominus immisit inddam, in quo sine sensu omnino doloris in mulierem aedificandam costa sublata est de latere dormia antis' Mihi quidem non nisi incommutabilis Ueritatis intuitu, ct abyssis Divina sapientia corporeis excedens sensibus obdormisse videtur quod ex ejus verbis vel maxime conijci potest. Rediens nimirum indicat qu abiisset, dum tanquam ebrius da cella vinaria veniens, eructans illud magnu sacra mentu quod tant post in Christo ct in Ecclesia Apostolus commendavit Hoc rutini , inquit AdamJose usibus mεis. Et propter hoc cinquit Apostolus a relinquo bam patrem. matrem , adiarebit uxori sua, drarunt duo in carneuma. Λ tibi penitus obdormisse Adam videtur, qui in hanc vocem excitatus erupit,' non magis dicere potuisse: Ego dormio, , cor meum uitii Docima contemplati es intuitis riritatis Disi . Contemplatio quide x est verus cereusque intuitus animi de quacunquere, sive apprehensio veri non dubia Consideratio autem est intensa ad investigandum cogitatio, vel intentio animi vestigantis verum quanquam sileant arrinae pro invicem indifferenter usurpari. Beata illa anima est syJ quae ducere potest antroduxit ma Rax in cubiculumsuum. Digna certe quae de schola homilitatis , duce Spiritu
483쪽
occlxxxiv Praefati ad Lectorem
sancta, in rellaria charitatis quae nimirum proxumorum pectora intelligenda sunto per affectionem introduceretur unde suffulta floribus, ac stipata malis . bonis scilicet moribus d. virtutibus sanctis, a Regis dentvim cubiculum , cujus amore languet. admitteretur . Ibi modicum, Chori videlicet quasi limidia lsilentio Mah in caelo, inter desideratos amplexus suaviter quiescens, ipsa quidem dormit, sed cor ejus vigilat, quo utique interim Veritatis arcana rimatur quorum postmodum memoria ijstatim ad se reditura pascatur. Ibi vi/let invisibilia, audit ineffabilia, quae non licet homini loqui. Excedit quippe omnem illam quam nox nocti indicat scientiam Ibi et sincerae Veritatis intuitus oculos cordis irridiat auditui quoque dat gaudium de laetitiam dui cissima vox Consolatoris interni. Caeterum ab impuris, mi ostendit Veritas, non se credit Sapientia Superbo oculo eritas non videtur, sincera patet. Non est qubd se Veritas deneget intuendam Puro cordi, ac per hoc nec eloquendam . Denique b audiamus quod sequitur Patersiliis notam faciet veritatem suam. Non revelatur servo Veritas,
quia servus nescit quid faciat Dominus ejus. Sed nec mercenarius rapitur ad contemplandam Veria atem, qui propriam quaerit utilitatem. Filio autem Pater notam iaciet Ueritatem suam, quem audit dicentem Verumta ion quod et volo, sed q-
484쪽
decima contemplatio es quies animi. Requieinsuit 1 dormit sponse , Cc pro qua dicitur in Canticis canticorum: Adjuro vos filia Ierusalem p.reapreas cervosquὸ camporum, ne suscitetis neque
ellare faciatis dilectam, quoadusque sis velit Magn, stupenda est dignatio ponticaeaestis, quod quiescere facit animam contemplantem in sinu suo, insuperct custodit ab infestantibus curis, protegitque ah inquietudinibus actionum, a molestiis negotiorum nec patitur omnin suscitari nisi ad ipsius utique volutate . Nec deest sane in nostro eo ere d)quihoe munere selix laetificari meruerit, si sic in semetipso suavissimi arcarni hujus habuerit experimentu: nisi tamen Scripturae omnint, decredimus, ubi mani- este inducitur caelestis Sponsus, vehementissime gelans pro quiete cujusdam dilecta sua solicitus servare inter brachia propria dormiente,ne qua sorte molestia vel inquietudine a somno suavissimo deturbetur.Non me capio prae laetitia, qub illa Majestas tam similiati dulcique consortio nostra se inclinare infirmitati minime dedignatur, superna Deitas animae exulanti inire connubia, eique Sponsi ardentissimo amore captae exhibere affectum non de icit. Quid putas in coelo accipiet, quae hic in terra tanta familiaritate donatur, ut Dei brachiis amplecti se sentiat, Dei sinu severi, Dei cura iv studio custodiri: ne dormiens sorte a quopia, donec ultab evigilet, excitetur Beata illa anima est, e in qua quaecunque molestiae foris
485쪽
ccclxxxvi Praefati ad Lectorem
soris perstrepant, usque ad silentium internae quietis non irrumpunt, quoniam gustu internis dulcedinis tecta,intos est per desiderium collecta nec jam seris enormiter in carnis voluptates di Glvitur quia tolliminius possidet in quo delectatur. Atq; ita in semetipsa pacifica dum nihil est quod soris appetit, tota per amorem intus requiescit cum tota ad internum gaudium colligitur ad imaginem Dei reformatur,
Duodecima contemplatio essecessus anima in solitudinem. Quis dabit mihi pennas sicut columbae, f de volabo de requiescam Ibi requiem invenit
mansuetus de implex. Ibi Og quibusdam spei na
ribus liquit jucundi damus odor agri pleni, cui Dominus benedixit . bi avidissime praelibantur incomparabiles deliciae charitatis de succisis spinis ac vepribus quibus antea pungebatur, unctione misericordia perfusus animus in conscientia bona seliciter requiescit Beatus h qui dicere potest Eccsolongavi fugiens, O mansi in folitudino. Non suit contentus exire, nisi ct longe se faceret, ut posset quiescere. Transilisti carnis oblectamenta, ut minurri jam obedias concupiscentiis ejus, nec tenearis illecebris Prosecisti separasti te, sed nondum elon- pasti, nisi irruentia undique phantasmata corporearum similitudinem transvolare mentis puritate praevaleas. Hucusque noli tibi promittere requiem. Erras, si citra te invenire existimas locum quietis,
486쪽
Philosophiae Christianae. ccclxxxvii
secretum solitudinis luminis serenum, habitaculum pacis Oianzia anima laesto, i ut soli omnium serves teipsam interim, quem ex omnibus tibi elegisti. Fuge publicum, suge Vipsos domesticos,
secede ab amicis intimis, etiam ab illo qui tibi ministrat. In nescis te verectin dum habereSponsum, qui nequaquam suam velit tibi indulgere praesentiam praesentibus caeteris Secede ergo , sed mente non corpore , sed intentione, sed devotiones, sed spiritu . Spiritus enim ante faciem tuam Christus D minus, spiritusque requirit non corporis solitudinem quanquamin corpore interdum non ociose te separas, cum opportune potes, praesertim in tem
pore contemplationis . Puto in hanc solitudinem secessisse sponsam, hyibique amaenitate loci inter amplexus sponsi suaviter obdormisse, id est in spiritu excessisse, quando prohibitae sunt adolescentulae expergescere illam quoadusque ipsa voluerit Decimatertia contemplatio es illumisiatis mentis Si enim emundata jam ac serenata conscientia iij sequatur subita quaedam atque insolita latitudo mentis, atque infusio luminis illuminantis intelle ira, vel ad scientiam Scripturarum, vel ad mysteriorum notitiam , quorum alterum propter nos oblectandos, alterum propter aedificandos proximos reor dari oculus respicientis Dei proculdubib est iste,educens quasi lumen justitiam tuam in judicium tuum tanquam meridiem, juxta illud Prophetae Esaiae: b oris
487쪽
ccclxxxviii iraefario ad Lectorem
Oriatur inquit 'anquam sol lux tua. Denique m
audiamus quod legitur in Canticis canticorum IMurenulas aureas faciemus tibi, vermiculatas amgeιιta. urum Divinitasis est fulgor aurum Sapientia quae desursum est. Hoc auro fulgentia quaedam
quasi veritatis signacula spondent te esse figuratos hi, quibus id ministerii est , superni artifices. Ἀπ- geli atque internis animae auribus inserturos. Quod ego non puto esse aliud quam texere spirituales sapientiae sensa animae contemplanti conspectibus importare, ut videat saltem per speculum k in aenigmate, quod nondum facie ad faciem valet ullatenus intueri Divina sunt,& nisi expertis prorsus incogn4ta quae effamur, quomodo videlicet in hoc mortali corpore fiae adhuc habente statum, ct necdum propalata perspicui substantia luminis jam tamen interim purae interdum contemplatio veritatis partes
suas agere intra nos vel ex parte praesumit, ita ut liceat usurpare etiam alicui nostrum cui hoc datum desuper suerit illud Λpostoli: Nunc cognosco ex parte. Item: Ex parte cognoscimus, ex parteprophetamus. Cum autem divinitus aliquid raptim, desveluti in velocitate corusci luminis interluxerit inenti spiritu excedenti sive ad temperamentum nimii splendoris, sive ad doctrina usum continu, nescio unde adsunt imaginatoriae quaedam rerum inferiorum sita iiii litudines infusis divinitus sensis convenienter accommodatae, quibus quodammodb adumbratus purissimus
488쪽
Philosophia Chrisianae ecclxxxix
tissimus ille ac splendissimus veritatis radius is ipsi anima tolerabilior fiat,4 quibus communicare illum voluerit capabiliori Dormiens in contemplaiatione Deum somniat anima in per speculum quidem in aenigmate, non autem facie ad faciem interim intuetur Tamen sic non tam speculi quam conjectati, idque raptim' quasi sub quodam corascamine scintillulae transeuntis, tenuiter vix attacti
inardescit amore. Decima qιιarta contemplatio es auditio loqueti Dei.
Post praedictu tatae dignationis de miserationis respectum, ohsequitur vox blande deniter Divinam insinuans voluntatem et quae non est aliud quam ipse Λmor, qui ociosus esse non potest, de his quae Dei sunt solicitansis suadens. Quoties autem audis p vel lagis Uerbum atque animam pariter colloqui, de se invicem intueri, noli tibi imaginari quasi corporeas intercurrere voces , sicut nec corporeas colioquentium apparere vigine . Spiritus enim est Verbum, spiritusque anima: habent linguas suas quibus se alierutrum alloquantur, praesentesque indicent. Et Verbi quidem lingua est favor dignationis ejus animae vero devoticynis servor Elinguis est anima atque infans quae hanc non habet, hnon potest ipsi ullatenus sermocinatio esse cum Verbo. Ergo hujuscemodi linguam suam cum Verbum movet volens ad animam loqui, non potest anima non sentire . Et rursum cum suam animam movet,bba Ver-
489쪽
Verbum latere muli minus poterit, non solum quin ubique est praesens, sed propter hoc magis quod nisi ipso stimulate, devotionis lingua minime ad loquendum movetur. Sunt denique quaedam verba Verbi Sponsi ad nos, q) nostra meditationes de ipso ct ejus gloria elegantia potentia , majestate . Non solum autemsedis cum avida mente versamus testimonia eius, judicia oris ejus,& in lege ejus meditamur die ac nocte sciamus procerto adesse Sponsum, atq; allo. qui nos, ut non fatigemur laboribus, sermonibus delectati Felix mensir Uerbum individus comes . ubique se affabileni praebet cujus indesinenter oblectata suavitate facundiae , a carnis molestiis et vitiis sese vendicet omni hora redimendo tempus a diebus malis.
De caeteris pectetus contemplationis.
DEcimaquinta contemplatio fruitur praesentia Dei . Multam enim fiduciam praestat, s qudd Christus Dominus libentius adsit orationi in-
incumbentibus, quando nec quidem recumbentibus undecim discipulis dedignatur adesse. Deinde quod ut probare suavissimum. t ita charissimum
probasse est tanta est Verbi dignatio, tanta benevolentia Patri Uerbi erga bene affectam de benὰ compositam animam, ut quam sua tali benedictione praevenerint praeparaverint sibi, sua quoque
490쪽
dignentur praesentia δε ita ut non modo ad eam veniant, sed etiam mansionem apud eam faciunt. quanta illi animae latitudo , u quanta e meritori Tum praerogativa,quae Divinam in se praesentiam αdigna invenitur suscipere, lassiciens caperet Noa est prosectb intricata forensibus causis curisque secularibus, nec certe ventriis luxuriae dedita, sed nec est curiosa spectandi seu cupida omnino dominandi, vel etiam tumida dominatu. Oportet uamque primi, quide his omnibus vacuam eue animam,ut ca
lum fiat, atq; habitatioDei. Da mihi animam x cui studii &ocii sit providere Deum in conspectu suo
semper: ego non nego dignam Sponsi caelestis cura majestatis respectit, dominantis savore solici tudine gubernantis. Quid est y venire ad animam Verbum Filium Delo Erudire in sapientia. nidest Deum Patrem veniret Assicere ad amorem se pientiae, ut dicera possit: Quia amatrix facta suis forma illius Fateor et is mihi adventasse e bum, th pluries. Cumque saepius intraverit ad me. non sensi aliquoties etam intravelit. Adesse sensi, adfuisse recordor interdum iraesentire potui introitum ejus, sentire nunquam, sed nec exitum quidem. Moxque ut intus venit, a expergesecie dormitantem animam meam, movit mollivit αvulneravit cor neum, quoniam durumaapideumuera ct male sanum Caepit quoque evellere &d struere, aedificare d. plantare rigare arida, tones brosa illuminare, clausa reserare, frigida inflamma. b 1 res