장음표시 사용
261쪽
In sermone de naintiuitate. Libro Io. de Trin.
conuersum atq; mutatum,sed carne, ut carna- 'libus congruenter appareret, indutum. Ita sane factum, ut ibi n5 sit solum verbum Dei,&hominis caro, sed etia rationalis hominisanima. Atq; hoc totum & Deus dicatur proprie Ppter Deu, & homo propter homine. Quod si difficile intelligitur, mens fide purgetur, peccatis abst*endo, &bona operando, disti cilia sunt haee. Et alibi ait: Dei filius cum sit
Deus ab aeterno dc verus Deus: pro nobis sa-ctus est homo verus,&plenus: in eo verus, 2 verant habet ille humanam natura: in eo vero plenus, quia & carnem humanam suscepit&animam rationalem. Et subdit: non aliud fuit
illa Dei summi susceptio vel exinanitio, nisi sormae seruilis, hoc est naturae humanae suscΡptio. Utraque igitur est in Christo forma,quia utraque vera & plena in Christo substatia,diuina scilicet & humana. Quiim autem solet dici, iactus est Deus homo, ut Augustinus ait: ut homo fieret Deus. Intelligeda est talis& similes eius generis sen tentis, ut illa talis est illaru duarum naturarumio, ut Deu faceret hominem & homine si ceret Deum,salua tamen manente utriusq; n turae proprietate. Quod Hilarius orthodoxἡ insinuauit, cum inquit: inomodo Dei filius natus ex Maria est, nisi quod verbum caro f
istum est,scilicet quod quum filius Dei in se ma Dei esset, formam serui accepit, Vnum
262쪽
EV CHAR. Mytamen eundemq; non Dei desectione, sed hominis assumptione profitemur, &in forma Linet propter naturam diuina,&in forma serui exsonceptione spiritus sancti, secundum hominem habitum repertum fuisse. Hinc&pijssime ita dicimus, ita c5fitemur, ut recedamus ab haeresi Nestorii. asserentis Vnionem facta esse, nec in natura, nec in per .sona. Nos orthodoxd ut alio diximus, factam mille unionem in aeterna verbi persbna asserimus, sine verbi mutatione, sed cum sola na- urae humanae mutatione,& cum nouo modo euendi ipsius Dei, qui est in omni, rebus per euentiam, praesentiam,&omnipotentiam.In pia tamen natura humana sibi unione hypo h, pat tialem ut scholastici MnUlllapsum, seu unionem, uniendo sibi &
s substantia scilicet deitatem animam &Orpus ex quibus duob' anima scilicet&coi polenumana natura constat,& ex humanitate
est psona,quae dicitur Chrinci ri Eutichetis haeresis
negatis carne suiffetu Qpore, sed natura si tu a dicimus cuDamasc. no primo assum
263쪽
Intel lectum, de postea fuisse homine, ut per peram quidam fassi sunt. Sed dicimus utrunque apposite dici, Christus est unum & unus. Ita ut quemadmodum habens habitum, non mutatur, sed potius habitum habens, sub habitu occultatur,ita in ista unione persona diuina non mutabatur,sed magis natura humana quae quodam modo occultauit personam diuinam, ita ut sit vir, in quo absconditus est Deus. Ita ut persona verbi subsistat in duabus naturis in Una quarum habet primum,&pro prium esse adsequatum. Quantum autem ad propositionis veritate attinet, quum dicitur, factus est Deus homo, ut homo fieret Deus.Dicimus vera esse in concreto non aute in abstracto. Nam multae propositiones in concreto verae sunt, si autem in abstracto accipiantur, falsae sunt, quemadm0
dum ista, Deus genuit Deum, vera propQ tio, ista autem enunciatio, deitas genuit deitatem falsia, similiter & ista, deitas est huma
Et quoniam secundum fidem orthodo Tam fateri tenemur, hominem esse Deum, re Deum esse hominem propter idiomatum co-
municationem, eo quoniam duae naturae VΠi-
tae sunt in unam persis nam, & illa quae in V nosupposito uniuntur, necessario, de se inuicem praedicantur, si modo concreto accipiantur, ideo pro hac veritate insinuanda illa propo- sitio instituto nostro multum fauebit. Qu*-
264쪽
SACRAM. EVCHAR. argeunque viai & eidem sunt eadem, inter se sunt Libr.Leade, in cultis propositionis virtute debet fun- priorum dari virtus syllogismi expositorij. Hiocilla quae praedicantur de uno, & iija etiam praedi cantur de se inuicem. Si ergo unus est Chri tus, qui est Deus & homo, necessario oportet conclusere, Deum esse hominem, & hominem se Deum. Ita ut sensus enunciationis istit, iactum est, ut homo esset Deus &Deus homo. Salua tamen manente utriusque naturae proprietate. Cum autem non nulli aiunt, si una verbi Cauillux natura eli incarnata, hoc sequitur omnib' mo aduersacis, ut confusio generetur atq; permixtio V
lut imminuta stippressaq; sugstantia.
Verum tales stiperfluis sermonibus immota Confutarantur: non enim minuitur ut existimant, ne- xto adue que supprimitur: sufficit autem ad significantiam facti hominis fateri quod incarnatus est: quali taceremus, haberent alicuius calumniae colorem. Sed quoniam necessario subiunctue', quod incarnatus est, ubi nunc imminutionis modus, atque suppressionis superesse iam spoterit Hinc etiam falsa est&erronea illorusen Lentia, qui credunt post resurecoctionem sanam cal noem Christi seruatoris omnium nostrum In deitatis naturam esse conuersiam. fateamur, quae sit conditio cor p glorificati, tamen sine ulla dubitatione ς corpus Christi glorificatum&exa, 'NO s taliam
265쪽
tatum adhuc corpus esse, quamuis sit sine gra uitate, est tame longum, latum, & profundu-
Ita ut adhuc immotas retineat specificas comporis proprietates. Habet enim haec veritas testimonia clara, & ita aperta ut negari nulla ra
, tione valeant. Constituit ipse Christus discrimen inter corpus situm reuiscitatum,&naturam penitus spiritualem,vel phantasticu,dum Lue.vit. inquit: Palpate & videte quoniam spiritus carnes & ossa non habent, sicut me videtis habere. Et in hoc idem numero corpus de quo A-Heb. . postolus inquit. Non enim angelos appri G-i 4 hendit, sed semen Abrahami, ohedit: aebuit enim per omnia assimilari fratribus vimis
In homil. Erat enim idem numero corpus,etsi quan- de trans- tum ad modum dotium aliquid ultra esset in figuratio, Christi corpore resuscitato. Nam in corpONDRq0mi Christiante ipsius morte erant dotes per m du qualitatis transeuntis, na ipsius anima fuit beata ab instanti conceptionis,&-beatitudo .no redundaret ad corpus, erat ex diuina ordi natione, ut in corpore illo passibili, quup ii Voluit,adimpleret mysteriu redemptionis n0strae. Post ipsam vero resiirrectione fuerunt in
ipso seruatoris corpore dotes, permodu qua' litatis 1 manentis. Tamen no fuit corporis in tio aliqua ratione mutata. Circumserebat em massam qmanibus contractari,ac oculis vid
ri poterat, It ipse ide ait: Palpate quia ego ipsς Ioan.ulti sum, ipsis ii cicatrices ostendit; utque in laxu
266쪽
manum conferrent hortatus est. Et ri hincprincipium constituamus dici mus sectus estigitur homo, non assumptit liciis minem, ut Nestorio placet. Et ut crederetur
citur, & ex itineris labore lascessere, perferre etiam somn perturbationem atq; tristitiam que vis alisiaceret videntibus eu: quia clim homo sit, etia Deus verus perman t ei Satur divina miracula, in Fans mare, sius itas mortuoti& caetera miracula perficiens. Sustinuit intcrucem carne sitano natura deitatis excipiens, Ut primogenitus ex mortuis fieret &
in iis infirmitates humanasmo enim corpus illud inediae, laboris,lasis itudinis,vel similis alia cuius rei adserimus, sed ia incorruptibile co sitemur, nec hoς soli sied& vivificum: vita n m corpus est. i. unigeniti filu Dei glorifica inestclaritateDeo dignis sima, & intelligitur quemadmodu & hominis humanu a deceti
ea nunciam non cernimus, Dei enim ut dixi propriu corpus existens, omnia humana tran-- scen-
267쪽
scendit. Tamen conuersionem in deitatis naturam corpus E terra substinere no potuit: hoc enim impossibile est: alioqui detrati dero mustanquam factae, & velut adsumenti ali quid in ste, quod ei iuxta naturam proprium
Demu hinc aequalis probatur ineptiq dictu, corpus Christi conuersum esse in deitatis na-' turam:&illud, quod verbu sit in carnis lub stantiam commutatum: quod ut vanilsimum aboletur,quum Deus ubique sit & corpus mi nime ut euangelica testatur historia,surrexit non est hic. Hoc etiam impossibile demonstratur: Mincouertibile & incommutabile comproba tur. Nam in mysterio unionis sunt quaedam voces Deo dignissimae: Iam vero aliae humanitati congruentes: aliae autem medium quendam ordinem retinentes, declarantq; iprum Ιο n IA, Deum & hominem. Cum enim dicit Philippo. Tantiimne tempus vobiscum sum,&rume non nostir Philippe qui videt me, vidit Npatrem meum. Non credis quia ego in patre, di pater in me est. Et alibi: Ego& pater unum Ioan io. sumus:Deo dignissimas adseueramus has VO-ces. Cum autem Iudaeorum detestatur perii-Ι0δ0 3- diam dicens i Si fili j Abrahami nati eslatis, Abrahamo digna faceretis. At nuc cupi mς perimere hominem, qui verum vobis effatus sum, quod ex Deo audiui. Haec dixit secundu
268쪽
EVC R. ratriduertimus veruntamen, unius Christitam dignas Deo voces, quὶm etiam humani,
ellet,& homo factus est, non id quod erata buciens, sed potius siubstantiam carnis dosian S ''t dignanter assumens. Ideo dis crimen vocum retinendu est consendes enim voces & prop rietates, necesse e Cesi eassii mamus
re is '' -' Christo inscelicta Rade -- f ibus, meis quod
an carnem attinet cognatis: Qui fiunt Isiraesiti sunfri, promisitones: quoruunt patres & ex quibus est Christus, quoad
audandus in sempiternum etiam.
bi in voces non diuidimus, habent enim simul
269쪽
manitati conueniat. Aliud est itaque naturas diuidere, & hoc post unionem, &iuxta solam honoris aequa litatem dicere hominem Deo coniunctum esse: & aliud est iterum vocum differentiam
Ideo quum A postolus Petrus inquiti. Christum carnim passum .Et alibi scriptura inqvit aspicient in me quem transfixerunt, seu conis xerunt,& alibi qui factus est ei ex semine D uidis secundum carnem. Quas enunciationes omnes orthodoxi patres dixerunt veras este iuxta idiomatum communicationem. Ideo Theodoretus optimus haereticoruin hac ma teria Antagonista dicit. Oportet scire quod
unio factinomina communia. Nomum con fusio non facit confusionem naturarum. Sea bene ut Naziangenus clamatiConiunctio 1 cit errare haereticos .
Non tamen ut Cyrillus apposite inquit quod dividant in duos filios unum Dominu Iesum Christum, dum dicunt oportere voces adaptari diuinitati quidem eius Deo dignit-simas, humanitati quid quas humanitas pro
Fuit enim Apollinaris etiam hic error a uersus quem subdit Cyrillus. Arbitrati lunt impij quod exanime sanctum Christi corpus affirmem,aut quod temperatio & cofusio, Vςι permixtio, immutatiocii facta sit Dei verbi m
270쪽
ile est: atque immutabileDei verbum Sed nec vocum differentias prorsus ademt praeserrim a L e L ideo veteres
potuit V ies 'αμ - in nulla alia
ficansi, - uiuinis nomina flani sice coris p ψpUςx xes nunqua ph ce confunduntur: Sed aduersius dogma Ne