장음표시 사용
271쪽
pascendum pecudes confundunt, conjunctisque curis regunt, ut Damoetas et Daphnis apud Theocri
Corydon et Thyrsis apud Virgilium Ecl. 7. Pr.
Forte sub arguta consederat ilice Daphnis , Compuleruntque gregem Corraeon et Thyrsis in unum. Confer historiam nativitatis Iesu Luc. a. v. 8. seqq. Est enim a radice nam consociaseis gremm ad Pastum, Pastum sit, parit: deinde signat sociatatem hominum quavis ratione coeuntium. et opprobrium non extulis-portandum super Proximum suum, non extulit quasi e terra, imposui que portandum ut onus aut jugum super humeris aut cervice proximi sui. Hoc loquendi inodo, verba faciens de portando calumniarum Onere, usus est Pindarus P h. Od. a. v. 17 I. scyg.
Iugum prodest. V. 4. Contemptus in oculis ejus resectus, is commorahitur in tentorio Domini, qui hominem publico despicatui obnoxium aversatur, nec oculis eum aspicere dignatur, nec sustinet timentes autem Domini honori alit, haec antithesis ad praecedens membrum confirmat allatam ii. lius expositionem. juraoit in malefacere, jusjurandum concepit, quod in malum et damnum sibi evaserit, σι tamen Duili od by Cooste
272쪽
PS. XV. v. 4. et S. 265 non mutabit illud, sed fideliter et scrupuloia praestabit. , in Imn, , notante Venema, non scoPum jurantis , sed eoentum indicat jurisiurandi. Quanta fuerit jurisiurandi religio , utcumque concepti, etiam apud gentiles, docet piscator Asphalio penes
Theocritum Idria. a I. v. 62. qui quum somniasset, se grandem aureum piscem cepisse, et in eodem somnio pariter j rarasse, se numquam amplius capiendis placibus operam daturum, fame prius Perire se- Cum statuit, quam jusjurandum violare; dicebat enim socio: ορκον γαρ ἐγω. τιν ἐπωροπα, ταρβ . nam juramentum ego timeo, quod jurari V. 5. Armentum suum non dedit 'lavaa in usuram, proprie in morsum, usuris enim admordentur, COP-TOduntur , et consumuntur facultates dehitoris.
Haec intelligenda sunt, prout edicitur in Lege: Si
argentum mutvs-dabis POPulo meo, PauPEar qui est tecum, non eris ei ut fenerans: non ponetis super eum usuram morsum ). Od. 22. D. 25. Et
quum attenuatus depauperatus )fueri rater tuus, et nutaperit manus ejus apud te I frmabis eum, sustentabis, juvabis eum in , peregrinum et inqui
linum, et miset tecum. Ne accipies ab eo usurams morsum ) et augmentum, augmentationem sortis principalis ) et timebis a Deo tuo: et viset frater
tuus tecum. Amonium tuum non dabis ei in usuram
morsum ) : et in multiplicationem augmentatio
nem ) non dabis escam tuam. Lm. 25. N. 35. seqq. Verba illa, et nuta tu manus ejus, Clericus exponit de eo, qui labore suo agros colere non potuerit, et victum sibi parare: optimo quidem sensu; sed adhuc luculentius vis eorum patebit, si cum int gra phrasi conseratur unica vox Graeca ἀπαλαμνος, homo sina manu, dein sina ope M auxilio, juxta
273쪽
66 PS. XV. v. g. sensum, quo adhibetur Iliad. 5. ω. 597. ubi conis textus ostendit, agi de homine, qui impedimentum aliquod tollendum in sua manu et potestate non habet, quia id impedimentum majus est Viribus suis: agitur enim in loco Levitici de impotentia, qua pauper laborat, removendi a se incommodum paupertatis et indigentiae, quasi manus eius. vacillaverit. Loquitur ergo Vates de officio subveniendi
pauperibus citra usuras , quae inter eos Populos tantum, qui commercia exercent, locum habent, ut alibi statuitur: Non dabis in-usura ratri tuo, usuram argenti usuram cibi: usuram omnis rei quae
Deiat. 23. U. I9. seq. veluti Phoenicibus, Tyriis, Sidoniis etc. qui maxime omnium tum temporis operam dabant mercimoniis. Vide Herodotum LG. I. . Dionysium in Perimesi v. 9o5. seqq. Pindarum Geth. Od. a. v. 125 et quae ibi notantur a Benedicto. Hac de re penes Iudaeos tete agit Seldenus Lib. 6. de I. N. et G. GP. 9. Fef.
et munus contra innocentsm non cePit, eodem
modo, quo Samuel, qui fuerat Iudex Israelitarum: is, constituto iam Rege in Israele, quum a suo munere discederet, sic alloquutus est populum: Testi- amini in me coram Domino et coram Uncto ejus,Bopem cujus cepi, et asinum cujus cui, et quem oppressi, quem contrita, et de manu cujus cepi θ
trum-GHexpiandum, ut absconderem oculos meos
conniverem in eost et restituam ωObis. 1. Sam.
Deiens haec commorabitur in tentorio Domini, et habitabit in monte Sanctitatis ejus vers. I. unde non dimo bitur in saeculum. Duiligeo by Corale
274쪽
David per Muciam in Domino , Per Con-νersationem cum hominibus probis, et per G- Meraionem ab idololatris eorumque ritibus, Pro certo habet, se consequuturum beati'am Nis
V. I. MICTAM. Davidis: Custodi me Deus, quoniam confisus sum in te. a. Dixisti Domino Dominus meus tu: bonum meum , nihil supra te. 3. Sanctis qui in terra sunt: et Magnificis universitatis, Delectatio mea in eis. 4. Multi erunt dolores eorum alium dotaverunt, non libabo libationes eorum de sanguine: et non attollam nomina eorum, super labia mea.
cis mei: tu ampliabis sortem meam . 6. Funes ceciderunt mihi in amoena: etiam Possessio, reniduit super me . 7. Benedicam Dominum, qui consilium- suggessit mihi: etiam noctes corripuerunt
8. Posui, Dominus ante me jugiter: quia a dextera mea, nequaquam dimovebor. 9. Idcirco laetatum est cor meum et exubtaVit gloria mea: etiam caro mea habitabit in fiducia.
275쪽
,68 PS. XVI. v. I. et S. ro. Siquidem non deseres animam meam in Insertio: non dabis sanctum tuum, vide
D. Scire facies me Semitam Vitarum Satietatem laetitiarum, facies tuas: jucunditates ita Dextera tua Purum-Putum.
V. I. metam, tindra complexus virtutum Occulistarum, a radice tria catam, abdidit, celarit, o cultarit, recondidit, vulgo Amuletum, quam notionem multis asseruit Wriei notus Lib. I. Obsem. Misceli. cap. 9. et confirmant verba, Custodi me MDeus, qua Fortis, et Potens. De usu verbi um adi
Ieremiam cap. a. v. 22. ΑL Panum Siar. v. v. 229.
Arabsiadem in Vit. Timur. Tom. L Pag. 226. lin. a. et pag. 5 24. lin. II. quoniam consistis sum in te, ut cliens in patrono, unde ratio petendi custodiam a Deo. De verbo nari
V. a. Dixisti Domino, supple, O anima mea, quod idem est, ac Dixi: sic alibi, audisisti anima mea, Ier. 4. v. 19. Pro audiste item dixit anima mea, Thr. 3. v. 24. pro dixi: similis ellipsis occurrit et 2. Sam. I 3. v. 39. Similiter Ulysses ipse se abloquitur Odyss. 2Ο. N. 18. Τετλαθι δἐ κραδίη, καὶ κυντερον ἄλλο πo P . Tolera, cor, nam pellus aliud aliquando tolerasti. Dominus meus tu, herus et Patronus meus: formula , qua se in Domini clientelam tradidit vers.
bonum meum, 'I ., absolute positum, est summum bonum, quo non aliud majus, ut postea di-Diuiligod by Cooste
276쪽
PS. XVI. v. 3. et 4. 269 eis, nihil supra ta. De voce ba, notante nihil in hoc loco, vide Schroederum Gri Hebri pag. 3ο8. Hue asserri meretur locus Pindari Obmp. Od. I.
Mηδ' 'Oλυμπίας αγῶνα tiέρτερον αυδασορον .& vero certamina canem. Cupis, o carum cor,
Interdiu meidum astrum Desertum svacuum per aetherem :Neque Olmpia certamen Praestantius loquemur. ubi vides Poetam dirigentem orationem ad suura AEnimum , et ponentem subjectum sui carminis suis Pra Omnia alia. Verba haec es' a reddi possunt etiam, non est super te, videlicet, non est Deus alius te superior: sed illud praestat. V. 4. Multi erunt dolores eorum etc. E contra
rio, qui aliis, quam Domino, fidunt, isti pro bonis , quibus ego cumulatus gaudeo, doloribus a Cientur. In verbo masculino IN Mult erum cum Domine Memineo marix dolores notandus est soloecismus generis non insuetus Orientalibus. At si cui minus placet ratio soloecismi, is commode reddat Citra diversitatem sensus, Intumescent iris suis, nam verbum nari in Arabica Dialecto valet etiam intum it, ut equus ex Cursu, anhelarit altiore spiritu;
277쪽
et radix 2Yν cum Ghain et Trade notat iratus est, unde nomen Σουν ira, quo sensu adhibetur Ebraeis Genes. 6. N. 6. Ies. 63. v. Io. Cum hoc sensu concinit Horatius Lib. I. Od. 13. v. 3. seq. inquiens, Mael meum
Hroem dis ili bile tumet jecur.
et Homerus Iliad. 9. N. 549. seq. Aλλ' 6τε δἰ Μελεαγρει νδυ χόλος, os τε κω ἀλλων
At quando jam Meleagrum subiit ira, quae si alio
Insae in pectoribus mentem recte licet sapientium etc. et in serius est. Dc. v. 642. IN. Ἀλλα μοι ἀδανετα κραgcη χολω, ὁππor εκεινου
Sed mihi tumet eor ira, quotias illius
qui alium dotaverunt, qui, dote constituta, ut in negotio conjugii, alium , praeter verum, Blegerunt sibi Deum; vel, ut eum Virgilio loquar, alimrius dexterae sese dotales permiserunt Aeneid. 4.ω. Io4. Quoties gens in elientelam alicujus Dei . quem publico consilio elegissent, se dabat, quia id fiebat per quamdam conjugii speciem, ei dotis nomine terram suam assignabat, quae hinc dicitur m ritata in Iesaia cap. 6 a. ω. 4. seq. ubi Vates Conso latur Tetionem et Ierusalaimam his verbis: Non diaeetur tibi ultra derelicta , et terrae tuas non dicetur amplius desolata; sed tibi uocabitur oblectatio mea in ea, et terrae tuas maritata: quia oblectatus est Dominus in te, et terra tua maritabitur. Nam ut fimbet Doenis Ῥirginem sic habebunt testii tui: et gauis dis sponsi super sponsam, gaudebit super ta Deus tuus . Confirmatur id potestate et usu vocis brabaal, qua significatur dominus et maritus, et insuri
278쪽
m. XVI. v. 4. 271 per adhibetur ut generale nomen Deorum gentilium, a quibus regiones et urbes, in clientelam datae, denominationes suas accipiunt. Adi Van-Dalo de Orig. et Progr. MODI. cap. I. pag. I 8. seq. lata re ligio ab Orientalibus transiit ad Graecos et ad B manos, teste praeter alios Ovidio Lib. 3. P astor.
Pallada Cecropidae, Minoia Creta Dianam, Vulcanum tellus ripsi lera colit.
Iunonem Sparte Pelopeiadesque scenae, Pinigerum Fauni Maenalis Ora caput. Mars Latio venerandus erat. ubi vide Ciolanum. Huc spectant etiam certiae agro rum Portiones, Diis publice, aut etiam privatim consecratae, quae Graecis αλσει, lucus, et τε μενοι ager scparatus dicuntur. De priori voce paros Scholiastes Homeri ad Iliad. a. v. 5o6. ubi Poeta Onchestrum, Beotiae urbem, vocat ἰερον Ποσιδήιον αγλαον 1λσos, sacrum Neptunium pulchrum lucum, ita scribit: Πῆς τοπος m)νδενδρος, υδωρ ροχων, κωS sit ἀφιερωμ η, αλσos καλειτω. Omnis locus amhorsius consitus, aquam habens, et Diis consecratus, lucus amellatur. Sed operae pretium est descriptionem luci peraccuratam asserre ex ipso Ho
279쪽
Sed quando jam euntes s Ulysses et Eumaeus viam
Urbem prope erant, et ad fontem per enerunt Structum, pulchreyluentem, unda aquabantur cises, Quem fecerat Iratacus, et Nerilus, et Polyctor, Circum autem alnorum aqua ticarum erat lucus Undiqua rotundus, si Ea autem defluebat aqua Alte ex petra, αra autem desuper facta erat Nympharum, uti omnes sacrificabant viatores IIuia ipsos inuenit ilius Dolii Melantheus ,
Pras agens, quas Omnibus antecellebant gregibus, Prandium Procia. Ex verbis capras agens discimus, innutritas suisse in his lucis victimas Diis immolandas: nam et paulo post Eumaeus in supplicatione ad Nymphas , quarum in honorem ibi extructa erat ara, ait ciet.
NU LOM κρηνῶαι , κῆρω Διους, ir ποτ' 'Oδυσσευσ Τμμἐπὶ μηρί' . κηε καλυψιας πcονι δι 'Αριων ἡδ' ἐρίφων, τοδε μοι κρην νατ' ἐελδωρ ,'Ωι Ἀθοι μἐν κῶνος ανήρ, αγάγοι δέ ε Δαίμων .' hae fontanae, filiae Iouis, si unquam Ustues Vobis femora combussit cooperiens pingui adipa Agnorum et haedorum, hoc mihi perscite votum, Ut ωeniat ille vir, ducatque ipsum Deus etc. Sed hos lucos suppeditasse hostias pro Diis tute-
Iaribus, plane evincunt verba, ubi omnes sacrifieahant viatores est. Dc. v. a II. neque enim credere fas est, eas aliunde attulisse, aut arcessivisse viatores. Luculentissime vero confirmat id locus Horatii Lib. S. Od. 23. N. 9. seqq. m quae nisali pascitur Algido De la quercus inter et ilices, Aut erescit Albanis in herbis, Distiir orale
280쪽
PS. XVI. v. 4. Vistima Pontificum securim omise tinget. Ex eo, quod istic victima dicitur depota, dum adhuc pascitur, aut erescit, in dubium nascitur argumentum , montem Algidum una cum Albanis herbis ad id fuisse rite consecratum, ut inde victimae pro re sacra laciunda abducerentur. Neque vereor , ne toto coelo aberrem , si hoc idem statuam
de lucis, quorum passim fit mentio in Scriptura, in quibus erant idolorum arae, qualis ille suit, de quo Dominus praecipit ad Gidonem, Et destrues altaru Baatis quoae est patri tuo, et Meum qui est juxta illud succi s. na. 6. m. 25. Pro edmo hujusce Vocis ἄλσos lucus statuitur a Grammaticis verbum αλδαίνομαι augeor, crescos cujus derivationis habita ratione , Horatius est. De. dicit pascitur, et crescit. Altera voce'μενοι Graeci veteres significaverunt agrum, a reliqua terra abscissum, et sejunctum, tanquam a verbo τεμνω seco, quod est ex simpli-eiori τε μω) atque ita Deo alicui factum sacrum: etenim priscis temporibus, quum nondum templorum struendorum aut ratio Constaret, aut mos invaluisset, Deos quoque honorabant in isto τεμένει, h. e. isterminata, et ad cultum divinum consecrata, terrae portione, ubi ara de vivo cespite solebat erigi, summentis adoleri ete. Vide Damin et Lennepad Ed. voras, et Felthium Lib. I. Antiq. mmen P. 3. non Ithabo libationes eorum de sanguine, palam profitetur aversionem a religiosis caeremoniis, quas adhibere solent idololatrae: etenim qui nititur et gloriatur cultu et tutela veri Numinis, is inter laudes ipsius memorare tenetur vanitatem Deorum mendacium, et testificari eorum contemptum , Ps.