Philosophia christiana de creatione, & recreatione hominis ex theodidactis operibus melliflui Ecclesiae doctoris S.P.N. Bernardi abbatis Claravallensis, ... In qua continentur quatuordecim partes, quarum quaelibet decem capitibus constat in tres tomo

발행: 1697년

분량: 1005페이지

출처: archive.org

분류: 그리스도교

571쪽

platione caelestium , intelligibilium, divinatum Egredere quoque, de Sanctuario meo corde tuo, ubi secretos sacrosque Veritatis ac Sapientiae sensus dulciter haurire solebas: d. magis tanquam unus de saecularibus, pastendis ει oblectandis tuae carnis sensibus intricare. Haedos quippei qui peccatum si ii-ficant dicit vagos ct petulantes corporis sensus, per quo peccatum tanquam mors per senestras intravit ad animam. Exitus aquarum m deducant oculi mei super huiusmodi animam,quae cum nutriretur in Eroceis, demum amplexatur stercora Pascit enim iuxta beati Job sententiam, sterilem quae non habebat filios , ct viduae non benefacit. Et vid quia non simpliciter egredere , sed egredere inquit, Sabi potest greges sodalium tuorum pasce haedos tuos. In quo ut mihi videtur,magnae cujussi rei nos admonet.Quid istud Heu quod egregia creatura jam olim facta de grege . nunc in peius miserabiliter

proruens , ct non saltem inter greges remanere

p6rmlatitur , sed post abire jubetur . Quomodo, inquis Quomodo legis: Homo cu in honore esset, nointellexit,coparatus est jumetisinsipit tibus, similis sectus estillis.Ecce' uomodo de grege iacta essegregia creatura Puto diceret jumeta siloqui sis esse EcceAd factus est quasi unus ex nobis mi honore esset sinquit. In quo honore, quaeris Habitabat in Par diis in in loco voluptatis conversatio ejus. Nihil molestiae, nihil indigentiae sentiebat, Codoriseris stipatus malis, sulcitus floribtis gloria ct honor c ronatus, constitutus super opera anuum Blasma toris. Magis autem ob insigne divinae similitudinis

572쪽

praecellehat, Verat illi sors d. societas cum plebe Angelorum, i cum omni militia caelestis exercitus Sed mutavit istam gloriam Dei in similitudinem vituli comedentis num . Proinde n cibus hominis mutavit se in pabulum pecoris, homine mutato in pecus. Me tristis lachrymosa mutatio, ut homo Paradisi accola , terrae dominus, Caeli civis. domesticus Dei Sabaoth, fiater Beatorum Spiritum , ct caelestium cohaeres Virtutum, repentina se conversione invenerit, propter infirmitatem hcentem in stabulo in propter pecorinam similitudinem indigentem faeno, hiropter indomita seritate alliga n in praesepio, sicut scriptum est In chamo a fraeno maxillas eorum constringe, qui non appro ximant ad te. Sedio quaenam causa, inquis, tanta dejectioni. Prosectb qudd homo cum in honore esset, non intellexit. Quid non intellexita Non dicit . Nos dicamus. Positus in honore non intellexit, qubd limus esset, honoris fastigio delectatus: continub in se expertus est, ouod tanto post tem pore homo de filiis captiuitatis Sprudenter advertit, v veraciter protulit dicens: Qui se putat aliquid esse cum niuil sit, ipse se seducit. Vae misero, qubd non seit qui iam tunc diceret ei Quid superbis ter- ra ct cinis Hinc egregia creatura gregi admixta est: linc bestiali similitudine Dei similitudo mutata est rhinc societas cum iumentis pro consortio Angel

rum inita est . Dignum certe pDd sinum est. ut qui secius noluit esse Angeloru fiat similis iumentorum: d. qui destruxit in se imaginem & similit dinem

573쪽

dinem Dei, dignum est, ut imago similitudo iumentorum adhaereat et 2 Revera itast: q)'omo factus in honore, cum honore ipssi non intelligit,talis sua ignorItiae lanerit,coparatur pecoribus, velut quibusdam praesentis sua corruptionis S mortalitatis consortibus. Fit igitur , ut sese non agnostendo egregia rationis munere creatura , irrationabilium gregibus aggregari incipiat , dum ignara propriae oloriae, quae ablatus est, consermanda soris rebus

pisse intelligat. Itaque vaM e cavenda est haec ignorantia , qua de nobis minus nobis sorte sentimus; se Lnon minias, imbin plus illa, qua plus nobis tribui mus quod fit, si bonum quodcunque in nobis esse, nobis decepti putemus. At verb super utramque ignorantiam declinanda S execranta illa pra

sumptio est, qua sciens prudens sorte audeas de bonis non tuis tuam quaerere gloriam etin quoa certus es a te tibi non esse, inde tamen alterius rapere non verearis honorem Prior equidem ignorantiae ρIoriam non habet posterior ver b habet videm, sed non apud De Um . Caeterum hoc tertium malum quod iam scienter committituri usurparct contra, Deum . Intantum denique ignoraritia illa posteri ri haec arrogantia gravior atque periculosior apparet, quo per illam quidem Deus nescitur , per istam contemnitur . Intantum k priori deterior ac detestabΠior apparet , ut cum per issam pecoribus, per istam Maemonibus sociemur. Est quippe superbia, ct delicium maximum, uti datis tanquam innatis:

574쪽

de in acceptis beneflatis gloriam usurpate benefici. vides r quam sit fugienda nobis haec ignorantia,

de qua tot millia malorum univer nostro generi provenerunt Ait enim Psalmista propterea hominem jumentis insipientibus comparatum esse, quia non intellexit. Cavenda proinde omnimodis ignorantia , ne Brte si adhuc sine intellectu ad post vexationem inventi fuerimus, muli plura graviora prioribus inveniant nos, dicaturque de nobis Curavimus Babylonem, de non est sanata. Merilli quidem qubd nec vexatio dederit intellectum auditui.

Et vide syne sorte hic sponsus, cum Sponsam ab

ignorantia i tanto increpationis tonitru deterreret

propterea minime dixerit, egredere cum gregibus, aut egredere ad greges sed egredere,ait, post reges sodalium tuorum. Vt quid hoc Sane ut secundam proinde ignorantiam priore magis pavendam pudendamquὲ ostenderet, qubd illa hominem bestiis parem fecisset, isti posteriorem. Nam homines quidem merito ignorantiae ignorati, idest reprobati, is ad tremendum illud judicium stare, igni perpetuo tradi habent, non autem iecudes. Nec dubium sere deterius his qui sic erunt, quam his quae omnin , non erunt. Melius ei suerat inquit Dominus si natus non fuisset homo ille. Non uti . que si natus non fuisset omninb, sed si natus non suisset homo, sedi. g. aut pecus aut alia quaepiam Cre atura, quae quonia judicium non haberet, ad judician5 venirpi, cier hoc nec ad suppliciu.Sciatergo Anima rationalis, quae se ob priore ignorantia erubescit pecudes habere sodales in perfruendis utique bonis

terre

575쪽

terrenis , non etiam similiter sectas habituram in perseredis tormetis gehennae; tu demretia ab ipsi, gregibus suorum sodalium umentorum cum dedecore exturbandam nec iam vel cum ipsis ituram, sed plane post, quando illis nihil mali sentientibus, ipsa malis omnibus exponetur. Α quibus non liberabitur in aeternum , siquidem secundo ignorare adjecerit. Egreditur itaque homo, ct solitarius ahit post greges sodalium suorum, cum silus in inferno inferiori retruditur. An non tibi poseriorem videtur tenere locum, qui ligatis manibus pedibus proiicitur in tenebras exteriore, Et erunt profecto

III. Ab initio G Deus modum acceptat, nihil unquam immoderatum illi placuit aequitati mine

suit, quod nonmod in pondere de mensura ivn mero condidit universa, sed Sprotinus ipsi homini modum praescripsit , mandatum contulit dicens rEx omni ligno paradisi comedes, de ii no autem scientiae honi ct mali ne comedas Levissimum plane mandatum, S larga omninδ mensura. Sed tramchressus est homo praescriptum sibi modum, ct confitutum sibi terminum praetorgressus. Unde avem tens ab eo faciem suam Deus, vix tandem in diebus Abrahae amici sui placabilis fieri incipiens, rursus modum instituit promulgavit legem circumcisi nis, sed non priori similem usquequaque Ea siquidem ad cautelam suerat, haec ad medelam. Ibi prohibitio acta, ne superfluitas subintraret illa iam

576쪽

Parsa Cap. III. 43

Indlela abscissio est, ut Sacramenti remedio, quae lubintraverat, tolleretur. Postrem illa quidem in arbore data est lex, ne fructas ejus vesceretur: limi proprio corpore, ut caro p putii scinderetur. Sciendum est v nunquam per o dientiam malum debere fieri aliquando autem per obedientiam , quod agitur bonum, debet intermitti Ne que enim mala arbor in paradiso extitit, quam Deus ho ni non tangere interdixit sed ut melius per obedientiae metitum homo bene conditus cresceret, dignum fuerat ut hunc a bono prohiberet, quatenustanin verius hoc quod ageret virtus esset, quant αi bono cessans Audibri lino se subditum humilius e hiberet. Sola namque x obedientia virtus est, quae virtutes caeteras menti inserit, insertasque custodit. unde primus homo praeceptum quod observaret, accepit cui si vellet se obediens subdere, ad aeterinnam beatitudinem sine labore perveniret . Nec aliquam O in servando mandato visus est pati difficultatem, sed quae bona voluntas erat, non habuit titudinem , quia non habuit servorem . Fortis quippe est ut mors, non patientia aut spes, sed dilectio. Non timor aut ratio, sed spiritus sortitudinis est. Dicit patientia Sic oportet fieri, quia timore urgetur. Dicit voluntas bonae Sic expedit, scagendum est, quia spei attrahitur ratione Charitas verb quae inflamatur a spiritu,neque sic oportet dicit,

neque sic expedit: sed sic volo inquit sic cupio, sic

desidero vehementer. Beatus vir υ qui non abiit in consilla impiornm morum caput' princeps est

577쪽

est diabolus , qui primus a pietate recessit, ct impius factus etiam homines in paradiso positos, ab eadem pietate fraude sua dejecit, voles eos habere socios sui erroris, d participes iniquitatis ille enim Euam

seduxit, cilla virum sibi subdidit. Similiter adhuc

daemon suggerit carni, caro spiridui,4 fit impiorum consilium. Dicunt enim sibi invicem : omnium nostrum sit unum marsupium . Ponunt ergo in memoria quasi in marsupio quisque obulum suum: Daemon scilicet suggestionem, caro delectationem, spuritus consensum . Ad hoc consilium impiorum Mitur quatuor modis. Quidam enim trahuntur inviti, alii attrahuntur illem, alii seducuntur ignari, alii sequuntur spontanei. Istis necessariae sunt quatuor vim tutes cardinales,per quas armati resistat ne in cosilio eant. Invitis necessaria est fortitudo, qua resistantusque ad mortem minis , cruciatibus , ct damnis.

Illi qui attrahuntur illecti, indigent temperanti' quae reprimit illicita desideria, nec cedit promissionibus, nec emollitur bl/nditiis. Illis qui seduciuntur ignari, est opus prudentia, quae ab libus inutilia dissicernit docet quid tenendum,quidue reiiciendumst Uisuia indigmt illi qui sequuntur spontanei.

Justitia est rectitudo voluntatis, quas nec amat e care , nec peccato consentire. Justitia & sortitudo sedem habent voluntatem quia voluntas justa debet esse S sertis. Est autem justitia ordinata hoc modo, scilicet mala respuens, bonis meliora praeponens. Hanc non videtur habuisse Adam, qui malo consentiens, quod utile erat deseruit Prudentia de temperantia sedem habent in ratione quia ratio pru-

578쪽

Pars I. Cap. III. r

dens debet esse S temperata. Est quippe prudentia ratio docta, scilicet a gratia, vitare contagia injustitiae propter justitiam Uitat quidem non solum injustitiam apertam , sed etiam illa quae sunt aliquomodo contra justitiam, attendens non quod licet, sed magis quod expedit: vitans divitias uaedam alia, non quia illicita, sed quia justitiae solent esse impedimenta. Ne autem bya memoria expellat

Deum irruens turba plurimarum cogitationum,quae solent emuere tanquam Vilis plebs in atrium: pon tu ad Memoriae portam ianitor, cujus nomen est, Recordatio proprrae professionis, ut cum turpibus sese cogitationibus senserit animus praegraVari, increpet

seis dicat sibi: Tune haec debes cogitare qui Sacerdos, qui Clericus es , qui Monachus es multor Justitiae debet ne in se hujusmodi quidquam admi,

tere Decetne servum Christi , amatorem Dei, tale aliquid vel ad modicum meditari maec dicendo exclude fluxum illicitae cogitationis per recordationem propriae prosessionis. Similiter ad portam Voluntatis, in qua solent manere carnalia desideria tanquam in domo domestica familia, statuatur ostiarius qui vocatur , Recordati calsis patriae. Hic enim potest pravum desiderium quasi cuneus cuneum expellere,in ipsum qui ait Ecce sto ad ostitim de pulso , sine cunctatione recipere. Jam ver ad thalamum Milonis, Ialis se tam serip adhibendus est custos, oui nemini parcat, sed quicunque hostisve si clam lave palim ingredi praesumpterit, proculeum arceat: hic sit 'cordatio gehenna. In caeteris siquidem, idest, memoria Qvoluntate non ita st

579쪽

est intolerabiles, si vel memoria recipiat quandoque vagam cogitationem, Vel voluntas impuram affectionem . Hoc ver gravissimum est Homninbdamnosum, si unquam Ratio perdiderit intentionis rectitudinem . Porrb G si sorte aliquando cogit tio inutilis mentem subjerit, tota sollicitudine laboremus citius abluere, eradere sordem, qua Os maculari conspicimus, clamantes cum Propheta ac dicentes Asperges me Domine hyGpo, k mund bor lavabis me, h. super nivem dealbabor. Jam verbsiquando sorte per incuriam ct negliilentiam nostram transierit cogitatio inutilis etiam in assimctum cordis, scientes quoniam non macula est jam sed plaga, tota sestinatione ad auxilium Spiritus qui adjuvat infirimitatem nostram, recurramus, claman te, illud de Psalmo dicentes Domine miserere mei, sana animam meam quia peccavi tibi rantemtionem verbis propositum mentis ea sollicitudine custodiamus, Fratres, qua vitam animarum nostrarum volumus custodire, quoniam istud omnin est peccatum ad mortem, cum ex consense se deliberatione delinquimus, proprio radicio condemnati.

De admiranda contemplatione Adae, in qua cum ob dormiuisset, Dblata eri de latere ejus eo ad aedificandum mafierem Evam. Immisit Dominus Deus seporem in Adam cumquhobdormivisset, tulit unam de costis ejur in replevit carnem pro ea aedificavit c stam in mulierem Gen. a.

580쪽

Pars I. Cap. IV. 4

I. contemptiri ex alica, in quasoporato Adae suisbusa ea est, significa magnum illud Sacramensum quod subsecutum es in Chris Ecclesia. a. D praerogativa vita contem arma , quae lices quia busdam inpraesenti vita donatur, satistas tamen ejus asematurium vita . . uenditur Adam ideo pereamisso, quia a circumspectione Dei με contemplatione sexis. Immisit Dominus ab seporem in Adam. Immisitis in seipsum factus nimirum secundus

Adam: sed est distantia non parva me enim sep tatus videtur prae excessu contemplationis, Christus miserationis assectu ut in illum soporem immiserit Veritas, in hunc Charitas, cum utraque sit Dominus. it enim Joannes Evangelista Deus charitas est. Et ipse Dominus ait Ego sum via, veritas, ct vita. Sane soporem Christi sellus charitatis fuisse nemo dubitat vel nominetenus Christianus. Siquidem accubuit ut leo, non victus plane, sed victor, potestate propria ponens animam, somnum

mortis excipiens propria voluntate. Caeterum oualis ct ille sepor dicendus sit fuisse vel credendus, quem Dominus immisit incidam, in quo sine sensu omnin doloris in mulierem aedificandam costa su-hlata est de latere dormientis Mihi quidem non nisi incommutabilis Veritatis intuitu abdita Divinae Sapientiae corporeis excedens sensibus , dormivisse videtur, quod ex ejus verbis vel maxime

conii.

Dissilia πιν

SEARCH

MENU NAVIGATION