Philosophia christiana de creatione, & recreatione hominis ex theodidactis operibus melliflui Ecclesiae doctoris S.P.N. Bernardi abbatis Claravallensis, ... In qua continentur quatuordecim partes, quarum quaelibet decem capitibus constat in tres tomo

발행: 1697년

분량: 1005페이지

출처: archive.org

분류: 그리스도교

751쪽

Pars II. Cap. V.

reficitur. Nimis comedere qui sits bd omnibus

notum est. Nimis enim comedit, qui ultraquam natura sua sustentandae possit sufficere, sumit alimenta, maxime si hoc scienter secerit. venit enim non rarb, ut homo suis laboribus consideratis plus vilium sumat alimentorum, ut in labore possit subsisteretis timore deficiendi cogente mensuram re sectionis excedat, a quo peccato vix credo aliquem esse immunem. Sed talia peccata crebris consessi nibus, intermixtis voluntariis abstinentiis, statim ut deprehenduntur purganda sent. In nullo aute in genere ciborum illud vitium superfluitatis ciborum potuum excusatur . Cum etiam legatur ubdDeccatum Sodomae sui abundantia panis. Et di holus tentaturus Dominum , non de alio aliquoquam de pane tentavit, spiens prosectb In nimio sumptu panis peccatum non deesse qui primos parentes, hier ipses omnes homines in unus pomi comestione decepit: quamvis non ita iacile in cibis vilibus mensura excedatur,ubi sapor non decipitur, sicut in cibariis laute praeparati ,- saporibus alteratis Adiamur comedere , est cibos vel potus cum nimio desiderio sumere, quod tam in vilibus quam in delicatis potest cibariis evenire. Cujus rei exemplum habemus in Esau, qui vilis cibi delectatione attractus, ultr,vendidit primogenita sua Ita enim habet Genesis quia veniente Hau de agro, vidit Jacobfratrem suum coquentemininiculam, cui dixit,

Da mihi decoctione mane rufa, quia oppido las ss- . Et saeta passione cum Iacob de venditione

Primogenitorum, comedit in voracitate coctionem

752쪽

nimis desideratam ct dignitatem primosenitorum

amisit. Quia enim nimium ardenter desidebat lenisticulam, En, inquit, morior, quid mihi oderunt primogeniti Non est dubium quin ardenter comederit acceptum, quod tam ardenter fuerat desideratum. Studios comedere dJ est in cibis vel inpotibus nimis diu immorari. De hoc expertis loquimur, Mutinam non essemus experti, nec unquam experturi. Frequenter solet accidere, qu bd sumptis cibariis, quae secundum consuetudine necessitati sumentis possentis deberent sussicere, quaedam surgat nova delectatio, quae facit hominem improvidum, de insidias diaboli non caventem illi cibo cum tanto studio inhaerere, tamquam nihil ante comederit, vel intra multos dies post hoc nil sit sumpturus ciborum. At qui uiae speciem in se deprehendunt, auxiliante Deo facii possunt resisteres quia impetus ejus non longius durat, quam dum a mensa surga tur, ct illius quod tanto studio desideratur, memoria subducatur. Sunt autem plurimi, qui talest dium comedendi nec peccatum existimant , nec etiam cuiquam suggerenti esse peccatum , fidem adhibeant, habentes in consuetudine damnabili,

nulli desiderio resistere, quod possit a natura aliqua

obumbratione defendi: nec ponunt aliquam metam desiderio comedendi, donec tempore deficiant fati lgati. Sed Christianus homo comedit ut vivat, non vivit ut comedat, sicut quidam ait Ide vecti lud bene de inutilibus d voracibus dicitur Nos numerus sumus fruges consumere nati Christianus autem non sic, sed semper ita surgat de mensa, ut

adhuc

753쪽

adhuc habeat appellium plura sumendis, Heum qui adhuc esset implendus cibariis, Domino Jesu proegrato munere offerat appetitum qui pro nostra sal te saepius esurire voluit, ct sitire

De Vigiliis in Orando, quas ciristus sustinere volute pro salute nosra. Exiit Iesus in montem orare,' erat pernoctans. in oratione Dei. Luc. 6.

I. Osenditur chri iam Dominum docuisse Verbo exemplo,oratione aciendam esse in loco solitario. a. Proponuntur quatuor genera orandi Deum qua sunt obsecratio Oratio, postulati grati rum actio. 3. Osenditur semper Deiandum esse jejunium orationi nec non quatuor esse impedimenta orationis, quam impedire solent incidia diaboli, humana timiditas, temeritas, tepiditas L .

FAssionem Christi a . non illum diem unum

appellamus quo mortuus suit, sed totam vitam Illius Tota enim vita Christi crux uitis martyrium . Breviter ergo dicamus, sed meditancta --gius immoremur, quam prolixus fuerit in vigiliis, quam frequens in orationibus ramitemur eum b quem in orationibus pernoctasse legimus . Jesus

754쪽

exascendit in montem solus orare, ut eundi dele

veniendi bonam obtinere studeas voluntatem. Scienisti enim bonum, non secienti, peccatum est illi. Propterea sciens quoniam in oratione datur bona, luntas, cum videris quae agenda sunt, ut convalescas ad agenda quae videris, ascende tu ad orationem, ora instanter, ora perseveranter, sicut ille pernoctabat in oratione d dabit Pater bonus spirituma num petenti se Et vide quam utiliter orationis tempore etiam corporalis loci secretum quaerimus,qua do hoc ille non solum docuit verbo: Intra, inquiens, in cubiculum tuum, is clauso orito ora Patrem tuum. Sed Vcommendavit exemplo, nec Discipulorum quenquam admittens, sed solus ascendens ad orati nem . Itaque orare volentes Dyjubemur intrare cubiculum, utique secreti gratia. Id quidem asca telam: ne coram orantibus laus humana orationis fiaretur fructum, frustretur effectiam. Sed doceris nihilominus verecundiam sententia hac. Quid tam proprium verecundiae, quam proprias vitare laudes. vitare jactantiam ualet qubdsignanter d. ad ver cundiam orantibus petere secretum indixerit pud ris Filius, minister. Quid tam indecorum maxime adolescenti, quam ostentatio sanctitatis mtamen ab hac potissimum aetate aptum prosem Cainpiatur temporaneumque Religionis exordium , Eieremia dicenter Bonum in homini, si portaverit imgum Domini ab adolescentias . Bona commendatio secutura orationis, si praemittas verecundiam, diacens: Adolescentulus sinis ego ' contemptus, iusim

755쪽

cationes mas nonIum oblitus. Jam ver e dereverentia orationis aliquid dicendum putavi. Quid enim aliud cogitare debet homo intrans ad orationem, quam Propheticum illud: Ingrediar in locum rasernaculi admirasilis usque ad domum Dei λ Ἀ-Dinb siquidem oportet nos orationis tempore curiam intrare caelestem, illam utique curiam, in qua Rex regum stellato sedet talo, circumdante in merabili beatorum Spirituum exercita unde de ipse qui vicierat inui majorem numerum non inveniti Millia, ait, misitum mini alam ei, daecies ceninima millia assisebant ei. Quanta ergo cum revere

tia, quanto timore, quanta illuc humilitate accede

te debet a palude sua procedens. de rePens ranuncula vili, Quam tremebundus, quam lupplex, quam denique humilis ct sollicitus, ct toto intentus animo Majestatis gloriae, in praesentia Λngelorum , in comcilioJustorum congregatione assisterepoterit misee homuncio in cunctis quidem e) actionibus noGtris multa opus est animi vigilantia, sed praecipue in oratione. Etenim sicut in Regula Sancti Benedicti

legimus Ucet hora omni omni loco oculi Domini super nos leuientur, maxim tamen in orasione. Licet enim semper videamur,sed nunc etiam prssem tam usin ostendimus nos, quasi facie ad iaciem cum Deo loquentes. Sic igitur oret qui orat , tanquam

assumptus d. praesentatus ei, qui sedet super excelsium thronum in Angelis qui minime ceciderunt,ct elevatum in hominibus quos suscitauit de puluere inopes, ct erexit de stercore pauperes sic, inquam, semetipsum consideret de sic attendat, tanquam praesenta

756쪽

eum Domino matellatis, ut dicat cum Abraham: Loquarad Dominum meum, cism puluis O cinis.

orantem quippe hominem f) cum Deo loqui quis dubitet λο nnis animae g sic facientis di facies divo Deo grata existit: facies propter puritatem, vox propter consessionem Etenim consessi, pulchr.tudo in conspectu eius . Vnde ct dicitur ei qui ejusmodi est Omnis mihisaciem tuam , sonet vox in ribus meis. Vox admiratio in animo contemplantis , vox gratiarum amo est. Et tu quoque h)si collecto tuo spiritu, mente sebria de vacua curis, orationis domum solus introeas, Ians coram Deo

ad unum aliquod de Altaribus caelicianuam tangas sancti desiderii manu, de praesentatus choris Sanctorum tua penetrante devotiones siquidem oratio justi penetrat Eos in ipsorum praesentia miserandus deplores miserias de calamitates quas pateris, re bris suspirii ct gemitibus inenarrabilibus prodas necessitatem, flagitte pietatem . Si inquam, hoc egeris, confido in eo qui dixit, Perite, O aecipietis: quia si pers eraveris pulsans, non exibis vacuus. Item ait i Clamabis ad me , ct ego exaudiam emn. Hoc plane est testamentum pacis, hoc pietatis rudus, hoc pactum misericordiaeis miserationis Dulcis lex, quae meritum exauditionis in clamore constituit postulationis. Clamatis inquit ad me,&eg.

exaudiam eum . Merit non exauditur, qui clamare dissimulat, aut omninb non postulans, aut tepide postulans ct remisse. Siquidem in Dei auribus demderium vehemens, clamor magnus e regione Ru'

757쪽

tem remissa intentio, vox submissa. Quando illa penetrabit nubes' quando audietur in Caeli. Nem-Iὶ ut clamandum sibi noverit homo,inter primordiabae orationis ipsum quem oraturus est Patrem in caelis esse protinus admonetur, qu bd videlicet impetu quodam spiritus, ill b sibi jaculandam esse meminerit orationem . Spiritus est Deus, ct in spiritu clamare necesse est quisquis clamorem suum ad eum desiderat pervenire. Sicut enim non faciem hominis respicit tamquam homo, sed magis intuetur cor. sic ad cordis potius vocem quam corporis aures ejus cui merit dicitur et Deus cordis mei minc est: qud Moyses foris tacens intus auditur, dicente O mino: Quid clamas ad me Desiderium viri sancti

clamorem k appellat quia lingua prosectb tacebat. Unde David in Psalmo ait Desideriumpauperum exaudivit Dominus. Praeparationem cordis e rum audivit auris tua. Et Dominus in Evangelio ait. Quoniam semper orare oportet se nunquam defcere. Ubi intelligitur orationem non tantum esse vocis, sed devotionis. Non enim semper clamare

ἶossumus motu labiorum, semper autem possumusono desiderio servere quod ostendit Dominus loquens ad Moysen tacentem Quid clamas ad me 'Numquid i non desideri uim vox Et valida Deserium pauperum inquit David audiui Dominus. S. I Quatuor in mihi videntur orandi modos exprimere Apostoli verba dicentis Volo primam Ariobsecrationes, deinde orationes postulationes, gratia P rum

758쪽

rum actiones. Primis quidem sunt, quos adhuc et cati conscientia terret hcrutiat, nondum accepta resistendi virtute tunc scilicet cum primum ipsos

in peccatorum caeno acentes primus Ueritatis radius irradiat. excitans erubescere facit, ct timere Deum, dum vident immanitatem criminum, meritorum exiguitatem , ct velut ardentem coram

se gehennam expavescentes, quoniam in seipsis boni nil inveniunt , aliunde apprehendunt unde tegantur sciunt enim ub non sit tutum in conspectu Domini Dei sui Vacuos apparere contra legis praeceptum,is multb minus id praesumere pisnis stercore manibus audent. Quia ergo timent, merit timent per seipsos accedere, student quasi per alios supplicare. Tale est illud orationis genus, quo Blemus uti dicentes: Sancte Petre, o pro nobinct similia . Maxime verbier illud obseerari est manifestat Per passionem tuam, libera nos Domine: caetera in hunc modum . Tale enim videtur, ac si latro deprehensus jam vicinus suspendio, quando penitus desperat nec invenit in se unde veniam deprecetur . extendens brachia dicat: Quia sic passus

est Christus, ut eorum a quibus tenetur, animos moveat ad pietatem. Credo ego n) de talibus dici posse, quia regnum caelorum vim patitur, Qui lenti rapiunt illud. Vim faciebat regno caelorum Publicanus ille, qui dum non auderet oculos ad caelos levare, ipsum caelum ad se potuit inclinare. Simile aliquid mulier illa egisse videtur, quae profluvium sanguinis habens, dum timeret ad Christum accedere, secit ab eo virtutemἰexire . Furtim enim

759쪽

tetigit fimbriam , ct curata est ab infirmitate unde dedignatis qhodammodb verbum videtur qubdde ea Dominus ait: Quis me tetigit' Et addit Busia ne exire irautem Non credo ubd sit internos

qirispiam, sed serae sunt nonnulli in seculari habitu vel conversatione , qui potuerunt aliquando experiri quod loquor, ut inviti fluxum sanguinis paterentur, ejus nouam sanguinis qui regnum Dei

non possidebit Etenim qui facit peccatum, seruus est peccatici nec sua se poterit continere virtute,

etiam cum volet. Huic erg minim expedit per seipsum ad Christum accedere, sed tangere si quam invenerit ejus fimbriam, hoc est, eum considerare hominem quem humiliorem videritin extremum in Ecclesia, quae est vestis Christi eum , inquam qui elegit abjectus esse in domo Domini, oportet Considerare, quoniam is vere est fimbria posita in ora vestimenti, ad quam utique spiritualis ungue ii descendens a capite copia tanta decurrit. Hunc si heneficiis aliquibus, seu prece humili, aut conseusione pura tetigerit, ut affectum ejus erga se moveat ad compatiendum sibi habeat fidem ili sine dubitatione sanabitur. Illud tamen noverit fimbria non

a se, sed a Christo exiisse virtutem , qui tangi se

protestatur in fimbria. Expresi nunc vobis quantum potui quale sit, ct cui animae sit necessariunt genus obsecrationis, Secundo. G At verb virtute continendi accepta securus accedit ille jui sibi conscius fuerit pro delictis praeteritis veniam quaerens oratione utens, quae nostri oris est ratio, quando am

760쪽

Maria Magdalena, quanquam non minus humilis haemorrhoissa illa, non sic tamen veretur accedere,

sed rigat achrymis pedes capillis tergit, ungit unguento, osculatur ore deuoto unde satis liquet, rubd omnind jam proposuerat in corde suo a peccato einceps abstinere quasi profluvium stabat. inod si jam consecutus es de tu primum est ut ipsi

Domino in oratione loquens, recogites annos tuos in

amaritudine animae tuae. Tertiὸ p Dehinc postquain lamentis paenitentiae aliouandiu perseverans, hilaritatem quandam ct fiduciam conceperis indulge tiae, accede jam ad psulationes, ut secure tanquam receptus in gratiam Domini, tibi Vconservis tuis audeas petere quod oportet. At fortassis requiras, unde aut quomodo nosse poteris, utrum hanc cons cuius sis indulgentiam. Sic nimirum conservandae humilitatis gratia, Divina solet pietas ordinare, ut

quant quis plus proficit eb minus se reputet pro cisse Fam h usque ad supremum exercitii spiritualis gradum , si qui eousque pervenerit , aliquid ei de primi gradus imperfectione relinquitur , ut vix sibi primum videatur adeptus. Attamen scio quod lectum iit in Evangelio dixisse Jesum paralytico: Confide i, remittuntur tibi peccata tua: hreputatum est ei ad blaspliemiam. t ille, cui nimirum cogitatio hominis confitetur, Quid inquit)eogitatis mala in cordibus Osris Blasphemare me blasphematis, ct quasi ad excusandum vim visibilis Curationis virtutem mihi invisibilem usurpares Sed ego vos potius blasphemos esse convinco signo probans visibat invisibilem potestatem insciatis in

Ibidem

SEARCH

MENU NAVIGATION