장음표시 사용
511쪽
notitia rectaque positio, quo frequentior ustas in tharti vete. enm. Praeclaram hac in re nec poenitendam Ili Baro Ilo. eavit industriam nullamque opinionem solidioribus destitutam argumentis fecit suam. Carolari primum regnorum amno memorat, Francici ab A. 768 d. 0 Octobr. de Langoba diei ab A. 774 mense Dec. post imperii Romani ab .m d. a Deo quas tamen epochas in unam contractas
deprehendes in Diplomate apud oldasium νιν AElam. Tem. Π pag. s. in hoc ipso autem suscepti Imperii Romani tempore duae aliae pendent epochae indilonis puta α αὐ-
Iatur, ut est in novis Langobardorum legibus apud Bauet um. Carolus Calaus consuetis equidem inearnationis D. N. I. C. regnorum in Franciais Langobardia Imperiique Romani item Indictionis pontiliciae&Consulatus utitur epochis, sed alias etiam easque prorsus singulares ne dicamus indignas Caesare. haud raro adjicit Quis enim putaret, Imperatorem Roma num dies post mortem Hilduini Abbati nilmeraturum 3rat ejus rei exemplum ex Ghinsenen Historia abilloniti de R. D. II, et is adduxit. Quis in chartis Calai annos Principum Comitumque Italorum quatreret At eo calculo nihil frequentius. Parcum magis in chronicis notis se exhibuit Cariauci iis pinguedine corporis Crassi agnomen haesi. Ille enim. praeter Imperii Romani regnorumque epochas, nil nisi pium addit suspirium: In Dei nomine feliciter Amen. Bene vale
Carolus IV praeter annos regnorum ab A. I346 d. to Julii currentes, Imperii a coronatione Romana, Λ. 1333 d. s April. peracta, inchoantes, unicam Indictionem, eamque Caesaream.seu Constantinopolitanam, memorat. Carolusi tandem regnorum annos a morte avi Ferdinandi. i. e. ab A. isi&d i Januar. ducit imperiique auspicia A. isi d. 28 Iunii tribuit et Indictionis coinputationem adhibet saepe, saepe etiam omittit. Ornatur Diplomatum finis monogrammate, cujus natales seu Carolim tribuit Ill. Baro, nee tamen ideo sententiam am plectitur Mabistonii qui ex imperitia Caroli in seribendo hane derivat inventionem. Usus e si lassigno suo forma cruci Cm Diuitia i Corale
512쪽
ratur M. quem Calvus plerumque non telnper tamen sic tu ed Inveniuntur enim aliquot ejus monogramurata, alatum porrecta magis, inter quae unum inprimis eminet iachariaci indationis Coenobii Compendiensis cinnabari seu minio in morem Grajorum Imperatorum depictum. Crueis figuram servavit Carolus Crassus, inque monogrammatis sui medio lineam seu literam vulgo Longave dictam ipse suadelineavit manu. Summae artis laborisque ingentia doc mentum Caroti IV praebet monogramma quod si ubivis ipse pinxisset imperator nescio an multum temporis ad proci
randa imperii negotia fuisset reliquum. Ipsi igitur Imper
tores de monogrammate omittendo videntur laborasse. Hinepos haec ipsa Caroli IV tempora aut nulla aut rariora αchartis monogrammatum exstant vestigia. Certe Caroli aevo nihil tale amplius in usu fulti apse i Diplomatibus ad Imperium nectintibus nomen Caroli in Hispanicis T dc Re nude subscripsit. Sigillorum non est cur prolixam descriptionem exhibeamus. Picta si quis illa videre cupiat. aut Malisioni adeat aeternum opus aut aeneas saltem LBaronis tabulas tutueatur Nos vero Reipublicae literariae Iio tam egregium opus impense gratulamur firmamque pena concipimus, fore ut summo historiam re literas i, vel opere, qui primum eruditionis specimen tanta resertula doctrina, tantoque elaboratum judicio dediti
PETRI BUR MANNI UECTIGALIA Populi Romani, G Ζευς καταΓαυαμ Iupiter fulger tor, is δ' saram nummis, curis secundis
illustrata. Midae, apud Conrad. Georg. Wishos 4734. 4. Alph. a plag. 4. Dissertationes has prelo repetitas, quas, cum primum emiissent, fuso in Aegis his A. rvs -7M recensitas recor. damur, uaucis indisiue suffeceris. Digna inprimis lectu ess
513쪽
Praefatio, quam iis Cel Burmannus praemisit, qua causas emponit cur foetus hos denuo prodire in lucem, nec fere alio. si posteriorem inprimis spectes, quam quo primum comparuere, habitu, si passus. Alterius quidem rei ratio flagitatione vel bibliopolarum exemplis utriusque Dissertationis pridem divenditis, recudendi eas facultatem sibi deposcentivim,
vel alumnorum disciplinae Bumannianae, H insanum, quo iniauctionibus veniere, pretium alterius, taediiun juveniles labores provecta aetate ornandi, novisque accessionibus locupletandi, i concepta de gloria eruditionis non magna nec
solida, ex antiquitatibus illustratis speranda, opinio, qua motus in recensendis antiqui aevi Historicis, betis,in Oratoribus, potiorem temporis a publicis laboribus vacui partem posuit. Cujus consilii fructus ut uberrimos jam tum Respublica literaria tulit, ita nec nulli in futurum ad eam redundabunt, Uiro celeberriino non modo editioni novae Virgilii, Helori citris illustratae, ferventibus jam ab aliquo tempore operis typ graphicis in excudenda ea occupatis, insudante, sed imilem Claudiani spondente, in quem quidem scriptorem, si serte eum emittendi non contingat opportunitas, quae observavit, iam descripta, si chartis mandata seponere, ut noyaevi δοθι etiam post fata ejus inservire possint, constituit. Quod ad Dissertationes jam ipsas attinet, priorem, non unis auctam novis Observationibus deprehendent, qui priorem ejus editionem cum praesente contulerint. Nos ex pluribus, quae sponte se osterunt, exemplis non nisi unum subjiciemus Capite o Iavo, qtio agitur de jure exercendi do- candi vectigalia, observat Vir Celeberrimus mense Martio vectigalia, fundos autem Maedes Calendis Iuliis, locasse Romanos. Posterius carpserat in Gund in manis suis pari. Iripsi es T. Gunaingius ex Mummeri Exercitatione de loc tione' condit mone, statuens, locationes praediorum partim
Calendis Martiis, partiin Iuliis fuisse initas. Sed ex legibus duabus, quas pro Calendis Martiis adduxit Erumhumo, nihil tale probari posse idque, Reinesium . quem sententiae suae
ducem secutus est GI. Burmamus agnovisse, Brummero au
514쪽
MENSI NOVEMBRIS A. MDCCXXXVII. Ot
tissimus, Gunduviumque, parum honorifice affirmat, nimium Pag. io fuisse compilarorum coriphaeum, quisectam etiam in discipidos seq. propagarit, Batavorumquo in terras transmiserit, qui de mnibus, qua sciant, quaeque nesciant scribendi audaciam mmant, is neglactis antiquis Autoribus, ex antiquariorum scriptis immoWa volumina, sed in quibus manifesta furta deprehendantur, conficiant plena erroribus, incoinsideratis fumtis stuque, quod ridiculum inprimis, ριετα πολλης φοιν-τασιας Graeca, sin diis placet, etiam Hebraica, ubique scriptis suis interserant, eum vix elementa quidem harum linguarum norisu. Appellat eundem porro Thrasenum magias m qui, ut de Ballisto magius praedicar satisat, compselatorum praecedentium sit compilator. Cui sinite est, quod infra, ubi de curatoribus viarum sternendarum,quos a vicinis, sed autoritate Imperatorum, lectos observat agit, legitur tibi Gunalingius, insignis ille alienorum scriptorum compilator. Λpparet, virum Celeberrimum plusculum tibi paulo, quam leges humanjtatis erant, indulgere, in viro, cujus ingenium ct eruditio haud vulgaris,in omnia scientiartura genera, tametsi non pari ubique successu, quod utique fatendum est, pervagata, alia omnia merebatur, insectando, praesertim fatis suis perfuncto. Quodsi in vivis adhue esset, qui par pari suisset relaturus, dubitandum haud foret an ex discipulis, qui ipsi hi male audiunt non sint exorituri, qui adspersam doctori maculam eluant nemo spoponderit. Posteriori Dis. sertationi de Iove fulgeratore, si nihil aliud, certe Epistola Guardi HAtheni, quae illi occasionem praebuit, de novo accessit, petita ex novorum librorum Neocori' Si ii, cui A. 1693 inserta suerat, Bibliotheca, eo consilio, ut ad illam Dissertatio ipsa exigi. , si quid obscurius in refutanda mit u sententia dictum videretur, hinc illustrari possit.
demia degli animali bovini, Sc.
515쪽
animalium bovis generis, qui R. 7Π grassa tus est, morbo, cum regulis curativis aeque a. raper ativis si
bus, illata Illustri Mare, o Senator D. Ain L AEMILIO OLIVAZZI, supremi sanitatis Magistratus flatus Mediolanensis Prodi, a CAROLO MAZUCCHELLI, Medio, Philosepho, ectore
anatomiae publicae in regia Patavini iaversitate. Mediolani, in Aula Regia per Iosephum Richinum Mal
testam, I736, Hag. 8.De pestilenti morbo, qui bovinum genus per MedioIane seni agrum invaserat, erudite dicteritur, descripta primum febre summe maligna, quae cum horrore oremo bestiarum initium capere suevit. Primum est mali signum omnis pabuli nausea, caput pronum, ad genua pendulum, a resque flaccidae, quod signum esse eephalalgiae brutorum, V
terinarii docent. Crescente malo accedit respirandi a Glosa difficultas, stupor oculorum illachrymatio mugitus languidus, effluente naribus More copiosissima viscida materia, humore etiam bilioso per alvum secreto, donec quinto vel septimo, eXquo aegrotare coeperunt, die perimantur. Quae peniteri mali signa jam a rei rusticae Λutoribus Varrone, Palla dio, cilcimesia declarata fuerunt. Sic etiam Gesserus Hist. nim Lib. I CV de Bois: Si quando bovem pesilantia tentav
rix, si agnoscitur signis. Erit bos si timidus s resis, supentibus oculis cervire dejecta. salivis assidue per σύ- νUM, incessus pigrior, spina rigidior, fasidium maximum,
pauca ruminatio Sectio boum peste interemtorum sequentia annotatu digna tulit Primus ille ventriculus, qui omasias ruminantium dicinitiis a plicarum multitudine centisolius, urus, inflatus, colore inflammatorio fusco tinctus, arido pa-di CC
516쪽
bulo sarctus, vesica sellea bile plenissima, viscera haud raro corrupta quod tamen effectus magis quam causa aut forma. pestilentiat, exstitisse visuin suis. Causam mali piniferi, α morbi, quo e corpore in corpus migret modum, post plures
Plurium sentcntias, in seminio quodam verminose collocavo. runt, quae antiquissima retii jam sui sententia, recentiores lisenerius Cogressus, Cortius, magni per Italiam in arte v xi Bobus ex Ungaria adductis, malum ad Italiae pecora transiit, ct hyeme potissimum grassata est lues, quod pecoris hias, statione eadem conclusis, propior inter se esset contamis. aerisqtie liberioris vel juciindi pabuli desectus. Proponuntur plura quae vel ad evitandam stragem pecorum, vel ad
eandein compescendam, facere visa fuerunt curationum in
menta. Regulae quaedam praeservativae magistratibus sanitatisque arbitris seruntur, quorum interest, suos omnibus exui suspecto vicinorum agro commereris interdicere, imo cavere, ne bubulcus, qui infectae gregis custos exfliterat, a
mentis sanis accedat, eum deprehen hi fuerint pestiferum virus secum attuliue Id certe pro declarato habetur, stabulis ara orbidorum pecorum eam inein pestiferam vocendi virtutem, ut actum sit de bove, qui ea statione detentus fuerit. Nec inconsultum habetur incendiis sustumigiisque publicis aerisqtialitatem mutare. Etsi enim ille ex longinquo clacem afferre haud possit, propinqua tamen sanis pestifera
Ioca tra fresaeris in cominuitionem mali adjacentes agros interveniente aere traxisse, pro comperto habetur Mnniuntur
ceteroquin ora boum fragrantibus re odoratis plantis, alit ruta absinthio Internus Λntimonii erudi usita salutaris deprehensus fuit eum venae sectione sub humero finisero. Post alia chirurgica remedia feraceni in cute collyboum adminusiratum curatione praestantissimum fuisse incitur, cum semguine muribus se ius emisso. Plurima ex pharmaeeuticis remedia tentata Frdem Derunt, sed vel nullo, vestinistro, evem tu, ob singularem ventricumrum in ruminantibus structuram. ex omnibus tamen nitrata putura pyrius, Ri hur, oromathra acria, magis obfuerurn, quam
malvareis, aliisque lanisibus, sperat uin finem intendensibus.
517쪽
ιοι NOVA ACTA RUDITORUM DIISERTATIONES DE CYCLIS PASCHA
libus, qui Gneadecaeteride Alexandrina nituntur,
DIONYSII, BEDAE, Ravennatens, ISID0RI, FELICIS, CYRILLI, THEOPHILI, A. NIANI, PANODORI METRODORI, ANATOLII, E SEBII, Gnoui Nicaenae, ATHA.
NASII ut G de tinea caeteridis Alexandrinae,a-
Autor haruio Dissertationum, senio munere veneran. dus, idem est, cujus observationes in Theoriri Factos Graecos priores, cum iis, quae adjuncta sunt, in Actis ni iv MParte duas. In priori Dissertationes XIV continentur, quarum, indecim agunt de cyclis Paschalibus, quibus dies DF minicae Paschales adscriptae sunt tres vero resiqua de cyclo decemnovennali. μιnis est de cyclo paschali XCV annorum, a Dionsio edito, a Beda continuato, ad annos 3a Altera de cyclo paschaliis annorum di erit, qui in tabula marinore scalptus exstat Ravennae, in camera Ecclesiae metropolitanae, in hujus Ecclesiae usum sine dubio construetus, nequo alia re a Dionyysano, quam sorma, disserens, χ quod nonnulla in eo omittuntur. Tertia agit de cyclo paschaliis an norum Uriri Hispalensis quarta de cyclo paschali 9s an norum S. Felicis, Abbatis quinta de cyclo paschaliis im
518쪽
MEN SI NOVEMBRIS A. MDCCXXXVII. Os
paschali roo an nomina Theophili, Alexandrini Episcopi μptima de cyclo paschali i annorum ejusdem Theophitiroctava de cyclo magno paschali, seu periodo a anno m. Aniani monachi Agyptii non de simili cyclo Pano cmonachi AEgyptii decima de simili 'elo Metrodori umdecima de Pseudo- Anatolii Canone paschali, in qua praemissa Praefatione, Canon Latinus i annorum, cum adjunctis diebus Dominicis Paschalibus non veri, seda'seudo Anat Iii esse ostenditur, obseruationes ad veri Natolii Graeca ex Eusebii Historia Ecelesiastica subjunguntur. Iam Dissertatione duodecima inquiritur an Eusebius Caesariensis cyclum
decemnovennalem composuerit id quod contra Hieron mum, re qui eum secuti sunt maximeque contra Eucheriunt: negat Autor Tertia deeima quaeritur, an Synodus Nicaena Enneadecaeterida instituerit, ' terminos Paschales definiverit, aliaque de Paschatos celebratione decreta condiderit. Ad quae ita respondetur Synodum laudatam, ad consensum, neralem in celebrando Paschate obtinendum Enneadeca
teridem, non quidem primam, invenisse, sed eam quae apud Alexandrinos aliosque jam in usu vigebat, eum suis regulis Paschalibus, approbasse adoptasse,in sua autoritate in orientalem Ecclesiam introduxisse quod autem, occidentalem Ecclesiam attinet, ut etiam hic idem consensus obtineret. eandem Synodum decrevisse, ut Alexandrina cclesia, quaestientiae calculandi diem Paschatos peritis sina erat, per singulos annos, Romanae Ecclas diem Paschatos literis inti- .maret, unde Apostolica autoritate, universalis Ecclesia, per totum occidentis orbem, definitum Paschatos diem, sine ulla disceptatione cognosceret. Restat Differtatio quarta deciama in qua Athanasius Alerindrinus Enneadeeaeteridem
composui e negatur. Progrediendum nobis ana est ad aLteram libri, tentis Partem, quae tribus absolvitur Capitibus.
Primo Enneadecaeteris lexandrina ita consideratur, ut 'cipsa ejus natura explicetur, cinitium,' ratio embolismi;
deinceps vero haec duo quaeruntur ut in inceperit a mense Paschali, an vero a lunatione, quae in Thoth terminatur,
519쪽
que inli an et in die Epagomen. an. quando linitium illud translatum sit a luna mensis Thoth ad lunatu mensia Paschalis. Secundo omputus Alexandrinorum binaris explicatur,in variis reguli re exemplis demonstratur. Tertio denique computus solaris pari studio pertractatur. insimulque cie initio cycli solis Alexandrini hujusque initii transi tione disseritur.
erique sura question Comment se salina propagationde laetumiere 3 e
metricae, enodantes quaestionem Pua ratisne far propagatio luminis 3 quae praemium, ab Academia Scientiarum
Regia ad Acitas constitutum, nactae sunt Amtore D. BERNO ULLIO, in Doct.
Parisiis, ex Typographeo Regio, r736, Plag. 8, ab aen. v Arduam esse, multisque difficultatibus obseptam tractati nem de natura Luminis, vix quemquam rugit, aliqua rerum physicarum notitia tinctum. Et enodandae operam dederunt Philosophi primi ordinis, Cartesus d praecipue -- ω anebi , Chris Hugenius ac Nerulonus. Quod ad Cartesii explicationem attinet, ea vix ullos amplius habet sectatores, eum nodis implicita si non facile Alvendis miuravistic gitationes leguntur praesertim ia Commentariis Acad. Seior. A. ιω. Hugenius integrum, ut constat de Lumine Tractatu citis lucem emisit, in quo ingeniosum suum de undis Luminis1ystein proposuiti Tandem Neoptonus in eximio optices opere Colorum originem praecipue exponit, ubi Luminis incolores separationem. adeoque & ejus ex coloribus compositionem, e perimentis commonstravit evidentiffinis. Tantum vero abest, in Viri praematissimi rem omnem consecuta visi sint ut potitis illi Diuitigeum Cooste
520쪽
MEN SP NOVEMBRIS A. MDCCXXXVII.
Illustris Scientiarum eademia Parisiensis dignam inprimis judicaverit quaestionem de propagatione luminis, quam eruditis denuo proponeret tentandam, Minio statuto ei, qui ad illam optiine responsurus Het. Id ver se. cisse visus est Cl. D. Bernotatur, magni Ioanni praeclarissimus filius hac ipsa, cujus recensionem aggredimur Duffert tione, cui praefixa est sequens inscriptio ex Iuvenati αυr. XVI verssD- - - - Hunc labor aequus
Provehit, I pulchro reddit sua dona labori orditur vero Autor Cl. ab eo, ut exponat, quaenam idea cum vocabulo luininis conjungenda sit. Missis itaque variis significationibus, huic termino annecti solitis, lumen pro eo accipit, quod Phylici non infrequenter vocant vehicillima luminisci radios scilicet qui uinen a lucente ad objecta transserunt. Qtiando igitur de propagatione luminis quaeritur, opus est, ut exponatur, qua ratione radii ceu vehiculuna Iuminis, ad diliantias adeo immanes quales sunt terram inister solemque aut alia sidera, provehantur, ac objecta, ex quibus emanant perceptionibus nostris obvia reddant. Ce
tum enim est exploratumque velocitatem, qua lumen propagatur, tantam esse, ut omnelia imaginatutinis nostrae vim lom gissime exsuperet, clinavia eri observatione nixus Christ. Hugenius invenerit lumini non opus esse nisi tempore, minutorum, ut distanti uri, quae inter solem terramque interj cta est, emetiatur. aa o radiis terrestribus majorein. mo.
si Nelatomis audias, et vel solum minutis hoc spatium percurrit. Exinde conficitur, velocitatein luminis majorem esse velocitate soni 6 vel et Ooci vicibus. Sonus enim i8 circiter hexapedas in minuto secundo vel Hocio in minuto primo trajicit. quae quidem celeritas vehementer ain promta est. si sensibus nostris ain etiamur In id itaque inquire dum, ut reperiatur vis quaedam sussiciens esse muriam insi-ini, qualis est prodigiola haecce luminis rapiditas praesta
o. vis haec movens debet esse materia quaedam nullus enim est sonatuunicationi inter corpora dissita locus, si Rr teriatu