장음표시 사용
201쪽
. Illae aut quae humanam specie consequuntur per accides, siue sint desectiones, siue perfectiones, oes illae fuerun i, & sunt in Christo,q nec lumini gratiae, nec gloriae detrahut. Ideo defectiones culpabiles nullo pacto fuerunt in christo,ut perpera quida blaeierones fassi sui. Patet etiam ex his, error & haeresis Mani chaeorum, qui fassi sunt Christum habuisse corpus phantasticum: asseuerantes omnium visibilium creatorem esse diabolum. Marcianorum quoque haeresis explodi turbasserentium Christu non assumpsisse cor pus ex Virgine, sed de coelo attulisse illud. Quod figmentum potuit ex falso Platonico rum sermone sumpsisse materia, ut Augustin
Lieso io. asserit.Dicebant enim Platonicorum nonulli, ui . . , Η -Omne corpus terrestre esse fugientadum,ut beatitudinem consequeretur. Imponsibile enim censebat animam corpori unitati fieri posse beata. Fatebantur enim animas cor
porib' coelestibus ut soli, lunae&stellio uni tas esse beatas. Hinc anima Christi beata, non terrestri,sed coelesti corpori unita dixerui esse. Arrij pariter, & Eunomij error detestan dus est,dicebant enim filium Dei carnem sine anima assumpsisse, censentes loco animae deitatem carni esse unitam, nescientes tamen de tali derogare,informare carnem. Nam secun
dum hanc haeresim Christus no esset vere homo, cude intrinseca ratione hominis, sitani ma rationis particeps. . Apol-
202쪽
SACRAM EVCHAR. etiam caecutiuit, voluit em in Chri lio fuisse anima intelligentem sed mente carentem: quia intellectus officiu deitas compleuit,&iuria hanc stultitia Christus nomissi 1et homo Ad potius brutu, ideo piissime Da- Libro Emascenus cocludit: Omnia quae in natura no
iii a plantavit Deus, verbii assumpsit scilicet corpus&animam intelligentem,&horuidiotamata Totus enim totum a s umpsit me ut to timiliis Mute gratificet. Quod enim in umptibile est, incurabile est. 'Si aute unionis modum quaerimus, inquit August. Rrmissime tene,& nullatenus dubita In libroes,non carneChristi sine diuinitate concepta de fide in utero virginis prius susciperetur a verbo:
sed ipsium verbu Deu suae carnis acceptioe conceptu, ipsamq; carne verbi incarnatione coce
piam.Qula ex quo Deus homine assumpsi sito tu assumpsit, simul sibi uniuit anima &ca nem: nec caro prius suit cocepta, &postmoduallumpta, sed in coceptione assumpta,& in as umptione c6cepta,&alibi ait: Non es et Dei Libro r. nominumq; mediator, nisi esset Deus ide id e do Trin.
. . 0 si suscepta, tota trinitas cuius luntas & operatio) fecit. Non aut in retri J suscepta est &postmodum diurnitas venit in carnu sed m Vt
203쪽
Circa ipsam unionem duarum naturarum in Christo dicimus. Angelo nunciante,&spiritu adueniente, mox verbum in utero,mox intra Vierum verbum caro. Ex his conspicuuest, carnem scilicet verbi, simul conceptam &assumptam, Quam carnem non coelestis, non aereae, non alterius cuiusquam putemus esse naturae, sed eius cuius est omnium hominum caro. Incarnatum est verbuinquit Da nosce nus,& a propria incorporalitate non recessit,& totum incarnatum est,& totu est in circum scriptum. Minoratur corporaliter &contrahitur,& diuino est incircumscriptum, non co extensa carne eius, cum in circumscripta diu nitate. In omnibus igitur qui super omnia Grat, & in utero sanctae genitricis existebat, sed in ipso actu incarnationis. Et quonia non desunt, qui sub pietatis nota
Euthycetis errorcm renouare conetur,ac N
storij, ideo quit m ex praemissis constet, Dei Verbum, carnem simul assumpsisse&anima,
in unitatem personae. Non tamen concedendum est, quod personam persona assumpse rit. Sed utrunque hoc orthodoxe dictum a firmamus: Personam diuinam natura assumpsisse humanam,&naturam assumpsi senatu ram diuinam dumtaxat naturam, humanam sibi,&ad se uniuisse naturam. Ideo totam diuinam naturam in una hypostasi incarnatam esse fatemur, ait enim apposite non minu quam orthodoxe Damascenus: inhumana tione
204쪽
i. SACRAM EVC R. /stione Dei verbi dicimus omne di persectam naturam deitatis in una eius hypostasieon in 2rnatam esse, ita est unitam humanae naturae
&non partem parti. Omni enim humanae na omnem deitatis naturam, vel siubstantiam. errorem indu cere&confiisionem parere solet tapenum ro,ideo apud Graecos: Quatuor sunt vocabu-
tia,tubsistentia, stubstantia, persiona.
posonalid terminata,vt aliquis homo. eretrih, dignitatem modum iiVςPςtrus. Et quemad-
iis pathi, O 'bi' mysterio trinita
sui Ahi j in μη pδtrem filium & spiritum . 1ans um esse tres hypostases, id est tres sub
205쪽
de Trin. In sermone quod Verbum
caro factu det, & quod proprietatis est habens hypost
seos, id est personae. Ratio Vero, quare non personam hominIs assumpsi, ut delirauit Nestorius, multiplex est. Nam caro illa,& anima illa, no erant unita ante assumptionem verbi in unam personam, ex illis enim non constabat persona, quando illis unitum est verbum. Nam sibi inuice v Π, ta sunt simul, quum verbo unita stini. Non ergo accepit verbum Dei personam hominis, sed naturam: quia non erat ex carne illa, anima illa composita persona una, qua Ve bum accepit, sed accipiendo uniuit, & vni ΟΠ-do accepit.
Accedit etia nam natura humana in Christo 11I THES AVRVS PEsistentias. Et latini dicunt tres subsistentias id
est tres res nulla alia re egentes.
Essentiae itaq; & personae differentia ea est: nam essentia in se considerata omnino est indivisa,&indistincta etiam in aliis. Persona autem in se,& in alijs distincta est suis proprietatibus, ut pater paternitate,& innascibilitate, filius filiatione, & spiritus sanctus processione, ideo Damascenus dicit. E dem est natura in singula hypostaseon, id est
Cum ergo dicimus verbi natura incarnata esse, inquiunt Athanasius & Cyrillus, deitate dicimus carni esse unitam,& unam naturam Dei verbi incarnata confitemur. Verbum autem, & quod commune est substantiae, possi-
206쪽
on subsistit in propria persiona, sied in perm-na Dei. Ideo aptissime ut notis sichotavinio magna est differentia inter subsistere &in extitere, humana enim natura inexistit in a- upposito, S stuppositum diuinum sub
intit in natura humana Nam natura humana non habet proprium suppositum sieu personam, in quo sub istat. Quia in persio nalitate ipsius verbi, ad quod assumpta est& eleuata & in ipsio suppositata ess non 'do' per se hypostasin seu personam liaciat
ied quia in verbo cum ipsio est una persiona. stultitias Eutychia tuitam β'ΠΠtQS humanam ni turam a diuina absortam esse, aut humanam diuinae aequalem fuisse factam. Sed cons 'mur orthodoxE&piri quod siynodus Calc donensis decrevit, in nouis simis dieb', filium iri, ' naturis inconsusὸ immutabiliter,indinison si arabiliter agno ... nunquRm sublata differentia natu
q'ae Christi personam constituunt. maduo si ς nstitutionem ani
207쪽
forma est compositio, vel ordo vel fgura: quemadmodum ex multis lapidib' absq; aliquo ordine coaceruatis, fit per solam compo utionem,aceruus lapidum, & ex caemento lapidibus,, t ignis iuxta aliquam formam coinpostis,sit domus.' Hinc moti quidam, non intelligetes unionis mysterium, sessi sunt unionem duaru na turarum in Cthristo, ese factam per modum quendam confusio his,quae est absq; omni o dine, vel per modum consarcinationis, quae est cum ordine. i Sed hoc esse nequit, primo quidem, quoniam compositio ordo & figura,non est se ma substantialis, sed accide talis. Et ita sequeretur hoc absurdum, quod unio verbi cumnarura humana non esset per se, sed per a
Ideo circa mysterium unionis duarum naturarum in Christo cum pede plumbeo incedendum est. Ne cofundamus naturas, quem admodum Euthyces & Dioscorus, asserentes ex duabus naturis unam tantum constitutam esse naturam, ita ut fassi sint, Christu ex duabus naturis, esse ante unionem distinctis, post Vnionem Vero naturarum distinctione cesse
Alij tamen. ut Nestorius&Theodor' Mose uestenus personas separauerunt, fassi sunt emi aliam esse verbi personam, & aliam homini , quas asserebant sibi unitate csniunctas esse Primo
208쪽
Primo per inhabitationem, in quantum Deil verbuna habitauit in homine illo assumpto quemadmodum in templo. 'i secundo per effectus unitatem : in quantuscilicet illius hominis voluntas, Dei volunt ii consormis est. Tertio secundum operationem, dicebanteni in hominem illum, tantum esse verbi Dei
Quarto secundum honoris dignitatem in quantum omnis honor qui filio Dei exhib Ir, exhibetur filio hominis propter coniunctionem cum filio Dei. Quinto secundum nominum comunicatio-Sed omnes isti modi unionem solum secundum accidens ponunt in Christi persona ratione verbi humanam naturam assumentis'
non fecundum substantiam,&ideo verita
ubist fugere,in illas per terminorum
in m es e Christi personam, sed
unitatem pers nae. seruare intendentespersonae unit tem, posiverunt animam Christi no esse
209쪽
corpori unitam, verum haec duo ad inuicem fuisse separata: per accidens tamen verbo Dei
Verum utraque haec positio incidit in haeresin Nestorii, nam qui asserunt duas hypostasses seu duo stipposita in Christo, idem et aesi faterentur duas personas.Ideo Damascenus pijssime sentit: In Domino Iesu Christo
duas naturas cognoscimus, unam autem hypostasin. Qui ergo concesserunt in Christo una petasOnam,& posuerunt, aliam esse verbi hypostasin & aliam hominis, ignorauerunt habitu dinem hypostasis ad personam. Quae res ut facilior appareat, dicam clarius, principium ducens desanitione peisonae. Ipsius autem personae dantur tres definitio nes, prior est, persona est rationalis naturq indiuidua substantia, & talis definitio sumitur penes ipsam rei naturam. Αlia definitio accipitur penes vocis ethymologia, dicitur enim persona. quasi per se una,&ita persona est subsistens per se solam iuxta quendam singularem modum. Postrema definitio est, persona est hyposta sis distincta proprietate ad dignitatem perti nente. Ex quo quum persona no addat supra hypostasin, nisi determinatam natura, scili cet rationalem,ut ex priori definitione lique. idem est attribuere propriam hypostasin naturae humanae ac si attribueremus propriam
210쪽
SACRAM. EVCHAR.pe Onam. Ideo synodus quinta apud Con nantinopolim inquit. Si quis conetur intro ducere duas subsistentias, seu duas personas, anathema sit: nec enim abiectionem per nae vel subsistentiae suscipit sancta trinita'incarnato uno de sancta Trinitate Dei verbo. .i est, quod res
iubis stens, quod proprium hypostasis est. Si autem 'tisti volui, unio facta sit inpe Una & non in hypostasi, consequio quodam sequetur, non esse factam unionem nisi secundum quandam dignitatem in Christo: Quod an synodo Ephesina damnatum fuit a Cyril IO.Sicenim ait. Si quis in uno Christo diuidit
subsistentias post adunationem, sola copulas eas coniunctione, quae secundum dignitatem quanda, vel authoritatem est, vel secundum potentiam,& non magis concursu secundum adunationem naturalem anathema sit. Amplius hypostasis est, cui attribuuntur operationes & proprietates naturae, & ea etiam quae ad naturae rationem in concreto attinerVt exemplo patet, fatemur enim, quia hic ho mo ratiocinatur, & es risibilis, &est animal rationis particeps. Et hac ratione, hic homo suppositum, supponitur enim his