장음표시 사용
61쪽
IO SCROL 33. uimento surrexit o Ioannes: quoad peccatorum Oinnium remissione potatus est: neq; vi Io huius rei scrupulo velim mouearis . Nam Vnus ex fratribus,qui illic aderant: mihi pro erum quenda terribilem se vidisse asse luerauit, conscriptam charta m.& calamum tenentem: & m frater ille humi prostratus pec catum confitens pronuntiaret: hoc ille calamo delebat. & merito sane . Dixi enimaquit, pronuntiabo aduersum me iniquitatem mea domino: & tu remisisti impietate cordis mei. Secundo sine': quoniam habeo nonnullos. qui peccata quaedam necdu confessi sunt.quocirca iam & illos ad confessionem hoc exen plo prouoco: qua sine nullus remissione po tietur.Et alia igitur plurima admirada,& me
morabilia in illo dignissimo, semper i me morando grege.& pastore perspexi: ex qui
bus plurima vobis reserare animus emPermasi enim apud illos tempus non modicum, it lorum assidue Nnuersationem ac uiuendi genus explorans Hiunmam admiratione stu γIens,quomodo terrestres illi coelestes ange/os imitarentur . Charitatis quidem omnes sibi inuicem insolubili Vinculo constringebantur.α quod est omnino mirabilius)cum tan/ta charitate iungerentur: nulla apud illos inepra confidentia,nullus ociosus sermo depre nendi poterat. Obseruabant vero id cautis D
62쪽
C L Ime: ut in nullo fratris vulnerarent conscien tiam . Quod siquis inter eos quenquam odis, se inueniretur: hunc pastor ut damnaticium ad separatum huiusmodi reis monasteriu,Veγluti in exilium mittebat. Maledixerat aliqua/do unus ex illis proximo suo: que protinus pater sanctus inde eliminari iussit: aequum noesse asserens in monasterio Visibilem,ato in
uisibilem diabolum perpeti . Vidi ego apud
sanctos illos res maxime sane Utiles atq; admiratione dignissimas. Fratrum coetum in unum collectuna, CHRIST charita
te deuinctum in utram vita,activa scilicet.&contemplativa mirabilem . Adeo enim seipsos singuli diuinis rebus exercebant: Ut is re nihil opus haberent ae patre admoneti . sed se inuicem ultro ad diuinam euigilations ex citarent . Erant enim statutae illis & meditati& solidatae sanctae qusdam,& diuinae exerci
tationes. Nam siquando contingeret,Vt eo rum aliquis absente abbate quicquam male dici,aut alias noxii,vel ociosi sermonis loqui coepisset: occulto nutu latenter eum frater a lius grauitatis admonens,illum i coepto ser mone retrahebat. Quod si ille fortassis minus animaduerteret: iam qui admonuerat,prostrato ante illum toto corpore abibat . Siquid vero necessarium loquendum erat: omnis it ' lorum collocutio iugis erat mortis admoni
63쪽
I SCHOL 3 tio sterni iudicii consideratio . Non p teribo siiletio coqui monasterii illius admirabilem sangularem, virtute. Cum enim illum animaduerterem in tam frequeti, perpetuo lministerio iugiter secum habitare, gratiamέposi idere lacrimarum: oraui supplex, ut mihi quona modo meruisset istiusmodi gratia,re uelare dignaretur. Qui tandem fatigatus procibus meis,ita respondit. Nunquam me hominibus seruire arbitratus sum:sed Deo: & indignum me ipsum quiete:omni iudicans, ex huius ignis contemplatione sempiterni incendii iugi memoria copungor.' Aliud item singulare virtutis illorum genus referre placet. Nam ne ad mensam quidem sedentes a spiri tali opere cessabant C rerum signo quodam, nutu.incognito occulis in animo orationis semetipsos beati illi viri admonebaniamque vero ad mensam solum residentes hoc eos facere animaduerteres: verum S cu sibi obuia rent:aut cum simul conuenirent:id faciebant. Porro siquis ipsorum in aliquo unquam de liquisset: videres fratres alios Votis omnibus ab illo flagitare,ut sibi curam reddendae patri rationis relinquereuati ab eo debitam incre pationis vehementiam perpeti sineret. Quod tamen discipulorum opus maximus ille vircum explorasset: leuiore lain increpationis Renere. Vtebatur: sciens eum,qui corripiebatur. . e a insontem
64쪽
C L Iinsontexsse: neq; tam quis yprie dei 'tiisset
inarebatimando vero apud illos locu inue Diret aut ociosi sermonis aut scurrilitatis me moria e Siquis autem ex illorum numero ad uersus intrem contendere unquam coepisset: praeteriens alter aduoluebatur illorum geni
hus: sic'; iracudiae motum mitigabat.Quod' si seruare illos iniuriae memoriam sensisset: reprotinus ad eum deferebat: qui post abbatemr secundus in monasterii regimine peraneos it ante occasum solis in gratiam reuocare nite , batur. Sin vero illi obdurati amplius exaspe/trarentur: aut cibum sumere Vsq; ad reconciliationem non permittebantur: aut certe moγnasterio expellebantur . Laudabilis sane momorabilis4 diligentiar ex qua fructus uber rimus gignebatur: atq; noscebatur. Pluri mi apud sanctos illos viros dephesi sunt actu, ac speculatioe,discretione'; & humilitate mirabiles. Videres in eis terribile quoddam,an gelicunt spectaculum: senes canicie veren dos auguitiore facie infantum in morem ad
obediendu semper paratos huc illuc cs discoerrere: gloriam magnam sibi in humilitate coparare. Vidi illic viros, quinquaginta fere
annos in obedientiae certamine egisset a qui bus cum addiscere orarem qua ex labore isto consolationem,quem prosectum inuenissenti
ii quide in abyssum humilitatis iam se per
65쪽
Io s HOL uenisse dicebatur: per quam bellu omne semper excluderent, ac superarent: alii sensum o mnem laboris de doloris ita maledictis& contumeliis se perfecte exuisse dicebat. Vidi alios
ex illis aeterne memorandis viris,angelico a
spectu, Ueneranda canicie, ad yfundissima in nocentiamsimplicitatemn lapientiae plenis simam summa alacritate propositi,dei i adiutorio quaesitammon irrationabilem quadam ire insipidam,Vtin saeculi senibus contingit:.quales deliros vocare solent: peruenisse et ex trinsecus quidem mites, tos blandos,placi dos,laetos,nihil fictum,nihil negligens, nihil adulterum in suis Verbis,aut moribus haben ira: Iem quidem, quae in paucis inuenitur . interius vermia anima deum ipsum, ac praelatum,infantum in morem ambietes nentis aciem aduersus daemones,& vitia audace fir missimam intendentes . Deficiet me Vitae meae tempus,o sacrum caput,& deo dilecta congregatioci voluero beatorum illoru Vir rutes, & ad coetu usq; pertingentem Viis san ctitatem enarrare. Sed tamen melius existimaui illorum sudoribus ac laboribus sermonem hunc nostrum exornare: quo acrius ad huiusmodi deo gratam imitationem excitemini: quam propriis .Vilibus Q monitis. Na abs Vlla controuersia id,quod deterius est, i prae stantiore adornatur. Illud autem in primis . e 3 rugo:
66쪽
C L Irogo: ut nihil nos fictum, nihil non verum scribere existimetis . Solet quippe infidelitas corrumpere utilitatem . Igitur ad ea, quae coepimus rursus accingamur . Vir quida, Isi dorus nomine Alexandrinae ciuitatis prima rius in ipso coenobio ante hos annos seculo abrenunciauit: quem & ipse illic videre me mi. Hunc pastor ille mirabilis suscipiens,aspectu ex ipso asperum quendam, & intractabilem,superbum m ac seculi dignitate tumiduconiiciens, humana arte daemonum astum sapientissime deiecit . Ait is ad Isidorum. Si re Vera CHRISTI iugum tollere decreuisti: Volo ut ante omnia te obedientiae laboribus exerceas . Cui ille,sicut, inquit, fabro ferrum subiectum est: ita & ego o sanctissime meipsuna obedientiae expono . Quo ille resposo, gratissimo Q exemplo curatus, continuo Isi doro exercitii manus admouit,ut ferro: Vo lodiaquiens, frater ut ante monasterii ianuam adsistas: omniunt ingredientium,Vel egredientium prouolutus pedibus dicas. Ora prome pater: quoniam peccatorium. Sic autem ille obediuit,taquam angelus domino. Ita in cum septem illic annos peregisset: atl ad profundissimam humilitatem, napuctionem mperuenisset: Voluit pater post incomparabit Viri tolleratiam,cuius superiori tempore de
derat documentum: hunc fratribus conuine
67쪽
I o s C H.o L 3srare,& Ut re vera dignissimum etiam ordinatione honorare. Verum ille plurimis multo rum,& mei ipsius precibus apud patrem egit, ut ibidem illum sineret,sicuti eatenus fecerasi degere,cursum m perficere: intelligens, neq; obscure his verbis significas: finem suu iam, ac Vocationis diem imminere. quod & Dγctum est. Nam cum in ipso ordine illu pera manere magister permisisset: post decimum diem per abiectionem,& ignominiam gloriosissime migrauit ad CHRISTUM: post m. septimum dormitionis suae diem, ianitorem quoq; monasterii astina t. Dixerat enim ei
beatus ille: pollicitus ι fuerat: quod si post
excessiim suum confidentia ulla ad dominum frui mereretur: inseparabilis ille sibi comes fieret: id i celeriter . quod & factum est. Vt certissimum id nobis meritorum eius,& perfectae obedientis,sacrae4 ac diuine humilitatis eskt inditium. Interrogaui ego, cum adhuc superesset: magnum hunc, pr clarum a Virurquam exercitationem mens eius habuisset: cuadportam moraretur Neq; abscondit i me,
cum prodesse mihi cuperet,inemorabilis ille, ac dulcissimus pater. Initio,inquit,hoc existi mabam: quod pro peccatis meis effem venditus. Unde cum amaritudine summa,&violentia,& sanguine prouoluebar omniti pedibus.
68쪽
C L riam,ac tristitia id faciebam: mercede s Deo
tollerantia: expectans . Impleto autem rursus alio anno, toto affectu cordis indignum meipsum existi inare coepi coversatione monasterii atrunco aspectu de contubernio, dium rum4 participatione sacramentorum: indi, gnum item qui in alicuius faciem intederem. Quocirca defixis in terram luminibus, nec ab oculis discrepante animo,intrantes ac exeun/RS,Vr pro me orarent,deprecabar.Cu ad mensam aliquando consedissemus: sunamus ille magister, inclinans suum sacru os ad aurem mea,riS,inquit,tibi ostendam in extrema profunda4 canicie diuinum sensum,ari prudentiam: Cumn id summis precibus orarem:aduocat ex proxima mensa quendam Lauren tium nomine: qui quadraginta feret de octo annos in monasterio egerat: secundush erat sacrarii presbyter. Qui cu venisset: atq; abba ri genibus flexis adstaret: ab illo quidem bonedicitur: sed cum surrexisset: nihil illi penitus dixit: sed sic ante mensam sine cibo stare perimisit . erat autem tunc prandii initiudiam prolixam horam, aut lanasse duas immobselis stetit: adeo ut ipse quom erubescerer nemin illius faciem intueri prae verecudia possemuerat enim canus totus: omlagesimulavi agebat iam aetatis annum . Mansit aurem sine re
sponso ullo usq; ad refectionis finem et a qua
69쪽
Ios CHOL 37 Cum surgeremus: mittitur iam a sancto ilIO, Vt memorato Isidoro diceret XXXIX psalγmi initium . Non omisi ego, Visum Uersu tissimus, quin senem illum tentarem . Iraque Cum eum postea interrogarem: quid adstans cogitasset e CHRISTI, inquit, imaginem Pastori imposui: nem unqua penitus hoc ab illo praeceptum exisse: sed a' Deo existimavi.
quare pater Ioannes,non cora m mensa hominum,sed coram altari diuino adstare me pu tanSMrabam, nullam i penitus maligna co/gitationem aduersus patiorem admittebam
pro syncera in illum fide mea,& charitate.Dictum est enim charitas no cogitat malu . Sed re illud scito pater: quod,cum quis innocen tiae,& simplicitati se omnino dediderit rinullum iam maligno contra se aut tempus,aut locum dabit. Re uera autem qualis erat iustus ille rationabilium pecorum pater, ac per deupastontalem etiam habebat i Deo sibi tradisetum monasterii dispensatorem, pudicum ,&moderatum, ut quiuis alius a mitem Vero,Vt
admodum pauci. In hunc aliquando ad caeteirom Vtilitatem magnus ille inuectus est absomla causa: iussit i de ecclesia proiici intem pestiuesane Ego,cum scirem eum eius criminis,quod sibi pater obiecerat,insontem:seos sum magno illi dispensatoris comendabam
innocentiam. Ad quem δc ille sapientissime.
70쪽
Scio, inquit, patenses sicut crudele est,ex Ore famelici infantis pane rapere: ita & seipsum& operarium sedit,qui animas suscepit regendas: nisi illi coronas,quantas illum sustinere posse nouit: horis singulis prouidere satagit,
siue per contumelias siue per ignominias,sive per abiectiones,siue per ludibria. Tria enim maxime cauenda comittit.Primum quidem: quod ipse increpationis mercede priuatur: Secundum: quod,cum aliis ex alterius Virtute
prodesse possct: id agere omisit: Tertium veeto: quod de grauissimum est: quod ii nonunquam,qui videntur esse probatissimi,& Iabo ris patientissimi: si ad tempus negligantur: atl iam ut virtutibus praediti l pr lato non
corripiantur: siue probris,atq; iniuriis assiciatur: ea,que in eis inerat,modestia, & tollerantia destituentur. Nam etsi bona, & frugifera, pingui terra est: cosueuit tame aquς, ignominie scilicet,defectus illam infructuosam ac sylvestrem efficere: spinas a fornicationis,&noxiae securitatis in ea germinare . Hoc non ignorans magnus ille Apostolus, Timotheo scribiti Iuste inuehere:argue illos opportune, importune. Ego cum illi spectatissimo duci adhuc resisterem: infirmitatemn statis h ius alIegarem: ut i plurimi fere frustra ua
crepiti,immo etiam fortasse non frustra, a greste abrumperentur:ita rursus obiectioni meae