장음표시 사용
191쪽
stratione , turbulenta maxime tempestate iactatus est. Praeter enim id, quod a Longobardis, assidue uexaretur, hunc Zmaragdus Exarchus nouo calamitatis genere est aggressiis. Nam cum Caesares,& Exarchi summis honoribus Rauennatem Ecclesiam, aemulatione Romanae, decorassent, facile contigit, ut insolenti fastu Archiepiscopi Rauennates elati, rem ei e perfidioseq. ab Romanis Pontificibus; qui Maximi sunt ,& Christi Dei, in Eces,siae uniuersalis administratione, in terris Vicarii; defecerint, & de Principatu cum illis decertauerint . Primus hic Ioannes a plerisque scribitur , GA chiepiscopis Rauennatibus, qui palam id tentaverit multis Italicarum ciui latum Episcopis suam in sententiam adductis. Dum autem id in Seuero Aquileiensi Antistite experitur,spemq. non dubiam gerit,facile omnia ab illo, quod
ciuis suus esset ,& patriae dignitatem cupere eXistimaret , se impetraturum , contra reperit, quam putarat: Seuerum omnino renuentem, qui nec ullis rationibus adduci posset, ut contra Diuinum ius, ipsam q. Ecclesiam Romanam, omnium Ecclesiarum matrem,ac magistram,adeo impium facinus per . petraret. Itaque Ioannes, sensu hominis cognito , Zmaragdum Exarchum adhibet: qui precibus primum,&pollicitationibus,mox, cum hae nihil essice. rent , minis Seuerum adortus est. At cum neque quidquam adhuc proficeret, ui agendum ratus, Gradum proficiscitur,Seuerum de Basilica tractum, secum Rauennam adducit, una cum aliis tribus Episcopis, quos tandem Omnes eum Ioanne communicare inuitos coegit. Inlequenti anno, cum ad sedes quisque suas reciperent, Veneti rudes adhuc earum rerum, nisi quod Romanum nomen summae illis erat uenerationi , subsistere parumper, an recipiendi essent, concilioq. hac de re opidoi um omnium indicto, cum plerique existimarent recipiendos , neque quod secissent inviti,& coacti, id illis uitio,&culpae uertendum, ea tandem sententia uicit, qua decretum est, ab Romano Pontifice, quem tunc uti memorauimus, Pelagius gerebat, expectandum, quid agendum esset: Pontificis enim Romani esse, non arbitrii Senatorum, haereticos, qui in haeresi per annum perseuerassent, Ecclesiae reconciliare. Quapropter ex eiusdem responso Pontificis, non prius ad Ecclesiam quisque suam admissi, quam coacta decem Episcoporum , apud Maranum opidum, quod Varanum olim suit, Synodo, coram omnibus , haeresim lain acceptan abiurauerint. Gregorio deinde Pontifice creato, Ioannes Archiepiscopus uisus est respuisse, tribus . Chalcedonensis Concilii capitibus, a quibus antea abhorruerat, assensisse Blondus tamen affrmat, contra se habuisse hanc rem, quam scripsimus: Seuerum Aquileiensem Antistitem factum haereticum, ac Gregorii Pont.Max. Ioannisq. Archiepiscopi Rauennatis inonitis,atque suasionibus ad fidem rectam conuersum, denuo tandem in haeresim incurrisset
Cui, quam Paulo Diacono superiora scribenti,libentius assentior. Illud enim constat,Gregorium Pont.Max.ipsi Seuero,quem A quileiae Episcopu uocat,&ab Catholica societate disiunctum, per litteras, iussit etiam Mauritii Caesaris, Christianissimi,& Serenissimi titulo ab Gregorio honestati, scriptas, mandas. se, ut ad Apostolorum limina, una cum sectatoribus suis adiret, ut coacta
nodo, de re tota, quae dubia erat, controuersiq. apud eos, statueretur. Ioannem autem Archiepiscopia in Rauennatem,& summa complectitur beneuolentia , dc amantissimis ad eum litteris exaratis , cum illius fidei st
192쪽
dium Iaudat, tum se illi ob id deuinctum profitetur, deque Istrianorum
Episcoporum negocio, cum illo communicat, scribens, piissimorum se Principum iussu prohibitum, ne Iltriae Episcopos interea compelleret: ip- seque Ioannes ad Gregorium scribit, multis se perpetuis calamitatibus , ae inolestiis ob tuendam sedis Apostolicae auctoritate in , affectum. Ad la aec accedunt aliae eiusdem Gregorii litterae, quae Zmaragdi iterum Exarchi operam, in Istria, pro iuuanda Ecclesia Dei, nauatam, maxinad extollunt , petitque ut in eadem Isisiensi causa, eodem, quo antea , laboret studio. Quae, ut puto, a Gregorio, Pontificiar auctoritatis acerrimo uindice, nequaquam scriberentur, si Zmaragdus Exarchus ,& Ioannes Archiepiseopus , aduersus Romanam Ecclesiam stetis lent. Interea Brixillum Au iliaris Rex obsedit, quo reuersus fuerat ad praesidium Doctrula; cumq. maius adhibuisset ad eam oppugnationem Longobardarum copiarum robur, eo breui compulit, ut cum in eo se amplius defendere Doctrula desperaret, deditione, quibusdam datis, acceptisq. condicionibus,facta,Rauennam ad- nauigaueriti Autharis Brixillum receptum , contra fidem, solo aequauit, miserabiliter antea cruentatum.Cum uero,ut Blondus est auctorieodem bello a Longobardis esset denuo munitum, a Rauennalibus omnino euersum,& combustum est. De hoc opido in multis Rauennatis Ecclesiae monumentis
atq. historiis fit mentio,& priscis temporibus,Cathedralis Ecclesiae Rauennatis iuris fuisse dignoscitur,ad Padi marginem situ munc omnino suppressum: in octaua regione a Plinio collocatur. Doctrula multis praeclare gestis rebus clarissimus, Rauennae obiit, & pro soribus templi D.Vitalis egregio sepulcro conditus est,eiu'. laudes, hoc inciso Epitaphio Rauennalescesebrarunt.
Claaditur hoc tumulo Doctrulfus corpore solo, Nam meritis vivit totus in orbes s. i i Ex validis fuit Vse quidem: nam gente Suemo Ortus , adhuc tuaenis captus ab ho u fuit. Treribilis visu facies, sed corda benignata.
Lonrai robusto pectore barba sit. Arma sequens semper Ramana, o publica signaO
V ad Mor gentis vixerat Vse suae. Contemsit charos, dum nos iuuar, Uti parenus, Te patriam reputans esse Rauenna suam. Huius prima fuiι Brixiati gloria capti, Quo risi deni cunctis hostibus horror eras. Romana potens valuit praesigna iuuareo, Uexistum primum Christus habere dedis. Inde etiam retinet dum classem classibus, arma Armis opponit, moenia nostra dia. Longo bis bardorum vires contriuit, opes Ipsorum , titutis clarks ad ama datis. Mart ris auxilio Visalis fulius, ad ista Perueniι victor saepe trophaea potens cuius er in templo petist sua membra iacere,
μου ora post morum Dum futura purans.
193쪽
se sacerdotem moriens hac de petiui , Iuu exaratis Laetus ad astra abjι.
Zmaragdus inducias cum Authari, uniuersae Italiae communes , fecit, di Romam, una cum Gregorio , qui postea Pontifex Mam& Diuus fuit ,&ad eam diem se Rauennae continuerat , Ioannem ByZantium Patricium misit, cum Praefecturae dignitate, ac nomine. Verum paulo post Mauritius , Augustus, Zmaragdum, post annos tres, quibus suerat Exarchus, reuocat, eique sufficit Romanum Patricium , annum circiter DXXCVII. De quo Pomponius Laetus in Mauritio sic scribit. Romanud quidam patriciuae, non abnuente Augusto, cum Longobardis saepius pugnauit , o uictor , primus Italia Exarchus factas eis. Quo loco , quid per primum intelligat, non assequor , cum omnium consensu , Longinum ab Iustino post Narsetem missium , primum Exarchum fuisse , iam satis constet . Mortuo aliquot
post annis Authari , cum in Rege sibi deligendo Longobardi non conuenirent, tandem potestate Theudet indae facta, quae annum tantum cum Authari in matrimonio collocata, uixerat, ut sibi uirum, Longobard
rum Regem futurum , eligeret, ipsa Agilulsum selegit, Taurinorum, pulcherrimum , sortis limumque Ducem; cui erat ex desuncta iam uxore, filia, Gedes calco Parmensium Duci nupta : Sub id fere tempus, cum Gregorius Pelagio II. Pont. Max. uita itincto inuitus, ac rcnitens succcssit. Qui pro ingenito pietatis studio , nihil potius duxit, quam ut inter Romanum Exarchum , & Agilulium Regem , pacem componeret. Itaque litteris hac de re ad Ioannem Archiepiscopum Rauennatem, mense Ianuario, anno DXCII. scriptis, ubi diligentiam Ioannis , fidemque laudauit, etiam atque etiam monet, Romani Exarchi audacia ne terreatur, agat apud eum ita, ut Gregorio liceat, ct ceteris Romae inclusis, pacem cum Ariulso Spoletanorum Duce , facere : ad urbem enim accenserat Artulis, magnaque caede facta, tantum Gregorio moeroris intulerat, ut in morbum inciderit intestini plenioris, quae etiam causa fecerat, ut respondere litteris Ioannis G rcgorius minime potuerit, in eoque se ex cusat. Improbabat Gregorii cum Ariuim pacem. Romanus Exarchus, quod qui id negocii tractauerant, eam neque riarcho , neque Imperatori decoram ducerent, quod Ioannes Archiepiscopus, Gregorio per litteras fgnificauit. Itaque respondit Gregorius, tandem se non amplius mirari, quid esset; cur Ioannis ipsius perspectum sibi, in Romana causia studium, minime ad eam diem prosuisset. Ceterum Theodosii, Mauritii Imperatoris filii, Imperiiq. consortis, qui remanserant in urbe, milites, cum illis stipendium non numeraretur,uix acccdere ad tuenda moenia uelle. In eadem epistola, te Istriae Episcopis, quae supra scripsimus, addit, neque se unquam defuturum,quin Ioannes,pro fidei studio,eadere ad Imperatorem rescriberet. Consultus Gregorius a Ioanne, utrumne sacris initiatus, denuo initiari posset, respondit,fieri id nequaquam debere : quemadmodum neq. qui semel sacra baptismatis unda ablutus est, ablui iterum minime debet. Quod si quis forte cum leui culpa sacerdos esset factus, poena culpae constituta, seruandum tamen esse ordinem. Ad haec quoniam Ioannes seripserat, aliquid pie erogandum esse incensae ciuitati Seueri Schisinatici; Aquileiensem
194쪽
puto Episcopum intelligit: respondit Gregorius, id scribere Ioannem,quod
ignoraret, quae contra Gregorium premia in palatium mitteret; id est, ut ego intri pretor, quae penes Imperatorem, in Gregorium Pontifice maledicta Se
uerus commin sceretur: quae quamquam neque etiam extarent, tamen primo fidelibus bene cisse faciendum , deinde Ecclesiae hostibus : Fanum urbem propinquam esse, multos in ea captiuos haberi: illuc superiore anno mittere stipem v Iluisse, seu q.rod inivrcederent hostes,non potuisse. Itaque c laudium Abbatem cum pecunia mitteret, qui liberos, pactum pro libertate precium, s. ruitio dant Is, captiuosve redimeret. De Natali etiam Episcopo, meliori se accepiste laetatur, moresq. illum suos, ad eam diem superbos, mutasse: Erat autem is, ni fallor, Salonae Episcopus in Dalmatia , qui contra quam Pelagius primo , mox Gregorius iusserant, Honoratum Archidiaconum suum; qui intercesserat, ne uasa sacra cognatis suis Natalis daret, inuitum sacerdotem fecerat : id l. ea tantum de causa, ut in eius locum alius sulficeretur: quod & Natalis secit. Celei uni Gregorius, nouum Archidiaconum reiici, Honoratum suum in locum restitui, & hominem, ipsum q. Archidiaconum, qui de tota re certiorem illum facerent , ad se mitti
iussit, & interea Natalem pallio, & patrimonio mulctari , Malchum Episcopum, iusto prius sacramento obligatum, ad se uenire. Ioanni quoque pollicetur,si aequa, iustaq. egisse Natalem inuenerit,patrimonium illi se sorte restituturum. Erat hoc tempore Rauennae Blandus Hortae Episcopus, quem iamdiu Romanus Exarchus in hac urbe detinebat: litteris suis Gregorius Ponti ad Exarchum , Rauennam scribit, ad Ecclesiam illum suam, ut permitteret reuerti , ne illa Ecclesia absque Rectore , & populus perinde, ac destitutus pastore grox laberetur, & infantes pro peccatis absque baptismate decederent de vita. Sed quoniam absque ulla criminis , quod uideretur probabile , culpa, detineri illum non putabat, synodo habita, citis crimen si quod intenderetur, palam esse faciendum scribit. Haud dissimili Christis nae, ac vea Pontificiae beneuolentiae caritate Mauritionem ex praefectum , uirum,ut ipse appellat, gloriosum, in rebus Ecclesiasticis innocentem, Ioanni commendat Ravennati Archiepiscopo, qui apud Georgium Italiae Praefectum erat illius causam dicturus. Per idem tempus, Castorium Episcopum Arimini, capite grauiter aegrotantem , Ioannes Archiepiscopus inuisit, &crescente morbo, Rauennam adducendum, & exquisitis remediis diligenti s sine curandum studuit: qua de re accepit gratulationis, commendationis l. plenas a Gregorio Pontifice litteras, in quibus addit Gregorius, se hominem illum , pro eius simplici ingenio Ariminensi Ecclesiae praeficere omnino iam renuisse, sed precibus multorum tandem fatigatum, praefecisser Ceterum, si posset, illum ad se, Romam, per insulam Siciliam mitteret, utrique hoc modo consulturus: quod & factum cst: cum Leontio interea Episcopo i u sfillet Gregorius, ut inuiserct Ariminensem Ecclesiam, quasi proprius
Episcopus, cuncta ibidem institueret.Curam etiam aliquot Episcoporum,quibus Romam accedere, per hostes intermedia loca occupantes, non liccbatao- anni Archiepiscopo non lauit,sic tamen ut ne pro suis causis Rauenna reu caretur,sed monerentur per litteras.Quod si quae causae grauiores inciderent, a Ioannes
195쪽
Ioannes illas ad Gregorium deseri ci. Tandem cum accepisset in plerisque Ioannem grauiter labi, pallioq. uti, non de vetusto Rauennatis Ecclesiae more , solum dum in missa sacrificaret, sed dum in supplicationibus tota urbe Rauenna procederet, C rcgorius per Castorium Ecclesiae Romanar notarium, id Ioanni significauit: cum autem id Ioannes aegre tulisset, di acerbius Gregorio respondisset, se tantum post dimissos e secretario lilios Ecclesiae , di missarum tempore, & in supplicationibus solemnibus eo uti, esse l. sibi; quod& suis adscripsit litteris; Ioannis Tertii Pont.baa X. diploma, quo omnia, quae superiorum Pontificum Romanorum concessu, fieri ab Archiepiscopis Rauennatibus, & Ecclesia Rauennati consuessent, firmabantur; quo eodem usu , sacratos viros Rauennates etiam mappulis Vti; Gregorius anno DX C I I I . mense Ianuario scriptis alteris ad eum litteris , reprehendit. hominem, superioribus enim arguerat, quod vir esset minime apertus , &simplex , sed cuius a factis, verba distentirent, secus q. scriberet, ac loqueretur . Adhaec irridere alios , ut notarii adhuc pueri solent, consues.se, blandiri coram , de absentibus loqui e cum vero ira excandesceret , effeminatos , seruos appcllare , turpiaque illis crimina imponere . Dominari sacratis uiris, ad eorum autem vitae disciplinam tuendam, nihil incumbere . Itaque illi este honorem Episcopatus, foris in ' ostentatione, non in mente. Agere se gratias Deo, quod quo tempore perlata haec ad se essent, Longobardis complerentur, quae inter Romam, Rauennam q. sunt, omnia: fortasse enim ostendisset, quantum sciret esse districtus. Neque uero quali uellet grauari aliqua re Ecclesiam Rauennatem, aut minui, cum potuerit meminisse, in sacris solemnibus Romanis, quo loco stare consuessent, & quo tunc starent: inde l. nosse, Ecclesiae se Ravennatis decus ,& ornamenta augere cupere, sed serre cos non posse, qui superbia clati , nimis turgerent. scripsis lectiam se Constantinopolim, ad Diaconum suum, ut cognosccret de omnibus, qui tricenos,& quadragenos Episcopos, subiunctos habent, an pallio in supplicationibus uterentur, nam absiι , inquit, ut per me Rauennatu honor hcci Aa in aliquo imminus uideatur e subdit deinde. Haec ergo omnia , quae superius dixi, frater cari sime, recogita : Diem tuae uocationis attende, quas rationes de sarcina Episcopatus redditurus es , considera. h menda isios mores nota ij: Vide quid in- lingua quid in actu Psopum deceat. Ecto tosus purus. Fra xibus non aliud loquaris o aliud incor e habeas: nec appeti ultra uideri, quam es ut possis ultra esse, quam
uideris. Haec Gregorius, qui & per Castorium, ne Ioanne allio in supplicationibus uteretur , inhibuit, & alteris ad Ioannem litteris , cum castigat, quod minus patienter, quam Ecclesiasticu in uirum deceret, ea tulerit, de quibus tamen gratias agere debui siet. & quando nulli umquam Metropolitano datum suisset, ut pallio, extra Mistarum sacrificia, uteretur, nec Ioannes ullam sibi, aut Ecclesiae Rauennati, hac de re , certam paerogatiuam a quoquam Pontifice Romano datam, monstrare possiet, quam & Gregorius in Romano tabulario perquiri diligenter, sed frustra; nihil enim inuentum est: iusterat, haud dissicile patere, contra ius, illum , contra l. fas ca perpetrasse : Decorari, inquit, pasti otiosimus, sol an moribus indecori; dum nihil in
Episcopali ceruice spundidius fulti, quam humilitas . De uetusto Rauennatis Ecclesiae
196쪽
Ecclesiae usu , quae scriberet, ea nequaquam comperisse, cum Petrus Diaco nus, Gaudiosus primicerius,& Michael Defensor Roman ae sedis, qui a superioribus Pontificibus de inultis negociis missi Rauennam fuerant , Ioannc in coram ipsis talia egisse negarent. Itaque cum id latenter egerit, fraudem, &nefas prae se tulisse: amanter igitur, ac benigne zmendaret, quae ipse, superioresq. Archiepiscopi, praeter concessa , ausi sucrant,&nis secus ab Romana sede impetratum doceret, in soro, abstineret pallio , ne, uel in ipso sacrificio, carere eo cogeretur. Conquestus fuerat Ioannes,quosdam sacerdotes Rauennates magnis esse criminibus implicitos, idcirco mandat Gregorius, ut in illos aueret, uel Romam ad se, ut iudicium exerceretur, mitteret , nisi esset locorum intercapedo probationi causae impedimentum allatura: Quod si maiorum filii patrocinio, & Romanum, & Rauennate serum spernerent , ter monitis, iubet sacris interdici, deq. tota re certiorem se fieri , ut quid agendum esset, statuere tandem posset: nihil tamen relinqueret inultum , sciens,
inquit, num m , dilectionem uestiam, excusationem .Fu fusurum iudicem habit ram, si non excesus cleri tui, cumsumma canonici rigorisHueritate correxeris. De
mappulis, uehementer a sacratis uiris Romanis repugnatum scribit, neque enim umquam , Rauennae, RomaeVe sacratos uiros Rauennates fuisse illis usos , nisi si forte clam, temereq. id secerint, quod tamen Roma.nis praeiudicium facere nullum poterat: Gregorius tamen, vel inuitis, re-vu natibusque ipsis sacratis uiris Romanis, ut Ioanni Archiepiscopo hunc honorem deferret, uoluit primis Diaconibus Rauennalibus , tantum, dum Archiepiscopo inseruirent, mappulis, quibus & antea usos fuisse non igno. rabat , uti in posterum licere : Ad haec Omnia litteris explicata , Ioannes accurathrespondit, cuius quoniam extat adhuc epistola, qua potest cognosci , non ea aduersus Romanam Ecclesiam temeritate usum, quam plerique adscribunt, nequaquam ab re futurum duxi,suis illam uerbis hic adscribere : sic autem habet. Reuerendissimus conservus meus Castoraus, Apostosecaseristi Brae notarius, reddidit mihi domini mei epistolam, consortem mulis , o uulneris romesic tamen infixit aculeos, ut Iocam non subtraheret medicina: nam qui sepe biam , Diuinum oequens iudicium, reprehendit, meri os mitem, ac placidum quo- 'dammodo prositetur . Commemoratis igitur, PH ego nouitatis ambitione, pasty usum Hupra quam antecessoribus meis indultum fuerat. Uurpassem: Quodproprν Domini mei consientia, qua Diuma regitur dextra, nusti modo credere patiatur, nec
opinionis incerto aures sacratissimas aperire. Primum , licet peccator , noui tamen quam graue sit , terminos nobis a parentibus a vos Iranscendere. ct quod omnis elario nihil aliud habeat, quam ruinam. Namsi maiores nostri in Regibus superbiam nonsulerunt, quanto magis non es in sacerdotibus sustinenda ' Deinde recolo me in somatque in eremistocrosanctae Ecclesiae uestrae Romanae , rnutritum , cir Deo auxilian,
te, proueritum. Et quibus ausibus ego sancti mae Histri, quae uniuersati Ecisu iura
fra transmittit, praesumseram obviare, propter cuius conseruanda auctoritatem sicut Deo manifestam est mulIorum contra me inimicorum inuidiam grauiter excitaui. Sed beati mus Dominus meus nihil me contra priscam consuetudinem existimes attenta f. quo a multis, σρrope ab omnibus Ciuibus huius sebis attemtar. intergesta etiams acquievi Get, Urasriptus Reuerendissimus notarius peruerat attegara: quomam
iam descretario defendentibus sil,s Ecclesiae, cr ingrediensibus Diacoribus ut mox
197쪽
procerior, tunc primus Diaconu , Episcuo Rauennatis Eulsa,palgium tonsimia in uere, quo ct in litaniyssolemnibus uti pariter consevit. sius ergo contra me Domino meo conetur surripere, quias Muli, Deo cUode, non esse potest, qho a me ati. Ma noui affuisset introducta: Qualiter enim iussionibus, uestitiluaribtis uia ras, tibi causa exegeris,peruenerim,om Forem Deus cordi uestro puri mo faciat munifBhm: o hoc peccatis meis imputo, quoi est ιοι labores, atque angustias , quas intus, fra Oeobstineo, talem uici tu em mcrear inuenire. Sed iteram me icta res , muralia, constitor. quod interdum nai mi Patres ob hoc tant mmodo cis eunt sitio fisos, tir eo crani potiores, o Zost hanc Husitione tifctionem, sanctae Ratienna ii Ecclesia, qu.e peculiariter ue a es, νον δε-m uetera priuilaia con ue is , Iedo maiora uestris temporibus conferatis. Nam quod de mavulis a preuisens o Diaconibus meispraesumptum, ApostoΔέui uesic Fri ι, uere Dieor, radet me aliquid exinde commemorare , cum pers Meritas, qua vis Dominum meum sta ρνaxatii. i a fias . Nam cum hoc minori s citca v=cem contritu is Ecclesiis initam sis poterit etiam Apostotitus mei Domini, s umerabiam curam ρ imae Apo. stolicas is suae requirere in at-r ; moti omnibus inuenire , quia quoties ad visivatas orrinationem seu rest siue craeotes , uel leuitae Raainnatis Ereti Romam uiuerunt, qhod omnes ἔν oculis S νω moram dere oram uestrosem , cum ma uias, sine reprchensione aliqua procedebant. coare etiam eo te ope qao in te a praedecessore u Iro, pecrator ordinat- sem, cuχcti prestruxi, est Zaconi mei, in obsequium Domini mei Papa , mecum procedentes V sent. Et qkia praeuidens Deus noster , omnia in minnu ucsra , ct ιn conscientia puris a codio
cauit, adiuro uos, per i am Sedem sostolicam, quam a natura, morsias, nunc euam
honore debiso gubernatis, ut in nusto, Rauennali Ecclesia, quaefamiliariter Oe a s, pro meo merito, priuilegia, quibus huc que us est, minuatis inae fecundum kocὸm propheticam, in me in domo patris meis cunaeum sum merisum transferariar. uia ergo uniuers priuilegia, quae sanctae Rauennali Ecclesiae, a praedecessoribks -- Dris indutia sent,pro maiori tisfactiones biecti infrinys uenerabilibus, sectinae mconserationem decessorum meorum tempora fidem nihiIomin s repereris, c urixo in Dei, ct uestra est poto state, qui u is, ueritate cognita feri iusseruis : quoniam
ego iussionibus Apo fati in Domini mei flarere des orans, quamuis antiqua censiae udo obtinuit iusque a sanctam iussionem abPin re curaui. Nactenus Ioannes A
chiepiscopus: neque, ut arbitror, harc epistola est, de qua illuna reprehendit Gregorius, secus scribere, ac diceret: blandas esse litteras, sermonem haudita: nam ante praescriptum usum pallii, compositam q. controuersiam , ca u. sum reprehensione Gregorium constat , ct antea quam secus edoctus misset nam his acceptis litteris, edomis q. ab Adeo dato, iam ipsius Ioannis Diacono, etiam alios, ante Ioannem, Archiepiscopos Rauennates , cum ferendi
palli in supplicationibus ritum, diebus festis Diuorum Ioannis baptistae, Petri Apostoli, & Apollinaris Archiepiscopi seruasse; quamquam secus multi ais r.
inarent ; tamen Romano Exarcho, Praefecta, aliisq. nobilibus Rauennalibus ciuibus , id etiam atque etiam petentibus , acquieuit, dumq. subtilius, ac ue. rius aliquid cognosceret, pallio, ut, diebus illis, atque etiam initioru suorum in supplicationibus uteretur, dedit. Interea Mediolanensis Archiepiscopus, Constantius, Gregorium Pontificem monti zrat, moleste aliquos,aegreq. se
re , quod Ioannis Archiepiscopi Raucnnatis nomen, in ipsis Misarum sacri ficiis
198쪽
ficiis, recitaretur, respondit Gregorius, ca si recitatio fieri consueuerat, neque a fluidis hominibus reprehendendam, neque omittendam, sin minus consuesset. nihil faciendum, quod afferre offensionem cuiquam posset. Se tamen perquirentem, accurate i. inuestigantem,num Ioannes Archiepiscopus ipsius nomen Constantii inter Lacrificandum recitaret, minime id fieri comperisse. Quamobrem si ita se res haberet, se nescire,quae cogeret Constantium neces- stas, ut Ioannem ad sacram aram nominaret: Quod tamen si absque alicuius molestia fieri ab Constantio posset, Vos, inquit, tale aliqui facere ualde laudabile est, quia Ara italem, qu.im erga fratres uestros haberis, ostenditis. Haec ibi: Quem ad modum enim ad sacrain aram sanctorum uirorum nomina, in mysteriorum celebratione recitare,Apostolicu institutum est; cum id D.Dionysius
Areopagites, D. Pauli Apostoli discipulus, in Ecclesiastica Hierarchia asserat,& post eu D. Cyprianus Episcopus, & martyr testetur,idemq.in epistola aduersus Constantiu in Augustum Hilarius, &D. Paulum ad Romanos scribentem
interprctans O rigines, affirmet; ita, certum misse Apostolorum & martyrum numerum, qui in Misse canone recitaretur, usque ad D. Hieronymi aetatem non reperio : cum scribat ad Chromatium, & Heliodorum, Eusebium Caesa.riensem Episcopum, martyrum collegisse historias, quatenus omni die sacrificium offerentes,corum nomina meminissent: Neque vero vita defunctorum
solum, sed & viventium, qui fidem Catholicam tenerent, recitari olim nomina consuesse veteres Ecclesiae patres, satis patet. Quod si quis ab integra fide decidi siet, eius & tacebantur nomina, & e Diptychis tollebantur, de quibus diximus. Fuit autem sub id tempus Rauennae, eadem quae triginta iam annos fuerat, cx bubone inguinibus, insidente, pestilentia: Romanus uoque Exarchus , cum iam quinquennio Rauennae pene ociosus consedisiet, Mantua, Patauio , & Cremona munitis , composta Romam adeu di causa, Mauricionem Perusiae Ducem, Longobardi generis, in suas partes
traducit: mox Roma proficiscens, ubi magno honore obuiam effusae, etiam extra urbis portas, multitudinis exceptus, Gregorii Pontificis, ad Lateranum considentis pedes exosculatus fuerat, ea aestate Sutrium, Polymartiam, O tam, Tu derium, Ameriam, Luceolos, compluresq. alias urbes, a Longobardis iam occupatas, recuperauit. Quamobrem postero anno Agilulsus Longobardorum Rex, motis in Romanum agrum castris, Perusia primum recepta, cum nihil proficeret, direpto, incensoq. agro, pactis tandem induciis abiit. Quoniam Vero acceperat Gregorius Pontifex , Rauennae, clericos atque etiam populares, religiosam vitam ementitos, praefici monachorum coenobiis , uehementer studere, quibus tamen monachorum arctum vivendi institutum destruebatur, cum & Ecclesiasticis obsequiis deseruire,& in monachorum vivendi regula persistere nemo posset, mandat, Ioanni Archiepisco' po, curaret diligenter, ea ne fierent, litteris ad eum mense Septembri scriptis. Ceterum non solum hoc tempore amplior reddita est Rauennatis Ecclesiae ,& Canonicorum dignitas, mappulis, mitrisq. deferendis, sed virorum etiam sanctorum cadaueribus. Nam Gregorius Pontifex, Rauennam ad Ioan nem misit cadauera quattuor Laureatorum, Marthali, Crispini, Felicis, &Hemilii: quos aliqui ob Christum trucidatos Rauennae,uia Lauretina serunt, SP Romam, quar; ut D. inquit Bomardus, & res ipsa docet; purpuratur multitudine
199쪽
tudine mari rem, translatos , vel ab Florentio Archiepiscopo ad Damasum Pont. Max. missos. His etiam adiunxit Marci, Marcelli ,& Feliculae reliquias. Quae omnia Ioannes in Classensi Basilica, eleganti sacello, araq. illis dedicata, quar adhuc superest, collocauit, iuuante etiam Zmaragdo Exarcho: Quod vetusta haec carmina in sacelli ingressu, supra portam, tessellato opere, inscripta, testabantur.
Ines a praefulgens sanctorum limina, templo Marci, Marciali, Feliculaeq. simul. i: Pontifices hos Roma cepit,haec martyr hasetur, Horum Gregorius dat Papa rectaquias. inuas petit Antistes meriti ,ammoq. Ioannes, Paraala pro summis reddere dona parare. Oraclum statuit tanta vinulere erus,
Cuius ab auspici,s, gratia, o, extat opus. . apisi bis sipiens sacri Hatimatis anno. acyam vigili quo regit Ecessam.
Hanc quoque regentem verendi culminis arcem,
Vixis, ct euentum traxis ad arbitrium. Miranda subita Hopendens arre cacumen, Inflexum reparat parte ab utraque latus. Addi ιν his meritis felix Smaragdus in auum, Coius iis bis titulis participantur Fes.
Marci, & Marcelli dies festus XIIII. hal. Quinctil. Solennis agitur, Diuae
autem Feliculae Idibus Iun. Contici autem potest magnopere Gregoriu Ponti Max. huic Ioanni fauis te, qui tantorum martyrum sacras ad cum reliquias miserit, cum talia uix concedere Ecclesia Romana consuesset. Nam Ormisda Pont. Iustiniano Constantinopolitano Imperatori,aliquid reliquiarum Diuo. rum Petri, & Pauli, ac Laurentii, per Germanum Capuae Episcopum, Pontificium apud eum Legatum enixe petenti, idq.ut templum ipsis Apostolis ab se Constantinopolim, iuxta aulam Regiam extructum, con secraret, nihil mi sit, nisii velum ipsis sacris admotum reliquiis, magni muneris loco. Idem quoque confirmare ad Constantiam Augustam scribens, Diuus ipse Gregorius luis litteris videtur. Neque vero id dixerim, quasi nihil umquam reliquiarum Omnino miserint, aut, quod scripsere nonnulli,transferri martyrum reliquiae in transalpinas gentes tunc primum ceperint, cum Franci Romanam Ecclesiam a Logobardis,aliisq.Tyrann s vindicarunt: id enim falsum est, sed quod raro id, magna a. de causa, ac illustri beneuolentiae significatione a Pontificibus Maximis seret. Vt enim reliqua taceam, Ditiae Agnetis reliquias, atque, item D. Laurentii, Constantinopolim , Pulcheriae Augustae, & Martiani Imperatori S tempore, Roma translatas , & Theodorus lector,& Marcellinus Comes, & Nicephorus tradunt. De reliquiis etiam D.Xysti Pont. lax. in Angliam a se missis, in Regesto ad Augustinum D. Gregorius agit. Facile autem cognosci potest, sacellum , & coenobium hoc ab Ioanne Archiepiscopo, iamus i. ab Smaragdi Exarchatu coeptum, Pontificatu Gregorii absolutum suis se: An vero illud sit, quod prope D. Apollinaris, multis ditatum vectigalibus, ac praediis, aedificauit, quaeq. ab Gregorio Pont. Max. probari cum postulas
200쪽
set, impetrare, morte praeuentus, non potuit, incertum est. Obiit autem
Ioannes Archiepiscopus, Tert. Id. Ianuar. anno D X C V. cum eo melisc,man , & vespere toto, crinita stella apparuisset. Sepultus in I . Apollinaris Classensis, ad Nn sanctorum Marci, Marcelli, &Feliculae . Moleste tulit Gregorius Pont. eius interitum, quod per litteras, Castorio notario significat , statim q. & Seuerum Paulinum Ep scopum misit, qui Ravennatem Ecclesiam inesseret, nihilq. de illius praerogativis, vectigalibus: ornatu detrahi
pateretur, & Castorium ipsum notarium per litteras monuit, ut sacratos viros , pnpulumq. Rauennatem hortaretur, ut nulla neq. premit, neque precii libidine acti, Antistitem a Pontifice Max. consecrandum, quam primum designarent. Quemcunq. autem elegissent, siue is unus esset, siue duo, illum, at- q. te una secum e prioribus sacerdotibus quinque,totidemq. e praecedentibus Diaconibus, Romam ad se mitteret: & si quos praeterea e sacris initiatis, illuc accedere necessarium duceret. Romanus Exarchus, Donatum Archidiaconum, summo studio complexus, Archiepiscopum illum a Gregorio Pont. consecrari curabat: id tainen renuit, Gregorius, quod eius vitae acta perquirenti, multa occurrerint, quae illum ab Episcopatu remouerent,quod & Exar
cho per litteras significauit. Sed neque Ioannem Sacerdotem, sibi item pro . positum, probauit, quod Psalmos nesciret, minusque ob id operam studio dare, se significaret. Itaque cum a Rauennatibus, ad Archiepiscopum sibi
tribuendum a sidue urgeretur, Rauennalesq. ad id muneris aptum, habere se neminem dicerent, & Marinianum sacerdotem, quem diu cum ipso Gregorio nouerant in coenobio versatum, communi consensu postularet, Gregorius Marinianum tergiversantem, ac refugientem; cum persuadere vix aliquando tandem illi potuerit, Vt satisfaceret, assentiretque Rauennalium petitioni; Archiepiscopum Rauennatem fecit. Haec autem omnia cum per litteras, Andreae Scholastico, Rauennam, significasset, petit ab eo, ut Mariniano; qui ab octo,ac tranquillitate contemplationis abductus, cui iam diu assueuerat, in negociorum, perturbationumq. procellas, & quasi turbidum pelagus incurrerat ; ferret opem, animos adderet, hilaritatem pareret. Interea cum Synodum Romae Gregorius habui sibi, ubi Episcopi omnes, ac Romanae Ecclesiae sacerdotes assederunt, Diacones, cunctiq. sacrati viri adstitere, Marinianus post Gregorium, ante ceteros Episcopos subscripsit. Nec diu post pallio illum ornauit Gregorius, edicens, ne illo uteretur, in templo quidem suo, nisi cum dimissis iam filiis a salutatorio, ad sacra missarum solennia celebranda procederet : Extra templum, quotannis quater, in iis supplicationibus, quas Ioanni Archiepiscopo iam praescripserat. Confirmauit etiam Rauennali Ecclesiae, quaecumque ab Caesaribus accepisset. Eius confirmationis litterarum exemplum ex vetusti sinis monumentis Bibliothecae Vrsianae depromptum, hic collocandum existimaui: sic autem habet. Gregorius Episopus si uin orum
Dei, dilectis imo Mariniano Rauennati archiepiscopo, confratri, fi lioq. cari imo, drper eum in snctam Rauennatem Ecclesiram, suis I. successoribus in perpetuum. Cum omos Ecclesia sanctorum do ipso Domino, o beato Puro, ct a sncta Romana Ecies M, quam Deo auctore, regendam fusi imus, duxerit principium, digηum eis, ut AE cu cestibus Prari, cuia Domino dictum est, Coo mafratres tuos, interius conformatisais, o exterius melioraiionis, inde recipiat emper augmentum, religionis, v