장음표시 사용
291쪽
editionem Norim b. I 638. i.) innumeris locis. AN ΤΟΝ Β LACK WALL in Auctoribus ieris rins-ficis defenses et illus ratis, L critica x T. Ostendere studuit, scriptores N. T. fuisb classicos, linguam illorum classicain. Eius librum, anglice scripturia, fecit latinum CHRIST WOLLIUS, Lips. 1736. A., qui et ipse sententiam illam acerrime defendit. Post' Blath saltum litigantes conciliare studuit IOH. HENRICUS M ICHAEL Is in dissertat. detextu Novi Testamenti graeco, Hal. ITOT. , ita, Ut hebraismos in N. T. dictione concederet, ipsam vero dictionem puritatis nomine ac laude privandam negaret. Ac fortasse sopita tum fuisset omnis ista controversia, nisi puritatis illius a Piochenio vindicatae novus exstitisset patronuS, C. S. GEORGIUS, quem b. Auctor caeteris ipse subiunxit. E.
CHRIST. SIGIS M. GEORGIUS , qui duos
hanc in rem scripsit libros: Vindiciarum T. ab Ebraismis libros IIL Francos. 1732. ψ. et Hierocriticum m
Defensores contrariae sententiae recensentum
Ex altera parte qui hebraicae similem N. T. dictionem esse statuerent, iuere multi, inter quo S nominandi sunt β. a. 8. 9.) primo loco MART. LUTHERUS et PHIL. MELANCHTHON, non quo hi in peculiaribus libris illud ostenderint; neque enim ipsorum aetate de talibus quaerebatur; sed quod in commentariis suis multa interpretati sunt e comparatione N. T.
292쪽
cum hebraicis , eoque suam de fontibus dictionis Omnis, quae in N. T. obvia ecto, sententiam satis aperte declaraverunt. Idem fecit haud raro IOACH. CAMERARIUS, qui Notationem notitiam) figurarum sermonis in libris quatuor Evangeliorum, Lips. Is a. 4. et in Apostolicis' scriptis, atque in librum et αποκαλυψεως similes notationes edidit L. Irsa. 4. repetitas deinde in Bezae edit. N. T. Cantabrigiensis J, in quibus eodem modo, quo ERAs Mus in Notis ad Has N. T. editiones, dictionem N. T. ex hebraico usu illustravit. Sed mea quidem sententia ΥΠ Eo D. BEZAE in notis ad x T. prima debetur laus demonstratae sententiae, esse N. T. libros obrutos hebraismis, apertaeque methodi hebraismos illos tractandi.
IOH. DRUSIUS in Annotati. in totum C. Te mentum, s. Praeteritorum libris decem, Franeq. I 6I2.4. et in Commensario ad voces Graicas x T . - item Ej. Annotationum iu N. T. Parte altera, Franeq. I 616. q. eamdem rem saepius attigit. IS. C A s A U Η Ο Ν U S in Exercitati. XVL ad Cardianalis Baronii Protegomena in Annales, Genev. I 6 s. q. Consulto autem ea de re egerunt: SAL. GLASSIUS, cuius Philologiae Sacrae - vostris temporibus accommodatae a ph. Aug. Dathio Lipsa 776. Vol. l. 80 praemittuntur disputationes de stilo librorum sacrorum, ideoque etiam Novi Testamenti. THO. GATARER Us in dissi de Novi Instrumenti stilo, Lond. 1648. q. et in eius Criticis, Trai. i ad
293쪽
DE REPERIENDO VSV LOQUENDI N. T. 22I
ad Rh. 1698. Est autem Gaiaherus, qui in Britannia vixit, fatente etiam Ernestio I. a I), omnium haud dubie eruditissimus, qui inprimis errorem illorum, quibus comparatio poetarum lassicere videretur ad demonstrandam N. T. puritatem, egregie refutavit. q. OSES SOLANUS, Gallus natione, qui Lucianum bono commentario illustravit, scripsi etiam dissertationem de stilo T. contra Seb. Vochenium, qua uel ip1a inserta est Rhenierdianae collectioni J. Iou. OLEARI Us in libro is stilo Ν. , qui auctus a ph. Conr. Scirivaretis , cum 'h. Hem Boetieride IIngua A. T. originati dissertatione prodiit Coburgi I 2I. S. Bonae frugis plenus est ille libellus 'etsi brevior, et ad contrahendam familiaritatem aliquam cum iis, quae sunt singularia in N. T. utilissimus.
IΟΗ. VORSTIUS in Commentario de Hebraismis T. Accessere praeter eiusdem cogitata de stilo T. - Horatii Vitringae Animadu ad Commentar. de H
8. Add. IOH. FR. FISCHERI Supplementorum Commentaris Vorsiani de hebraismis A. T. Specimen I. II. III. Lips. 179o. R. q. J. SAM. WEREN FEL s Ius in dis . de silo friptorum N T. fBasil. I 698. quae inserta est Ej. Opinculorum To. I. p. 3II. Lausan. IT 39. q. J. JOH. LEUsDEN rus in libello singulari de Ha Iectis M T. Angulatim de eius Hebraismis, quem denuo Bh. Er. Fischerus, Lips. 1792. 8.s Multa etiam ex hoc genere reperiuntur in I. F. FISCHERI Prolusi. de Vitiis Lexicori N. T. Lips.
294쪽
asta PARΥ. I. SECT. II. CAP. III. 179 8. sed praeter hos aliorum nomina et scripta cognosci poterunt e Buddet isagoge p. Igo I. Mi chaecis introduc f. in N. T. TO. I. p. II 6-223. EL Fheri praefat. ad Leus denti libr. de dialectis N. T. Edit. ll. 179a. 8. Fabricii Bibliotheca graeca, VOLIV. p. 89 seqq. ed. Har . Omnem autem harum
controveritarum de stilo N. T. patrum memoria agitatarum historiam etiam eX posuit C A R. M A T T H - PFAFF I Us in notis eXegeticis in evang. Matthaei,
Leci. II l. p. a 8. seqq. E. J
De appellatione linguae ac dialecti helleusicae.
Quem hactenus descripsimus, N.T. stilus recte appellatur 9. I 6 . Sed fuerunt, primum JUSTUS IOSEPHUS SCALIGER, Animadv. ad Eusebium, p. 134. deinde etiam Io FI. D RUs IUS, qui heLIenisicum mallent dicere. Caussa nominis in eo est, quod
post Alexandri tempora Hellensae dicti sunt Judaei
natione et gente, sed extra Palaestinam viventes, ideo quod non modo lingua graeca utebantur, sed in moribus etiam vitaeque ratione ad similitudinem Graecorum se conformaverant. Quum enim hi Judaei per Ptolemaeos, Aegypti, et Antiochos, Syriae reges huc illuc abducerentur captivi, ita sunt immiXti Graecis, Sie hunc stilum iam appellavit sIXTINUS A ΜΑΜΑ
in Antibarbaro, p. I 4. - Hellenistici autem appellationem non, quod putabat Salmasius Ossiileg. L. H. p. 2 87., a DRV SΙΟ primo Annotat. ad Acta App. VI, 6. in Criticis Sacris, To. IV. p. et i 93 , sed a SCALIGERO usurpatam fuisse , ante Ernestium et alios monuerat Hottingerus Thesaur. philolog. p. 3set. , et ipse Drusius
I. c. ad Scaligeri animadversionem provocavit. E. J
295쪽
cis, ut in multis rebus patriorum morum oblivio iis ac desuetudo veniret, succedente in illorum locum graeco sermone graecaque vivendi consuetudine. Utebantur autem Hellenistae tali sermone graeco, in quo plena essent omnia hebraismis et multa ad verbum ex hebraicis translata. Hunc sermonem, quem et Novi
Testamenti libri habent, si quis velit hellam leum appellare, non repugno: modo Caveat, ne cum D ANIELE HE INSIO peculiarein aliquam dialectum intelligat, eo sensu quo doricam, aeolicam, ionicam, atticam dialectum dicimus. Erraverit nimirum iste non minus, quam qui in libro latino. g0rmanismis referto, agnos at peculiarem aliquam dialectum germanicam, aut in sermone, qui nunc est inter Judaeos, mixto e vocabulis hebraicis et germanicis, singularem dialectum hebraicam. Etenim non est diversitas' interminationibus , formis et constructionibus quibus. dam: qua diversitate dialecti censetatur : sed prorsus nova est diversarum linguarum miXtura. Verum, quum DANIEL ΗEiΝs Ius dialecti verbum hac in re usurpavisset sin Praefatione ad Nonni, episcopi, Paraphrosin Evangelii Iohannei, Lugd. Bat. 627. 8. in Exercitationibus Sacris ad x T. Lugd. Bat.1630. denique in Exercitatione de lingua Hellenistita et Hellensis, L. B. 1643. 8. add. Ej. Apologiam adversus
Crotum, i646. I 2. J: quam ViS Universae caussae non multum obesset error Viri, qui saepe Versaretur accuratissitne in illustratione et explicatione graecarum dictionum ex hebraeo sermone et tamen inde exorta est controversia, plena quidem eruditionis, at non aeque plena humanitatis. Nempe nactus est Heliasius adversarium, ingenio et eruditione pollentem, CLAUDIUM
SALMASIUM, qui sententiam de lingua hellenistica, quae esset peculiaris Novi Testanaenti dialectus, refutare
296쪽
224 PAR T. I. SECΥ. II. cΑP. III tare institueret in libro de Helleusica, sive Conmentaris controversam de lingua hellenisica decidente ξ Lug&1643. Adversus quem librum quum suam Heinsius sententiam defendisset: eodem anno edidit Salmassius fontis linguae helienisicae, sive Confutationem exercitationis de Hellanilfiea. Ille aegerrime ferens, sententiam suam quasi sepultam esse, acto funere, alium librum opposuit. Quul tum Salmasius 3 In lucem prodidit Olyilegium linguae heuenisticae, sive Appendicem ad Confutationem exercitationis de Hellenisica L. B. I 6 3. 8. J, ut, acto iunere Hellenisticae, ossa etiam et cineres eius, in unum veluti collecta, penitus delerentur.
Quaestio haec de dialecto bellani ira quoniam ait multis negligenter et obscure tractata est, ab aliis temere confusa cum quaestionibus, quae Omnino ad puritatem linguae N. T. aut vindicandam aut reprobandam pertinerent, a nonnullis etiam consulto ad errorum praesidium atque tutelam traducta et
usurpata; liceat eam, perspicuitatis iuvandae caussa, sic vocare in disceptationem, ut illius duo potissimum capita constituantur, quae rem omnem uni
obtutui commode subiiciant. Primum enim quae rendum est, quinam dicantur et incti fuerint Hellenisae; deinde e natura dialecti explicandum, rectenean secus in historiam litterariam introducta st dialectus hellenifica. Ad primum quod attinet, de Hellenistis variae fuerunt eruditorum sententiae ' , sed in his tres in primis celebrantur tum ob probabilitatem ad persuadendum, tum propter auctorum famam et auctoritatem. Nimirum
'b Septem enumeravit, quamquam non satis accurat IOH. ALB. FABRICIUS Graecae VOl. IV. p 893. not. p. ed. Hartes. Add. FABRICII Lux Eva)gelica,
297쪽
Nimirum Hellen istas REIN s Ius Dinprimis Ari-sorchi Sacri P. I. Cap. X. p. 9S. et P. U. Cap. Vn L p. . 98sq. edit. L. l . t 63 9 is L emen d tioris appellavit, qui genere essent Judaei, sed extra Palaestinam, maxime in Aegypto, uti persi viverent, utentes et graeca versi olle biblior urn, et graeco Omnino sermone, quem ad hebraicae linguae ingenium inflexerant. S A LM AS I U s contra de Hellem Vira
inprimis p. I9Osqq. cob. Epistol. dedicator. p iasqq.) Hellentitas dixit fuisse Judaeos, non gente et natione, ted religione, ad quam accesserant per proselytis natam, diesiosque ita fuisse, sive Pala stinam incolerent atque Hierosolyina, primit iam Palaestinae urbem, sive etiam e X tra Palaestinam versarentur; Judaeos vero vel Hebraeos, Hellenis lis istis oppositos, appellari proprie Judaeos originarios: addidit etiam, illos tantummodo proselytos iustitiae e Gra, cis graecam in synagogis ulurpavisse bibliorum versilonem, quam Judaei nati numquam
in Palaestina agnovi sient. IOHANNEs denique Li GH TFoo TUs in addendis ad Hor. Hebraic. iurior. XII cap. L Opp. TOin. II. p. 929.), He insit, decessoris sui, sententiam explicatius declarandam
ratus, Hellen istas ab Hebraeis sie distingui voluit, ut Hebraei essent Judaei Palaestinenses, Babylonii, Assyrii, Syrii, qui ollata es vernaculam habuissent
linguam hebraea in vel syro - chaldaicam, Hellenistae autem Iu .laei uuidem ortu, sed inter gentes habitantes h διοισπορα, quibus vernacula fuisset graeca. insi sententiam amplexus est MOR Us noster non modo in his lectionibus hermeneuticis, verum etiam in aliis, quas a. 179O. super Actis Apostolorum fecerat. In quibus cap. Vs. V. I. sic commentatus est' ): Uuerela
Noli piguit e schedis meis me transscribere totum locum, e quo mens b. Auctoris clarius intelligeretur, e quu-
298쪽
26 u rela orta es ab Hellani is a versiis Hebraeos e qai ambo mitione Iudaei , duplicem cla seni ejiciebant. Hel lenisae , qui Iudaei vati , sd habu antes per Pipam mi-nbrem inter me; υό Graecos, graecos 'mores imitabantur,
et primo omnlam Graecorum cingesam Πjurpabant , iunonnullis vel sc graeci ou es, ut i cum doetrimento religionis is ordina seret. Hi igitur Ddaei dicuntur Hellent line, et ipsum verbum id iudicat. Nam ita 1νίζειν es straecissure, graeca stadio, graccos mores sequi, ut
Galat. Ii, I l. hidaizare, iuda os mores sequi, Iudaeorum ritta vivere. Haec graecorum mortim imitatio quiem quamdam speciem levitatis excitaret, inde odium ortum es caeterorum Judaeorum adversius Heύρ-
nisas. Sic igitor, quum ali cissis Ddueortim dicatur Hebraei, in ediguntur Iudaei, non modo nati, sed et tenacissimi iudaici moris tu omnibus, sermonis hebraici, rituum iudaicorum. Tales sint, quibus scripta es epistola ad Hebraeos. Haes enus b. Auctor. Verum ponderatis argumentis Omnibus, quae et SALMA
quoniam . quam DTN D ΟΠ Us noster, Vir Doctissimus, e scholis Mori edidit Verisionem et Explidationem Actuum Apostolicorum Lips. Ι79 . , in ea Vol. I. P. 13a. diversa prorsus et discrepantia reperiuntur. Nam in his b. Auctor Salmasi veriorem sententiam sequutus , HADui has ita discrevit ab Hebraeis, ut hi essent Iudaei nati, e pareutibus ill laicis nati, ritibus iudaisis et lingua iudaica urentes maximeque m Palaesina viventes ;illi contra et istis Iudaei, sed non nati parentibus iudaeis, verum parentibus graecis , vel paganis G quorum parentes ad iudalaam religionem transissent, et prosel ii facti fuisjent, praeterea ritus graecos Observarent, lugua graeca merentur et extra Palaestinam viverent. Haec et caetera
utrum Din dorsius e prioribus Mori scholis hauserit, oblitus notare, quod in aliis locis diligentissime annotavit, an ex alio sonte duxerit, ut passim striat quaedam inutilitatem lectorum aliunde deprompta equidem non ausim dicere. i
299쪽
DE REPERIENDO USU LOQUENDI N. T.
τε καὶ προσήλυτοι commemorantur. Hos Vero inter
Cap. Ul. I. Hellenistae rei eruntur, atque in his v. s. NicolauS, Iiroselytus Antiochenus, manifesto indicio, Proselytos et Hellenistas a scriptore non distingui. Distinguuntur autem cap. X l. Flellenistaea Judaeis, et cap. VI. Hebraei ab Hellenistis, qui
non sine quadam indignatione dolerent, viduas suas in quotidiano ministerio praeteriri, solisque Hebraeorum viduis indulgeri hoc, ut ad id negotium deligerentur. Constabat ergo ecclesia illo tempore e duobus hominum generibus, Hellenistis et Hebraeis, qui etiam dicerentur Judaei. lam recte, nisi fallor, Salmasius veloci stilo quaerit p. 176. MQuae ratio nos cogit eo loci Hellen istas de Judaeis interpretari Z N im quid H braei non erant Judaei pQuis uspiam Hebraeos a Judaeis distinctos meminit Z Vbi hoc l0ctum est Θ Omnes auctores, tam
exotici quam sacri. indisserenter utroque nomine utuntur ad significandam recutitorUm gentem. Pro- matur vel unicus ex aliquo auctore hebraeo, graeco, lutino, pagano, christiano locus, quo discrimen istud 'Iουδαιου et statuatur etc. Sane non fuit discrimen, nisi quod antiquior esset Hebraeorum appellatio, et generalior, et ad universam gentem pertineret, quum Judaeorum denomi, natio ad religionem maxime referretur, eosque potissimum et proprie attingeret, qui in Judaea constitissent. Quod si recte et ex mente scriptoris in isto Allorum loco PIebraeos ab Hellenistis distinximus: sponte intelligitur, quamobrem Paulus, quantumvis Tarsensis, atque sic inter Graecos et εν
300쪽
ex parentibus hebraeis natus, nusquam se appellaverit ελληνιτην, passim contra Philal H, 5. Colli a. or. XL 22.), poteritque Eliu neX hac re Salmasianae opinioni firmius praesidi uinquaeri. 2) Concedi nullo modo potest, illam hel lenisticam linguam Judaeis omnibus, per totum
terrarum Orhena disperus, stib ira octinque tandem aere vel quocunque in loco degerent, communem fuisse linguam, quum verbis exprimere menti S CO-gitata vellent. Concedi non poteli, Judaeos in Perside et in India natos, aut in Italia et aliis Occidentis partibus genitos et educatos, in quibuS nullus est et apud plebem graecae linguae usus, istam
graecam linguam usurpavisse. Quapropter absonuin sit, omnes Judaeos, in Q mnibus orbis terrarum partibus constitutos, praeter solos Judaeae incolas, cum Heinsio appellare Hellen istas. - Caeterum ipsum verbum ελληνιζειν a Graecis dupliciter adhibetur, generaliore primum notione, de quocunque, qui graeco sermone τωι Ελλήν 0ν utitur,
opponiturque hoc sensu omni alii peregrinae vel exterae dictioni, deinde I rictiore significatu, de eo, qui aemulatione et studio graecae linguae est scientissimus, qui politius linguae graecae genus, quod Atticorum erat, sectatur. Utraque igitur signiscatio verbi huius et dricli ab eo 'Eλληνι τῆς quemadmodum diversa ab ea est, quam He insitu S,
Scaligerianam sententiam et tenens cupidius, et multo imprudentitis amplificans, ipsi subsecit': ita omnino hemm Pa tingua veteribus tam re, quam nomine fuit incognita. interim - quidni enim ingenue agamus Θ - quamvis incommoda esset apinpellatio, Vnde Exhelioniblos vol Apheltensas maluit dicere