장음표시 사용
301쪽
Quare,quum haec promissio ad omnesae singulos Apostolos eorumque suC- cessores & pios,s uo modo re gradu peditineat, nullum inde nouum scutum sacrae genus sancitur: alioqui singulorum episcoporum & fidelium de id gione sententiae, essent stic, literaeae norma fidei: quod non solum rei verstati, sed etiam communi aduersari rum doctrinae repugnat. Ac propterea
ex hisce omnibus apparet,conciliorum decreta non esse inter canonicas secri Huras numeranda: quod adeo persipicuum est,ut id etiam Bellarminus I suita agnoscere sit coactus, S sentemtiam tuam apertissime tela tDe eo cilijs. lib. 2. cap. I t.
Capuae I v. Vnde reliqua, quae de conciliorum auctoritate proponis, facilius conueblentur,
ne decreta,si veritatem, si obsignationem Spiritus Sancti, si praesentiam Christi spectes, idem habent pondus quod sancta
302쪽
apud' Nicephorii) magnae senoetatis
archimandrita ante ipsum,publice co-scenso suggestu ausus est dicere; Si qui quatuor nodos quatuor Evameliis alim ex dequet, anathema. Quod idem Apostoli prae se ferre videntur, quum ex primo suo concilio Hierosolomitano ita seribunt: Viseum est Spiritui Sancto ct nobis. Si Aa, cis. Exulem verba ipsa decretorum consid res nullo modo sunt cum Sacris literis conferenda. Quum haedictatae a Spiritu Sancto,nec tota unum vel unum apiacem habeant, cui non insit suum pondus re essicacitas : unde tanquam di- uina eloquia mentem hominis admiarabili dulcedine & suauitate assiciunt, sicut, toto Psalmo ri8, B. David Pr pheta docet. Conciliorum vero de- mercia a Sanctis Patribus conscripta fue- unt , qui suis verbis veritatem diuinam nobis laquuntur: non aliter atque
scriptor, qui regis voluntatem suo stylo literis mandat. Atque hinc recte dixit B.Augustinus, se nullius hominis libri Eris .ia. tantum deferre arque diuinis litem:
303쪽
non quidem ob veritatem,quae par est in utrisque,sed ob verba M phisiun di- . ctantis, qui fuit Spiritus Sanci us
O neraliu essent scriptura diuina, est dhm cum reliquis Sacris literis auctoritate pollerent, sed, quia secus ante demonstraui,magna est in Deum iniuria, quod ea,si veritatem, obsignationem vir tus Sanax, ct praesentiam Chribus cfemuae, idem habere ponsis, quod 'cta Dei amgelis , assirmare non vereris. Quis vero illud, omisse Dei verbo, humaniso Gregorii ae Theodos' est mori S probare niteris, doctrinae vestrae infirmit tem aperte prodis. Siquidem,ut idemini in Niph ait Gregorius: ad vera praedicationis verba hi praeparat, necesse estut causerem ortagines e seris paginis humat. ut omne quod loquitur ad diuina auctoritatis fundamen. tum reuocet, atque in eo adissum locutiori Formet. Vt enim adiximus sepe haeretis dum seu fludent perversa astruere, ea prostarum , qua profecto in Sacrorum librarum paginis 'o' tepentur. Quamobrem ab
304쪽
humanis liceris ad diuinas Pavuocamus. hresia Pippe (vx ait Augustinusi moestas, non habent ad has res talum pondus amistri stum Manitatis. Quippe nec paremum m maiorum errorsiquendus essed auctorita criptura eum es Dei docentu imperium ut recte monuit Hieronymus. Qui propterea lat--'. Helvidio patrum testimonia obiectanti pie resipondit, Nugae perimm ct fonte v ritatis omiso opinionum riuulas caminamum
Quare si quid Gregorij dc Theodosij
testimonium valere cupis,illud prius ex Sacrarum literarum tantibus probari oportet. Deinde vero quamuis haec, quae obiectas, verba squae generatim accepta, non a nobis solum, sed etiam a Iesiuitis doctioribus refutantur largi--- remur,tuam tamen, de conciliorum Comi iurum decretis, sententiam minime confir-U' 'marent. Nec enim absolute,de omni-hus omnium conciliorum decretis, loquuntur , (de qua re inter nos Quaestio est sed de certis tantum, ijs Viaelicet, quae ad Sacrarum literarum normam, contra Arij, Macedonij, Nestorij, ae Eutychetis errores, quatuor illis concialijs, definita simi. Nam quartum convcilium,
305쪽
188 DE SACRA SCRIPTURA cilium,nimirum Chalcedonense, adeo errasse scribit Gregorius, ut Leoni R mano tribuerit Mniuersatu Episcopi tu uir. ivso lum: quem titulum, promanumachaec flumsidetqueperniciosem, appellat' Ih terea si idem cum Sanctis Dei Eua dihjs,conciliorum illorum decreta hab Corit. Nicen. rent pondus, Catechumeni lapsi tres annos a communibus ecclesiae preeib .M. bus essent excludendi: nec die Dominica,nec in Pentecoste genua ad Deum orandum ulli fidelium essentinflecte da, ex concilij Niceni decretis: quae t
men, Vr alia multa,communi usu ais
gastis. Deinde non solum superbe, sed Leo Epist.si. etiam impie fecissent Iegati Leonis Pontificis & ipse Leo,quoa qu xx cor cliij decreto pertinacius reluctari furirunt: in qua tamen re sancte eos fecisse, vulgo iudicatis. Deniq*: hoc certum est, nec Leonem, nec legatos illius,p rem concilij re Euangelij veritatem quam tu definis j agnouisse: alioquino tam aperte ei sese opposuissent. AD ue idem etiam iusta Leonis solicitio confirmat. Nam quemadmodum
Concilium Ephesinum secundum, quod
306쪽
maod Sanctam synodum initio appenata mi - - ret, postea euentu comperto, meae pinsimae re camiliaem, vita in mersame fidei 'in vitamm, asseruit: sic postquam iam indictum esset Chalcedonense concilium uniuersale, metuens ne de illud, in decretis suis, ut Ephesinum, a vero aberraret,sic eodem in loco imp ratorem alloquitur; Una perimum D minum ma m leseum rarassum, qai regis
--μ- anminate damnata e matrum maepermittatis conetum excitari. Ex quibus apparet Leonem Papam statuine, pri mom, concilia generalia, non esse ce tam veritaris normam; sed contra,v-tatem fidei, esse Sanctorum concilio. rum generalium tartam regulam :d inde, concilia generalia errare posse Minterdum errassc vertim omissis reum testimonii SP ras literas citas, sed ut soles timidi inepte. Ais enim,
madidem Aristoli P a se ferae intentur,
307쪽
virumna is nobis: Vemid nec preio strue Apostoli,nec prae se segre videriis Quonia alia est concilij cui praefuerunt Apostoli aliaciterorum latio. Aposto enim hoc priuilegio donati elatsinguli; ut in dochina errare non possent, quia perpetuo Spiritus Sancti regiumne si
Apoco,i- omnem veritatem deducerentur:-
- - - damna re se diuinitus appellantur Quamobrem, quae desuis ammtis peculiarimi testati sunt, ea naalaad Omnia cocilia generaliaextendin. Deinde,
concilium illud Apostoloris et eriar ,--T: . s pientiores. vestri seri ores laxemve TM R et . no fuit generale sed particulare eccle Hierosolymitanae. Nam unde quaesui probabis (quod ad uniuersale cocilium requiritur) ad illud, omnium reliqu-rum ecclesiarum episcopos fuisse invutatos Itaque eodem iure elogium iblud ad particularia (quae tamen errate posse constat atque ad uniuersalia comcilia, accomodari deberet: ac pxopter nihil ad rem facit. Contra vero concietitorum generalium decreta , non ha-
308쪽
DE SACRA SCRIPHRA. a 'there parem ubique, cum sanctis Dei Euangeliis, veritatem, multis graui mis rationibus probari pinest : e quibus pauca seligemus. Nam quum decreta alia sint de moribus,alia de fide,inutricque concilia errare posse & errasse, Euangelia vero sibi semper constare, apparet. Quod persipicuitatis & bre-ilitatis causa ex aduersariorum com
fessione re reipsa demonstrabo. Nam ad mores quod attinet, Iesultarum crileberrimus Bcllarminus deseribens dis crimina, quibus Sacras litcras concilib. praestare docet, sic Costero aperte miradicit: Tertium est quod in 'i'aera nullarumperest esse error, e etaim a de, Dedem ribu , ct siue Haemetur alie id gemerale dristi ecclesia commune sue aliquidparticulare es adtinum tantum hominem pertinen circ. D concilia in iudiciis particularibus errare possunt, nec non in precetus morum, quae norarati ecclesia, sidunt tantum, aut alteri populo proponuntur. Deinde in fidei decretis concilia uniuersalia errare posse tribus modis Bellarminus experientia victu Gnhetur, primo vi 'itres consinuant Scle' iam in 'um; hi x hgatu Papae. 2. vi
309쪽
latim conciliorum exemplis probat. Quare nonest cur prolixam eius rei&monstrationem a nobis desideres. Pthterea quum concilia generalia sibi mintuo saepius aduersentur non perpetuo vera sunt , multo minus Euangeliis conferenda. Nam Constantinopolutanum concilium , sub Constantino pronymo, imaginum cultum me to amnauit Nicenum secundum Pr bauit: Francosuriense sub Carolo M M , aduersius concium Q Nae num, imaginum cultum iterum damnauit. Quam decretorum dissensi nem falso quosdam Pontificios inet res tollere studuisse, Bellarminus demonstrat.Sic concilium Constantiense 5: Basileense, Papam fieri posse, & interdum fuisse,haereticum,conciliavero uniuersalia errare non posse eisque de Papam subesse debere , decreuerunt.
contrarium vero concilium Later
nense definiuit. Denique, quum Dei
310쪽
verbo 'nihil addi, nihil detrahi,tne ab 'D Apostolis quidem aut angelis caelestia i bus liceat: quomodo concilia parem cum Euangelio ( si veritatem spin xnue habebunt auctoritatem, quum eorum decreta a posterioribus concilijs interdum mutari ae emendari constet3Hoc enim experientia euincit & cel bris ac memorabilis illa Augustini semrentia testatur, suis autem nesciat Dah amphi taram canonica tam ratem quam
Naui Te menti, certis suis terminis cantia Neri, eumque omni rumpo Harita episcv rum lueris ita prepani, ut de icta omnino is bustio disereptari non possit, mrum Memmmel rectum sit quidquidis easiriptum esura uerit: episcoporum autem liter c, Papes com=firmatum canorem ve creta flum, mel Aribuntur, O persermone or a temptarem cae libet m ea reperitiam per ali rum e scoparum gramarem auctoritatem, marremque prudentiam, es per concilia, licere reprehmia, si quid in eis forte a ver tale deuiatum est. Et ipsa comitia, e persi gulae regiones vel euiscia aent, pleri Harum conciliarum auctaritate, qua famem