장음표시 사용
261쪽
etali mortalitate generalis mors moreretur L n. s. ait Idcineo mors Christi extitit secundum cursum naturalem. In Mia Chri an tit de Branchis , . . docet humanam Christi naturam esse ex natura elementali vegetali, sensuali , imaginali, rationali,4 qubdsentiebat per naturam lamentulam cadorem, frigiditarem . O per egetabilem appetitam habebat ad comedendum, bibendum .. . . Idcirco erat erus homo O utebatur conditionibus naturalibus naturaliter Oisinuos ; n. a. Quae natura divina ratione conjunctionis cum huama attingebat
famem, stim calorem, frigiditatem. XX. Collatis adductis Laeli doctrinis cum textibus ex lib. Sentent. supra productis, perpenso ipsum ubique tenere Christum passiim fuisse, quia sic voluit, deducitur quod supra exposuimus, videlicet passionem & mortem Christi esse naturalem, prout naturale oppo-
nitur miraculoso, non autem esse naturalem, prout naturale importat
intrinsecam ordinationem, pondus, necessitatem naturalema sed . . tantiim esse accidentalem, ex causa extrinsecari, hoc idem i nuere videntur illi Scripturae textus , qui Christo passionem attria
buunt quia voluit; si enim ejus humana natura serretur dei ad illas passiones, d tandem ad totalem desectionem , non illa pastis suisset Christus quia voluit, sed quia hoc exegit ejus natura , quod ipse
. . . . .. volendo admisit, non causavit in uesae, sq. . dicitur Goblatus es quia ipse suis; dc Ioan Io. 7. Ego pono animam meam. Nemo tollit
eam d me ego pono eam die ipso id Ioan ia. 27. Nunc luctata es anima mea : ad quae Verba D. Augustinus, Tractosa in Dan. ait: Nos in se transulit, nos in se suscepit, caput nostrum membrorum suorum suscepit assectum , O ideo ab aliquo non es turbatum, sed ,sicut de illo dictum es , cum Lararum suscitare , turbavi semetipsum. Idem ibidem Tract. 49. Quis enim evin posset, ni seipsum ipse turbare ''Turbaris tu nolens , turbatus est Chrsus quia voluit Uuriri Ie sis νerum es , sed quia volvis morrvus es Iesus, erum es, sed quia ν luit. In illius potestate erat, vel se .ci, vel non assci. I. Expressitis idem Augustinus, Trac. o. in Dan cujus verba pro se allegabat citatus Philippus Abbas; nam ibi sic scribit S. Pater: Sive ergo lota propter ipsum Iudam pereuntem miserando turbatus es sis sua morte propinqua8re , turbatus es, non est tamen um mora dubitandum, non iam animae infirmitate , sed potestate turbatum, ne nobis desperatio salutis oriatum, quando , non potestate , sed infirmitate turbamur Carnis quippe illa gerebat infirmitatem, qua infirmitas resum rectione consumpta' est , sed quia noti solam Lino , veri etiam Peus
262쪽
eris, in ahil dimari universum genus huminum anum fortitudine superassa: non ergo aliqud est cogente turbatus, sed turbavit semetip-s quin de illo evidenter expressum est, quando Lararum suscitarit, nam discriptum est quod turbaverit semetipsum, ut hoc intelligatur Oubi non scriptum legitur λο tamen legiruris fuisse turbatum assectum quippe humanum , quando oportuis , in se indicarit, in seipso potes-aarem commorauit, qui hominem potestate suscepit. In hoc san uactatu, paul ante relata verba , agit Augustinus de perturbationibus, quae adhuc in Sanctis reperiuntur, quibus contra-ponit turbationem Christi hanc dicens non ex infirmitate, sed expotestate provenire illae autem , quae Sanctos afficiunt , ex infirmitate naturae, quae de se prona est illas producere , fluunt, non autem in Christo, qui potes tate illas admisit ac proinde illa coactio, quam negat in turbatione Christi, Hem est ac motus naturalis in ejus humanitate, fi enim in ipsa esset naturalis propensio , cogeret ipsa, saltem quoad excita rionem perturbationis , licε non quoad admissionem , nisi Christu
praescius elus commotionem comprimendo praeveniret. Huic conse senat se A ininus in Psalm 93 dicens : Ergo tristis fuit ' Prorsuxarsis isdiolaninae suscipiens tristitiam , quomodo voluntate suscipiens
carnem; quomodo voluntare, cur in veram sic voluntate tristitiam is
rinn. Ipse D. Augustinus , lib. 6. contra Faustum, cap. 8 ad de Christo, quod passiones humanas ver habuit, san no necessitate conditionis, sed magisterii vo tale, O divina etiam potesare Enarrat in Psa 87. num I de eisdem assectibus ac de morte, ait Non conditionis necessitare,sed miserationis oluntate suscepit, dessermon. 233.
mp. s. Christum mortuum iacit , D'ignarisne, non conditione..
α Similiter D. Basilius, Hom. de gratiarum actione, apud cutatum ritavium, lib. Io de Incari cap. s. num. 9 scribit, Christum
manducase 9 bibisse, non cibo ac potu indigenae ipsum, sed ut, bis
necessariarum hujusmodi assectionum anima mensuras, cur a minas proe- iret quemadmodum θυνος, ut in Axmittam , iactumque propense rum immoaratos assectas nimiumque dejectosa rigeret id post paucae:
Quemadmodum igitur famem se cepit Domi- um per expiratio-aemfoliatore alimonia, Ostim adisses, Minore in corpore consumpto , O lassatus est, inculis , O nereis nimium ex is tutarione distentis , mn dirimetate ipsa da re fructa, sed corFore ex muum consequenter a sectiones admittente. . sc etiam lachr mas suscepis, naι alam ossem accidere permittens. E pressitis Theodo sis cara in opusculo. . apud Petarium, lilaus o de Incarnat. U. r. - a.d iilli sensium
263쪽
exprimit dicens torpus Adami ab omni labe purum e rit Deus
nulla ex naturalibus O inculpatis assectionibus necessime dominabatur, elati mors , O quae mortem antecedunt ac sequuntur. Veran, po quam , sponte fuso voluntate, damus idem divinum praeceptum transgressus est, seque peccato subjecit, O inquinaνit, tum demum naturalibus O inculpatis illis assectionibus, tamquam semus, obnoxius esse cepit, nempe morti, catervique morti praeeuntibus, aut eam sequentibus. Hinc Adamus esurire, sitire , ac mori necessitate quddam es coactus O post obitum , corruptela eius corpori dominata es, tum alicissimilia.. Porro sempitemus Dei Filius Adameum corpus assumpsit, hoc es ipsesbi ex purissimo Sanctissima Virginis Mariae sanguine tabatum , O ab
omni macula peccati liberum Ut ob id nullum ius in ipsum mors ha-huit, nec illa qua mortem antecedunt, uri fames is reliquarum culpa carentium multitudo passonum , ut jam Glandimus .sed neque mortem consequens corporum corruptio , de qua Dei progenitor illi Daνid in Naimo ita praedixit: Non derelinques animam meam in inferno, nec da
his Sanctum tuum idere corruptionem.
IIL Itaque, si mors ac caetera praecedentia ac sequentia nun Ium sus habuit in Christum, non ex naturali humanae ipsius naturael. propensione ac pondere ista contingere potuerunt, sed tantlim ex accidenti, ut exprimit Laetus. Similiter Damascenus, lib. I. cap. R. apud elavium, loc cit cap. 3. num a. admittit in Christo illas passiones , famaen sitim , dcc. non autem summam illimam in ea, ex quibus cotistat, corporis resolutionem, & ejus diss1patiotiem Unde ipse, ibidem, lib. 3. cap. o. apud Petavium ibi, cap. q. n. 8. ait: Quo circa naturales nostriae pωiones, secundum naturam, Os pra naturam in Chris fuerunt: secvarim nam amenta in ipse commovebantur quando carni permittebat, ut qua sunt ejus propria pater tu ; supra naturam eia quoniam non antecedebant in Domino, qua naturalia erant, has oluntatem; ham rimi coactum in eo confideratur, sed Moluntaria omnia. Itaque olens esuriis, olens stivit , olens timuit, νolens est mortuus. D. Anselmus lib. a. Cur Deus homo , cap. o.
etiam ait Utrum autem homo ille Christus si moriturius ex debito. Aut alii homines ex debito moriuntur, non investigare debemus e sed sAdam moriturus non erat, s non peccasset . muli magis se mortem pati non debebit, in quo peccatum esse nori poterit , quia Deus erit h&cap. mi ad quaestionem, an Christus possit mori Respondet Boso, Fbd ita , clim omnis homo naturaliter morealis sit at Anselmus ita dicit: Non puto mortalitatem adpuram, sed ad impetum, Λ- sna-
264쪽
turam pertinere L concludit Quare non sincit ad demonstrandum illum hominem debere mortalem in hoc quia erus homo eris D tandem posse mori reducit ad sui ipsius omnipotentiam Demum, post multa concludit Bosora ideo hominem illum plaia, quem quarimus,
talem esse oportere, qui nec ex necessiare moriatur, quonrum erit omnia potens nec ex debito, quia nunquam peccator erit , o mori ptis ex libera voluntate quia necessarium erit. Similia repetit cap. 8.I V. Nec contra praedicta obstat illud August. lib. a. de Peccator mer O Remis cap. o. ubi ait : Sed quia in eo CChriston et t
ilitudo caniis peccati, mutationes aeratum perpeti voluit, ab ipsa exostus infantis , ut ad mortem videatur etiam senescendo illa caro pervenire
potuisse, nise iuvenis fuisset occisus Non inquam obstat , tum quia nonetamquam aliquid certum illud exponit Augustinus , sed quia sic iadeatur tum etiam quia hoc intelligitur suppositosubd ita voluisset.
sicut voluit mutationes aetatum suscipere si enim voluisset corpus compositum ex elementis dissipari, non conservando ipsum permionem cum Deitate, tunc fuisset corpus resolutum, ad totalem pervenisset desectionem. Ad hoc ipsum alludit D. Bern lib. de grat. liber arbitr. cap. 3. mam. 8 dicens : more Q, miseria, quae . , est poena eqcati, habuit nihilominus libertatem, sed potentia,s, non actu nemo quipp tollebat animam ejus ab eo, sed ipse po-M nebat eam. Denique teste Propheta oblatus est quia ipse voluit, sis, ut inlim voluit natus ex muliere, factus sub lege, ut eos, qui, sit lege erant, redimeret. Fuit itaque & ipse sub lege miseriae , , sed sui quia voluit, ut liber inter miseros ieccatores utrumque, jugum fraternis 1 cervicibus eis eret.
Substantia naturaliter non potes creari necessesne accidente , nec acciadens e substantia ibeia vera supernaturaliteri quoad propositionem . ov. Ad sextam propositionem hic adducitur textus sub a--sne accidente creari non pores , Oia contraris , cum relative se is beant. Quaest. 86. Sent circa finem. XXVI mullus in hac quaest. 86 inquirit Utrum gratia gratum N ciens, O virtus patuita disserant per essentiam i Et postquam resolvit affirmatis , Eminita, num 3 obiicit, Fbd Deus non pores facere Matia sine charisaee, O quodietis non pores dare charisa Mesra-
265쪽
tia , I de Fide , O Spe, O is paria pratum facims linus μαι- sunt idem per essentia , cum una non possit essesure alia in agente,
Teati ναμ -- μα- ῶ - num. 3. sic respondet Lullus : Sub aria non po- - res crearisne accidente, necia comerio, cui relanis se haseant,scursu antia mundi, quae con potuit arean sine quiantim , nec quantitas
e subjecto 'remmaamen, quamvis sussantia naturaliter non esis esse e accidenae, nec diconins , nec mu msse num facere sine alio, uia tamen sequisur, qudd substantiast accidens , nec accidens βυ---- , ilia est de Maia , O virtute, O ita tua auo non Procedix VII Pian inspecto toto contextu . clar apparet sensus Lussa rectus , obvius , quia in secunda ei aem parte explisatur prima ejus pars, ita ut intelligatur, qudd nasuraliter non potest creari sabia tantia sine accidente, nec accidens fine substantia : Unde cum etiam in exemplari Panormitano , quod vidit iste Censor habeatur explicatio pera naturalis , satis mirari non possum , hunc Cens rem praefatam notasse propositionem ,- eam 1 contextu a villam exposuisse; cum ratio durat iuxta contextum esse intellionia verba cujusque Autoris. Pore sententiam LM, esse , qud substantiaci pernaturaliter potest creari esse sine accidente δε accidens sinae substantia, laruat disicienter Linus in hoc eodem libro, ID. ubi agens de Sacramento Altaris, tam repetit a identia partam nere su maturalite sine subiectos imis11s aliis libris expresis hostprobat in lib. de Articulis ab Eplic Parisien damnatis, ubi plurex
impugnat articulos contrariam praetendentes , signanter Artic. LIL. ID . aliis piscibus.
Docet Lullus in prop. r. Animam non habere, id est, nonfiasse ipsidarum , liberum acturium ad malum, uti ad bonum, sta eliciar
Vm. Hunc Textum septimo Ioeo notat laudatus Censor Ansem suum Memm actiarium non habet invis ad bonum ais Misaaam ω simpliciaec ad boniam , sed homo , qui est ex visus naruris deliba-eat cum libero arbitrio ad agendum oppossum cubinoet aa- Quaest
XXIX. In hac quaestione inquirit Lullus, Utrum an a possis infrid me 'ri ad ejus solutionem, num. I. ita discurrit mundum in respondit duobus modis ad hanc quaestionem, scilicet per Partis
266쪽
u pationem ,- per dispositionema per partisipationem, vicens e vis num rubeum mixtum cum aqua in mixto , quod est tertium ex ip- is sis, est fiaetiim remissimi quoad suam intensitatem colori 6c, saporis & hoc est ideo , quia participat cum aqua, quae est fri-- gidarac humida ,- ipsum est calidum ritecum in ide6 estis
V, latum alteratum de intensa quantitate in extensam ratione pa Qticipationis contrarietatis, Amisi, quando anima creatur, desinfun-m ditur in corpus hominis, ipsa venit munda dc pura, docum suo conn M turali libero arbitrio, 6 corpus cum sua elementativa, egetativa,
o sensitiva, imaginativa. . . . per sensitivae habet Ucorpus s magnam potestatem dc malam appetendi magna delectabilia sensis, bilia contra castitatem, temperantiam , justitiam , prudentiam,s, sertitudinem , patientiam δε abstinentiam, Ie de similibus vi is tutibus in hoc est quia sensitiva naturaliter est absoluta ad appes, tendam magnam inhonestam Minordinatam delectabilitatem: peris imaginativam habet corpus naturam multiplicandi concupiscibile, & irascibile δε inflammationem dc augmentationem camis ,ec sto, de aliis : Unde quando anima sic venit ad corpus in corpus ads, animam, ut supra dimam est , constituunt tertium , quod est homo,s in quo anima est mutatarac infecta, non quoad suam essentiam a naturam , sed quoad hoc , quod ips est in homine , qui natur , liter de ipsa agit in corpore , ut sit ejus sermarac ipsum moveatis ad elementandum , vegetandum, sentiendum, desimaginandum, a permanente corpore cum suis connaturalibus supradictis propries, talibus, ideo anima recipit insectionem 1 carne, agendo de codis pore naturaliter secundiim naturam corporis, quae natura est di G, fusa in praedictis potentiis corporis. XXX. Prosequitur, num a dicens : Praeteria anima recipit infe rionemra eam , dum homo per liberum arbitrium anima deliterat ad . agendum bonum et malum, honestum et inhonestum cum anima non habeat suum liberum arbitrium perinde in exemplari Panormitano diacitae inriremo ad bonum O malum ine impliciter ad bonum, sed homo, se est ex duabus naturis , cum libero arbitrio deliberat ad agendum secundum appetitum missibet natural undesequitur quod anima per a Maenis infecta O remis a in participando cum corpore castitas , qua est infecta O remissa in homine caseo , qui sentatur ad luxuria , O δε-- liberat utri Jelit luxuriari vel non Oscut anima est mutam , O i secta perliberum arbitrium Uid est , quoad liberum arbitrium sic es murum O infecta per nam oluntatem, intellectam, O memoriam , cum
267쪽
quibus homo agit in diligendo inhonestam delecta n- eo poris , O inarelligendo , O recolendo ipsam: Et ideo, Eremita , per prindicta patet quod animas infecta is carne perparticipationem O infectio carnis es
XI. Ex toto hoc contextu patet , qubd Lullus , ut ostendat animam per participationem inficia carne vitiata per peccatum priamorum Parentum , exponit Primo, differentem habitudioemin ordia nationem animae & corporis per hoc , quod corpus per suas pote
tia , praecipit sensitivam, imaginativam, inclinatur c appetit sensibilia inhonesta, Helectabilia; anima verb, quia cum libero suo arbitrio suisque potentiis venit pura m daa Deo. quo creatur iniunditur , nullam de sein per se dicit habitudinem, ordiu tionem ad inhones a sensibilia raele habilia : Unde , quia unitur cum corpore tamquam ipsius forma , participat eum . , utpote aliis sunt partes hominis, . per hoc dupliciter inficitur . corpore,
tum quod motum naturalem , quatenus naturaliter ut fornwnat
ratis moum corpus quoad sensitivam ad naturales motus sensitivae 3 cujus motus ex insectione originalis peccati sunt foedi tum quoad deliberationem, dum homo deliberat an actum mah-- inhonesiuineXerceat, quia anima de se per se non ordinatur nec inclinatuc ad malum , quia tamen homo sensualiter motus cum anima deliberat an faciat illud malum , anima ratione orporis o quia applicatuvab homine, habet illam deliberationem , ad quam per se non ordia natur , utp0te per se non inclinMur ad malium. XXXII. Unde, ut ait, num a per verba notata 1 laudato Ce fore , anima recipit infectione d eam , dum homo per liberum ais trium anima deliberat ad agendum bonum et madum , honestum H i honesum , cil anima mn habeat suum liberum arbitrium perinde a
bonum O malum , sed s licite ad bonum: id est , quia liberio a bitrium de se ter se non ordinatur nec propendet indifferenter ad bonum, d ad malum, sicut sensitiva corporis de se inclinatus a petit delactabilia desinhonesta, ideo, clim homo a carne occasionat utitur libero arbitrio animae ad illam deliberationem, ad quam anima per liberum arbitrium per se non ordinatiu , ipsa tunc inficuur, quia .de sua ordinatione naturali non habet sic deliberare , sed homo, qui es ex duabus naturis Canima videlicet & corporeo cum libero arbitrio deliberar ad agendum, secundum appetitum cujuslibet narara, id est, ex
naturae corporis, qua de se inclinatur ad malum, vel natiuae animae,
via de se simpliciter ordinatur ad bonuinain propterea muria sic participana
268쪽
participans cum cor ore sic estper accidens infecta, O remissa quate nus per talem deliberationem remittitur illa naturalis ejus inclinatio ad bonum sicut dum homo castus tentatur a luxuriain deliberat , an velit luxuriari vel non inficitur ejus castitas , quatenus non venit de ejus natura cinclinatione illa deliberatio, per hoc castitas remittitur, quatenus vigoros non movet adfiigiendam luxuriam. XXXIII. Proinde illa verba tum anima non habeat suum liberum arbitrium perinde ad bonum O malum, sed simpliciter ad bonum, tantum ex contextu significant, qud anima , vel liberum arbitrium anima , per sein ex vi creationis non ordinaturin appetit aequaliter bonum malum, sed simplicite se habet seu inclinatur ad bonum, quia ad hunc finem unic est 1 Deo creata. Hoc idem explicat ipse quaest. 68. Utrum confirmatis , vel obstinario mutet et minuat liberam. rem arbitrii ' Ubi ad solutionem hujus quaestionis sicci num. I. discurrit M'undus consideravit liberum arbitrium hominis, quia dixit, quod liberum arbitriumst potentia O instrumentum, per quod homo potes eligere bonum , O vitare malum os essentiale anima, non corpori, sed
quia anima conjuncta participat cum corpore, O Fus appetit sentire per sensitivum scur comedere , coire , c. Onon habet habitum de se electi' νυα anima ad honesum , et in hoἡesum per accidens habet liberum ambitrium, ut ratione naturae sensiti e possit appetere inhonestum , comedere, coire, c. per inianesum sentire habet liberum arbitrium ad imaginandum, intelligendum, recolendum, O diligendum ilium.
XXXIV. Quare per dicta notata verba non intendit Lullus, qubdliberum arbitrium aequesnon deserviat homini ad bonum id malum, vel Fbi ad utrumque non sit homo aeque liber , quia hoc express. affirmat in verbis subsequentibus, dum dicit: Sed homo quies ex dua-hus naturis canima videlicetin corporeo cum libero arbitrio deliberat
ad agendum secundum appetitum cujusibet naturae id est, animae vel corpori quod item tenet in subsequenti contextu ejusdem quaesitionis, in aliis plurimis r Unde in eadem quaestione, num. s. respondens Eremitae, ait et Litar tua anima nons de primis Parentibus , tamen es insecrara carne per participationem, O in quantum homo Peripsam deliberat ad agendum inhonesum, diligendo delectabilia corpor in praedictum esu verumtamen tua ratio aleret, s homo non esse deessentia anima id est, ex essentia animae constitutus nec cum ipsa
XXXV. Totam superallatam Laeli doctrinam de libero arbitrio , qud videlicet de seluia se habeat ad bonum, non autem ad malum.
269쪽
tenet D. Bonaventura , in Compen Theolog. Verat. lib. a. cap. 3o. loquens de anima rationali, dicit AEd recta , quo naturaliter appetenas bonitatis; sed expressitis in a. sent dist. s. n. a. q. 3. sit. I.
ubi quaeritura triam liberum arbitrium fecundum quod liberum, possit in malium ' Et in ejus resolutione dicit Alio modo contingit loqui deuia bero arbitrio secundum quod reperim in creatura , Osces loqui de ipsis dupliciter aut in quantum liberum, aut in quantum deficiens. Si in qua tum liberum , sc natum es exire in actum equitatis fasceptibilem, O nequitare informarum s autem loquamur de ipsi' in quantum deficiens sic Iberum arbitrium in quantum arbitrium liberum, potes O exit in actum deliberativum, quia deficiens exit in actum deformatum, O ita in malam Et ad obiectionem a num si dicit Ad illud, quod objicitur , quod liberum arbitrium de se eligit malum dicendum , quod es sinciat ad eligendum malum pro eo quod facilius es deficere, qud proficere non
tamen ad illud ordinatur principaliter , quoniam hoc non convenit et 1 cundum natura proprio complementum 1ed potius secundum propriae naturae defectum. Similiter loquitur ipse D. Bonaventura, dist. q. art.
quaest. I. Utrum potentia peccandis in nobis dira Ubi resolvit qubdpotentia peccandi secundam quod potentia est, absque dubio a Deo est: Si autem loquamur, ait, de ordinabilitate illa Odictae potentiae respectu deformitatis sic, cum illa deformitas nihil aliud M.qudm pri--tio O defectus , talis ordinabilitas nihil aliud es quis defectibilitas, Oideo, ficus defectus deformitatis non esci Deo se nec talis defectibilitas est a Deo sed es in ipsa creatura rationali quia ex nihilo. Idem docet D
Thomas in a. dist. q. quaest. I. ubi in corpore ait, quod potentia istantatis humano es per se ordinata ad bonum ; concludit, Fbdpotentia peccandi , quantum ad id quodpotentia es, d Deo est; sed quan- uum ad defectum, qui implicatur , non es d Deo. XXXVI. Eumdem Lulli sensum exponit D. Bernardus , lib. degrat. & libero arbit cap. 7. num. 7. dicens: M De tribus ergo libe
, patibus , quas acceperat adam habutendo illi, quae dicitur a , bitrii, reliquis sese privavit. In eo autem abusus est , qudd illam
, clim accepisset ad sqriam, convertit sibi in contumeliam , juxta, testimonium scripturae dicentis inomo, cum in honore esset, nons, intellexit, comparatus Uiumentis in pientibus , O ilisfactus es ictis., Soli inter animantia datum est homini posse peccare, ob praero, gativam liberi arbitrii. Datum est autem, non ut proinde peccaret, , sed ut gloriosior appareret, si non peccaret, clim peccare posset.
a Quid namque gloriosius ei esse poterat, quam si de ipso diceret
270쪽
quod scriptura perhibet, dicens suis es hic , O laudabimus eum ', Unde ita laudandus' Fecit enιm mirabilia in ita sua. Quae Qui, potuit transgredi, inquit, O non es transgressus , facere mala , Os non fecit. Hunc ergo honorem quandiu absque peccato fuit, sere et vita amisit, cum peccavit Peccavit autem, quia liberum ei fuit; s, nec aliunde prosect liberum, nisi ex libertate arbitrii, de qua, utique inerat ei possibilitas peccandi. ec tamen fuit culpa dantis, , sed abutentis , qui ipsam videlicet facultatem convertit ita usum s peccandi, quam acceperat ad gloriam non peccandi. Nam etsi pec-m cavit ex posse, quod accepit , non tamen quia potuit, sed quias, voluit. Nec enim praevaricante diabolo Angelis eius, etiam aliis, praevaricati sunt, non quia non potuerunt, sed quia noluerunt.
, Peccantis igitur lapsus, non dono adscribendus est potestatis , sed
XXXVII. Expressitis ore loquitur M. August. lib. a. de liberim bit cap. I. num 3 dicens : Milan si haec ita sunt, soluta quaestio, est, quam proposuisti; si enim homo aliquod bonum est, .nons, posset, nisi , cum vellet, rectε facere debuit habere liberam, , luntatem, sine qua rectesiacere non posset. Non enim, quia per illam s etiam peccauu , ad hoc eam Deum dedisse credendum es Satis ergo, causae est , cur dari debuerit, quoniam sine illa homo rect non ,, potest vivere. Ad hoc aurem datam, vel hinc intelligi potest, quia, si quis ea usus fuerit ad peccandum, diu illis iis eum vindicatur: , Quod injusὸ feret, s non solum ut rem rivereriar, sed etiam ut pec-s, carem libera esset volantas data. Quomodo enim juste vindicareturs, in eum, qui ad hanc rem usus esset voluntate, ad quam rem data, eae Nunc ver Deus , tun peccantem punit, quid videtur tibi, alio dicere, nisi, cur son ad eam rem usus es libera voluntate
, ad quam tibi eam dedi, hoc est ad rect faciendum i Deinde illiud, bonum, quo commendatur ipsa justitia in damnandis peccatis, , rect que factis honorandis, quismodo estet, si homo careret liberio, arbitrio Debuit igitur Deus dare homini liberam volimi , temo, Ctim itaque Deus liberum arbitrium non dederit animae ad peccandum, sed ad recto vivendum , quia anima eo ipsum abet, quo datum est ipsi, ideo non habet liberum arbitrium , aequδω --mum ad malum , sed simpliciter ad bonum, licEt ad utrumque possibilitatem habeat.