장음표시 사용
181쪽
IR OVIDII VIT Pervenerat, Augusto scripsit, ut apud eum sua vinia dicaret crimina . quorum causa exsulabat. Ibidem
enim vota pro hoc principe Tiberioquo landens, ait
Ne adsueta luis semper Viatoria maleis Nume quoque se Praesae . notaque signa Pelu Atisonatim lue dueem fiatiis eireum Wolet alis . et in Ellida latires seria ecimn Pes quem Milia geris. evitia intino corpore Pia via. λ pieitim eisi das grande . Deo que tuos a Diinidioque tisi praesens ea . et ad Dieis tithem, Dimidio p o I es. saevaque Mlia geris. Hie libi sie redeat averato vietor ah μω. isque eoeotiatis fulgeat altos equis.
Quae clare significant, bellum tunc temporis saeviisso, idque gestum a riberio, quem Ausonium ducem vocat, et per quem Augustus ei dicitur dimidio sui praesens urbi, ac procul fama bella gerere. Eius nempe dimidici pars erat Tiberius, quod is iam ab an. V. C. DCCL v I ab Augusto fuerat adoptatus. Vnde Noster superius de illo eoo huius silio ae imperii herede cecine cat, era. 165 ct 166:
sospite sic te sit natus quoque sospes ; et olim mpei Ium regat hoe eum aeuiore senex.
Illud autem bellum in Germaria, et quidem post Vari Hadem, gestum suisse, liquet ex Τrist. lib. III, Eleg. Mi , Proximo primoque pere post Ovidii relegatio
nem scripta, prout deinceps ex prioribus carminibus palam fiet siquidem de Romano loquens nauta quem, ubi primum ad Pontum adpulerit, se fore interrogaturum ait. haec subiungit vers. 45-48 :
quibus nonnisi Germanian rebellionem hoc anno V.C. Dcc Lxti iam adulto excitatam, qua Varias cum
182쪽
exercitu Periit designare Naso potuit; quum ab an .
V. C. DccLIx, quo Pax cum Marcomannis facta, ad hunc usque anniam nulla Germanorum rebellio apud
is ea tempestate nullum nisi adversus Germanos sun pererat, absolvendae magis infamiae ob amissumis cum Quintilio Varo exercitum, quam cupidinera proserendi imperii, etc. a . Igitur vel hinc constat, Ovidium Pori Varianam cladem , Non vero arite, ut perperam ei. Norisius autumavit 4, in exsilium abiisse. Etenim si Noster anno V. C. DCCLXI relegatus fuisset, ut doctissimus illo vir censebat, qui Naso potuisset pmximo vere illa scribere, bellumque illud Germanicum, praedictam cladem subsequutum , memorare ΤΙV. Argumentis pro nostra sententia militantibus sie suse deducus, hic discutiendus superest unus aut alter apud Nostrum locus, quem Scaliger male fuit interpretatus, ac Norisius in opinionis suae tutamen advocavit. Ovidius nimirum suam, qua deportatus est, aetatem Sic describit, ut quinquaginta tantum annos tum sibi peractos canat. Etenim Trist. Iib. IV, EI. VIII, vers. 35 et 34, ait:
Iamque. Reeem distris omni sine inbe peraciis, Parte premor vitae deleriore meae ete.
Iain in illi evinities, pulsis melioribus annis , venerat, antiquas miseueratque eomas et 3 Atque meos oretia Pisa a vitie ua Oliva Abstulerat de a praemia victor eques;
Qisti in maria Dixini maἱtoa ad laeva Tomitas Quaerere me laesi prineipia ira iubetit vide lavi templ. isset. Seet. Iv, eap. viii, pag. 3si , Αοι. α Annal. lib. I, eap. 3.3 De Cenot. Pia. pag. 2 I.
183쪽
Temptis ad hoe, Matria tum bis mihi quιnque eo aeris.
Omne suit Musae earmen inerme meae.
Scaliger autem quum ante ex ipso vate probasso sitii videretur. cum anno Iuliano LI v, id est, V. C. DCCLx II, in exsilium esse missum, addit: a Natus au M tum Ili Iuliano hoc est, V. C. Dccx I. Erat ergora annorum LII Solidorum, quum excessit ex Italia cis quae sunt decem lustra Romana, et duo anni prae-M tmea. xm autem Olympiades solidae: licet alibiti, dicat decem lustra olympica suisse a natali suo, M quum relegaretur, etc. δυAt vero eximius vir hallucinatus est, dum asseruit, Ovidium fuisse annorum LII solidorum, quum eXcessit ex Italia. Nam etiamsi poeta anno V. C. DCCLXII desinante relegatus sit. ut recte Soliger arbitratur: haud tamen quinquagesimum secundum aetatis annum tune temporis absolverat; quippe xx Martii die eiusdem anni quinquagesimus primus tantum Completus est; ac proinde Nooembri exeunte, quo summum Romam Ovidius reliquit, octo solum menses tilina LI annum. lapsi suerant, quum exsul in Pontum abire iussus est. Nec levius cl. Noris ius labitur, quum ex eo. quod Noster canit. lustra his quinque peracta sibi fuisse in exsilium eunti, colligit eum anno V. C. DCCLXI, menwDecembri in exsilium esse Prosectum, quum annumi in Eu,ὰh. Clienti. Animad. pag. 8I. v n. prehendit sequentibtis verhis OVidium, quoes Olympiadem pro lustro pomatiis. id est , qtiitique -nis absolutis . sunt serit: ἀ quasi Noster id quiis dein ptitaverit Aeceptus nomine πευτπιφριακ: quum tamen πευταετ ρὶς is ui in sit. non 'riud q inque annis absolutis constatel. aed quia quintom quoque aiati a rediret in orbein ele.. At baee mera mihi videtur eavillatio; nee tillus dubito, quiti Optime Naso noverit, quot annorum fuerit Olympias, ni lite lieotitia icinium poei ea , quinqtiennem vid. supra D. 3 ius ad auuuin Ouid. xvij illain fecisse . quoiund modum viseat. ex Potito lih. Iv. Ep. ua. ut ita doeeeel. Re Doti voluntem ttitelligere Ol3mpiadem , quae iv modo armortiis erat. seu lustrum notiis uni.
184쪽
LI ageret. Quasi vero ea poetae verba adeo stricte sint accipienda, ut de LII Ovidii anno labente nequeant intelligit Attamen scriptores passim solent rotundo i uti numero, quamvis unus et alter annus, immo et plures supersint. Quod et ipse Scaliger observat, hoc pacto litem, quam vati de ipsius mei aetate moverat, dirimens: α Sed, ait, concedamus Olympiadem a quinquennalem, et lustro Romano aequalem fuisse,. praeter decem lustra duo anni excurrvnt. Sed hocra non raro veteres faciunt, ut parvam summam disia simulent, contenti millenarios, Centenarios, et de- . . narios ponere; quod non semel a Demosthene iactum is notavimus. Itaque ipsemet interpretatur mentem
is suam initio carminis in Ibin , ubi bis quinque lustrara sibi peracta dicit, hoc est, se L annum vitae perEra gisse , quum illa scriberet, primo anno exsilii sui, is qui erat tertius et quinquagesimus currens aetatis a eius, Ch. Dion. x, P. Corn. Dolabella, C. Iunio Si
Perperam ergo cl. David Blondellus asserit, Scaligmrum recte Ovidium repvehendisse, quasi quum poeta. ait, Postque meos ortus etc. Abstulerat decies etc. dicendum fuisset, Ter tulit vi decies et . Ex superius porro discussis patet quoque Herculis CD ani error, quum in Ovidii Vita sic scribit: ει Pr M sectus autem est in exsilium iv Idus Decembris,
M annum agens L, menses Vri, dies vero XXI. M Bonum
vivum calculi sesellerunt. Etenim quum sateatur, Nasonem xx Martii an . V. C. DccxI natum esse ἔ ma ni Stum est, v III menses diesque xxi. ab illo Martii die numerari ad xv Idus, seu x Decembris diem.
185쪽
iv Idus Decembris Roma discessisse. Auctoritate qπidem Chiora ac Bargaei sultus ad eum locum notat, Arcturum eo die chronice occidisso. Verum ut ha CConvellantur, praeter ea superius hac de re nobis servata, addendum quod ipsemet Cio sanus subiungit: vi Plinius tamen, lib. XVIII, cap. 3I , iv Nonasis Novembris Arcturum vesperi occidere scribit. MV. Iam demum nos ad exsilii Ovidiani causam conis vertamus. Duplicem ipse poeta Passim indicat: a It xam , ex Arae Amatoria desum tam , aperte declaratraIleram vero aperire refugit. Illam saepius, ac Praesertim toto sere Trist. Iib. II ad Augusti m apolog
lico , vindicare conatur: hanc vero licet nominare non ausus sit, emoris tantum titulo suis imputat Oeulis, non sceleri, quod Constanter a se removet.
Hinc haud mirum, si variae fuerint de hoc errore coniecturae, si Ientibus etiam historicis antiquioribus nunc superstitibus. Sequioribus quidem seculis existimarunt , Nostrum Tomos missum, quod
ondam Caesareae nimis puenae Fisuo nomine subdi us Corinnae a
tili iam supra ex Sidonio solitauri notavimus. Sed quam salsa sit haec opinio, quoad Iustam Augusti filiam, ibidem quoque indicavimus. Ne vero et huius principis neptis, vel ancilla, ea Puellae ambigua vomintelligeretur, sic A dus Manutius contra ratiocinatur: ra Qtiain ficto nomine Corinnam adpellavit, potiis tam se lestatur in Amor. lib. I, Eleg. v. Quare si is ea vel filia, vel neptis, vel ancilla Caesaris, vel
186쪽
M qnaecnmque alia suerit sic illi cara, Ni proptereais Ovidium relegaverit; non error . sed scelias fuisset; is non inscius vidisse L crimen, sed sciens secisset. is At absurdum prorsus sonet arbi trari, Aragusti neρtem sub salso Corinnae nomine ab Ovidio suisse amatam si quidem haec Nasonis ingenium iam moverat, quum eius barba resecta bisoe semeDe suerat, hoc est, anno circiter V C. Dccxxx II, ut ad eum diximus ; quo Ἀ- mea tempore nondum nata suit sitia neptis Augusti. Etenim Itigia illius mater non nisi anno V. C. DCC xxx Iunupta est Agrippae, qui ex ea anno subsequente iam, Omnium liberorum primum, tulit . Addamus et de ultra, Angusti fila, eam in causa non fuisse, Cur Ovidius relegaretur, exinde liquere quod ipsemet lestetur Se in illum errorem, seu culpam ei silendam incidisse, non quum moenis esset, sed sub extrema vitae tempora, immo post Artem Amatoriam iam editam. Etenim quum Trist. lib. II, vers. 7 et Rdixisset:
Carmina fecerunt, ut me m rem e nota e Iam devitiam Milia Caesar ab Arte mea.
atque a vers. 79 cecinisset, priorem suae vitae partem Probe per varia munera peractam fuisse, et ipsi Augusto probatam, quum equitum turmas recognos mret . quod et post an . V. C. D LII sactum. ac proindemst Iuliae . Augusti si Iiae, relegationem, uti ad eum annum docuimus; addit Noster, Vers. 97-IM:
Me miseliam: pM , si non Ex RENA nocerent . Iudicio ititus non semel esse tuo VLT Ma itie perdunt; imoque sub aequore mergit Itie Mumein ιcilies una procella ratem. Noe milii paea noetail gurgite parva: aed omneat . , Pressere line uiarius Oceantisque eaput.
187쪽
Ingelus Aetaeos vidit sine oste Dianam rPraeda fuit eanthus non minus ille suis. Scilicti in Stiperis etiam fortuna luenda est ;Noe veniam laeso numiue enatia habet.
Ex quibus pariter mihi videor collige De sus osse,
I. R illum errorem , culpam vel cuius inscius Naso reus sectus est, Augustum speciali modo tetigisse; siquidem Noster suum casum Actaeonis insortunio adsimilat, ne clare indicat, suo quoque errore numeri es Selaesum, hoc est, ipsum Augustum, quem passi in ut praesens numen veneratur Hoc ipsum insuper patet
Perdiderint quum me Duo earmina , tamen et error; Alte itis laeti eti*a silenda mihi. Nam non sum lati ii. ut renovem tua Diane . Caesar, Quem nimio plus est indoluisse semel etc.
quae perspicuo docent, id, quod Ovidius viderat,
tantopere Augustum spectavisse, ut hic e princeps inde pulnera acceperit, quibus vehementer indolue rat. Clarius adhuc rem exponit vers , Μ, quum ait, Augustum poena in Ovidium irrogata proprias ossensas fuisse ultum:
vlios ea of sas, ut decet. ipse luas
qua sere voce Tacitus quoque usus est, agens de D. Silano in nepti Augusti adultero, quem quum, Tiberius ab exsilio revocasset, is in senatu dixit, sibi tamen aduersus eum Silanum integras parentis sui Augusti ensiones. . a Hoc porro, quod Ovidio visum, ut secundo ex eo colligimus, criminis speciem habuit, quum solo ipsiust Lege vel olu d. lib. vors. 3s, io et fi . vhi ad Augustum ait se lorare r Per te praesentem completiumque Deum: M alque vers. 2 3-ur 8: ale et lih. III , Eseg. t . veta. 3b- o, 8 ; Eleg. ar. vers. 28; Eseg. v , vera. 7-as ; ib. IV. Eleg. iv , vers. 39 et 2o; lib. V . Eleg. l . veta. 35 ete. α Sie et Truti lib. II l, Eleg. viii, vers. 4 , queritur de Caesaris ira, Quod non osensas uiudicet ense atias. is
188쪽
adspectu sua Noster lumina feceri t noxia. atque idipsu in ei cu*a vocetur, quae imprudenti cognita. Quin et idem diserte adpellat crimen, Trist. lib. III, Eleg. v , vers. 49-52 '.
Inseia quod erimen viderunt lumitia . pleeior; Petentumque Oetitos est hahuisse istium. Non equidem totam possim defendere eulpam ;Sed partem nostet eriminia LRaoa a habet.
Illiad vero crimen ipsiusmet Augusti suisse , nonnulli putarunt, quasi Naso turpe aliquod eius secretum casu Vidisset. Quod recte praelaudato Manutio non placet. quia toties obiiciendo scelus, immitiorem Ovidius reddidisset Caesarem, quem lenire et placare studebat. Praeterea Νoster id nequaquam Augusti pubnera , quibus indoluerit. vocasset. Deinde poeta illud crimen non celat, quod esset secretum, ac aliis ignotum. Hanc enim sui exsilii causam vulgo patuisse, indicat Trist. lib. IV, Eleg. x, vers. 99 et 2DO:
Causa meae, etineris nimium quoque nota, ruinae iudicio noti ει t testistrat Aa meo.
Atque etiam, quae subiungit. Vers. IOI :
Quid roseram eomittimque nefas Iamulosque noeentes p
docent. Ovidium a se quidem crimen illud amovere, sed et in suos comites id reiicere nefas, quod famuli TeVelaverint, quoque cognito, laesi Princiρis ira eum iusserit Tomitas quaerere . uti habet vers. 97 et 98. Itaque nihil superest, nisi ut dicamus, illud crimensuisse IvLI E Augusti neptis, cuius Ovidius suerit quidem reus factus , at quod sibi modo visum et a suis
comitibus Commissum , suadere conatur. Nec Certe
aliud potuit his temporibus Augustum ita laedere, ut ei uulnera inferret, quibus maxime indoleret quant Sie et lib. III, Eleg. 1, vers. 49-5u, ad Augustum: ae Adi iee servatistinum, pater optime. ei, em ele. In quo poena m. quas se meruisse fatetur. Noti Demus causam . sed antis vanon habet. . vid. et Eleg. VI, vers. 25-M. a iuge miscebat Augustus ad omnem Agrippae Posthumi nepotis quem
189쪽
doquidem Augustus istam IvLIAM tme ipso anno con- clam adulterii damnavit, proiecitque in insulam οὐ merum, haud Procul Amias ιιοribias, prout Tacitos snareat, mox addens : Illic Agin Iὶ 'annis exsilium ιot
rastis. Augustae oste sustentata et . HOS enim xx an mos
si tollas de anno V. G D Lxxxi, quo Iuliam hanet obiisse tradit historicus ille. reliquus erit an. V. C DCCLXIl , quo uti a n iis relegata stierit , Dii iram pridem doctissimo Bucherio δ visti m est; rectius sarie quam cl. Novisto qui, illo Taciti loco recitato, male sic concludit: Igitur Iulia in exsilium de oriata uia ian U. c. 1 C i. Id insuper nobis non omnino displicet quod Bucherius subiungit, cum Iulia nenim Ovidi tam
quoque, ceu adulterorum Suniatorem, aut Conscium , ab Augusto Tomos proiectum ESSE.Inn uum tamen sem PeP se Praestare nititur. Vnde Trist. lib. II, canit, vers. 9 et ro:
190쪽
raetidaeem litas imposuisse tiniam. Nec quidquam . quod lege υmer committere , Dei. Et tamen bis gravioe noxa soletida mihi est. Nesa roges quid ait; stultam eonseripsimus Artem rItinoetias ti bis haec velat esse mautis. Ecquid praeterea Pe arim , quaerere noli: ut pateat sola eulpa sub arta mea.
Lege et Trist. lib. IV, Eleg. iv, vers. 35-44, et C. Quin etiam et ipsam Artem Amatorium totis viribus a crimine vindicat; Τrist. lib. II, tibi quum us. a Dei et Ia , dixisset:
Altera pars superest, qua turpi erimine tactus Argum obae ni doeine adullarii i
vaeasset Artem illam legere; addit vers. α 59 sqq:
At si, quod mallem , vacuus soritisses fuisses, litim legisses erimeri in Area mea. Illa quidem fateor stontia non esse severavseripla ete.
Haee tibi me in.isum laseἰvia seeit, oh ADtea, Quas ratus Ea . vetitos sollieit Ase loros. Sed neque me nuptae didieeetini stiria magistro: Quodque purum novit, nemo docere lintest. Sie ego delicias. et mollia Gemina Rei, Strinxerit tit Domen fabula nulla meum. Nee miMmam est adeo media de plebe maritus, i utibitis vitio sit pater ille meo. Crede mihi; mores diatant a carmine Dostro: Vitia ore unari est, Musa ioeosa mihi ele.
VI. Sed iam satis de cAvs A POENAE diximus , nunc de GENERE eiusdem pauca veniunt animadvertenda.
Quamvis autem Se passim Exsu LEM. RC in EXSII. Iuri esse missum dicat; attamen cavet ne Credamus, eum Pr
prie exsulem suisso, quum Augusti edicto RELEGAT ustantum diceretur. Rem accurate, Trist. lib. II, prosequitur, ubi primum Caesaris clementiam Iaudat, qua sibi vita non suerit erepta, vers. I 25-I 23:
Cuius in eveniti manae elementia tanta est. Vt suerit uostro lenior illa metu.