Quinti Horatii Flacci Carmina

41쪽

XXXVI

conceptum videntur, de eo iam multa a viris do iis in utrumque partem dispui alii sunt, et in posterum, ni fultur, disputabuntur,no quo omittentur hilud sane pauca, quae ipse mulavi et nuxi. Voni ut olim vir bonus, longo doctrinae usu ot exercitation paratus, sensu tuo poetico imbutus, qui Unrius interprotum opiniones exploret, suamque, Oxtremum diuturnae diligenti ne fructum, constituat. Is demum carmina ostendet, quae Horutiuμ, si non plano ad litorum sic composuerit, composuisse volt ei. Hilvorsumi in Goollandia Kal. Sept. MDCCCI.Xl.

42쪽

Q. HORATII FLACCI

Maecenas atavis edite regibus, O di praesidium set dialeo doeus meum l vi , qu curriculo pulsorem Olympium

O of praesidium et dulae decus

meum. Video hunc versum ab interpreto ad Sophoelis Traehin. vs. 743. ita seribi: O desiderium et dulae G

etis meum. Negeto utrum errore mo-

moriae, an ex Turnehi Advers. XXVI. I. In Horatio eerte nihil mutandum est. Sallust. B. Iug. I9. Coloniae Phoenisum, brevi multum auettio, piaraorioinutia auis praesidio, tiliae Meori

fuero. Λuetor libelli II do Ordin. Ro-

publiear Nos te Oenuimus, Gesar. Meua praeficitumque nobis. Cicero III. ad Fam. Epist. 10. Ollieiseere tir patroni omnium fortur rum ne rationum

auarum . praesertim cum tu omni .

hus rei ornamentia vel praesidiis redundiares. Seneca de Benes III, 33. Ipsi urbi nereio maius praestilium aufferens an Getis. Seneca Here. Ooleovs. 749. Decus illis orbis titque praesidium metim. Plin. Paneg. 14. Hie, kon subsidium itineria, sed deetis auι- aeque tur. Neque aliter legerunt Servius ad Virgil. II. Georg. vs. 40. et Atilius Fortunatiunuq pag. NII. Livio reddendum putes I. 42. Censum enim instituit, rem saluberrimam tanto δε-turo imperio: eae quo Mili poeiaquem tinia non Eiritim, tie nn te, seu pro habitu pretiniartim ferent. Tum elaases emturivisque et hune ordinem eaeeensu discripsit, vel mei Georum, vel MIM. Omissum fortasse, vel bello praesidium. Ita Taeiti de Mor. German. 13. Immo semper electorum iuventimulabo cireunti ri. in praee dema, in Milo praestritum. Stine quoa currietilo puteoem Olympium. Totum hoc initium multis dis scultatibus impeditum est, quas nemo interpretum adhuc explicare potuit. Iam Guietus, et quid post Guietum non tentarunt 3 his, ut videtur, disseultatibus praecipue motus, putabat omno eurmen non esse Noratii. Ego aliam viam ingressus. septem versibus deletis, dignum poeta Romano eurmon en

s t. Praeterea Gnseu unum versum sie esse transivinendum: Hune si mo

bilium turba Quiritium Certiae ter. oeminis tollere honor tis, Terrarum dominos e hie nu Deos. VHunc, si Quirites pertatim honoribuq ornant ,

43쪽

olfeyiine iurui: metuque ferri f. Icilium rotis, pulmoque nobilis Terrarum dominos evellit ad Deos.

Hunc, si in ilium turba Quiritium

Certat tergeminis tollere honoribus:

Donm faciunt. Ille per Quirites stDouq. solioissimus. Recte oratio incipitur hune ai. Persius V. M. Veliastium euique est, nee roto viri tir uno.

Merethus hie ratilis nitittit sq. Incerta et periurbata constructionis ratio interpretes unice torsit. Oudemtori'. etiam in Antioli. MSS. longa di-putatione ostendit vulcata ferri non posse. et levit: μ initique nobilis Terriarum . mitios at Mehil au Deos. utine sse.

iuviiij si mohclitiis set ne postea Wit- hovium in Specim. Gunther. p. 53

coniecis,o vidit at vitti in rotis sq. Sed quidquid egerint . quinuo se verterint omnes interpretes, nihil invenerunt, in

quo Horatium agnoseas. Caeteriim ullus causae Aunt, cur ego hos versus spurios iudicem, de qua re singulatim

exponam.

Sunt quos eurrieulo puIrerem Gωmpium Collestisse iurat. Iam primum eurrieula ambi e dictum Nam intelligi pote-t et eurrus. et staditim. Deinde omnia exempla, quae Horatius

commemorat, petita sunt ex crinsuetudine vitae Minniane. Nominasset, eredo, potius triumphum Romanum, istum eos ludos, tu quibus populo esse spectaeulo Romani turpe ducebant. De. nique Horatius loquitur de quotidianis hominum studiis. Ludi autem Olympici quinto quoque anno celobrabantur. Neque Horatius hic posuisset turn . qui mox seripserit: uti sos ensi ivrunt Eleuantos post ne in tali reverha eadem non repetunt.

mnone nobilis. Mefra eri ata rotis. non accurate rei veritutem ostendit.

Nain et illi metam evitant, qui currum longo n mota intervallia ei reuma. gunt, et in eortnmino vincuntur. R quippe in eo vertebatur. ot btic emit pars victoriae, si quis, quam proximo

posset, meism circumveheretur, et tamen eam non tangeret. Hoe nemo Ria, manus ita simplieiter vocavit extrare, ed metam strinoere, rodere, serere. premere, urguere. Quae quidem notiora sunt, quum ut exempliq consi .mem. Haud tamen negligendum, quod monuit Cl. Lentingiuq in ed. II rat. Groninuae a. 1843. nliud osso rei aνε et vitare, ut v. c. Seneca Epist. m. Graul ad rem pertinet, quiamulti ei es, quoia evitare non possis. Auctor, doctrina et humanitate insignis. nn notationes tantum ad Carin. II, 7-i 2 per . duxerat, quum mors immatura eum Academiao Groninganae et literis eripuit. Neque mihi hic placet vox pal-mn. Alia ratio est, quando palma pro Die orta sumitur, neque ampliuΑ aliquid cogitatur. Nune auctor nobis unio oeulos posuit Olympium pulserem, me

tam eritatam, cur non et eommim

oleaginam, proprium Graecis munus.

addidit ' Quare nonnulli interpretes hie de ludis Romanis aut putabant. Forte auctori exemplum praebuit M. Docti in Thyoste O. 409. Ce ob traiticeni studia, per ne nohitim Palis mam paterno non semel curru tuli.

Num sie ibi legendum e MSS. Detrio. nis pro nobilia. Hi ne si mobilium stir Quiritium. B ikhus. in Annoti. MSS. mobilium, nam et nobilium sertur. his exemplis tuetur. Ita antiquitus lectum suis patet ex senementis Seholiastae, quae produeit Barth. Advers lib. XLII. 4. addo Deir. ad Senec Here. Fur. vs.lsu. Cirem pro Muraena l7. pro

44쪽

Illum, oi proprio condisiit horreo Quidquid de Libycis rerritur ureia Gaudentem patrios findere sarculo Arios. Attalicis conditionibus

Numquam demoveas

Plancio 6. Philipp. VII. 3. Valer.

Flaee. I. l. Illum at proprIo eondidit horreo. Qui frumenta totius Africae congessit, iam sat divos est. Hic non desiderat conditiones Attalitas. Et quodnam hic studium Aigniscatur' Mereaturae' So. quitur. Divitiarum' Etiam sequitur.

Magnum vero horreum . quod mos

Asrimo eontinost. Credebam plura requiri Et sie Norat. III. Carm. 16. Quam si, qtiicimici arne imploer Apti-ius, Oeeutfnra meis virerer horreis.

Et rint ius Anthia. Bum Vol. I. p. 14s. Et quidquid Libyeo aeenturnrro, Non tim positum tenere Mura.

Horrea habebant, qui aliquid orant,

non 'horreum. Iam poeta dieere deis huerat auri horreo. Metram aliud sagitabat. Itaque dedit proprior quod

sive exponas non eis clum, siVe, ut

volebat Oudendo . priratum, ut discernatur a pullieo. nullam vim sententiae addit. Poetae in hac re eonstanter usurpant horren. Vid. Heinsii

Adversaria pag. 569. Et quod Ouden d p. dieit ilo horreis mhlieis. dubito an ea iam tempore Aumqti Oxstit rint. De qua re longa institui posset dissertatio, sed ab li e loco aliena. In libris de antiquitate Romana eam

quaestionem non explicatam vidi. Quidquid de Libyeis rerritur tireis. Frumentum in areiu teritur, de areis mittir. lolii tir. Reliquiae stumonti, eum pulvere et sordibus miItae, verruntur. Verbum vile, quo in hae renemo poeta usus est, nisi Statius, et stiri se alii, quando Romani desinebantore Latino loqui, illo. quo censentur Viruilius et Horatiuη. P. Statius, utium Mitschori. Ohwrvnvit in Antil. Τ

, ut trabe Cypria

II. edit. p. 57 l. nostrum verΑum imitatur, Silv. III. a. m. do divitiis Bo.mam ex toto terrarum orbe congestis:

Dalmntiso quoia monte nites, quod messibus Afris Verri tir, aes meri quidmata ferit area Nili. Talibus ego exemplis ad: defendendam Horatii Latinitatem uti non ausim. Quod verritur de areis intelligitur, quod verritur messi5tis, vix intellieitur. In Nilossopo tota Aegyptus eogitatur . non tamen, ut flumini tribuas, quae tribui non possunt. Quomodo enim Nilua habet ni eam 3 At Ovid. Fasti II, 523, dixit: Nam modo rorrebane niortis pro pro DeitIns. Reete ille . Farra, a stupidis rusticis nimium is,ta. in ei-nores abierant. Quaerent A luitur in area sar. Terrebant silvillas. Meliore vorbo uti non poterat. Neque dubito. quin Tustiei bene rorrnnt frumenta de

areis, sed dubito an, in nostra caussa in hoe loco et earmine, verrere sit verbiam satis honestum. Multa, per se non vilia, et usu consueti sermoni rerepta, hoe ipso a poetis vitantur. Multa . singulis robuq et homini hunpropria, non sino vitio universis ae .

commodantur. Nunquam demovens. Demoreas e-

Lambini. ΜSS. et editt. vim eos, etiam Donatus ad Teretit. Adelph. II. 2. 22. In tam levi vocalis diserimino MSS. parum curo. Et hac centies confusae sunt. Librarii non intolliget ant ali. quem inmoeori exiguo tempore inde, quo mox redit, demoreri in perpetviam. Plautus Per . III. l. 45. Dicet quod quisque mn de Ane senten in

non demovebor. Hornt. I. Sat. l. 38 quum te neque fervidus nes us Demorent luem.

45쪽

Myrtoum pavidus nauta secet mare.

Luetantem Icariis fluetibus Africum Mercator metuuns, otium ei oppidi

Laudat rura sui: mox reficit rutus

Myrtoum puri a ntitisti secet mare. Ex agricola nunquam facies nautam, ex nnuta nunquam nuricolam. Ium

opitheton aliquid, ut a poeta, nil lit . Quis nil lut Ea nori in non Detes

nati iam pari itim 3V Aequo inoptum thoe . atquc si in altero membro dice. res Ea nati a non Delas morumnstricolam Reclamat natura ingenii humani. Nam si uterque de vitae suno eurrieulo posset demoveri. rumiens so-ret pavidus nauta, nauta piger rusti-eus. Huc pertinet, quod scripsit J. II. van dor Pulm in egregio libro de Prov. Salomonis T. I, p. m. Indion dit mi chim vari ter xijdo het erhvan Salomo gomeost is, dan ondorvondhib at simodig. dat uit hel herdorvolli, in do Arabisello moestgn op vota.

Hers. ' Farit quidem Horatiuου nautam mei uentem tunc, quum saeva tempestate in mari iactatur. Sed vide, quum exi. cui tomporis sit ille motu . Mox rescit rates quas M. Logamus potius Myrtoum in pni Mus nnuin Reeel mare. Hoc est proprium nautae opitheton, cui primo Homituq robur et nes tripleaeelreum mertis tribuit. Idem Sat. I.

I. 29. Nnti aeque per omne rati iaces mure qui euroni. Non audiendus igitur comment. C q. vnnotans: ptivi. Mus, proprium epitheton nnutarum.

s Nisi ipso seripserit in nullatis). Quasi vero essent lepores, de quibus idomad Epod. II. 35. Pari itis, naturale epitheton leporum. Tempora nimirum in hoe gonero distinguenda sunt. In periculi9 ei pri,cellis nautae hone sp pellantur rimim. 3wrIdi, ot miseri. Horat. I. Carm. 14 Nil pie is si .mium tinei ti puppilua fuit. Cicero II. Tusc. Quaest. 10. ex Prometheo Aeschyli 1 ntinim tit horrisono festi elem puren ea timidi tinnee tinenarilae. seneca Here. Fur. 552. Sue - retine timidis sinera Nnutis. Val. Flace. I. Argon. III. Lumenque in .noria hille Puror in miseris olim imp. 5IIa nautis. Noe est, in lal ribus, perieulo vitae versantibuμ, ξιι-

Georg. ala. miseris relamina nautis.

Fore ut miseri morin es III. Georg. m. oi Stat. ΠL Silv. 2. si . miseri animantes. Bum. neque ibi, neque ad VI. Ar n. 66s. rectam significationem perrepit, die s proprium epitheton, propter naufragiorum metum et frequentiam. Meliuq Cort. et I n. xuna ad Lucan. VIII. 174. Interim hic pari s ntiurn locitur in omnibus 31m. ot Donat. ad Terent. Adelph. II. 2. 22. et Lutat. ad Statii Thoh. VI. 28a. otium et oppilai Gudat rura sui. Itereator sive navita, laetatuq tem pestate, eos felices existimat, qui in oppido tuti vivunt et nuros eirea Dppidum incentes colunt, in quo oppido ipse, si in terra sit, habitat. Ipse adeo seri vellet rustiens. Vix salvus in illud oppidum pervenit, et lucrum,

periculis quae lium, pnrtim consumsit, quum vitum antiquam repetit, Indo. elli; tenuem Mihi victum multo labore quaerere et piimo contentns degere. Navita optat otium et agros, sed intomiaestate. Quum es osse lictat rustico, non vult. Eadem plano imago est in Sat. I. I. 6. Contra meren for, Narim inetrant hiis austris r M. ι; ἰn est po/Ior. D et tu imi interpreto

46쪽

Quassus, indocilis pauperiem pati. Est, qui nec veteris pocula Massici, Nec partem solido demere de die

Spernit: nune viridi membria sub arbuto Stratus, nunc ad aquae lene caput sacri . Multos castrii iuvant, et lituo tubae Permixtus sonitus, bellaque matribus Detestata. Manet sub Iove frigido

non viderunt hanc sui sese mentem HO. Otii. Alioquin non tantopere laudus --ent coniecturam Aeidulii: Oppidi inti. uni sti a sui. Neque tuta oppidi plane idem si illeat quod tutum oppidum, d loea in oppido. aliis locis, quac sunt in eodem oppido, tutiora, Partem Oppidi tutiorem Virgil. XI. Aen. 882. tita domorum: loea in domibus, quae fugientes tumquam tutu petebant. Lucan. X. 458. Ceu puer imbellis, reti pila femina muris, Quaerit stitia. mus. Tacit. III. Hi,t. 76. Non rioilina astere, non inrufra moenium firmare. Quodsi quis omnia illa si milis strueturae exempla e sideret, quae varii interpretes collegerunt ad Livii VI. 42. Vellei. Putere. II. m. Flori III. I. Frontin. I. a. lo. V h- uerus denique in IIellonolexia I. p. tra m. is videbit adiectiva vim partitivum

titiique sere coit,ervare, ut adeo non rectum sit, quod Ernest. scrip ii ad Tacit. Mor. Germ. cap. 19. Me retiat, eorum nihil uliud iin Latinitatem

Posse significare, quam literna seere- tis. Cueteruiu et meius, ne rura ορ-

p in inii, Latino diceretur, effecit ut multi Acidulium foetiit ,int, praecipue i, iuuam Bouileius dixerat, si hi exemplum simile in memoriam non veni M. Nou Horatius non tantum orn wι-pitii, verum ei tum ostiam oppilli memoravit. Sie apud Symmach. III. Py. na. legimuA: υι tum putritie lue iape, Grinatione nati nei. Niaria πρidi uni rura Di pidia vi tua, ut apud Ilorat. 1 Curiit. 7 Cumptis Lurissor Virgil. VII. Aen. Il2. Rosea rura Velini. et vf. 739. areti Celennne Lucan. III. Iul. Penei qui rura eo-lunt. SiliuΑ Ital. VIII. 431. Seopu .

Nee partem solivo demere de die Haec verba ros Nit Comm. Cruq. ad Epod. XIII. 4. Sic alibi: Partem aliquam de d e sumere. ' Errore, credo, memoriae, licet verbum sumere in hue re satis usitatum sit. Erat autem privutae Romanorum disciplinae.

oxemplum Ernesi ius addere iκ tuisset elegaritissimae dissertationi de hoe ipsi urgumeni a conscriptae, in opuse Phi. Iol. p. 32. IIubebat nempe sua Ostietudies, habebui noX. Quem sinem Observantibus, fulva erat ratio utriusque temporis. Qui nou Observabunt, nolu-buntur. I ii ventil. Sat. XI. 2ο4. itimntine in hialnera auleti Fronte licet clos, quiamqtitim Mi. Ira horia stipe.

sit. Ab hue di,ciplina sensim magi di, Mere. Vid. Cubaub. nil Gin- prid. Heliogub. 28. Sicuti apud Ho. rutium Epicureus demit partem de die. ut genio muturius et diutius indulgeui,

ita alii sumebant partem do nocte, ut literarum studia eontinuarent. Porsius Sui. V. 4 l. Te m etenim lan a memini me eondere soles o lectim primas epulis iace mere noc H. Persius Milicci eum praeceptore suo Cornutos lidum diem Musis conscervbvi. Primum quoque nocti, puriciti, quia ' PPu li. dei otititur, epulis decerpebiit. Sume

47쪽

Venator, teneritu coniugiis innia emor,

Seu visa est catulis cervii fidelibus, Seu rupit turetes Marsus uper Pingus. Io docturum hederae praemia frontium

mphitrumque leves cum Satyris chori Sucernunt populo: si neque tibias Euterpe cohibet, nec Polyhymnia

Lesboum refugit tendere barbiton.

bai tiliquid de nocte. Plin. III. Epist. l. mit titriti tu da noete. Idem IX. U. Multum G noete, aeri niae vel postulem, stimi ur. Seneeu Ep. 122. Circumscribratur nor, et aliquiu ea uti in diem fonsfertitur. Columolla de R. iii t. XI, 2. Novi autem reris

principium non sie obserrare rustieua

debet, til eripeetet ere tim cliem illum, qui reris inuitim furere uiri tire seuntiquiu ritum sumtit de parte hiemis. Me laseriarum hederae praemin fron-rium. Brou kh. hie legendum putat:

Te, et mox Te oelicium semus. Laudari enim Maecenatis timorom erga fituis

ilium poetieum. Nam si haec omnia ad ipsum IIorutium reserantur, inepte subiici quoia ai me yrteia rvitiatis inseris. etiarum quoque alii ma. luorunt, in quibus Wolfius. Fase. I. Atiar t. Literar. Sed laus M socenatis

non uilco cernetatur ipsa Im eos exercitatione, quum favore. Hederae autem erant praemia vatum, non Patron rum.

Praeterea longo aliud studium Mareo. natem dis superis miscebat. Dis miseene operia. Me orii mnemus. Hederae me Dis miseent, sa-eiunt me Deum. Ergo iam hederas erat cons utus. Et statim dubitat, mi Euterpo et Polyhymnia sibi sa- voant. Miserer dis superis majorem felicitatem signifierit, quum sublimis io sieserti vertire. Sententia, ut verissus Dune locuntur, ita procedit: ΠΟ- dorso me sapiunt Deum. Si Musaosaveant, ero felici simuΑ. Nemtis iam ipsum intelligitur e elioris Satyrorum et Nympharum. Sumtum est ex Epist. II. 2. II. Serisforum chortis omnis amat nemus, et justi urbes. Compti-randus autem Ausonius Epist. 24. Meium Burdiotitae, erino me fluminti esti Meernunt turbis popuIrari s. serenune populo. Diversa sunt hominum studia. Si poetae illa enume. raverunt, addere solens, quod studium ipsi sequantur, vel sequi ament, quid ipsi sint, vel esse optent. Horatius esse optabat poeta Lyricus, si Musae saverent. Sed si hederae, doctarum

frontium praemia, iam eum populo Ae- cernerent, erat poeta. excollens, Lyricus, hederis ornatus. Nam propter sermones, si sermonus, ut vuli Iuuitleius. fuerunt primum illius opus, praemiadoetarum frontium sibi non sumeret. neque Epodos . certe ante hoc carmen, scribere potuit. Est adeo in Mee uni laetantia qua am et superbia, nondum meritis quaesita, sed Ddhuc quaerenda. Fortasis seripsit: Meemiant populo. Ita Viril. II Goorg. 475. Me vero primum uti eos ante omnis utiane scripiunt. Properi. III. I. Callimacti

manes et Coi saera Philetae, In resertim quaeso me sinite ire nemus. Ti.

eonserat nurs - Me mera pauperitia nune i cluent inerti. Modeste secer .nnne. Vivam ruri, in otio, mihi et Musis. ubi sporem hederas, et spernum vulgus. Si Musae faveant, quiq mo

48쪽

LIBER l.

Quou si me luricis ratibus inAPria Sublimi seriam sidera vertice.

Quoia si me yrteis ratibus inseris. Cadebat in ingenium Grammatieorumus. 32. ita explieare: si Musae forent,ndeo ut nomen lyrisi mererar, te judice.

Maee ras. Hoc versu sublato, Omnia concinno Ordine profluunt. Sua quem isque voluptas trahit. Me amor meseos delectat. In qua re si Musae mihi adspirant, maximam mihi uloriam et

felicitatem consecutus osso videt r. 'Interpretes ut aptam rerum seriem

invenirent, coaeti sunt si explicare sq. quid m, quontam. Sed hoc statim, initio rei susceptae, de so praedicare. est hominis sui mi. Postquam Hora. tius se diu in genere lyrico exercuerat. ne tum quidem hius laudos sibi tribuo. tiat, sine aliqua ex ptionis modestia. neque illud quaesierim meritia aurae m. perhinni, nisi tacente iam invidia con-ilrmataque gloria. uvurpavit. Ultima imrs huius earminis . si verba et res ΝΡoetes, non magis poetica est, quam reliquae. Quod si me ἐν Dis ea iam inseris suo se Diuore et humili sono

ipsum prodit. Ne dicam de ingrata repetitione. Si mrerm - Quoia sime. Et quibus, quaeso, lyricis eum

insereret Maecenas ' Romanis ' Nondum exstabant, qui aliquam laudem erant epti, et nemo praeter Horatium udo. Dius est. Igitur Graeeis: ut selliret lieeretur: Nobiles Lyrtei sunt Pindarus. Aleaeus, Horatius '' Sed ita non loquimur sine addita gentis signi. ficatione, ut: Aptiu Graecos nMiles sunt Pind rtis, Alaraeus, rapud Romanos Horatius.' Neque uomitu, nomen et decus ast lare nudebat, quo Graeei poetae florebunt. Hos longe sequebatur, solix si accepisset spiritum G ine tenuem Cranio se. Noe unice

agebat, ut appellaretur prineeps Misen*rae Romanae, qui Aeolium carmen ad Italos modos deduxisset. Talis homo non recte lyrisia rntibus inseritur. Caetorum de primo hoe earmine tam

diversae sunt virorum eruditorum senistentiae, tot libellis, praesertim post

meum editionem, explicatae, ut singulas. quas quidem noverim, vel breviqsime censere haud possim. Meam igitur ε

tontiam reliqui inlaetam. Quid in ea et aliorum salsi, quid veri, videatur, olim, spero, ad aliquam probabilitatem perdueetur. G Hermannus in Progr. a. i842. me, quum argutius de quibusdam dii putasse, tum damnasse, quae dicta sint rectissime, arbitratur, ac fortasse alitermisso iudieaturum, si animadvertissem. quod inite Observavit A. Mein phius. omnia Horatii Carmina ex strophi quatuor versuum esse composita. Neque Meinctius in Praelat Horatii sui a. 1854 dubitat, quin, si istam legem

gnitam linbuissem . compluribus loeis cautiorem critieum me fuissem pra biturus. Hoc facile fieri potuit; et doleo. quod legem istam non prius cognovi. Noedum vidi, quo modo Meinekius eam sn erit. Sed quocumque suaeserit, ipsa rei excogitatio sollers ingenium testa. r. SimuI atque possim, ad hanc norinam Carmina Horatiana exigam.

49쪽

lam satis terris nivis, atque dira

Grandinis misit Pater, et rubontii sextera sacras iaculatus arcos,

Terruit Urbum:

Terruit Untra, strare ne r Viret

CARMEN ii medullis. Vul. Flacc. I. Argon.

l 389. Et levia Elia equis. Quod N.

unι stitia terris niris tisque dirae t IIoinsio tam durum videtur, ut locum ei iam propiorea corruptum putet. Cf. Cori. ad Lucaia. I. 9 2 et Markltimi.

Staiii Silv. I. a. p. s8l. Si sonu, isto auribus Romanis suisset ingratu . Horatius facili negotio scribere potuissei: praeclare in egregiis carminibus ipse Itim sal in terras nieis. Sed nihil imitabatur. Neque probarunt Vos ius contra MSS. mutandum. Et ita lego. ad Catuli. p. los noe Graevius ad Iul. runt Diomedis a M. GOS ultiquo grani. Cnequr. II. Gall. I. S noc vir doctus matici, et Mallius de Metri li. 24. in Obsore. Mi cellun. Vol. VIII. p. mumdom misit terris pro in terras M. et Oronou. in Syllog. Epi t. ed.idosendit ad Caesar. II. Civit. II. s.

Bum. Tom. II. p. 558. malebat IIcin. luudans quoquo Gronov. ad Senec Coit sium . nam Heliasiuq laetitur, retram sol. Marcitie I Praeterea attulit Gor. nirem Riphaei montibu, reliquisse mula. Fragm. Prognost. pag. ita ecl. Burmanno ad Servium III. Aen 58s G t. ME eoolo diri de eli setinuisis ni turn non videtritur absurda. Bont- ietus '' Ubi emendat di, ne retus ad h. l. nihil quidem dixit, ia. Nives nutem, grando, et vehemen-men ad Curni. XIV. tib II. tacito os-ites pluviae, quae Tiberim suiler ripas tendit, ipsi Nesnsianum inventum non l onundebant, habebantur prodigia. Li. placoro, idque di orte tostatu si in vitis XXIV, 9. Aqune innonae bis eo Epi tota nil Ilem tertiuesitim, quaan inmanno fuerunte Tiberis noros inun Die Ed. Elo ii II sterti. p. 343. protulit eurn ma n atroste tectDrtim, pecorum- Ilerumnianus. Nonnulla hue pollinen- qtie el hominum pernieis. Itii, lectatia dixitnus in Bildioth. Crit. Nova .inianotatione Gronoviana, Livium de . Vol. I. p. 103. Romani nomiae istius- disse coiiiicio: tiqvrae nasontie et nil ea

inodi syllabas altior pronuntiabant: ne- l bis eo utino. quo siti, emendandi osset, si omnia i Bubenti aes eris. Virgil. I. Georg.

loca ad iudicium aurium no irarum ex . t 328. eo sera Fυ minti molitur deafra. iuere vellemus. Vel ipso Hortit. III. v. num. Nubenti etiam habent duo rum . I. sine multis Insomnis Itiem. Codd. Loid. in praesert Oudonil alii

Noe urnis tib ndulseris. vid. Boniles. t Terruit urιem ni Mi o, hem Elium iid IV. Carm. 4. Tacitus Annal. I. t upud Mur. Viei irin. p. lso Muiu 24. Nullia stitia cor Is Dinniantis. Sil tum, credo, ab iis, qui hoc, propior Ilai XI. 259. speetrandis vrbia tem - eommune diluvium. requiri putabant. piis tresisqno. Ri tum C luit. Cni m. Terruiι stentes, ornre Ne νω;re LXVIII v m Coesis montis θ Anoeti uni Imrrhoo. Sueor illi o Grandinis misit. D. Ilein tum ossen. debat sonu, ultimarum syllabarum, itaque to ebat tetrae nieis. Miror hoe seeisse IIeinsium, qui poetas Romanos non minuκ diligenter legerat, quam

50쪽

eoelo veniens spiritus. qui in quatuorunt eodentibus versibus apparet, tanto lite frixoro exeipitur, ut vel Oa mutatio invenium iviciae valido mediocriti pr dui: Monito diluvii Douentionei a re PDη, ita ut horret. Irri Ioeis, dicit Horatius, eon retia est in aliti tempes tire. me tim de eoelo C ifolium. Tiberis, super ripas suaus, restum montimentia deiecit. Eryo iterum imminent bella eluiliti. Otiis populum ser hil, nisi Ati stus 3 Memorat duo prodigia, tempestatem nive, grandine, fulmine, mixtain, et Tiberis inunda. tionem. Reser saeculum Pyrrhao utro velis: nix. grando et fulmina saepius in torras mittebantur: nemo indo diluvium timuit. Neque ea signa, quod quideme Mythologia eonstat, antiquum diluvium praecessorant. Quid ' quod ipsi

veteres eredobant mundum aliquando osse interiturum non uis, ut tomi viro Pyrrhus, sod igno. v. Clotan Ovid. I. Metam 256. Refers foreti iam Pyrrhoe ad Tiberim, qui partem Romae

oecupaverat' vide, ne suetus in sim-Dul O movens, qui ab uno flumino, ut. eum egresso, interitum toti mundo intentes. Quamquam et hoe saepiusuccidebat . ut Tiberis plana urbis sin-gnaret. Sed quinam timebutit orti resae luin Pyrrhiae 3 Si Romani, sorte aliquid dicis. Imo uenfes timebunt. Iustiter Onim terrtiit urbem, tortilestentes. Ium uentes ita cum tirle coniunctae, sunt populi remoti simi et hartiari. Liv. in Praesiit. En helli olo,riti est putila Itomiano, ut fiam hoc senses humianae pn tantur, qutim imperitim patiun tir. Martiat. XII. Ep. 8. Terrarum Deti sensitimque Nomia. Florus II. I. Iam stentium reo

νι nostilia sui tib hne urbe petebrant. Terriae autem , quaes dicit Horatius us.l sunt nari in vicinia Romao: ut I. Curan. 4. fore torne quom fortitit AD u tie. Quomodo inna gentes, i,opuli ei iam remotissimi. itinere poterant borrendam diluviem, quia Romae et in

vicinia urbi9 tempo,tus snoxiertit, et

non caeteras gentos iam igitur vel sic partes Deueationis sunt nulluo. Neque illa deAcriptio diluvii respondet esuri, Horatii laudibus. Quanto ille molius III. Carm. 29. depingit impe

more vieinneque altriae, Cum fi 1 aitti ies quietos Irritus iamnes. Tales versus qui fecit de impetu unius su minis, quales eum de communi diluvio saeturum fuisse putemus i Et IIo. ratii os o dicamus querentem e subulis mulierculam, prestorem Proteum cum phocis, piseos in ulmo, nutantos in aequore lamas' Tam ridiculum mi serrimae rei ima inem no Seholi tuo quidem ferro potuerunt. Porphyrio ΠΟ-rvitum ita ovetistit, ut dient, hos eae essus Lyrteia fuisse eoneras . Ex .eu alio diana istis hominibus Cultorum locus de diluvio liptum erat Grum mulieri ingenio argumentum. Λuei r nonnulla imitatus est ex Ovidio, qualia sunt in I. Metam. 296 sq. Summia viseem prendit in ulmo. Por uramina M.

sere expressit. Proteum o virilio IV. Goorg. 394. sum ii, qui Armentia e turpes prescit sub stiryiis phoetis. Nilniniolligebat Grum mulleus, Munni DPorcita a sano iudieio defleeteret. Ovidiu,

enim, ut nesciebat rannum te subulutollero, si sonior sibi in illiqua re plaeuisset, imui nona diluvii Deueali noldo pinxit vomihuq sere eentum Plena

est illa imauo variti m rorum, nilo ut minuitue i tuo minuq nninindvoriuntur, neque in oculos ineurrant. Sed