장음표시 사용
521쪽
isus suas triginta Epitheti complexus sum, easquὸ-lliflui Doctorissententiis explanavi. Supersunt taman ures μῶυes eradus coutemplationis , quamvis ipsa una sit necfacioposun certo numero com probendi . misi enim modis anima contemplantis ommunicat Deus: O Spiritus ejus ubi ulis rat λ quando vult, quomodo vult Cateri saliisspeciebus,musis ad eontemplationem spectant bus sol is mihi resa reserrima iam da mirabili
eou templatione Eronis Abbatis Ordinis nostri quemeaissis avicula eant in exιasim raptum, per ducentos anno contemplationi Usentem , ae divinutis eou- serva 'soria commemorat, bispiam vobis qua sequuntur.
I. Gallaciae in Hispania Beatus ton Abbas Monasterii Armentariae ordinis Cisterciensis erat, qui pia quadam spiritus affectione in sedula meditatione animo revolvebat supernorum Civium delicias, i deifici luminis pulchritudinem, atque caelestis Jerusalem decorem, de domus Domini ubertatem c5templabatur. Dum aute meditationi intentus esset anima ejus terrenis exuta tumultibus caelorum s creta penetrans) hmudi hujus vanitates calcaretimi
tas dicebat: Quis incomprobensibilis gloria tua, Domine, comprehen2ere nuru eonsilii Qui ιδυitias μpirusia scientia tuae, quibus Sanctos tuos in aterna patria glorificas, inusigare valebi, Vel quis sensus eapere poterit lumen illud, quo Beatorum Hevas meumras, ut nitum alea infinitum eontemplari; Sed imaicia tuasuntas sus muru, ne nos fragilitati
522쪽
Philoso,iae Christianae ccccxxiii
s Oientia divina arco investuare. Qui inius o omnipotentem, incomprehens ibilem, , tu odieri lias suis mirabilem,me ver miserum O miserabilem actionibus meis agnoscam.Sedadbuc non quiescitθir ωs meus,velpotitis carnis gravatus miseropstdere,qua sursiamsunt artiuero non ' ores Mide ne requie-inυonit stu ergo pacto Beatorum spiritus demsemper Mactum contemplantes , quod contemplantur. sirini, quo Ossirini amaηt, O quod amant dilia gere non cessant' ω rameu perperua ejusiam obiὸcti dilectio, eontinua contemplati , in uter psisumfa- φῶ- non parit Uelut melius dicam: Qualis orisiscor is pulchri ad Deitatis, qua Iemper dilecta, luntasam attrabit, conte ista intellectum uruin nar, non cari posvsa ιν rarur, non paruspenditurpII. mis similibus cogitationibus venerabilis
senex Eron angebatur, mirans, non dubitans humilitate incomprehensibilem majestatem venerans, fide vel minime trepidans Cujus Dominus humilitatem respiciens , miro modo ct hactenus inaudi-εω, inaestimabilis gloriae suae thesaurum si non ex toto, cert ex parte ostendere voluit, ut per cognitionem minimi ut ita dicam gloriae suae splendoris, ad aeternae claritatis notitiam perveniret nec miraretitur in Beatis aeternam Deitatis sine fastidio contemplationem, sequenti miraculo roboratus. Accidie ergo quadani die, nocturnis precibus ex more absolutis, beatum Λbbatem e Monasterio egredi, ut eb. libet iii suu a caeteris separatus in solitudine illa eri
523쪽
lasti contemplationi vacaret, quoadusque instarent Laudes matutinae Caepit itaque sit tape consueverat spiritum suum paulatim ascendendo inter Aneelicos ordines collocare, ibique quiescere, ac Divinitatis magnalia investigare. Cumque de incomprehensibili gloria Dei, ae satorum aeterna felicitate miraretur de ecce vis pulcherrima, sibi a tem ignota , mira suavitate, incredibili eaque caelesti melodia . non usitato avium cantu , non materialis sed potius justitiae Solis praesentiam celebrare caepit. Mitiuur Senex eamque Aviculam huc illucque vo- litantem ac penetrante militeriora deserti suspensus sequitur qui tandem in medio nemoris su arbore
quadam resedit d. dum divinam musicam audit, in t sipiraptus corporis sensibus destituitur, omnium rerum creatarum penitus immemor perseverat
in eodem loco i Quem cum Monachi quaererent nec invenirent, misantur, nimioquo dolore perfusi existimant beatillimum Patrem Abbatem humilita- tis causa, ct ut securius divina contemplation spiritum tradere posiet, dignitate mis locum deseruisse Sidebatius in locum ejus eligitur Abbas. Intere ille contemplationi insistens non minus quam ducentis annis divinitus conservatur: ct tandem a somno meditationis evigilans, Avicula cessat a cantu . b-
has maerore consectus conquerit urci existimabat namque cantus dulcedine raptus, se unius quadrantis spatio ad summum ibi mansisse: ct quia amplius musicam illam audire non licebat, idebaristitia an-gabatur. III. Re
524쪽
i II. Revertitur denique ad Monasterium Ah-ba, , cui ad ostium pulsanti Monachus ei ignotus reis spondens, ac videns Senem obstupefactus miratur, Abhρtem advocat, ct quisnam sit quidve quaerat, Interrogat. Ille e converso dissimiles Religiosos in Monasterio suo videns, ac etiam aedificorum repentinam ut ipse credebat ejus mutationem conspicia ens, tam incredibili adnairatione corripitur ut vix vel minimum verbum proserre posset. Sed tande inquit Eeosum Ero binus Mona rii Abbas, ut hodie
inta uuam horampos Vigilias matutinas Vrsus, inuam ore Disiori coistemplationi in meus aululum mansit , ecce cum jam revertor, brevi tempori elisian mili mirabilim uia fiεπem invenio, nee fer nasterium agnosco, ec st qui tu illi habitatis hactoris vidi. Dum haec diceret, mirabilem quendam splendorem in facie ejus, ac caelestem gravitatem iis ethis sanctissim senis contemplabantur nonnulli Monachi 'qui jam sancti Eronis quondatisἐjussi eriti loci Abbatis plenam notitiam hab hant, ct eiusdem beati Viri inopinatu discetam non ignorabant, verbis eius fidem adhibentes, totum
Conventum advocant: in conspectu omnium miraculum hoc comprobatum est. Ero ver totam
eis historia seriem exposuit, 'ualiter Deus cael stis loriae magnitudinem mirabili illo modo digna tu fuer; ostendere declaravit. Qui non multb posv Ecclesiasticis Sacramentis munitus ex hac vita diascessit, meritb coronandus in futura . Omnes autem Dominum collaudabant, qui temporibus illis anti-
525쪽
quum illud miraculurn, quqd in septem Dormientἱ bus expertum est olim , non minori omnipotentiae sua indicio renovavit. Egressus est ergo enerabili, Abbas de Monasterio suo Λnno Domini II 6'. obiit autem anno Ir6' ct corpus ejus in Monasterioarmentaria honorifice tumulatu est. Da tesaniar A gelu Manriqua in Epistola ad ratrem Ioannem Marietam, qua es s. lib. a. s. a. BarnabH d mma τε som. I. Chronicorum lib. a. cap. 39. Malachias Dasus Monachus Monaserit Hortensis, in Iacensi; Episcoας, qui bane bisoriam in antiquo manuscripta Bbro conscristam invenit. Hactenus Henriquea, qui eosdem Authores citat, Obsoriam ρ insertam r/fretu fasciculo Sanctorum ordinis C ferciensis Om.
Ibet jam hune librum claudere, IJ sed in calce ita aliqua velim quasi epilogando addere praeter . missa.Hucusque fatigavimus vos prolixitate sermonis ibide detinuimus ultra quam oporteret. Ex hoc anifinem loquacitati nostrae quem non imperat verecundia, videtur imperare vel hora. Mementote tamen Pauli Apostoli, quem aliquando verbum pra dicationis usque in mediη noctem legitis protra
xisse utinam adhuelut ipsius verbis utar Isusine
526쪽
a si modicum quid insipientia mea. Emularenim vos Dei aemulatione Charitas denique cc labores non sentit, meritum non intuetur , praemium non tequirit, ct tamen plus omnibus urget. Nemo
autem mihi molestus sit vel ingratus, dysi de publico haurio propino. Nam ut paulisper ministerium meum in hac parte commendem, nonnullius prosech iatigationis est atque laboris, quotidie sciliacet exire haurire etiam de manifestis rivulis scruptu rarum, Me eis singulorum necessitatibus inserinvitet ut absque suo labore quisque vestrum praesit, habeat aqua spirituales ad omne opus, verbi grata ad lavandum, ad potandum. Est nimirum aqua sapientis salutaris sermo divinus, non modb potans, sed Alavam, dicente Domino Et vos mundi ori proptersermonem, quem Aea sism vobis. Porrb e in Scripturis sacris historiam ad hortum non imm rit,deputavimus. ebriu bd in ea inveniantur Viri virtutum, tanquam ligna fructifera in horto Sponsi. de in paradiso Dei, de quorum bonis a diibus ac mori , bus quot sumitis exempla, tot carpitis poma. lio quin Lysicut jure omnium hominum stoliflissimus censetur,qui ad arbore viriditate soliorum atque uber
late fructus pulcherrimam veniens, soliorum inani in late ventrem farciret, cle ab utilitate ructus jejunus remaneret eadem rationis equitate stultissimus reputatur qui venustissimam ct faecundissimam seruem strenuae conversationis Patrum sanctorum relestens, velut chronica tandum vel annales Regum, ad
527쪽
ad solam citra iam notitiam retuna eam tinucurrit . nihil ex his quae legit, ad gccendendumissi compunctioni servorti, R detorgendam s-eientiae suae rubiginem in ad librandam morum, suorum in atqualitatem manu sanctae evotioni de rpit. Neque enim propterea Paleuin praecedirutium laudabilia gesta describbntur, ut v/nat d inquim curiositati inserviatur sed ut ni . rudes instrv muria infirmi
consortentur, lascix gravit'tem sectemur aduricola de compungantur, devoti ad reriectionem insὸμ
fecerit Deus pro vestrae riat in- situ te, ne i , tetano viis re omni sceptinne dignun sermo non tam oris q tam operis: Putatis, Fratres,
parum mihi molestum esse, ita hoc ipsum verbum quod nunc loquor ad vos, vacuum ct sine aliqua utili-itate deperire in cordibus vestris nossem p Et quissum ego, aut quis est hic sermo eius p s nunc tantillum vocis abstrem inutilem esse doleret homo pusillus, Θνα nihili quam iuuius indignabitur Dominus majestatis , si tantam ejus operam nostri aut duritia aut negligentia contingat evacuari
Eatiore protraxi iam exhortationis sermon uora
528쪽
digiti ejus apprehenderunt sutam . Novit enim
modicam lanam vel linum in longum producere filum, atqua in telae extendere latitudinem, sic omnes domesticos suos Vestire duplicibus. Plura sane potuissemii sanctorum Patrum amisissimis hortis colligere, quibus hoc sterii senticetum uberius exornaretur sed praestabilius visum est in tanta rerum congerie servare temperamentum is posterorum industriae multa relinquere . Caeterum quia hoc opus ex scriptis veterum atrum magna ex parte compactum est, illorum dicta haud importune in hac meta usurpabo. Et prim quidem illis verbis Lectorem meum conveniam , quibus modestissime alloquitu suum Timotheum Magnus Dionysius Λ reo agita. M sic inquiens: Haec a me, Fili, tam multa, tamqONaeclara Hierarchiae nostra spectacula quae lim faciunt aspecta de animadversa sunt. ballis autem mentibus quae acrius cernunt,
non mod haec perspecta sunt, sed muli clariora diviniora . Tibi etiam ut opinoro plane collucebunt clariores divinioresque pulchritudines , si iis ruos dixi gradibus ad superiorem radium conten
as. Communica igitur tu quoque mecum majorem perse moremqae lucem, meisque oculis monstra praestantiores,in unius speciem magis exprimentes sor imas quascunque cernere potueris . Dicam ct illud
quod i laximus Martyr i fribit his verbis: Haec ier
529쪽
eo de his pro viribus exposui ,earina sunt magis ystici altiora attingere non ausus. Danda est autem venia imbecillitati meae d. suscipiendum est potitis quam reprehendendum, si quod dari potest datur. Deo enim gratum acceptum est, quidquid pro viribus pure sincer ex animo datur etiamsi cum magnis collatum videatur esse cxiguum. Scio quide in hac elate eruditissima scribentibus multa a multis imminere judicia , multasq; parari censuras sed recordatus sum cum ivo Hieronymo illius versiculi Pollio, se ipseficit isova carmina,
Possum tamen de stylo methodo hujus operis ad dacter dicere, quod Phocas Grammaticusin de brevitate sua artis dicit: Ars mea multorum es, quos saeuia prisa tulerunt, Sed nova te brevitas asseri esse meam. Possum quoq; Paschasii Ratbertito verba usurpare dicenti, Expositio mea multotum erudus morum, quos antiquior tulit retas, oenrmavit
auctoritas veritatis sed proprio commendatum stylo, novitas facit esse meam, ita ut Tractatus quid omnibus colligitur, unus vere videatur. specialiter esse meus . Hactentis ill . Si quid ver b beet tractavi, malo id cum praedicto Phoca Lectoris judicio laudari, quam me jactari praedicatione. Porr siquid peccatum in hoc opere est, ct sanu plurima
530쪽
peccata sunt meum est: si quid bonum, si quid laude dignum, non meum, sed alienum est. Si quoq; peccavi, p)'ubd propriam magis ex hoc excitavi devotionem , quam commonem quaesierim utilitatem : potens erit pia Uirgo Mater apud suum misericordem nium hoc meum excusere peccatum , cui hoc meum qualecunque pusculum devo- tim me destinavi. Nec mihi vitio vertat quis verba sunt Theodosii q) Macrobii ad Eustachium filiumosi res, quas ex lectione varia mutuatus sum, ipse saepe verbis, quibus ab ipsis auctoribus enarrata sunt, explicavi quia praesens opus non eloquentiae ostentationem , sed noscendorum congeriem pollicatur. Ex scriptis probatissimorum Λuctorum pleraque meo stylo elicui, illud Lucretii Poeta frJ secutus, qui sic ait: Floriferis, apes tu saltibus omnia libaκι, Omnia nos itidem depascimur aurea dicta Texunt plerique libros, sicut serta ex variis sioribus: miranturquὲ novas frondes, wnon sua poma Paucilossunt cum Manilio is dicere: No a loquar nulli aram debebimus orsa, esursum, sed opus veniet. Ab hoc autem communi vitio immunis ego sum. Nam libanter, si ubi mihi congruere videbam, verba Sanctorum Patrum assumpsi, qu vel ex vasculorum pulchritudine gratiora fiant quaecunque