장음표시 사용
281쪽
Ioannes E. Pai qelium seribit.
fgam fe eonvertit. At Ioannes eoncito cursu hominem perseges insitit, oblitus aetatis sue , identidem clamans : uuid me patrem tuum fugis , si , inermem edi lenem Z miserere meisi, noli timere, adhue speres tibi spes falutis . Ego pro testis fuciam Gryti . Tua e si mortem libenter excipium , quem admoduis Dominus pro nobis mori fustinuit. Animam meam pro tuu vicarium ι rubo. Sta modo , e, mihi crede, a Chri visus fum . His iue auditis, primum quidem vultu in terrum demisso jubsiliis: deinde armis abjectis , tremens in Iacomaseonsus es. Et accedentem lenem complexus , gemitu ac Ia- mentis , quamuis maxime poterat, Deniam rogabat, edi Iacomis , quasi altero quodam buptimo expiabatur, solam dextram occultans. Tum Apsolus Bondens ac deserans , se veniami a Servatore impetra dis ora que, ac in genua pro Polutus , εθ' dexteram ipsem Judenis, utpote par nitentia expurg tam deinctitans, ipsum in Ecclesiam reduxit. Deinde partim crebris orationibus Deum deprecans , partim continuatis una cum Juvene jejuniis simul decertans, omnibussique denique verborum Hlecebris animum ejus demulcens, non prius abscessit, quum il- Inm Ecclesae restituisset, metnumque cerae paenitentiae exemplum , c, iteratae regeneratiotis ingens documentum , cdi con- picax rejurrectionis trophaeum omnibus Uundisset. Haec a ta mente scripta in hune operis nosri locum conjecimus cait Eu-sibius tum ad notitiam rerum , tum ad utilitatem legem tium prosemira Sed enim quo diligentius peccatoribus ad poenitentiam revocandis Ioannes vacabat , eo studiosius Evangelicae docti inar corruptores aversabatur , ab eorumque societate abhorrebat . Certe in ha Ineum lavandi caussa ingressus, cum Cerinthum , vel uti Epiphanius memorat, Ebionem inius esse
didicisset, satim ex eo loco fuga se proripuit, eum ne temran quidem idem eum Cerintho Dbire husineret; comitesque admonens ut idem & ipsi facerent, Fugiamus, inquit , ne balneum eorruat, in quo Cerinthus es, veritatis inimicus . Neque hoc facio tantum , quod Eusebius ex trena o resert , sed scriplo etiam Apostolus docuit haereticos esse perquam sudiose vitandos : Si quis venit ad vos , cdi hanc dominum non recipit . nolite recipere enis in domum ; nec spe ei dixeritis . s. l)raeterea Joannes dum Ephesi hoc tempore versaretur, Evangeliu in suum edidit. Quamvis enim.Hippolytus , α
282쪽
Dorotheus , in Patmos insula ab Apostolo scriptum sui iste, si b Cita
tradant ; Irenaeus tamen, & Epiphanius , quorum potior au s. 93.ctoritas Ephesi scripsisse assirmant: Ioannet Domini d Um Ius , ait Irenaeus apud Eusebium, Evangelium edidit , eunt
Ephes in A a moraretur ; Et Epiphanius de Joanne : Cum jum senex esset, pos exactor nonaginta annos vitae , pos reversonem ipsus a Patmo , Evangelium scribere coactus es . Hujus
autem Evangelii tanta fuit auctoritas , ut , teste Eusebio , uni
perfr per orbem terrarum Ecclesia notis um sne ullo LM-tatione fuscipiendum fuerit . Duabus vero potissimum de caum sis Evangelii scribendi provinciam suscepisse Apostolum veteres tradunt , ut scilicet ea litteris proderet, quae ab aliis Evangelistis fuerant praetermis a ; S haereticorum ora obstrueret, qui Christi divinitatem eo tempore inficiabantur. Perlatis
jam verba sunt Eusebii) in omnium , i, que αδεο Dannis notitiam supradictis tribus Evangeliis, opprobavisse ea Joannem, di peritatem Scriptorum Do tesimonio conismiave dicitur . &Iam vero narrationem eurum rerum , quas Chrisus circa praedicationis initium gesserat, de erasse; nam superiores quidem
tres Eoangelisus es dumtaxat, quae pos conjectum in vinem Iu Joannem Baptisam unius anni curricuti a Servatore n rogesta sunt , litteris mandasse perspicuum es : & post pauca: His de causi Munt Ioannem ab amicis rogatum, edi tempus imfinis , quod tres Evangelisae suntio praetermiserant, ct res tune a Servatore nostro gesus, eas videlicet, quae Ioannis Baptistae earcerem praeceqserant, in Evangelium suum conjecise . Denique de ejusdem Evangelii praestantia , & Jesu Christi Divinitate in eo prae ceteris testata haec subdit: Seriem generis Christi δε- eundum earnem , utpote a Matthaeo , c, Lues prius traditam, Ioannes merito praetermist, ab iras vero ejus dioinitate fuω- 1st initium , quippe quae a Spiritu Sancto ipse tanquam praesuntiori fuisset reservata. Eusebio consentit Hieronymus in libro de Viris illustribus, & commentario in Matthaeum , quo Evangelii scribendi causas exponit : Ioannes cum set in Ma, jam tum Haereticorum femina pullularent, Cerinthi, Gionis, ct caeterorum , qui negant Cusum in carne venisse, quor
283쪽
1 66 HIs TORIA tam audaci, quam felici temeritate prorumpere. Unde Ecesse susica narrat hisoria , cum a fratribus cogeretur , ut fribe
ret, ita facturum se respondisse , si indicto jejunio in commune
omnes Deum deprecarentur. Euo expleto , repelatione futuriatur, illud prooemium e Caeso vemens emunapis: In principio erat medibum . De Joannis Evangelio non incongrue Paulinus: transem
dit em, qui usque ad caput mundi, in pisibilium G
turarum exordia scientie terminos, vel aciem mentis extendit .
Joannes igitur . . . ab ipso intimo , in nito omnium principiorum principio Evangelii fecit exordium, quo uno omnia diaboli , quae in Haereticis latrant, ora clauduntur . Haec Paulinus de initio Evangelii Joannis , quod, Eusebio & Augustino testibus, vel ipsi philosophi admirati sunt ; prodit siquidem Emsebius A melium , seu Ammonium Platonicae Secta: Philosophum eo Joannis testimonio usum fuisse , licet auctorem barbarum diceret . Augustinus vero testatur ab altero ejusdem Sectae philosopho allirmatum , verba , quibus Apostolus Christi divinitatem praedicat , dignissima esse , quae aureis characteribus inscriberentur , & in Ecclesiis loco omnibus perspicuo locarentur. Joannis Autographum graece scriptuni septimo adhuc saeculo in summa apud Fideles veneratione Ephesi extitilla, meminit Auctor Chronici AIexandrini; sed horum penes eumdem sit
TRAIANi IMP. a. Coss. SOSIO SENECIONE II. ET CORNELIO PALMA OLIM P. 219. AN. S. URRis 8Sa.
r. Oblatum Consulatus honorem hoc anno Trajanui recusavisse , ex Plinio ediscimus : Initio principatus , ut jam exsatiatus honoribus , c, expletus , Consulatum recusavit, quemnopi mperatores destinatum aliis in e transferebant. Tertium tamen sequenti anno cum Frontone gerendum suscepit, quod scilicet , Plinio eodem auctore , I iur recusare ambiguam, ac potius illam interpretationem haberet , tamquam minorem putaret . Uerecundia itaque magis , quam fastu ConsuI processit, cunetiisque mirantibus ad Consularem sellam accessit , ut Privatorum more se bene Rempublicam administraturum ijurejurando reciperet : Imperator Caesar Pono ex in perba, Prim
284쪽
Principibas ignota sani jurapit. Sed de his pIura apud Pli
nium . Hoc tandem anno redux ex Germania Trajanus, ct Urbem ingressias est , non quadriga & albis equis, nec hominum humeris vectus , sed sola corporis proceritate excelsior, & erga omnes animo & vultu astabilis ; multa secit ad emendandum, corrigendumque statum Reipublicae , atque in honorum gratiam, quos curae in primis habuit. Civitatibus Italiae multa largitus est in puerorum alimenta ; curavitque vehementer, ut non modo Roma , sed Italia universa abundaret; Quin & in Egyptum , annonae penuria laborantem ob Nili siccitatem, frumenta transmisit. a. Inter Canonicas Epistolas tres quoque Joannis Apostoli merito recensentur: De secunda, & tertia a quibusdam aliquando disceptatum , an vere a Joanne Apostolo scriptae ; &in Sacrarum Scripturarum numero habendae essent; de prima tamen nullus unquam dubitavit: Inter Ioannis scriptu, ait Eusebius, praeter Gangelium , prior quoque Epipua tum a recentioribus , tam ab antiquis omnibus citra controversiam admittitur ; reliquae antem duae in dubium revocantur . Congruit Origenes : Scripsit Ioannes etiam Epistolam admodum brevem . Sed concedamus, si placet , in jecundum , ct tertium ab illo scriptam es, neque enim har genuinas illius esse omnes conis yentlant . Cur autem de his duabus nonnulli dubitarent , ac Joanni potius Presbytero , quam Apostolo tribuendas judicarent , in caussa fuit illarum inscriptio , in qua legitur :Senior Elebrae Dominae, Senior Crio Caris o . Sed re praestat ex Hieronymo cognoscere : Scripsit autem ct unam
Epistolam , erius exordium es : suod fuit ab initis , quae ab unioesis Ecclesiasticis, ct eruditis Visis probatur. Reliquae autem duae, quarum principium es , Senior Euctae Dominae , ct sequentis, Senior GD carissimo cte. Joannis Pres teri afferantur . cujus hodie alteram Iepulchruis apud Ephesuis
ofenditur. Haec tamen ex aliorum tantum sententia refert Hieronymus ; ipse siquidem non primam modo, sed secundam , & tertiam Joanni Apostolo adtribuit, ac inter scripturas canonicas recensuit : Clangat laba Evangelica , sitius tonitrui, quem Jeyur amavit pluriwam, Presbter Uectae Dominae ; γ in alia Epipola Presbγter C o Curissimo. Atque id quidem ex antiqua Ecclesiae traditione ; nam Canones , qui Apostolici dicuntur , tres Joanni Apostolo Epistolas tribuum ;L I a quod
285쪽
Plinius Tra janci Consuli Panegyricum recitat. R diris Epist. ConfvLP r. Murat. sai: ne ad
168 HIs TORIA quod factum etiam constat a Laodicena , & Carthaolniensi Synodo, ab Innocentio I. Papa, Augustino, & aliis, qui Scripturarum Catalogum texuerunt. Praeterea in hisce tribus Epistolis tanta dogmatum similitudo Occurrit, ut ab uno , eodemque auctore scriptas cuicumque illas attente perpendenti facile appareat .
s. Postidius in Indiculo operum Augustini tradidit, harum Epistolarum primam a Joanne Parthis datam suisse ; quod& ipse Augustinus diserte confirmat: Secundum sententiam hanc etiam illud est, quod dictum es a Ioanne in epistila ad Pa
thor . Ut ut tamen de hoc sit, illud certum videtur, Haereticos scilicet hanc eamdem Epistolam impie interpoIasse , ne ipsius auctoritate opprimerentur: Quare Socrates: ignoravit
sorius in Catholica Joannis ita scriptum esse in antiquis exemplaribus: Omnis Spiritus , qui Iesum a Deo separat, nones ex Deo : Hane enim sententium a vetusis exemplaribus δε- stiterant ii, qui ab hominis dissipensatione opinitatem separare sudebant.
IESU CHRISTI As. Ioo. EvΑnisTI PAPAE I. TRAIANI IMP. 3. Coss. TRAIANO AUG. III. , ET M. JuLIO FRONTONE. OLYMPIAD. 2I9. AN. q. URBIs AN. 8s 3. I. Ineuntem Christianae aerae annum centesimum tertius
Trajant Imperatoris Consulatus illustravit; qui tamen fasces postea abdicavit , sibique Plinium subsecit , qui celebrem adeo pro gratiarum actione Panegyricum Trajano recitavit . Testatur id Plinius ipse in Epistola , qua suam orationem Ueconio Romano emendandam misit: Librum , quo n per optimo Principi cin i gratias egi, misi exigenti tibi. Et rursus in Panegyrico : Nondum hiennium com everamus in incis laboriosi Lmo ct maximo, eum tu optime Principum Conyblatum obtulisti . Quo autem antea munere Trajani beneficio functus suisset, alibi ita aperit : Ut primuin , mi domine , indulgentis vestra promovit ad Praefecturam inrarii Saturni. De altero huius anni Consule vehementer disputant fastorum illustratores. Quidam Frontonem dicunt, alii Frontinum ; de quo consulendi Norisius, Pagius, Muratorius, aliique . 2. Interea Joannes Apostolus cum ad decrepitam us lite
286쪽
pervenisset aetatem , & inter Discipulorum manus Ecclesiam peteret , nec pluribus verbis alloqui pollet , fidelium auribus hanc scpissime sententiam repetebat : Filioli diligite alterutrum. Discipulis autem quaerentibus , cur illud tantum , &
tam saepe inculcaret, respondit: ssis praeceptum Domini est, ct si flum assat , foscit . Quo aetatis suae anno obierit Joan
nes, in incerto est . Si Adonis Chronico habenda fides , nonagesimu in octavum annum attigit ; centesimum vero , si Alexandrino potius credendum. Quinimmo ad annum usque Io ., vel Ios. , & Iho. vitam traduxisse nonnulli existimarunt . Illud tantum ex Irenaeo , Eusebio , & Hieronymo certo con
stat, ipsum ad Trajani tempora pervenisse : Ephesna Ecclesia, scribit Irenaeus , a Paulo quidem fundata , Joannem pero inque ad Trajuni tempora habuit Praesdentem. Sed quoto Trajani an
no excellerit, nihil minus obscurum; Eusebius anno 2. , aut 3. Traiani obii te indicat ex Irenaeo , Hieronymus vero anno post Christi passionem 58. defundium memorat , qui annus juxta Hieronymi Chronologiam cum labenti concurrit : Quocirca nos Apostoli obitum ad hunc potius annum retulimus:
Inter in Domitiano , ita Hieronymus , in actis ejus ob nimiuis crudelitutem a Senatu resecissis , sub Nerva Principe rediit Ephesum , ibique inque ad orianum Principem per evorans , totius Ariae fundapit rexitque Ecessas, ct confectus fenio , 68. post Pasionem Domini anno mortuus , juxta eamdem urbem Iepultus est. Eum Epite si obiitIe tradit & Polyctates Ephesinus Episcopus in epistola ad Victorem Romanum Pontificem : His accedit Joannes , qui supra pectus Doωini recubuit ; qui cum est Sacerdos , laminam gestavit , wuror denique , ct doctor apud Ephesum extremum diem obiit . p. Dixerat olim Petro Christus de Joanne : Sic eum v Io wanere donee veniam , quid ad te Z Hinc factum , ut exiret ferino ille inter fratres, quod discipulus ille non moritur .
Quamquam vero Joannes admonuisset, Jesum non dixisse non moritur , neque Domini verba ita esse accipienda , ac si ipse usque ad novissimum ejus adventum victurus esset; adeo tamen inducta semel de Joannis immortalitate opinio deinceps invaluit , ut etiam mullo post ejus obitum tempore non pauci certo astirmarent ipsum adhuc vivere , eumdemque venturum cum Euocii, & Elia , secundi adventus Domini praecursoribus . Di
gnus , qui in hanc rem proseratur, Augustinus: Sed cui placet adhue
287쪽
- . ut sistra in Da cma Clemens Ro manus Pontiis lex ol iit, cui Euarii iis succedit.
a ne re at, O dicat, erat Apsuum Ioannem vidi re ; atque in illo sepulcbro ejus , quod es Ephes , dormire
eum pollui, quam morianis jacere contendat. Aufumat in amgumentum , quod illic terra sensim scatere , c, quas ebullire perhibetur e atque hoc ejus anhelitu fri, sive consiunter , spe pertinaciter asseveret . Non eniis possum deesse , qui credunt ,s non desint, qui etiam Mosem asserunt pipere : quia scriptum est, ejus sepulchrum non inveniri, ct apparuit eum Domino in monte , ubi O Elias fuit , quem legimus , non esse mortuum , sed raptum: Et post aliqua: Tradunt etiam , quod in quibosam scripturis quamvis apocr his reperitur , quam δε Mi feri jusit sepulchrum , incolumem fui se praesentem , eoque ess O , o diligentis e praeparato , ibi te tamquam in lectuis collocasse, satimque eum esse defunc um et ni iacitem si putant, qui haec verba Domini se intelligunt, non defunctum, sed defuncto item cubuisse , c, cum mortuus putaretur , spubium fuisse dormientem , c, donee Grisus veniat se manere, suamque vitam saturigine pulveris indicare: qui pulvis creditur , ut ab imo ad super Lesem tumuli ocendat, flatu quiescentis impelli. In hujusmodi autem errore vertatos adhuc suisse quosdam sexto Christi seculo, constat cum ex Euphemio Patriarcha Antiocheno , cujus haec verba legimus apud Photium:
Virginem autem Ioannem se super Use , ut Emta , c, Etiam truditione habemus . Tum ex Gregorio Turonensi, qui haec litteris prodidit: Hic fertur non gusasse mortem , donec iterato Dominus judicaturus adpeniat, ipso in Evangelio dicente , sceum Polo manere, donec veniam . Sed de hoc praestat iterum Augustinum audire : Huic opinioni supervacaneum arbitror reluctari; viderint enim , i Mne locum sciunt , ulmis hoc ibi faciat, pel patiatur terra quod dicistir , quia O revera nona levibus hominibus id audiesmus . Ac demum: Si autem quod magis creditur ideo S. Joannes ait , non dixisse Dominum, non moritur, ne illis verbis, quae dixit, hoe Duuisse intelligi putaretur; corpressique ejus in sepulchro exanime , scut aliorum
mortuorum jucet: resut m s vere ibi sit, quod Dorsit fama deterra , quae subinde jublata succrescit; aut ideo fui, ut eo mo
do commendetur presios mors ejus , quoniam non eam commemdat Mart AH, non enim eum pro fide Christi persequuiorOccidit , adit propter aliquid aliud , quod nos lutet . 4. Clementi Romano Pontifici, tertio hoc Trajani Im
288쪽
peratoris anno vita suncto , Evaristus successit , uti diserte , Jaςs Cust. scribit Eusebius: Ex Romanis Ponti'scibus Gemens anno δε- AN. Ioo.pradicti Imperatoris Trajani tertio abiit e vita , Locriso Sacerdotium relinquens, cum novem totos annos praedicationem Verbi Divini procurasset . Interea cum obitu Ioannis , qui Apostolorum ultimus fuit , non ad Apostolicae tantum , sed Ecclesiasticae primi seculi Historiae finem denique pervenerimus ; debitas honorum omnium Largitori gratias reserimus , quod ex tot dissicultatibus , quaestionibusque , quibus veluti procellosi maris fluctibus passim obrui videbamur , emergendi
289쪽
AN. I OI . Imperatorum in Ecclcsiam persecutio, iniusque caula
- TRAIANI IMPERATORIS A. Coss. TRAIANO Au G. , ET SEXTO PAETO . OLYMPIAo. 22 O. AN. I. URMs AN. 8sq.
Uu in hoc, quod ingredimur, altero Ecclesiae ciculo nil magis lectorum attentionem postulet , quam mirabiles in adversissimis sibi temporibus ejusdem Ecclesiae progressus , atque incrementa ; in his paulisper immorari nec inutile , nec injucundum erit . Postquam igitur Claudius N ro , humani generis hostis , & Inon strum dictus , primam in Christianos persecutionem excitavit ; quotquot usque ad redditam sub Constantino Ecclesiae pacem secuti sunt Imperatores , omnes pene in eadem Christi Ecclesia oppugnanda totis Imperii viribus incubuerunt ; quorum aliqui ei si ingenio miles essent, atque ad clementiam proclives , ut Trajanus ,& M. Aurelius, atrociter tamen & ipsi in Christianos inveeti sunt, quos publicos hostes, sacrilegos , maximorumque sagitiorum reos arbitrabantiar. Cum enim Imperii amplitudinem ac stabilitatem suis diis , eorumque cultui acceptam referri debere existimarent Romani, De oriun hostes eodem loco ac caeleros Imperii hostes habebant, eodonque proinde studio & ardore profligandos destruendosque ; nec minus de vexatis ubique locorum Christianis , quam de expugnatis imperii hostibus glor abantur . Quinimmo cum Christiani a Sacrificiis, sestis 1 Lmnibus, ludis publicis , aliisque ejusmodi spectaculis , quae in Imperatorum natalitiis , proque eorum salute peragebantur , sese abhorrere testarentur , incitatius in ipsos , quam in publicos hostes Imperatores serebantur, quos nempe non religioni solum , sed etiam propriae saluti adversari existimarent. Σ. Nec sane deerant, qui conceptum in Christianos odium alerent, ac quibus possient artibus succenderent . Huc reserenda Magistratuum S Praesidum avaritia ct cupiditas, qua Christianorum bonis inhiabant ; huc Sacerdotum & Magorum , quo rum magna, ut plurimum , auctoritas erat , Zelus & invidia. Eieaim cum cernerent ob Christianismum sacra Deorum suorum
290쪽
rum neglecta ac ludibrio habita , seque auctoritate reditibusque destitui; Incredibili in Christianos exardescebant odio ,
omnemque movebant lapidem , ut citra ullum dignitatum , sexuum , atque aetatum discrimen damnarentur , ac penitus exterminarentur . His autem omnibus si calumnias , quibus Christiani a Judaeis potissmum, quasi homines flagitiosi , omni uinque criminum noxii traducebantur , adjungamus , de quibus supra egimus ara: 34., cuneta jam in certissimam Ecclesiae perniciem conspirasse videbuntur.3. Explorata tamen res est, nostrorum non modo, sed gentilium etiam scriptorum consessione firmata , longe adeo
lateque ipso Saeculi huius initio Christianam Religionem pervagatam suisse , ut , Plinio Secundo teste , multi omnis aetatis , Omnis ordinis utriusque sexus inter Christianos numerarentur, iisque non tantum civitates abundarent, sed vici etiam ct agri; eoque jam idololatriam deveni ite, ut prope desolata jacerent Templa Deorum, ac rarisi: mus victimarum emptor inveniretur . Quin pleraque Deorum oracula, quae apud Graecos maxima veneratione hactenus fuerant, per idem temporis turpe ad silentium redacta cessasse, nec ullum amplius consissentibus dedisse responsum , PIutarchus rei novitatem admiratas testatur commentario in id edito , in quo variis memoratis Oraculis olim mire Ioquacibus , tum vero mulis, haec de iis, quae Boeotiae colebantur , subdit: nam , ut alia taceam ,
Baeotiam , quae superioribus temporibus ob oraculorum multitudinem vocalis admodum fuit, nune prorsus destituerunt Oracula, tamquam omnes siccati, ingeraque divinationis quo aestu dum abolitae penuria regionem occupavit. Neque enim alibi δο- die , quisis apud Lebadiam Boeotia hausum vaticinationis res msu de erantibus praebet; reliqua partim flent oracula, partiis vasata prorsus desertaque jacent. Cur autem id contigerit, Pl
tarchus, ut verae caussae ignarus, alias hinc inde venari coaetus est , ridendas prorsus ac contemnendas . Siquidem cum in primis eam statuat , firmetque regulam, non fuisse Deos, sui oracula ederent e simulacris , sed Genios, qui minores diis habebantur, eos vel omnino esse desiilla, posse enim Genios mori etiam exemplo confirmat, vel inde aufugisse & alio commigrasse scribit; ac ni reversi iterum sorent , eorum simulacra veluti Gne satu organa in aevum permansura . Hinc fa- etiam, ut falsorum Numinum culius Romana etiam potentia fro