Vindiciae Lullianae; sive, Demonstratio critica immunitatis doctrinae ... Raymundi Lulli ...

311쪽

sensas aut mentis ex ra. Neque poste , ansaterum , reserente ad sec. q. pag. Ias eodem Cabassutio , damnata sui Apollinari ha resis in Concili Romano sub Damas anno 38 I. eodem tempore, quo secunda oecumenic Synodus Constantinopoli celebrabatur, alia quid est expressum contρ animam sensitivam Christi, vel aliorum hominem , sed tantlim praescripta fili haeresis, animam abrogans rationalem incarnato Filio Deiae quo etiam solo capite Apollinarem impugnant Ecclesiae Patres.

XXXIV. Tantum ver abest , ut in dictis Conciliis damnata sue riti orina de anima sensitiva distincta Drationali, tam in Christo quam in aliis hominibus, quod ipse Athanasius eam videtur adstruere in summa disput habitae inter Apollinaristam id Grec Epist. nam ibi in principio pag. mihi i.8s sit. B. sic scribat nem , sicut animi

rationis participo cim animal comuncte, homo existit, nec ossitur , quodsi animal, ita Deus conjunctus O und creditus cum animali rati

ni participa agnoscitur, O creditur esse Christus, neque restarumqu/dfirhomo, sed idem es Deus O homo. Nam , si anima rationalis unitur cum animali, caro cui unitur st animata anima sensitiva, ac proinde haec est distincta a rationali, tum in homine quolibet, tum in Christo. Et per haec verba idem sentit ipse in Epist. Synod adve sus Apollinarem dicens : Cum Dominus p aer nos homo factus H, non posse corpus Esus esse entis expers, in animae Patres elisis, qui contra Apollinarem decertaxunt, admittere in Christo aliam animam Praetervationalem videntur. Sic Capud Petay. Theol. Dog de Incarni lib. s. cap. I. num. s. Constantinop secunda Synod in Epist.

Synod ad Damasum ait esse nec animis , aut mentis, everrem , nec imperfectam carnis oeconomium, admittere. 'XXXV. D. Epiph. ibid. num. 6. in Meoratu, Deum homiam

factum sic explicat, ut significet periei lassumptum hominem, ani

mam, O corpus, O mentem , O quidquia aliud homo est, excepis Moculd. D. Aug. ibidem num 8. Epist. 67. Cum dicisperfectum hominem totam illic naturam humanam is intelligio non es autem homo Perfectus , sisel. anima carai, et animae ipse mens Omana defuerit. Gregorius agian cibidem cap. a. num a. Epist 3 ad Cledom Nomiis inuas cum sua carne homo non est , sed neque cum sola m

ma ncque cum ambobus A mentem abstuleris, quin etiam Mis homo censetur. Item D. August. Epist. Iclo alias IIo. cap. q. num. a. ait '

312쪽

is mundis contingi p&Iunt,' non inquinario quant 1hagis invisse, bilis, desincommutabilis veritas , per spiritum hiciam, peris animam corpus suscipiens, toto honilne assicinipto , ab omnibus, eum infirmitatibus nulla sui contagione liber avstes is si an q. is, Nec eos audiam. . qui Trinit,tem quidem in una aeterna substan, , ita coststentur, sed hominem ipsum, qui temporali dispensatione, susceptus est, audent dicere, qn habuisse hominis hiatem, sed, solam antiriam ct corpus. Hoc est dicere non fuit homo, sed mem', bra corporis habebat humana. Animam enim, d corpus habent , -- bestiae , hae uationem non hinentis quae mentis est propria , sed si execratid sum illi qui eum negant humanum corpus h , buisse, quod est infimum O homin miror ub isti οὐ er , bescant, qui hoc eum negant habuisse , quod est optimum in ho , mine. In relatis sane Patriis N appares tillim impugnat. Appollinaristas , in christo neginan rationalem himam . non autem quia fidem attribuerεn sensiti a distinctam imo istari approbare videntura quam quida mente vel Spiritu distinctum XXXVI. Duas esse in homine animas, nain botiamin aliam mariam, ambas rationales utpote tationis participes, quae bonum videlicet botia A malum , quἡ mala , ageret, tenueruiit anichaei εut omnibus est in eoesesso, quos inpuna Augustinus, lib. d. hus animabus ex eo praecipue quud unam ex De non elle mefitie bantur; qui cap. rῖ. iii eadem anima rationali agnoscit partemthse riorem & superiorem attendens tamet u sensibilia, ad quae prydipendimus, & ad intelligibilia, quae rimamur, stibhingit: Quamqua's eis concedatur instriore alae nere animarum nos illici ac iuspia, noninis co/rficiunt, aut illas nos ras 'alas esse, aut i a I shium bonum:& infim Ex quibus illucco quod intelligi es , etiam si sunt anim*is

quod interim incertum est, corporeis incus, non peccata, seditatus de diis, norique, quamquam sint inferiores, aliqud tamen in eriore icthι- rate contissurit, non illo ideo malas habere oportere, quia O nos, o eas sequimur, O corporea dimus , mali similae uis enim verbis ape se innis Augustinus non esse certiani, 4xploratum in homine non esse animam sensitivam Drationali distinctas j cestum lutem esse , ω, quamvis ipsa admittatur, non tamen natura eo mala sed bonad a Deo reata, nos autem malos essici, dum ejus condesceminim e cupiditati

313쪽

elisiastidis Dogmat qui tamen non est D. Augustiniae, cap. I. ubi seribit: Neque duas animas esse dicimus in uris homine, sicut Iacobus D ali sororum Armori unam ammaum , qud animem cinys , O immixtis sit Anguiniis O alteram spiritalem , quo rationem ministini sed dicimus unam esse eamiamque animam in homine, quae Ocorpus suas societa uiuificet, O semetipsam sud rurione disponar, habens in sese

libertatem arbitrii, ut in suas sanuae eligat cogitati is quod utili Sata his Autor, licδ id praetendat Eusebius Amori. Philos Polling. parti 3 Philόs partic quaest non repraesentat sensum universalis Ecclesiae , quia plures docet errore , qui non possim censeri de sensu liniversalis Ecclesiae; ipse tamen per i animam an malaem non inteu ligit animam sensitivam 1 rationali distinctam, 'ria hanc in homine supponit ex parte corporis ab anima rationali contradistincti, nam eap. q. sic scribit. Duabus Abstantis tantum constat homo , inimi.

O corpone animi cum rationesu χ' cor se cum sens s suis, quos tamen sensus aues e ammae sociemi non movet catam ranima era, sine corpore , rationati suum tenet. Unde si corpus cum sensibus suis contraponitu animae rationali, consideretur in corpore anima se sitiva, cuius potentias uni corpori sensu ; quia sensus non eo

istunt in orgahis corporis, Te in Virtute agente per illa. XXXVIII. Itaque illa animalis anima, quam in homine negat, est illa anima natura mala, quam asserebant anichaei immixtam san- mihi , corpus ivificantem quae Omnis, clim mala inputarent, malae animae tribuebant, ideo animalis d contradistincta a spiritalit dicebaturo ipsa tamen in eoium sensu rationalis erat, quia malvinab ipsa r.edebat id hoc Videtur innuere idem Autor, dictum err

rem tribuens Iacobo,' aliis Syris, quia hic Iacobus suisse videtiui ille A qe Iacoitarum, qui suo erat re commaculatis suos compatri . ita Syros mehos apud orientem , si leusque celebratur, ut seri etavius, Theolog Dogm. .m. q. lib. I. de Incarn cap. 7. a. lim. 6. natus in Apparatu lib. . an. . . de Iacobuissuuippe cum iste Iacobus es et ex discipulis Eutychis, Mono Platas sub Ducatu sub c hlligeret, ipsique Eutyches de grege siexi Manichaeorum, hanc ex istis videtur adoptas i Gl- domisam dei duplici anima, quarum una bona , aliaque mala esset quam is ipsi Iacobita ex aliis peioribus erroribus communiWr sint magis noa XXXIX. Eumdem errorem damna it Concit. n. VIII A IV., Constantinopolitanum man. o. prout reser Cabassutius, otiu

a de istis vera Autoxibus notare licet, nullus , quantum ridere a

314쪽

Cum erus novaque Lex unicium nomini, eamque flatione O intelligenati pollentem , esse animam, eamdemque sententiam Dei quorum omnium Patrum , O Doctorum Ecclesiae doctrina eonfirmat; βnt tamen qui duas homini esse animas asser O quibusdam vitiosis ratioeina aisncutissuam haere flabiliant Itaque Sancta haec O umenicas dus hujus impietatis eonditores cum tota secta sua ἀagna voce Enain mathirat; qui veris post contrWia dicere ausus fueris, anathema e . di riri anichaeos isto Canone fatetur ipse Cabassutius, quae is explicet ipsos tenuisse animam sensitivam distinctam hiationali , adeoque hunc Canonem detorquet contra asserentes 'ammam sensitivam dis tinctam 1 rationali , quamvis eam cuni Manichaeis non agnoscant nain turl malam ; at clun 'animam natura malam , principiunt malorum operum agnosceretit anichaei, eam non pur sensitivam, sed quo dammodo etiam Tationalem fatebantur Unde omnes gestes de Manichaeorum haeresi comminiter tenent, eos asseruisse duas in homine rationalas animas, ut clar indicat ipse Augustinus lib. 'citatide Nisus Miinabis. M. Quare P. Biner in Apparatu ad Juriorvae' mulac par. 3 cap a. artic. 8 pag. ra 3 adcan. ii dicti Concilii scribit. opinio de duaahur hominis animisus inam motius renuisse dicitur , damnatur , tam quam Sacrae Scripturae O S. M. contraria. Et lichi cum Cliba sutio subdat Manichaeos tenuisse, praeter animam rationalem , aliam sensitivam in iti homine natur, malam , Rbjicit tamen et Fortasnmanen concilium i d mmum eos damna , qui aevas animas ratibiali in homine asserunt Litat enim ideatur unipersaliter duas Qisintds reii cere, ratio tamen, quam a Fri ex Sacra Scripura, tantism contra duasanisnas rationais pugnat sc enim Canon se ex Anastasii ver ne laesipit is Veteriin novo testamefito unam animam ratiotialem fle intes, , lectualem habere .minem docento, Woninibus Deilhquis- , dcmagistris Ecelesiae evindem opinionen asseverantibus, H --s, tum impietatis quidam , malorum inveni nibus dantes operant , t devenerunt, ut duas qui habere animas imprudente dogmatig is me , --, ubi santum de duabias animabus rationalibus ridentur loqui: ma quaest. 8. num. 6. di scribentes de haeresibus , ut mohstis a

315쪽

ut asserere dantvat in sententiam de Mina sensitiva in omne distini et a rationali cimo citatus crysaldus, ibid. inum. 3 impugnans Philisnem dioentem animam sensitivam hominis esse creatam ab Angelis subdit Nec αngo. Sinti opinionem , quod araima. sitiva sit dri ne AP huc mone dicatur Pater, anima vero intia ectiva stia Deo. ML Tandem Coi,cilium Vien sub Clemente V ut refertur in

Ciemantina, cap. sid. Cathol de Sum Trin. ωfid Cath L ita declarat: Boria doctrinam omnem seu positionem umeri asserentem , aut e rentem in dubium, quω subsantia animae rationalis seu intellacrisin eriacper se humqdi corporis non si forma et elut erroneam , ac veritatic Molicis inimicam Fide , praedia sues anmci 'reconcitidae obamus: de aenas, v cinctis nota si Fidei cera ritas vi princiuiamriani Messie 'ri is ad us , ne subinveni, od quisquis deince'. asperare , . visndere is renere penisurcire praesumpserit ροι anima rationalis seu instructi must forma corporis humani porseo sensualiter, tamquam uaereticus A censendus A ista definitione soliti inuritur, vel Plat9. animaui ali aleati, tamquana naudam in mi , adstruens in corpore , Vel alii . qui praeter egetativam, di sensitivam diversas sonsio is partes in mantes, animam rationalem tantis is cerebro esse Fel alia curporis parte, inirmabant, ac pro de non eani comporis humani veram agnoscebant Armam, sed praecipu feriuntur qui ci m Ayerro negabant antiaciam rationalem, esse corporis a Mam: non auhem Mingit haec definitio sententiam docentem, antiana -getativam, sensitivam, utpote materiales A corporeas , X p iriqicqrporis se habere , eumquo ius mare: ac corpus ipsis,

nicui, quam Mys -- Myata a etiam Glosse dum supra eωem. capite i

316쪽

eapite, de Christo dicitur habere animam intellectivam seu rationalem, Lit. F. sic explicat: Animam, non spiritum vitalem tantum de Celeb. Missan quadam, ubi plurisus auroritatibus probatur qu3d hic de era ima dicitur; dc Lit. G. Rationalem, non dicit sensitivam , vel regetativam , de quibus infra. In dicto autem cap. In quadam, de celeb. Μis sarum, dicit Innocentius III de Christo. Mansem probatur suddi e Spiritum habebat , non solum flarum italem , sed animam rationatim o Gloss. ibi , sit. Η 'talem, secundilm quod Phaese dividunt Spiritum, italem, scilicet animam. Ex dictas patet sententiam de anima sensitiva in homine distincta Drationali, quae & generatur dum homo gignitur Qeo corrupto corrumpitur, nedum non inuri, sed roborari ex relata Concilii definitione. XLIII. Itaque constat, hanc sententiam nulli Fidei definitioni ad yersari, conformem autem eam videri sacrae Scriptiirae sensui, ut supra dixi, deduci videtur ex eis , quae conglobat eruditissimus Cal metus exposit. In lib. Sapientiae dissertat praevia, de natura anima Oejus post mortem sam , O sententia veterum Hebrinorum, Artic enimi supponit, edi, apud Philosophos, Paganosque Poetas, sed etiam veteres Ecclesiae Patres, in homine esse tria distincta, corpus, animam,in spiritum. Deinde dicit Animam d spiritusve mente, cumque di ingvi sat conflat, cum anima ipsa in Scripturis homιni, inquὰ ac brutis, tribuitur; sed spiritu vel mens uni mnium homini tribuuntur ; dc subdit Poris hae loquendi phrases in eam forte persuasionem eteres

Hebraeos adduxerunt, animam illam hominibus eamdem oc brutis communem , quam in sanguine resedere tradit scriptum Levit. 7. II. q.

Anima carnis in sanguine est O , anima omnis carnis in sanguine est, materi quadam conflare , O alterius planὸ esseta mente, nunquam brutis in seriptura tributa, natisra. Luculenter Ian animam sensibilem Orationalam laistinguens Philori Lib. ud deter potior in sid pag.

ro7.θω isaismillam animam ipsam esse, qud Misimus, rationalem vetaqva ratiocinandi facultate utimur cillam habere nos cum brutis communem , hanc peculiarem Addit etiam : μι mamis spiritu singuere riseus est Daniel, C. a. 86. Cum ad Laudes Domini invitet spiritus, itemo animam: Benedicite spiritus is animae justorum Dominora neque enim illa spirisuum nomine Angelos Olearos designare potest, quos anted ad eadem dia inritaverat. XLIV. Idem art. a. ubi immortalitatem animae statuit,s Fatemur, scribit Communia haec vocabula, anima, spiritus , spiracvlum is datas utriquς huic creaturarum generi commimes animas designant:

317쪽

, hominum iratoriun interitus iisdem non rub vocibus exprimia , tur Aufer Deus Spiritum ex omni carnes Pialm Io 3. q. ci- , bum , vitam omnibus γε animantibus suppeditat, i. ficiem ν, avertat, omnia turbantur : auferes Spiritum eorum deficient Deus, diluvii aquis immissis interfecit omnem carnem, in qua Spiri- ,, ita est Gen. 6. 7. 7. s. DTerris' aquis injungit, ut pro- , ducant animam viventem , seu animantia , vita 6 anima donata, CGen. I. o. I. 7. post diluvium foedus init cum omni ania, ma irente Gen. . QIo hac tandem animam esse in sanguine, habetur Levit. I a. 7. , Et f. Nihil tamen probans qub haec vocum ambiguitas non officit distinctioni animae rationalis ab aliis, climeas etiam distinguat Scriptura, scribit: M Merit Scriptura peculiaria, quaedam de homine , quae numquam de belluis ammaret in si quando paria de utrisque loquatur , sermo tunc est tantinia de vita, corporis , de anima sentiendi facultate instructa, quam brutis aequε, ac hominibus vindicant omnes. Quare in brutis anima, spiritus , , spiraculum , Deo datum, reductumque ad arbitrium, nihil est aliud, quhm vita corporis in sanguine potissimum residenso in homine, vera vocibus illis interdum designatur anima sensibilis aequit is

1 tionalis ; non rar etiam rationalis tantum , dcc quod ex sermo, ni contextu satis discernitur. ,

XLV. edidim in veteri Testamento, sed etiam in novo, distin-xuntur in ho ne spiritus, anima in corpus, ut I. Testhilon. s. 3. ipse autem Deus pacis sanctificet vos per omniau in inisse spiritus e fiser, O anima , O corpus Me querela in ad nn Domini Nostri Iesu-

Chrsi semetur. Ad quod Hervaeus Burdigalensis onach. Benedic- tinus Ucujus plina operam Anselmo attributa in eius edit. Coloniensi habentur cita scribit M ita vos sancti et, ut inarier servetuν,, ester Spiritus , id est illud , quo intelligitis, an a, id e illud, is quo vivitis, O compus , id est illud, quo visibiles contrectabiles, estis. Tria sunt enim , quibus homo constat, id est pimus, c, animia , O corpus quae rursus duo differunt, quia saepesinima G, mul cum spiritu nominathu' pars nim quasdam ejus rationalis, is qua carent bestiae, spiritus dicitur. Principale itaque nostrum spi--, ritus est deinde vita , quae conjungit hunc corpori, anima me , tur; postrem,ipsum corpus , quoniam visibile est , ultimum nos , trum est. Illud enim, quo ratiocinamur di intelligimus atque sapia is mus, ita propri Spiritus nuncupatur , ut non sit universa anima ,

, sed aliquid ejus , id est rationale nostrum , quo senties, intelligat

318쪽

, .sa antim , non sci sentitur corporis sensibus, sed sicut ille est, intimus sensus, ex quo est appellata sententiari hinc autem pecoriis, bus sine dubitatione praeponimur ebriubdin illa rationis experis tia non enim spiritum habent, id est intellectum, rationis ac, sapientiae sensum, sed animam tantum , Similite de anima a spiritu distincta intelligunt plures hunc textum, prout hic testatur

Calmetus.

XLVI. Ad idem collimat Scriptura Eccles . Is 39, os ei

in oris me de Filiis hominum , ut probam eo Deus o ostenderet A. miles esse bestis, idcirco unus inuritus es hominis O jumentorum , aequa ure, que conditio scin moritur homo , se O si a moriuntur is- militar spirant om- , O nihil habe homo umenes amplius nisus arent anitati, o omnia per m ad unum locum Moerra facta sint , O Merram pariis reveruntur. San hic descxibitur qualitas vitae o mortis in hominibus testiis , quaesula ad eam scilicet, a. qua eonveniunt, ita, nempe vegetativa, sensitiva , ut etiam diei Claris Berti, lib. a. de heia dissipi cap. L, pagos O . res pondens ad dictum locum Ecclesiaste ccim alibi constet in eadom Scriptura eorum discrepantia quoad vitam ratiohalem , qua Fudet homo , dc non bestia : unde sicut in bestiis per earum mortem fit

corruptio animae vegetativae, & sensitivae, quae cum elementali a rum substantia ad sua primitiva revertuntur principia, ita pariter in homine δε sola , tamquam immortalis, remanet anima rationalis 3 anima ver vegetativa rac sensitiva corrumpuntur, ac proinde ii hominis generatione generantur. XLVII. Hunc eamdem Sententiam, testante astrio Philos tom. 3. disp. i. de Ahima, q. 8. num. 86. tenent Philop. I. de Aihi text. si Zabaressa, lib. de facult. An. cap. 8. and 7 Phys quaest. 8.Οcham quodlib. a. q. a. Alatron a dist. s. q. I. probabilen reputant Regentes Parisiens a. de An. q. t. in q. I. Collaterra tentante verb Scribonio , pluralitatem animarum in homine docent Ian-d . lib. i. de An. q. a. Paullas Venetus in Summa de Anima, : p. s. eamdem Sententiam apud Alb. Μag. lib. I. de An tract. a. cap. s. tenuerunt antiqui Philosophi Pithagoras QPithagorei sicut, Plato , ac Platonici Apud exinerum eam tenet etiam Ocham an . q. 7. iranduimus, lib. 33. Eversiou. singular certam. ct a. & Thomas arbius, lib. a. trin. s. q. 49. Admittunt quoque

eamdem Femesis, lib: 7. hysiolog. x mixtis , disp. i. de M. t. a. q. a. Hanc Sententiam pro bisuem rupu ni Livius de m

319쪽

tursio, lib. a. de An dist. I. q. s. Pere Lopeet, lib. r. de An disp. I. q. s. Ugo avelliis, in supplem ad quaestiones Scoti, in libros de Anima , disp. I. Secti. 7. merinerus, lib. a. de Anima, disp. a. q. r. Testante Eusebio Amore, Philos pari. 3. tit de Anim. q. a. Neoterici passim, quoad modum loquendi, saltem admittunt duas

animas Ioannes-Baptistam amet, vitam tractos. q. . concius 4. sic resolvit : Animam sentientem a parentibus traduci, defendi utcumque potest, non item animam rationalem. Hanc conclusionem probat defendit cum Patre Fabri, quem citat conclus 3 ad I objecti nem , docentem , fetum primo vivere , tum sentienis anima donari sed quae prius Dis egetatrix anima, aut forma, cum sola esset, jam si potentia aut facultas animae sentientis, ιque subjicitur, cum autem aniam rationalis creatur, non perii priscipium illud vitae , aut sensti sed firma rationem non amplius obtinet, est que potentia animae rationalis, i subes. ut formisci non enim ante fui homo, udm anima in compore crearetur , O unum esse hominis una forma constituit. Idem doce Tosta in compendio Philos . om. . Tract. o. lib. 7. cap. 3. Prop. 8. I9.

XLVΙΙΙ. Clariss Berti, lib. a. de Theolog. Discip. cap. q. de Animarum origine , pag. 3o a. f. Respondeo falsam esse , hane e

tentiam probabilem reputat, nam respondens ad objectionem istam: Anima rationalis, sensti , O vegetatim es in homine una eademque: homo generat animam sensitivam , O vegetati m igitur generat animam rationalem datis duabus responsionibus juxta Neotericorum d Peripateticorum principia , sic conchadit Aut simagis placet, tres fimul animas coni ere in eodem corpore, O vegetativam , O sens-tivam traduci rationalem creari. Item, lib. 26. cap.a postquam probavit Divinum Verbum assumpsisse humanam animam, loquens dedis utatione super diversitate animarum, concludit Veranismen est, quod praecis hac de natura animo quasione , admissaque plurium animarum partitione , probatur in Chrso anima rationalis ex rivspassionibus, quatenus fuerunt cum a Prehensione animi conjuncta. XLIX. D. Bonavent in a. dist. 3Liari. I. q. I. Ubi inquirit: Utrum anima sen uis in hominibus sita senerante In eius solutione refert reprobat errorem anichaeorum ponentium in homine duas animas , unam bonam is aliam malam Secund resert sensum

Philosophorum , φιδώ rationabilis , O sensibilis sunt in nobis duae substathis , non tamen An duae animin pro eo qud anima es minen o ii, O illae dua substantia ordinata sunt ad unius corporis perfec-

320쪽

nonem ita quM una disponis ad aliam, uti iamen iliarum es per 3

nerationem, scilicet sensibilis ; O hujus signum es 3 d dependet deorpore , O es perfectio alicujus parris corporis r nonalis ero , quae nullius eorporis es actus , est per creationem hanc Sententiam solam impugnat ex Divo Aug. lib. de Eccles Dogmo; quae tamen aut ritas nostrae non ossicit Sententiae ex dictis, num 37. lib. de Spiri . qui liber etiam cum superiori, ut advertit Mnat in Appari lib. q. art. 7. vi etiam Editores Benedictini, non est D. August. iterti refert sensum Doctorum Theologiae , qui dicunt qubd sensibilis & rationalis in homine ejusdem sunt substantiae , ad cujus explicationem ponit tres modos sensualitatis et primus est dispositio ex parte carnis ad actus virtutis sensitivae Secundus est dispositio ex parte camis ad sentiendum cum virtute spirituali movente, tertius qui non tantum dicit dispositionem cum virtute movente, sed etiam hinitant , quae inest ex anima perficiente, subjungit Prim Oseeund mod accipiendo sensualitarem , Ac est in . nobis is senerant , GD quia cum femine decidunm calores O spiriaeus , per quos caro diseponitur ad sentiendum transfunditu etiam Amia cum hoc aliqua virtus animo,

quae movet O regis O operatur inque ad forsim inductionem , tertis mois sensualitas es in homine ab anima perficiente , qua quidem non

haber esse per generationem, sed per creationem. L. At haec Doctrina coincidit cum nostra Sententia quam infra explicabimus quam breviter exposuit P. Fabri adductus supra num 47. ut etiam magis explicat D. Bonaventura in solutione a gumentorum Plano sensus Theologorum Parisiensium videtur explicari in Censara data a Stephano Parisiensi Episcopo de consilio

Μagistronim Theologiae anno Domini Iaa6. Die Dominica , qua cantatur Laetare merusalem, prout refertur in fine libri M. Senti edit Parisien an rues 3 pagina 4ol ibi enim sub titulo : Errores de Anima O diaerueta pag. 4os tertio loco haec notatiar proscripta propositio utem qud ex sensitis , O intellectivo non si unum preessemiam , nisi scut ex intelligentia O orbe, hoc es unum per appositio nem: Atque adeo senis dicti Episcopi magistrorum est qubd ex sensitivo dc intellectivo. fit unum per essentiam, d consequenter substantia senfitiva est distincta in homine ab intellectiva dc corpus, quod anima intellectiva insormat, est sensitivum praecisivi ab anima intellectiva adeoque importat sensitivam distinctam ab ipsa Prῶω-ina ibidem in excerptis contra errores Fratris Ioannis de Μonoesono, Pag qas ad proba adum quia Doctrinam Thoma, continet ahcm