Vindiciae Lullianae; sive, Demonstratio critica immunitatis doctrinae ... Raymundi Lulli ...

111쪽

, superioris autem ordinis Angelos, veluti Thronos mominatio- is nes, plenilis videre qu, inferiores, ut sunt Angeli, Archan- , geli deinceps disparis illius contemplationis causam hanc subjicit, ν, qud unicuique, quantum capax es , revelatur is Filio O Spiritu, Sancto Deus. Tum ero unicuique Angelorum , ait, pro modulo H- , rium rexetat cum Spiritinper Spiritum Sanctum unigenitus.

XXXIX. Subdit immediat Peruvius M Ita Gregorius agianae, nus, Orat. 34. Angelos, prout illorum es ordo, piis minusis Deumi, cernere, non sine dubitatione scribit sic Dionysius in cap 1. de, divinis Nominibus , quid sapiaentissima , ac verissima Theologia, Decreto Fidei es habendum , pro ratione uniuscujurique mentis , didis, in revelari, O inspici, asseris eo Od divina illa o principalis, bonitas, prae modi , - mensum servatrice Iustitia , immoderatum s Omne, tamquam id, quod capi non potes, secernit. Qui locus insidi, vis est, in quo, uti agimus observat de Angelis non tantissu mis de hominibus loquitur , im de illis praesertim, quoniam mentes, propria vocantur Angeli. Igitur beatis mentibus, Imo cui que m , dulo ac facultate perspicua Dei illuminatio ribuitur , ait viximus , quod est justitiae proprium clinus enim est , pro cujussu merito ac, dignitate partiri. Quocirca modum omnem β'at quidem Dei eo . , nitio, os aiatem modo , ac mensura opus habem . Nam, immo, derate nobis revelaretur, ab interitu servari non possemus isti neque is corporis oculus, totum solem reciperet. Idem etiam dc in cap. 9., de Coeles Hierarch tradit Dionysius : Pro intelligibilium oculo, rum, sonumove dissimilitudine , divini olandoris ac radii communiis cationem esse lissam Epiphanius denique in Haerest dianorum, , divinae voluntati ac potentiae diversos los divinae visionis gradus, assignat.

XL. Praetere nota est Scotistarum sententia , ut videri potest apud Μastrium in i Sent disp. 6. quaest 6 Fbd 'idelicet, n dum intellectus creatus per potentiam naturalem, elevatam tanten, ut causa principalis effectiv producit visionem beatificam , sed, etiam, ut ipse astrius resolvit quaest. . intellectus persectior cum aequali lumine gllariae producit persectiorem intonsionem visionem rex qua sententia nedmn apparet in ualitas animarum in persectione naturali , vel inaequalitas capacitatis videndi Deum, sed etiam quod intellectus praeditus naturali majori apacitate, supposito lumine gloriae, persectiorem intensiorem habet visionemri atque ita majorem formalem' beatitudinem, quae in hujusmodi visione consistit;

112쪽

hoc potitis coheret cum sententia Lulli supra, num a s exposita, secundiim sensum, quem ibi astrius num. I96. ex Vulpe Ῥontio refert, videlicet quod infimum lumen gloriae δε ciens es ad et Mandum intellectrum quanaumcumque perfectum secundum omnem gradum activitatis suae ; ac proinde quicumque intellestiis humanus in Patriacum lumine sibi dato, sive aliis sit a,quale , sive inaequale , secu Mimininem gradum activitatis suae videt Deum ratque ita naturalem eapacitatem complet visio Dei, supposito luminetoriae, quia, ut ait instrius ibid. lumen requiritur, ut inteluctus per ipsum constitua- ωr in ordine agentis supernaturalis priuare semel eo informatus , cujuscumque si gradus , potes exire in actum cum tali vel tanta expressione:

Unde subinseri posteD licet perfectio specifica actas , quatenus es βι-

pernaruralis, commensiuranda st Iuxta perfectionem habitus elevantis , tamen perfectio gradualis , de qua fiscus sermo , commensiuranda potius idetur Oxta virtutem , O aeririetatem intellectus elevati tu iuxta acrisitarem habitas elevantis.

XLL nosecth videri potest ipsemastrius ibi num. o I. ubi probat repugnare , beatum pro sua majori activitate non elicere majorem Dei visionem quod ostendit in duobus Beatis habentibus aequalia merita , sed inaequales potentias ; quia non posset tune fieri absique innaturalitate , violentia , ac miraculorum fictione , quod habens persectiorem potentiam , non eliceret persectiorem visionem; impediretur enim , n Deum videat, ac diligat conam suae activitati pro monaso dc conchidit; satius es dicere, intellectam O voluntarem perfectiorem , etiam supposita me rum ac luminis , O charitatis αφωlitate, deicto perfectiorem quoque elices monem , fruitionema correspondentem perfectioni potentiae ; ita enim dicendo , salvatur tum ordo naturae, qui postulat, ut unaquaeque causa permittatur agere jecundum frudum actiritatis sua , tu ordo gratiae O gloria, in n- destruunt naturam , sed potius perficiunt MIL Tandem, num ao a. sic scribit astrius Sed urgent adis Versarii, unum absurdum ex hoc dicendi modo sequi majus - , nibus illis, quia secundii scripturas, Patres visio datur, ut is merces meritis corres,ondens, d unicuique secundam proprium is laborem, . Corint. 3. quod confirmat Concilium Florentinum is dicens : visionem esse persectiorem pro ratione meritorum sed ν juxta hanc secundam assertionis partem aliquid visionis non datur, as ut memes, nec ob merita , sed potitis ob vim natimilem, quod a Pelagianorum is Beguardorum lavet errori quam Suare pu-

113쪽

M tat, hunc dicendi modum esse partim tutum,& fidei principiis inficisis consormem, cap. I. cit num. s. Veriim, si rit perpendamus, is quo sensu visio dicatur merces meritis correspondens , dc quo

is sens dicamus in casu inaequalitatis potentiarum aliquid visionis is correspondere persectioni naturali potentiae, quod non esset ex, meritis , satis constabit; nullum ex nostra sententia sequi a tris dum praesertim in sensu, quo possit favere Pelagianis aut B a Dardisci indidem argumentum, quatenus intendit inducere hoc M abstu dum , multa falsa continet, quae k nobis non admittuntur ;, Primo enim falsum est, excessimi illum persectionis in visione ita, a nobis adscribi naturae, ut nullo modo fundetur in gratia, nam a semper supponimus donum gratiae, quo per lumen intellectus elera Vetur ad visionem , quo sensu non tribuitur naturae nudae imis liciter sumptae, ut asserebant praelati Haeretici, sed naturae ele- a Vata per dis nam gratiam donantem lumen Secunda non ita es is signamus hunc excessum naturae correspondentem, quasi intellec- is tu per suam naturalem virtutem aliquem gradum visionis attin-υ gat, in quem non influat lumen, quia, ut constat ex superitis dicis is, intellectus cum laniine non sunt potiales causae, partialiinteis flectus, sed sollim partialitate causae, ita ut nullus fit gradus in is visione , in quem simul non influat intelleetias clumen , ex Scoto. I. d. 7. q. . - Unde intellectus majoris virtutis eodem is prorsus lumine, quo deterior producit pauciores, producit plu- res , sic, ut in omnes & singulos influat lumen, modo explicato

a num. 196 quare, clun dicimus excessum illum correspondere ac -

, Iivitati intellectus , hos est in eo sensu intelligendum , quasi in is eum non influat lumen, sed quatenus in omnes senilis influit inis evectus, quὲ lumen, qua praecis de causa eMessus alle dicituris. i spondere activitati intellectus, non luminis Tertio retini inis sacris litteris visio dicitur merces o praemium, plata non ita deis et intelligi, ut secunditim se totam in omnibus sit merces pro- is mi laboris , etenim in Pueris baptietatis nullam rationem merce, dis proprii laboris flabet, nec in adultis quoad ilium gradum, quiis Corre sendet gratiae sacramentali; eis quo dedueitur opus non esseis ut tota vifio respon8eat silis meritis propriis ipfius Beati, sed velis propriis, Vel Christi ex opere operato applicatis, ut Lusitanus adis Verin quaest. I. it. Unum 3s isti tandem concludi num. 8.., excessiim in visione correspondentem ineliori virtuti re-ndem Hierit Cis isti, quibus nobis meruit planes praedestinationis se

114쪽

, ius inter quos a Theologis enumeratur praestantia iubtilitas in-M genii, quoniam , sicut Deus sua providentia eam praedestinavit,

is ut melius suae o attoni occiirreremus ad majorem gloriam , ita is etiam ut per eam majorem haberemus visionem.

XLIII. Et num et o l. sic stribit idem astrius Itaque , clim, omnes praedestinationis effectus pendeant ex meritis Christi, ut est is communis Theologorum Doctrina, quamvis visio sub hac rationeis non habeat rationem mercedis , nihilominus habet rationem be- ,, neficii nobis 1 Deo collati ex Christi meritis, ex quo fit, 'isio-ν, ne huic naturae praestantiae correspondentem , non praecis coris respondere naturae , ut natura est videtur addendum, 1ed ut es is divinillis orditiata , ut per eam sudematuraliter elevatam majoris conseratur visiori ex quo tandem constat quantum distet sentenuia in rostra ab errore illorum Haereticorum, gratiam negantium ; nonis enim nos negamus gratiam, sed cum gratia salvamus naturam ;is neque enim gratia , aut gloria destruit naturam, sed potilisse is ficit in extollit constat etiam . quὲm oscitanter dixerit Suaueas, nostram sententiam esse principiis Fidei parum consonam, etenim, Scripturae, Concilia dc Patres sollim docent unicuique dandam , beatitudinem sec diim sua merita , de ut non detur antlimi propter merita, sed etiam cum proportione ad merita, inubis majora suerint merita majorem quoque utinam beatitudinem ;is quod plan totum Ooncedit sententia nostram non tamen docentis ex solis meritis propriis habere quod sit major, quia talis majo- is ritas attendi etiam potest ex meritis Christi, & ex ipsa natura, non, quidem nud sumpta, sed ut est divinittis ordinata, ut per eam, supernaturaliter elevatam major conseratur visio ; itaque etiam in is sententia nostra, beatitudo est merces correspondens meritis pro is priis in adultis in datur major vel minor pro ratione meritorum ψει de ut non detur minor inquam quhm sit meritorum dispositio ;is non tamen semper opus est totam habere rationem mercedis is praemii proprii laboris , totamqiae correspondere meritis pro- , priis e nam secundlim aliquem gradum potest etiam correspo

is dere meritis Christi, etiam secundlim illum, qui dicitur corres is pondere majori activitati intellecthso sic semper verum erit dia, cere in aliquo sensu , Fbd beatitudo datur propter merita , cis cum proportione ad merita, vel propria vel Christi nobis appro-u Priata atque ex his patet, quo sensu intelligenda sin maior

115쪽

, umor in argumento assumptae quod adversarii ae exaggerant. , quasi nostrum assertum sit contra Fidem. XLIV. Haec san evincunt quis absque ulla-erroris in ratam rit ullus in eis quaest sent. Animam maiorem habere in atria maiorem gloriam , ut DR sua capacitas esset plena ,- nullo modo vacuari non quidem lex naturae exigentia raebito , sed secundiim merita , ita ut Deus ex sua sipientissima providentia, sapientia, α iustitia, gloriam detexminatam anima destinaverit, attenta naturali capacitate meritis ornata . atque ita distribuit dona ,- gratias, ut merita consequatur, Iubus ei talis gloria conseratur , qui sit plena& satiata tota rius ea citas Deum videndi consequiadi nediim enim, ut constat ex dictis de mente Lullia num et o secun&- --riri, quae talia solam sunt est gratia , c insertur determinatus glo-

.rii vinus sed etiam in Patria, nedia Hipponis charitatem super--

naturalem in voluntate ad amandum Deiun, sed etiam ibidem quaest a I8. requirit lamen gloriae in intellectu, ut Deum videat, cita in tellectus non possis haere rigorem ex se, sed Deus dat ei lumen gratia O veritatis ,sub quo es passim ad atrangendum illam supremam i sonem , in qua es acti a alias si intelle scin Patris 'et am--s sine sedicta passiones id est sine limine, inditata recipit,

non esse dispositu nec proportionatus o ordinatus ad attingendum; premum Pisonem , nec per c sequens haberet persectam oecuiaudinem ;quae quidem beatitudo ex quaest. 37. aequaliter consistit in actu intellectus illuminati per dictum lumen, & volirutatis elevata per si1-Premam charitatem. Quod autem merita, quas conseFuntur homines in hac uita, sint tanta taederminata secundum Dei, providentiam & sapientiam , c quidem cum attentione de correspondentiae ad naturalem capacitatem, docet a Bonaventura in v. dis i die augmento charitatis quantia ad termimum, utrum habeat 'num vel terminum, ultra quem no possu augeri y Iniri, resolutione sic scribit Respondeo dicendium, qub status est in augmenta is charitatis secundam omnem modum , secundia quem comenidis esse statum uersectionem in motu augmenti Ausmentum, in is tem, sicut patet in corporalibus , habet statum , tribus, videlia ,, et a Virtute agente, in potentia suscipiente , dc serma pexficiente:

sicut est in homine, cujus augmentum stat, quando Virtus cs is ris' carnis secundum speciem non, potest amplitis convertere,

is quam deperdatur quando potentia humidi radicalis non potestis plas edendi quando corpus persectum est secundam quod congruid

116쪽

, gruit persectiὀni animae sic dicendum , quod clictitas stat a parteis virtutis agentis id hujusmodi status potest esse dupliciter , nam, illa virtus , aut est opes an naturaliter, aut a proposito' si nat . , raliter, tunc stat, quand non potest amplius is a prisosito is tunc stat, quando non disp0nit amplixis O hoc qdo sat chari , mitis augmentum , ctim eventum es ad mensuram , quam mensus es, Deus homini secundum distributionem sure sapientio , O i ex litatis inus augmentansst in amen operatur secundum dispositionem, sapientia limitantis sectus Marios secundum quod placet Abi; non ,, enim op atur secundam omnimodam possibilitatem. Stat etiam d, parte fuscipientis, quia sicut dicitur atinae as dedit unicuique 1,.secun propriam virtutem is Unde, sicut ex D. Bonav. ch ritas habet deterruinatum augmentum, decundi im quod dispositum est in divina sapientia mecundam Oaentiam suscipientis , ita &i ritum, quod non est nisi secundam charitatem. Etiam ipse Divus Boneven in a. dist. . quaest. I. Grum sectandum majorem paeitatem nat-lium dentur is Deo majora dona gratuita 8 Resolvit, quod si j secundum, dicat dispositionem congruisum H, ubi non es obsacu tum secvndhm omne verum est, scilicet dari minora dona patuita secundum majo rem capacitatem naturalium, quia naturalia bona de congruo di ponunt ad gratiam; si ver j secundum dicat dispositionem ecessitatis , docet esse erron eam in hoc sensu assirmativam pamtem prispositae quaestionis. Consequenter ex mente Divi Mnaventurae , sicili non sit necesse Fb dona gratuita augmentum cli ritatis consormentu capacitati naturali, ita ut ei debeant cominensurari, tamen secundiim Dei providentiam dessapietitiam , ubi non est obstaculum, determinant in conseruntur dona gratuita laus mentum omisti consequenter ipsum meritum, quod pendet

ex charitate. asentione ad naturalem capacitatem, sta ut na

tura per de natabi collata evehatur ad illam charitatis mensiuam quam mensus est Deus homini secundum distributiones sua amentuae a d haec quidem est illa ostio uina, quana tradit Lultu cina n

is, XLV eque ex e quod Deus secimum suam providentiam. Opientiam unicuique determinaverit grani gratiae, augmenti charitatis, d meriti, sectatur aliquod inconveniens adversiis libertatem hominis, ejus pot&tiam merendi, ut docet Eximius Suaxeae, litan, Praedest cap. io ubi resolvit et Decretumgma itum , quod vetars habuit de terna selisitate plurium An Arum O homo in , fuisse δε-

117쪽

itum quoadpersonas O grasis gratiae, O striae iram, num R. contra definitum gradum gratiae uniusturrisiue Personae , qui est idem ac definitus gradus meriti, sic objicit, uespondet: iotest verbi, quis objicere, quia sequitur pervenire hominem aliquando in hact., vita ad eum statum gratiae , in quo jam non possit Eescere, nitari mirtim si ad definitum gradum attingat. Im etiam sequi, por is Deum stare , quominiis homo sanctior fim, qu- sit de facto

is quia quantumvis homo conetur , nunquam poterit excedere graia, diis sibi definitum. Sed haec facilia sunt confideranti voIuntatem illam Dei non impleri, nisi per sapientem providentiam ejus, per, quam ita disponit iniuscujusque actiones di vitae progressiim , ut, tunc ita finiatur , quando implatur mensura ejus, ideo adimis mam illationem absolui est negancla sequela, quia quamdiu homo is in hac vita vivit, potest trescere in gratiari iraedestinatio nonis impedit hoc, im juvat; Fbd autem vita finiatur simul cum is is lino praedestinationis , hoc non repugnat cum illo principio. Et is eodem modo respondendum est ad alteram partem, in e cutione, semper em parata homini auxilia , quibus possit operari & cres is cere quantum voluerit, im rar aliquem adaequat responderem vocationibus Dei, & nihilominus has vocationesis auxil1 nonis se ualiter omnibus dari, sed juxta mensuram divinae voluntatis, is di*ositionis uniuscujusque , quoad plura eorum, licἡt non voadis omnia .latet itaque non repugnare quM Deus unicuiquescun-dlim. sitam sapientissimam providentiam determinaverit gradum meriti, quem est acquisiturus eorrespondentem ad gradum gloriae sbi definitum Munumquemque , Deo ita gubemari, ut liber acquis rat illiina meriti gradum, nec majorem nec minorem, qui propomta alias est gradui gloriae sibi definito quid ergo mirum qubd Deus

ita gubernet naturas rationales, ut majores libere majus meritum acquirant, & minpres nain ut conseratur ipsis proportionatus do

riae gradus, quo Ianaquaeque ita gloria compleatur, ut omninb maneat satiata eius naturalis capacitas attingendi minin me potissim&-detur ita debere esse in sententia poneptiunt in anima appetitum hae turaleta videndi Deum Iuc eni in appetitus n- videretur plenesis tiatus , nisi secundam totam suam capacitatem attingerent Delmi.

XLVI. Porebas e Laeli cogitatio potitau habet locum in fen

tentia ponente praedestillationem ante praevisa merita , vel praerulfise ab ipsis iam, si Deus pro sua pura gratuita voluntate raedem tin tantam gloriam do ex hac voluntate praedestinante tanquam .

118쪽

spina , procedunt natura, gratia, dona, dc merita praedestinati, nihil idetur coni Manius rationi , ac pulichritudini ordinationis rerum .hm Fbd, attenta magnitudine gloriae praedestinatae , conserat

correspondenter magnam naturam, eamque ornet correspondenter

magnis gratiis, donis , quibus mediantibus conserat merita, ut gloria praedestinata, iuxta illa magna merita, magnae conseratur na-xurae, prae sic totaliter serietur,' propterea dicit Lullus in textu hujus quaestionis, Delm scire grydum Persectionis naturae, ejus meritorum, o gloriae, cita in prQVidentiam disponere, ut natura oritior, correspondentia habeat merita ex divina gratia, ut ei ex justiaria aliis conseratur gloria , qua sit totaliter nain non vacua plano nitiata, Quibi esuriens , si autem tota capacitas naturalis 4- ω repleretur gloria, anima non esset persect completeibeata ; quia naturalis appetitus beatitudinis, quem plurimi Du aD

noscunt in anima , est iuxta eius naturalem capacitatem δε est in tus, quanta est capacitas , atque ita, nisi daretua gloria pxo dis c pacitate , ita ut tota replavetur, non satiaretur appetitus naturalis , d consequent non esset Persecta gloria nec esset Fgenum gaudium: unde eximiuae Suarea, lib. I. de praedestinationis effectibus, cap. num I. ait 4 Cum Paulas Taeordinatur ad beatitudinem, nouis ramininatur sola Pauli substantia, quasi metaphisic Φectata ,s sed ut phisic capax est ultimae elicitatis, quo modo includit suasis proprietates. . Iumsertim insillectum voluntatem, quae stant veri, luti subsectum proximum recipiendae beatitudinis. is Et postquam amm ro. resinit, qui, bQna m les seu complexio apta ad virtu-Mm , quatenus, pendet ex speciali providentia, dici potest essectu φααMihi trivis m-. I. ita subjungit meque hinc sequitur . Vocatio- stat vatiam congruam darii' mini propter bonum in--gςniunx mi id om o&α sed potius sequitur, vel ingenium, vel - dispositionem elatam esse tali homini, ut esset capax vel dos, neus assi talem gratiam suscipiendam in ri in fine ait: Ita eron datur praedestinatio naturae accomodata per modum subjecti au .. lavdamenta illi autem ariunmur ex eadem praedestinatione α liberalitate Dei auxilium accommodatum, quo elevet 3 consti -- tuatur asi integrum principium 'peris meritorii . aut dispositis ἱ- ad alios Effectus praedestimitionis. Nequehoc . alleuum Doctriua in angustini. nam tuam de bonoperseverantiar, cap-Iq. dicit: ii, quar rundam hinnisurim alia si has, vel illas T rietates nitione

. quarum ita ine disposaii, misi talia si es illis reficentur, mo-

119쪽

, mantur ad fidem , dc non cum aliis ,- Deus illis applicat talia, si1gna accommodata , si eos diligit, non quidem propter eoruinis ingenium aut dispositionem, sed ex sua gratia is liberalitate

is accommodando, ut sic dicam, gratiam naturae, non ex merito,

, vel debito naturae , sed ex Dei benevolentia. , XLVIL Nee dissicultatem ingerere debet, Deum pro naturae sublimitate vel gradu gratias dona distribuere δε merita corres-Ῥondentia conserre, ex sua quidem benignissima voluntate, sapientissima providentia ,- decentissima ordinatione , non autem ex ulla naturae exigentia, debito, vel ipsius apta dispositione, ut tandem sublimior naturae sublimiorem ex meritis conserat gloriam : non i quam, hoc in hominibus repugnat, ficu non repugnat in Angelis, juxt m. homam supr, relatum num. 6. quia utrique fluit rati nates , Dei capaces & ad eandem beatitudinem creati, quamvis diversis modis S mediis ad illam deducantiu saneshanc diversam donoriim meritorum distributionem pro naturae. diuersitate, quamvis sollim ex benignissima , dc ordinatissima Dei voluntate , innuit illatarabola vitthaei et s. s. uni dedit quinque Menta , alii autem duo , alii ero unuri , unicuique secundum Propriam virtutem

quod , ut hic advertit a Lapide , legit Arabicus juxta posse inutis sua QSyrus juxtafacultatemfuam; nam, ut explicat ipse S Lapide,

fecundum propriam virtutem idem est , ac potestatem, Murci vires ; talenta significant dona virtutum, eona gratis data , dona naturae; ide autem vicitare secundum propriam virtutem , quia 'gratias gratis datas , O satus .... DUὰ Deus viribus natura contemperat inde t

me non sequitur , ut subjungit: M Singulis conferri Dei dona secum istacim meriti modum, quod Calvinus Catholicis hic per alium, niam assingit aliud enim est naturam capacem esse donorum Dei, , aliud, mereri dona Dei aliud, posse habere chartatem, aliud. h , bere charitatem, quemadmodum docet Prosper, lib. a. de ocat.' gentium cap. a. ubi illud essecundum propriam istutem, interprei latur, secundum proprium O naturalem poeibilitatem sicut & aliud

, est esse habilem aptumque ad accipienda Dei dona , aliud ea

s mereri. ν φ

XLVIII. Unum hic pro Coronide advertere lubet, Fbd animas rationales inqui spmific distingui autumant, alii vera sollim individualiter , ita tamen ut in sua latitudine sit earum gradualis diastino tio , taliter quM una sit alia naturaliter persectior, sicut de Angelis, juxt varias sententias dicitru' praescindendo autem ab hujusmodi

120쪽

imuisti ne Cli qua etiam lac Livius praeshindit clim festim invendat gradualem persectionem animarum, quam onmes adnuittat notare oportet, rublimitatem vel depressionem naturae in anima rationali non esse metiendam ex habilitate Me inhabilitate nativa, quam habet in corpore; quia hoc est omninb accidentale animae , dc pendet , dispositione corpori s unde non pensanda est altior in natura anima illa , quae va, iubtilem habet intelle'um, vel alias naturales habilitates ostendite, elim saepe alia nobilior sit , quae ob indis Ussitionem corporis similes exerce e nequit habilitates: atque ita,ccim finis praecipu9s , ad quem Deus creat animas, sit Dei consecu, tio . posteriori illa pensanda est e ccelsior is natura, quae altilis Detim consequitur in quam Deus ad altiora virtutiim provehit i crementa , ut ex justitia sublimior ei .nseratur gloria ad hanc enim parum faciunt naturales habilitates , nisi ex Dei gratia subser viant ad merita consequenda; dic etiam ex majoribus meritis majora posteriori potest inferri anima; nam hoc modo videtur dicere Apos totis i. Corint r. 7. sed quassulta suis muridi elegit Deus, ut confunda sapientes O infirma mundi elegit Deus , ut confundat fortia ;qui , sicut e quia Deus est finis animae, tota ejus persectio est pensanda ex capacitate eum obtinendi, ita illa, quae magis ad ipsum conducunt, sunt ea, ad quae magis est ordinata anima, quae magis ejus perseetionem ostendunt sola autem Dei sapientia cognoscere Potest mirabilem ipsius ordinationem, qua animam natu a subliment despicabili innectat corpori , parum aut nihil fer quoad natur lia luceat, prout aliae minus sublimes vivacitatem exerunt m haavita. Unde D. Augustinus, lib. 8 de Civit. Dei, cap. I s. n. a. ait; 1esseri pose, ut inferius corpus anima melior inhabiret, deteriorque superiun

ad gratas latitudinis Udem. XLIX. M propositionem decimam, quam notat, sic teπtum citat, siuam innectit, laudatus Censor : Anima, quae est Misa, limitat ipsam charitatem , in quantum pius recipere non potes se naeum

suam quantiaurem naturalem quast. I 8 cista em.