장음표시 사용
221쪽
natura, ipsa verMaumanitas non est aliud terse.quTm natura, quae dicam apertius v tarquei otis scholae, personatur, & sustentatur in verbo Dei, in quo habet proprium esse. ideo in persona Christi non est nisi unum quod fit cx duabus naturis in confuse 'notis in illa persbna: Fatemur enim, quod hic ho mo demonstratus scilicet Cliristus,constituatur ex tribus substantiis & duabus naturis, ut' orthodoxe dixit Ioannes Cassianus aduernis dogmata Nesto iij impia, quum inquit: Do Librosi ininus nos εr Iesus Christus hom0 nascens Dcus, utriusq; in separentis habuit proprie talem,dum&in eo quod Deus, Dei patris habuit veritatem. In eo autem quod homo, humanae matri reddidit similitudinem. Vnum itaq; est esse in Christo secundum operatione ipsius esse ad hypostatin, cuius es esse, quam
uis hoc esse sit duarum naturarum quae manet
distinctae,eoqu5d hoc est istius,&est hoc esse
alteriuS. Obiectio Quum autem hqretici tergiversantur,& in
N*st0Πj- quiunt, silius Dei est suum esse, hic homo non est suum esse, aliud itaque est esse hominis inquantum homo, & aliud est esse filij Dei ορ
Conlata. Ita hanc diluimux instantiam. In Christoxio adust tantum est unicum esse, sed aliud est esse huiu seriorum. -& aliud est esse huius secundum hanc, aut illam naturam, & aliud est esse bu- ius. vel illius Daturae. -
222쪽
. lalle autem huius simpliciter est esepe OMae, ut pers a est,&hoc tantum unum ei
QRi Π, 'nemus unionem illam facta
in esse, operaepretium est ut in aliquo esse sit facta, sed non est facta. nisi in esse personae, ergo esse hilla unione est. VEsi autem secundum naturam hanc velam,euesie acceptu in coinparatione adna turam facientem esse in persona,& parte illa generatur esse in Christo. Consistit enim in elle naturae humanitatis, & in esse naturae dei Upium unicum esse personae. Hoc enim naturali ratione manifesta de utrari potest, quia unius rei tantum est unuti, i, ἡό 'μβ gemina quantum ad
naturas, tamen quantum ad personam, est nica res, ideo solum unum esse habet.
b A . I '' 'hd tui super rem, quod est nisi existentium Lib γ
iuppositorum. Sed quoniam ex nota metapli
Sihu lassantia an a Christi natura sibi ipsi derelicta esset
x quod ii bebat, & acquirit nouu esse quod
223쪽
prius non habuit, illud est verὸ corruptum,&generatum. Si autem humana natura sibi ipsi relinqueretnr, amitteret simpliciter totu esse quod habuit, ii in Christo est solum unu es se,& hoc increatum, acquiretq; totaliter nouuesse, & ita vere corrumperetur, quod falsissi
Dilutio His pluribus modis fit satis, & primo di νδ ψ' stinguimus illa quae sint in Christo, & qu Ldam partes vere & realiter fatemur separatas fuisse in ipso. Quasdam vero partes ita dicimus inseparabiles ut nondum re, Verum nec cogitatione ipsa ulla ratione seiungi valeant, Partes antem quae vere & realiter in Christo separatae fuerunt in ipsius mortessentani ma & corpus, quae tunc vere realiterq; seiun-Mat. 16. ctae fuerunt: quando clamans voce mag0 Mar. q. emisit spiritum. Hinc quu venissent ad Iesum, Luς ut viderunt eum iam mortuum no fregeru0x ψδη Τμ' crura, sed unus militum lancea latus sti. perforauit.' i 'Partes vero quae inseparabilessent, sunt di uinitas&humanitas, quia quod semel assum pii nunquam dimisit. Peccat itaq; ratio qui fundatur super illud quod impossibile est.' Amplius dico, si humana natura sibilan Mar. q. tum esset derelictaIut seit in morte, quum ci mauit, Eloi Eloi Sabachthani: quorum Ver-Psel λι- borum haec notio est: mi Deus: mi Deus cur --- me dereliquissi' non propter hoc separata ali
quando filii , diuinitate humanitas, ut ratio
224쪽
EVC R. III praeuipponit. Sed sensus illius sententiae multati plex est. CVrme desieruisti'expersona natu- , humanae dicit, ac si diceret: cur me homine celeruistio Deus, ut precerte Deum crucias NXum pro me. Nos enim homines fuimus patre deserti, ille vero nunquam: Non sum so . , iV inquit: sed piter mecum est. ις a a Pi oponit itaque suam quaerimoniam Chri1tus secundum eam infirmitatem, secundum quam etiam sibi auserri rogabat calicem, ad Mat. 1a
ςδ'dem Vim pertinet partem, scilicet ad senta lualem affectum & illa petitio. & ista quae
rimonia. Et indicat utraque humana: ca nis infirmae fragilit tem, quam se habere ve- ram ae passibilem, passioneq; etiam exhorr centem Christus Dominus & hac quaerimonia: illa petition. significare volebat. Illud quare me dereliquisti' nonnulla co- - Agn sciturasterre quaestionem. quod ille sapia 'si Mentiae magister consubsfantiali patrisq; enariarator, a ' sit vicina carnis suae morte turbatus: ut quasi nescius interroget patrem, cur in hac extrema hora ita fuerit derelictus ab eo. quare inquit: ita me deseruisti
manitatem, & immortalis mortuus dest: M
225쪽
qui nunquam moritur, resurreXit. Hoc etiam & Cyrillus optime aduertit, cum inquit, gratia veri Dei pro omnibus gustauit mortem, tradens ei proprium corpus, quamuis naturaliter ipsa sit vita,& resurrectio
Hoc etia & eleganter expressit Ambr'iius, cum dicit: idem moriebatur,& non moriebatur: sepeliebatur& non patiebatur: sepelieba tur & non sepeliebatur: resurrexit & non rΡsurrexit. Ita & hominem dicimus hodie pati, mori, sepeliri: cum tamen anima eius nullo fine claudatur. . Quapropter derelictu se sub interrogatione testatur: quia re vera manibus impiorum tradi non poterat, nisi maiestatis eius potentia talia fieri sustulisset, ut palam in euangelio patet. Non haberes in me ullam potestatem: nisi id tibi superne datum foret. Vel etiam, pro hebraeis hoc dicit, erat enim Christus secundum carne Iudaeus, cur me de seruisti,id est cur deseruisti populum Hebrarucum, filium tuum cruci affigere: Quemadmodum dicere consuevimus, DEVs tulit me, hoc est humanam natu iam, ita & in hoc loco. Deseruisti me, meam naturam & meum populum.
Dico etiam & aliud, si illud impossibilo
concedatur iure precario. Quod talis diminsio esset quaedam corruptio, corrumperetur enim humanitas non in se, sed secundum esto
226쪽
SACRAM EVCITAReoniunctum verbo, & perderet duo,persena litatem diuinam sibita & existentiam diuinam sibi, & acquireret propriam perso nam sibi, non solum simpliciter, sed etiam existentiam propriam sibi, & simpliciter de ita odi personaretur & sustentaretur in deitate assumente, ut instablis perbelle de hac re
Quantum autem spectat ad terminos,dici mira, quod corruptio simpliciter naturae compositae qualis est Christi humanimo no atten
humanitas Christi per morte corrupta est. rima vere & realiterseparata a corpore fuit in hoc omnes conueniunt. 'Hinc verὸ ex his quae praetacta sunt. sequi ur, quod Christus verὸ iit unum, Una dumi xalperbona, una res completa. Et animaduertendum est in diuinis referre non pam,dicere naturam & rem naturae. ideo praedicatur de ipso in recto, dicendo Christust illae naturae, & hoc quantum ad naturam auum'am. Nam ex parte diuinae naturae non
uim persona di- .si ς tantia, non tamen Christuo est natura humana. Elideo Christus non di-Quae in obliquo dicuntur, non numerant
227쪽
rem, quemadmodum non sequitur ex parte naturae humanae, quod quamuis est anima &corpus simul iunctaim&anima est aliquid num,& corpus, itaq; homo est plura. I, libro aduersetur illud quod Augusti enelii ri- nus dicit, filius est unicus Dei patris ac virgia dion di- his. Sed aliud propter verbum, aliud propter hominem: intelligendum est hoc modo,Vt scilicet dicatur est aliud, id est alterius naturae, ut verbum,&alterius naturae, ut homo Instantia Quhim autem nonnulli aiunt, Christus est prima, unum unitate increata,& Vnitate creata, qua
rum una non est alia, duo itaq; est. Instantia Amplius cum inquiunt, Christus est aliqdist*RRAE impassibile,&aliquid passibile, quorum Unxi non est aliud,duo itaq; est.
Instanti 'Vlterius quum asseru nit Christus non est *Giδ' stilum' Deus nec tantum homo, non est it Bianti m unus sed duo. Dilutio His &eiusmodi generis similibus una du- omnium, taxat solutione fit satis. Nam praemissae semper sunt verae ratione naturarum diuersarumi existentium in Christo, sed ad concludedam. Veritatem exigitur diuersitas suppositorum, 'quae noreperitur in Christo, quum solum in ipso sit unu suppositum, una persona,&Vn
Iam aperi enda remanet plenior talis unio Libso . x xio. Huius autem unionis ratio maxima de eonta Christo. Quod luculenter Bernardus' decalloe. insinuauit,ait enim, post unionem triumsςrson
228쪽
SACRA IV. EVC R. .ulionarum in una essentia, prima & maxima est Vnio duarum naturarum in Chi isto. Vnum quo Christus est unus per hac unio 'nem, ad nullam naturalium reducitur unita-Non 3 num per se, nec ad unum per riaccidens, & ideo mirum non est, si philoso phos haec unitas latuit, quae non per naturam, sed pergratiam facta est.
Inix tomposse tribus modis atandi, scilicet in coniunctorum proportione& ita maxima est Trinitatis unitas,in qua uni t nitate pater, filius,&spiritus S in una essentia. Lipost hac unitatem UnitasVnitas naturae diuinae cum natura huma Rςςipituina, quae dissolui non potest. Et postea unitas
unctis ex spirituali & corporali natura Rique praecipue secundum distantiam unito
& post hoc unitas tritim substantiarum inhhristo, &minor est h. qu ni in sorma in naturali perstiti: --φst quam natura uniens
personas vel persona unienS naturas.
229쪽
Deinde maior est unio naturaru in Chri sto, in quo Ppter communicatione idioma lasermo- quod couenit homini, attribuitur Deo, & vi no do Πλ' ceversa, ut cogruo sermone insinuauit Ause vix xς Factus est Deus homo,ut homo fieret Deus. ψ νηδ' Tandem minor est unio naturalis formae cum materia. Non enim ex istarum coniunctione quicquid conuenit formae, conuenit materiae & econuerso. Dicam iterum, & apertius. Duplex est unutas,quaedam unius in uno, qua Deus &punctus& unitas Vnum dicuntur, de qua non loquimur modo. Alia est unitas plurium in uno,& inter has unitates' maior est unitas trium personam in
una essentia, atq; post illa unio trium substantiam in una Christi persona propter simpli
cissimum terminum in quo Vniuntur,&pr . pter modum Vnionis inseparabilem. Possumus itaq; loqui de unitate per conue nientiam in natura; & de unitate per conu nientiam in persena, prima unitas in Christo quoda modo est nulla, quoda modo parua, quodam odo summa. Coparando em natura diuina ad humanam, nulla est in Christo naturae unitas,quia ex eis non costituitur una na
tura. Loquendo aut de natura Christi ex pam' te corporis, parua est unitas propter corporis 'multiplicitatem. Loquendo vero de unitate quantu ad animam, magna est propter animN simplicitate: loquedo aut de ea quantu ad n
230쪽
SACRAM. EVC R. 13stura diuina est maxima, quia inseparabilis est. Sic unitas illa in Christo est summa,primo propter illius personae simplicitate, secundo
propter unibilium dignitatem, tertio propter - Vnitorum inseparabilita tem: Quarto propter inflare modum unionis, quia tauquam fuit alia nuic similis,& in ea natura humana est superoia visibilia &inuisibilia, siue sint throni, me dominationes, siue potestates, exaltata &m.gnificata. Ideo Augustinus inquit. Talis In libr. Rmit illa susceptio, & quae hominem faceret
Deum,&Deum hominem. Ne autem talis sententia errorem inducat implicibus,& non versiatis in sacrarum lite- monet Augustinus. tionum
Homo dicatur Deus, no tamen congrue cap.11.
xζα icatur homo dominicus,qui est mediata x-im 4.
xor tui de hominum Christus 1esius, cum sitvxi qeominus, & hoc quide ut dicerem apud
quoidam legi catholicos tractatores, sed ubicunq; hoc dixi, dixisse me nolle. Postea qui P-pe vidi non esse dicendum,quamuis n on nulla posset ratione defendi. Dicam iam planius,de nota ista,homo dota sit appellandus Christus. Augusti-Differentiae aute ratio est,quonia denomi M natio