장음표시 사용
271쪽
as 4 HIs TORI Atyr , Irenaeus , Origenes, Dionysius Alexandrinus , aliique ex Graecis ; ex Latinis vero Tertullianus , Cyprianus , Augustinus , ceterique , qui Scripturarum Catalogum texuerunt : Synodus praeterea Ancyrana , Carthaginensis terita, & Tolet
9. Uerum non omnes, qui Apocalypsin veluti Can nicae auctoritatis librum susceperunt , eam Joanni Apostolo tribuendam putarunt . Dionysius certe Alexandrinus de ipsius ametore dubitavit: Fateor Sancti cujusciis , c, dioino Spiritu affati viri id opus esse , sed hunc ipsum esse Apololum Zebedaei suium, Iacobi fratrem , cujus es Evangeli in illud , quod jecum duis Ioannem inscribitur , ct episeola canonica , haud tacile
concesserim ; atque in eamdem sententiam inclinalle videtur Eusebius: Verisimile es repetationem tuam Ioannis nomine imscriptam , si non a priore tuo Apostolo scilicet certe ab hoc poseriore visam fuisse. Namque praeter Apostolum Joannem alterum Presbyterum iis temporibus in Asia floruitIe ex Papia cognoscimus: Si quis missi occurrebat, qui cum senioribus versatas est, eae eo curiose hisitabar quaenam essent leniorum dictu . uuid Andreus , quid Petrus, quid Philippus , quid N mas , quid Iacobus , fuid Iounnes , quid Aratthaeus , quid ceteri Domini disipuli dicere Iolerent, quidnam Ariston , o Ioannes presbter di ipuli Domini praedicarent. Hactenus Papiae verba, quibus Ilaec Eusebius sub ungit : ubibus in verbis illud etiam observandum es, bis ab eo postum esse nomen Ioannis , ct prio- reis quidem una cum Petro , Iacobo , Matthaeo O reliquis Apo- solis recenset, fatis indicans , δε de Ioannis Apsoli verba ficere . Asea vero adhibita jermonis disium ne , alterum Ioannem eum iis collocat , qui extra numerum snt Aposuorum , praeponens illi Arsionem quemdais , exmdemque pressterum diserte nominat. ατο sit , ut vera vid iatur es narrotio Eu-ram , qui duos eoaem nomine appellatos in A a piis dixerunt , ct apud Ephe in duo esse se Icbra , c, utrumque J ρώπ
nis hactenus nominuri . Io. Porro Apocalypsis, sacrorum omiνum librorum obscurismina , trifariam communiter dividitur. Tria enim priora Capita ad Ecclesias Asiae pertinent, quibus colendis , inItruendisque etiam duin exularet Apostolus vacabat; A capite 4. ad 17. stylo prophetico describuntur tum calamitates , quibus a persecutoribus Ecclesia tuturis temporibus vexaretur, tum ejusdem
272쪽
dem de illorum tyrannide triumphus , & divina in ipsos ultio . Tribus tandem postremis capitibus Jesu Christi triumphum, beatorum Martyrum felicitatem, Mortuorum Resurrectionem , Judicium extremum, Justorumque aeternam in Caelis beati talem persequitur . ii. Protestantium aliqui, ut suam ab Ecclesia Romana desectionem aliquomodo tuerentur, quidquid Ioannes de bestia , de Babylone , de Meretrice scribit, de Romana Ecclesiadietum impie contenderunt; Hinc Romanum Pontificem Antichristum designatum praedicant, & Romanam Ecclesia in meretricem , in quam tot intentantur ab Apostolo calamitates. Quin eo quorumdam phrenesis pervenit , ut Romanae ipsius Ecclesiae excidium , anno etiam , si superis placet, & die indicatis exinde praedicerent. Sed praenunciati excidii tempore jam elapso , stat adhuc , vel ipsis invitis , aeternumque stabit Catholica Ecclesi3. Non desuere tamen vel inter protestantes, qui cum catholicis ingenue faleremur Romam ethnicam sub meretricis nomine in Apocalypsi designari . Haereticorum de hac re deliri a sapientissime de more profligavit doetissimus Bollii et ius. 11. Domitiano sublato, eadem die Coccejus Nerva vir nobilissimus & humanissi inus , sed provecta aetate infirmaque valetudine , Romae Imperator designatus est . Vix Imperii ha-henas susceperat , Christianorum persecutioni finem imponens , prohibuit quempiam impietatis , aut Iudaismi causa vexari; rescissisque Domitiani Edictis, exules revocavit: Nemva autem , inquit, Dio eos , qui damnati erant impietatis, ab Avis , exul vique restituit: Dioni congruit Lactantius : Rescissistisis actis Uranni, idest Domitiani non modo in satum prisi in Eccisa re tuta es, sed etiam multo clarius , bridius enituit .
Protestantium deliria in expoliti ne Apocalypsis. Iurieu Caremto. ensis min, ster aliique 'Det. Pra fat. in Apoca
Nerva Domitiano succedit De ejusdem Ingeuio . Didii αι supra Plin. lib. Io.υ p. 6'. io, ut supra:
IESU CHRISTI Au. 97. CLEMENTIS PAPAE s.
1. Cum Corinthii inter se schismate dissiderent , ad PD DeClemem Iscem , unitatemque revocandos curavit Cle nens Romanus Pont, Papae Epi. to.
sex, data ad eos Epistola, quae apud veteres adeo in pretio fuit, VR '
273쪽
as 6 His TORIA ut Eusebio teste cum canonicis libris publice In Ecclesiarum Conventibus legeretur . Eam Baronius maximo Ecclesiae damno injuria temporum excidise vehementer doluit ; & fragmenta a veteribus servata in Annales intulit , tamquam superstites e naufragio tabulas. At selicior aetas nostra , inquit Schel est ratus , quae eam Epistolam aliaque veterum monumenta e tenebris erutam , locis aliquot Iicet mutilam , adodiisque viris illustratam habet . Antequam vero de ejusdem disseramus argumento , quaeramus diligenter oportet de vero ipsius auctore , de tempore, quo scripta fuit, deque auctoritate , quam in Ecc Iesia obtinuit. 2. Quod itaque non Clementis, sed Romanae Ecclesiae nomine inscribitur, visum est nonnullis eam perperam Clementi tribui, & longe ante scriptam suisse, quam Clemens Romanum Episcopatum consequeretur . Egesippi tamen, Ir naei , Dionysii Alexandrini, Eusebii , aliorumque testimonio constat datam suisse Corinthiis, quo tempore Clemens Romanae Ecclesiae praeerat. Constat praeterea in more positum antiquitus fui sie, ut Ecclesiarum potius, quam Episcoporum nomine hujusmodi Epistolae scriberentur ; uti facile quisque in te, ligit ex Epistolis Ecclesiae Smyrnensis de martyrio Polycarpi,& Lugdunensis, atque Viennensis de Martyribus Lugdunensibus ad Ponti , Asiae , & Phrygiae Ecc Iesias . Sicuti autem de tempore, quo Clemens in Romana Cathedra sedit; ita descriptae ad Corinthios Epistolae aetate disssident Eruditi. Qui Bucherianum catalogum sequuti Clementem post Linum sedisse putant , hi eam anno 87. editam Epistolam affirmant . Alii contra ante scriptam opinantur , anno scilicet 64. vel 68. vel sequenti σ9. , dum adhuc Hierosolymis sacrificia fierent ; idque sibi facile persuadent ex ipsam et Epistola manifeste evinci, in qua haec de Templo Hierosolymitano, &Judaeorum Sacrificiis occurrunt: Non in omni loco , fratres, osse
runtur scri ia perpetua, ct diurna , pel pro gratiarum acti ne , vel pro peccatis , delictis , sed Hieresbinis tantum , neque tuis in quovis Ioeo si oblatis , sed in viris Rem ii ad
quare die. Sed enim Clementem frequenti cum Sacrorum , tum prophanorum Scriptorum exemplo praeterita veluti adhuc praesentia hoc loco adduxisse, plurima , ni vehementer fallimur , ostendunt, quae Epistolam Hierosolyma eversa , dirutoque Templo datam evincunt. Principio enim ante Hierosolymitanum Gisi sed by COOste
274쪽
num excidium vix Clemens Romanae Ecclesiae praeesse poterat, I asu Cua.
quod supra pluribus ostendimus , cum de Romanorum Pon Au.tificiam successione ageremus . Deinde capite 47. meminit antiqui dissidii , quod Apollo inter Corinthios excitaverat I hoc autem cum cladem non multum praecessisset , quomodo ante annum 7o. dici vere poterat antiquitus accidisse λ Praeterea Corinthiorum Ecclesiam Ionge antea sundatam fuisse innuit
Epistolae auctor , quae sane temporibus ante Hierosolymam eve sam minus conveniunt . Denique narrata Apostolorum Petri, Dinna. re S Pauli caede persecutionem alteram memorat, quae Neronia- r. NihI.in
nam subsequu:a est . Post Neronem autem Domitianus primus in Christianos saeviit ; ejusque Pcrsecutione desinente , Iabenti ou e 'circiter anno 97. missam a Clemente Epistolam verosimilius plures existimant. 3. Quanti haec Epistola antiquitus fieret , vel inde po- De ejus lanitissimum intelligitur , quod cum Canonicis Iibris in Ecclesiae Esist is au- coetibus legeretur , ex quo fori alse saltum , ut in vetustissmo Codice Alexandrino libris Canonicis adjungeretur : Sed Euse- ias hium rei testem audire praestat . Hujus Gementis extat Epis D ab omnibus uno consen recepta , eximia profus , utque -- rubilis , quam nomine Ecelsae Romanae ad Corinthiorum Ecclesiam scribit, eum tune temporis Corinthi esset exorta dissenses. Hane in plerissique Ecclesiis, superiori quoque , in nostra m
moria palam recitari consuevisse comperimus : Et infra , O Cop. 38. mentis in E sola ab omnibus recepta , quam Romanae Des sae nomine ad Corinthiorum Ecclesiam scribit , in quo cum O EUM. Io. Multas inferat jententias desumptas ex Episua ad Hebraeos , r. iisdemque interdum verbis utatur , Harissime indieat , opus ne- ιγ' ιμ-φ- I.
quaquam recens esse . uuamobrem cum reliquis Apinui scri- μὸ ἡῖ ι.
ptis non Ane eatis hoc etiam recensium Didetur , &c. Dein- M. . s. 6.de , postquam meminit Egesippum in scriptis suis de Gemen- Ori h5.1.tis ad Corinthios Epissa quaedam commemorasse , haec capite sequenti ex Dionysii Alexandrino de ejusdem Epistolae aucto- ,, ritate subjungit: Hodie inquit serum diem Dominicum transe- ουε. haerigimus , in quo Epipolam vesram legimus , quam quidem per petuo deinceps legenter, perinde ac priorem illam nobis a Cu- ι IT ,
mente scriptam Epipuam optimis praeceptis, ac documentis abum tib i. olbres dabimus . Ejusdem Clementinae Epistolae cum Iaude mein ine- Iovis. θαα-runt Irenaeus, Clemens Alex. , Origenes, Cyrillus Hierosol. , 'ν Epiphanius, Hieronymus, Photius, aliique . Nec mirari cui-
275쪽
2 8 HIs ToRIA quam subeat ad Carnis Resurretaonem adstruendam Phaenicis fabulam in ea referri; ejus enim auctoritatem id nihil prorsus imminuit , uti praeter reliquos ostendit ad eum Epistolae locum Cotelerius . Constat siquidem Gentilium eruditissimos Phaenicem vere credidit se , atque hujusmodi exemplo praeterea usos Tertullianum , Cyrillum , Epiphanium , aliosque Patres . Totus est Clemens in Corinthiis a schismate abducendis, S ad
pacem , concordiam , unitatemque revocandis, cur autem tardius quam par erat ad eos scripserit , hanc caussam ameri :Propter eulamitates, ct casus a Persos, qui nobis ueciderunt, Fratres, tardius videmur convertissῖ animum ad eas res, quae
a possis , dilecti, quaestae fumi ad alienam peregrinumque Dei electis seditionem scelesam , ac impium, quam pauci ho
mines praecipites , ac temerarii in tantum vecordiae insummarum , ut venerabile , ac celebre , CP ub omnibus dignum amari nomen vesrum magnopere blasphemetur: Itaque calamitatibus, Diocletiani scilicet persecutione, desinentibus, memor eorum , quae Petro sibique ejus successiori Christus mandaverat, de confirmandis fratribus sedulo cogitavit L dataque ad Corinthios Epistolae, eos ad pristinam fidem , charitatem , patientiam peramanter hortatus est. Claudio, Ephebo, de Valerio Uitoni cum Fortunato deserendam tradidit , quos ut ad se quam primum remittant, amantissimis hisce verbis Clemens Corinthios obsecrat: in pace cum gaudio ud nor brevi remittite, ut citius opta-buem , nobissique de eratissimam pacem , ct concordiam annun-rient ; quo nos de vestra tranquillitate ocius gaudeamus ..
Gratia Domini nostri Jesu Christi si vobiscum cte.
4. Praeter eam , de qua adhuc differuimus, altera Clementis Epistola circumserebatur ; Rerum hanc sunt verba Eusebit non perinde receptam , atque approbatam fuisse pro cedito habemur: quandoquidem vetusiorer Hur tesimonio nequaquamulor esse comperimus . Meminit e)usdem Hieronymus in haec verhae: Fertur secunda esse ex ejus nomine epistola , quae a veteribus approbatur: eam quoque memorat Photius, sed a Clemente scriptam fuisse dubitat. Ipsius tantum fragmentum superest ,. quod ex Alexandrino Codice Iunius edidit . Cotelerius, aliique genuinum Clementis stetum existimant; & quidem in fragmento, quod adhuc exstat , non modo quidquam Clemente indignum, sed ejus ubique simplicitas, & doctrinae puritas occurrit. Uiserius tamen Apocrypham prorsus judicat. Nos
276쪽
Nos de ipsus auctore cum veteribus dubitare satius arbitramur. Christi Divinitas in fragmenti initio perspicue asseritur: Fratres , ita sentire nos oportet de Iesu Chri , tanquam de Deo , tanquam de judice vivorum , ct mortuorum . Cetera ad
s. Sed & alia plurima Clementi inscripta suere : Quidam , inquit, Eusebius alia opera prolixa , ct copi a sub ejus
nomine heri ae nudius tertius in lucem protulerunt; puta Petri , c, Anionis disputationes, quartim apud antiquos nulla mentis . Neque enim Merea rectae Mei ab Apostilis traditae nota in illis expressa reperitur. Et rursus de Libris quibusdam Petro primum , deinde Clementi falso tributis: Librum vero , qui actus Petri dicitur , c, Evangelium ejus nomine infriptum, ejusdem quoque praedicationis, revelationis libros pro catho-jicis scriptis nunquam esse habitos consat. Verum inter Apocrypha Clementis opera recensendus potissimum liber , qui Recognitiones Clementis vulgo dicitur , olim vero Actus, circui tus , Itinerarium Petri appellabatur. Hujus non modo meminerunt Origenes, Eusebius, Epiphanius, Hieronymus, Gelasius; sed e graeco in latinum transtulit Rufinus, cujus hodiedum , exstat praefatio ad Gaudentium Episcopum . Multa sunt , quae suadent fuisse secundo Ecclesiae saeculo a Uiro phiIosopho potius , quam christiano vulgatum : erroribus certe plurimis scatet . Eum Bardesani haeretico tribuendum conjicit Caveus. Recognitionum libro similliinus est alter Clementinartim dictus, quo Petri , & Clementis Epistolae ad Jacobum continentur. Hunc quoque Latine vertit Rufinus . His postremo addendae homiliae I s. de quibus plura Cotelerius, & Constitutiones vuI-go Apostolicae . Ceterum hujusmodi Constitutionum antiquitatem tellantur quidem Epiphanius, & auctor operis impersecti apud Chrysostomum ; exploratumque est praeterea multa in iis contineri ad priscorum te mi orum fidem, ecclesiasticain Hierarchiam , Disciplinam , ritusque cognoscendos utilia ; atque post Epiphanium modo interpolatorum fraude in eas errores irrepsisse, quibus vel Photii aetate scatebant, a quo Arianismi labe inter cetera notatas legimus: haec siquidem Epiphanius litteris
prodit: His liber a multis revocatur tu dubium , non es tamen improbandus ; omnis ρoippe Canonicus ordo in ipsi continetur, edi nihil a Me adulteratum , neque a confessisne, neque ab L ele sica admini otione, ct Canone , ac Fide. Κλ a 6. Post-
277쪽
AN. 97. Avilii Al candrini Episcopi obitus,
Nerva Traja num adoptat, Sociumque
xso HIs TORIA 6. postquam per annos XIII. Alexandrinae Ecelesiae praefuisset, mortuus est Avilius , in cujus locum, Eusebio teste,furessit Cerdo, tertius ab Aniano ricis Goliatis Antises; qui usque ad annum Trajani duodecimum in ea Cathedra sedit, uti praesertim a Renaudotio adnotatum est , apud quem & alia de e dem , etsi minus ceria, videri poterunt. . Quamquam Nerva miti esset ingenio , ct summa erga malevolos clementia , perdueles tamen & ipse expertus est : Uerum conjuratione patefacta, Calpurnium Cralium , e celebri Crassorum familia oriundum , & Conjuratorum principem , con tra Senatus sententiam , exilio tantum damnari maluit, quam Senatorum sanguinem ellandi. Praeterea Casperius IEIamis Praetorianorvin Praesectus cum milites in eum concitasset, Petronium& Ρarthenium Domitiani interfectores, invito imperatore,crudelitor occidit . Quamobrem Nerva , qui aequius et se dicebat mortem subire , quam Imperii majestatem factiosorum hominum licentia spretam videre, probeque cognosceret se propter senectutem contemni, nulla propinquorum ratione habita , Marcum Ulpium Trajanum Italicae in Hispania ortum , & apud Germanos cum eXercitu eo tempore degentem , in filium primo adoptavit, tum Cesarem dixit , demum sibi Imperio sociavit: Nerva , inquit Dio , qui propter fenect ueis e utemnebatur, in Capitolium consendit, ibique magna odice : νιod felix susumque si, inquit Senatui, populoque Romundi , miόλque ipse, Marcum Ulpium Nervam n anum ad pto ; eumdemque psea in Senatu Caesarem derigvavit. Duque Trojanus tune Caser, ac psea mperator Dictus es. De tribunitia
potestate tunc Trasano collata silet prorsus Dio; eam tamen ipsi cum Proconsulari Imperio simul fuisse tributam docet junior Plinius , qui Trajanum ita in Panegyrico allo
quitur : Simul Aius, smul Caesar , mox Imperator , ct con fors tribunistic potesatis, ct omnia pariter , c, samn factus
es . Quibus quidem Plinii verbis praeterea constat Cesaream dignitatem distinctam ab Augustea sutile, ideoque perperar utramque a Dodvvello confundi : βuod enim sunt ejus ver
ba Auguseam bis a Caesarea dignitate disinguant eris,
ti, omnino hauucinantur . Neque id Plinius tantum evincit, sed Marcellinus , Lactantius, Dio, aliique veteres summa auctoritate scriptores, qui Caesaream ab Augustea dignitate distinguendam esse exemplis plurimis ostendunt . Uerum tur
278쪽
plus adhuc erravit Dodvvellus assirmatis , Nervam, Trajano adoptato , Imperium abdicasse ; namque Nervam publicarum rerum curam Trajano commitisse memorant quidem certae fidei Auctores ; de Imperii vero abdicatione non modo silent omnino , sed a Diocletiano facta in primum fuisse dilerte admonent : Dignissimus qui prae ceteris audiatur Eutropius: Diocletianus privatus in villa , quae haud procul a Salonis es, praeclaro otio fenuit, inusitata virtute Uur, ut solus omnium , pos conditum Imperium Romanum , ex tanto fastigio nonte ad privatae vitae satum, civilitatemque remearet. Quid his disertius ad Dodvvelli sententiain labefactandam asterri possit, plane non video: Sed multo plura cupienti dabunt Pagius , &Balaagius. IESU CHRISTI A M. 98. CLEMENTIs PAPAE IO.
I. Vix dum Nerva Trajanum sibi in Imperio Socium
adsciverat, cum tertio post mense v I. Kal. Februarii e vita decessit. Hinc illa Plinii in Panegyrico : Nervam Dit -- Io vindicaverunt , ne quid pos illud divinam , ct immortalefactum Trajani scilicet adoptionem mortale faceret . Deberi quippe maximo operi hunc venerationem , ut noviUsimum esu, auctoremque ejus satim consecrandum , ut quandoque inter poseror quaereretur , an illud jam Deus fecist.
1. Itaque Imperium solus adeptus est Ulpius Trajanus , qui Italicae in Hispania natus anno Dionysiano s6., non vero Tuderit in Umbria uti Victor in Epitome tradit , annum agebat 42. , regnavitque annos XIX. M. VI. D. XV. Hic Ui tute magis , quam generis nobilitate cIaruit , iterque sibi ad Imperium stravit . Pater ejus decimae Legioni praefuerat , eique Vespasianus duo millia peditum , & equites mille dederat , ut Jotopatenos aggrederetur , quos profligavit . Trajanus vero post Consulatum Anno 9 s. cum Glabrione gestum in Hispaniam prosectus , indeque in Germaniam a Domitiano mi utis, ut exercitui praeesset, magna semper , & ubique virtutum laude floruerat, uti videre est apud Dionem , Plinium ,
Martialem, aliosque . Vitiis tamen aliquot, iisque improbissimis
279쪽
s. Ioannes laircinem con vertit.
161 HIs TORI Asimis foedabatur , quae a Scriptoribus non dissimulantur; etenim vino , & puerorum amoribus deditus erat. Uerum eam ob causesam nemini unquam molestiam attulit, vetavitque curari jussu post longiores epulas, uti a Victore memoriae proditum. 3. Interea Domitiani actis a Nerva rescitiis , Joannes Apostolus Ephesum reversus, finitimas Asiae Provincias circumibat , & turbatas amictasque Domitiani persecutione Ecclesias pastorali sollicitudine colligebat, confirmabatque , Episcopis , Presbyteris , Diaconis , aliisque ministris ubicumque oporteret ordinatis, & constitutis. Rei testem proserimus Lusebium , qui Clementis Alexandrini , atque Irenaei auctoritate fretus haec btteris prodidit: Lydem temporibus in M. a
Aposolos ille Evangelisa , quem Jesu praecipue dilexe
rat, adhue tu vidis agens, Ecclesias utius Regionis gubern bat , post Domitiani mortem reversus ab exilio . quod in infula pertulerat: πώ autem Ioannes ad haz inque tempora pervenerit , duorum testium auctoritate probare In scit . Irenaeum dira , c, Gementem Alexandrinum . Hactenus Eusebius , qui postea Joannis in procuranda Animarum salute sollicitudinem hoc illustri exemplo confirmat ; quod iisdem Eusebii ipsus verbis referre satius judicavimus .
. Cum post obitum Dranni idest Domitiani ) ex Infula Primo Ephesis rediisset Ioannes , ad finitimas quoque pro
pincias rogatus is contulit , partim ut Episcopos consitueret, purtim ut Ecclesias integrar Lysoneret ac frwaret , partimetium ut homines Ibi a dipino Spiritu indicatos in elerum, im fortem Domini seponeret. Cum ergo ad quandam Urbem venisset, haud longe diffsitam a civitate Epheso , cujus etiam nomens nonnullis refertur , fratresque fuis sermonibus con latui fui fet, ad extremum vise juvene quodum sutura eou oris egre gia , vultu non invenusto , c, frenenti indole praedito , converius ad eum , qtiem ordinarat Episcopum : Hunc , inquit , co
ram universa Gessa , c, si/b testimonis Chrisi si disse tibi
commendo . Cum vero Osopus eum juvenem justi iusta , ct eurae Mi imposerum fore polliceretur , iterum JoanneI eadem , quae prius, mundure in comesari non desilit. 's irae: Ioannes quidem Ephesum regressus es . Presbter vero urilesentemsbi iradisum in domum tuam scipiens educavit, fuit, utque continuit: tundemque,acramentiam baptismi eidem triadidit . Deincepi Sacerdos de pristina cura , atque custodia satillusim re
280쪽
misit , quippe eum perfectissimo custode apposito , Grisi vide- Jάsu Clist.
licet Anaculo, juvenem communiissis. Iuum ergo praematura py- AN. 98. litum libertate aequales quidum yibi adjungunt de es , ac diffluit , c, flagitiis omnibus assum A. Ac primum quidem magnificis conpiosis adolescentem iuuium : 2 octu deinde ad sο-liandos obvios egress , secum illum abducunt: inde ad majorum scelerum societatem cohortantur . At ille sensem ap/escebat In vitati , c, tamquam generosus , c, 4sraenis equus , a recto
tramite abreptus, ac fraenuis commordens, quanto majore an, mi indole praeditur erat , tanto acrius in praeceps ferebatur.
'seremo abjecta spe salutis, quam in Deo posuerat, nibu jam mediocre animo dedit nabat, sed grandi aliquo scelere perpetrato , quandoquidem jam de state Da penitus desperaverat, parem cum exteris paenum subire dedignabatur . Afimpiis igituriatii ipsis fidalibus , c, insitato latronum collegio , ipse proinpto animo dux eorum essecius, vi lentia, caedibus , atque vir
citate cunctos superabat. Aliquanto pos tempore , cum negotii eujuspiam necessitas incidiset, iterum in eam urbem accitus es Joannei. et eum venisset, ct cuncta, quorum gratia advenerat , ordinasset; Age dum , inquit , Episcope , redde nobis depossum , quod ego , c, orsus tibi commendavimus sub testimoniu Ecclesiae , cui prae es. Ad haec Episcopus primo quidem mirari, eum exi limaret pecuniam , quam non accepisset , a se per calumniam repeti. Et sicut adhibere Meis non pote-4 rat reposcenti ea , quc minime haberet, ita nee Ioanni dii Dre audebat. Sed ubi Joannes , Iuvenem , inquit, oin animam fratris reposco : Tum senex demiss vultu suspirans, atque il-ιacomans; is, ait mortuus es. Euomodo inquit Ioannes , c, quonam mortis genere Deo mortuus est, ait ille : Agrius quippe eoast, edi perditus , ct ad extremum latro . Itaque , nunc pro Ecclesa montem occupavit cum fui Amillimis commynionibus. His auditis , Apo ius scisa veste , ct eum ingenii
gemitu caput feriens: bonum , inquit, animae fratris eusodem reliqui . Sed jam equus mihi praeso D, cdi aliqtiis ductor is,neris . Inde ab Ecclesia , ita ut erat , profectus , conscenso equo properavit . Cumque ad locum venisu , ab iis, qui excubias agebant, latronibus capitur I non ille fugam parans , nec veniam deprecans, sed vociferans : Ad hoc ipsum veni, deducite me add ιeem vestrum . Is vero ut erat armatus, interim expectabat.
Sed ubi accedentem propiat agnovit Ioannem, prae pudore i fetum Diuitigo 'ν Cooste