Vindiciae Lullianae; sive, Demonstratio critica immunitatis doctrinae ... Raymundi Lulli ...

331쪽

uam & vegetativam non possent participare cum Cisisto, nec cum hominibus. aec etiam Lulli rati , Divo Bona aent illustratur, in

3 dist. 2. Irt. I. q. a. ubi probans qub mam fuit congruentia ad unionem cum Verbo in creatura humana , quam in Angelica , hanc adducit rationem Tertia ratio est propter multiplicem minis is c positionem. Quia enim homo compositus est ex natura co D porali & spirituali, quodammodo communica cum ommcre , tura , sicut dicit Gregorius , hinc est , qud clita humana naturais .assumitur & deificatur , quodammodo omnis natura in ea mali , tu , dum in sto simili Deitati unitur is Divus etiam Damascenus, orat. i. de Naariti B. Mario : ait : Per eam quippe creator naturam omnem , interiectae humanitatis bene id in melius ommutarit; si fra: Profecto etiam artifex Dei Verbum humana naturae copulatum , r-eam cum urtiversis rebus conditis unisum es.

LXVI. Ex dictis sufficienter patere puto, quanto sundamentorum momento nitatur Lusii Sententia de generatione animae sensitivae in homine, ac de ipsius distinctione , rationali nec contra eam obstat illud , Gen. a. O inspiravis in statem ejus spiraculum uiae, O factus es ho*o in animam tumum et quasi sola anima rationalis , quae est spiraculum vitae , fit Arma vivificans in consequenter nulla alia sit in homine forma vivificans imbriuia ex phrasi hebrescat dicitur 1piraculum irarum , videtur indicari animam rationalem , quae per illam inspirationem intelligitis creata , tribuere corpori omnem vitae r tionem , scilicet vegetativam , sensitivam, lationalem, prout ex hoc textu deducit detanus apud Pererium in Genem , lib. q. q. q. num. Io8. 6 inquam obstat , quia antina rationalis , quatenus est forma completiva persectiva totius humanae orporeae naturae, eomplet perficit, nedae substantiam elementalem , sed etiami vegetativam ω nsitivam ,- ratione huius complementi persectionis post unionem cum corpore est vegetationum, sensationum princ iam , in quidem proximum sed remotum , quia movet,

gelativam ad vegetandum, & sensitivam ad sentiendum , elim istae , ob subordinationem ad rationalem, fiant potentiae ipsius eidem se ditae in ab eadem dependentes in esse'. operaria o propterea recedente rationali, corrumpuntur ipsae hoc idem innnuat ipχCrietanus dicens, animam rationalem uti ad vitales hominis fimai ne triplici spiritu , tamquam hastrumento vitali scilicet, naturan, animali , nam seria vegetati ut sema senstiva. Orina imaginativa, quae in homine praeter rationalem agnoscunt ulta , sunt

332쪽

sunt ipsime relati spiritu vel isti, quoad id quod important de elementali substantia , sunt ipserim necessarium Winseparabile

vehiculum.

LXVII. antlim autem abest , ut ex hoc loco Scripturae, imbex Canon octavae Synodi relato supra num 3 9. aliisque sundamentis pro parte adversa allegatis, deducatur erroneam esse Sententiam dedistinctione vegetativae is sensitiva a rationali in homine , quddPererius loci cit licῆ amplectatur doctrinam de unica hominis anima, haec num. Iaa scribit , ni tamen docti Viri, ut vhrum censent unam esse tantis animam in homine , ita putant id non esse unquam definitum secundiun Fidem Catholicam, ut contraria Sententia sit damnanda tamquam haeretica dummodo enim p natur talis esse anima rationalis in homine, qualem facit eam fides catholica, scilicet immortalem, formam essentialem hominis multiplicatam pro multitudine hominum , utrum praeterea sint in homine anima sensitiva & vegetativa illi subordinatae, quae dent homini esse vegetativum sensiti um, nec-ne , nihil omnino serre arbitrantur ad rationem fidei catholicae ; neque enim o unquam expressum est , vel in Scriptura , vel in Conciliis, neque Patribus, ut dogma mei traditum est; neque Theologi Nomionales , qui tres animas in quolibet homine esse censent, ullo tempore sunt damnati ab Ecclesia ut haeretici. Nam quod in supradictis locis dicitur, non esse duas animas in homine , iacillintelligitur, sermonem haberi de duabus animabus, quarum una sit vivificans . altera ver non vivific4ns , sed tant, rationem ministrans is quasi assistens vel quarum una sit a Deo de substantia Dei, altera ex sit ab alio quodam principio, sicutis dicebant anichaei. Non autem dominantur psori damnanturo, qui multas animas ponuntain homine , modo quo supra exposurumus, & Femadmodum opinantur Nominales.

Tom. III.

333쪽

De Propositione a a.' sequentibus , rasque ad 47.

f. a.

Solum intelligit in Pro sitione a Lusius, Deum de potestate ordinata non potuisse sibi unire regaturam irrationalem. I. π πιε duodecima propositio sic icrhitur : Deus eum fila po-I I te stare facere non potes contra magnam bonitatem O virtutem sua sapientia, O voluntaris auod posset, si potuisset sibi unire aliquam

creaturam irrationabilem, sicut Abi univit naturam humanam. Et hoc Jacere contradictionem implicat qu. 3. Seni num. i. Censura Propositio es temeraris , cum loquatur de potentia absolata Dei. IL Deum non posse asstimere natu stirrationalem , adhuc de potentia absoluta, apud SuareZ, in I. part disp. Iq. sec. a. tenet mensis

3 p. q. a. mem. 7. claritis q. II mem. I. in. a. mem. I. art. r. quod etiam deducitur X q. 7. mem. a. art. I. Hoc etiam te

nent Henricus quodlib. II. q. s. Carrusian dist. a. q. a. art. s. PleusMirandui in Molag. conclus q. eamdemque ut probabilem defendunt Richar dis a. art. I. q. q. Gabriel, dist. a. q. a. apud Bernat hic. amdem absolui tenet Petrus Hurtatas, disp. i. de Anima, sec. 6. de Incam disp. 43 seci . apud Μastr. hic eamdem tenet siquatig disp. 78. sect 'inpud Berti, lib. 6. Theol. dist. cap. o. pag. 77. ournelius, apud Cabrera, in 3 p. q. q. artir disp. 3. etiam arsilius, an 3. q. 3. Hanc Sententiam, licὸ non sequatur , dicit tamen Lorca, s 3 pari disp. a 7. Sed ceres non est, quo Sententiam iliam erroris convincere palimus. Praeterea, non obstante omnipotentia Dei, Schmaeri tom. I. uac de Incarn. q. q. n. I 26.

sic resolvit : ateria prima separatim ab omni forma substantiali non potest assumi. Et num ia7. sic Probabilius es nee formas mareriales d materia separatas, ad subsissentiam divinam assumi posset quas conclusiones defendit cum aliis Autoribus, quos citat. III. Unc planum est Sententiam docentem, lod Deus adhuc

334쪽

de potentia absoluta non p'test assiunere naturam irratio ismi, sicut inivnpsit humanam, non esse temerariam, ut notat laudatus Censor, clim apud Autores citatos gra i fundamento nitatur Dunde Ρalacios,in 3 vis a disp. i. haec scribi: Disputatio hac coeterarum mores ho-het, est enim di ilic, ut catera , O 'ntroversa ut cartier dc pro hac citat Albertum Μagnum dist. a. q. I. S art- 'orro alti findari potest haec Sententi in Doctrina plurimorum Patrum, qui, apud Petav. Theolog dogni tom. q. lib. q. de Incarn cap. II. embum no nisi mediante anima carni suisse unitum constante docent, ita ut aliter fieri non potuerit : quod an animadversi0ne. igniam est iam victu Patres procedunt contrae Appol binarem, qui docviis Verbum assumpsisse carnem absque anima rationali Ῥαμ, si p*uisi se assumi , Verbo natura irrationalis , potuisset ab ipso uiunt caro isne anima rationali, ac proinde argumenta ipsorum costra Appon linarem nullam inducerent necesstatem , nec thum aegeticum

convincerent.

IV. Audiantur aliqui eqrum , cum reliquos ibi rei Hu i id dos Divus Greg. Nazian in Senariis adversus Appplingsiqinlita sexbibit: Quoniam autem misceri nequit cum carne Peua animi. ye' mens, istut in interiecto spatio sunt carnis quidem elui comμbemali , O ut

Imago Dei: Cum cognato missa Dei natura δει h bμit . tisias societarem Sophronius Hierosoli . in Epist synosi, ad sergiam solam a iactimur inconfusam O imparti stilem ἀνinitatis O hum restatis unitionem secundum animam , quam solam agnosci nam iis secundum, haepostasim conventio thujus enim beneflcio divinitas, O humanitas istud habuerunt, ut neque mutationem experta snt, neeue divi onem passa. Divus Ambrosius, Trael. in b. Apsest cap. i 3. Verbum os Uan'ria Dei, qua per omnia in I ea es , corpori humano inseri non poterat, nis aliqua spiritali natur mediante, des anima q 'ima μου ρο- tionali mediante Verbum Uei , opifici Spiritus Sancti, carnem assumsist.

Rustinus, in idem Apost syniuoL Sed nec illud quίdem Ab absolusione care huius quasionis,mit m,audd substantia et i quo per omnia incorpore' es, inseri moribq4, ei Eiqbχisprincie ab ec, Πηρο

335쪽

. V. Pro hac eadem sententia citatur Divus Bonaven in ' dist. a. pari. i. q. I. ubi principaliter resolvit qubd major sui congruitas ad unionem in rationali creatura , quam in toto universo; at istiusmodi reklutio supponit potuisse fieri unionem in creatura irrationali, inexplicatione tamen hujus resolutionis aliqua tenet, quae huic favent sententiae, nam de tota creaturarum universitate dicit Propterea non es idonea ad unionem cum Persea divina , cui rationialis creatura pDeinde ait Habet etiam Cuniversum panes carentes ines, O ratione , Osensu, O ideo deficientes ab excellentia proprietatexpersonalis , prorter hoc non habet idoneitatem ad unionem in unitate Personaei in s

lutione ultimi Argumenti sic scribit Ad illud quod opponitur, qu/d magis manifestatur divina bonitas , sapienti O potentis,s assumeret universum, dicendum qu)d falsum es, quia facere per unionem, quδdi asinus feret Deus, ei aliud aliquod brutum sotiis dedeceret divinam

potentiam , sapientiam , qudm commendareis facere autem, quod homost Deus, in nullo praejudicat nec potentis, nec sapientia, cum homo natus si incideformis Unde clim S Doctor non agnoscat in irrationalibus idoneitatem ad unionem cum Deo, Taleatin Deum dedecere fieri asinum, videtur negare Deum posse assumere creaturam irrationalem. H. Divus Thomas, 3 part quaest. q. art. I. pertractat eamdem

dissicultatem, absolut resolvit, quod sola natura humanasitassumptibilis L licet ejus Discipuli hoc interpretentur de majori convenientia tiatura humanae ad assumptionem, tamen ex ejus verbis via

detur posse inserri ubd loquitur de in luta assumptibilitate ; nam in corpore dicit, quod aliquid assumptibile dicitur, quasi aptum assumid divina Persona; qua quidem aptitudo non potes inteliis secundum potentiam passivam naturalem atque ita aliquid dicitur assumptibili secun-dtam congruentiam ad utilanen praedictam & quia haec congruentia , ut probat, soli humanae naturae convenit, ideo concludit, qudd sola natura humanas assumptibilis. Deinde adci posito exemplo de morbo incurabili secundiim propria subjecti principia , subjungit: sc rem dicitur aliqua creatura non esse assumptibilis, non ad subtrahendum at quid tentiae divinam, sed ad ostendendum conditionem creaturis, quae ad hoc aptitudinem non habet quibus verbis videtur dicere, qudd, quamvis Deus de se possit illam assumere, illa tamen non potest assimi, quia non habet aptitudinem sicuti lichi Deus quantum est de se potuit producere mundum aeternum, mundus tamen non potuit esse aeternus. In responsione ad a. negat congruitatem in criniura irra--:tionali ad unionem, illamque incongruitatem probat di in respon

336쪽

Ione ad 4 repetitsubfunivers plurimae parres non fiunt Uli tibitis; atque ita sola humana natura est assumptibilis. Ipse tamen, ut notae Palaesos loco citat , in I. senti dis . a. q. . dicit Deum secundinii potentiam ordinariam non posse assumere creaturam irrationalem hen tamen ex absoluta sua potentia. VIL Ex hucusque relatis manifestum est immerit Laelum inuri praefata Censura, adhuc supposito qubd assereret Deum potentia absoluta, non posse aiTimere creaturam irrationalem, clim haec seti teritia gravibus nitatur sundamentis, tot tantosque habeat are nos in multo magis indebita videbitur praedicta Censura , attento Laeli sensu, dc determinato modo loquendi circ assumptibilitatem creaturae rationalis ; quia in summa idem docet ac Doctores Seraphicus 4 Angelicus in locis adductis prout fit patens ex analysi notatae q. 93. lib. Sent qua inquirit Utrum DeusAbi potverit unire alia quam creaturam irrationalem, sicut i univit humanam naturam ' Ubi maxim est notandum, non inquiri absolutes Utrum Deus fibi potuerit unire aliquam creaturam irrationalem et Sed restrict Stetit Mi unirit humanam naturam in ista autem restrictione , praeter varios sensus qui possunt intelligi, magis obvius est iste Utrtim possit fieri haeeunto,sIcut uni cum humanitate , ita ut sicut de facto sibi uis it Deus humanam naturam,' nullam aliam assumpsit, ita possit sibi unire creaturam irrationalem, omissa assumptione humanitatis. πια In hoc sensu discurrit Lullus, num. I. sic & est extus notatae propositionisu Deus cum Da potestate non potest facere contra Texunt magnam bonitatem O virtutem sua sapientia O voluntatis; quodposset, sibi tuisset unire aliquam irrationalem creaturam,scut linirithumanam naturam; O ratio hujus es , quia divina sapientia boluntas non possent ita id est, isto modo participare cum irrationali creatura per inresistere o diligere scutri id est, prout possunt o humana a rura Christi; m irrationalis creatura non habeat sapientiam nec volun--δαι- , cum quibus possit intelligere, O amare Deum; homo eia habet illac cum in Chris divinum intelligere O amare participent cum humano intelligere , O amare id est, mutuo sibi correspondent per intelligere & amare ad quam participationem concurrunt divinum bonisecare, O humanum boni are Christi, os de magnificare, O ma nificare , c., quia talis participatio non potes esse ne rationali na- rura, non potest DeusFbici, injuriari, nec des ipso suo sectui, quod faceret isti universo , O humanae natura, quam assumpsit. affirmatis suasionis esse tenenda in quis scilicet humana natura, quam assum t.

337쪽

potes esse nis omnium corporalium enuum, mediante anima christi eo junctu cum corpore, e qua omnia corporalia entia non possunt in Deo auissem nem , tam Deus si immobilis , inelementabilis , Hvegetabilis , insensibilis , inimaginabilis sit recolibassis , intelligibilis , O

amabilis: Ergo sequitur quod negatio quasionis si tenenda. IX. Tota haec ratiocinatio fundatur in illa propositione me cum sua potesate non potesfacere contra magnam bonitatem O virtutem sua sapientia 6 voluntatis , quam Lullus ut certaminapponit, quia nunquam Deus sitisne persectionibus contraire potestis haec autem ntrarietas. non accipitur pro contrarietate positiva , sed pollux pro negativa id est Deus non potest facere nisi juxta suam sapie tiam, vi voluntatem, secundiim quod scit sua sapientia ,- -- limias vult dc hinc colligitur, non loqui Lullum de potestate abs luta, sed tantum de ordinata. Ad quod intelligendum adverto, qudd, qtini persectiones Dei sint ad invicaem aequales , aequaliter ordinantur ad invicem siclorestas ordinatur ad sapientiam in volunt tem & econvers sapientia, & voluntas ordinantur ad potestatem potestas quatenus est ordinata ad sapientiam, voluntatem est. testas ordinata, i quatenus ordinata tantiim potest secundlim quod scis .sapientia is vult voluntas potestas autem, quatenus ad eam ordinantur sapientiara voluntas , est potestas absoluta, sic potest

quidquid est absolui possibile, non tantia quod est secundium

sapientiam & voluntatem unde climiussus in hoc discursu statuat pro undamento , Deum non posse sacere contra suam sapientiam , voluntatem id est, non posse facere nisi quod est juxta sapientiam, & Voluntatem, propterea tantam loquitur de potestate ordia

nata.

X. Hoc amplicis ostenditur ex ratione, qua probat, qud Deus posset facere, contra ipsas , si potuisset sibi unire aliquam irrationalem creaturam , sicut sibi univit humanam naturam; nam haec ratio

stat in hoc, quod ad divinam sapientiam spectat sibi unire naturam ,

cum qua mutu participet per intelligere δε velle, ita ut eam inteuligat, & velit, ab eaque intelligatur, dc ametur hujusmodi quoque naturae uni digna est ut Deo ametur, ita qub haec Dei naturae unitae participatio sit juxta divinam ireatam bonitatem, inagnia tudinem , c cum haec participatio non possit haberi per unionem cum creatura irrationali, quae caret intellectu, voluntate , haberi autem posset per unionem cum natura humana, ideo uniocum natura irrationali , raetermissa unione cum humam natura ,

338쪽

issse eontra, seu non esset juxta divinam sapientiam & voluntatem Praeterea talis participatio est competens magnitudini d persectioni. divinae sapientiae & voluntatis , cita justum quodammod est qubdDeus ita sapienter amorosi participet cum creatura, S AEuhd creatura tali participatione exaltetur; mutaualis participatio non potest esse sine rationali natura, si , unione ipsius praetermissa, unu et sibi Deus creaturam irrationa em sibi ipsi i uriaretur, quatemus non faceret quod justum est juxta suam sapientiam, d volunt tem , & suo effectui pariter quodammodo imjuriaretur , quatenus rareaturam privaret illa participatione, quae juxta sapientiam δε voluntatem Dei competit eidem. XI. Alia ratio , quam exponit Lullus est, qudd ad sapientiam voluntatem Dei spectat , ita de rebus disponere, ut omnia Deum qui est eorum finis, consequantur, alite laustra esset Deus eorum

filix at clim Deus sit immobilis, inelementabilis, invegetabilis insensibilis , Minimaginabilis, nulla talium naturarum potest immediat Deum consequi quia ver Deus est recolibilis , intelligibilis,' amabilis, & creatura rationalis est recolitiva, intellectiva, lam tira , ideo omnes aliae creaturae, mediante rationali, possim Deum consequi, ita tamen ut omnes dicta creaturae cum rationali unianum tamquam in proprio fine ;/ quia bili inhumana natura uniuntur tamquam in fine, ad quem ordinantur, ideo, nisi uniatur hum n natura cum Deo, universum consequi non potest suum finem in Deo; quod est contra Dei sapientiam & voluntatem.' XII. Prosect omnes istae rationes et collimant, ut ostendant, unionem divinae naturae cum humana debuisse fieri, non potuisse fieri unionem ejus cum natura irrationali, praetermissa unione cum rationali, quia divina sapientiain voluntas, quibus correspondet ordinare dc disponere illam unionem, qua persecta habeatur participatio naturae increatae, & creatae, qua totum universum Deum suum finem consequatur ab ipso Deo in bonitate , magnitudine, c. 'xaltetur , exigunt petunt hujusmodi persectam unionem, vel quia decet Deum tantlim posse agere quod convenit divina sapientiae & voluntati; quia haec omnia tantiim conveniunt potestati omdinatae ad sapientiam, & voluntatem, non autem potestati absolutae, seu potestati, quatenus ad eam sapientia , dc voluntlis ordinantur,

quia hujusilaodi potestas , clim non sit ad aliquid determinata per ipsas, potest mn Θssibilari ideo dum Lullus hic tesolvit, Deum non potuisse sibi unire aliquata creaturam dietationalem', cui mi

339쪽

univit humanam natiuam, tantaen loquitur de potestate ordinata; non autem de absoluta. XIII Antequam ad caetera explicanda procedam, notare oportet, illam primam rationem, qua probat Laetus, Deum non potuisse affamere creaturam irrationalem , exponia Diso Thoma, Pan. 3. q. q. art. I. ubi in corpore ait: Unde relinqicitur , qud assumptisue aliquid dicatur secundum congruentiam ad unionem praedictam, qua quiaem congruentia attenditur secundum duo in humana natura, scilicet, secundum ejus dignitatem, O necesitatem secundum dignisarem quidem, quia humana natura, in quantum est rationalis O intelle malis , nata est attingere aliqualiter ipsum Verbum per suam Operationem , comoscend scilicet amando ipsum... Unde relinquitur, qvMIbla humana naturast

assumptibilis ;- ad secundam sic scribit: Quod autem deficisci minori,

non habet congruitatem ad id, quod est majus scut corpus, quod nouot aptum persici anima sensitius, mules minus est aptum perfici nund inrellectita mitis autem major, O perfectior es uni ad Deum secundum esse personale, qudm qua essecundum operationem c cognitionis, in amoris, ut praedicit ho ideo creatura irrationalis , quo deficit is

unione ad Deum per operationem, non habet congruitatem, in uniaturi

secundum esse personale ad quartam dicit, quod unives plurimin

ne non sunt assumptibilas, ut dictam es unde relinquitur, quod sola natura humanas assumptibilis. XIV. Circa haec Divi Thomae verba observandum est, quod eamdem conclusionem statuit, ac Lullus, videlicet : Siaa humana na- rura es assumpti bilis, quod idem est ac : Deus non pomis Abi unire creaturam irrationalem, scut Mi uniri humanam naturam, prout resolvit Laelus Divus homas deducit praefatam conclusionem ex id meitate humanae naturae ad cognoscendoenin amandum Deum , dc exiuidoneitate creaturae irrationalis ad dictam operationem Fundatur quoque Lullus in praedicta idoneitate rinidoneitate in insuper i exigentia divinae sapientiae & voluntatim atque ita pari currunt passu. Notanter porro est observandum, qudd, lichi Divus Thomas in pro positione Articuli inquirat Utrum natura humanafuerit magis assumptibilista Filio Dei,siam siqva alia creatura' amen in conclusione

an absolutes positivi resolvit, Fbd sola natura humanast assumptibilis , c quod uniues plurimae partes non sunt assumptibiles.

XV. Observare etiam oportet, qubd Divus Bonaventi ex relatis, num s. quamvis in iis quaest. I. dissi a iura agat de majori congruitate ad unionem , tamen propter eamdem Divi Thomae rati

340쪽

nem negat in creaturis irrationalibus absolutam idoneitatem adiri satam unionem, Mi responsione ad ultimum argumentum, ex eo, qudd dedeceret divinam potentiam' sapientiam , Fbd asinus fieret Deus negat talem congruitatem,' sic quoad hoc etiam cum Lusso coin cidit. Ipse quoque ibid. q. a. Utrum . major sit congruitas ad unionem in humana naram , quam in Ans , an e comeso utitur eadem ratione, qua Lussus in t tu adducto circa consecutionem Dei ab omni creatura , mediante humana natura nam ais ostendendam

huius majorem congruitatem in resolutione quaestionis sic scribit Tertia ratio est propter multiplicem hominis compositionem, quia enim homo compositus es ex natura corporali r spirituali quodammoλ communicat cum omni creatura, cur dicit Gregorius hinc es udi eum humana natura assumitur O dei atus, quodammodo omnis natura in Mimaliatur, dum in Do simili, Destati unitur. Et hinc est talassit iis tam in naturae plus facis adisorius nives perfectionem, qudm an gelisum O ideo mam es in ea congruisas ad unionem , etiam secvndum fluam instationem. At haec ratio , quas coincidit cum illa ex Beato Lullo descripta , amplitis militat contra assumptibilitatem naturae i

rationalis.

XVI. Revertentes ad textum hujus quaestionis, notari debet,subdnum. a. objicit Eremita Deum quia sua potestas est infinita omnia posse in creatura , ex quo concludit, quddiele ita potu stet assumere aliquam irrationalem cream in scut Mi uniνis humanam na-mram: Ad hoc autem, num 3. respondet Lussus; irim ad primam consequentiam ex infinita Dei potestate, dicit, qudd tria flant quae Deus non pores facere, num sqv. non possit facere aliqvam essentiam sebi aquaisms Miser, ac secundum quid paliud es quod non possit facere contradictionem prerrium es quod non mola fucere peccarum:

hoc probat postea ad secundam consequeritiam de potestate uniendi sibi creaturam irrationalem ita subjungit Unde, sicut pro , bavimus qubd rationalis creatura non possit obedire Deo per pra is dictos tres modos, ita etiam per consequens non potest illi obedire . irratibnalis creatium , qud cum ipso sit unita, huia ex hoc seque, rentur inconvenientia, quae supra diximus id est in ratione con- , clusionis relata supra, num sco etiam ὀontinvictio l& pecu iis tum ergo tua ratio non valet M. Nota quin in exemptiri anti '

carum.