장음표시 사용
121쪽
l 22 P. OVIDII vi ΤΛroni petiit Tiberius, quinquennio antequam ille posset quaesturam adipisci. Vt hic dubius haerere non debuerit cl.Siccama : maxime quum eadem vigintiviratus aetas ex antiquo lapide sepulcrali colligatur, qui dicatus est Iulio Claro et Iulio Nepotiano IV viris
viarum Curandarum, quorum prior annorum XXI, alter xx erat quum obiret. En ipsam inscriptionem ex Gratero :
Itaque haud sine ratione nobis videmus existimarc. triumviratum haud ante hos consules, quibus annum aetatis xx adimplevit Ovidius, ab eo susceptum esse. Nec enim audiendus est Lipsius, qui ex priore Dionis loco autumat, institutos esse xx viros ab Augusto, Buum antea Viginti sex essent, anno V. C. DCCXLl : siquidem hoc non scribit Dio, neque exinde sequitur, quod ille ad eum annum stisius dixerit, qui fuerint xx viri. Quin etiam haud obscure innuit, xx viros iam ante constitutos fuisse, quam illud fieret senatusconsultum , cuius occasione de illis loquitur; idemque diserte confirmat mox addens, iam ante subrogatos fuisse sex alios. qui olim viginti sex virorum numerum complebant, duo nimirum ii, qui olas extra urbem curahant, et quatuor, qui in Campanium mittebantur. Crassius adhuc errat Siccama ), quum ex eodem
122쪽
Dionis Ioco eruit, xx viros demum anno V. C. DCCXLI, senatusconsulto ex equitibus electos esse, quum primum ex plebe potissimum crearentur: quasi vero Diorignificaret, xx Viros ab eo anno Coepisse ex solis equitibus creari I Hanc certe interpretationem consutant non modo alia, quae ex ipso met Dione et Tacito iam protulimus, sed ipsemet IOCus a Cl. viro in suum praesidium advocatus; siquidem exinde clarum est, xx Viros eo anno ex equitibus suisse designatos, ob hanc tantum rationem , quod tum nemo esset, qui vonte sua senator esse pellet. Adeoque senatusconsultum tunc temporis factum, non fuit perpetua lex, qua in ΡΟ-storum xx viri ex equitibus essent desumendi; quemadmodum insuper innumerae demonstrant lapidum inscriptiones, quibus x viratus stlitibus iudicandis, pars scilicet xx viratus, ipso Siccam a confitente, re- consetur inter honores consularium Virorum , quos omnes ex equitibus in senatum allectos affirmari nequit, quum et plures ex patriciis fuerint. IV. Haud longe ab hoe tempore removendae Sunt
priores Ouidia nuptiae, de quibus ipse Trist. lib. IV, El. X, vs. 69:
Paene mihi mero nee digna . nee utilis uxnrril data: quae tempus perhreve nupta suit.
Paene adhuc puer erat, hoc ost, paucis ante annis Pueritiam egressus , toga virili fuerat indutus ; necdum tamen moeniam erat adeptus, quae post ter scytenos flare annos genas uralia, ut habet Macrobius y. Vnde est quod Statius lib. V, Sylv. 2, harbam vocat signa validae iuuentae, quum ad Crispinum LVI annos nutum vid. vers. a 2 haec canit Vs. 62:
... Nondum Dalidae Lihi si a Moeritna irrepsere senis. et adhue decor integer aevi. 1 In Somn. Sei p. lib. I, cap. 6.
123쪽
P. OVIDII VITA V. Quum ad alteras statim transierit nuptias, quarum tempus Certo definire non datur, subiungamus
etiam quae de his habet ibidem, vers 7I :
Illi aueeessit. quamvis siue erimine. coniux; Non tamen in nostro frma sutura toro.
Alterutra suit Phaliscis alii per F scribunt orta, Amor. lib. III, Eleg. xm init.
Quum mihi pomiseris eoniux foret orta Phaliseis; Noenia contigimus victa. Camille . tibi;
quibus patet, uxorem , qua comite id suscepit iter, iam sibi dimissam fuisse, quum id hac Elegia describeret: atque adeo de tertia coniuge, quae ad vitae finem usque permansit, intelligi nequit. Phaliscorum autem nomine plerique ex antiquis populum intelligunt ', cuius oppidum Falerii fuerit dictum, et a Camillo expugnatum. Ibi quum Iunoni festum et Iud os
Celebraverint, ut Noster enarrat . qui et Iunonia sacra vocat: hinc Frontinus de coloniis Tusciae : Colonia, inquit, Iunonia quae adPellatur Faliscos: mirari hic liceat, tantum virum Ezech. SPanhemium Potuisse Faliscos hosce Etruriae populos cum Faleiis in magna Graecia sitis confundere , dum tot scriptores memorat, qui meliora docuissent, si ad eorum verba animum advertisset. Vid. lib. de Praest. Numism. to m. I, pag. I 7- Ο9. et Harduo. de Num. Popp. in verti. FΑΛΕΙΩΝ,
ubi eundem sequitur errorem, etC.
VI. Addamus et hoc loco quae de tertia coniuge prodit Noster, quum verum nos sugiat tempus, quo eam duxerit. Trist. lib. IV , Eleg. x , Vers. et 74, ait:
Vtisma quae ineetim seros permansit in annos, Sustinuit e tua exsulis esse viri.
Quae an fuerit Fabii Maximi de quo plura ad nn.
, Vide Cellarii Geogr. Antiq. lib. II. p. 9.
124쪽
I ab V. C. Dcc Lxvii ), Seu potius coniugis Marciae assinis, haud recte Lipsius mihi videtur dubius haerere; siquidem clare satis Gidis, eam ad ipsum Fabium pertinuisse. docet, Pont. lib. I, EP. M., huic inscripta,
Ille ego , de Mestra eni data nupta domo.
Cetera vero mox subiuncta indicant modo, eandem Nasonis Dxorem amicitia Marcitie suisse coniunctam , quemadmodum et ante fuerat materterae Caesaris Au
Nane prohat . et primo dileetam semper ah aevorat inter e miles Mareia censa stius; Inque stiis habuit matertera Gesaris anter Quartim iudicio si qua probata, Proba est. ete.
ΙIis adde ex Ponto, lib. III, Epist. I, Vers. 75-78; FaSt. lib. VI sub sin. Ad Macrum quoque neccssitudine quadam eandem attinuisse, liquet ex Pont. lib. ΙΙ, EP. X, Vs. 3 :
Exeiderit tantum ne tibi cora mei rQuam tu vel longi debes eo viel thus aevi, Vei mea quod eonitiae non aliena lihi.
UEm et de Rufi discimus ex El. xi eiusdem liboi,
Sponte quidem, per seque mea est laudabilis tixor ;Admotitiis melior sit tamen illa tuo. Namque quod Hermiones Castor fuit, Beetor Ioli, Hoe ego te inetor coniugis esse meae :Quae . tie dissimilis tibi ait probitate. lahoeat. Seque tui vita sanguinis esse prohat:
unde palam fit, Rufum fuisse huius tertiae uxoris Ovidii auunculum, quemadmodum avunculus Erat Hermiones Castor, uti et Iuli Hector. Ei enim Hermione filia fuit Helenae, quae soror castoris et Pollucis, e XLeda uxore Tyndari. Ita Iulus istius erat Aeneae ex Creusa, Priami filia, et Hectoris sororc. Idcirco huco
125쪽
P. OVIDI VITA Nasonis uxor matrem habuit Rufi sororem. Fundis vero Rufus iste fuit, ut El. sin. Noster docet:
Fuerat haec Ovidii tertia coniux ante alteri nuptumarito, ex quo siliam pepererat, quam Postea Suillius, Germanici Caesaris comes, duxit, ex Ponto, lib. IV,
Ius aliquod faciunt inlatia vinetiti nobis, Quae aemper maneant illabesueta, preeor. Nam lihi quae eoniux , eadem mihi filia merae est :Et quae te generiam . me voeat illa Dirum , ete.
Quod porro Noster de sua subiungit silia, POStquam de suis coniugibus narraverat, umbiguum ossicit, utra ex uxore eam genuerit, Trist. lib. IV, Elcg. x, vors.
F Lia his prima mea me Meeutida iuventa, Nd non ex utio coti iuge . secit aviam. Αutio ante C. xxii; V. C. Dccxxxii; Ovidii xxi et x D.
M. CL. MARCELLO, L. ARRUNTIO COSS.
I. I ix ante hunc alatium, ut cx superius dictis Cous tui, Ovidius potuerit altero decoravi munero, quo se functum esse, Fast. lib. IV, diserte docet, vel S
loier his quin a laxus honore viros.
Etenim . uti modo vidimus, decemoisiatus ille Pars cristi igintistratus, quem adolescentes, in Senatus spem Iatum clavum gerentes, necessario Suscipiebant, Ut gi udus ud senulo Pios honores ESSet. Decemuiroriam quod fuerit munus, lain ad uianum
supcriorem ii. II) ex Dione audivi laxus, ut nempe contumviralibus iudiciis praeessetit; unde siluitas iudicandis passim in lapidibus inscribuntur, quod de litibus iudicarent. Id ipsum iam docti vivi ex Pomponio
126쪽
probarunt, qui lege Il de Orig. Iur. : ra Deinde id est,
is post Praeturam peregrinam , adeoque post an . V. C. D DA ), quum esset necessarius magistratus, qui hastae . praeesset, decemviri litibus iudicandis sunt in si ira tuli. M At non soli, sed cum praetore, qui eos in consilium adhibebat, praefuerunt; uti recte doctissi-
nio iuniore, lib. V, Epist. xxI, scribente: ci Sedebantis iudices; decemviri venerant; observabantur advo- is cati; silentium longum ; tandem a praetore nuncius: M dimittuntur centumviri. Hoc sacto commotus praera tor, qui centumviralibus praesidet, etc. D Idem x
Sὰti trepidos ad iura decem ei tat hasta Mirorum. Et semare iubet e teno itidιce causas.
Eorondem iura Caesar Augustus auxit, quippe qui, narrante Suetonio , auctor fuit, centum inralem hastam, quam quaratura rancii consueuerant cogere, decemviri
Cl. vero Graevius si affirmans, decemviros, non secus ac omnes iudices et centumviros, fuisse priorios, hoo est, nullos magistratus, sine imperio et Potestate, revincitur vel ex solo Pomponii loco ia in proluto, ubi di
serte x viratus vocatur magistratus. Nunc omnemque
vigintivirutum in senatus arbitrio sub Tiberio fuisse, docet Tacitus ε, quum scribit, eum a Patribus Postulavisse , ut Nero, Germanici silius, munere caρessendi. De Iurisdietione. lib. I, cap. II. a Sie in alii litot MM, quum in aliis haheatne eeritiamMiri. 3 Nee Ovidii, nee Lurani opus esse deinceps ostende inus, lutei tui vide Lipsit not. ad Taeti. antiat. lib. XIV . eap. I. 4 in Λtig. cap. 36.5 Prael. lom. II. Thes. antiq. go n. si Annal. lib. Ill, cap. 29.
127쪽
olinis ratus soloeretur. Scilicet princeps ille statim post Augusti obitum ius eligendi magistratus a populo
M Tum primum e campo conlitia ad patres translata . sunt: nam ad eam diem, etsi potissima arbitrio prinis cipis, quaedum tamen studiis tribuum sebant, Elc. MAliud superosi decem uisama privilegium, quod hic fusius enarrandum venit, quum ab Ovidio sit indicatum, atque ad eius honorem spectet, nec Satis hucusque doctis interpretibus intellectum fuerit. En primum ipsa poetae verba, Fast. lib. t V, vers. 577-53a:
Tertiis lux sine mini Itala erat : al mihi quidam Specitanti Leuior. contiguit que loeo , Ilaee . ait, illa die . l. thyeis qua Caesur an Otis ΑPolscla magi animi eou iudit arma Irahae. Dux mihi Caesar erat. stiti quo meruisse tribunias Glorior: os eio penestiit ille vi eo. Hauo ego militia aedem . lia pace parcistilo iee bia quinos visus honore inros.
tibi praesertim investigandum quaenam sit illa sedes . quae in ludis eadem . sed ex vario iure. utrique obtigit: Ovidio nimirum quod ex decemviris fuerit, alteri vero seniori, quod illam militia meruerit. I. Ideo in primis observare ost, ludos, de quibus hoc loco agitur, nullos esse alios Praeter Iriam Megalenses, seu Megalesiacos Magnae Matri dicatos, de quibus solis Ovidius ante loquutus fuerat. et quorum proinde illa suit tertia lux . sive dies, quam nunCiangit. Soli etiam hi Iudi mense Appili ante Cereales, quos Naso proxime post hos describit. per plures dies fuerunt celebrati, a pridie scit. Nonas ad v Idus Ap Pilos, uti ex Lalendariis veteribus patet, in quibus ad prid. Non. April. apponitur: Lum MATR. MAG. vol
128쪽
I 2 3Ludi Megalesiaci, et producuntur a I v Idus, appositis iisdem vocabulis , ad indicium spatii dierum, quibus isti continuarentur ludi. Itaque tertia lux ludis apud Ovidium idem est ac tertius dies ludorum Megalensium . sive vi Idus Aprilis, aut vi Aprilis dies, non vero v Iri eiusdem mensis, ut doctis compluribus viris male visum, qui Putabant, tertiam lucem ab ipsis Nonia Ovidio sup putari , quod est praeter eius verborum fidem. 2. Deinde notati dum, Megalenses hosce ludos omnino scenicos suisse, prout Noster superius indicave
MENA anua l. ludique s anta apeetate . Quirites.
Id cla Dius adhuc Livius, lib. XXXVI, cap. 5, tradit,
ubi de Matris Magnae aedis dedicatione: ci LOCave -υ rant, inquit, aedem faciendam M. Livius, C. Clauis dius censores. M. Cornelio, P. Sempronio COSS. M id est, an. V. C. DL Varron. Decimo anno , ΡΟ- astea quam locata erat, dedicavit eam M. Iimius M Brutus; Iudique ob dedicationem eius saeti, quosis primos scRNICos suisse Valerius Antias est auctor,
a Megalesia appellatos; is quod confirmat lib. XXXIV, cap. 55, ad consulatum Scipionis Asci cani II, et Sem
Pronii Longi, hoc est, an . V. C. Varron. D Lx, his verbis: re Megalensia Iudos scENIcos, C. At lilius Sa-M ranus, L. Scribonius Libo aediles curules pulviis secerunt. M Inde est, quod Andria Τorentii dicatui in titulo, acta ludis Megalensitas , etC. S. Tertio apprime animadvertendum, hisce in ludis
Senatum a populo secretum spectare ab illo anno V.C. DLx coepisse, uti clare rem exponit Valcr. Maximus, lib. II, cap. 4: e Per quingentos autem, nit, et a quinquaginta octo annos, senatus populo mixtus
a Sequitur nempe Verrii Flacet ealculus, Lisius ueto alios ; quippe qui ad
129쪽
is spectaculo ludorum intersuit; sed hunc morem C.
M Attilius Saranus et L. Scribonius Libo aediles, ludos x, Matri Deum iacientes, superioris.Africani tum cos. M II sententiam sequuti, discretis NB. sonatus et
D populi Iocis, solverunt, etc. MPostea vero L. Roscius Otho equestrem quoque Omdinem a plebe et senatu distinxit, xiv theatri amphitheatrive gradus seu ordines equitibus adsignans Aliter enim se res in circo hahebat, apud quem Nero Ρrimus equitum romanorum locos seditibus plebis anteposuit. Namque, addit Tacitus , ad eam diem Ad screti inibant, quia lex Roscia nihil nisi de quatuordecim theatri δ) ordinibus sanxia. Quin etiam senatus Promiscue in circo spectavit, donec Cluudius imp. circo
maximo, marmoreis carceribus auratisque metis excutio, Proyria senatorsius confliauit loca, promiscue sPectare
solvis. uti scribit Suetonius ,, qui tumen non omnitio cum Dione convenit. Is enim a d. An. V. C. DCCLvIII haec tradit β: ει Ludos circenses seorsim SenatoreS, Et D equites seorsim a reliqua plebe spectarunt. quod
,, et nunc sit; Καὶ τας -οδρομίας raptς οἰ βουλευται ,
a χωρις δε οἱ Imrεῖς απο του λοιπού πλήθους εἴλυ, δ και νυν γγ γιγγεται. . Sed quo pacto sint reconciliandi, vide apud Lipsium, ad Tacit. Annal. XV, Cap. 32.
e osdem consules narrat, vi horum aedilium ludos romanos primum senatrem . a populo secretum speetavisse ἔ v atque . ad quingentesimum quinquag ai- v. mum sextum annum . . sollicet V. C. . in promiscuo spectatum esset . lib. XXII v. eap. 53. Vbi simul notare est. ei in de ludis romania, non vero . M satinantis, uti val. Maximus . id Ohservare, niis Metia ae Cap. 44 . qtici refert eensores, ludis rouiauis aedilthus curialthua imperasse. ut Meia se aistoria secernerent a Pom O : nam antea in promiscuo spectabant. ii
a Vide quae notamus ita Horati vita. Pag. M a sqq. a Annal. lib. Xv. cap. 32. Sic et Sueton. iii Nec eas. D ; Pliu. Hi l. diat. lib. Vil , cap. 7. 3 Quod non salia eonsiderale attendit Paul. Nanutius, de legibus toniatii eap. 3. tihi hae de re tialiticinatur ; quod inouuisse satis exi. iis Claud. ea P. 23
130쪽
Ex quibus ita discussis iam liquidum est, aedem , quam Ovidius et alter ille senior parem sibi meritis paraverant, asi ludis Megalensibus habebant, suisio vel in orchestra inter senatores, vel in x Iv gradibus inter equites. Hoc postremum Lipsio placet. sed prius mihi magis veritati consentaneum videtur. Namque Naso sub senioris persona dicit, hane sedem sibi obvenisse, non ex equestris ordinis iure, quod ab atavis eiusdem ordinis ad ipsum descenderat; sed ex eo quod inter decem piros fuisset; adeo ut hanc sedem ipsemet suo proprio lituIO et merito comparavisset; quemadmodum alter tribunatu sub Caesare lancius eandem suo proprio Marte . suaque mitisse, non vero maioriam iure, obtinuerat. Prosecto quum decemuira tus ille non fuerit equitibus proprius honos, sed illis modo datus, qui in senatus spolii alebantur; itu et iura, quae ipsum sequebantur decemvirum , debuerunt ad senatorios honores spectare. Paucis , quandoquidem illi iuvenes lato induti clavo dicebantur senatorii ordinis, etsi nondum in senatu honorem capes- '
Suetonius . laticla tim vocat; idcirco Dullum est dubium, quin i idein iuribus senatorii ordinis fruerentur, nec modo privilegiis alterius inferioris ordinis, ad quem non amplius atlinebant. Ceterum quum Ovidius, prout mox probabimas, spem senatus sponte abiecerit, ac ad angustum cIavum redierit, priusquam ullum in ipso senatu capessisset honorem; hinc ambigere licet, nunt postea iterum equitibus annumeratus iure decemviratus anteacti potuerit in orchestra spectare. IIoc ipsi licuisso