장음표시 사용
231쪽
aal PS. X. V. 8. M aiffuderu ut so supar eamelos et ceperunt ros, MPueros Percusserunt aris gladii etc. Iob. I. M. L ..draxn hoc in loco mihi sunt septa gregum et armentorum , a Proprietate radicis 'neri cinxit, stiρα-pit , st*ando clausit, unde nomen uri in Lexico Simonis declaratur in genere locus festio circumdatus, in specie pagus Nomadum mobilis, ex tentoriis in Orbem positis constans. Huic interpretationi non leve pondus addunt Srmmachus et Aquila, quorum Prior Verti ἐγκάθητα ενεδρεύων περι τὰς αυλὰς ἐν ἀποκρυφοις, ἀποκτεινα αυρατιον. insidet insidians ad aulas scaulas in absconditis, ut intersciat innocentem 2 alter ενεhφ αυλων, insidiis aularum scaularum.ὶ Vide apud Montiaucon in Hexapl. Origen. I m. I. Psg. 486. Est quidem αυλη regum aula, A. Maccab. 13. v. IS. nec nou magnatum , Matth. 26. v.
3. sed istuc, quia morantur ibi satellites et stipatores, non audent accedere grassatores. Necesse igitur est,' ut hic teneatur altera potestas, nempe cauta' quae vox formata est ex Graeca addito e disserentiae cau-- : eo sensu accomodate ad rem nostram o Currit in Iohanne, Qui non ingreditur per Ostium εἰς ναυλήν in aulam scaulam) Orium, sed insceniat aliunde, ille fur est et latro : et in Homero Iliad. 4.
. . . . ut O s Pecorosi Diri in aula scaula j. et alibi saepe . Ad confirmandam significationem, quam tribui vocabulo umrm, juxta derivationem ex
suo themate 'm, facit quod praecipit Hesiodus in
232쪽
H ora προς τειχον πελασας ευερκεος αυλῆς. que contra Solem versus stans metto ,
Sed etiam postquam occidit, memor jus rei, MNusod Orientem , Neque in via, neque extra piam inter eundum meses, Aeque denudatus; Deorum quane noctes sunt et Sedens vero disinus mis et pruriens,
Aut ad parietem accedens BENE SEPTAE AG
Becogitanda est hominum conditio, quibus hic Pomta theologus dictat moralia praecepta . P mn sunt loci, ubi quis se abscondit, ne Conspia Ciatur, et unde in eum insilit, quem trucidandum sibi proponit: Tullius vocat penitus abstrusas insidias . orat. a. de Lega Agri cap. I 8. Sed tamen haec dictio P media efferri potest etiam adverbialiter, et quidem superlativo gradu ob numerum ejus
pluralem, nempe perabscondite, ob ea quae sequuntur in altero orationis membro, ubi de noctis obscuritate . Et sane, si ea rofi agitur circa Septa caularum , non datur imaginari insidias in latebris, quae prope sint, sed potius in locis aliquanto remotioribus , unde per tenebras noctis grassatores ingruant in pastores, eodem scilicet modo, quo irruerunt Caldaei in eustodes gregum et armentorum Iobi. Pro adstruendo hoc sensu non mediocrem lucem
petere licet ex historia pastorum Bethlehemitarum
apud Lucam ca . u. v. 8. Et pastores erant in regi ne eadem excubantes et agentes Nigilias noctis sα- Per gregem suum.
,ri mihi est nomen Memininum, notans nigredis nem , juxta proprietatem sui thematis abri valde niager, ster, obscurus suis; et adhibetur de nigredinenoetis in hoc Arabsiadae loco, vi per ni a dia .
233쪽
α16 PS. X. v. 8. et s. splendido ad noctem nigerrimam . Tom. II pag. 986. tin. 8. Illustratur et comprobatur haec interpretatio per istud Euripidis est. Ioc. N. 7 4. πυκνῆι δἰ ορφνm, densam per noctem. Plura dabunt Sehullensius et Sehroodorus ad h. l. Vide inserius
ων. Io. Quoad vero sormationem, venit ex Oonjugatione, Peel per dod suppressum, Pro
, de qua adi Schullensium ad ProM. I. v. 22. et Schroederum Gr. Hebr. pag. 36. n. 15. Verbum isου habet hic significationem intransiti- am, sesct Occultaoit, deluuit.
V. 9. Insidiatur in latibulo vel latenter ut
leo in lustro suo, post memoratas insidias improbi ut abiget, facta illius similitudine cum leone, me morat ejus insidias ut plagiarii. Raclicem nominis mi et ri 'a leo, Bochartus Part. I. Hieror. Lib. S. P. 1. col. 7I6. facit verbum nit' υidit, per met thesin litterarum Resh et Alepii , quia , praeter quam quod leo est animal visus acerrimi, ut probat laudatus Auctor , dormit apertis oculis , auctore Damm in Lexio. col. r36 i. seqq. ideoque Graecis dicitur λεων sorma participiali, quasi indens, a is video. Ego potius in illorum discedo sententiam, qui pro themate istius vocabuli ponunt Arabicum Verbum 'ae, quatenus, media hesrata, et ultima Ie, Valet Gestu rit, exarsitque ira, vel indignatio. nc, ut est in Lexico Goliano col. 83. et in Gine-juno Tom. I. col. 73. ubi pro exemplo assertur, 'ritte arbut ira pectus ejus in me: si quidem leo non minus ira, quam acumino visus praeditus est, Ructore Lucretio Lib. 3. v. 295. seri. Sed calidi plus est illis , quibus acria corda, Iracundaque mens facile effemescit in ira, Quo genere inprimis mis est violenta leonum, Penora qui fremitu rumpiam Plerumque gementesi
234쪽
m. X. V. 9. 227 Nec capere irarum suctus in pectore possunt. et Horatio Lib. I. Od. 26. v. 13. seqq. Fertur Prometheus addere principi Limo coactus particulam ianinque Desectam, et insani leonis Vim stomacho iapposuisse nostro. in lustro suo, ad est materies contexta , quae locum Obtextum tectumque praebet, et hinc lustrum ferarum , densa sintsed perplexisque virgultis obtemtum , nec non tugurium, utpote consertis ramulis
fondibusque confectum, a radice texuit, dein intaberando aliquid, ut in textura, Operuit, texit. Huic nomini, quoad significatum , bene respondet Graecum ξυλοχος, quod extat Ody s. 4. v. 335. Ωι δ oxo τ' ἐν έ λαφοι κεκατεροῖο λεοντος. Ut quum cema in lustro fortis leonis etc. ubi Scholiastes interpretatur ἐν συνδένδρω τοπω , κοιτη θηριων , in loco arboribus consito, euhili ferarum, prout in serius Ῥers. 338. vocat ευνών, cubile. Confer Odyss. 17. D. I 26. Item respondet ei alterum nomen λόχμη, dumetum, fruticetum, lustrum, bιle ferarum, quod occurrit in descriptione sylvae , ubi aper cubabat, a quo inter venandum vulneratus est Ulysses Odyss. 19. N. 439. s qq. Ε, Θα δ' αρ ἐν λόχμη πυκινὴ κατέκειτο μεγας Uus. Την μεν αρ ου r ἀνεμων διο ι μύνος υγρον ωντων ,ου τε μιν ἡδειος φαεθων ἀκτισιν εβαλλεν, ου ομβρος περαασκε διαμπερές. di αρα πυκνη
me in sumpti densa Deebat magnus ver. Quam quiuem usque ventorum penetrabat vis humidum spirantium, Neque ipsam Sol lucens radiis percutiebat, Aequa imber penetrabat: sic densa
235쪽
αα8 PS. X. v. s. et Io. Per haee illustrare volui comparationem latitationis
aggressorum cum lustro serarum.
insidiatur ad raptandum humilem, nunc scopum aperit alterius insidiati liis, nempe ut homines s rinis modis capiat, suoque dominio subjiciat, et eos pro more illorum temporum vendat. Verbum 'uri proprium est animalium rapacium, praedam unguibus infixis inuncantium. raptam humilem, et reipsa raptat humilem, ut
Ieo praedam , in trahere eum strahendo in in reta
suo, instrumento capturae simul et tractionis. Verbum', quod notat Prehensum-tenuit, et traxit, exerit hic utramque potestatem.
Dispiciant Grammatici, an hinc conjicere detur, vocabulum plagium, quod Vossius deducit a Grae-Co πλαγιον , obliquum, metaphorice dolosum, a Latino potius plaga, i. e. rete, quo capiuntur serae, esse derivandum . V. io. interit, improbus ille grassator de improviso erumpens ex densitate silvae, ubi latitat in insidiis , ut leo in lustro suo, vers. sv. aggreditur humilem , ex. gr. viatorem praesidio carentem, aut pastorem gregi astantem, dum pascitur; qua aggressione eum καταπλήττει, exsternat, et animum ejus
quodammodo conterit, unde hic ad terram deprimitur , viribus prorsus destitutus. Quoad priorem
vocem hujus Q versus sequutus sum Masoreticam Crisin, quae dat nam atterit, pro lectione textus namat comminutus, vel attritus , ut reddunt Schroed rus, Venema, et alii: nam, praeterquamquod sorma
participii passivi nimis coacta est in re grammatica , copulatiVa, Gu, et, quae a Versibus quoque praecedentibus abest, mihi videtur non parum dimisnuere de granditate, quam deprehendo in atterit, GPrimitur, minime vero in eomminutus sidit,
236쪽
quum istum direndi modum , qui ad genium Latiis nae linguae propius accedit, Ebraica haud ita facile
admittat. Adhaec , si verbum atterit, referiatur ad grassatorem, et, ut feci, transitive accipiatur , luculentius constabit ratio comparationis grassatoris
et cadit in robustos ejus, in potestatem robustorum ejus: accipe ut illud Ovidii Lib. a. Art. Amat.
Decidit in casus praeda petita meos . 'n αν sunt juvenes robore pra 'diti, et numero va lentes , quos improbus sibi assumit iii societatem grassationis, quemadmodum de Hippothoo legitur apud Xenophontem Ephesium Lib. S. cap. I. 'Εκει- θεν γαρ 'Iπποθως ἐνειοει, συλλεξα ιενος νεανισκους ακμα- ζοντας, συς ησασθαι mxλιν τb ληςηριον . Illinc enim Hippothous in animo habebat, collectis mirentibus D nibus, rursum pracdonum men conscere. COPia-desperiantium, vel tristium , vel pusillaniamum, Rabbini Iarchius et Kimchius, quibus adstipulor , vocem hanc 'ita,n antiumerant iis, quae scribuntur ut una , sed leguntur ut duae z'κI is, cuia devenantium, i. e. copiosi desperantes, sicuti Et captiostas 'din copiae Obad. v. uo. h. e. captivi copiosi. In hac sententia, ut divisim accipiam coti-tra recentiorum sententiam, me confirmat littera Lamed, quae caret Shevh, quod in medio dictionis eSt contra generalem usum. Dicam quod sentio de coalitu istarum vocum in unam : Inter elegantia Orientalis sermonis est ista, ut adhibeantur variae nominum formae, ex eodem themate ductae, vel similem sonum edentes , ad varias enunciandas ideas , inter sese tamen analogas . Pro hac regula, vidimus vers. 8. in cheleia, nigredo: in serius vers. I . videbimus piin, Meneca, ni Γ, i. e. --
237쪽
Iamitosus: in hoc vers. conjungit Poeta bri, chel, COEM , et z RI, caim, fracti, in unam bri, cheia caim , ut ita etiam haec videatur ducta ex eodem themate 'iori chaliae, valde-nigor it. Sed hoc per modum Conjecturae, et quasi divinationis. Vsti hum,iri mhore polluit, maluit, unde nostrum is probra resertur etiam ad numerum, copiam. De verbontra tristis, pusillanimis fuit, vide Michaelis in
Supplem. ad Lexio. Bebr. Ps. 772. II95. Seg. V. II. Dieιt in corde suo, oblitus est mus, superius post impias gloriationes in Deum dicit, Non
est Deus, N. 4. hic post crudelia facinora in homines, quia Deus vindictam diutius dissert, ait sarcastice et irrisorie , oblitus est Deus, contra quam Ilioneus Trojanorum orator ad Didonem Aeneid. I. v. 547. At sperata Deos memores fandi atque nefandi. ubi bene ait memores, quia, etiamsi non statim puniant crimina, sunt tamen memores, et My- --rius vindictam sumunt, ut verissime ait Horatius L h. 3. Od. a. v. 3I. SEq. Raro antecedentem scelestum
Deseruit pede poena claudo. et Lib. 4. Od. 5. v. 24. Culpam poena premit comes. Ohoelaoit facies suas, ex more Regum Orientis, qui ante se volum obtendunt, ne servi omnes obtutum figant in vultum ipsorum; atque hinc non vidit in purum putum, h. e. omnino, et in perpetuum . Verba hujus versus undecimi et quarti sic a cipio, ut impius ea temero effutiat non omnia simul et conjunctim, sed separatis et distinctis vicibus, nimirum ut modo dicat, non est Deus: modo obliatus est Deus: modo obseelaost facies suas: modo non
widit in purum putum. Contra haec improbi dicta
238쪽
PS. X. v. II. II. et r3. 23sgie insurgit Poeta gentilis Pindarus Ol mP. Od. r.
Quod si Deum Vir aliquis Werat latere quidpiam faciens, fallitur. Pindaro addendus Lucianus Epigram. 9. Tom. III. O . pag. 676-
οὐ λησειι δἐ Θεους, ἡδἐ λογιζόρανος .mmines quidem fortasse latebis, turpe quid veratus, Non latebis autem Deos, ne cogitans quidem. et Seneca in B polito v. I 57. seq.eredis, hoc posse egueci,
Inter evidentes Omnia ut lateas a s 8 videlicet Phoebum omnia lustrantem, et Iovem Omnia implentem. V. II. Deus attolle manum tuam, more decerintantium , ut de Ul3sse et Iro ait Homerus, τω χειρας ἀνεγχον, illi ambo manus e parant. Od s. I 8. N. 88. Quo altius manus attollitur, eo gravior ictus infligitur: adhibetur liic nomen bit, quo notatur Deus, qua fortis, et robiastus. ne oblisiscaris humilium, caede violentorum hominum ostende, te non oblivisci illorum, qui depressi et miseri status sunt. V. I 3. Propter quid summoper spemit ιmprostis Deum p ad irritandum Deum, quo citius ultionem sumat adversus impios, aperit, vel potius repetit orignem impietatis eorum per modum interrogationis : dicit in eorde suo, quia id apud se cogitat, et pro certo habet, quod Non requiris, opera nempe
239쪽
a3a PS. X. v. x 4. et I S. V. t 4. Vidisti, accipe hoc prolatum cum vi a severationis, quasi dicat, Utiques vidisti, seu vides: nunc adversus dictum tinpii, Oboelaoit Deus facies suas, non uidit in Purum putum , vera. 11. regerit Vates Per provocationem ad ea, quae quotidie fieri
Quia tu Dexationem et avritudinem, quibus humiles afficiuntur, intueris, inspicere soles, ad ρο- nondum, ut ponas eas, in manu tua, more illius, qui rem sumit in manum, ut eam bene Observet,
ac notet, juxta phrasin Tullii, Itaque hoc animo i
gem sumpsi in manus etc. Orat. I. Pro Leg. Ap.
p. 6. ideo super te tuo ossicio) retinquit, tibi puniendas committit easdem vexationes et aegritudines, niger, miserrimus quisque. Tuum igitur est, ne spe, quam in te habent firmissimam, frustrentur;
et idcirco surge etC. nais, cheleca, Ualde-niger, est nomen masculi-rium, ut ri , , nox, cum Ile paragogico, quod in-t iasivam significationem habet; et movetur per Segolpro Sheva propter Atnach. Habet autem hic significatum metaphoricum, quatenus Color ater est Um-holum moeroris, a lictionis, et miseriae, prout etiam Latinis niger est moestus, tristis, in luctu jacens, quo sensu Statius ait Lib. 5. Stas. I. U. I 8. seq.Sed quum plaga recens, et adhuc in vulnere Primo Nigra domus guratu. Rudi superius ad vers. 8. et Io. ubi de duabus voci-hus analogis. pupillus, tu es ad Mans, supple eum, et loquuti nem Ebraicam sic accommoda ad normam Latinae Linguae , pupillum tu es ad Dans: est autem repetitio ejusdem sententiae cum praecedenti. V. x5. Frange brachium improbi, post excitati nem ad elevandam manum ultricem in improbum, Duiliaso by Gorale
240쪽
PS. X. v. I S. et I 6. 233 adjicit modum ultionis, qui est, ut conterat brach um, i. e. robur et potentiam ejus; et in fine et quitur effectum hujus ultionis, quaeres improbitatem a s non inoeniens. Ehraeis ea dicuntur quaeri nec in nisi, quae de repente excisa et deleta ita disparent, ut nec vola nec vestigium reperiri queat: quomodo alibi dicit, Vidi improbum vegetum e et diffundentem se instar lauri viridis. Et transist et ecce
non est: et quaesisi eum, et non inpentus est. Ps. 37. N. 35. Feq. et malus, quaeres etc. eadem verborum S niaxis,qua. vers. sv. Sensum hujus versus, pro genio no
strarum linguarum , suppletis supplendis, ita conci nno : Frange brachium improbi et mali; eoque facto, si quaeras improbitatem illius et malitiam hujus, baud invenies. Nimirum fracta improborum et malorum quorumcumque potentia, id liet, ut non
solum cessent violenta eorum iacinora, sed etiam alii exemplo istorum sibi caveant ab eisdem patrandis: sic merito negatur, Deum etiam posse inve
V. I 6. Dominus est Rea saeculi et perpetuitatis, nunc ab exemplo probat in Domino vim frangendi brachium improbi, inquiens: sicut olim Dominus,
ut Israeliticum regnum constitueret in Cenaa nitide, Cenaanaeos disperdidit, partim caedens, partim fugans, idque est, Perierunt gentes e terra ejus, ita et nunc eadem vi pollet, ut disperdat regni vastatores, quum non ad tempus, sed in saeculum et in perpetuum sit Rex potentissimus. Dicondo, Dominus est Rex, alludit ad civilem Theocratiam Iudaeorum, id quod demonstratur etiam verbis, s terra Vias, et luculentius ex Leritico Cap. 25. v. 23. ubi legitur hoc interdictum Domini : Et terra non vendeturata a rision , sic ut excludatur e familia, in qua