장음표시 사용
91쪽
76 Catholicorum se Protestantium
Denique de integris etiam libris scripturarum , quae substant. ales quosdam fidei atticillos complectuntur , inter adversatios ambigitur. Jacobi Epistolae operum justitiam complea ar, a Lutheranisl; Ecclesiasticus etiam a Calvini stis, Machabari sacrificia pro mortuis probantes , ab utrisque repudiantur. Et quae speranda fidei integritas, ubi de multis nondum scripturis, deque verbo Dei integro latis defi-
VI. Ut Immota veritatis professio est , ita falsitasnbique fluctitat. Quare Novatores pedem nulli bi firmant, in omnem sese agunt,&aguntur partem. Tria sunt principia, ad quae in ambituis scripturae sententiis lubrica inconstantia conver- tuntur. Nunc in Ecclesia & synodis, nunc in scripturis, nunc in Iphitus interni testimonio ultimo acquiescunt.' Si quem suis in cartibus reperiant, qui juxta suorum leges
es Ecclesiae sententiam ad examen I cripturarum Vocet, ea meae his errare contestetur, suaque fretus cum scripturis conicientia, autoritatem atque imperia ipsius aspernetur ue hunc ad suam ablegant Doctorum synagogam, obsequi nolentem cogunt, Vimque inferunt conscientiae , ac si etiamnum restiter, publico anathematis fulmine percussum execrantur. Hic nimirum Ecclesiae standum judicio. Quod si possit dictante
conscientia alter negligere, iniquissimam ferunt damnationis sententiam, sibique non toleranda vanitate contra dicunt Icum una voee probent , quod altera rejiciunt. Nam si ipsi lut ponituri errare possint, & alter qui damnatur recta possit sentire. nullo jure licet pronuntiare sententi' m. i . Deinde sua hac statione prorsus deturbantur, quando hoc' illorum exemplo, jure Lutherum, Calvinum , aliosque ab Ecclesia ex S. Scriptura damnatos inferimus e ut qui universae se te Ecclesiae objecerim, ejus sententiam audaci censura,& ipsi ex scripturis damnaverint, justiore ex iisdem ab Ecclesia damnati. Quod tamen exemplum si quibusdam dis- pliceat. utantur illo, quo Zuvini lius ex scrip rura Lutheranam Ecclesiam ad ejusdem judicium provocantem, damnans,jute
meliori est condemnatus. Illud sine adversarios arsumentum retroarit, ac contra ipsius rationis &, propria principia, foetimnia aberratione. colit statuere i in hoc casu, quo Ec-
92쪽
que homo unus ex itidem Ecclesiam, omni ultimque ad ver ratem explorandum adhibita diligentia sui in Luthero, αλ- elesia Tridenti congregara quondam factum j posse ac debere in conscientia ejusmodi homihem damnare , ac deserere Ecclesiam. Hoc etenim coguntur,ut dixi,asserere , ne primos suae Religionis autores manifestissima defectionis reos fa- ciant , seque eorum asseclas eari damnationis sententia per- stringant . . O desperatissimam causam ejusmodi fundamento innixam Iam enimvero ed deventum est , Aut si vel quispiam etaberna sutor scriptura armatus insurgat , condemnetque er- , rotis Ecclesiam: sanctissimi Veteris Ecclesiae Patres , gravissima Episcoporum Concilia, uni orsus Christianus orbis, quantumvis hunc ex sc. cedere, ac concedere unius sententiae cogatur , quod possit talis veritatem tueri. Verum nullum defendi propulnaculum di i sita scrip - bd rura potest; quando, ut plerumque sit, aliae scripturae opponuntur, eiusdemque, quem arripit, sensus ex scriptura ducti incertitudo quae semper eminet j demonstratur. Tum rursus a scriptura ambitua deflectens, ut suum prae reliquis sen
sum probet, ad Internum Spiritus S. in conscienta a loquent1s
testimonium aliaque criteria vertitur, ratus hoc praesidium
um nemo alius possit intueri, coargui ejusmodi esse
Quod si deinde Ecclesiae Doct ores,quibus prae reliquis spiritus intelligentiae promissus sit , quod si mille alitaton istas alios, qui non minus rectum sibi spiritum , quam unus ipla vendicet, opponas, contenilasque,verisimilius, illic divinae spiritum sapientiae mentem sensusque moderari , ubi tanta sententiarum consensio, quam ubi recens quaedam in uibem
emergens opinio repugnex uni rsis. Si ad haec Lutherum i ponamus cum illo rem hanc peragi 'urge as,plures vlim haereticos,iam egregios possessae abs se veri ratis sponsores, sua credulitate deceptos, nec injuria damnatos esse, quin etiam non nul los demutasse postea sent litiam,
pristini que abiisse fidei placitis , atque id nova religionis consil la deflexi me. Hand quo se verrati t. suumque in reliquis C, iri turn, nihil superest. Ouate ad Scrifluxam S.
93쪽
, principiumque illud, undet ora haec extitit controvertendi ratio, te rursum conte unt. & iuuiri cum ilia Spiritum convenire affirmant, nihil ilietate , ni si quod in illa clard emineat :gυ adeo ad eandem retum incertitudinern regulamque illam, quam ex tot capiti bos fallere posse docui, revertuntur, a rem incertam per incertain, ita an bac Vestigitioso labore, stabilire conantur. Quid hoc est, mi Christiane, aliud, quamcum . . impiis in circuitu ambulare VII. Rem inauditam, incredibilem, ac nullis scripturis s. probatam com imniscuntur, ut Luthero, Calvino, aut alteri, ad verius unive alern Ecclesiae lenium S. Scripturam inter- prexanti pacti cinen ur. Sex propemodi im iecialis latui ste asse tu ut illam Eccle-- sam, cui dedit Deus utque ad conlummationem Sanctorum , in
opus ministeria Pallores atque Doctores in ad carronεm corporis Chνsi me circumferretur omni vento docteina. c. Eph. q. I 3. Cui promisit SpirιIum veritatis in aternum Iohan. I . I 6. Haec
nempe Ecclesia, ita luxta ad ver asios intercidit per haeresin, ut nemo Pastorum in Ecclenis, nemo Dbctoium in icholis auditus,tanto intervallo rem porum fuerir qui integrain atque ab ' omni expurgatam haeresi doctrinam tiadi dei it. Itane veto pomnes lynceii Doctores, instanse, atqce ad munii finem p statura, contra inferni etiam portas, Ecclesia obmutuerunti soli tantum seductores auditi sitht y Quo do corpus ChrisIti. quod est Ecclesia , adisi ari potuit. ii nullus operarius manum adhibuit 3 Quomodo caveri ne circumferretur haec navis omni vento domina, si nullus in ea navarchus clavum tenuit
Quomodo irit m in ea vivere meritatis , si nullum hujus vitale argumentum ' An hoc est ad conjummationem Sanctorum, & in aeternum perstitere, tam subito, nullo relicto vitae indicio,
emori y momodo fides quae ex auditu est Rom. Io. in sine
pradicante manstὶ Quomodo obsequi Christo poterant, &in controversis dicere Ecclesia, s Matth. i R. si Ecclesia, quae erat incorrupta, distingui ab alia certo indicio non poterat . Quis, si haeresis usque adeo invaluit, contra inserni portas hanc ρρευaluisse Ecclesiam dicat i Plane homo non est, in quo sciniat illa attonis maturae ea icei,' qui haec sibi ad verius clatissima S. Scripturae pronuntiata persuaderi linat, ut Lutheri cujuspiam
94쪽
labeiactate conetus. Quamdiu scripturam Novatores audiunt hoc audiant necesse est. Ministerium P o tim se Do-
i doctrina . A quibuscum Lutherus deflexit, a scriptura simul ac cripturam omnibus:u'pectam reddit erroris, quam in custodia depravarae Eccle. Docunque i ertant Ecclesi' Novatorum, suom prouus nequeunt probare Pra dicantium' autoritatem,m unusque docendi a Deo creditum y Nam quomodo praedicabunt,nisi mittantu 'Ro PQ i Lutherus vero & ceteri No-cationem et enecessariam. Et ille videm ad i. cap. Galat. super hanc Pauli Epist. immediatam a Deo vocationem fue Prophetae olim & Apostoli delini sunt non at noscit ι ve- in Ecclisia Episcopis deinde facta est ita Christo Oxdinante. Quare Muncerum ad Dei Immediatam vocationem consutientem ab . urget, ut mi taculi, quemadmodum olim Apostoli se a Deo ad novum hoc opus delectum probet, sibi verd satis esse asse-iu, ab hominibus ad hoc munus vocatum accessisse. At si ex ill 1s postuletur hominibus: qui, unde, quaque autoritate hanc potestatem feceranti res tota Luthero haerebit. Neque enim, ut nonnull1 Volunt, per Do 'pris renuntiati H Gez illi facultas delata ; cum & laici hunc conferre possint , α hoc titulo tantum universitatibus instru ndis aρ us quispiam declaretur ρ Neque ullam in Ecclesia populum docend potestatem olim acceperit, neque iliam, quam Christus Ecclesiae Pastoribus dedit Ioh. zo. 23. peccata remittendi, Ouam facultatem cum & ipsi Adversarii in suis Pastoributan a noscant, legitimos sibi Pastores deesse fatentur. P rro nec Lutherus ut alii volunt presbyterim per Episcopos Roma-l nys inauguetus ad hoc munus fuit, si vere ipse Tra'. de instit. Minis Tom. 2. lat. Nit. l 3 9ρ. docer :per ordines illos saeros neminem sierr coram Deo,aut jacerdotem, aut mini; um,see meram lar am quaudam meaedacii vanitatis. Nihil itaque etiam Adv rsari 'rum concessi'ne, Vci presbyte iam, vel
95쪽
cedit, quod di vel sa atque etiam contraria eidem muneri, fias luetit ue omnia ad ejulmocii potestatem Ecclesia Romana climinandam molitus fit, nihil autem ad sui destructionem solet tende te,& potestas conferri, ut ea ipsa in autoribus ever. latur. Imo velo neo avit te itimam Ecclesiastici ordinis
apud Romanos pol citatem esse s quo igitur hanc pacto sibia non habentibus collatani este asset it p
Aut si concedit habuisse ; cur eos non agnoscunt te il- mos quos etiamnum Romani mittimus Τ Λn forte ante Lu- the tum haeretici nondum fuimus, qui nunc tales Novantibus habemur, qudii modo lepudient , quos olim a nobis ad mile iunt Qua te cum hac via Lutheri me ὀiata vocatio probari ne- . . queat, alii immediatam ipsi vocationem tribuunt , rati hoc Dei consilium, utpote occultatio, facilius adstrui, quam confutati posse. Verum , cui hoc factum potius , quam ipsi I ut hero credamus, qui utant Θ vidimus, reclamat Mira-
cula etiam a Munccro divinam hanc missionem venditanti exitii. Ostendant igitur Lutherani hujus sui patroni miracula. Fractae hic chordae iunt, ditionant, alii enim pro mira cuis habent tantam fidei brevi tempore propagationem . . Sed ejusmodi miracula Arrii etiam fue te , latius plane luam perfidiam spatgenti. Romana velo Ecclesia toto orbe divisa, longe maximum futura est mi taculum. Videamus qui iii utramque Indiam, China: n, Japonem Americam fidemptim d
transtulerint, & an hic aliis etiam supra vim humanam mi- iaculis ejus Doctores non praeluxerintry Alii Apostolorum . miraculis tuam fit malam esse doctrinam putant , diversam - . que ab his miraculorum in Luthero Calvinoque necessitatem non agnoscunt , quod noVam non tradide tit religionem sed veteris institura revocarit. Verum cum hoc principium ab oppositis partibus, contra oppositarn, ut falsum repudie tui, nihil ex illo probabitur. Hoc enim quivis haereticorum pro se adducit ; ut proinde ex re in disceptatione posita, tora retro antiquitate neminem unum Doctorem produc nihil certi concludi possit. Nobis exploratiis mum est , ex
posse, qui cum Luthero aut Calvino patia ex S. literis tradiderit. Ideoque novae hisce seculi si doctrinae probandae mira ἀI-rseque quenquam ante, nisi temere , illis crea
96쪽
Meditata Concordia. Tract. II. 8r
illud certissimum quod Christus Joau. Is. 2η. a Timar. i Si opera non fecissem in eis, q&ε nemo aliin ; peccatum non haberent θα ς uocirca quisquis Luther', Calvino, aliivet; diversam ab ea, quam orbi, Cluistianus , mplectitur, religionem ,praedicanti non crediderit, nullius, Christo j udice, peccati hinc reus habebitur.
IX. ut Lutherus, Calvinus, eorumque affectae suum, quem P hausiunt ex S. Scriptura, sςnsum verum esse doceant; tenentur ante demonstrare, illum queri mana Ecclesia ex iisdem S. Scripturis amplexa est sensum, erroneum haberj. Alias enim hae e Ecclesia in ejusdem sententiae possessione, quam tot annis inviolatam tenuit, jure persistex, neque quicquam a 'etitate alienum obtinere ceti sebitur. Hoc plane omnis ratio arque aequitas requirit ; ut ne possessor sua sede deturbetur, priuiquam
adversarius diser id, iniquo hanc ritulo obtineri, evicerit. Nec sane requiritur, ut haeres possessis abs se rei originen es ac jura exhibeat : juris satis est . non convictum esse de inju
Ex quo capite Ecclesia Romana nullam suae interpreta- . tionis, doctrinaeque exscripturis erutae, rationem aῆ ferre tenetur. Adversariorum hoc onus est, ut Dei hanc verbo contrariam eise demonstrant. Quod quam di u non evicerine, ruunt uis niversa. Hoc autem, ut praestent, omnino est impossibile. Ptimo quidem, quia constat, non tantum ex totius Ecclasiae con ensione, sed ipso etiam scripto Dei verbo, in Ecclesia relicto, ita . ditiones in ea Apostolicas reperiri.
Ante omnia igitur illis 3 emonstrandum est , hane Ee- E clesiae consensionem, tot Patrum stabilitatam sententiis, tot
seculis firmatam, falsem esse; at hoc S. literae nusq sam docent. Deinde evincendum qu Gque ipsam S. scripturam
clarissim is ve bis sallere , quando et Thessal et . & alibi t a.ditiones a scripto Dei verbo diversas in Ecclesia docet existere. Non satis thitur erit demonstrasset 'nilii; in S. Scrip tutis de hac illave doctrina Romanorum reperiri , niti prius
ex illis evicerii it , Ecclesiae universae autoritatern ta H l, Dem
non tantum, sed & falsam ess tum illas quas exhibet, traditi OF nes
97쪽
81 Catholicorum is Protegantium nes Apostolicas verbi Dei, legitim E propagatas non esse. Qud 4 l
Deinde, ipsi met sibi hanc probandi ex sola scripturale
tem , ad nostra in doctrinam evertendam, suamque ex ea denaciale producendam, fixerunt. Aut igitur soli Dei verbo scripto in hae tenduco, aut nisi id fecerint, suis sese legibus condem.
Denique cum in omni controveisia adversarii ad proban. dum adhibeant sententias scripturarum ambiguas, ac pliuium capaces sensuum; Ecclesia vero Romana in certi sensus possessione deprchendatur, rejectis damnatisque oppositis ceteris, demonstrandum ante omnia erit, hunc nequaquam habuisse sensum a veteri primorum saeculorum Ecclesia, per Apostolos non tantum scriptis, sed viva etiam voce instructa, squis enim hos mutos tantum scriptores fecerit, quibus non est dictum, iuletibile , sed pradicate Evangelium hoc vero cum ex nulla possint scriptura, cadunt causa, atque inca si um obluctan
X. Manifeste erroneum est illud judicium convenientiae, quo existimant interpretationem, sive consequentias, Sc ex his conflatos articulos suae fidei, in punctis hoc tempore controversis, S. Scripturae conformes esse, si ve cum illa convenite in eodem sensu sententiaque. Nam appello ad Confessiones Novatorum,& verbum Dei scriptum. Quo pacto demonstrabunt. Obsecro, iisdem utraque verbis sententiisque loqui3 Ex tot ego tamque variis atticulis ad substantiam fidei spectant1bus, vel unum unicum postulo, qui verbis totidem, qui eodem ordine, antecedentibus ac consequentibus iisdem, nulla trajectione verborum, nulla subtractione, adjectione, aut permutatione nulla exhibeatur. Hoc si nequeant, inanissimum illud de con venientia judicium est; cum ungula horum ad sensum evertendum lassicere, inter grammaticos etiam pueros, compertum sit. At citius coelum ruet, quam ut unum d gravioribus fidei articu . Iis Catholicis oppositum, cum adjunctis limitationibus, petnuda, incorrupta, oc non malὸ consarcinatae scripturae vel ba
la suis Confessionibus' ostendant. Et siquidem aliquid ex
98쪽
Meditata Concordia. Tract. II.
scriptura die promptum offerant, ambigua neque suis vobis definita, haerebit sententia. Cum in tali con-Memientiae judicio, & iectissima, atque indubitata esse debeat, omnibusque pallibus expressa. Clit istophosus Schei bletus aeremoniensis Praedicans Lutheranus, in probat. fidei contra Method. cap. I 6. & Joan. Hundius Calvinista, in Toga veritatis contra Meth cap. a. ad Dominorum de Walen burg, hac iri re, provocationem, illum de communione sub utraque specie omnibus praecepta artaculum, ex D. Paulo I. Cor. D. produ
ctant. Icheibi erus item , pWjustificati' solius fidei, Iocum ex
Rom. 3. . II. & Galfa. 3. Pro conjugio sacerdotum I. Cor. 9ἡ . M I. Tim. 3. 2 . adfert. Alia per necessarias ex s. scriptura
consequentias duci asserunt. Ut Hundius ex Christi ad latro-Dem dicto : Hodie mecum eris in paradiso, necessario sequi, Christum non fuisse in inferno. Et ex illo Pauli: Panis quemfrangimuου, nonne participatio corporis Domini es 1 infert: panem tantum esse in Eucharistia .Lutherani tamen nobiscum nullam hu
jus sequelae necessitatem agnoscunt. Sed his locis, & in vernaculo libello nostro iReligions σε treii contra Crocium satisfa-esci m est, & ex nuda S. Scripturarum collatione, quam insessione facimus. abunde per diserta scripturae verba occurritura
univet sim nulli bi ab A dversariis tota scriptura ad has conis noversias faciens recitatur, sed mutilaiunt omnia. Similes hac in te Arianis, qui ex illo Christi Pater maior me es, diminui . latis, aut eversis scripturis reliquis, hanc limitantibus, asserebant, Patrem in divinis, Filio majorem. Qua tamen, ut videtur, scriptura, nihil disertius clari utque dari poterat, ut hi non im- mei ito, hac tant sim spectara, contendere Mi sum sententiam cum S. scriptura ad unguem congruere. sed Vana tantum ja- ctantia: si quidem ex aliis scripturis deducta Patrum sententia, pIus eorum auctoritate valuit.
XI. Cum asserunt multa implicite in scriptura contineri . quae per necessiviam inde deducta consequentiam explici id in Confessionibias suae fidei proponantur, iterum fallunt. Qua in re, suppono, necessariam hanc esse consequentiam, quae nnl
lo casu mutari, aut alifer habere iisdem principiis stantibus, poteriti
99쪽
poterit. Nece sarium enim est, ait Ar i st o t. l. s. M et. c. s. quod aliter se habere non potest. Ita per i cessariam consequentiam Manichaeus ille, qui apud Augustinum muscas a diabolo factas admittebat, convinci ea S . Scriptuta potuit, Deum creasse muscas. ni treavit omnem animam viventem o omne volatile secundum genω suum , creavit m musicas; Sed Deus illa ereavit. Gem I. LI. Ergo & muscas. Haec enim illatio aliter se habere non potest. neque diverius, aut oppositus ex iisdem propositionibus senius instari. At vero qui neganti Ario: Filium esse unius cum Patre substantiae: probare laoc ipsum ex Scriptura per necessariam consequentiam voluerit, frustra erit, ctiamsi hunc elenchum intorqueat. Qui est unum cum Patre, est ejuidem cum Patre substantiae, sed Filius es unum eum Patre Ioan . Io. LO. Ergo & c. Nam Arianus & majorem propositionem negabit, & consequentiam. QMa unum e se, de consenta & amore non minus, quam de substantiam telligi poterit, cum Ioan . II. Christus roget, pio discipulis, ut unum sint sicut O nos unum summet quod de consensione, non substantia accipiendum est. At nullus omnino articulus Novatorum est, per consequentias propositus,in quo similes distinctiones exceptionesquerant.
Ita nihil, exempli gratia, tam apud adversarios receptum est, quam omnes traditiones extra scriptum Dei verbum dam- nandas esse. Hoc vero infallibili sese consequentia probare au' tumant, e X Apost. Gal. I. V. 8. Lui evange sietaverit prater id, quod accepit, anathemasit, Sed Romana Ecclesia hoc facit, cum Verbum Dei non scriptum obtrudit. Ergo anathema sir. Verum minor propositio, & consequentia jacent, quando idem Apostolus 2. a 3 Thessal. 2. I s. loquitur, atque exhortatur, satect tenete traditiones quas didicistis, sive per Jermonem, sive per vigo- iam nostram. ubi tam vivae vocis, quam scriptae oracula audienda mandat.
formant , qui plurium sensuum capax non sit , iisdem-
Nullum, ut verbo repetam , articulum NOVatorum reperies, qui necessaria consequentia innitatur. Ratio universalis est. Quia nullam ex scriptura propositionem
100쪽
lum definitumque in quo necessaria fundetur illatior Plura
enim & unum sibi mutuo adversantur. Quid Z quod Adversarii, in suis syllogismis, alteram propo sitionem ex sola ratione contra nos producant, ideoque cons qusntiae non tantum scripto Dei verbo D sed& humano inni tantur. Quod clim respuunt, suas ipsi consequentias, debiliorem semper partem imitantes. damnent: sequela enim, quae Ievelatum cum non revelato connectit, purum fidei divinae objectum non habet. m. .
Quare si justa Adverseriorum causa est, si infallibili nitun-
tur scriptura,omnes plane, quos nobis opponunt articulos, tenentur vel expressis scripturae verbis, vel necessaria illatione ex utraque propositione per s. Scripturae verbia formata stabili-. re. Nam si vel in uno defecerint, a fundamento veritatis, ac
Quod si tamen sibi permitti velint conci usiones ex altera tan tum propositione S. Scripturae ductas: adeoque verbum hominum cum verbo Dei pro objecto fidei amplectatur:j m aequum metit,ut Ecclesiae Catholicae conclusiones, fideique articulos, al- tela minimum propositione scriptu η subnixos, &t't seculorum consensione probatos, ante no vitias Raas, ex verbo Dei conclusiones tolerent. Aut si has tanquam hominum illationes repudiant, suomet se judicio condemnant. XII. MultiNovatorum per ignorantiam sacrae Scripturae vim sententiamque expendere latis nequeunt, imo plures reperiun
tur legendi omnino impetiti, quibus non lassiciet Pasto' mi suorum Doctorumq; voces audiisse, quo ξ homines illi sint erroribus expositi. Quo igitur hi modo securi esse poterunt; quod in omnibus cum S. Scriptura conveniant, cujus vim non assequuntur 7 Planὰ hos necesse est Doctorum Pastorumque interpretationibus consequentiisque ex sacra Scriptura ductis niti rnisi malis assiimate, eos sacra Scriptura fulciri, quam non intelligunt. Quocirca inexplicabili illos dilemmate consti ingo. Vel concedunt Praedicantes suos, aut etiam suae fidei confessiones, in propositione&erpositione S. Scripturae rudibus facta errare posse; vel esse in fallibiles; si prius admittant, plebs fidelium de sua religione nequit esse secura, cuia ex illius ore Verbum
Dei excipiat,qui illud proponendo expoliendoque falli possit,