Responsio ad Caluinum et Bezam, pro Francisco Balduino iuriscons. Cum refutatione calumniarum, de scriptura & traditione

61쪽

conuenire potuit: adeo ut& Ecclesia ipsa & Ecclesiae ministerium, altaris potis. simu verbo significaretur. Exclamas alio loco, veteres christianos & voce& cere monia sacrificis abusos esse. Tu abusum vocabis quicquid voles. Sed Augustini saltem interpretatio calumniam hanc depel lit. Denique quia Iudaei suum Templum habuerint, Christianos nullum habere debuisse non probabis et neque iam credo velles tuos coetus sub dio complui. Sed neque si veru sit, quod quidam narrant de Iacobo fratre Domini propterea dicere potes eum aut assectasse aut ambijsse sacerdotium Aaronicum.Equidem quo magis cogito, quo tendat tua nimium praeceps cootentio,tanto magis vereor, ne ea teipsum saltat,& eo impellat, quo fortasse alioqui recidere nolles,Cu legis in epistola ad Hebraeos tempus ut vocatur correctionis,agnoscis illud cepisse tempore Apostolor v. Atqui iam dicere videris nultu antea fuisse,&nunc primum incipere, hoc est, ceremonias Mosaicas antea abrogatas no esse, sed abs te hoc tempore tandem abrog i. Neq; minus insoles est quod ex tuis dictis alius colliget, nullam hactenus sui sse for- viam Chriitianismi, cum ti primos Christianos

62쪽

nianos dicas stultὶ affectasse Iudaismuim

Quis non multum obstupescat, cum hoc ex te audit memineris , si admiratio, quae saepius recurrit,etia me reddat battologu. Sanὸ scis ia inde ab exordio Ecclesiae execrabiles Christianis fuisse Ebionem atque Cerinthum: qui ut inquit Hieronyinad: A ugustin una credentes in Christum,pro. pter hoc a Patrib. anathematis ali sunt, in legis ceremonias, Christi Euagelio miscuerint. o modo igitur hos Patres assectati Iudaismi reos facis Fateor, inter Hieronymum de Augustinum fuisse aliqua do aliquid dissensionis,cum quaereretur, an Ecclesia nascete,licuerit ceremon ijsIudaicis interdit uti.Sed tande eas fuisse aboledas,& suo tepore suisse abolitas, consentiunt: sicuti & uno ore dicut,eos,qui volui &Iadsi esse & Christiani, nec Iudsos nec Christianos esse posse. Augustin' fatetur, ex Or- . dio Ecclesis, interdu in ijs, qui ex Iudaeis Christiani facti erat, quasdam ceremonias Mosaicas utcunque toleratas esse: oc eius to ierantis rationem, quam improbare no auderes, etia reddit. Sed postea abs Christianis omnibus irreparabiliter deseredas fu- .isse pronunciat:& laudat confirmatque ii

63쪽

et L

i nunciabat, ceremonio Iudaeorum oe perniciosuse υ mortiferis taricti uis: π quicunque evit obseruauerit, siue ex Iudaeis, siue ex Gentibu eum iubarathrum Diaboli deuolutum esse. Ac ne du

bites id factum esse, quod fieri debuit: i- dem Augustinus alio loco:Iudaica instituta inquit populo Christiano non fiunt,

sed tantummodo intelligenda tractantur.

Si replices,Christianos quidem hoc putas

se:sed imprudentes fecisse, quod nec face 're se putabant,nec faciundum esse credebant: incredibilis eos fatuitatis accusabis:& eo tandem recides,ut indicare videaris, illa Christi Ecclesiam,reipsa,tametsi aliter de diceretur & putaretur, nihil aliud pro .pe fuisse, quam alteram veluti synagogam

rediuiuam.

Saepe iam testatus sum,me abusium & superstitionem posteriorum seculorum mi- ni me defendere: neque quia in prima tua declamatione , quod improbe finxisti, contumeliose obiecisti, me ab omni cer moniarum reuerentia longissimὶ semper . absuisse,propterea, ut illud vitem, vicia in

contraria curram.Sed eum, quem non tenes, modum tenebo, ut ad optimae Ecclesiae reueretiam proxime semper accedam.

Vtinam

64쪽

vtinam verd, utinam, quani religiose deamich & placidὰ inter Augustinum MHieronymum acta huius generis causa Magitata quaestio est, tam inter nos transigeretur. Sed tu, quamuis in ea scripseris in epist. ad Galat. summos ab inafimis iure reprehendi ,&libertatem hanc minoriabus erga maiores permitti a Deo,quia sor te legeras Augustinum in ea disceptatione scripsisse Hieronymo, minore quolibet non esse refugiendam vel dedignandam correctionem: tamen, si bene te noui. talem nunquam legem accipies, neque eo te demittes :& nimis indignum esse sta, tu es, ut Theologus, qui magnus & maximus dici vult,cum Iurisconsulto, qui non recusat infimus videri, in tali arena comis mittatur. Ego vero nihil etiam malim, quam te cum alio cogredi: neque ad eam, inquam epistola superiori ingressus era,

quaestionem nunc sum reuersus, quam ut te interrogando excitarem ad secundas de re tanta cogitationes, quae sapietiores esse solent:vtque etiam te, si possim, aliquadoreuocem ab alia, ad qua contra me excurris,& inani & exili & prope puerili disceptatione . Quaestio, quam nunc tibi pro

si a tera

65쪽

hera ad qua digrederis,putida, sutilis attinepta est . Ergo hanc fugito: illi te dato.

Ni seceris: sed eludedi causa rursus captes in huius aut alterius vita illiberalem aliq&aridam & ieiuniam materiam mendacis satyrs: dolebo prosecto, non tam mea tamen priuatim, quam Rei p. causa, tali arti' scio te ab utili quaestione ad inanem concertationem excurrere: sed interea tu tam

frigida caluaque frustratione nihil aliud

consequeris, quam ut de fuga, trepidatio. ne, ostensione tua confiteri videaris,&ad uersarium, ad nouam recriminationem,

quae te profecto punget, impellas. Equidemi potero,& quandiu potero, conprimam iustum dolorem, praesertim ubi per tuas terribiles minas ne mutire quidem liscet:&probibere potes, ne ij quos luctu amicis, lugeant, quod nullum unquam in ulla Scythia tyrannum fecisse aliquando dixit cicero. Sed non onmes,tamen seminper& ubique obmutescere coges:& aliis quis tandem erumpet liberior gemitus, qui tuae & immanitatis & iniuriae testis

erit. Ex urbe Parisiorum.Kal.Nouemb. .

MICHAEL

66쪽

ditus in Germania suisset libellus de ossicio pii di

tranqWillitatis vere arnantis viri in hoc religionis dissidio, notum est . quapropterea turbas in Gallia, edita famosissima, simul & furiossiima declamatione in Fran. ciscum Balduinum Iurisconsultum, quem illius libelli auctorem suisse, sine uti: oniectura probabili, fingebninitum indulgens inteperanti sui elacholiae,& simul incitatus, partim Bezano spiritu, partim Otto manico fabello: ut hi Lucianici irrisores seni magistrolbenter illudunt,& que adorant,dant prae- item . Balduinus miratus se peti, cume in talibus scriptis versaretur,neque libelli auctor subscriptorve esset, mossime respondit,eum nihil ad se perti Itaque grauem sibi iniuriam fieri. Cuiam iniuriae quodnam iudicium e sta, . E deberet,

67쪽

deberet, ex iure ciuili ostendit, prolatia

Commentario ad leges de Calumniatori . bus. De ipsa alioqui re principali, de qua libellus ille tam agebat temperater, quam importunus castigator infideliter , agere noluit, quia talem actionem relinquebat

auctori, cuius hae partes erant. Hac vero admonitione, tantu abest, ut Caluinus manifesti peccati sui covictus,ad aliquam vel

poenititiam, vel errori, deprecatione re- .uocatus sit,ut multo etia magis sueriti multuatus, neq; in Balduinii modo magiς

atque magis debaccliatus sit,sed etia in Georgiu Cassandrum, a quo libet Ium illum

scriptum editumq; esta iam sciebat. Baldainus hominis furios rabiem rursus miratus,iteru ei respondit &acrius & apertius neque modo in personam, sed etiam in re agere visius es eamq; deinde suam actio. nem confirmauit tertia quadam responsione,quam ii bris Optati, ut occa so fortE. serebat,nuper praefixit. Interea ipsius quoque Georgii resposio defensioque in Germania edita,in Galliam allata est: qua quisdem vir & doctissimus& modestissimus, magis atq; magis aduersarii intemperie, nod a,re presiit, non enim reprimi po

test indomitae fert furor insanabili in sed

saltem

68쪽

saltem sanis hominibus ostendit, nimium

esse intemperantem. Ac principio qui, dem,ut calumniatoris in personam temere agentis flagitium patefaceret, sanctὸ confirmauit atque protestatus est Baldui. num, neque auctorem fuisse, neque adiu. torem illius de quo quaeritur,libelli timo ne conscium quidem ullo modo suis te, priusquam in lucem emisius esset: ac ne tum quidem de auctore quicquam, Praeter su, spicionem. habuisse. Itaque ea in re non simplici errore,sed multis & grauibus modis abscontumelioso calumniatore, pec catum esse. . Sibi quoque non minorem iniuriam fieri ab hoc homine ad calumnias ut videtur &contumelias conuicia ve nato factoque.

Tandem ijs quae ad persenas pertinent, relictis,de re ipsa coepit agere, ut libelli sui sententiam defenderet,& importunicastigatoris fumos discuteret. Quia vero haec disputatio de re magna est, & est hoc tempore imprimis necessaria. vero in Gallia desideratur, visum est,t ei publicae interesse, ut ea recuderetur, ac relictis nunc aliis

capitibus,quae ad personas magis reseruntur, simplicissime&optima fide exponere

69쪽

iis,& veluti utriusque partis acta, quae ad

rem causamque pertinent, sola recitaren . tur,atque committerentur de quibus de, inde iudicium sanis cordatisque lectori relinqueretur. Id vero cum agi intelligeret Caluinus,& de se actu fore sentiret, si ita agereturineq; aut dubium aut obscuruesse sciret, quin ea ratione,ut calumniae danatus est,in prima quaestione facti,sic in altera, quae iuris est,statim damnaretur, secit

quod homines perditi in desperatione solent. Excitauit aliquem Davum , qui interturbaret omnia,& tumultu ado rursus inuolueret atque permisceret statum causae, dreum abs re in personam rursus transer,

et insidiosa aversione. Haec enim est ars impostorum, ut cum deprehensi tenetur, ςludant, dc veluti sparsis nebulis offusis': tenebris effugiant. Sed dctanto magis Calauinus impulsus est ad incitandum aliquEperturbatorem, quia iam audiebat Balduinum Regijs literis ex patria reuocatu esse, ut interesset pia ae cuida & religiost collationi de controuersiis huius temporis,si qua sorte tandem conciliatio iniri posset. Hic ergo rursus perculsus Caluinus tumultuatur, ut illa olim Athalia furiosa mulier exclamabat,Coniuratio, Coniuratio.

Quid

70쪽

Quid igitur Quia neque prima impeti

tione Balduinum deiecerat, neque secunda impressicie depulerat,plures licet συμ, ρι προ τ tunc coegerit,n unc ut tertio effundat vim maiorem, aduocat principalem suam furiam,&coniunctis cum ea viri Pin Balduinum iterumque,iterumque In currit:&quam principio sabulam de alieno libello temerE sparserat, nondum ab ij ciendam esse statuit.Mira est insania hominum Gri v των.Sentiunt sese palam offendi ste atque impegisse in limine,cum hanc litem primam mouerunt. & sortasse vellent initio cautius egisse.Sed quiduis nunc facient,potius quam errorem convmendo victi videantur. Non ignorant eruditi calumniatores illud Quintiliani. Vocet diu pugna in bis, quae obtinere noui P. Nam ubi vilicine se eIt,expedit cedere. Cubpam, qμα d rebense praesertim ect,per tenaciter tueri,culpa altera Q. Verum etsi culpa conduplicent,impune id se facere posse putant.Sciunt sese in hac lite iam duobus iudicijs calumniae damnatos,& bis ter ii de. pulsos iactum agere,praesertim tertio,nullo iure posse. Verum istis hominibus ad omne audacia impudentiamq; proiectis persuasum est,sese nullis legibus aeneri,