장음표시 사용
231쪽
natio quaesita natura rei substantialis, poteli importare tam prς dicationem essentialem ratione eius a quo fit denominatio, quam acci dentalem participationem ratione praedica tionis denominatiuae. Dicimus enim humana natura est conditio seu proprietas bona. Simili modo &in proposito dicimus natura diui na,seu persona diuina. Homines insipersan ctos appellamus sanctos diuinos. Quia diui num est denominatiuum a diuinitate sumptu seu a natura diuina. In primo sensu Christus vere est homo diuinus, quia ista nota homo supponit personam diuinam aeternam, quae vere silbstantialiter Deus est,ut omnes orthodoxi tenent,&pijssime Denominatio vero ab accedente facta, nodicit nisi illius accidentis, vel naturae accidentalis participationem. Cum ergo dominicum accidens dicat, in rebus inferioribus accidens est, eisii in Deo secus sic tamen retinet moduaccidentis: Quia est aliquid substantiam seques, ideo seruat sibi in diuinis suum modupraedicandi, ut sit talis enunciationis sensus, Christus est homo dominicus, hoc est parti cipans aliquid de dominio diuino, qui enunciatio falsa est, quia homo in hac en unciatio ne personam diuinam dicit, quae vere &su stantialiter est D eus.
Sed si accipiatur denominatio secundum quod est in diuinis, pro ipsa scilicet natura diuina. & non secundum rationem nominis,
232쪽
SACRAM EI CHAR. us hoc modo Christus potest dici homo domi nicus, quo dicitur & homo diuinus. Hinc A. gustinus ait: Licet non ulla posset ratione d fendi, asseritq; se legisse hoc penes catholicos
tractatores: Ait enim Rabanus: Cognouit ei go Helchana, quis est iste, nisi homo domini cus Christus Iesus. Hoc etiam apud Ioannem super lib. Cassianum inuenimus. Verum Augustinus proprius loquitur negando superius positamen unciationem.
Ista enim vox unio, generale quodda nomen significat, ideo unionis modus seu sp cies unionis Christi vocatur hypostatica. Ex cuius termini notitia vera, maxima pars ei rorum iptorum sectariorum orta est. Cuius uni lis hypostaticae naturam ex duobus manifestandam duximus, primum ab ipso Dei . Verbo: Tandem ex patribus. Seruatorab Isaia 'Emanuel appellatus est, hoc est nobiscum Deus. Quod tamen clarius in noua lege ex- Ioan nplicatum est. Et verbum caro factum est. . . J ripudiet igitur propter nos sanctorum pirituum multitudo. unigenitus homo fa-us est, natus est secundum carnem, innotuit cominicae erga nos benignitatis latitudo &incomparabilis misericordiae magnitudo. Natellamentum vetus clamat, absorpsit mortem validam,&1terum: Abstulit Deus omnem la- rci
chrymam ab omni facie. Abstulit autem quodam modo omnis faciei lachbmam. Decla rauit veterem illam maledi onem inef5M i cacem,
233쪽
cacem, & aduersantissimum mortis destruxit imperium, ut Apostolus nos docet: En ego &pueri, quos mihi tradidit Deus. Iam cum pueri carnem & sanguinem habeant, ipse similiter iisdem praeditus filii, ut per mortem aboleret eum qui mortis habebat imperiu, hoc est dia . bolum, eosque liberaret, qui mortis metu per omnem vitam seruituti obnoxii erant. Tamen fieri cum multis modis intelligatur,reiecta multiplicitate, modum insinuauit; cum inquit: Quid igitur est hoc, similiterparticeps fuit eorum' vel illud nimirum quia se ctus est sicut nos, ex sancta Dei genitrice Maria in carne& sanguine. Nam clim verbu Dei si natura Deus, & verus consubstantialis&coaeternus patri, & suae sublimitatis excelletia
honorificetissimus, & in forma &similitudiune eius qui senuit: Non est rapinam arbitratus stam cum Deo squalitate,sed seipsum eo vi ad nihilu redegit, ut sumpta seruili forma factus sit hominum similis, & figura repertus nhomo, sese adeo deiecit, ut obediens ri rit usque ad mortem, & mortem quidem crucis. Spontὶ itaque usque adeo se humiliavit, qui de sua plenitudine dat omnibus. Dimi sit se propter nos, a nullo coactus, sed ultro
propter nos formam serui accepit. Qui secum dum naturam liber est, inter homines similis factus est nobis qui super omnem creatur
est. Inter eos qui sub morte int, qui viuili tmortuos. Ipse est e nis vivus, qui vitam dedix
234쪽
SACR AM. EUCHAR. mundo, factus nobiscum sub lege, oui super
legem,& imis tor est Deusdiater eos qui iniatium &natiuitatem habent,qui an te omne si culum & tempus, imo seculorum conditor &factor est. omodo igitur fuit,sicut quoque sumus&nos'
. alibi ab Apostolo declaraturr
ed ubi venit plenitudo temporis, misit Deus ilium suum factum sub lege, natum ex mu- diere, 't eos qui sub lege erant,redimeret,quo adoptionem adipisceremur. Modum aute assumptionis Apostolus quo quem isestauit, cum ait: Abrahamo autem
promi a sunt illa, &eius semini, non dicit&ieminibus quasi in multis, sed de uno,&semiani tuo, qui est Christus.
Et quonia in homine natura humana tota corruuta erat Adami peccato, totam etiam an Rom- au iit, It totam eam curaret oportet enim confiteri in Christo duas integras & veras na- 'turas, & res integras & persectas substantias. Qeitatem,animam,& corpus. Nec tame Chri itum diuidimus, sed unam solum personamnis tribus substantijs conflatam, chiuinitate anima carne, seu verbo, anima rationali &cari , Christum unicum confitemur. Qui e nominant, non unum homi ne-Vulgarem, quemadmodum nos sumus minem factum & incarnatum auditoribus significant. Et ideo valdὸ aduertendae sunt loquu-
235쪽
ι88 THES AVRVS loquutiones, que in secra scriptura de Christo
habentur. Nam propriae loquutiones diuinae' naturae sunt aeternitas, omnipotentia, immo
talitas. Propriae humanae sunt nasci, mori, crurcifigi. Tamen verae sunt propositiones in concreto: Christus cst mortuus. Mediatorem autem Regem, Sacerdotemq; esse, non de natura patiente tantu dicuntur hae voces, sed depe iona placante, victrice, exaudiente,& exhi-
bente noui testamenti promissiones. De qui-l bus infra dicemus.
Deo nostra ista Tractatio firmioribus est
munienda praesidiis, & res oscitantius exa minanda Euangelistae testimonio , qui ait a Ioan. i, Quod fuit ab initio, quod audiuimus, quod vidimus oculis nostris, quod &spectauimus, & nostris ipsi manibus tetigimus, de verbo Uitae loquor.De verbi diuinitate disserit, inquit
αεh P Athanasius) ostendetis illud semper in Deo
epistoli. fuisse, ac docens, Patrem lucem esse, ut ver bum ita esse cognoscamus ex p tre, tanquam
fulgorem a luce., Tameti draco apostata, sera verὰ pessima,& Deb rebellis non quieuit, neque unquam 'ab improbitate quam insitam habet, destitit, sed damnabilem inuidentiam & impietatem qua aduersus ecclesiam concepit, sibi ipsi parturi uit, suscitans incontinentes impiorum ac scelestorum linguas aduersiis Diuinitate Christi inenarrabile: Verum deprehensi sunt vani.
236쪽
e et Ut Eemanas utriusque naturae opera
tiones possideat, habeat, atque obtineat.'Di mrnendae itaquessentappellationes quaena
atis hi , 'Rxur diuina ab diptum ut radaequatam esse fingant. Hocinde ori 'retinere riti, a n ςst si ruunt. Diserteitan fieri iri h 80' inpi , Communicati
237쪽
Haec vero apposite considerari nequeum nisi prius verbi speculata aeternitate, tandemq; intelligemus, cur venerit in mundum. Non aliunde verbi aeternitatem probandἱ accepimus, quam ab ipsa Ioannis tractatione, in principio erat verbum,& verbum erat apud Deum,&Deus erat verbum. Et primum quidem inquit Athanasius, perinde atque in e .uangelio,ita in hac epistola de verbi diuinit te disserit. Sed quoniam quidam scurrilis lusor Blandrata,&alij hanc sententiam, ut in alio loco a me dictum est, ad seruatoris praedicationem trahunt. Ita ut Dei filius,aeternum Dei ver bum, coeperit esse Deus in nouisiimis temporibus, in ipso dumtaxat praedicationis ini
Quid igitur ad haec qui nouisiimum nobis filium ita esse praedicant, ut nec Deus quidem esse credatur: Q d inquam dicere possunt
Non erit tibi Deus recens scriptura clamat' Quomodo autem non erit recens, si nouisii mis factus temporib' Deus elusii' Quomodo etia non mentiebatur dicens ad Iudsos. Amen dico vobis antequam Abrahamus fieret ego sum. Si enim in principio erat, quae men po' terit Vn quam ultra illud erat conuolaret Aut quando illud erat, mente ita tenebimus, Uxcogitationes nostras non antecedat' Stupore itaque perculsius clamat Micheas. Et tu Lethlehema Ephrata, quae es praefecturarum Iadeae
238쪽
- . EVCHAR. Iudeae minima. ex te mihi prodibit, qui sitan Israel dominator, cuius erit antiqua ori go ab aeternis temporibus. Quam sententiam aeternam verb i generationem monstrantem ad illam quae in tempore est generatio pon- . tifices&scribae accommodant. Quii minqui unt,ex te mihi prodiet dux qui reget meum. Itiraeliticum populum. Eodemq; etiam stu perculsus clamat Esaias, generationem
profecto a terra generatio nis Unigeniti ratio: omnem enim mentem exis quens, Unemq; rationem humanam stuperans in cffabilis est. Quomodo igitur factum. creatumq; nonnulli asserunt quum mens no 'Itra ratione ac tepore creata omnia facila ci cum lcriba generationeς vero unigeniti nullo Quo comprehendere queat'in principio in-
.is pQssumus in 'nigenito filio eiusteiligere, qui enim ante secula est, eius seb-jurato prim
239쪽
Principium enim temporis quantitate H
gnificatum nunquam in seipso sic esse potest, imo ipsum vere nec intelligi quidem, ut finem .& exitum suum non respiciat: quasi enim ad finem principiu dicimus,& finem rurissis quasi
ad principium referentes nuncupamus. Quonia igitur ante secula filius est, in tempore genitus esse non potes : sed est semper in patre, quasi in fonte, sicut ab ipso diis tum est, D R''' ego ex patre exivi ac veni in mundum Et ut res ista intelligi possit, iam dicam clarius rex rebus humanis ascendere oportet ad diuinorum cognitionem. Et consideraren
cesse est,sapientia i ta hom in e habitum dici,quo
mens nostra in rerum alti sisimarum cognitio ne perficitur,& tales sunt res diuinae. Cum autem secundum sapientiae habitum in intellectu nostro formatur aliqua conceptio de rebus diuinis, ipsa intellectus conceptio, quae interius est in intellectu nostro, sapientiae nomen sortiri solet, iuxta illam l'Libro I. quendi formam, qua actus & species n8miai-4ς nima, bus habitum a quibus procedunt nominatur, ut exemplis appositMagnificamus. Quod emiuste fit, solet interdum iustitia appellari, quod fit prudenter, prudentia, & ex hoc m0'do dicendiq; genere, quod sapienter eScogi' latur sapientia dicitur. In Deo tamen sapietia quidem oportet dici, ex eo quod seipsum cognoscit, verum quo niam no cognoscit per aliquam .eciem, nil
240쪽
SACRAM EVC R. υγpereissentia, imo ipsius intelligere est eius ectientia hinc sayientia Dei,habitus esse non potest, sed estipsia Dei usia, siue essentia. Filius itaq; Dei, est verbum & conceptio Dei intelligentis sieipsium, ideo euagelista cla-
Et quoniam non fuit, nec est, nec erit Deus re deo semper fuit, est & erit verbum intellectu, ut euangelista inquit: quod fuit prin 1. f. ςipio, Hinc clarum est, ouod ipsium Dei ve dum tanquam Lapienter mente diuina conceptum propriὶ concepta seu genita Lapienti inustum Iti 3 ipii V I. r.rcinustum Iudaei tum graecis, Christu Dei potentiam,Deiq; siapientiam. .. iς0tiae Verbum merite con Libr.3. deiti ' . manifestatio sapientiae intelligetis, quemadmodum in nobis omnes habitus peractus manifestantur. . SVm' i qm Seruator dicit: exivi expata re, veni in mundum. r Ioan. 8