장음표시 사용
311쪽
DE REPERIENDO USU LOQUENDI N. T. 239
Quapropter sacri interpretis studium maxime referri dei, et ad scriptores non modo populari oratione usos, sed etiam aetatis non remotiori S , h. e. eos, qui non ita multo ante, aut non ita multo post Apostolorium tempora forueruiit, aut in ipsam illam aetatem inciderunt: qui quidem non dedita opera imitati sint veterem Atticorum dictionem. Nam quo tempore imperium Macedonicum per Alexandri M. arma Uni Versum propemodum terrarum orbem pervasit: eo tempore graeca etiam lingua latius est sparsa, venitque ad omnes regiones, quas Alexander sibi vies ortis subiecerat. Hinc nouus gentium nexu S. Etenim siclit populi illi devictoi multa eX graeco sermone receperunt; ita fieri non potuit, quin lingua Graecorum admodum deflecteret a forma sua et puritate, quam habuerat inclusa finibus Graeciae, et per commercium cum populis Asiaticis, Africanis, Europaeis peregrina a milia adscisceret. Haec epocha linguae graecae, qua tantam subiit mutationem, in historia litteraria dicitur epocha Macedonica, atque hinc nova illa linguae graecae forma nacta est nomen dialecti Macedonicae. l. 16. . fCir. STUR ZII COIn-1nent. 1. de DialacI0 Alexaudi tua, p. 18 seqq. E. Fons ac princeps auctor huius novae graec talis f. I9.) esst PO L Y A1 U S, qui ducentis annis ante Christum vixit. Vere potest dici, qui optimos Graeciae scriptores probe intellexerit, si deveniat ad hunc, illico sibi nova omnia videri, ita ut necesse habeat, denuo sumere discendi operam. Aueo ille distat a caeteris, tum in significationibus, tum in novis verbis ac phrasibus adhibendis. Quam in rem lectori titilena in primis operam navat Lexicon PolybianmIι, Erne
stinae editioni l Lips. 1763. I 64. 8. J adiectum fet
auctum nuper multis modis a Zoh. Schwe hae ero, novissi-
312쪽
vovisseno Polybii editore, Lips IT 9- I79ς. Tom. VII l. E. Post Polybium ex hoc genere superstes nobis est
DIODORUS SICULUS, qui Vixit aut ate Julii Caesaris, satis illa propinqua temporibus Apostolorum. Vtriusque autem scriptoris usu et comparatione potissmum opus eii propter historiae nexum. Sparsis enim poli tempora Aleaeandri M. Iudaeis per Aegy-yriim, Syria sit aliaSque provincias, quum initium sieret helleni 1 iCae linguae; assumpserunt illi novusnhunc habitum se non is, qui eX iis, quos diXi, scriptoribus ac libri; V. T. apocryphis clarius intelligitur. Talis etiam est praefatio evangelii Lucae, quae pro Xime accedit ad dictionem Polybii et Diodori . scripta sine omnibus hebraismis. Eadem est stili rahio in Acto- Tu in ultimo capite et Luc. HI, 4O - fin. Caeteris libris N. T. mulici sunt, praeter hebraismos, e X hae forma lambendi adspersa' in quibus nunc eXempli
, Coloss. Π, 2 O. , de haudare, Coloss.ll, I 8. Inde sit, Ut eX iis scriptoribus, qui observationes in N. T. ex his collegerunt, quod PE TR. WESSE LINGiUS E DIO dur0 mn laotis ad eum) et GEO. RAPII ELIUS eX PGlybio et Diodoro instituit, ut igitur eX istis tantum possit derivari ad illustrationem sacrorum librorum, quantum e X commentariis in eos proprie ac de industria conscriptis vi X capiatur. Nominatur ex hoc genere ab Ernestio etiam ARTEMIDORUS 3. I9. , qUi saec. 2. tempore Antonini Pii vixit. Vtinam modo esset eius Onetrocriticus, in quo somnia interpretatur multa cum supersitione, lectu digniori Vereor enim, ut fructus inde redundans operam et tempus positi coinpensare,
313쪽
Rec ius, opinor, addi illis poterat FLAVIus ARRIANUS, qui imperante Hadriano floruit et cuius libros idem, quem supra laudabamus, Raphelitis ad ehplicandam N. T. dictionem utiliter adhibuit. Libri inscriptio haec est : Aiu utationes philologicae in N. T. ex Polybio et Arriano collectae a Ge0. Rapheli0, Hamb. XII q. 8. E. JPraeceptio II. Comparentur cum oro Testamento hebraica, et quidem ope Dei fluitum antiquarum Veteris Testamenti U. 2I. 22.). Qui cum hebraicis aliquam familiaritatem contraXerunt, quod legerunt in V. T. , id relegant in AleXandrina Versione. EX perpetua enim hac comparatione consequentur id, ut in promptu semper habeant, quae hebraica quibus graecis eXprimi soleant. Inter legendum autem recordentur eorum, quae in N. T. totidem saepe verbis leguntur. Caeterum de his versionibus earumque usu uberius dicetur alio loco, Sect. 11. c. VII. quod V. . Praeceptio III. Comparatis ver fl0Πibris V. T. ,eomparet aliquis libros V. T. V0cryph0S f. a O. eXtr. . Nam haud dubie ibi et in verbis et in formis loquendi eadem es: et hebraigans et popularis de rebus sacris dicendi ratio. Praeterea historicus stilus apocryphorum librorum necesse est: simillimus sit stilo N. T Quid dicam de modo cogitandi et tractandi 8 Nam et scriptores librorum apocryphorum tuere Judaei, eo- di que modo res et cogitarunt et tractarunt. Hinc permulta insunt in illis libris, quae in Veteri Testamento non reperiantur, sed reperiantur in Novo. Cir.
Hebr. XI. colh Siraci d. XIV. XU. Et optabile sane erat ob multiplicem fructum, maioremque illum,
314쪽
quam quis fortasse opinetur, ut studium istorum librorum magis inagisque incalesceret, transferreturque ad N T. interpretationem. - Denique conferri
otiam debent libri Novi Test. apocryphi, quos in C0dice ap0crypus N. T. collegit et illustravit I o H. A L g. PA RICIUS Hamb. II I9. 8. . Caeterum plura hanc in rem coin mella Orata sUnt in s EMLERI APparatu ad libet Mem x T. tuterpretatis iteru, libro eXimio,
Iure ac merito optavit b. Monus, ut diligentior te illo constantiorque comparatio librorum a 'Ccryphorum Veteris Testaurei ti interpretationi N. T. succurreret. Tale autem pretium cur libris illis statuatur, haud in obscuro est. Quum enim Hebraei, in eXilio sparsi, novOS mores et ritus, novamque ingenii culturam et religionis philosophia insumpsistent: tum postea in primis, eX quo prope Jordanem consederant et Alexandri aetate Graecis vivebant immixti, tanta est iacta ingenii, consuetudinis, disciplinae, etiam linguae illorum, mutatio, ut non tam degenerasse a moribuS maiorum, quam ipsi e X se nati fuisse viderentur. Jam argumenta librorum apocryphorum V. T. , et opiniones in iis eXpressae, , aperiunt nobis omnem fere cogitandi et sentiendi rationem, quae propria fuit Judaeorum duobus postremis ante Christiana natum saeculis; ingenium vero auctorum, sententiae, tractatio, ipse denique sermo adeo consentit cum ingenio, 'componendique et scribendi genere, quo Novi Testamenti scriptores usii stant, Ut, si a V. T. eiu SqUe versionibus graecis discesseris, illius interpretandi non habeas adminiculum praestabilius. Itaque fuerunt, qui vel de utilitate, ex istis libris capienda, universe monerent, additis aut rerum aut verborum quibuS-
315쪽
qitibus dana eXemplis; vel rerum, sententiarum, doctrinarum, morum et institutorum, in iis obvenies atriim, illustrationem traderent et ad eXplicandos N. T. scriptores transferrent; vel iisdem Apocryphis ducibus, singularum vocum tormularumque notiones, quales reperiuntur in N I , persequerentur et eXplanarent. Ad priorem scriptor uinclassem refero GEO. IOH. HENRII dissert. de tis librorum apscryphorum V. T. in N. T. Halae I Ti I. u. et in Theod. H uti et Coiir. 1 enii Tlaesauro novo
theologico philologico L. B. et Amstet. 173 a. f.
de pete ida rei rem, quas libri N. J continent, e libris V. T. apocrys his illustrati0ue, Vileb. 1787. Ide usum in verborum maXime, hic in rerum illustratione posuit. Ac rerΜm sane, quae in N. T. memoratae, a V. T. Apocryphis lucem suam exspectant, longe dissicilior et operosior est explicatio, cui prae caeteris gnavam et utilem operam Pr sebuit I. SAL. SEMLERUS in paraphrasibus. Adde, ut exempla talium disquisitionum, quas pauci attingere sunt ausi, cognosca S, FRIS CH Ver-gleichung et D eheu deu Ideeu, welche tu de;ι Apscrypheri deae A. T. Mi d d. Schristea des x T. liber Dis
vrid VergeltΠηg, Laps. IT9'. 8. Coll. EI CH-HORNI 1 BibI T. V. p. 36 3 sqq. STAE UDLiN historia doctrinae de futura c0rporum exanimatorum imstauratione, Gotting. IT92. q. Attigerunt praeti rea mores, instituta et opiniones Judaeorum, quatenus ex apocryphis V. T. libris discuntur, passim
316쪽
N I U Sr quamquam et hi de verbis singulis et furniit-lis l0quendi multo plura attulerunt. Vtroque in genere etiam versantur alii libri, ita tamen, ut prius in his quidem, quorum indicem dabo, diligentius
Japientiae, Prolus L Vl. Onold. II 6. T. q. et Ej. super libr0 sapientiae , P. II. Sen. l. 3. Onold. IT 8688. q. contra Hassium). I. F. KLEUKER Sal0w0Nische Denkwurdighelteri , Rig. 1786. 8. - Sed adloqrieudi gerilis cognoscendum utiliter adhiberi possunt IOH. WAL LENII AMustati. phil0h criticae tu librum, qui inscribitur Σοφία Σαλουιύνος, Gryphis v. 1786. q. I. C H R. FI E LII Π sotis thesaurus philolog.s Lexiesu tu LXX interpretes et scriptorea' ay0CG phos V. T. P. 1-Hl. Hag. Com. IJT9. 8. J. SCHLEUS NERI Dieilegia ad Bielii Lex. H. Lips. I 84 86. 8. Ej. Lexic0n iii N. . - Nuper denique colligendis iis et explanandis, quae in Novo Testamento ex Apocryphis Veteris illustrationem capiunt, eruditorum desideriis occurrere studuit CHR.
THEOPH. K UINO EL, auctor Obseroatio utim ad
N T. ex libris apocryphis Q T. Lips. 1794. 8. Sed
postquam Io H. GODO FR. EI CH HORNIUS Ulam
librorum apocryphorum V. T. interiorem sua intro du-
317쪽
DE REPERIENDO USU LOQUENDI N. T. 24s
len des A. T. Lips I 03. 8. felicissitne aperuit, et conferri lana critica studia ad libros illos emendan
tica m in V. T. libros apocryph0s, Gotting. II 89. 8. I. W. LINDE edit. nova Seritentiarum Jeju Siracidae, Gedani 1795. 8. , denique Apocrypha etiam Novi Testamenti scripta excuti et elucidari coeperunt: in toto hoc genere larga superest materia, in qua tractanda plures possint cum fructu non grammaticae solum, sed potissimurn hi toridae interpretatistiis N. T. laudabiliter aemulari. Nana et is, quem ultimo loco nominavi, doctus ac diligens Observationum auctor in verborum magis, quam in rerum explicatione elaboravit, terminarique operam suam voluit finibus librorum apocryphorum V. T. , non adscitis in communionem studii, neque apocryphi S N. T. , neque pseud epigraphis utriusque Testamenti scriptis. Caeterum Apocryphorum M vi Test. explanandorum, et ad usum criticum atque exegeticum tran Sterendorum, nuper praeclarum initium fecit G U I L. LU D. B R U N N L U S,
edita disqui psione hist0rico - critica de indole, aetate et usu libri apocryphi , vulg0 inscripti Evangelium Nicodemi, Berolin. I79 . 8. Spectat iste usus potissi inum Matthaei evangelium. Cfr. Gotti; g. Bibl.der Mei seu theslogi scheu Litteratur , Vol. I. p. 762ITO. - Ad universum huius notae argumentum adde Commentat. Anonymi: Von deu Apocryphisti id Pseudepigraphis der Judeu, in Beytrageu gur Be- for i. d. verit. Derihens iu d. Religi0u, P. IV. p. 19 Oseqq. FRICII BibI graeca, Vol. IIL p. II 8 VOl. IV. p. 822 sqq. ed. Hari. E. J
318쪽
PART. I. SECT. II. CAP. III. Hebraica comparanda etiam in formulis bene graecis
Vidimus supra I, ), fieri interdum, ut idem verbum et genus dicendi simul et hebraicum sit et
bene graecum; siquidem omnes linguae communes quosdam habent dicendi modos. Fit etiam, ut ex utraque ratione sensus e Xssistat non incommodus, sive hebraice verbum capiam, seu graece. Sic formula απ Θνήσκειν εν αμαρτίαις, si capiatur hebraico sensu, erit non iam physice diem suprernum obire, sed tropice ius licem feri yr0pter 3peccarta ; sin capiatur graece, denotabit simpliciter: dijcedere e et ita in is , delictu, iub iis faciliores ut quum quis furtum iaciens occiditur
ἐπ αυτοὶ ωρω. Vtriique explicatio verbi poterit accommodari loco Jola ann eo, cap. UllI, I-2ψ. Verum in talibus, recte monetur j. 23.), hebraicum potius Uam graeciam sensium sequendum esse. Probabilius enim est, hominem hebraicum genere, usum esse phrasi laebraico more, quam graeco, praeserti ira ii hic sit rarior et exquisitior. σπερματος Hebr. X , II. si capiatur graece, constat, καταSαλ-
σπέ μοι esse semeti spargere in agri.ς, dici etiam tropice de coirit utri usque se Xus. Si capiatur hebraice, significat posteritatem. καταSάλλειν autem in Uersone Alexandrina est rei fundameritum p0Here, facero initium rei, ut in illo του κότμου. inc hebraico sensu erit: punere fuit tamentum familiae, i. e. gignere filium, e quo deinde iam ilia copiosa prognascatur. XII. Iu primis in stilo dogmatico. Recte autem praecipitur, in primis dogmaticum
siluiu N. IT, qui religioni Christianae proprius sermo est,
319쪽
est, ex hebraica lingua semper esse l. 24. interpretandum. Asteram istius stili exempla. Timere Deum eX usti linguae hebraicae est revereri, colere Deum in universum. Cognitis Dei si aestimetur more dicendi hebraico, non modo est scientia Dei, quae inest in animo, sed oriundus etiam inde Dei cultus ac reverentia ideoque et theoretica et practica cognitio.
Similiter si angeli dicuntur sic, ut spiritus sint hominibus eXcellentiores; si dicitur σοὶ ζειν; si non tantum indicat ore fateri delicta, sed mente sua agnoscere et improbare, quae commissa funi, sontem et poena dignum se censere; ea Omnia non possunt nisi ex hebraica lingua derivari. Caussae autem, cur in his maxime verba duci debuerint e libris sacris V. T , sunt in promptu. Primo enim doctores religionis erant Judaei, qui Omnem suam religionem hebraice didicerant, qui inde a pueritia hebraice cogitabant, qui vocati denique ad
docendi munus, non poterant nisi vernaculo more exprimere omnia , quippe alieni a litteris graecis Deinde consentit Novi Testalii enti religio cum religis ne Veteris Testamenti, consentitqtae velut aliqua illius continuatio, h. e. sic, ut in locum ritualis cultus successerit interior aut spiritualis cultus, . in locum oeconomiae legis successerit alia oeconomia, utque
imperfectiora illa et obscuriora facta sint perfectiora
et clariora. Sed quae continuantur, ea in sumna a tamen eadem vel eiusdem generis sunt. Sic
σΘm τῶ Θε B est in Iudaica religione; est etiam in Christiana. In illa est: templum adire; in hac continuatur, sed sic, ut imperfectum fiat perfect ius: mente accedere ad Dei m. Pariter quum multa in V. T. legantur de victima, sacerdotibus, templo dei; ea quomodo, remotis figurarum umbris in N. T. transie-
320쪽
rantur ad Jesiam morientem, morti se offerensem, ad coetum Christianorum , id ne apparet quidem satis, nisi necessitatem perspicias stilum N. T. dogmaticum interpretandi ex V. T. libris. Pendet etiam hinc omnis modus de cultu Dei loquendi in N. T.: velutiquum gratias agentes Deo dicuntur victimas labiorum
ac laudis illi offerre Sc. Sed ad hanc dogmatici stili indagationem atque
explicationem adhibenda est ea cautio, ut ne dogmata eruamus e formis verborum et temporibus itemque e numeris verborum et nominum, in quibuS non raro sermO N. T. aberrat a graeca ratione et hebraicam
Numeri verborrem. Vbi Deo in N. T. adscribuntur οἰκτιρμcι, quaeri multum solet de illo plurali, quo describi autumant immeusam Dei misericordiam. Verum hoc dogma ex illo plurali eruitur contra loquendi usum hebraicum, qui numero illo misericordiam sine omni emphassi aut descriptione magnitudinis exprimit. Nam in singulari uterum indicat. Ρariter erraverunt, qui eX plurali numero stabilire dogma de pluralitate personariim non dubitarent, aut e X coniuncto Verbo singulari cum plurali demonstrare trinitatem conarentur. Erraverunt, qui e pIurali numero ουραγοί, argumentum dogmaticum repeterent de pluralitate coelorum
aut illi numero superstrirerent opinionem de aliquo summo coelo, in quo Deus sit et thronum repositum habeat. Ad formas verborum ac temporum quod attinet, non satis desinita sunt tempora hebraica et ita iniscentur invicem, ut nihil inde possi dogmatice erui. Ita futurum tempus saepe vim habet praeteriti aut praesentis,