Vindiciae Lullianae; sive, Demonstratio critica immunitatis doctrinae ... Raymundi Lulli ...

발행: 1778년

분량: 434페이지

출처: archive.org

분류: 철학

251쪽

est ubique illius suppositum sic datur medium , quo illud corpus

possit statui in diversis locis , quod corpori vini non convenit 'sic non sequitur contradictio, quae in corpore circumscriptis bilocato apparet, clim corpus Christi sacramentaliter positum in diversis locis, illa est repleat. XLII. Tandem praescindendo a quaestione, an corpur quodcumque possit sacramentaliter poni in diversis locis , quae seri posset agitari, sicut agitatur ea, an idem corpus possit esse circumscriptisε in diversis locis posset dici pro Lullo δε citatis Doctoribus,qubdin ordine sacramentali, consequenter ad Incarnationem Filii Dei, juxta quam est stabilita sacramentorum dis,ositio , uni hypostatica corporis Christi cum divina natura est ratio formalis & propria, cur corpus Chrahi possit esse sacramentaliter in diversis locis, inin1b ubique inde tamen non sequitur , qudd corpus puri hominis a solutes, ut infert laudatus Censor , non possit esse sacramentaliter in diversis locisci sed tantum qud in ordine sacramentali instituto co formiter ωconsequenter ad Incarnationem Filii Dei, purus homo non potest poni in diversis locis sacramentaster, sicut in eodem omdine purucho, non potest esse Amor Sacramentorum in hociautem niti est nota dignum, clim verissimum sit purum hominem modo dicto non posse poni saci amentaliter in multis locis in sicut Themias, agens de Sacramento, plura dicit non posses, Deo fieri,

quod tamen, ut Caletan in alii ejus Interpretes e Onunt , non

intelligitur deis a posse abselutδ, sed solvi in ordine sacramentali instituto is pariter dicitur in hoe casu hoc maxime locum habet in doctrina Lussi, qui in hoc libro tantiis agit de Sacramento Altaris, quod'. ia 6 re ruit debere es , consequenter ad Inca nationemri atque ita juxta hunc ordinem debis intelligi , quae metus doctripa, possim vel non possint fieri

252쪽

De secunda classe Censurarum adversus , ab evastionum super Magistrum Sententia .

DISSERTATIO I.

Proponuntur O breviser exponuntur Propositiones O L D primam hic adducitur textus Intellectus, qui substantialis Ix es , agit substantialiter o accidentaliter intra O extra, ut dictum es , ne productione O generatione alicujus subsantia. quaest. s.

Sent. n. s.

Censura Matuit via inlinigere in intellecta creato , alterum Absantiale , O alterum accidentale e primum intrari secundum ad extra , contra communem opinionem Theologorum.

IL Haec san quaestio de actu intellectu potilis videtur Philos phica, quam Theologica , utpote eius resolutio ab intima pendet Philosophia jam rivi , sciri debet, an potentiae animae, scilicet memora , intellectus, & Voluntas , sint accidentia animae, vel sint de ejus essentia & substantiad Et circa hoc in notata quaestione s- Sentent resbivit, probat Lullus , quόd non sunt accidentia, sed sim virtutes subflantiales, essentiales animae rationalis Secundis , sciri debet, an distinguautur ab invicem & resolvit ullus, quod realiter ab invicem distinguntur , cim unaquaeque sit finita telaminata, et proinde intellectus non est nisi virtus intelligendi, non autem volendi , ac propterea intellectus realiter distinguitur a voluntate Tertia, sciri debet, quomodo dictae potentiae realiter distinctae constituant animam quia realis & naturalis constitutionequit esse, quin partes constitutiva agant di patiantur ad invicem,

253쪽

aliter non haberent ad invicem naturalem habitudinem, ut per se ex earum naturali ordine fieret ex ipsis unum totum radeo debent ad invicem intrinsecesuere latio una debet esse activa, & alia pass1va quia activum dicit majorem persectionem : quam passiavum, aliunde dictae potentiae , clim sint ad aequalem finem sunt aequales , nulla earum per se est puia passiva , vel pura materia res. pectu aliarum A consequenter omnes ad invicem debent esse naturaliter mutub activae & passivae.

In Ex hoc jam consequitur , qudd si intellectus agit nyturaliter intrinsec in alias potentias ad constitutionem animae, debetin here actum seu exercitium agendi de suo genere lationes ac proinde hic actus debet esse dc dici intelligere & quia etiam eo ips intellectus est activus intrinsec in alias potentias , debet in ipso esse ratio activa de suo genere , quae debet esse dc dici intellectisum, seu ratio 4ntellectiva; istiam quia intellectus per se patitur sub aliis potentiis ad constitutionem animae, debet habere rationem passivam de suo genere, quae debet esse & dici intelligibile , seu ratio intelligibilis Unde ad hoc, ut ex intellectu aliisque potentiis intrmsech subf. tantialiter constituatur anima rationalis , debet in intellectu esse ratio activa de suo genere, id est intellectivum ratio passiva , id est intelligibile a Mactus seu exercitium , id est intelligere. Idem pari semiter est de aliis potentiis. Hanc, uarid, ad hanc intimam de animae substantia hilosophiam debet sciri, an in intellem haec ratio a tira , ratio passiva, lactus, sint una simplex ratio , vel distinctae, ita qubd intellectus intrinsecessit ex ipsis constitutus, rit una essentia dictas coessentiales rationes includensa , quia activum majus est qu1m passivum, &illis est intrinsecum, quam extrinsecum, resolvit Lullus, qud in intellecti sunt coessentialiterat consubstantialiter, ratio activa, id est interueriνum, ratio passiva, id est in i bile, inctus , id est inteliigere cita ut prim sit ex ipsis constitutus intellectus tui implex essentia de genere intelligendi, & deinde ad constitutionem animae rationalis cum suo inaesiectivo agat intrinsec in m moriamin voluntatem, mediante suo actu, nemph intelligere , i

tiatur ab eisdem cum suo intelligibili. IV. Itaque hic actus, seu exercitium de genere intellecti is , qui

proptere debet esse & dici insessisere, est illud intelligere substantiale essentiale, quod admittit Lullus in intellectu in hac quaestione; quo quidem intelligere simul cum intellectivo A intelligibili coes sentialibus est Primo , intellectus in seipse una essentia in sis genere

254쪽

completa; QSecundo, ut cum aliis potentiis constituat animam cum eodem intelligere consubstantiali agit in alias potentias sub sua coessentiali ratione activa in patitur ab eisdem sub sua coementiali ratione passiva Quia ver,intellectus nediim habet actum de suo genere in alias potentias ut cum ipsis constituat animam rationalem ; sed etiam cognoscendo objecta , hunc actum habet mediantibus speciebus , ideo habet alium actum , seu aliud intelligere acciden tale, quod dicitur intelligere ad extra non ad intra, quia non deservit ad intrinsecam constitutionem, sed ad exteriorum notitiam. Et haec est Philosophia de anima intellectu, quam in notata quaestione attingit ullus Mota ver difficultas oritur ex penuria terminorum , nam illum actum intrinsecum intellectus vocat Lullus inreulisere , quia non adest terminus opportunior hinc oritur aequivocatio, quia actus accidentalis intellectila communiter notus etiam diacitur intelligere. V. atet itaque, non esse nota Theologica dignum textum, quem citat hic Censor ex dicta, quaest. s. Sentent nam ibi, postquam, num. I. o. probavit Lullus , Fb anima habet partes substantiales,

quae sunt memtria, intellectus & voluntas , remita, num 3. O aicit , quddui ita sit, sequitur, qud una anima generet O subsantiali-- ' . . . . scet aliam animam,dc ullus, ut ostendat hoc non sequi, explicat, . . . num. s. breviter quae exposuimus de coeflentialibus intellectivo,

telligibili, intelligere intellectus, addit modum, quo intellectus, mediantibus specihbus , intelligit objecta, tandem sic concludit :Dμ intellectivus , qui es substantialis , agi substanticiter , O acci Tisipi. i. dentaliter, intra O extra it dictum es id est, agit substantialiter ad intra ad constitutionem intrinsecam animae agit ver accidentaliter ad extra, dum mediantibus peciebus, intelligit objecta )sne prosi rione O generatione alicujus substantia , nihil de se , nec de suo proprio istelligibili, nec de suo intelligere, scindens augmentans, et diminuens, eum intellectus si spiritualis O incorruptibilis ex quibus patet, qualiter sit a anima substantiale intelligere distinctum ab accidentali,

quin per hoc una anima generet aliam animam Tandem pro hoc ινι-

telligere dc actu substantiali videatur supra dist. I. dissert. . . . praecipu hium. s. VI. Secundb notatur hie extus Potentia generandi in divinis ab- Dives se habet in quantum constituit unam com stunem proprietatem spirativam inter Patrem O Filium, . . Sentent. At hoe jam e lac tum est supra dist. i. dissert. q. f. I. anum. I.

255쪽

VII. Tertib, notatur hic extus Pater constituendo Filium dete minatum di inguit Filium die ipso O d Spiritu Sancto: Pater, o Filius constituunt Spiritum Sanctum , Od seipsis ipsum distinguntis est. a.

Seni num. I. Etiam hoc explicatiun est supra dist. i. aissere. 6. f. a. .

at num. . .

VIII. Quarib, notatur hic extu riosita in oeriremitate Deus annia hilare non potes, postquam illa vult esse aeriterna. Quaest. I. circ finem. At hoc etiam explicatum est supta dist. I. dissert. 7. f. a. 1 num. q.

Docet Lullus in Prop. s. qubd Christus ut homo non fietis mortalis naturaliter , ides, ex naturali pondere, O di postione sui corporis, prout immunista peccato , O Deo niti; fuit tamen mortalis per accidens Oab extrinseco quo tamen mortalitras non fuit supernaturalis , sed naturalis o conformis naturae assumpta. n. Quintus extus notatus est iste Christus is quantum homo mortalis fuit , non naturaliter , sed per accidens ratione Anti ad n orandum scilicet naturam divinam , O ad recreandum genus humanum. Quaest 48. num. 3. At ex contextu liquid patet, quo sensu dixerit Lullus Christum, ut hominem non esse naturaliter mortalem, videlicet ex naturae insectione in consequenti necessitate , quemadmodum alii homiq sed per accidens, quatenus ad honorandam divinam naturam, & recreandum genus humamn voluntari voluit pati & mori. Hoc ut intelligattu , notandum est Lusium ibi agere de persectione naturali humanae Christi natarae; postquam, num I. conclusit, quod natura humana in Christo est nobilior qu,m natura gelica objicit Eremita, num a. sic Mymunderi natura An- , gelica est incorruptibilis immortalis δε non indiget aliquo e , tra se ad vivendum, sed natura hominis est corruptibilis mort , iis, nec homo potest vivere sine cibo, iotu, dcc . . . . Item, Angelus non est impeditus ad intelligendum, recolendum &aman , dum . . . . sed in homine est per opposi mo, X. Ad hanc objectionem, num 3 sic respondet Linus inremita, ναοῦ, malifacis quod non singuas inter naturam Christi, ruram aliorum hominum cum natura aliorum hominumst moriatis, O impedis ad in reuisendum, Aut tu dicis, propterFeccatum primorum Parentum ista

Texto

256쪽

narurari fuit in cens, sparma is omni peceat origi di O ac Ui , ideo non fuit corruptibilis, nec impedim inistinigendum , cum eorropum, mortalitas , unpedimentum in hominesnt,proprer peccatum oriaginale Verumtamen iuristus in quantum homo Dis morialis, sed non naturaliter,sed per accidens amne finis , fulicet ad hora andum divia nam naturam , quae ipsam tantum exastavis, O ad recreandum Minanum senus sicut homo sanus , dum es sanus, non es mortalis naturaliter, sed est mortalis per accidens , quando alius homo ipsum iunerat,

XI. Patet itaque Lussum negare, quhst Christus inbi mortalis samortalitate, qua reliqui homines, ratione peccati originalis, sunt mo italas a mat an qubd Christiis erat mortalis , non tamen eo

modo , quo alii, ratione peccati, sunt naturaliter, seu ex necessurienaturae mortalas, sed quia ejus morte opus erat ad honorandam disse nam naturam,&recreandum genus humanum quod quodammodo

accidens est incarnationis substantiae, quia haec fieri potuit Adamo noni cante , quin Christus moreretur, & morte ac passione honorae 3 divinam naturam . ideo per accidens,in ad praedictum finem sui myrtalis Prost duo negat Lullus Christo competere, ob suam

immunitatem h peccato , quae ratione peccati originalis aliis hominibus conveniunt, nempescorruptionem , seu mortalitatem , ac impedimentum animarina intelligendum ueri u tamen ad honorandam divinam naturam & recreandum genus humanum oportuit ipsum. mori, ideo, quia Incamatioeper se non requirit mortem passionem, utpot sine ipsis potuit esse nec natura assumpta ut unita Deo per se ovit mortem uini mem , ideo Christus non erat naturaliter mortalis , sed tantlim fuit mortalis per a Mens , - fuit sertatis, recrearet mnus humanum, quod per accidens se habet ad Inea nationem, quae potuit esse sine morte & ideo neque illa mortalitas fuit naturaliter ex necessitate naturae, ut in aliis hominibus, sed per accidens , quatenus voluntari admissa ad recreationem humani ge

XII. Totum hoc patet in exemplo de homine sano , quod addας it Linus; nam , sicut hoην sanus, dum est sanus , non est imbri iis naturaliter , hoc est per se non exigit mori, ita Incamatio, i tura humana ut unita Deo per si non exigit mortem; .sicut homo sanus, adhuc dum est sanus, potest per aecidens obiere occidi, ita

Christus p accidens, quia iis voluit, potuit occissi mori Mode,

257쪽

shut homo sanus. inspersta ah natura, quae e elementis est cem sta, quae F;dem sunt ad invidem eontraria, & ab utricem diMI bilia, est mortalis, & quantum est de se ab ipsis fluere di iririi test mors, tamen , dum est sanus, quo a temperiem habet

elementorum , non est naturaliter mortalis, quan-ex illa eleme torum temperie flueres oriri nequit mors , tun haec ex elemeά-

torum proveniat intemperiesin hoc non obstante est accidentaliter mortalis, quia potest ab alio vel a seipso occidi ita lichi humana

Christi natura sit quoad corpus ex elementis ad invicem naturaliter contrariis extructa , ac proinde ipsum corpus ex se dis lubile sit ab anima , quatenus non est naturalis ejus proprietas elementorum temperies, ne indviblubilis cum anima unio, quia tamen haec humana lux fuit producta perfecti nulla peccati insectione maculata Gmulq; unita cum Deo; haec naturae humanae persectio unioque cum Deo non petit nec exigit mortem, im vitam & bonam habitudiariem , ideo Christus quoad hoc non est naturaliter mortalis quia vimen opus est morte Christi ad recreandum genus humanum in allic honbrandam divinam naturam, ideo per accidens de ex voluntaria Christi acceptatione fuit mortalis. O

XIII. Haec Lulli sententia amplias patet ex eodem libro A. III.

ubi inquirit Utrum Chrisitas, s non fuisse insperfectus redemisset hvm

num semis per naturalem mortem is ad ejul solationem, num. i. dicit: ιQubd mors fuerit in humano genere duobus modis per ori-- ginale peccatum , scilicet naturaliter, spiritualiter Diaturalireris quia corpus primi hominis, qui erat immortalis antequam peccasset,

, post peccatiun fuit mortale , corruptibile, & putresectibile spirμ, tualiter, sicut sta anima, quae fili mortua per peccatum , disieetiam, num..2. M Qubd corpus Christi ratione unionis Deitatis sierit, immortale , quis si fuisset mortale , assumpsisset potentiam comm ruptionis , di putrefactionis, quod ipsi sui ita impossibile seue, illi sui impossibile assumere potentiam peccandi, ut in Io7, quaes , tione probatum est; ali, unio divinae humana naturae non po--, tuisset fieri, nec homo Christus misset sustentatus in factus in , diyino supposito ;- quia naturaliter non ειν mortalis, per nisi s ratem 'moriem, quam non potuit hoere, M potuit, tineis, humanum genus sicut homo, qui cum clip quas non habet, non ,, potes volare sed corpus Christisiit mortale per accidens , sicut, per vulnerari ut recreatio posset fieri per accidentistem in tem, is sicut natauulis mors humani generis pefaecidens otta Sisi stili et a Per peccatum primorum Parentum , At num i objicit Eremita:

258쪽

. o Christus fuit innocens , non debebat mortem alicui; unde seue' voluit esse mortalis , per mortem accidentalen , ut redimeret hiruis is manum genus sic. si Voluisset, fuisset mortalis naturaliter, ut, naturaliter per naturalem mortem redimeret humanum genus is

Huic obsessioni respondet 'Lullus , num 4 sic Superitis proba, tun est inubd Christus non potuerit habere naturalem mortem, is unde seqvitur , qudd cum hoc, quod nolLpotuit habere , non po-a, tuerit redimere humanum genus. HXIV. In hac doctrina docet Lullus cum scriptura dclatribus m - tem humani generis esse effectum' poenam peccati originalis, a que ita hanc mortem mortalitatem, quatenus est poena peccati originalis , non potuisse assumi , De in natura humana sibi unita, sicut non potuit ab ipso assumi potentia peccandi haec autem o talitas , qua est insecta tota humana natura, stat in hoc, Fhd ipsa natura ex seipsa δε ex propria sui dispositione inclinatur & vergit in sui corruptionem dc 'rtem, ita ut necessitate quadam naturali ex sua insectione provenien te debeat mori, dc jure quodam, in sub ectione ad peccatum undato, ipsi dominetur mors, aliae natura poenalitates & quia humana Christi natura, nedum ab omni peccato est immunis, sed etiam a potenti peccandi, & est unita cum Deo, est immunis ab omni montalitate, insectione, qua ipsa, quatenus sic a Tecta rutilia, naturali necessitate vergat in sui 'rruptionem mortem; quia licet ex elementis de se contrariis sit composita adeoque de se sit dissblubilis uni corporis cum anima, quia tamen st in tali persectione posita, Obd nediim est iu ipsa elementorum persecta temperies , cininiunitas ab omni peccato, imb, ω potentia ad ipsem , sed etiam est unita cum Deo , ideo stitione hujus in status & persectionis non vergit in mortem, nec est ipsi mortalitas

naturalis at quia ejus morte opus erat ad honorand/m diviham n turam,&recreandum genus humanum, vole ite ipso Christo, mori potuit per accidens, id est, non ex naturae sic affectis naturali vergentia , sed ex causa accidentaria.

M. Poreb haec ulli sententia non est digna uilla Censura, ut ax vertit eximius Theologus P. Berti Theolog. Discip. lib. 6. cap. 6. in principio, ubi postquam retulit errorem eorum, qui nullum Verum fuisse in Christo dolorem asserebant, quia verum corpus eidem abnegabant, eorum etiam errorem, qui ex Eulichiana haeresi, coi fundente in Christo naturam humanam cum divina . progeniti, te- Debant naturam humanam esse omninb incorruptibilem immo

259쪽

talem subjungis Distimenda est aecurat , duabus istis dammis iis opinationibus sententia aliquorum Patrum, qui tradiderimiis opus suis I miraculo , ut Christus pateretur, atque non fuisset ais mana fiagilitatis , sed coelestis gratiae sacramentum , fi Dominusis noster esurivit, sitivit, semetipsiam diu avit, infiemuit,in doluis; is quod disert tradit Clemens Alexandr lari stromat. artim inrta, Homil. i. deIejunio is Philippus Abbas Praenionstrat in Epist , iis de Sententia Hilarii, de quo proximo caphe prosectis hi Patres, neque Christum divinitate passum, neque humanam ejus naturam, suis proprietatibus expoliatam assimnavere, sed hanc peΠunionem 4, hypostaticam adeo roboratam atque perfectam, ut non nisi divina ri accedente virtute subjiceretur passionisAWaae in Lac sentenna, quinis nihil habet repugnans incarnationis disterio , O nihil ad ersumis Christi doloribus, non reperitur a i judicio doctissimorum Viromis in fide, periculi is

XVI. De disputatione relati Philippi Abbatis agit dissus Peruvius

Theolog Dogm tom. q. part a. lib. Io de Incari eap. q. cujus Philippi Sententia videtur cum Ludiana coire in hoc, quM ex actuali humanitatis Christi dispositione is unione cum Deo taliter erat affecta , ut ex naturali Q opria anclinatione , pondere , et necessitate non vergeret in passiones Iturales, nmem ritu , et totalem tandem defectionem, ac mortem; sed illas quidem passiones pertulisse Christum, non ex infirmitate, ac necessitate naturae, sea pura voluntate, ut Deum hono aret, & nobis mereretur; at in hoo discrepat aliqualite a Lullo, qudd, humanitate Christi quamdam statuere videatia repugnantiam ad illas passiones mortem, ita ut, pxout refert Petavius ibi num. I. quidquid passa est, a naturaliter, sed extraordinari quadam lege , a vetit per miracula fit experta-Lullus autem eatenus negat in Christo naturalem mortalitatem, quatenus ex seipsa , prout Deo unita, non vergebat tendebat naturali pondere ac necessitate, ad illas passiones procreandas , ae tandem ad defectionem & mortem adsciscendams erat tamen talis ejus natura, ut per acciden d ab extrinseco revera per seipsam pati posset, mori, vel voluntaril excitante Christo illas passiones, vel admittentae interfectionem violentam ac proinde paenalitates ac more, quaministinuit Christus, non sunt naturales, prout natura est idem ac ex pondere ac necessitate profluens natum, naturales vera sunt, prorae naturale opponitur miraculoso cita ut Christus per suam humanam

naturam ct in ver pertulerit absque miraculo illas poenalitates a

260쪽

2 quia sim natura per se ad id non Vergebat,is naturali pondere ad idem non serebatiu , ideo per accidensis ab extrinseco pati potuit. XVII. Unde differentia inter I ullum communem loquendi modum , stat in il quod , supponentibus omnibus passiones hChristo non esse perla. tas modo miraculos , sed naturaliter , ωra . tione humanae naturae, communiter dicitur , naturam Christi ex seipsa , sicut aliorum hominum natura , pondere dc inclinatione n turali ferri in poenalitates, 4 ad mortem , ita ut haec maturali propagine fluant oriantur ex ejus dispositione 4 at hoc negat Lullus, tantlim fatetur, haec omnia , non e natura , sed accidentaliterio ab extrinseco potuisse Christo accidere. Ut autem clarius appareat ejus Sententia, aliqui sunt notandi textus ejus doctrinae; 'uidem ante omnia suppono ipsius consensum cum Fide Catholica de vera & reali pass1one humanitatis Christi, ut fatetur probat in libris innumeris , quibus agit de Articulis Fidei, dum tractat de passione & morte Christi, ita ut in humana secundiis humanam naturam inexplicabiles poenasin mortem pertulerit, qu ipsius animaver d realiter suerit separata a corpore. XVIII. Itaque ad praesentem scopum, in Ilib. de 3. Sapient clom. a. i. q. dist. a. cap. a. objec. . dicit quod Christus propter hum nitatem, utebatur cursu naturae , ac comedebat O bdebat. In lib. q. Pemonstrat Clom. cap. 28. de Passione nostri Domino, Christi. num. I. tenet, quω no e Dominus Iesus-Christus fuerit mortuus morte accidentali. In Disp. cum Hamar tom. q. xpart. a. cap. 7. n. 3. siti. A. ait, qud Deus potuit sibi imire humanam naturam, Deo remanente immortali quoad Damiamram , Omortali quoad humanam naturam. In Supplicatione ad Professore Parisien Clom. . dist. a. se cari n. II supponit Fb Christus in hoc mundo passus es opprobria, morum crucis , O verbera, famem .stim O alii; cn. s. mper illa verbas Deus meus, Deus meus, quare me dereliquisti, seribit Dico quod hoc dixerit ad significandum quod esset erus homo, qui timebat mortem naturaliter , O dixerat Parrici non scut ego volo sed seu tu ris. . . XIX. Praeterea in Arb. Scient in b Most in ejusdem ribus , tit. Quδd Iesus-Christus fueris mortu n. a. ait : Iesus-Chrsus suis mortuus qd dandum exemplum , qud ipse erat homo mortalis psopter originais peccatum scilicet ipsit deleret erat tamen immortalis

SEARCH

MENU NAVIGATION