Philosophia christiana de creatione, & recreatione hominis ex theodidactis operibus melliflui Ecclesiae doctoris S.P.N. Bernardi abbatis Claravallensis, ... In qua continentur quatuordecim partes, quarum quaelibet decem capitibus constat in tres tomo

발행: 1697년

분량: 1005페이지

출처: archive.org

분류: 그리스도교

661쪽

in illo cum illo corruentibus, rursus per gratiam,

non quidem ipsum, sed pro ipso quendam inseri

rem gradum recepimus . Neque enim hic possumus esse sine peccato h miseria, possumus tamen gratia iuvante nec peccato superari, nec miseria. Quanquam tamen Scriptura loquatur omne quod natum est ex Deo, non peccat. Sed hoc dictum est

de praedestinatis ad vitam non ub omnin non peccent, sed quod peccatum ipsis non imputetur, quod vel punitur condigna paenitentia, vel in charitate absconditur Charitas quidem cooperit multitudinem peccatorum , ct beati quorum remissae sunt iniquitates, inuorum tecta sunt peccataris beatus vir cui non imputavit Deus peccatum. Divina ergo similitudinis summum gradum summi Angelii nent, non infimum . Adam tenuit medium porindaemonens nullum Superioribus nempe Spiritibus datum est sine peccato h miseria perdurare Adae autem absque his quidem esse, sed non etiam permaneret nobis verbion esse quidem absque his, sed ipsis tamen non cedere . Caeterum diabolus membra ejus sicut nunquam volunt reluctarite cato, sic nunquam possunt pamam declinare peccati, Nemo autem putet u ideb dictum liberum Adibitrium, ubd aequa inter bonum malum potestate aut facultate versetur cum cadere per se quidem potuerit, non autem resurgere, nisi per Domini Spiritum . Alioquin nec Deus, nec Angeli Sancti, cum ita sint boni, ut non possint esse malit nec prae varicatores item Angeli,cum ita sint mali,ut jam non

valeant esse boni liberi arbitrii esse dicuntur. Sed

662쪽

nos illud post resurrectionem amissuri sumus. quando utique inseparabiliter ali bonis, ali mali,

admixti suerimus. Caeterum nec Deus caret libero arbitrio, nec diabolus quoniam ubd Deus esse non potest malus, non infirma facit necessitas, sed firma in bono voluntas, voluntaria firmitas: qubd-que diabolus non valet in bonu respirare, non aliena facit violenta oppresso, sed sua ipsius in malo obstinata voluntas, ac voluntaria obstinatio . Quam ne

quissimus iste sibi x qui nunquam super propria

iniquitate dolet, nunquam super propria damnatione compungitur Nimirum falsa praesumptio avia veritatis extrusit, crudelis obstinatio viam misericordiae interclusit . Inde enim nec in se unquam assequi, nec a Domino misericordiam consequi potest. Cum ergo yyistae duae libertates Consilii scilicet complaciti, per quas rationali creaturae vera sapientia de potentia ministratur, ita Deo pro ut vult dispensante, quibuscunque pro hausis, locis, temporibus, varientur: quatenus in terris modicae, in caelestibus plenariae, mediociter in paradiso, apud inferos nullatenus habeantur libertas ver Arbitrij de ipso quo condita est statu aliquatenus non mutetur, sed aequaliter semper, quantum in se est, a caelis, terris, de inseris possideatur merit,illa similitudini, haec imagini deputantur. Et quidem apud inferos. bd utraque libertas perierit, illae scilicet quae ad similitudinem pertinere dicuntur, Scripturaru testatur auctoritas. Nam verum illic sapere quod utique de Consilii libertate concipii uro omnin non esse, locus

663쪽

locus ille manifestat,ubi legitur: Quodcunque potest manus tua sacere, instanter operare: quia nec opus , nec ratio, nec sapientia erunt apud inferos, qubta properas. Porrb de potentia, ouae per libertatem Complaciti datur Evangelium lac loquitur: Ligatis manibus ac pedibus, proiicite eum in tenebras exteriores. Quid enim ipsa est manuum pedumque ligatio, nisi omnimoda potestatis ablatio Sed dicit

aliquis. 6 Quomodo non est ibi aliquid sapere, ubi

mala quae tolerant, cogunt paenitere malorum quae iacta sunt Nunquid aut in tormentis quispiam non paenitere, aut praenitere mali, non esse sapere potesta Hoc autem recte opponeretur,si opus tantum peccati, non etiam voluntas mala puniretur. Nulli quisppe dubium est, qubd nemo in tormentis positus actum iterare peccati delectetur Verumtamen si voluntas etiam in tormentis mala perdurat, quid ponderis habet operis abnegatio, ut ideo sapere quis putetur, qu jam in mediis flammis luxuriari non libeata Denique in malevolam animam non intrabit Sapientia unde autem probabimus qubd malain inpaenis voluntas perseveret Certe ut caetera omittam,

nollent omninb puniri. Justum est autem puniri qui punienda gesserunt. Nollunt igitur quod justum est Sed qui non vult quod justum est, justa ejus voluntas non est Eb ergo injusta , ac per hoc d mala est

voluntas, qub justitiae non concordat . Duo sunt quae injustam comprobant voluntatem, vel cum peccare, vel cum impune peccasse libet. Quibus ergo peccare libuit quamdiu licuit , ct cum Jam non possunt, inultum manere volunt,quod peccave- runt

ibidem .ari

664쪽

runt, uti m hoc sapientiae verae, quid bonae, luntatis apparet Sed esto, paenitet eos peccasse,numquid non tamen, si optio detur, malint adhuc e care, quam paenam sustinere peccatio Et tamen illud iniquum est,hoc justum. Quando verbioluntas hona

magis quod iniquum, quam quod justum est eligeret

Caeterum non vere rinitet,qui non tam dolent A sibi vixisse,quam hoc ipsum jam non posse. Denique seris ostenditur quid intus agaeur. Nam quamdiu corpus vivit in flamma, tamdiu constat in malitia persistere Voluntatem. Itaque de similitudine,quae in Consilii d. item Complaciti libertate continetur, apud inseros penitus nihil est nec esse potest imagine tamen etiam illic perliberumArbitrium immobili permanente. Ad imaginem nempe a in similitudinem Dei sectus est homo: in imagine Arbitri libertatem, virtutes habens in similitudine. Et similitudo quidem Periit, verumtamen in imagine pertransit homo. Imago siquidem in gehenna ipsa uti poterit non exu

quispiam,nec item malus dici debeat, aut esse valeat, nisi volens. Tali jam ratic ne non incongrue dicetur ad bonum se,de ad malum habere aequaliter, qu utrobique videlicet par sit ei, non quidem in electione facilitas, sed in voluntate libertas mac sanec ut dictum est in dignitatis praerogativa rationalem singulariter creaturam Conditor insignivit , ubilquemadmodum ipse sui juris erat, suaeque ipsius, P a lun-

665쪽

luntatis non necςllitatis erat quod bonus erat ita villa quoque sui quodammod juris in hac parte existeret: quatenus nonnisi sua voluntate, aut mala fi ret, ct juste damnaretur: aut bona maneret, is xit salvaretur. Non qubde propria esset sufficero ad salutem voluntas, sed nbd eam nullatenus sino sua voluntate consequeretur emo quippe salvatur invitus. Nam quod legitur in Evangelio: Nemo venit dise , nisi Pater meus traxerit eum: Item in alio loco Compelle intrare nihil impedit quia prosect quantoscunque compellere, vel trahere videatur ad salutem benignus Pater, qui omnes vult salvos fieri, nullum tamen judicat salute dignum,

quem ante non probaverit voluntarium.

sis, ut operaretur terram. Erat Adam G quandoein actione d meditatione positus erat, sine pallione habens actionem, habens etiam sine labore meditationem. Dico a atem quando positus est is paradisum, ut operaretur custodiret Uerum hinc quo-oue si non caderet, erat aliquando promovendus, ut

sola frueretur Contemplatione . Sed d mutavit istam gloriam Dei in similitudinem vituli comedentis faenum. Adam e gustavit in malum suum de ligno vetito, edoctus ab eo qui suggerendo ait: Quare praecepit vobis Deus ut deligno non comederiti. Ecce discretio, cur praeceptum sit. Et addit Sci

666쪽

Pars I. Cap. 3. 33

bat enim quia qua die comederitis, aperirentur ocus vestri, eritis sicut dii. Ecce ut quid praeceptum sit, scilicet quod deos fieri non sinat . Discrevit, comedit, ct inobediens factus est, i de paradiso ejectus est . Hominem peccantem s non distulit Deus, sed protinias expulit de paradiso unde g ct loquebantur mutui, Dominus scilicet christus ejus: Ecce Adam actus est quasi unus ex nobis: qubda utriusque iniuriam lactantibus se peccatoribus acquievisset . Angelis ver paventibus h atq quaerentibus: Non ergo discet facere justitiam Non, inquit mus subdensque causam, In terris,ait. Sanctorum iniqua gessis non videbit gloriam Dei. Hinc si ut viderunt miseriam hominum, hcrudelem plagam ut Propheta loquituro Angeli pacis amare flebant. b illa enim h lucidissima die, in qua conditus fuerat Adam ejectus est, ct in has

rerum contruses angustias, diem tenebrosum in v

nil pene a lumine Veritatis extinctus. In hac die nascimur universi , si tamen dies debet de non potius nox vocari nisi ubd lumen rationis quasi quandam scintillulam nobis insuperabilis illa misericordia dereliquit. Denique ejeAo homine i teste SCriptura, Cherubim ad custodiam posuit Deus Nec incongrue sersitan Cherubin flammeus traditur gladius, ut aligno vitae incisio pariter incensio quibus nihil carni terribilius,manum prohibeant Corporalem . Primus homo m ad hoc condituῶfuerat, ut si non peccasset, per contemplationis prae-i1 sen-

667쪽

sentiam vultui Creatoris semper assisteret, ili sella

dum veritatis agnosceret, agnitum amaret, amatum teneret, tenendo frueretur semperque ei adhinendo qui immortalis est, etiam vitam ipse sine termino possideret Uerum enim di summum bonum ho. minis, plena videlicet hiersecta agnitio Creatoris Sed circumscriptus astutia serpentis, deceptus suco vanitatis, specie videlicet creaturae visibilis, 1 Hierusalem in Hierico descendit, sontem Veritatis deservit, assectum pulchritudini rerum inclinavit: statim norantis caecitate percussus oras venit, ct ab intima luce contemplationis factus est vagus, ct profugus super terram . Vagus scilicet per inordinatam concupiscentiam , profugus per peccatricem

conscientiam quia mentem, quam Divinum auxilium deserit, quaecunque tentatio impetierit 'subverintit Cor ergo hominis, quod prius Divino amo lasfixum stabile persistit, re unum amando, unum permansita. postquam per desideria terrena deguere caepetit quasi tot sibi tu exilio mansiones statuit, quot sibi in eo de Iedlationes invenit. Sicque fit , vemens, quae puIchritudinem , dulcedinem, pacem securitatem, ac perpetuitatem primae Iucis an lare nescit, nunquam valeat esse stabilisa quia gaudiunt permanens in his quae in suco vanitatis ampleeutur,nbn inveniens, dum se semper desiderIo extendit, equens uod assii ut non valet, fluctuans in YIlio

nunc uam requiescis Quonia suis oculorum elapsa. curi son intuitus a it. d. rerum immensitaten clamassitis mole considerat: modb rerum pulchritudisnem in siti, motu, species qualitate investigat: modb rerum utilitatem per necessaria commoda,

apta

668쪽

apia&grata, pertentat. Nunc quoque naribus erumpit is per olfactum odoris varii suavia Oh- lectamenta requirit. His pasta, aurium per organa procedit . h dulce melos , harmonicae organicae arithmetica disciplina capta per auditum introrsus trahit. Tactu quoque subtilia, levia, ct lenia palpando discutit , ik in aula memoria palpando deta derata reponit. Nec minus gustu laucium praelibat varietatem saporum mos haedos suos mens, quae se ignorat di Deum, pascit juxta tabernaculum pasto rum per res temporum, hiemporalium vanitatem . mendicam ex ea quae praeterit figura huius mundi unde suam semeticam curiositatem aliquatenus coninsoletur. Comparata est enim jumentis insipientibus, ct similis facta est illis quia cum in honore es set, non intellexit ubilimus esset, honoris fastigio delectata Hinc iustum n Divinae ultionis iudicium est ut iugitiuum Patris filium alter sibi usurpet in seruum. Videns enim o antiquus praedo latciuum puerum sine custode, sine rectore, procul ad mo Patris vagantem, accessit, pomula illainobedientiae manu malae persuasionis ei porrigens pota quam consensum ab eo elicuit, aggressus est miserum, & in terram, idest, interretia eum desideria praecipitans pedesque, idest, mentis affectiones, ne resurgat, sertissimis eum saecularis concupiscentiae vinculis alligans, manusque operationis is oculos mentis; tu eum in navim malae securitatis, hssante vehementer vento adulationis, transvexit eum in longinquam regionem dissimilitudinis. Veniens

669쪽

ille in regionem non suam, venalis factus est ommabus , qui praetergrediuntur viam. Discit porcos pascere, siliquas porcorum manducare, dediscit omisnia quae didicerat,' discit quae nesciebat, servilia scilicet opera . Vinctusque in desperationis carcere. ubi in circuitu impii ambulant, in mola impiae cis cultionis cogitur molere emolumenta malae conscie

tiae. Proh dolor Sed inquis m Quis iste unus tam potens dominus, qui non uni praesuit regioni, sed omnibus' Non alius ut arbitror quam ille quia Propheta dicitur absorbere fluvium, id est genus humanum , chnon mirari habere autem fiduciam qu bdin Jordanis, hoc est, electio ipsa influat in os ejus. Superest enim q) ut jam de medio fiat da monarum meridianum ad seducendos si qui in Christis residui sunt, adhuc permanentes in simplicitato sua. Siquidem absorbuitfluvios sapientium, io rentes potentium in habet fiduciam ut Iordanis influat in os ejus, idest simplices h humiles qui sunt in Ecclesia. Ipse enim est Antichristus, qui se non s iam diem, sed meridiem mentietur extolletur supra id, quod dicitur aut quod colitur Deus rquem Dominus Jesus interficiet Spiritu oris sui, α destruet illustratione adventus sui, utpote verus aeternus meridies. Jamint,idem o diabolo ignis paratus est , etsi nondum ille praecipitatus in ignem rmodico tamen tempore sinitur malignari . Tanquam malleus caelestis opificis factus est malleus unuversae terrae. Terit electos ad eorum utilitatem ae probos conterit in eorum damnationem . Caeterum

670쪽

s,etsi justam dicimus diaboli potestatem, non ta mei voluntatem . Unde non diabolus qui inva sis, non homo qui meruit , sed justlis Dominus qui exposuit. Non enim a potestate . sed a voluntate iustus iniustosue quis dicitur . Primus utique homo, quia suam voluntatem facere voluit, a paradisi au diis exivit . Quando enim si sortis ille armatus, quem sorrio superveniens alligavit, atrium illud olim suum valuit violentia aliqua obtinere Sed a tu uum sibiqua insipienter expositum , domicilium reperit,' eum aliis septem nequioribus, non sortioribus ingrediens , non irruens, libere habitavit, Quis verballum admisit, nisi propria volunta. Hoc

autem diaboli se quoddam in hominem ius, etsi

non jure acquisitum sed nequiter usurpatum, justhtamen permissum. Sic itaque homo juste captiuus

tenebatur, ut tymen nec in homine, nec in diabolo

illa esset justitia, sed in Deo . originale maxi

mum illud delietiam vocatur, quod a primo Adam contrahimus, an quo peccavimus omnes, pro quo morimur universi Maximum plane delictum,quod sic totum mon modb genus humanum, sedis quem libet ipsius generis occupat, ut non sit qui evadat, non sit usque ad unum Graue denique illud delictum originales, quod non solum personam insectes, sed desnaturam . Si Christiante sdei lar non haeresi Pelagianae acquiescimus, generatione non institutione traductum in nos confitemur dae peccatum, de per peccatum mortem Licet autem fri

SEARCH

MENU NAVIGATION