장음표시 사용
301쪽
DE REPERIENDO USU LOQUEND I N. T. 2 29
pellatio, neque historicis argumentis aut auctoritate veterum suffulta, tamen ea concedi poterat He inisso, rem centies e X plicatam declaratamque significaturo quam brevissi ine, modo duas adhibuisset in usu vocabuli cautiones. Prima haec erat, ut diserte indicaret, se in usurpando novo nomine respicere duri taxat ad linguam, qua scriptor aliquis usus sit, h. e. ad elequutionem, quae animi sensa verbis graecis et compositionibus hebraicis e X-
primit, non respicere simili ad gentem, e qua scriptor ortum duXerit, aut ad locum, in quo vi Xerit. Quod si vel uno iii loco diserte admonuisset He insitus, obscure enim significavit aliquoties,
Ap0l0giant pro Datn Heinsio adver)iis Io: Croti ca-lrsmmas p. II seqq. p II 8 seqq. : poterat sane permultas adversarii calumnias, populari assensioni accommodatas, facili negotio eludere. Nam, ut certe quaedam e X iis promamu S, quae Salmasius non
sine specie quadam probabilitatis identidem sugesilavit, ilia usus cautione poterat Hein 11us Alexandrinis V. T. interpretibus invidiosum nomen imponere, qui, quamquam fuerunt gente Hierosolymitani, tamen vel linguae illius principes auctores extitere, vel ii certe, quorum studiis ea latius dise
se minari coepisset; poterat etiam, si loqui lati ius ')P 3 vellet,
o Quod voluit. Aperuit hoc, certe innuit Aristarchi Sacri p. zor ubi linguam hellenisticam dicit habere auctores interpretes Ale Xandrinos, quos non tam in singulis sequuti , quam in scribendi ratione su equuti sint au-- geli liae et Apostoli. Etenim, re diligentius aestimata, sermo Alexandrinorum illorum ab eo, quo usi sun d scri
ptores N. T. , sane multis modis discretus reperit vita Subierat lingua mutationes varias: novae multi S Voca
bulis tributae significasiones, et praeter hebraismos
302쪽
23Ο PAR T. I. SECT. II. CAP. III.
vellet, communicare illi ut nomen cum Evangεlistis et Ap0itolis, quorum plerique et ii in Judaea ViXerunt et post mortem Christi perdiu Hierosolymis
habitarunt, tamen omnes eadem lingua liebraeo-
graeca usi sunt. Quid dicam Nagaraeos Christianos, qui quum essent origine Judaei, incolentes
urbem Beroeam e X tra fines Palaestinae, solamque, Epipla anto teste, linguam hebraicam e XCOlerent, graeca prorsus neglect a, nisi ista, quam diXi, cautio adhibeatur Heliassianae appellationi, ex una qUidem parte Helleniitae, ex altera Plebraistae censeri ac nominari debent. Quod quam ridiculum sit, nemo non videt. Sed ne ridiculus existimetur ipse Ue insus, cuius equidem et eruditionem Et acumen etiam in hac disputatione maximi iacio, sedulo monitos cupio te es ores, ut in legendis Salmasii commentariis, subobscuris interdum et plane ἀμ εξ οδευ- ad istam ab Heinsio neglectam cautionem attendant. Qua si1 adiuvetur huius disputatio; et ipsa extrahetur saepenumero calliditati argumentationis, et multae calumniae retrahentur in odium
Altera cautio, quam ab Heliasio et multo magis a sectatoribus eius adhibitam vellem, sponte nos ducit ad id, quod supra diXi secundo loco quaerendum esse, recte Me au sectis in hi stoma in litterariam
tu truducta sit dialectus helleni silica. Nempe in hac
omni disputatione prorsus abistinendum erat a Vocabulo quo Heinsius perraro, assectae et US saepis-
etiam syrias mi, rabbinis mi , latinis mi investi suerunt. De quibus f. IX. dicetur. Id oticum characterem vel 1 ritum appellavit sAL 1 As Ius de . Hellenistisa p. 2SO. v. Latia . Mulieri dissert. de stilo idiotico scriptoribus
303쪽
DE REPERIENDO Vsu LOQUENDI N. T. 23 I
saepissime utuntur. Salmasius accurate demonstravit et consentiente tum etymologia verbi, tum veterum auctoritate v. Streret de dialecto Alexandrina I. p 14. , ut aliqua dialectus sit, quae ab alia dialecto afferat, duo potissimum requiri. Primo populum esse oportere vel nationem, quae hac dialecto utatur, certis finibus circumscriptum ac divisum ab alio populo vel natione, cui alia dialectus familiaris sit. Deinde ut dialectus a dialecto disserat, hoc debere esticere singulorum verborum, non conuinctorum diversitatem, quae quidem totius alicuius populi vel civitatis communis 1it, ct vel ex aliqua eiusdem vocis immutatione descendat, per litterarum et syllabarum transpositionem, additionem, detractionem, earundemque, Ut generum, numerorum , casulim, modorUm, temporum, spirituum, accentuum, permutationem atque per notionum vocabulis tributarum disterentiam, vel ex alius omnino vociS Usu oriatur, qua populus aliquis eamdem rem significet, quae ab alio populo soleat alia voce significari. Neutrum cadit in dia lectum, quam vocant, hellenisticam. Nam nec regio quaedam vel civitaS fuit olim aut nominata
est Hellen istarum, sed, ipso latente Heinsio, dissipati illi suiit e cules per omnem terrarum orbem; nec dialectus ista, quae dicitur, habet in sangulis verbis τον ἴδιον , quo distinguatur ab aliis aliorum populorum dialectis, sed novum plane est
constructionis et compositionis, novum phrasium genus, Vel potius, ut vere MORUS iudicavit, prorsus nova diversarum linguarum miXtura.
Hae etsi bene ostendit Salmasius, tamen, si rem serio et sine partium studio ponderes, in aliis multis ita ratio eius cum Helias ana consentit, ut
304쪽
232 PAR T. I. SECT. II. CAP. III. oratio tantum ' ) pugnare videatur. Nam quod in
Epistola libro de Hellenistica praefiXa p. q. dixit,
et in caeteris huius materiae libris v. c. in Futiore identidem repetiit, a quaestione illa de Hel lenistica pendere Exercitationum Heliasianarum ia- tum, casurae sint an staturae, id magis fervore digladiandi elisum, quam ex veritate et animi sententia prolatum videtur. Neque enim insciari licet, Hein sum. ubi ab ista arbitraria denominatione di cesseris, excellentem fuisse in istis libris, et multa praeclare disputavisse, non modo, quod , Ut
b. Auctor iam monuit , saepenumero versuretur accuratissime in illustratione graecarum dictionum ex hebraico sermone, sed quod in tota hac caussa causeret sibi ab errore, quo Salmasius graecam versione in biblior uin non a Judaeis Palaestinensibus, Verum a propagine tantum proselytorum in synagogis publice praelectoam contenderat. Quod contra Salmafiniri et VitriirgMIι de Net. p. M54. ed. Len Cope tr. IT 26. 4.) luculenter demonstrarunttio Dius de biblio rum text. 0riginalibris p. 224 sqq. , LIGH TFOOTUS H0I Hebraic. ad Act. VI, i . et v I C H. S I M ON Hs ure critiet e du rex te Eu N. T. L. I l. cap 27 , qui litigantes et veterum locos et recentiores scriptores ita studuit conciliare, ut non solam versi inem graecam praelectam, sed iunctam contex fili liebraico fuisse si uiueret. Add. HUETIUS
la ch se en elle . meme. Jl est inutile de disputer fur tes
305쪽
His omnibus breviter adiiciam reliqua scripta, quae in illa de hellen 1itica lita gua controversa inprimis eminuerunt. Nempe quum post Hugonem Gi otium etiam C0 θὶ Utilius PEm pereur, LAdsDicu.ς de Dieu, s 1mems, et alii quidam Hein si sententia in fuissent ample Xi, RICHARDUS Vero S I M o N H 1lsire crit. d. N. T. L. II. cap. 27. 28. p. 3 t 33s. adversus Sal masium copiose disputasset; Simonem impugnavit J O H. H E N R. MAIUS in Examine historiae criticae M T. I 694. q. cap. 2T. 28. p. ἰ57 3840, qui stilum N. T. et versionis septuaginta-viralis ad Macedonicae et Alexandrinae dialecti id ioma retulit atque, ut dignum scilicet Stolbergudisciplina se gereret, in N. T. ne hebraismos quidem admisit. Sed antea tarn Salmasii partes contra Heinsium detenderant IOH. CROIUS Observati. iii N. T. Genev. I 605. q.) eap. 3O-3 . et M ATTHAEUS COTTERIUS in Exercitati. de Hellei iisti et lingua helleusica, Argentor. I 646. 12. Add. M A R Υ. S C H o C KII cis Hellatristis et lingua helleui P. disperi. ad Hein iuris et S ruinas rim, Ultrai. I 65 I. is. J A C. u O H LII iusta et m0derata absentiae ab exsequiis et iustis funebribus , funeri litiguae hellen fleae
paratis, excissati0 et venia, Regi Ornoni. I 64T. q. qui rem omnem perspicua brevitate dilucidavit, AUG. ΡFEIFFERUS in Critica Sacra Dres d. i 68o. 8.) pag. 8 seqq. Plura in D O R N II Bibliti rh. the0l0g. P. I l. p. 8 d. RUMPAS I fag0ge ad lectionem NT. p. 3 3. et F A n RI C II Bibl. gr. VOl. IV. p. 893. ed. Hari. E. J
De appellatione dialecti Alexandrinae. Hoc nomen in primi S placuit editori Britannoversiolus septuaginta viralis e X codice AleXandrino,
306쪽
IOH. ER NESTO GRABIO J f OXonii ITOT - 2 9. IV. tol J: quam editionem deinde recudendana curavit Joh. Jac. Brestit geraty Ti uri 173O. q. . Verum enim Vero ne hanc quidem appellationem satis congruam esse, primum inde elucet, quod supra docuimus, stilum hebraeo- graecum non posse proprie dicidialectum. Deinde quum constet, aliis etiam in locis Judaeos hoc sitisse usos sermone, quippe qui omnes,eXtra Ρalaestinam viventes, graecam linguam ad hebraicum idio ma conformarant: quare ab una hac Urbe, AleXar tria, ferino accipiet nomen 3 Denique ista appellatio confusioni praebere locum potest, quia in dialectus Alexandriua in historia litteraria linguae
graecae dicatur de provincialismis Alexandrino ruin, . qui caΘteroqui sermone uterentur pure graeco. Tales autem Alexandrini sua OS collegerat Irenaeus, Grammaticus AleAandrinus, peculiari libro, qui aetatem non tulit V. p A D R i C i I Bibl. grae . Vol IV. p. 53T.), se de iisdem diligentillime scripsit FRID. GUILIEL M. set ungius dissertatione de dialecto Alexaudriua, ratioue smul habita Persis nis librυrum X T. graecae. Caeterum multa sane huius dialecti propria non modo in versione Alexandrina, sed in Novi etiam Testamenti libris occurLUnt. Praeter sΥU ZII disputationem, Lips. II 8 O. q. enaissam et auctam subinde tribus particulis, quae seorsum prodierunt Gerae IT 88. 93. 94., de Alexandrinis mis et Macedonismis, in N. T. Obviis, Cir. WEREN FEL SI I Issert. desitu scripturamι N. T. p. 363. et OLEARII librum, eadem inscriptione editum, p. 27-86. E. J1x
Gi abio praeiverat ex parte sALMAs1 Us in Epistola libro de Hellenistica praemissa p. 9. et passim alibi. E J
307쪽
DE RE ΡΕRIENDO USU LOQUENDI N. T. 235
Stilus N. T. etiam ex aliis linguis, praeter hebraicam, conflatus.
Nec vero Omnia, quae in N. T. non bene graeca
esse constat, furit eadem eae hebraismo ducta l. 1 o. Nam insunt etiam in illis librisI. Latinismi. Sic Lucas XII, 5 R. dixit ἰνγασιανδουναι, quud est Latinoruin operam dare, cap. XIV, 18 με Παζητη μένον, habe me excusatusu; Matthaeus XXII, Is. λαμυSάνειν συμι' υλιον, COII lirim capere ; Paulus ad Titum II, IO. Vta ιν ἁγαθὴν ενδεικνυναι, fidem bonam exhibere f. demonstrare. Prura huiuS generis collegit OLEARI Us in libro valde commenda
Latinae tum et Oees tum phra es unde venerint in N. T. , haud dissicile explicatu est Nam quo tempore christiana nascebatur religio, imperium Ro
mani in provinciis instrui hi, mercaturae commercia, ipsi denique scriptores in linguam graecam intulerant et vocabula latina bene multa, et constructiones latino more compositas atque formataS. Quibus civitatem iam adeptis Apostoli nec abstinere poterant, quoniam versabantur inter Romanos, neque carere debebant, quum ipsis Romanis scripta nonnulla sua destinavissent. Unde magna pars illorum vocabulorum pertinet ad res civiles, bellicas, forenses; constructiones autem e lingua Graecorum, in vita communi usitata neque cognita noliis eX aliis libris, fluxerunt. Caeterum haec quoqUe reS nonnisi controversiis agitata plenam lucem accepit. Postquam enim' IOH. En A. Ri,pΡIUS dissertationem scripsisset de N. T. graeci lativismis, merit0 ac
308쪽
SIGIS M. F R. D RESIGIUM, I appianae sententiae docti ina defenso rena, et CHR. SIG. GEORGIUM,
cupidain latinis inorum N. T. adversarium; quorum libros, in utramque partem scriptos, comple ictitur Hierocritici Novi foederis pars securida, Vileb. ITQ3. 4. Collegit etiam latinis morum talium exempla
cereS , Marc. VI, 2I. cfr. SCHLEUS NERI Lexi s ιι N. T. Caeterum persca Γ0cabula omninoque persca loquendi rati0, in N. T. hic illic obvia, unde derivanda sint, post alios perspicue docuit HAEN-ΕΕ1N Liuieit. iii die Schristeri des N. T. Tom. L p. 347 sq. Quemadmodum enim coniunctio, quae Persiam inter atque Graeciam intercedebat, Persarumque in iudaicam gentem imperium persicis vocabulis locum fecerat, tum in graeca lingua. tum multo magis in iudaica: ita doctrinae apostolicae adversarii interdum notionibus et verbis utebantur,e Zoroastrica philosophia petitis, ad quae Johannes in Evangelio suo et Epistola priore, itemque in Epistola Judas haud raro videntur respexisse. Hinc iragmenta, e sacris Ρersarum libris servata, quantum prosint ad illustrationem talium vel tormularum vel notionum, quas in libris nostrae religionis deprehendimus, audaci, sed ingenioso CO-
309쪽
Dominus Genit, I. Corinth. XVI, 22. IV. CDldaismi. Ad quos pertinet, quod remittere debitum dicitur pro peccata cuuduuare. De his consulendum est BuYtorsit LeYicon. Aramaea lingua , quae Christi aetate Judaeorum fuit vernacula, duas potissimum dialectos habuit, alteram in Galilaea, alterain in Judaea et Hierosolymis irequentatam. Illam syriaci, hanc chaldaici sermonis nomine appellam US. EX utraque verba tum singula, tum iuncta in libros N. T. Venerunt, quae Syriasmorum et Chaldaia morum nominibus ut plurimum insigniuntur. Accedit, quod Verba origine graeca, quae in ara maeam linguam translata novas susceperant significatione S v. c δον, a Novi Testamenti scriptoribus sic usurpantur, ut istae adscitae notione S iis haereant. Cir. I. D. MICHAEL Is Abha HG
ligi0u, Theon Exegesie undΚircheugesch. Vol. I. P. III. Hel inst. 1793. 8. no. III. E. JU. Rabbi ita mi: quos tractarunt peculiaribus
libris Io H. Li GH a poΟΥ in Horis hebraicis et tal-' mudicis Lips. I 6 9. 4. et in Ej. Operibus, Edit. II. locupletior Vltraiecto. I 699. f. To in. II. J atque C HR. SCHOETT GENI Us fm Horis hebr. et talanu dicis iugurii et sum NT. Dresii. 1733. IT a. Tom. II. q. . Ad Rabbiitisinos pertinet nota formula: ligare et suli ere.
310쪽
PAR T. L SECT. IL CAP. III. Quos b. Auctor Rabbinismos appellavit, vestigia sunt linguae talinudicae. Haec lingua quum perplura ia in saecula tum in sacriS Judaeorum, tum in precibus, tum in scriptis ad religionem pertinentibus regnasset, non poterat non iacile invenire locum in doctrina religionis Christianae, praesertim in sermonibus Christi et libris Pauli iudaice docti, omninoque iis in locis, ubi contra homines, iudaica eruditione imbutos, iudaico more disputandum erat. Libris ab Auctore laudatis adde Iois.
tibus Ebraeoruin illi iraturia, Lips. IT 36. . E. JIntelligitur ex his omnibus, sermonem Novi Testamenti quamdam esse veluti mi Xtionem permultarum linguarum, isto tempore usitatarum, nihilque VeriuS esse eo, quod supra de impuritate stili illius diximus. Caeteria in plura de his reperiuntur in I. D. MICHAELIS Introductione in N. T. libros, I. P. I 28 seqq.
Regulae quaedam ad reperisndam distim loquendi N T.
His ita constitutis de universo genere Orationis, de usu loquendi cognoscendo, et singulis locis indagando, et ad interpretationem conferendo, proclive erit proponere quaedam praecepta, quae eae istis observationibus fluunt l. 18. Praeceptio I. Cost noscatisr ea liugi a graeca, quae