Joannis Carmignani ... Juris criminalis elementa

111쪽

f. 262. Ceterum uumquam mandanti mandati excessus imputabitur perinde ac si in delictum, ex quo constat, expreMe consenserit. Habenda namque semper est ratio intentionis diversitati, quae crimen peperit I . Praeterea excessus mandati, quoad mandantem, imputatio maxima, si mandatarius vel necessitate Coactus, Vel praeter intentionem mandati fines praetergressus sit: minor Si culpose; minima si pravo voluntatis affectu compulsus: quae Omnia PO-

litico imputationis civilis objecto apposite quadrant rnam quo malitiosius mandatarius mandati fines excessit , eo excusabilior mandans videtur a .

N.' 3. Consilium. I. 263. Dissicilem, ac perplexam quaestionem aggredimur, ut consilii ad delinquendum praestiti politicam imputabilitatem decernamus. Hujusmodi dis- ficultas occurrit et quoad juris constituendi principia 3 r et quoad juris constituti intepretatio

tendum sit, rationes, quibus opinionem Suam statuminare eontendit, debiles admodum deprenhondi. Diae. Cremani lib. I. c. 5. are. 4. S. 8. Conf. Nani ad Math. lib. 48. tit. 5. o. 3. n. a G. not. 8. Casum excipiendum Puto, quo ma Ddans, eum manda tarius mandatum excedit, praesens est. Farinae . quoest. I 35. vid. Baiard. ad Clar. S. sin. quoest. 89. n. 16. Blackst. G-

ment. etc. ch. 3. u. n. 2.

rit. 5. c. n. 36. Rerum criminalium Scriptores tum tantum mandati excessum mandanti imputari haud posse contendunt, eum mandatarius mandati sines egressus fuerit, quos praeseriptoa Bervare potuerat. Carre r. Prax. crim. traei. 5. De hom. et assas sin. S. 3. de causs. excusant. Alberi. de Simoni loc. cit. S. 4. 2ὶ Cons. Menoch. De arbitr. cas. 352. n. I. et Seqq.

3ὶ Politica de criminosis consiliis imputandis principia tradit Λlbert. de Simoni Delieti di me etto Part. 2. cv. 4. 4 Ad Jus Romanum quod attinet percelebria est antiqua huiusce iuria formula ope consilio , in cujus interpretatione , ut diutueretur an verba haec conjuncum vel aeparatim accipienda

112쪽

I. 264. Mandatum in mandantis utilitatem conseris turr consilium vero in illius utilitatem, qui eo utἰ-tur I . Quae sententia in negociis civilibus vera in criminalibus salsa et assurda est. Nemo enim siue magna sui ipsius utilitate crimini, cui moralis sensus repugnat, sese immiscet ca . Praeterea nudis verbis leges non violantur 3 : consilium igitur, quod nudis verbis constat, civili imputationi subij ciendum y 9. 265. Quaestio, adhibita distinctione, dirimitur. Aut enim du sin lici consilio agitur, de eo scilicet quod in nuda ad scelus hortatione consistit, quodque gon crate, simpliciter eccitans, vel hortati iam nuncupatur, ac tale consilium politicarum legum animad- VerSione non coercetur, quidquid sit de morali illius pravitate. Aut de consilio agitur, quod PersuasiOriem, simulque instructionem ad scelus constituit, quod meciale efficax vel cονerativum dicitur, atque a simpliciter hortatios distinguitur ac hujusmodi consilium, sine quo scelus perfici haud potuisset, po

litice imputandum est 4 .

S. 266. Hoc inter mandatum et consilium discrimen est, quod Consulens tunc demum reus sit cum

talis esse incipit, qui consilio utitur 5 .

essent, Romana IC. contrarias sententias amplexi sunt. Cons. Barbelrac ad Pussi lib. I. ca'. 5. S . I 4 not. I 6. Quoad Romanarum legum antinomias Cons. Math. De crim. Proleg. c. a. n. 8. 1 Dig. lib. 5. tit. I. leg. uo. a Cons. Teoria delle iami deIla sicuregeta sociale lib. a. ov. 18. S. t 1. in yrino. ubi contraria Alberti de Simoni senten- /tia refellitur, et Hujart de Vangiana Les Dix crimin. dans leurordre naturei. LM. I. tit. 2. S. 3. art. 3.

3 Dig. lib. 47. tu. a. leg. 52. S. I9. 4ὶ Cons. Vin n. Commene. ad instit. I . Iib. 4. tit. I. S. I t. Nani Prine j di giurivr. crim. pag. 152. Quando consilium vel simpliciter recitans vel e ax sit pragmatici docent, quoa refert Sabelli in sua Prax. uniμ. υerb. delitii, n. 58. 5ὶ Cl. Nani ad Math. Proleg. c. 1. not. 5. Henoch. De arbi erat . eas. 55 a. Sabelli loc. cui n. 29. Iur. Crim. T. I.

113쪽

- 78 - lΙΙ. De delinquente accessoris delicti te Ors.

3. 267. Cum plures simul physice ad delictum

persiciendum conspirant, ii proprie complices, correi, et criminis socii sunt. Quod ad hos plane distinguendum inter eum, qui crimen perficit, ac eum qui illos suscipit actus, a quibus criminis abest persectio. Quapropter complicitatis actus, quoad illorum determinationem , iisdem subjiciuntur regulis quibus conatus vel ut cum iu noxiis actionibus non confundatur, vel

a persecto crimine distinguatur I. 23o. vel denique quantitatis mensuram recipiat I. 234. i . I. 268. Complicitatis imputatio, si de complicitato

Proxima et cOOPerati Ma ut inquiunt agatur Cum co

natus imputatione f. 244. hilud est confundenda, quidquid alii contra senserint et . Siquidem compli

cis praesentia dum crimen Persicitur unitatem actionis cum crimine ipso constituit, quae seque Complicem atque praecipuum delinquentem imputatione di

Hine eomplieitatis distinctio Inter remotam et Proximam Naih.-lib. 48. Dig. tie. I 8. c . 4. n. 39. Hinc iuris regula, ea quae subito impetu in rixa admittuntur complicitatem respue. re. Dig. lib. 48. tit. 8. Ieg. . . Animadvertendum denique est complicitatem, veluti criminis accessorium aut principalis naturam aequi adeo ut uno deficiente et alterum deficiat oportet. sa) Conf. Nani ad Math. lib. 48. tu. 3. cap. a. n. 13. Delitti syene S. 14. 3ὶ Du Friche de Valaete Loiae Pen. lio. 3. eh. 0. Blachstone ment. ou the laws of Engi. b. 4. ch. 5. u. a. a. Bexon PIicatiou de la theorie etc. introd. pag. 15. Jure Romano com Plices seque atque praecipui delinquentes puniuntur , Math. ad lib. Dig. 48. loc. suρr. eit. Conf. Cl. Cremani lib. a. art. 4. S. I l. Teo ria delle leggi delia sicureaza sociale lib. a. sv. I9. S. a.

114쪽

N.' a. De universitate dolinquente.

I 269. In complicibus, ac ejusdem criminis sociis delinquendi voluntas ea proportione arguitur, qua singuli plus minusve in delicti persectionem actu physico conspiraverint. Nullum enim juris principium id innuit, ut in his, quae in factis dividuis consistunt, iactum unius iactum alterius sit, nec alia potest delinquendi censeri voluntas, quam quae ex actu physico eruitur . 'f. u7o. Ast aliter se res habet cum de delictis agitur universitatum propriis. Est autem Universitas multitudo jure sociata I . Tunc enim voluntas generalis, quae universitatis voluntas est, Omnibus, qui moralem Personam constituunt, deque obest quamvis non Omnes singuli in delictum consenserint. Verum in hac specie nulla alia potest adhiberi imputatio, quum quae Per sonae morali convenit, quod plenius explicabitur cum

. de poenis universitatis agetur f. 3o6. ) et .

III. De delinquente accessorio Post delictum .

S. 27 r. Voluntas unius delicto alterius jam perse-Cto quodammodo cohaeret cum quis I. vel in delictum laudes congerit; ΙΙ. vel, Si suo nomine geStum Sit, illud rathum habeat; ΙII. vel si delicti fructus partici-pet; IV. vel denique si quae delictum possent detegere

supprimat, occultet, ac delinquentem receptet. f. 272. Cum nullum crimen absque voluntate ad illud conficiendum ordinata concipere pOMimus, re

ci Andr. Leopoldo Guadagni Inst.jur. eis. lib. u. tit. I. S. 26. et in Cons. Cremani lib. t Part. i. o. 6. S. s. et auet. in not. citat. Universitas delinquens cum multitudine ad delinquendum Bociata non est confundenda. Cons. Nani Princiri di giuriam.

115쪽

gula nobis Praesto est, actus omnes, qui illud iam absolutum subsequunmr, nova utique delicta vel correctionaliter, vel criminaliter imputanda constituere posse, verum criminis jam persecti moralium causarum naturam respuere, nisi sorte velliti praecedentis criminis societatis indicia habeantur I) quod ad criminalium probationum theoriam pertinet, vel nisi ad fructuum criminis participationem, reorumque receptationem quod attinet, in id antea delinquentes consenserint, quo solo casu hujusmodi actus in criminum moralium Causarum censum referri possunt a .

ART. III. DE DELINQUENTE ACCESSORIO, QUI TALIS, OMITTENDO EST .

. . . .

1. Da omissionum i utatione generato prino tum. f. 273. Caussa moralis alieni dolicti quis omittendo esse potest I. vel non prohibendo, Il. vel non Succurrendo , ΙΙΙ. vel non revelando, quum haec omnia , ut

delictum impediret, praestare potuisset 3 .

i Nani De indiciis, eorumque usu cap. 5. . a Hupha Position. jur. erim. cv. a. SS. 25. et 26. Fictiones ius civile recipit: jus vero criminale facti veritatem tantum re spicit, ex quo fit, ut etiamsi in negociis civilibus ratthabitio retrotrahatur ad diem rei gestae, id in criminalibus sallit. Disc. Dig. lib. 48. tit. 16. l. . S. sed etsi aliaeque a Mathaeo congeatae, quas Cl. Nani ad sola civilia negotia pertinero recte coniectat Proteg. c. I. not. 6. dis . Pragmatici, ut penes Strykium dissertat. de oblig. maud. ad delinq. n. s. I. et seqq. Rati habitIOn sFequisita, ut noceat, enumerant Raynald. Θntax. rer. crimin. caP. I. Pac. JOrd. lucub. -l. v. lib. 5. u. IJol. 517. Clar. I. sin. quoest. 87 . in sin. Conf. Pastoret Les Ioiae Penat. υοι. a. art. 4.

De Simoni Delitei di mero asserto parte a. c. S. S. 6. 5ὶ Siryh. Dissert. de I . face. alien. u. 68.

116쪽

co in actionum culpOSarum censum sunt reserendi . Heinc regula generalis eruitur, Caussam moralem alieni delicti, si quae sit, quae in omittendo tantum Consistat, tamquam dolosam imputari minime posse ci).f. 275. Ast cuna quo vehementius Acti circumstantiae, omissionem diligentiae eX dolo prorepsisse, demonstrant, eo sortius culpa naturam doli induit, cumque dolose agere videatur qui ea sui ossicii munera praetermittit, quibus exigendis jus alicui persectum com- Petebat, aperte comperim US, O missiones, quae tam . quam caussae morales criminis censeri possunt, politice esse imputandas ratione composita probabilitatis doli, quae ex lacti circumstantiis eruitur, et quantitatis

obligationis, quae diligentiae praestandae illi inerat, qui omittendo caussam crimini dedit, ossicii sui muneribus inspectis a . II. Principii a plicatis. f. 276. Si huc exposita revocentur principia, non ambigendum, in civili omissionum imputatione statuenda qualitates criminum, nec nou personarum Sedulo esse inspiciendas 3 . Quo magis enim societatis interest, ut quaedam graviora crimina prohibeantur, peculiarem civibus obligationem lex statuat oportet, qua ad hujusmodi crimina impedienda, cum verisimi- liter possint, obstringantur ). Id autem ea rationestatuendum puto, ut talis obligatio novum quodam-

i in Alberi. de Simoni Delitti di mero ossetto Pare. 1. c. I. S 3. 2ὶ Cons. Alberi. de Simoni loc. est. S. ubi vero ea, quae obligationem constituunt, cum his quae doli probabilitatem perhi-hent, confundere videtur. 5 Ant. Math. De eriminia. WOIeg. e. r. n. 35. infra. 4 naMagia sul eod. pen. etc. υOι. .Pag. 25 a

117쪽

modo sociale vinculum sit, non ita. tamen, ut omissionis, quae illam dissimulat, imputatio, imputationem , quae aperta delinquendi consilia manet, adsequet I . S. 277. Ad personas quod attinet etiamsi quotquot sumus generico humanitatis, vel societatis civilis vinculo ad impedienda delicta obstringamur, id moralis imputationis non utique civilis regulas respicit. Ins. igitur aliquod peculiare a lege civili diserte constitutum existat oportet, quo certae personae ex sui ossicii munere aut sacere, aut impedire obligentur. Sin minus, obligatio naturalis circumstantia equidem esse poterit, quae doli probabilitatem augeat, non quae obligationem civilem ConStituat. . o

S. 278. Heinc jus potestatis, quo parentes, domini , mariti, ut prohibeant potiuntur: vis obsequii, qua

servi, liberi in potestate constituti, uxores assiciuntur ut impediant, secti circumstantiae siquidem esse possunt, ex quibus voluntatis affectus eX eorum omissionibus arguatur, quaeque correctionali imputationi viam operiant, non tamen juris vincula, quorum oblivio imputationem civilem mereatur a . 3. 279. Solae Μagistratuum, quicumque ii demum Sint, omissiones, si culpam latam Praeseserant, ac de iis agatur, quae ex sui muneris ossicio praestare obstringuntur, utpotequae ex dolo procedant, in quo versa

tur qui non peragit quidquid vi ossicii sibi demandati peragere debuerat, tamquam dolosae imputari pos-

a) Cone. Cl. Nani Ioo. cit. lib. 48. tit. i8. o. 4. n. 4. Cons. Alb. da Simoni ubi supra. 3 in Nani ubi supta. Dise. Praxis de qua actores, quos refert Sobelli in aua summa υOl. I. S. 35. n. ao. APposite inquit Ben-

118쪽

- 83 I. 28 o. Ast quid de criminum conscἰis dicendum,

qui illa ultro non revelant, quique reVelando ea Prohibere potuissent' Si de magistratibus quaestio sit, quibus lex persectam criminum detegendorum obligationem injunxit, non ambigas, illorum silentium pro doloso habori. Ast jure merito dubita his an aliorum silentium civium, qualecurnque demum sit crimon

quod illis innotuit, politich imputari possit. Quis

enim nescit, bene cordatos homines insita quadam verecundia a delationibus exercendis vel maximo

DE ELTRINSECIS CRIMINUM AD