장음표시 사용
321쪽
Christi praedestinatio concluditur. Rationi enim congruit, ut excellentior gratia termisi simpliciter rationε habes magis terminet pde stinatione simpliciter, si minor illa terminat. Et quoniam gratia beatitudinis,patriae in ' cludit in se ratione gratiae,&rationem gratiat per se primo fiammi & vltimi termini. Quem admodum species in se claudit rationemneris tam gratia aeternae vitae quam gratiὸ Vnionis conuenit in rat io ne per se primo te mini summi & yltimi, quantum est ex pro priis generationibus. Quod ideo apposui. nὸ si beatitudo alicuius non propria generatios fieret, sed consequutiue haberetur, & ita non haberet per se primo rationem termini' doconsequentis ad terminum. Ideo animaduertendum est ex commotvsu sermonis praedestinatio respicit atroldiscelicitatem aeternam ut terminum. Est Vnim praedestinatio ratio ordinis electorum layse
Duabsolute: dicentes eam esse praedestinatissς
ad hoc scilicet esse filium Dei.
Tamen hoc no videtur bene dictum dicimus Christum esse praedestinatum ratist ne naturae: ita ut Christi persona praedes ienata dicatur ratione nature assumptae in Uni' et ς nem
Hinc moti quidam dixerunt, qudd praestinatio absolute est respectu beatitudini , hi distinguunt Christi predestinationem, ἐβδDraedestinatus est filius Dei a praedestinati0
322쪽
SACRAM EI CHAR. a snsm hypostaticam, & appellatur praedestin ta ad Dei filiationem naturalem, ut nostra a doptionis siliatio naturali Christi filiatione distinguatur. Est itaque duobus modis considerandas tei na Christi persona, uno modo secundum se absolute,& ita falsum est ipsam praedestinatam esse, ad Dei filiationem, clim sit ipsa fi-ilatio per essentiam. vel ut est induta humana natura, & ita praedestinata est ad Dei filiatio nem : Per unionis enim gratia assecuta est Dei
dicunt asserentes, praedestina- seottiatione Christi esse in ordine ad beatitudinem: ibidem ita ut unionis gratia fuerit medium in C H st i To ad gratiam summae beatitudinis animae
Sed rectius est si dicamus, gratiam unioniselle quid excellentius gratia summae beatitudinis creatae. Quanto maius est esse Deum. quam frui Deo. Et gratiam semimae beatitudinis consequi ad gratiam unionis, non ut G n. ii qd medium: sed ut proprietas adlubstantiam, ut calor ad ignem ideo fatemur pridestinationem absolute, comuniter qui-Mem respicere vitae aeternae gratiam, ut termi num : singulariter autem in Christo unionis gratiam respicere. Non me latet etiam, unde hsc nostra dequ-Ait oratio de Christi praedestinatione ratione naturae humanae diuersas pati angustias. S a Nam i
323쪽
Nam Ambrosius sententiam illam Apostoli vertit ad manifestationem Christi: ideo qui- Theodo Moderni ita legunt literam illam.De serus Beza. lio suo, facto ex semine Dauidis secundum
carnem. Declarato filio Dei potenter secundum spi ritum sanctum.Seu ut quidam alii dicunt. Definito Dei filio cum potentia,& hinc . duxit principium lis inter Originem, Chry- sancto P sostomum, & Augustinum. Nam Origenes phesdiusti- negat Christum sitisse praedestinatu, ea dum-
natione taxat ratione motus, quia nota illa praciant
cap ah cestionem significat temporis: Et ideo praedestinatur, inquit nemo, nisi qui aliquando non fuit, Christus autem, ut qui semper Deus suit, destinatus quidem est, at non praedestinatus Chrysostomus vero non significationem ut Origenes) destinatus amplectitur, sed definitus & declaratus, asserit enim quod situ Dei qui in mortali carne apparuit, filius D uidis, patefecit & declarauit se esse Deum ex illa virtute spiritus sancti, qua ex mortuis r D p surrexit: Iuxta illud cum exaltaueritis filium hominis a terra,tuc cognostetis, quia ego ipsiς sum. Et hic sensus a textu graeco Apostoli poest alienus.
Sed tamen si fissi fuerimus, quod referri potest etiam praedestinatio. Christi ad stium
Dei in virtute actuali: ita ut filius Dei ex sem' ne Dauidis secundum carnem, praedestin tui sit filius Dei in virtute actualis operationis sanctificatiuae & reparativae mundi' ita quod i
324쪽
S CRAM EI CHAR. argium coniunctum, filius dumtaxat Dei in vi tute actuali est praedestinationis terminus.. aevi clarius, & apertius intelligantur. Yti debemus propositionibus haereticorum pro veritatis cognitione, & ex differentia illarum ad fidei veritatem videbimus veritate, necessitatem, & proprietatem sensus, quo di
cimus natura humana est praedestinata. . Verbum indutum esset carnem per inhabitationem aut affectione, ut fingunt hae glisit,aut quouis alio modo non personaliter. auum esset quod verbum secundum carnem praeaelii natu esset; visit filius Dei per unionis graisam, quoniam non esset personaliter uni tus ibi Dei filius. Sed quia verbum secudum carnem est personaliter unitum sibiipsi. ideori suo Dei, qui ex seminea auidis est secundum carnem, quod praed itinatus est filius Dei, insinuat enim ista enunciatio ab aetern o prsordinatum fuisse, ut filius ei uniret sibi in tempore carnem, & ita sa-ς ercoti; effectus ad psum peruenit, & nobis per gratia adoptionis, & ip per unionis aratiam, ut insequentibus dicemus. quae in praecedenti Theta uniuersamb Alra ς0gnitionem a Christi sacris
MD- quoniam supra dici: A'ς 'I'uxstallius enunciationis. Quumus Christum praedestinatum esse, dum
325쪽
ad limites naturae creatae enunciatione trans-Τ' ferimus. Nam etsi perssena illa ab aeterno sue rit filius Dei: hoc tamen non fuit semper, ita ut subsistens fuerit in natura humana Augu- In libro stino auctore. Praedestinatus est Iesiis, utqRide prRdst erat secundum carnem filius Dauidii, sanctoisi. esset in Virtute filius Dei. iPrima ra--Nec aduersariorum obiectiones alicuiustio, sunt roboris, nam cum dicunt. Praedestinatio primo est ad ea quae excedui praedestinati vita tutem , nihil tamen est quod verbi virtutem excedat, non igitur vera apparet enunciatis. Diluxio Dicimus:& si unio personalis ad filiu Dei, pyiψxi excedat verbi virtutem absolute, tamς' - Ri , Virtutem secundum carnem excedit, si , cundum quam est praedestinatus. secunda Sed adhuc instanti Praedestinatio est adiuinstanti . lud quod est posterius natura saltem prxd stinato,quia est ad aliquam gratiam res prα 'stinata, & gratia supponit naturam. Sed clam est filium Dei per gratiam unionis no esse sa tura posterius, aut intellectu, verbo in carosto, ςnunciatio itaque impropria est, dum dicimus Christus praedestinatus est filius Dei Dilutio Huic occurrimus dicendo, prioritatem p lxerius tui s esse in uno istoru modo rum,aut secuὴ μηδxioni ' rem aut secundu intellectu, & quamuis no si prius natura verbum incarnatum, si verb*φincarnatum esse filium Dei per gratia uniosii r meo prius natura est verbum incarnatum
326쪽
quam incarnationis modus.Talis autem prioritas aperitur ex conuenietia & differentia inter naereticos& veritatem. Nam Verbum incarnatum ab omnibus intelligitur, ut res asiqua communis apprehensa, tamen disterentia est inter modos speciales unionis. Nam Haeretici fatentur verbum inhabitasse homi nem, quemadmodum templum, vel habitu, vel quouis alio modo extraneo. Orthodoxi autem fatentur verbum inca natum esse per unionem hypostaticam. Quo circa etsi secundum rem nullus sit ibi ordo: est tamen ibi ordo secundum intellectum ap-- pr ζ ndentem, qui natus est no tantum unita Auermesiuidere, verum unum atq; idem abstraherea in lib. do seipso. Ideo inter verbum, &habens carne&ςyp m, ut habens carnem personaliter unita in esse actualis existetire,est ordo natura que dmodum inter commune & proprium. E propterea praedestinatio quae est men tisarius,& tendit ad rem sub determinata ap- pisthensione, eo quoniam terminatur ad ve Dum cum carne, & determinat unionempe ionalem explodendo reliquos unionis modo quibus verbu cum carne praeordinari potuisset. Hinc filius Dei naturalis ex Dauidis emine factus filius homini predestinatus dicitur,&est filius Dei. . Christus enim,dicam clarius, duaru nat ram suppositum significat,& ratione hum nae natui ae tantum utranqu e suscipit praedica-S tio
327쪽
IIo THESAURVstionem,& quod praedestinatus est & quod est
factus filius Dei: utrunque enim ipsi conu nit per unionis gratiam. Tamen magis prima conceditur: quia abstraetio Christi secundum naturam humanam a seipso secundum unionem personalem magis intelligitur suppost re ipsiim praedestinationi, quae est metis actu quam factioni reali: Quum ibi satis sit ordo, naturae secundum intellectum, qui minus suseficit factioni. Hinc ista enunciatio est impropria, Chri stus factus est filius Dei, mu ito plus quam illa, homo est sectus Deus: & ratio ea est, qui homo potest habere simplicem suppositionem, Ut dicam infra, & Christus pro persos
supponit,&ideo tales enunciationes non sunt dilatandae sed pie exponendae, ne in errorem incidamus confundendo naturas. Et quas si ad sensum attinet, reducendae sitnt ad sensum simplicis suppositionis pro humana naturam concreto. Et ideo solum ratione humanae na turae praedestinatio competit Christo auctorς sitici, ἴ Augustino.Praedestinatio est ista humanina' praede s tam excelsa subuectio, ut quo at
natione. tolleretur altius, non haberet,&ideo no conquenit Psonae Christi, ut incipiat esse filius Dolabsolute,tamen conuenit ei, ut intelligitur, apprehenditur in natura humana existens, yx secundum hoc esse incipiat.
Iam ad aliud traseamus & videamus ipsum
ipsius sacrificij Christi locum. Potuit itaquς
328쪽
ut hinc initium saciamus, Iesus Christus verus sacerdos, verumq; sacrificium expians huma- ni generis delicta, verus Dei filius, ea quam patre potestate accepit, qui omnia dedit ei in manus quaecunque vellet: Locum Solymam inquam, ad nouum sui corporis& sanguinis sacrifici j faciendum & instituendum eligerer Iam enim aderat tempus, quando veri adora tores neque in monte hoc, neque Solymae sed ubique adorare deberent patrem in spiritu& veritate. Iamq; umbrae recedebant, ipsaq- veritas clar apparere & insinuari incipiebat. Figurataq; omnia timui & figurae ipsae adimplendae erat ab eo, qui ne ira suersum quidem rota praeteriit, quin cuncta non adimpleret. Legalibus itaque caerimoniis finem im positurus,eo consilio & sapientia,cui nec finis eli nec numerus: madauit discipulis atq; prae cepit. Simulac in urbem intraueritis incidetis Liso in hominem aquae fictile ferentem: eum si quimini in domum qua ingreditur & ibi pa- Solymam itaque non alium designat aut eligit locum ad sui corporis & sanguinis sa crificium, sacrificium inquam gloriae, sacrificium salutj, & vitae faciendum, & instit Veteris enim l gis obseruatio, patris regnuprotendendum, lex & verbum noui sacri ii maiestas.& excellentia tanti sacrificii ita hune iocum,& hanc ciuitatem exigebant, ut alibis i feri
329쪽
fieri prope modum non videretur. Etenim iahoc nostro sacrificio non agnus ille Israeliti populi immolatur,sed hic anniculus agnus noex nostris oui u gregibus, addito pane azym'
lactucisq; aggrestibus sumitur, sed agnus illo Dei unigenio aeternusque filius coelo delapsui,
fidelibus maxima cordis voluptate com ditur: idq; ad recolenda memoriam, non cer tetrasitus exterminatoris angeli per mediuta
Aegypti, aut Israelitici populi per mare rubrum ad terram Chanaam: sed eiusdeni Boi filii e coelis in terram deston siis, rursusq; eteseris ad coelum ascesiis, persitam ipsus mortem turpissimam,atq; resurrectionem gloriosam; cuius merito fideles a peccato ad iustitiam, morte ad vitam: a potestate diaboli. ad coel
ste regnum translati sunt. Hinc cum magnum illud ex toto terr rum orbe celeberrimum Dei templum, o Riiceret cuique extra hanc urbem& locum, Victimas, hostias &holocausta libare, Solymη
enim est locus ubi adorare oportet ex praec pio Iudaeorum.
Et quonia iam vetera illa libamenta & holocausta retro abieriit, & noua iam facta suptomnia, nec priora illa iam amplius in usu liqdςbebant,sed ista noua in cor hominis figi d bςbant. Magister & Dominus noster Chrisissiqui missus a patre in mundum fuerat, ut sero imb lege, ac ita sub lege fieret, ut ne legi api
Lςm pr teriret, ac praetermitteret, ita vi βψμ
330쪽
ER CHAR. ara esset inuentus similis ei qui coseruaret legem excelsi. Ne mapso ipsius mortis articul omitteretur quicquam,aut ullum calumnie Ioiacum relinquerelicumque magnus ille solem nis & celeberrimus aduenisset aZimorum dies
quo die celebrari,& occidi pascha deberet So lymam ad celebrandum pascha, cum di clavi veri sacrificii iugis fidelibus memoria exhiberetur. . Nonne Melchisedechi Isaaci, Iacobi, omia viri pia sua sacrificia ea fide offeta
veterum fiacramentorum, & musterioru illud omnium primum esset, & maximu neu alibi
initituendum esset, alius omnico nec sanctior haberetur alius, nec celebrio