장음표시 사용
361쪽
sumens, non nuda est humanitas, sed potius assumptam naturam pro
prid gloria superans , in divini splendoris inconcussa possessione persint;& Arnobius, in Disput cum Serapione superavit enim magnitudo Domini parritatem servius formae , ita ut ipsa forma servilis, quam assum si cessare esse semilis, per eum Dominum , qui eam assum LXIII. Alii apud ipsum explicant, Verbum, vel divinam naturam . complere dc perficere naturam humanam quod est etiam quid proprium sermae, vel tanquam serma se habentis non autem compleri nec perfici ab humana natura si ibi cap. s. num. . mentius Dialog. a. contramestorianos ait: Non esse imperfectum Deum Verbum: quia non, ut perficeretur, astumptione camis indimit, sed ut caro perficeretur, in minus commutata, carnis ualens compositus fractus est , qui ante ero ne dubio βι-ὸ simplex O ineompositus perfecturique per omnia , in te Deus sis num I 2. Athanasius, vel alius Autor , Issi de uno Christo affirmat Deum O hominem unam essera ossa 4 unam Personam cur non a expistivum corpus h ut eos ita enim impium esse . . . Quamobnem corpus non remendae divinae his assivn habuit, yed i reveris perfectu erat, id perfecis, quod erat imperfecti υ O similius es indigens, cum egena carne convenit, inituses. Unde apud dictum Petavium ibi lib. 4. cap. 8 num. . Rusticus Diaconus, in disp. contra Mephalos , explicans diversum modum , quo duae naturae s. habeat in Christo, ait Duarum naturarum unitionem, non ambastcε- re natura , sed Νla disinuas quid enim O cooperari ad unitionem aluit aurum nostras q- in Chri is es, quoesumpsit ab ipsa unitione principium ' XIV. Haec sanδ omnia declarant peculiarem illam rationem, qtiani Christo convenit naturae divinae , vel Filio Dei, respectu naturae humanae, scilicet ratio activa, quatenus Dei Filius seipsum secit minem de hinnana natura , illam ad se trahendo sibi linienta quo designatu se habere tanquam sorina, ut intendit Lulius in textu notatori S consequenter intelligitur ratio passiva in hinmma assiimptae natura sub actione Verbi assumentis Q quapropter Lullo in textu
dicitur ραβινὰ possessa μιν brina divina , id est, quod Deris, Filius
Dei. vel divinum suppositum, habetin possidet humanam naturam phaec autem nou habet Deum , ut est phrasis, qua Petavius ibid. Ita 3. cap. q. min. s. ex Divo Thoma explicat modum, quos habent in Christo naturaei, quia quod principabus es, id semper habere dicitur, quod aurem uinins principale haberi ideo natura divina dicitue here rimanam, non autem ε conversd, quia, ut ibid. ait ipse Diau Thomas hi compendio Theologiae, cap. acia. In uaicae Dei -
362쪽
ereaturam, non trahitur Deitas ad humanam naturam, sed humana natura die assismitur , nost quidem ut converratur in Deum, sed ut Deo
XV. Proinde ostenditur vera illa assertio ulli in textu notato, stilicet qubd Deus iactu est homo de humana natura, ita quod humanitas non dat esse humanum, hoc es non facis hominem , sed suppositum disinum de humana natura facis hominem, faciendos hominem per humanitatem , ex qua es homo quia licἡt humanitas sit vera essentia natura humana, per quamis ex qua , ut ait Lullus in textu , Deus fit homo, est homo ; ipsa tamen quoad hoc respectis ad Filium Dei, non se habet activό, sed passiv sub ipsoa ut autem claritis intelligatur Lulli sensus, dum dicit, quod humanitas non dat esse Ammanum , nec facit hominem in Christo motandum est, Fbd esse humanum vel homo in Christo, non intelligitur utcumque, sed intellia gitur esse humanum quod est Deus; homo intelligitur, qui est Filius Dei, vel utrumque intelligitur pro supposito , quod est Deus; quia natura humana in Christo de se lae propria ratione non habet facere hominem Deum , ideo non dat esse humanum, quod est Deus, nec facit hominem, qui est Filius Dei. Hic est Laeli sensus is cumque hujusmodi utitur phrasi praecipia in lib. sent , quaest. 94. in qua, num. I. ponit, quddin Christo Deus es homo, O homo es Deus,
Rauces Christus, O homo es Christus, o Christus es homo Deus ;hoc autem ita est quod humana natura in Christo, nec per se ne in se facit suppositum vel hominem , sed de ipsa factus es homo in divina natura, vel id esto in divino supposito , quod in se facit se hominem de
XVI. QMd autem in Christo natura humana non det esse suppositi quod est esse humanum, nec faciat suppositum, quod est homo, sed qubd Filius Dei se faciat hominem per ipsam & de ipsa , saeph
repetitura Divo Bonav. ut in s. dist. 6. art. I. quaest. a. num. 8.ubi ait: M Ad illud , quod opponitur, Fbd si Christus esset solamis ex animain carne, haberet hypostasim compositam dicendum , a Fbd verum est; quia tunc haberet primum esse hypostasis ejus exas humana natura , quae quidem composita est , nunc autem non estis simile , quia Persona Christi suum esse primum habet ex divinas natura, quae quidem est omnin simplicissima; Qideo humanam natura superveniens, sicut non dat Personae esse personale, sic non facit eam esse compositam , & quaest. 3. num. o. de natura humana in Christo ait : Da μω non dat illi supposit primum se, sed
363쪽
asienis jam complato ; num. I. Litat enim humanitas adveniat iam complato, nihilominus substantificam in illo umquam inproprio βο μμ posito; itia Dei Filius, qui es suppositum aevino natura per naturam ' feeis se suppositum humanae natura per gratiam. Similiter Rrt. a. quaest. 1 num is sed quia es ibi in Christo alterius,scilicet divino naturae
madominatio, necesse es quod divina natura humanam naturam trahat ad unitatem, sed ad unitatem natura non potes trahere sne transmutatione o conversone et necesse es ergo, quod eam trahat ad unitatem Pen.
sono , O una ct eadem bpo ossi divina naturae humana, ut quas humana natura fundetur subsanti etur in dixinosipite. XVII. Idem etiam deducitur ex eo qud iuxta Evangelium asserens, quod Verbum caro factum es , licό concedant plinimi Patres apud Petavium , qud homo factus est Deus, hoc facere seli Deo
tribuunt, non autem homini nec humanae Maturae,in semper repe, tun qudd Deus se secit hominem de humana natura, numquam a 1 eminud haec de se ipsa secerit Deum hominem et plures quoque negant humanae naturae propriam existentiam ; at clim ipsa juxta Fidem propria careat subsistentia , non fac hominem vel f pom tum tuum , quemadmodum aliorum hominum naturae , sed Filius Dei iaciendo se a1ominem , se facit eius suppositum , ut innumeris locis repetunt Patres apud citatum Peruvium ad praesentem autem scopum Damascenus ibi lib. s. cap. 8. num a. ait Non autem pr
i pridii consi nate Verbi caro subsisti; nec altera facta es haepostasis, prater haepostas Dei Verbi; sed in ipsa sub ens -bpo magis uncta Avdm pro id modo consi ens inpostasi essum.
XVIII. Tandem qubd natura humana non det esse humanum in Christo, nec faciat hominem, videtur consequi ex doctrina D. Thomae 3 p. q. 7. art a docente in Christo unum tantum esse dari, quod est esse pers aleri ad istud esse quod simul est divinum humanum, est esse Filii Dei , quod non dat humana natura ei adveniens. Ne terea esse humanum vel homo in Christo , non provenit ex intrinse-cis principiis humanae naturae; qui , si ita humana natura in Christo, faceret hominem , vel daret esse humaninii, se haberet sicut in aliis hominibus δε sic haberet propriam Personam , qud esse nequit ac proinde , licὁt Filius Dei fiat homo per humanitatem, ipsa tamen non facit illum hominem, nec dat illud esse humanum, quod est Deus; sed Filius Dei ex ipsa se facit hominem, se facit esse humanum ipsi s atque ita ipsa passivo se habet in Christo, ut docet Lusius intextu notato ac proinde immeritis taxatur textus huius quaestionis .
364쪽
In Prop. a. Praesciscita Deo, quorsunt futura secundum causas inferiores non autem secvadum ternam Dei dispositionem , possunt a Deo ad preces justorum mutari, ex sensu Lusii
XIX. In quaest. 3. hoc notatur itriam Deus ad preces proboriιm
aliquid mutet de futuris ab ipso praescitis ' Teneo decisa quaestione assim maliv8, O nonsequitur, quod Peuss Mariabilis in se,sed hoc, quod recipitur in hac ita ab ipso , variabile es. Quaest. 3. Censtra : Proponi, pliciter quosionem , O respondet absoluse, sine distinctione, Uirmati , cum potius singuendum esset de decreto
absoluto O conditionato. . XX. At , ut videatur , γὲ immerit Lullus in hac quaestione
laxetur, reflectenda est tota textus continentia, quae tali est riuos Text. pr. i.
3. Utrom Deus ad preces proborum aliquid mutet defuturis ab ipso praef-- citis 'Quia legitur in sacra scriptura , qudd Deus per Isaiam Prophetam mandavit Erechiae Regi hac ecta iis ne domui tuae, quia morieris tu, O non vives: propter Regis orationem serum legitur Deum ipsum Regem d morbo sanasse Solutio. Secundum regulam de C. hoc, quod dia vina sapientia attingit in creatis , es reternum. Et immutabile secundum
hoc , quod Deus habet in se, . quatenus scilicet est Dei adea , quae est ipse Deus hosecundum hoc , quod ens crearum habet in se, es in rempore Oisatiabile: O ideo, quis inter Deum O hominem justum es magna concordantis vrsignificatum es per in itionem medii, Deus refluit homini usosnem praefatum in respectu subjecti, quod riabile es, quoniam, scut radius solis facit in camera Muram quadratam, si fenora per quam intrares quadrata, aut circulam, Afenestra es circularis , O triangvi rem,s es triangularis citata smili, Deus secundum quod habet iciniatatem per orationem cum homine jus , insuit O refluit ei respectu dispoitionis subjecti; unde propter hoc teneo de quasione a marivam O non sequitur , quod De si variabilis in se , sed hoc , quod recipitur ab ipso in hac ita estariabile , cum subjectum si in motu , O in successone
X . Ex hujusmodi textus consideratione clari apparet indebitε fuisse taxatam ulli responsionem Qquidem, quamvis Lullus expressisset se loqui de decreto conditionatora non-ne simili modos tuisset aliquis insurgere , ipsum non distinguere inter decretum suta
365쪽
jective conditionatum, quod merit ab omnibus Deo negatin , decretum objectivi conditionatum Deinde non est necesse in propositione quaestionis distinguere inter praestita secundi, decretum absolutum , vel conditionatum, consequenter neque in solutione quaestionis quis quaestio non reddit sensum omni. generalem , videlicet an mHtet Deus onmia futura praescita, sed reddit sensum par ticularem, videlicet an mutet aliquod ex futuris 1 seipso praescitis; dcc.im, tam absolutε, quam conditionath futura, dicantur sutura Deo praescit ut rect assirmativ absolut respondeatur, sussicit, Fbdaliquod ex hujusmodi praescitis mutet Deus, quamvis non explicetur, usque ad ulteriorem indaginem, quodnam sit illud futurum praescitum, quod mutat sicut, dum quaeritur an aliquod suturum I Deo praescitum sit liberum , ut rectε respondeatur absolut assirmatish, sumcit unum actum liberum a Deo sciri, qua is non explicetur, absque ulteriori indagine, distinctiv ab actu necessario. XXII. Praetere, notandum est, expressesproponi quaestionem occasione casus , qui Ezechiae .ligit, ac consequenter quaestionem
determinari ad hunc & similes casus , qui in Scriptura occurrunt; mors enim Ezechiae cuia sinotitia dicuntur futura praescita & climis scriptura non exprimatur, an sint absolutes,et conditionat sui ra, neque necesse erat, quod hoc exprimeret Lullus, ctim utrovis modo sint sutura , reet dicantur praescita; quia tamen agitur de s tum antlim conditionath, implicites sussicienter intelligitur agi de conditionat suturo nec est necesse, qudd fiat distinctio suturi sub his terminis absolues, conditionate, clim pluribus Antiquis , vel fuerint ignoti isti termini, vel non fuerint in usu, sed tantam disti
guebant interfutura secundlim causas inferiores, tum naturalas, tum
morales inde clim bullus, edam in propositione quaestionis lia te ad hujusmodi casus, scd etiam in ejus solutione expressε disti gua inter futurum seςundiim quod Deus habet in se, & secundilim hoc quod ens creatum habet in se, juxta quod dicit variari influxum direfluxum Dei, prout variatur radius solis secundit figuram senestrae: ideo responsio assirmativa determinatur in textu ad sutura secundis causas inferiores,in nullo modo comprehendit sutura secundiunaeternam Dei dispositionem. XXIII. Expressitis hoc idem exponit Lullus in Introductoria Art. Demonst. tram. cap. o. Ubi inter alias regulas de modo j dieandi de rebus ita scribit Secunda Regula est, ub praeter vi mittitur, qudd deberet accidere secundum causas medias , prπισ
366쪽
is oraenem causae superioris , V. G. Ezechiae Regi Iudae dictum est abis Isaia morieris tura non vives egressius Isaias statim rediit ex is praecepto Domini, dixit illi, qud non morietur; bd primum
is erat verum secundiu dispositionem causarum natin altum secum. is dum erat verum secundi, supernaturalem dispositionem Dei. ..., Unde non solum respiciendum est ad dispositionem superiorum, sed etiam supremiis Sensus Lussi hicin in quaestione notata est , mortem Ezechiae fuisse praestitam futuram secundum dispositionem morbi , non autem suturam secundit supremam Dei dispositionem, propterea ad preces Ezechiae mutavit illud praescitum futurum secundum causas naturales, quin mutatum suerit aeternum Dei consilium.
XXIV. Hii alludit dictum Divi Gregorii h Glossa ordinaria ad
cap. 38. Isai. adductam Deus etiam, secundum quod Gregorius, dicit, sententiam mutat, sed non consilium Sententiam debemus intelligeroe sensum verborum consitum ver ab aeterna dispo- is sitione est Sententiam ver,servis suis Deus revelaverat, non , men consilium, sed ut eorum comminationibus poenitentiam incu- is teret populis suis, sic eorum misereretur. Cum enim IsaΙas sim is pliciter diceret morieris, non vives , dc Ionas minive subra Vertetur, cista non essent flatura , non videntur esse in Libro Dei, Fae. non erant utili a Sed sciendiu est , qud Deus duo- is bus modis aliquas res considerat secundis merita Oseeundum rei, naturam quae dicuntur causae inseriores' securidum suum consi lium Unde Eaechiam moriturum Deu praeviderat sec diim meis ritum , ei secundia physicam, licὁ non siturum. non moriam turum secundum consilium suum : Utriunque igitur scriptum eratis in Libro Vitsi, sed alterum sis Prophetae permisit legendum; a is rerum ver non permissiim est . San consermiter ad sensum, im quasi ad verba Lulli, resolvitur haec quaestio in Glossa molan- . dum est autem , qudd nulla fit expressio Decreti absoluti, nec conditionati, sed tantum fit distinctio unius suturi ab alio, prout etiam explicat ipse Lullus Ad idem pertinet illa Divi Hierontini. lib. I. comm in cap. 18 Μatthaei sententia mper illa verba : Sic O Pater meus Culsis faciet obis s non remiseri, unvivisque fratri fluo decordibus Uriae, dum dicit Formi l a sententia is juxta nos ammentem sententia Neiflectitur vi e mcipatur sipare fratribus non mittimus , magna nobisia Deo non dimittentvria WPraetere1 de hoc eodem tractat Divus Thomas par. I. qes R. an. 7 dc ad a. sic scribit s. Utrumgae eorum vult Deus, sci-
367쪽
licet, Fbd aliquid quandoque sit futurum secundam causam si
periorem, vel δ converso. Sic ergo dicendum est quod Deus alia quando pronuntiat aliquid futurum secundam quod continetur in ordine causarum inferiorum, utputa secundam dispositionem naturae, vel meritorum quod tamen non fit, quia aliter est in causa superiori divina, sicut clim praedixit Ezechiae, dispone Domui tuae, quia morieris o non Vives, ut habetur Esaiae 38. Neque ru-rnen ita evenit, quia ab aeterno aliter sui in scientiara voluntate
divina , quae immobilis esto propter quod dicit Gregorius, Fbd
Deus immutat sententiam naturae, non tamen mutat consilium , scilicet voluntatis suae is Pariter ipse Divus Thomas a. a. q. III.
art. . ad a. utraque lutura distinguit dicens : Quod divina praes. cientia respicit futura secundum duo , scilicet secundcim quod sunt in seipsis , in quantum scilicet ea praesentialiter intuetur; dc secun-dlim quod sunt in suis causis in quantum scilicet videt ordinem causarum ad effectus ad hujusmodi genus suturi praestitiis ducit illud dictum Ezechiae: orieris tu O non ives quia sic intelligebatur , O ejus revelatio prophetica es impressa quaedam smilia ludo divinae prascientia, prout scilicet cognoscit ordinem causarum adessectus, ideo aliter potuit evenire, prout de facto evenit. In his autem locis eodem sensu , quo Lussus, loquitur Divus Thomas, quin exprimat decretum absolutum & conditionatum. XXVI. Porct,subd futura secundum divinam dispositionem, sive
talia sint etiam secundcim causas inferiores , sive non, non mutentur sed insallibiliter eveniant, prout a Deo praesciuntur, non uno
tantum loco, sed saep asseritur 1 Lullo, ut exempli gratia, in lib. Quas super librum sent. q. 7. cio attribuit Deo insessibilem fu-xurorum, adhuc contingentium, praescientiam; q. si asserit, Deum
non posse non praescire id quod praescit; quaest sq. docet quod praesicientia Dei est infallibilis' immutabilis in hoc , quod scit de ho- ne praedestinato, licEt iste non necessitate, sed cum liberate, salvetur. Similiter, Lib. de eo O Iesu-Chrso, par. I. q. . num. 8. ait: Et scire Dei, quod habuit de Iuda, es Deus O idea intem , qua idea es immutabilis. Etiam in lib. de Artis damnatis, ad Artic. I. docet infallibiliter futurum illud, quod Deus scit ad stic. o. docet , qud Deus est causa inimpedibilis atquerita patet, sensum Lulli esse qubd futura , Deo praescita, secundam ejus supremam dispo-
Itionem, non aliter eveniunt, ac praesciuntur quae autem talia sunt antlim, quoad causas inferiores , prout Deo placet, mutan-
368쪽
turi timque in hoc rectam amplectatur sententiam , indebit c lumniatur ejus Doctrina.
In Prop. 3. ex quast. q. docet Lusius, qudd homo non elisit malum preliberum arbitrium, ratione perfectionis, quam habet per creationem, sed ratione defectus , quem habet, prout ex nihilo es ortum XXVII. Ad quaest. 4. haec verba , Censore notantur : Homo es sit alium terminum oppositum Deo, id es peccatum , per suam liberam Hluntatem, non tamen per liberum arbitrium creatum, sed per hoc, in quo homo dependet, in quantum est de nihilo productus. Et mox : Homo existens in libero arbitrio potes eligere bonum per liberum arbitrium creatum; O malum, per liberum arbitrium, quod non es creatum. Quas. 4. Censura hic non exprimitur; at ex verbis notatis, duo videntur dis, ficultatem ingerere Primum est , quod hom eligat peccatum per
suam liberam voluntatem, non tamen per liberum arbitrium creatum, sed
per hoe Fbd homo , nihilo dependet, de quo est productus Secundum est qubd in homine detur liberum arbitrium, quod non es creatum , per quod eligit malum; liberum arbitrium creatum, per quod eligit bonum. XXVIII. Ut autem sensus Lulli percipiatur considerandus est te tu hujus quaestionis, qui ita scribitur Guas. q. Utrum mne ens M
ilitudo Dei, scuti id est , verbi gratido minoritas , quae es substantialis, O contrarietas, quin es accidentalis ' tis dicatur, quod sic inquantum sunt entia : quam, utrum in quantum talia entia 'Ets dicatur,
quod non Quaero, qualiter habuerunt esse ' Cum dissιmilitudo ei O nonens habeant concordantiam. Ad hanc quaestionem respondet Lullus num. I. quod quia Deus creavit mundum ad hoc , ut recoleretur, intelligeretur, lamaretur ab Angelis, hominibus & quia isti posisunt melilis recolere , intelligere lamare Deum cum ejus similitudinibus, dissimilitudinibus, qu metum similitudinibus tantam, ideo
Deus, nedum creavit in mundo similitudines, ut bonitates , magist-tudines, &c sed etiam dissimilitudines, ut minoritates, contrariet 1-tes naturales, c. N poste, ita subjungit M Peccatum autem nonas creavit, cam fit malum Deus sine bonitate , quae opposita est a peccato , agere , vel creare, aliquid non potest, cam ipse sua, bonitas fini idem numero. D
369쪽
XXIX. Transit, num a. ad oponendum , quomodo peccatum
habet esse in scribit: - At quomodo peccatum habeat esse iiLRbis ecto creat, Illa esset longus sermo; sed ego breviabo , quantum is potero. Dicitur in nona reguli scilicet Artis Lussianae 'uod subsiis tantia transmittit extra se suam similitudinem,' hoc apparet in , planta , quae generat aliam plantam de suo genere lae se ipsa , sic de aliis generabilibus, inoccidem est de aecidentibus pinis manuscripto, de accidentalibus nis, qui transmittit suam, similitudinem , scilicet suam caliditatem, in aquam calefactam, o suum colorem in cameram lucefactam, & hoc per medium, ut sistis nificatum est in definitione medii, quando dicitur, qudiu medium is est subjectiun finis principii ex influxum refluxum, & 1, pit naturam utriusque: Unde supposito quod medium esset contra, suum principium suum finem, Messet contra naturam eorum , , ωmutaxetur in aliud genus sic corrigenda editio lanorinitana γ, per tale medium nunquam planta posset producere plantam, neque, subjectum ci assis , neque sub ntia ditam similitudinem, sed benδ, posset contra naturam suam naturam prisclipii finis transi, mittere suam dissimilitudinem , ratione varietatis medii sicuti , tura quae in inferioribus transmittit monstruositatem contra suum is finem principium, sicut sextum digitum in manu, surditatem. , in puero, sic de aliis , Tam XXX. Cohtinuat immediat sic : Asmisi, O multo mamin, homo μ' ) causa peccatum in semeti convertens se contra suum principium Mem, qui sieusN O hoc deviandos a termino ,id quem Teiatus es , dum eligit alium terminum oppositum per suam liberam voluntatem, non tamen per liberum arbitrium creatum id est, non ratibne peMetionis
liberi arbitrii, quae in ipso est creata sed per hoc d quo homo de ni de calli, descendit in quanatim es de nihiloproductus, quomam pro re hoc habet libertatem ad causandum peccatum is Dbjecta, cum peccatumst nihil in se sicut sieus remoreret sic corrigenda est editio Panormisanan hoc, quod possitis homine per creationem, Bomo de se, O per hoc, quod per se habet sc reverteretrar in Pilum scut lapis, quipersuam ponderositarem in aere defendit in suum centrum. Et ita homo A existens in libera arbita potes eligere Mntim per Gemm arbitrium in alia editione additur creatum quod habet persemnssim, quυd non ess creatum ad malum cin anust. Ita habetur potest eligere bonum σύλ- -bitrium crearum, O malam per liberum arbitrium,quod haben
370쪽
c melitis inmanust. O de sidi inctione' dictum es in arbore humi.
nati suae est una pars arboris scientiae.
XYM. Tandem conchidit ullus Ostensum est ergo , quo- , modo in subjecto oritur peccatum, quod est adeo dissimile Deo ., qudd nullam entitatem realiter Crealem in anust. habet, ut nonis, habeat aliquam similitudinem Dei, quia si haberet, jam esset bo- . num, in quantum illam haberet similitudinem , sed est ita dism, mile Deo , qudd magis illi dissimile esse non potest ac Deus peri, mittit ipsum peccatum esse, ut magis per ipsum possit cognosci , recoli, dc diligi ab Angelis inominibus4 quoniam haec est sic vi-
, detur corrigenda editio mormitana magna cognitio divitiae, honitatis, magnitudinis, potestatis, d aliorum attributorum,qubd. Deus sciverit peccatum esse futurum in subjecto creato desipis, creaverit subjectum tali modo Hubd innocens est , peccato, ut, supra significatum est , si non creavisset subjemam peccati. is scilicet hominem , aut Angelum, ut peccatum non esset suturum, , esset ligata divina potestasin sua voluntas, sic de sua bonitate, &, de aliis suis attributis quod est impossibile lac contra infinitam . potestatem divinae bonitatis , voluntatis , c. Creavit ergo Deus. Angelos deshomines , vi scivit sibi cavere 1 causa peccati, de facere
ML Antequam ad priistipalem deveniam difficultatem, notandum est, nullam amissis circa verba notata, num 27. quibus Videtur multum asserere quod in hornine est liberum arbitrium, quod non est creatum , dum ibi dicitur, qudd potest eligere malum per i
berum arbitrium , quod non es creatum nam, ut vidimus, non ita scribitur, in textu Laeli, sed per liberum arbitrium quod non est creatum ad malum, atque ita , vel aequivocationem passus est Censor in no- tandis Laeli verbis, vel qui ex Censore verba descripsit, ac proinde iam non est locus cogitandi ullum adstruere in homine duo libera arbitria, unum creatum per quod eligit bonum d aliud non creatum per quod eligit malum, sed unum tantiim ponere liberum arbitrium dc liberam voluntatem. XXXIII munc ergo reflectendo relatum textum constat, scopum iussi, juxta propositam quaestionem, esse, qudd, lichi Deus causa verit in mundo dissimilitudines vel desectus naturales, non tamen creavit peccatum; quia lichi creaverit hominem eique dederit Lb
. Tam Voluntatem, per quam homo peccat, non propterea Deus creat
causa peccatum Lim ex hoc ostenditur magna sapientia, desbo-