장음표시 사용
391쪽
hoc est quia Filius genisus, licEt alterii Persona , est idem De ac Pater , eodem sensu poterit dicere Lullus , qad Pater se honifieae in Filio, vel producendo Filium, ut hoc alio modo explicuimus Liali locuti inem, .muit m is eo modo quo citatus Clansuem huius modi explicae locutiones: ac proinde immerit notantur elati nota tus apud Laelum.
De Sarracenorum sithnitiones satissi me sacramentali die iudicii; hominis Emathine n utero matris , quoad propositiones s. et 8 4 9 ex Maestionibus 8. a M a 3r Qv -
Urum o laco haec notantur in hoc Id et Samacenis vari m possunt, cum sint damnati per peccarum originati. Quaest. Consigeratis his selis verbis, ridetur Hinc Censorem praetendere, Ddd Lusius intelligan . Sarracenos, a nuc hanc vitam degentes,,un Esse damnatos sicut miseri in inseretio reclusi δε propterea non posse salvari, sicuzisti, quia in insenuo nulla effredemptis. Non pulmasio sensi notatam esse dictam paraptationem, Dis illa prvositio Samarani Disari nonipossint, obvio sensu inteli gitur de ipsis mane tibus Sarracenis, 'aptisma non recipientibus, quomodo 'erum est non posse salvari, quia similes locuti es passima Christianis usum pantur, με suggestibus depromuntur adi exprimendam necessitatem Fidei Christianae, dc ruptumatis ad salvationem; non autem neganuallam potentiani , qua Sarraceni possitne ad Fidem Christianam converti, vel gratia Dei extraordinaria possimu amori&Dei actum elicere, vel contritionem persectam de peccatis ei ualitius, sic rundiso simul a peccato originali. quia ista, nisi expri anmr, in similabus Iocuti onibus non intelliguntur : unde pronum est cogitare, qud illae causalisa cum tiamnati perseeccarum originale redduhunc sensun τ'
392쪽
cam star addim damnationi per peccatum originale , sicut solemus Seere homines perversissimos jam esse damnatos; non autem aequum est intelligere Sarracenos esse simili damnatione affectos, ac in insemum detruses, quia hoc de hominibus viventibus in hoc mundo est maximum absurdum , quod non est aequum credere Lussum pro-tiisse. H. Haec dict. sunt sollim inspectis verbis notatis in maximέ mi irandum est , hunc Censorem, qui quaestionem dc solutionem in Laelo legit, haec verba notasse, nec advertisse errorem typicum in illa voce damnari Sanε, quandoque bonus dormitat Homerus ; sed audiatur Lussus M Quaestio . Utris onmes homines possent salvari , itas, qudd nullus damnaretur, dato Fb onmes essent Christiani' Et, quare Sarraceni damantur, si credant se Deum credere/Et quare, Deus tot permittit infidele. Numquid non esset melius Dbdom- ., ne essen Christiant2 Solutio Considerando medium , O suam δε--s, finitionem, respondes casupposies, qu)d omnes mines essent Chrises tiani, O tenerent principium , medium, O Me rvare sunt, possent, sed rio sed illi qui deviati sun d medio, salvari non possunt , cum, finis e medio haseri non posset Sarraceni autem salvari non possunt, , cum trivisti non damnati, ut errore typico habetur in editione, ab hoc Censore examinata perpeccaturri originale is quodsipeccas, tum originale probavimus in libro articulorum Fidei is
III. Ex reflexione hujus integri textus simul & tituli quaestionis, Primo apparet nedlim error typicus in verbo damnati, quod ponitur loco vocis deviati , sed etiam, qu m facit cognosci poterat Sarracenos esse deviatos 1 salvatione per peccatum originale; quia statuto hoc principio Ddd illi, qui flunt deviatiis mediosalvationis , sal ri non possunt, deducit Lullus conclusionem, Fb Sarraceni salvari non ponsunt me proinde causalis vel ratio , quare salvari non possimi, debet esse quia sunt deviati aliter non cognosceretur discursus, qui hunc syllogismum comprehendit Issi qui sunt deviarita medio salvationis , saltari non possunt .sed Sarraceni sunt deviatita medio salvationis per peccatum originale et Sosalvari non possunt. Unde nisi velit quis voluntarie Linum facere stupidissimum cinconsequentem, debet agnoscere Lullum ibi intendere Sarracenos esse , non damnatos , sed deriatos 1 medio salvationis per peccatum Originale ac proinde evanescunt onmia, quae ex supposita Sarracenorum, adhuc hanc vitam degentium , damnatione objici poterant contra relatum textum.
Se add. licet Linus de lacto scripsisset, quod Sarraceni sunt dam--
393쪽
nati per peccatum origina , ex contextu debet thtelligi quia iam nantur , quando moriuntur, ob peccatum originale , vel Fb post mortem sunt damnati, vel qudd per peccatum originale dum vivunt, sim addicti damnationi Ratio est, quia in quaestione inquiritur, qvare Sarraceni damnantur 'Nudd, de quibuscumque intelligitur, dum moriuntur in sic supponit eos , dum vivunt, non esse daninatos: unde pronum est solutionem hujus quaestionis, dato qubd in ipsa diacatur qubdiunt damnati, intelligere sub aliquo ex adductis sensibus, qui unicycorrespondent quaestioni propositae. IV Tertio ex eodem textu apparet quain multa paucis comple latur Lussus nam supponit Baptisinum , quo homines fiunt Chris. tiani esse medium necessarium ad salvationem, hoc in ipsa quaes tione iam supponitur, dum inquiritur: Utrtim omnes homines possent salvari, ita ud nullus damnaretur, dato qudd omnes essent Christiani Nam ex huiusmodi quaestione ut fixum praesupponitur, Christiamin, tem esse dispositisnem necessariam ad salvationem , ut apud omnes est certum AEu tamen quaestio est de omnibus is in adultis re-quixitur legis christianae adimpletio' propterea suppost quod omnes homines essent Christiani Mamerent principium , medium, Inem, quare sunt, scilicet princi tum gratiae sanctificantis, merium Fidei in
caeterariam virtutum, prout sunt sub praecepto dc em persevera
tiar usque ad mortem , possent sal ri, quia haec necessariti praevequis xuntur ad salvationem obtinendam in propterea fi haec haberent , possent salvari , - de facto salvationem consequerentur Haec sanε doctrina, quam ibi praescribit Lussus est puri catholica doctrina , nec indiget aliis doctrinis stabiliri, cum aperia constet ex Eumagellio. V. Deducitur ex hujus quaestionis Matione , alterius eiulatio , videlicet Quare Sarraceni damaam .s credant se Deum eredare fNempa, quare damnantur suo tempore, 6 scilicet, quo mori tur , non autem dum adhuc vivunt, quia intelligitur quaestio in sensu vagari, quo de similibus loqui solemus. Ad hujus solutionem praemittit Lustas , quod illi, qui1untak-tihmedio salvationis, id est ab omni illo, quod requiritur ad salva nem obtinendam, nou diciturin supponitur in praecedenti quaestisne esse Baptismus, gratia , fides, aliae virtutes cum charitate in perseverantia finali salvari non μsunt, ut evidens est, quia sine medio , finis haberi non potest & quia
Sarraceni sunt deviari ab hoc medio perpeccatum originale s. certum est
enim ipsos esse dicto peccato insectos, consequenter ipses esse des titulos gratia caeterisque , quae stat medium ad salvationem necessarium:
394쪽
rium ideo flicti eredant se Deio Cineret sub haed jatione βῖ
-ur in illo eodem .sentia quo communisis dicimus , nullum sine baptismo posse Iuur, neminem extra Christ Ereisam nosse vitam aeternam λ ere, finStaiau pluiti cimvlligisti eisin nubd
com peccato or ali,' dum rarae baptismo schlas, quae motr: lli delu tionem necessarsuri silvari non potant. Ion enim
v vii profertur proposita omnino vibilata, Fbd Sarraci ni sal 'non possunt, sed determinata me m per id quod supponinmin
salvationis, salvare non pisunt. Qubd auten, abssilui l pomi di Nar a cem salvari, sicut Comnes in Heses, quatenus o sunt ad fidem Catholicam converti, & ordinari fissi medio silvation docet Luti lus in silutione tertiis quasset m , diceis r O8d Dius perminis is esse in Aes , ut fidetis hactea in subsentires sine in teriat ad creverten 'dum in deles; 4dhoe neuthandum subdit i Udde 'pinpter hoc' is dixit Christus B Petro: Petres diligis me , pasta Aes meas etiam, dixit: qui vult venire post me, milat crudem fiam O sequatur me , Und videtur, qudo thMeles fierent Christiani', & fir non fiant, is caveant sibi isset, persi,' posset, esse Christ , di nta curani, quia legitur in Evangestor istari homi ventu, s. 'VL' In Propostione . ex quas. at et Lusius u dnρ safisfaciens Pere , tum est absiam ιδ d -- , non memininoι -'UM uimm
395쪽
m est tenenda. Quali ar. .multas autem ti videt' dire in hoc, uuod hic textus praetendere videtur , absoli1tionem ac men lem stare in suspenso, effectum non producere, usque ad exmbitionem satisfactionis in opere; dumque haec non 'HIur, In manere poeniwnteir . absolutum jac proipde immediat post sol donem sectamentat m, supposita essi eis, ias moue,' refactione in voto, nos e sertur gratia, 'ec imma homo' earu
luntate deficiente, manet eodem mod ligatus ac erat ante Sacramentum poenitenti. - . - a
VIII Antequam hujusmodi dissicut 'est huju*ὶῖ se exigit
solutiones juxta principies regulas artis Lullianae nec solutiones ad Dionem, sed ad ipsanimagistrum Thomam sub Epistola dire ins esse; ω propterea, n*dum more suo, quo brevissim tangit materias, respondet Lullus, sed quia ad hominem doctum scribebat, paucis multa complectitur, multa ut scita supponit, rationesque sententias tantam indicat, ut apparet in hae i. quaestione ad cujus intelligentiam supponendum est exquaest. a. Fbd absolutio sacramentalis ratione effectiis, quem causat, consideratur duplex, nempe absolpti , culpa, absolutio a poena & haec, alia est absolutio 1 poena *terna alia , temporalia eum enis i per sacramentum remit tu poena aeterna, maneat sube da poena temp alis , ad quam complendam orariatur satisfactio, sacramentalis , quam injungit Consessarius, ideo ad hujus etiam poenae temporalis abselutionem ordinatur absolutio sacramentalis, & illius etiam dicitur absolutio , clim haec omnia praestari possint per Sacramentum Poenitentiae, ad qu, causanda 'suic Christo institutum . IX. Me prae oculis habito , attendendus est textus, qui ita sel bet , Quaest. I. utram si Sacerdos me absel ita peccato, cum pae, nitentia, quam mihi injungit, ego sim in bona voluntate satis, faciendi, & post aliud tempus amittam ipsam voluntatem, non, faciam illam poenitentώm utris sim abselatus Sani ex term rus hujus sua Moni apparet hic agi d Asblutione, nona culpa, sed hi poema temporalici tum quia quaerit , s secerdos absolvat d peccato eum umirentis quam injungi ; quoniam poenitentia , quam Sacerdosius git,is' est necessaria ad absolutionem a culpa, rutpote quamvis eam non iniungeret, supposita debita visρρβς, ne in poenitente,
396쪽
haberetur absoluti, culpta, sed . quia per pianitentiam quam inju git, intendit Sacerdos ut poenitens satisfaciat pro temporali poena , ideo ejus absolutio prout per injunctionem poenitentiae contrahitur, determinatur ut sic intelligatur absolutio , poena temporali. Nec obstat, quod dicat me absolvat d peccato, quia reatus pisnae consequitur ad culpam, propterea neddi culpa, sed etiani reariis poenae intelligitur sub peccato; nec potest absolvi poenitens a reatu poenae, quin praesupponatur absolutio , culpa, propterea absolutio con- 1stit in his verbis : Absolus tela peccatis tuis δε lichi sollim expriastia peccata, causae tamen omnes praedictos effectus Ex alio capite eognoscitur qudd hic agitur de absolutione tuoad poenam tempor lem quia quaestio est de illa , qui prilis habuit diluntatem satisfi ciendi, & postea amittit hanc voluntatem, non iacit poenitentiam; clim enim poenitentia injungatur ad satisficiendum pro poena temporali , quaestio facit hunc sensum , an illa bona voluntas satisfaetendi, quam habuit sub Sacramento, sufficiat ut sit absolutus a temporali poena , vel adhuc maneat holus, eb Fbd amisit bonani v luntatem, nec poenitentiam adimplevit
x. Supposito hoc quaestionis seno plana est intelligentia seluti
ni , quae ita proponitur: Goliatio Considera definitionem medii du Taxtin. .
rationis, O quartam regulam scilicet vare tuis lapparebit solatio quaestionis cis quod fram messis fansitur Aratioso a MD O priueipium Tractio videlicet inedix possis habere ad finem per
lineam continuam , sed destrueretur in Entia, refluentia absolutionis unde sequitur, qvod negatim quasionis est tenenda. oc est, eum, dium sit id, per quod principium influit fini , in finis refluit principio medium duinionis est id pei quod hujusmodi influentia 4 fluentia diirat Quarta regula are eonfiderat finem; quia finis, ad quem tendit absolutio Sacerdotis per iniunctio nem poenitentia , est laruore poenitentem a debito poenae temporalis, hoc per m dium poenirentiae quam uajungit stadio hoc medio per desectum poenitontiae, non durat serma absolimonis, ne finis intentus , quia sine hoc medio non otest continuari influxus principii , scilicet Sacerdoti absolvenοι, hisque ad finem sitiercitionis poenitis is Preatu poenae, sed ex defectu meta, nec laribdos erefluentias ideo hegativa quaestionis est te nenda, seniret .dd illepoen tens non maneat absolutus in sensu quaestionas, Helicet a poena tera
397쪽
sblutionis, ex immediata, q. a. earumque collatione nam in acinquirit de eo, qui non ad plet poenitentiam , an sit in lutus; in a. quaerit de adimplente poenitenitiam injunctam, levem tamen,
an sit liuratus quia in hac e resia quaerit an sit liberatusu pinna O Mea 'Puplicem conjungi solutionem. quoadCulpam i quoad
poenam, ut . sequenti eX3Maii Abimu quoad absolutiovem autem liberationem a poena, docet quod si poenitentia quipollet pec cato, vel si poenitentia , quantumvis lavis sit comitata magna con- triti e dolore, ita ut sic aequieolleat peccatori sic manet poenii tens absolutus , poenara quare videntur ambae quaestiones de absol l tione a poena prosedereri tum X earum immediata coosecutione s tum ex eo quod Prima sit de non adimplante paenitentiam, secunda
de eam, levem tamen adimplante.
XII. Haec vivitia amplitis patent ex sensu Lulli alibi eerto , Fbd videlicet Sacramentum Poenitentiae , su osit debita in poenitente di*qάtione , immediat causa gratiam 4emittit peccatum quoad culpμα, nec hin ismodi effectus suspenditur usque adfatisfactionem in opere. Nam in Lib. Proverb. pari. . cap. 39. is confessione postquam num. i. dixi fessis es enarratio peccatorum facta
Presbytero cum contritione id num a confessis , quo es cum conm-tione, si rari num. 3. scribit 'era consalio Oert enuam,
falsa co es nilaledicti m. Lib. de Doctrin Puexili, cap. 6 de
Poenitentia ; in Fam varia dixit de hoc magno Sacramento , ait: Amabilis Fili , cum pinnis ilia Dciat parcere omnia perear commiissa, O faciat dare leatitudinem Paradisi , fac paenisentiam dum es in hoc mundo In Lib. Iericorum, cap. 3o de Pamitentia sexto Sacramento it Adiernim aurem pannitentiam tria requiruntis, conmisso, minus Osatisfacitis isn quibus non est dispositum Sa camentum Panirentiae, nec Presbmersam eo , qui e commiis veniam dido perint, is solvere ratque ita , dum haec sint, fit absolutis h. peccatis, nec usi penditur usque ad satisfactionem in opere , cinn nulliui hoc insinuet; im docet per conuitionem persectam , quae semper prasedit sati nictionem , dimitti homini peccata, it in Lib. ProVein pari. 3. R. H. may . 3. dicens leus non potest se se re . in. μααώontritioni O ploratu Ommum vi num. s. de magnarie retriam νι Ma venis. Hoc idem insinuat in Lib. Sent. q. ras num I dicenseteus per Mariam disponis μέμ-em , quies ligatus, ut se movear ad honas cogitationes, O adperegrinationes , O adfaciendum eleemul M.
398쪽
E eo missis - , Aoc facit, in illo instanti in quo hoc Dei , incipii , iustiti O misericordia L ei remittunt culpam, O gratia infindit charitatem in subjectum ordinatum Obeia dispostum Idem docet in lib. quaest perar demonsi solub. q. 87. ubi num. q. docetqubd, quando anima per gratiam Dei est contrita, Deus illi parcit
XIII. edum doctrina , sed etiam modus loquendi Laeli in hae
quaestione videtur consormis D. Bonavent i q. dist. s. art. I. q. 3.
ubi quaerit : Utrum. extra charilaum, abstinensem a 'catis possibile' satisfacere ; dc resolvit negativo, quia satis ere importat divinam
acceptationem & reconciliationem, quod extra charitatem non hahetur. Ad tertiam autem objectionem ita respondet: ιι M illud quod, objicitur , qudd nullus tenetur ex charitate implere mandata, dian cendum , qud quando satissectionis opus ab homine imponitur, homini, non tenetur illud opus facere ex charitate, sive in charitate, a quia praeceptum, sed necesse habet in charitate facere ad Mesubdis sit emendatorium meo placitum & ideo dico qub opere illo, injuncto completo , non tenetur illud iterare sed si dubitat pro . , babiliter se Deo non satisfecisse, non debet ii satissedi einare, , quousque per signa probabilia habeat certitudinem de eulpa dimissa, O poena. Unde sicut dictum est de aliis Sacramentis , maximi, de Eucharistia, Fbd non valet nisi habenti charitatem, non tamens, tenetur quis accedere ex charitate secundiim veritatem , sed seri probabilite disponere ita etiam de satisfactione dieendum , quod, opera injuncta in satisfactionem tenetur facere , tenetur se diois ponere, quantam est in se, sic absolutus es in foro Ecclesiae, , ωὲ poena suae conscientiae in in foro Dei absolutus est , ut nona, peccet in hoc faciendo. Sed tamen per haec opera non absolvitur, omnino de ideo sanum consilium est qubd homo semper poeniteatis. Ipse Bonav. ibid. art. a. q. M etiam scribit Ad illud quod objicN, tur, qudd consessio est propter reconciliationem, dicendum, quis, non est sescun propter hoc , sed ad arbitrandum poenam inter ho- , minem dc Deum , qua soluta tunc fit reconciliatio perseaa.
XIV. Ex hac D. Bonav. doctrina habemus, mδ qub peris tisfactionem in opere datam , nisi sit acta inaeharitate, non habetur reconciliatio cum Deo in per hujusmodi sttisfactionem , duin peesigna probabilia noscitur esse sitfficiens, probisiliter habetur ceria ludo de culpa dimissa O,amaa atque ita sentit D. Bonavent quod absque hujusmodi sufficiante satis ione opere execut , se est culpa diaussa paenala militer ergo potest dicere Lullus , qabdubi
399쪽
nulla fit satisfactio , peccator non est absolutus , h. intelligendo ii culpa simul poena ; quia licEt per absolutionem cum satisfactione in voto sit absolutus 1 culpa cum tamen, deficiente opere satisse torio, deficiat absoritio a poena , quae a culpa ortum ducit, ideo auodammodo deficit absolutio , culpa hoc modo facit potest intelligi Lulli textus , si aliquis pertinaciter vellet intelligi de absolutiones culpa, intelligendo quod ille peccator non est absolutus culpa simul & poena. Secundo, dicit D. Bonav. qubd dum' sit facta satisfactio , homo absolutus est in foro Ecclesiae, consequenter itaque absque satisfactione non est absolutus, quod est idem ac docet Lussus. Tertio dicit, qudd per haec opera satisfactoria iniuncta , dummodo
non adaequent, non Uriritur omnino et potuit itaque dicere Lussus peccatorem nullam exequentem satisfactionem non esse insolatu
Quarto, dicit idem S. Doctor, qud soluta satisfictione fit reconciliatio persecta; atque ita ipsa deficiente, non datur persecta reconci .liati , neque absolutio, & ad hujus instar potest dici, Laelum, dum negat illum hominem esse absolutum, intelligi de absolutione per seAa, quae est finis intentus per Poenidentiae Sacramentum.
Sensius Lusii in Prop. 7. ex q. a. es, qua cum oluatare laris mammpaenitentia non emittitur peccatum Move quoad eam , O consequerister nec μά- poenam XV. Septima dissicultas est circa hunc rextum, q. a. stilicet et Grum peruerem paeniantiam, quam Sacerdos mihi injungit , s eam
faciam taberam is paena, O culpes Solutio. Si cubae magna
in anima, o paenitentia levis is corpore , rarisae improportiori cator nan es liberatusta culpa nm par, sequens amma; stas culpa es parva is anima , O inqui siet Poenisenua corporis, liberatus speccatoria pana O culpa Irem , s. a est magnita arima, o paenisenna astris in corpore ised conuiuo Odoloris culpa a ui sient in an ma, ratione tristia Sacramenti, liberaturo pecca Mela να-- culpa.Circa hunc textum non videtur esse dissicultas de secunda assertione, quod scilicet fi culpa est parva in anima, ct ini aequipollet pomitentia eorporis iniuncta , Sacerdote , tunc peccator liberaturi culpa
poenari quia hoc videtur esse apud omnes certum. Neque viueture difficultas carca tertiam assertisenem, quod si culpa est magna ri
400쪽
amina, si tamen , lichi poenitentia sit levis in corpore , contritio cdolor in anima est adeo magna , quod illa levis poenitentia per hujus. modi adjunctionem aequipolleat culpae, tunc etiam liberatur peccatora poena 6 culpara non inquam in hoc videtur esse posse dissicultas quia etiam apparet certum dc in hunc cassim expresia tenet fierii talem liberationem Henricus, quodl. 8. quaest. I9. XVI. Unde tota dissicultas stare videtur circa primam assertionemri ad cujus intelligentiam praenoto, Fbd in hujus quaestionis tutulo duplex intelligitur quaestio, una circa liberationem x culpa, alia circa liberationem poena, ad difforentiam antecedentis , ubi sola fuit quaestio do tiberatione , poena , in illo, qui habuit voluntatem satisfaciendi ει tamen opere non satisfecit dc quidem prima assen.
tio in solutione hujus quaestionis intelligi plen non potest, nisi ex
paucis verbis , quae omisit Censor ex textu, nempe In tua quasetione oportet considerare , quid es pinnirentia per secundam regulam
Cnempe regulam Quid artis Lullianae considerare definitionem aqualisatis , O distinguere inter sens uis O inrelis ale. Nam paenitentia sacramentalis non est qualiscumque actus, vel operatio externa, licἡ consessario injuncta , a poenitente adimpleta sed debet ortum ducere ab animo & Voluntate satisfaciendia poenitente concepitia clim enim contritio, consessio ,- satisfactio saltem in voto, sint partes vel quasi partes essentiales Sacramenti Poenitentiae concurrentes suo modo ad effectum primarium ipsius, nempe remissionem culpae, sicut requiritur in poenitente ad hunc effectum causandum contritio & consess1o, quae in actu animae principaliter co sistunt, ita requiritu in anima satisfactio seu voluntas satisfaciendi, ita ut, prout Μastrius, in A. disp. s. q. I. r. I. num. 63. ω I I. num 3o8. docet ex Scoloris peccator tale propositum non haberet saltem impliciia, sed haberet voluntatem contrariam vel Myativam ,
Sacramentum non conficeretur unde sacramentalis poenitentia utrumque importat, oluntatem scilicet satisfaciendi, & opus , Consessario
XVII. Praeterea, sicut ad Sacramentum Poenitentiae, ut remittat culpam, non lassicit quaecumque consessio & contritio, sed debet in correspondens' proportionata : sic voluntas satisfaciendi debet esse proportionata peccato , saltem generaliter ωconfvsh; hoc innuit D in textu , dum dicit, considerandam esse desinitionem aequalitatis sicut poenitentia opere executa debet esse proportionat aegualis peccato, vel pinnae temporali conespondenti peccatu,