장음표시 사용
221쪽
222 P. OVIDII VITA Idem confitetur, ac pluribus verbis prosequitur EP. xv, vers. 5-u , ubi et Pompeii facultates recenset.
SEXTO POMPEIO, SEXTO APULEIO COSS.I. Sexto Pompeio iam consulatu fungenti Epistola v libet IV ex Ponto inscripta est. Idcirco neceSSe CSt, ut hoc ineunte anno concinnata suerit; vel si superiore exeunte, nonnisi tamen hoc ad consulem pervenerit. Alterutrum indicant haec Ovidii carmina, quibus tamen prior sensus convenientior mihi videtur:
Ite . leves elegi . doctas ad constitis BD res; Verbaque lio orato serie legenda viro. Longa via est; nec vos pedibus proeeditis aequis: Tectaque brumali sub nise terra latet. Quum gelidam Thraeen , et operium nubibus memori . Ei moria Ionii transieritis aquas ;
Vi s. stinato Don saetatis iter, ete.
deinde vers. 17-24 subponit, fore ut POMPEIus iam consulatus ossiciis occupatus sit, quum ad eum haec Epistola pervenerit:
Λ ut reget ille suos, dieendo iura . Quirites. Conspicuum signis quum premet altus ebur, ete.
II. Epistola vi certissimo temporis characi PE uOtatur, morte nimirum Augusti, hoc anno die sextilis XI x desuncti, atque sexennio exsilii Nasonis, uti iam ad nn. V. C. DccLxII , n. 5 - indicavimus: scit. NosteD canit us. 5 et 6 :r Milicet signifieat. Epistolam , postquam in Italiam perlata suerit. decem et teiter diebtis potuisse Artinuisio ad Vi hein pelvetiite. noratius eerte quum iter non sestinaret. xiv diebus Roma Artinuisitim petiit, til ipsemet deseribit lib. I, Sat. v. Attamen Cicero Brundisii degena . epixtolam ab Λltico Romae acriptam septimo summum die aceepit. Et e vim, ait. lib. ad Att. XI. Ep. xxi: Recepi vi l. Sept. litetas a te datas xv kal. ω disi meudum iu numeris
222쪽
In Seythia nobis quinquennis Obmpias acia est: Iam tempus distri transit In ali ritis.
quibus ostendimus significari, tum alterum lustriam , seu sextum exsilii Ovidiani annum modo inchoatum fuisse, quum Noster ea scriberet. Quod subsequentes de Augusto, ceu nuper mortuo, Confirmant vers. 15. I 3:Coeperat Augustus deeeptae ignoseere eulpae :Spem nostram terras desertiitque simul. Quale tamen potui de Caetite. Brute, recenti Vestra 3 procul positus Ormen in ora dedi, ete.
quae docent recens Augustum decessisse, ac in D os relatum esse. Vt ovidius vix ante Septembris finem haec ad Brutum mittere potuerit; quum Noster testetur se iam ante poema de Augusto Disis iam adscripto vulgavisse. Immo iam loco indicato docuimus, vix ante Decembrem ea suisse conscripta III. Eadem Epistola Naso de Fabii Maximi morte Conqueritur, vers. 9-34 :
Certus eras pro me, Fabiae laus . Maxime. geniis. Numen ad Augustum supplice voee loqni. Geidis ante preces; causamque ego , Maa me, mortas Nee sueram tanti, me reor esse tuae, etc.
At ne hac invidia Nasonem oneremus, vera istius mortis causa ex historicis aperienda. Tacitum audiamus primum , haec Scribentem : ci Hace atque talia D agitantibus, gravescere valetudo Augusti: et quiis dana scelus uxoris suspectabant: quippe rumor in-υ CeSSerat, PauCOS ante menseS, Augustum, electis D consciis, ct comite uno FABIO MAXIMO . Planasiam a vectum , ad visendum Agrippam, etc. Quod MAxi-
DNavum id Caesari. Neque multo Post, exstincto
, Iaei reo illud Ovidii poematitim, quod et cum pluribus aliis interiit, diveratim fuit ab illo gelice in eumdem Augusti obitum seripio, lib. IV ex
223쪽
M nere eius MARCI AE gemitus semet incusantis, quoara causa exitii marito fuisset. M Dubium autem illud Taciti solvit Plutarchus , qui quum istis similia lPadidisset, addit: re Venientem igitur, de more, maneis Fulvium et solitum illud dicentem are, Caesar T
M salutavit; pale, inquit, Fulvi . Atque ille id intelli
is gens, domum se ill ico subduxit: et vocata uxoret, Rescivit, inquit, Caesar, non siluisse Ine arcana; M ideo moci mihi decretum est, et C. Quod dein subiungit Plutarchus, Marciam Nem PQ . iaccmto gladio seipsam uiro coram interemisse, Consta-tatur a Tactio , qui diserte testatur, eam Iixisse , Et
auditos eius gemitus in funere mariti, uti iam pridem Lipsio notatum. Taciti vero hac de re testimonium omnino confirmat Ovidius. Fast. lib. I sine, qtiodo pus tribus abhinc annis edidit. Ibidem enim ad Ditimum Itinii diem de templo Herculis Musarum, quo lMarcius Philimus β restituit, agens, de Marcia tanquam adhucdum in vivis loquitur, vs. ωI-BoB :. . . aie Clio: clari mominaetiis Philipp. Adspieis : tinde tacitiit Marcia easta Renus. Murma saeti seo dedisettim tionidu tib An a In qua par laete fi nobilitate sua Pur animo qtioqtie forma sisti tespondet In illa; Et genua , at facies, iugeniumque simul, etc.
quibus patet, Marciam, Fabii Maximi conitigem, a Marcio Phili mo, qui Herculis Musarum aedem resecit,
224쪽
descendisse, sive fuerit ille Marciae Gous, sive Pater. Cum vero Torrentius aliique viri docti adserunt fuisse Mincium Philimum, Augusti varicu- At Nosterclare prodit, materteram, non vero matrem Augusti,
Atii ea fuit quonda in mater ei a Caesaria illi O decus, o sacra semina digna domo l
Vndo simul intelligitur cur Ovidius, lib. I ex Ponto ,
Epist. II, suam laudans uxorem, dicat . eam Marci re, sicut et ante materterae Caesaris dilectam fuisse, uti supra β notavimus. Quod nempe Marcia matrem, volsaltem aviam habuerit materteram Augusti. Alius est insuper locus, hie non praeteret nil NS . quo Noster indicat, suam uxorem ex Fabii Muximi familia suisse, ac Marciam summopere Coluisse; SCilicet lib. III ex Pont. Epist. I, Vers. 75-73:
Hoe domui debes , δε qtia e seris. tit illam Non magis ossetis, quam probitas e. eolas. Cuneia licet Loias; nisi sis laudabilis. tiare, Non poterit eredi 3Iareia milia tibi.
Iis addendum, errare Lipsium, quum ad Τacitum notat, Marciae maritum esse Falium illum Maximum qui consul suit anno urbis Dccx Lil capit. Dimir.) Verum huius filius illo nobis omnino videtur; quod lib. I ex Pont. Epist. II, ad ipsum Fabium scribat, vers. IS 5sqq:
Illo ego qui duxi vestros ' menaeon ad ignes, Et Meini satisin earmina digna toro. Cuius te solitum memini laticlara libellos, Exeeptis domino qui nocuere suo , etc.
Inde liquet, Fabium huncce tunc domum uxorem du-Xisse, quum tarn Noster carmina condere soleret; si
t De quo Sueton. lib. II, eap. 8, vi qui post Iulii Caesaris Deeem constilaris esset.
et Idem videtur ae ille . qui Tribunus ylebis initio Belli Ci.ilia Pompeio ui Caes. de Beli. Civ. lib. l. 3 img. 125.
225쪽
P. OVIDII VITA quidem in eius honorem mirari sim cecinit. Qtaod in consulem anni V. C. DccxLIII Varroniani vira cadere potest; eo minus, quod illum Ovidi in is nemvocat, qui tamen his temporibus iam senex foret. , si xxII ante annis consulatum gessisset: ex Ponto Iib. II, Epist. III vers. 55:
Milirat indignum. Ivν aera rarissime . ducis Te seri eo tem stantia in oria Deae.
Immo Faritis Ovidii amicus aliquod post Nostrum
annis natus est, ut mox tradit. Vers. 69-72:.
Novit amielliae tum te eonstantia longast. An a rum orem quae mihi eoepta fuit. Et quod eras aliis faetras . ni hi narus amictis e Quodquo tihi in euriis oscula prima dedi. ete.
III. Epistola quoque vrai libri IV ex Ponto, Post Augusti obitum, scripta est Suiuio , qui, Nasonis pri-rignam duxerat uxorem Ibidem enim. Germanicum adloquens, ait, vers. 65 et Μ:
ri mo , Caesar. aDum . quem virtus addidit astris, Stierarunt aliqua earmina parte tiarum.
Germanicus nempe adoptatus a Tiberio, quem Augustus adoptaverat, auum habuit Augustum. Illud autem modo significat, et hanc Epistolam, et ipsum in Augusti mortem opus, sub huius anni sinem, vel suminum sub proximi principium , suisse condita. IV. Mortuo itidem Augusto Noster ea inserui , quae Ieguntur Fast. lib. I, ubi poeta Carmentam de romano imperio vaticinantem sie inducit a vers. 55a :Et penea Augustos patriae tutelu mane hἰt: Η .ne fas imp rii frena tenere domum. Itid noma nultisque mi, lient ipse ruri et , Pondera caelesti menta paterna seret. vique ego perpetuis oti tu saerabor in aris. Sie Ava .sra novum I via a numen eriti
ex quibus Perspicuum sit, quantopere cI. Noriri
226쪽
erraverit, dum adseruit, Ovidium libros Fastorum exsulem scrimisse, piam te adhuc Augusto. Etenima.' nepos ine natusque Dei, qui licet recusaret, mox tamen imperii pondera tulit, nullus certe alius Prae
terquam Ttaerius , adoptione fitas Augusti, ia in Muci
an numerati, ac ideo ne os Iulii Caesaris, inter Deos utique Consecrati. Ipse etiam Tiberius, ut Tacitus testatur, perΡIexa et obscura oratione imperium a se primum reiicere voluit. nec id se accipere simulavit, nisi postquam senatus precibus ursisset. Quod et Suetonius paucis narravit : o Principatum, ait, qua invisu neque occupare consestim , neque agere dubitasset, D et statione militum, hoc est. vi et specie domina- . tionis adsumta, diu tamen a Ecvs AvIT NB. impu-n dentissimo animo, et . . Velleius vero testis Coaevus rem suo more, id est, adulatorie, sic tradit, lib. II, Cap. I 24: a Vna tamen velut Iuctatio civitatis suit; a pugnantis cum Caesare senatus populique romani, is ut stationi paternae succederet: illius, ut potius m aequalem civem, quam eminentem liceret agere prin-n cipem. Tandem magis ratione , quam honore victus, est: quum quidquid tuendum non suscepisset, pe- is riturum videret. Solique huic contigit. paene diutius a recusare principatum, quam, ut OCCUParent eum , is alii armis pugnaverant. o Eodem Ovidius respicit lib. IV ex Pont. Epist. xm, ut ad unnum Proximum VidebimuS.
2. Posia ibidem haud obscure designat LPMe itisa miliam Iuliam et nomen Augustae adoptionem, Augusti testamento suetam, teste Τacito, qui, Augristi morte narrata, subiungit δ: u Nihil primo senatus dic
227쪽
, agi passus Tiberius , nisi de supremis Augusti.
. Cuius testamentum inlatum per virgines Vestae, Ti- is berium et Liviam heredes habuit. Livia in lami Iiam M Iuliam. noinenque Aia gustae adsumebatur. . Idem
mi Augusto iam desunto cust, Liviam sub illo IvLIAE
I. Epistolam xm lib. IV ex Ponto, seria hieme sui exsilii a Nasone scriptam , superius ex vers. 4o d cui mus , hancque temporis notam a prava emineritiss. Norisii interpretatione vindicavimus. Illa autem hyems proxime mortem Augusti sequebatur, ut ibidem obiter diximus, patetque ex his poetae de suo carmine lingua Getica concinnato , vers. I9-28 :Αh pudet i et Getieo seripsi sermono libellum . Structaque sunt nostris harbara verba modis. Et plaevi. gratare mihi. eravique metae Inter inhumanos nomen hahere Getas. Materiam quaeris' laudes de Caesare Aixi. Adiola est novitas numine nostra Dei. Nam meris Augissii doetii moriati suisse Corpus ; in aetherias ntimen abisse domos; Esse parem virtute patri. qui stetia eoactus Saepe re sagi eeperii imperii est.
Ecce poeta non modo AugusIum iam lanctum ac consecratum isto laudaverat libro, sed et Tiberium eius successorem, ad cuius sic tam adludit modestiam,
que sibi iniungi servitutem, imperium receΡit, uti
228쪽
doceri a Tacito ad superiorem annum, n. 4, obServavimus. Igitur quum mox Ovidius addat, vers. 59
. . sed me iom. Care, nivali S xTa relegatum Bavaea sub axe videt r
Ηinc manifestum est, Epistolam hancce hyeme, quae Proxime Augusti obitum sequuta est, caro, itidem
Superiore desinente, vel hoc incipiente, quod magis mihi placet. Vix enim Naso tot carmina et latine et
gotice Exarare ante superioris anni finem potuisset, quot ante vidimus ab ea conscripta, ex quo noverat, Augustum decessisse, scilicet ab exeunte citissimum S lembri. Praeterea monet Severum Epistola II, se his temporibus rarius quam ante scripsiSse, VS. 25-5Ο:
Da veniam fasso; studiis quoque frena remisi: Diseitur ei digitia litem rara meis . ei .
II. Aestate vero huiusce anni Nnso Epistolam x eiusdem libri IV Albinouano Pisoni dedit, quum sic
me mihi Cimmerio bis tertia dueitur aerias Litora, pellitos tutet agenda Getas.
Scilicet Ovidius anno V. C. Dcccx II ad finem vertente, ut supra demonstravimus, relegatus eSt; adeoque sexta ab hoc termino aestas in medium n nnum V. C. Dcc Lxv III certissimo cadit. Sub initium vero aestalis ea suisse calamo mandata exinde discimus, quod Noster dicit, sextam hancce aestatem, quae ipsi tum ducebatur, agendam sibi inter Getas esse.
t Vide ibid. vers. a. II, Ia, έ3 , , ae Epist. xvr. vers. 7 et 8. unde liquet. Carum de Bereti e poema setipsisse, atque Nasonis sodalem suisse. a Ia tune tempotis T seida eoudehat, vers. 7 -7ε.
229쪽
T. STATiLIO TAURO, L. SCRIBONIO Ll BONE COSS.I. Nulli praeterquam huic anno adsignanda venit Epistola lx lib. IV ex Ponto, quam Ovidius Graecino, eonsuli in posteriorem anni partem designato misit, exoptans ut ea posset Romam ante venire, quam ille
fasces adsumsisset ConSulares, vers. 3-B:
Missa die Di faciant aneoram oecurrat ad illam . Bis Senosi seri quae tibi prima dMu. Vt quoni im sine me tanges Capi lolia consuti. Et fiam torhae pars ego nulla tuae; Is .ltimini satient partes . et praestet amiel ossietum itiΑso libera nostra die.
De indo tempus quo Graecinus consul futurus erat, patet ex vers. 57-ω :Altera laetitiae, nee cedens ea a priori. Messor tanti Irater honoris erit. Nam tibi finitiam fiammo, Gra eine. DECEMBE Imperiam . Iasi a seipit ille disi ete
Significat nempe poeta, Graecinum consulatu sun turum ad finem usque Decembris suisse, moxque fratrem Lalendis Ianuariis ei successurum. Frater autem eius Ovidio dicitur FLAccus, vers. 69- S, qui merito doctis compluribus viris iamdudum visus est L. POMPONI usFLAccus, anni proximi, V. C. Dcc Lxx, consul ordinarius in Fastis signatus. Alius quidem Flaccus Consul altim anno V. C. Dcc LxvIII gessit. Verum is ex Norbanorum gente suit; ille vero Nasonis amicus, a Graecini tria Ier, ex Pomyoniis erat. Hoc nos docet antiquus lapis a cl. Reinesto vulgatus, qui inscribitur C. POMPONIO C. F. GRAEcINO PRAEF. VRB. et . Probat et Tacitus . id Graecini cognomen in Pomyoniorum familia suisse , narrans anno V. C. Dcccx, Sub Neronis principatu, Pommniam Graecinam, insignem
230쪽
s snam Plautio, qui ovans se de Britannias restilia, nutam esse. Vnde Reinesio Graecinus , illo lapide
signatus, videtur filius eius Graecini δ, qui cos. an. V. C. DCCLXIx, L. Pomponium Flaccum cos. an. V. C. Duc Lxx fratrem habuit, sororem Pomponiam Gram
cinam, Plautii triuin alis uxorem. Iin et doctissimus Norisius 4 de L. Pomponio Flacco Syriae praesider
ula, inquit, gesserat Consulatum BD. V. C. DCCLXX, dia Pomponio Graecino Datri semestri consuli suffectora Successor datus; n quorum fratrum magistratus Iau
dat Ovidius, lib. IV de Ponto, Eleg. IX. Aliud insuper argumentum ex inscriptionis fragmento m rituamur, quod apud ili. Clampinum Bomao
adseriatum es. Henricus Copes, Sylva Ducensis senator, ad amplissimum ' Periam Da ventriensem Consu- em, atae summis plaribus aliis muneribus tam egregie strictum ruisit, Epistola Romae an. C. MDCLX TXXV data, cuius opographum eruditissimus ae amicissimus it Muarst Tufthemis Vltraiectinus mecum commu
nicavit, et quod postea apud cl. Fabretidni integrius legimus. Id sic se habet:
Nee eerta alio probaret exemplo, eonstitia silium. eie. tam infima dignuste.ue μὰ f., bram anquam suetum esse. a .Filiam. potitia di dum erat, tit recte Mehitia ad illum Taetii loe. censet, tum Oh aetatem Graeeini et sta tris eius, utriusque his temporibus ross. tum Oh quadraginta annos, quihus post Ititiae, Drusi sitae, Deeem si per alase , testis Est Taetius. Etenim ista litia dolo Nessulinae sublata an . V. C. Decxcv. Vade ad annum Decca, de quo agit ibidem Taeittis, elapsi xv anni. At ulterius adhue, et ad annum usque v. C. Dcccxxxv. vitam produxit. Muia tim xn IIum Dccxcv , stitit hccev xxv. vi reele historiens ille notaverit, longae m hule Pomponiae aetatem suisse. Si vero ea natalem vel ipstim annum V. C. DecLxx. quo Pomponius Flaeetis eonsul fuit, habuisset, tuin anno V. C. Dcccxxxv . iam annos modo xxv nata suisse , eie. 3 De Epoeias Syro Maeed. Dis. III, cap. xv, pag. rεε edit. Lips. at a taedit. Hor. 4 SIul. Inser. pag. IO . D. 22έ.