장음표시 사용
351쪽
suam essentialem intelligibilitatem, ut intellectit exaltatus sit in altiori gradu vilionis S participationis Dei mon enim potest esse altior &persectior visio, qu, divinae essentiae in seipsa δε absque specie, nec augustior participatio, qu- Fbd divina essentia sub sua esse tiali intelligibilitate se immediati uniae 4 communicet ut intelligibilis intellectui beato. XXXVIII. I in manifestum est, qubd clim hi agatur de visione intuitiva Dei, qua Deus facie ad faciem immediatδ attingitvi ut intelligibilis in sua propria intelligibilitate essentiali, illa communica tio asserta in relato textu scilicet Deo communicante intellectui suam essentiatim intelligibilitatem , unic d puri est communicatio objectis , seu ut objectum intelligibile, id est, unio, qua Deus, ut ait D.
Thomas citatus, num 34. per suam gratiam se intellectui creato conjungit ut intelligibile ab ipso; ac proinde ruit suspicio accessus Giqudiarum haeresim, quae reserente Beliarm de Controv. lib. I. de
Christo, cap. i. & cap. 9. ac sequent stat in communicatione propria in formali persectionum Dei humanitati Christi sibi unitae ita
ut juxta aliquos uni hypostatica consistit in hac commimicatione vel haec communicatio ad hanc unionem consequitur & propter hoc dicunt humanitatem Christi esse omnipotenrem, 'mniscientem,&c. ubique Unde toto Coelo distat ab eis illa communicatio, quam asserit Lullus , quia dicit communicari intellectui essentialem Dei i telligibilitatem , non naturali communicatione , ita ut illa fiat propria tormalis persectio intellectus, sed pura communicatione o
jectiva dc ut quid intelligibile leui toto Coelo distat ab Ubiquistisin
ab unione hypostatica unio intima cimmediata divinae essentia cum intellectu beato , quam docent Thomistae cum Divo Thoma, quia non est uni naturalis sed in linea intelligibili quae quidem unio Phrasi
communicationis etiam exprimitur: unde citatus Amori, loc cit. q. 3.
in probatione conclus. I. dicit: Non potes ostendi implicantia in eo quod Deus secundum has rationes ideatis immediaesse uniat cum sensu eum per modum I mae actuando, scruper suam essentiam immeduis se communicat intellectui.
XXXIX. Quoad alia objecta intelligibilia, resolvit etiam Lullus
iuxta expositum titulum praesentis quaestionis , videlicet quincipis intelligit anima separata per speciem, donum. a. ita scribit Item beatus inreuectus in suo priapris insessisibili creato non potes nammiare inreuisere e specie, Oc ex quibus verbis ostenditur quidvelit dicere , dum in notat textu relato , num 36. dicit, qud bearus intellectus
352쪽
i propria intelligibilitate Dei increata attingit divinam rinitatem
essentiam , non in suo proprio intelligibi creato, tim enim proprium intelligibile creatlim intellectus importet speciem objectici telligibilis, eamque requirat, ut intellectus in ηγὶ attingat se interuligat objectum: Ideo, cam intellectus beatus non videat Deum cum specie , sed immediatδ, non attingit divinam essentiam in suo proprio intelligibili, sed tantam immediatδ in ipsa divina essentia, seu in propria intelligibilitate Dei increatara atque ita patet D m im
merit,inustus fuerit relatus textus praefata Cenfiixa. XL. Rectum expositum sensum notatae quaestionis M. animadvertisset laudatus Censor, si consuluisset, ut debuit, alias quaestiones, ad quas provocat Lullus in ipsa jam in quaest. 3. ad quam se refert, explicat disserentiam intelligendi in via, in Patri , ita qubd inaes-- lectus in hac ita intelligat Deum per Ipeciem ,sed in inrelucta beato , quies in Patria, non es illa species, nec alia . . . . sed in lac illius 1 ciei summa intelligibilitas se communicat intelligibilitati intestimis heari Pra
tere, quaest. 6. quam etiam citat, num I docet, quod in fruitione
Angeli , qui fruitur Deo , Deus se faciat inreuisibium. πη-ὲntando suam propriam O consubstantiatim inreuigibilitatem Angelo, O hoc immediat Osne a liquo instrumento , O Angelus .... attingit Deum fine medio , ut cum ipso immediare possit participare. Tandem, q-st. 138. num. i. docet quod ad illam immediatam Dei intellectionem seu divinar essentiae visionem, quam docuit quaest. 3. 4na inrellacrus non possit habere vigorem perse , Deus dat ei lumen gratia 4eritaris sub quo es passivus, ad attingendum tuam supremam sonem, in qua es a rivus. Itaque in his omnibus quaestionibus apertum est, divitiam interuligibilitatem se communicare intellectui , esse ridem, ac se repraese
lare seu eidem se unire ut intelligibilem intellectum quoque inaedia gere Deum in sua increata S essentiali intelligibilitate , esse idem, ac attingereri mediat ipsam divinam essentiam , quae per seipsam, absque media specie se iacit intelligibilem.
353쪽
De censuris litas adversus Librum de quasionibus Magi ri Thomae. Atrebatensis.
me serma in Christon futurorum mutabilitate, clibero ad pecca dum arbitrio, quoad propositiones I. a. o I. ex quaestinnibus . LIcaciae liber de Minionibus agistri homae Atrebate
sis, non fuerit ab Eymerico notatus , quia tamen sui fimuIiinpressus compactus cum Iibro de quaestionibus super Librum se tenta ann Isoy quo usi fuerunt relati Censeres, ideo simul suit ex minatus is in ipse taliquae sueriam notatast propositionem, de quibus est agendum in praesenti sollian adveniendo, quM in hin labre so tua quaestiones juxta artem Lullianam , quarum solutionem ea petierat . ipse Magister Thomas Atrebatonfis per litteras ad ipsi-Beatum Luitan directas quia breviter ac explicit juxta princia pia metis: reseruuntur, ut practica artis aperis- cxqvilis 1 ΟΙ ethnem seria non erant inteflectu i nescientes artem, ideo Luiuas Hriologo rogat agistrum Thcimam , ut eas ponat tali modo, quod ab omnibus possint intelligi a autem hoc secerit, Ighoratur: unde solae ex textu Lulli desumenda est eamin intelligentia; quia M. Varias pertinent materias , prout oportuerit, simul variae propo tisines discutientur.
354쪽
nem de humana natura, se habet actiis in esse Chri , O humana natura metri sub ipso ac proinde , ut Christus si una Persona ex duplici natura, Filius Dei es firma , id es, ratis , alis , rustuna persona ex illis. I. Verba, quae in hac quaestione notantur . sint ista : Humanitas in Christo non dat esse humanum hoc es , non facit hominem , sed suppositum divinum de natura humana facit homunem. Et mox : In sun .sso Christo Divinitas sis Filius Dei est forma antiqua O atem , qui Deus es, O ipsa forma informat hominem de humanitate , informandos hominem O sic dico , qudd una forma es in Chri , Ocilla es di-rina natura , vae cum Dei Filio convertitur, cum snt idem nummo.
Et ibidem e forma humanitatis remanet realiter in tuo supposito , sed passive sub forma divina possisa. Quas. I. San his verbis, quae notat, nullam Censor apponit censuram, sic ignoratur determina tus sensiis, qui dissicilitatem sibi ingerit; at ex hujusmodi veborum nota , videtur dissicultatem stare, Primo, in eo qubd dicatur et humanitas in Chrso hon dat esse humanum, hoc es, non facit hominem ιμ--ndo, in eo, quod asseritur sic sed si morum divinum de natura humana facit hominem Tertia, in eo, qu&l divina natura seu Filius Dei dicitaeir formis, quo informat hominem de humanitates Quarto, quod forma humanitatis remanet pasεν sub forma divina possessa quia ex his videtur poni in Christo compositio physica ex forma , dc m teriae, ita qubd: divina natura sit serma , di humana natium sit,
II. Ad ilitelligentiam praefatorem verborum reflecti debet thteger Totus hujus quaestionis , qui fic se habet L Quaestio I cum Chris' - -.m fuerit unum suppositum , quaero , quae fuit Jbrma illius ' Cum si re Iduabus naturis , scilices divini, O humani. Solutio. Ad istam quasiq-μ ποπαμ considerare , ut Messa renet, O tam , qu)d Deus fa tu es homo de natura humana in Trinisa postro, ita udd hamanitas in chri o non dat esse humanum , hoc est, non faciet hominem .sedsi Τ-- , positum irinum de natura humana facit hominem , faciendo se hominem per humanitatem, ex qua es homo , O ideo in illo fi posito iri nisus . e Filius Deila es formis fotiqua O meretur,sinae Deus est, Ot
355쪽
ipsa forma informat hominem de humanitate Omelilis in quodam manuscripto : Quoniam Deus est a forma , O informato informando se hominem Osc dico Ἀ- una efforma in Christo, O illa est divina
natura, qua cum Filio Dei convertitur, cum sint idem numers; erumtamen, ut natura humana Christi non fit de minori conditionestam ali
ram hominum , ma humanitatis remanet realiter in illo supposito, sed
p ἄγε possέα sub forma divino , mundum tertiam speciem Remisi.
Verumtamen scin aliquo ego erravi in ista quaestione, et aliis de Deo, peto correctionem MDoctoribus Sancta Ecclesae Romanae.. III. Ex propositione quaestionis musque silutione intelligitur sensus eorum , quae di ultatem ingerere videntur ; nam quaestio supponit, qud Christus est unum suppositum ex duabus naturis , scilieet divin1 - humana , ut catholica docet Ecclesia ; quia ver in quolibet uno ex multis semper aliquid est, quod ad modum unius physaei se habet tanquam forma, id est, tanquam determinans ar hens cariem ad illam uitatem illud scilicet, quod praecipuum est priueipale in illo uno, ita ut illud agere videatur in alia pati sub ipso, ad modum , quo in uno physico serma tanti im agit, & mat ria patitur, forma determinante materiam ad unum esse physicum: ideo sensus quaestionis est, quid se habeat tanquam forma in Christo, qui est unum suppositum ex duabus naturi quia praecipuum
principale , quod est in Christo, est Filius Dei; qui est ipsa divina
natura ipse enim Filius Dei sibi univit humanam naturam, de ipsa se fecit hominem, ita ut humana natura, lichi sit vera essentia sorma humana, sicut aliorum hominum , passivesse habuit subanlio Dei, quia de se & ex propria virtute non habet facere illuun hominem, qui est Deus , sed de ipsa assumpta Filius Dei se secit hominem : ideo dicitur, quod Arma, id est, id quod seriiset tanquam sarma in Christo, est Filius Dei, qui est ipsa divina natura. IV. Nunc facit intelligi possunt illa verba, quae dissicultatem i
gerere videntur,in quae Censor annotavit & pendent ex illa prima propositione Lulli Deus factus es homo de natura humana in dirim supposiro , quae est ad sensum omnium Catholicorum, ad quam tamen non videtur Censor advertisse : ex ea enim intelligitur sequens propositio adnotata, scilicet ita quod humanitas in Christo non dat esse hismanum, hoc est, non facis hominem sed suppositum irinum de natura humana facit hominem, faciendo se hominem per humanitatem, exigua es homo supponitur enim in Christo vera humanitas, Mita ut
Deus per humanitatem se iacit hominem. Ob ex humanitate
356쪽
est homo istim autem Deus sit . factus est homo de natura humana in divino βιπωι , ita ut ipse seipsum secit hominem , assumendo naturam humanam, humanitas Vero non assumpsit Deum, nec sibi univit Deum, sed tantam 1 Deo sui assumpta, ipsi unitari ideo non iacit hominem , sic non dat esso humanum tum quia hum nitas non praecipes, S principalite agit, sed Filius Dei, sub quo ipsa patitur, ut assumpta, S unita tum quia illa de se non habet dare illud esse humanum, quod est Deus , nec facere hominem, qui est Deus & proptere, suppositum divinum , faciendo se hominem perhumanitatem assumptam, facit hominem, illum scilicet, qui est Daus, non autem humanitas, quae passivo se habet ad divinum se positum , quod ex ipsa se facit hominem. . QV. Indo patent reliqua, in quibus ob realem identitatem, sive mutuam realem converilonem Filius Dei, Deus, Divinitas, dedivina natura , promiscu sumuntur; cita divinitas, Filius Dei, seu Deus dicitur in supposito Christo esse forma' non quidem physica sed ad modum Armae, determinans vi trahens humanaia naturam ad illud unum suppositum , ut ex ipsa sit homo , dicitur autem forma
antiqua, iterna, quia Deus per seipsum est serma, non materia, id est habet persectionem, quae in ratione forme consideratur, csessaeph ab Augustino, in Anselino Deus dieitur forma : O ipsa fomma it habetur in extuo informat hominem de humanitate in Ommandose hominem: non debet dici uno verbo informando sed duobus , in formando se hominem; quia enim Filius seipsum format, hoe est secit, hominem, ideo in formando, seu faciendo se homunem, informat, hoc est, format, perficit,in facit, hominem de humanitate , atque itaqy informat, attributum formae, divanae non denotat proprium actum sermae physicae, qui dicitur informare , quia ibae licatur qudd se a divina insormat hominem de humanitate, per 'hoc qubdielmam Arme seu faciat hominem atque ita ad illlam non spectat insomare ut serma physica quod inde etiam eruitur, quia Lussus, lichi dicat Filium Dei se facere hominem de humanitate,&humanitatem ess paria possessam ab ipso, nunquam tamen adsetruit humanitatem esse materiam physicam , ac proiia neque inte ligiters am divinam esse formam physicam. - - VI. Haec ipsa intelligentia, quam exposui de hoc textuitilliano, ampliciis patet ex aliis locis, ubi diffusius tractar I ullus de lacarn tione praecipuε ex tib quas. super .F. seni. quem vidit idem e sor; nam ibi quaest. q. num x postquam asseruit, quωυεua es m. III. xx
357쪽
cum assumpta natura una Persia ex duabus naturis, scilicet ex disina, O humana, o Persona, qua es Christus, non est tertium ex ipsis: quo excludit physicae formaera materiae unionem, ut pote ex ipsis necessarid fit tertium postea distinguit hanc unionem is unitatem Personae ex duabus naturis , ab omnibus unitatibus entium naturalium , quia ista sunt unum tertium ex sermi materia. Et quaest. 98. tim ex unionibus variarum rerum , ex quibus fit unum, prosthasset, , minori ad majus , Fbd ex essentia O natura divina, O M-mana potest esse una Personas ad objectionem probantem quia, si Messet, hoc esset per compositionem, & fieret unum tertium ex durina, & humana natura, num. s. ita respondet: Non dico μδd disi-rina, O humana natura possint facere unum per modum compositionis, addit Tua ratio non alet, cum unus modussi facere unum de re-hu Mitis, O alius modus de essentia O natura ita O infinita; ponte subjungit, qudd Persona ex duabus naturis non ita fit, sicut fit
unus homo ex anima, corpore, tamquam tertius numerus ex ipsis;
eamdem differentiam explicat , quaest. Ios num. . Videantur etiam dicta in dist. a. dissert. a. f. I. VII. Ex his aperia patet, ulliini negare hanc compositionem in Christo, quae est ex forma, & materia , ac proinde numquam fuit ejus mens, Obd vera sermaphysica sit in ipso. Similiter in allis libris negat propriam compositionem in Christo, ut in libro Quinque sapient. Part. a. a. in cujus ratione . respondens ad argumentum Iacobini ait: Etiam non tenenti latini P quod Chrsus si compositus de na- aura divina O humana , sed qu3d in Chri s utraque natura , O quod per divinamst Deus, O perhumanam homo: re nec propter assumptis-nem hujus humanismis sequitur , quod Chriylas si eo ostus de Deo OMmine; expressitis autem, pari. q. cap. a. scribit Siris dicere, quod . natura divina O humana componunt unam Personam, mati dicis , quia
Persona usi es in ita O merna, est plexo non composita Oidia de illa , O denat,a humana non potesseri compositio, qui co suo non potest esse, nisi de partibus nitis, habentibus in seipsis quanti-aarem, O existentibus in tempore. Νegat ut a compositionem in Arb. scient in Arb. Christianali , it de Trunco , ω , nedum negat, Christum esse tertium numerum ex divina & humana natium , sed etiam dicit, qud ad differentiam alioritin , in quibus plura fiunt unum , divina natura compositionem non intrat cuminumana, quoniam is magna est ejus smplicitas , quod in compostionem intrare non potest. Vm. Unde , tun ubique neget Lullus veram compositionem in
358쪽
Christo, ε per hoc principu neget eam, quae est ex forma , teria physicis, ex quibus resultat unum tertium, ideo numquam cogitari potest mentem ipsius esse , divinam naturam esse physicam formam respectu humanae naturae sed tantum habere se admodum formae, quatenus actis est de humana natura, in quantum
Deus de ipsa se facit hominem, inumana natum patitur sub ipsa, ut explicat in Arb scaeni in Αλ. Chris it de actiones passione Iesu-Christi dicens : In Domino Iesu-Chrso es narum diνina aerim , O humanas si , in quantum divina natura humanam assumpsit, illam in seipsi sustentat etiam in seipsa factus fuit homo , ex natum humanas expressitis autem de hoc loquitur in lib. deieci, Iesu-Christo tom. 6. pari. a. quaest. 9. num. . ubi scribit Iesus es potenti una Persona de duabus naturis, O oc est per duas potestates quarum vn est diri O alia humana quia per divinam potesatem
hoc potest esse amis, O firmasiae , cum D in ita potestas io perhumanam potestatem hoc potes esse m*- O materialiter, cum humana natura per semetipsam de potentia deducta inocrumptis esse homo Igitur Iesus potes esse Deus O homo per modum potesatis formalis Prina
O potesatis materialis humanae , conjunctis ambabus potestatibus in uni ια δνina O humana Personae. His an verbis clar ostendit i M.tionem formalem attribui divinae naturae, materialem humanae, eo solo motivo AEubd divina est activa, quatenus Deus de humanitates secit hominem in humana est passiva, quatenus de ipsa assumpta Deus sectus est homo in una Persona hoc consormiter ad se
mam & materiam generaliter acceptas, prout eas explicat in logicanora , dist. q. de centum formis, dicens Forma es ens, propter quod
actio maximὸ consessit mareris es en propris, O maxim sub passione confisens. IX. Itaque per hoc unic dicitur natura divina , vel Filius Dei, esse forma in Christo, quia se habet achiv ad modum formae, quatenus ipse de humana natura se fecit hominem is humana natura, de qua assumpta fuit saetiis homo , se habet passive, quatenus sub dicta actione de ipsa Filius Dei factus fuit homo 'oc autem apud omnes est verum, quis apud omae est in consesse, quod Lullus ut sundamentum omnium supponit in priocipio hujus quaestionis. scilicet Obd Deus factus est homo de natura humana in divino supposito , ac propterea ad hoc , ut Chrimis sit una Persona ex duabus naturis, Filius Dei, qui de humana itatura se fecit hominem , actis se habet , d humana natura , de F se secit hominem , as
359쪽
6v se habet respectu illius hoc maxim dicere tenentur, qui
Christum admittunt Personam compositam ex duabus naturis, diacunt enim qubd Personalitas divina determinatin trahit ad se nat ramaturianam , illam reddendo subsistentem, atque ita agnoscunt in Persona divina rationem activamin ad modum formae , ac proinde
in natura humana rationem passivam. X. Hoc expresin fatetur Petavius, Theolog Dogm tom. q. lib. 2.ςap. q. num. . ubi explicans differentem agendi modum person
rum in Incarnatione ait Verum peculiare id Verbi Persem fuisse, viis genere quasi formalis causa naturam inceret ac terminaret assumptam, hoc est, in Graci re loquuntur, Nostasis esset humanin naturae lib. 3. cap. 3. explicans qualiter hypostasis Verbi facta est hypostasis humanae naturae, num. s. ita scribit: me hoc loquendi, genere, Deum feri suo loco dicemus interim animadvertendas, ratio est , ex qua constat hypostasim Christi esse peculiarem diviis nae naturae, ubd videlicet, nisi esset ejusmodi, Christus qua hie , homo Deus non esset, nam non aliter homo statum quodammodo is mutat, di in Deum transit, re appellationeque ipsa, nisi quia dia is vina hypostasis natura humana, per sese creata sit particeps., Clim igitur ab hypostasi Verbi natura hominis hoc habeat ut sub- , sistens sit, dc Deus necesse est hypostasim sc tanquam formam
ista qua divinam illam conditionem accipit, esse divinam , Idem cap. 1q. nuin. . scribit: M Ea proprietas relativa CFilietaso cum natura communi conjuncta , prout animo ista pendi vis oriribnam Triis nitatis secundam constituit quae hac affecta proprietate , tamquam o Drm subsistens emcitur ut hypostasis ac Persona. Eadem porri , , naturam ibi alteram adsungens, cum e que formam illam suam S M personalem proprietatem communicans, unam secum hypostasimo ac rirsenam facit, qui unus, est Filius, isque Dei: quocirca Fi- D lietas Divina, cum hinpostatica si forma, cuicumque tandem appli, catur, idipsum divinam hypostasini mique Filium efficit unde is natura hominis ad illius hypostaticae proprietatis communionem, assumpta, divinam transit iniersonam, ac Dei Filium. M. Conceptum amplitis . explicat Petavius immediat dicens ι munc illud tenemus, quoὸ ad propositae quaestionis disceptatio- is nem proprias pertinet, apparere 'uni ex disiis cur Persona Chris is is et duabus ex naturis ebinposita dicatur, una nihilominus, is inuidem divina sit, nam clim in hypostas qualibet sive Peris sona duo, quadam cogitatione distincta, reperiantur, alterum quod
360쪽
is es , alteriam quo es , horum prius est natura, posterius, forma, sive personalis proprietas, hoc est, qud certa Persona constituitur: . ab hac vero proprietate, tamquam forma, capit hoc hypostas , , tum ut hypostasis sit, tum ut una sit hypostasis, siquidem unitas, propria est entis affectiori ab eodem itaque res quaelibet accipit ut, sit unum, quo, ut sit ens tale sortitur. Quemadmodum igitur, ex eo quod naturae duae stat in Christo persectae, minimeque con- , suste, ab his velut in geminata sermali causa, duplex Christus
. , ac geminus dicitur, proximἡque Deus oc homo nominatur , non , unum aliquid, ex duobus conflatum, tertium, quia nullam hujus.
, modi habet in se serinam , a qua denominatio ista proficiscatur; , ita tam unica sit in eodem Christo frana, id est proprietas, quae , hypostasim facit , nimirum Filietas divina , quamvis pluris ei n ,, turae subiectae sint, eaque quodammodoHrmatae, non nisi una orie, tur hypostiisis ac Persona, nec alia F, divina , hoc est Dei Fia, lius , adeo ut qualiscumque tandem compositi istius mareris ipsa, sit duplex, Drina verb, quod ex ipsa sequitur,mqn nisi sit unum. , Sequitur autem hypostasi 5 Persona, sive Dei Filius , tamquama, . proprium, , ut vocant, formale illius effectum. Quare tum una, Christi est hypostasis , tum ea merit divina censetin', ratione, dumtaxat substantiae, quamvis, si naturam consideres, appellari, etiam humana possit.
XII. San nihil clarius dici poterat ad explicandum Lulli conceptum, ad ipsum eadem phras exprimendum is hoc confirmat
Petavius ibidem, num. q. X trita quorumdam Veterum locutione,
scilicet quod in illa naturamm copulatione compositioneque Chrsi, quod prastantius es praevisisse id quod erat inferius O imbecillius in seque quodam moia transtulisset qua senslis expressione indicatur propria ratiosormae , haec enim , quia pra,stantior nobilior , ad se trahitin adesse suum deducit illud, in quod agit δε proptere, saltem tamquam forma se habet, in quod in aliquo uno est praestantius,' adsilum unum dediicitin trahit, quod sibi unitur, quo modo dicit Lutulus Personam Divinam ad se trahere humanitatem, se facere hominem de ipsa cui consonant apud Petavium ibidem relati Gregor. Nagian orat. 37. dicens. factus es unus, ed, quod melius es, sum-rant ;-nd a Creten orati de transfiguratione dicit In inconfusa unitione factam esse, ut liud pervinceret, quod es excellentius is ut plagis propriὰ qu- , extitit inexplicabilis illa in Deum transformario DCyrillo imo n. Diat de Incar Natura Verbi humanitarem af