장음표시 사용
71쪽
D0ne scrips rit' aut pulsere Trois
Nirerum Merion ' 'ut o o Pullusiis Tydiden Superis par
mun inu. Horatius Deum vel hero an uomericum memorans, uti solet epithetis Homericis. Quod inprimis sa
Nod isti tra in Homero quaeras Murtoni in timi n vinntisti. Non me latet apud antiquos seriptores ti num- rem non do oenimn necipiendum, sed durissima qua no dici ni mnn inn, Graeco et Latino. et n manis listari,
quae solvi non possunt. Vid. Greev. ad Hesiod. pag. 95. interpret. nil δε schyl. Prometh. Vinet. s. Deir. ad lClaudian. II. Rusin. 470. et Muneker.
ad Hygin. p. 59. Exqtitimo tamen lvidetur motallum aliqui . eaeteris dii. rius et rarius, quod D muniem nppellabant. Si Homorus thorarem e tuli materie saetiam Marti non dedit. Horatius non snxisset. Et quomodo dare potuit Homerus, qui adamantem ignoraverit 3 Nusquam hoc substantivum
nequo adiectivum in eam inibitu illius occurrit. Adamas, in Iliad. N. 56O est nomen proprium 'Alti ac 'Ama c. Et Eustath. et hie, et alibi annotavit:
'Huie nomini proprio artiρὰ Nic t ιντερ νύ His me Itaque erravit virili liuentissimus Gognotus in libro Franeodo Grioine Lostum Artium cael. T. II.
lib. II. p. 109. nmrman actistic et te αντινnc aliquoties in Homero otilesiodo inveniri. Hesiodus, Aesehylus, Pindarus et alii usi sunt. II me. ruq non usus est. Qui si eo novi get
nostras venam . adamantes, robinos,
sapphiros. sua carmina sine dubio iis ornasset. Cons. Μillinus in MinerΛ- ωin Homerii, quom lihellum ex Franco
in Germanum sermonem eonvertit Ptnnnotationibuq nuxit Rinhius. Lips. n. l 3. Graviter adeo peccavit Grum. maiieus, dum Oxprimere volet,ut Π mericum χαλκοχιτων via χαλκεοΘώργηξ, uirens tuniea n mansiriti, quia lex metri non permittebat Ohenen. Male etiam χιτωνα in meo Graeca reddiditi intenna. Debuisset Iorierim vel f - rem. Tunien hae signifestione Ito. manis ignota est. Video interpretos ad h. l. admovitiso Claudian. de Consul. Probi et Olybrii vs. m. amrorsia nannfe eoruseti . G nerus pariter admovit versum II rutii. ut putabat, ad Cluuilianum. Nulla inter utruin
que est similitudo. Nam Claudianus ita intolligendus: Imnon Imrtia in eLypeo. quem ni deseribit, eorti
mniate , sicuti Tiberis electro, Romulus
Dione seripserit 3 Oratio pedestris pro hoc carmine. Cieero I. de Seneci Atronguntia stitia dione inticliari iis erit philosophis. e Ptiundis Iouiden supreis via.
rem' Homerus in Iliade E. narrat Mur. tum cum Diomede, a Pallado adiuto. congressum, disressisse vulneratum. Dieeres hoe coriamon ab Homero ita
se narratum, ut in eo Ornando se
ipse sui iuraverit. Num poeta noster hoc tarnquam exemplo utitur Homericae praestantiae, a nemine aequandae. NO-
ratius alia potius exempla laudasset, Diomedeo cortamine longe pulchrius ne melius exposita 1 v. c. Hectoris et Aehil. lis. Certamen Martis eum Diomede esseit unam et eandem historiam. Quare Mori non minus recto medium interposuit uomerus in eadem pugna Merionen momoravit. Sed quomodo Τ Μηριόνης δε Φιμεδεον ἐν tiro. Nihil amplius.
72쪽
ueos concinire, nos proclia cinyinrem. Motis in iuron unguibus recrium, Crentremu3, racui, si e quisl urimur Non praeter solitum Dres.
Noa conni M. Acidal. reponit e - lr rin. Et tam parum liaee disterunt. lut etiam sine MNS. mutare audeamus, xi loci sontentia Postulet: v. Burmnn. l
Conei in legerunt veteres Interpretes. iot Comment. IV. Carna. l5. ubi
seripsit: ' Quandoquidem huiusmodi rei
gravitas non lyrim cvrmini, wd magno operi eonvenit. Ad lyram autem de. Caniniatur convivia, amores, et proeliu
virginum. In ierou diunum esset Grani- lmatico neumon: Homerus enuit Alo. lmaelium Pelidae. unde Orta inter eum set Λαtimemnonem conrisin. Nos cani- lmus ni in eon Diti, et alia proelia quam heroum et Deorum.
Nos proelin rixuintim Seoris in iti. irenes tiristi thua nerium. Stultum ὀξύ- lμωρον. Antequam ad eonvivia ibant, lungum res uverant, ne vere possent ire,iqtero. Ideo Hemsterh. ad Properi. lp. 943. Bonileii emendationem Urietis,
quum pulcherrimam vocat. amplectitur.
Idem sedit Burm. ad Ovid. I. Amor. l
Bonileii δε ροι ρον sustulit. Gramin tieus, credo, sibi non eripi Pateretur. l holiasta ad Iuventil. Sat. VI. 365.
Stin , qtitis Evnvehi imbelles, ne mo/Iiti semper Oseu ti deleetener eandem interpretationem Sequitur. Apprinam utietum Seholion. ni eorrigiim verba cirrupin. ot vententiam explirem. Inutiles ad concubitum, et, at quondo mi proelia ventum est, in qtion m stipulis nin is num viribtis iunis δε- satim furit. Horatius: non moelia riminum Meris in itirenes tinstra tianerium. ' Sehreves. emendat: Ut qui m in stipultis nanuntia aine viribuatonis. Crumerus seribit MVersus sunt ignoti poetae, in quibus vitium sari lius qua in medicinam agnoscas. M.tebat virum egregie doctum, osse Virg. III. Georg. m. e , si quando ad proelia ventum est, Ut quoniam in sti-ptitia mn tia rine Dirihtia senis. 6-ensium orie. In exemplo Horatii etiam legendum nos proeliri. Veteres Grammatici sucis 1ioetas saepe interpretabantur appositiis tantum nitorum
poetarum locis: quod Selaol. Iuvenal. h. l. pulchre serit. Eunuchi, dieit, sunt imbelles, ad concubitum inutiles.
tentant tamen, sed, si ad rem venerint. incassum furunt, ut ventus in stipulis
apud Virgilium, ut puellae apud V
ratium acres sunt, Sed sine unguibus.
Aeres sine unguibus, ut ignis sino viritius, eunuchi sine testibus. Do Enniicho idem Auson. Epigr. m. qui: emineos e tua et non stiri ho in M. e sit. Postea cognovi ex Heinrichio. an aliunde, Scholion de Iuvenale iamr te leui apud Vallam, praemissis ver .
Coninmus, roeri, sive quid urimur. Non praeter solistim Ieres. Animadverte, quid ista Latino velint Canta. In . sive amore simus vacui, sive et ipsi amemus, tamen in isto umore non constantes. sed, ut solemus, Ioves et mutabiles V Ut in Horatius, huiusmodi eam ina faciei g, amet necne, utrum constans in amore sit, an levis, an levit ei sit consuetudo . haee omnia plane non
video. quid ad rem propmitam sicinni.
73쪽
Luudabunt alii clarum Rhodon, aut Mitylenen, Aut Ephesum, bimarisve Corinthi Moenia, vel Baccho Thubus, vel Apolline Delphos
Insignes, nut Thessala Tempe. Sunt, quibus unum opus est, intactae Palladis ureus
Ayolline Delphos. In uno MAS. nostrorum vidi: ue Apolline Dola a. Caetorum comparetur illud Cassii Pii. Do.
est: urbem, etiam in MSS. Vinis. v. Cort. ad Lucan. III. 3403. tirtem, arces. Oudendorp. annotavit apud Vitruv. IV. T. ex duobus ΜSS. V s. legendum: Athenis in nree, in Attim Sunio mI aciis Minerene. Urba et rarae
25. III. 59. Sed hic arrea non Ρ ibo. Nam quaenam sunt tire 3 Erant in multis vrhihus, et Minerva πολιουχo v. Spanhem. ad Cullim. pag. 491. Perleton. ad Aelian. II. M. Herod. I.
iso. Baior Miaeelli . Petropol. T. II. Interpr. ad Virgil. Eelog. II. m. Ideo viret additur opitheton, si intol. liuenda sit Λtheniensis. nisi eam in . telligi dotiere ex loci sententia vel antecedentibus appareat: v. exempla apud
Bonileium et Hemsterii. ad Aristoph. Plui. vs. 772. Verum igitur est urbem vel timem. Hactenus Oudendor. pius, qui mihi non iUrsuasit. Docuit enim Benileius serres a poetis diei etiam de tina tireo. Et sie loeutus est Ovid. VII. Mettim. 399. inditiatire . intelligens Athenas. Sive dieas
Dis Incline tire , sive Ptillauis tire . eodem redit. In Horati a praecesserunt nobilissimae urbes Graceae. Uinc, lactumentione areium Palludis, non opi qerat epitheto, quo uum Neremur MPalladom Λttieam. Quare eum Bent loto tirees praesero. quod et optima NSS. servarunt, et verba ita esse trans. ponenda arbitror. mi, quibus tintim opus in netve suras mittidia rare .
Est, quibus, ut Properi. III. T. II Ea a mene concurrie pia misqvndrione. Ubi interpretes hane a Graecis desumtam loquendi formulam
satis illustraverunt. Iam eleganter Ptimetiea saeundia, Arrea PDI tidis stin mihi optis, urgumentum, in quo Ornando versor. Ut Corn. Severus in Λetna vs. l. Arinti miti, ruptiqueendis for eilus lanea - quid rati storqueat nestus, Grmen erit. Tacit. I. Hist. I. Inititim mihi operia Ser. Granti iterum. T. Minitia Coriatiles erunt. Albinov. I. 268. Pars erit historino, totoque metur in orbe, Mettie opus ingeniis etirminibusque i bi . Simili forma Prmurri. IV. 9. Heretilia ite borea, nos me inbor ti/fime e tirne. Ovid. II. F t. a. Elmi - Miguum, memini, nuper erutis opus. Ovid. V. Trist. 12. rmina luetiam Stins una. Iustin. XV. I. Heretilia sngistrae, quue δε- tim Troine stiere. Opus autem usurpatur de omni ea minum venere et cuiusvis argumenti: v. Markl. ad Stu.
iii Silv. pag. 334. G. Ite annus
coniecturum meum probat. rmine perpetuo eHebrtire. Elogniis
74쪽
t bulique deereptum ironti pra Poncrc olimn Plurimus in Iunonis honorem.
ut insa su Periorum quibus urees unum
opias atine, formata ad Ovid. I. Me. tnm. a. primnque δει orioine mundi Ad mea perpetuum dedurite temporia
eram . Athonas ecteornre satis erat.
ut laud. btine, et dieit. Quo auditumetirmi, 3 Hoc ipsum intelligitur, quin
poeta, laudator Tiburis . non nisi i Oeta luudatore Athenarum cogitat. Inpriniis autoni dedecet nominare carminis genus. et dicere perpetuum. Si enim hane vorem de scriptis aliorum usu Demus, ea si propemodum inclinteu. Laudos Athoniensium canuntur perpnrtes, earptim et canuntur perpetuo eurmine, quo historia laudum ab initio ad snem eontinetur. Unuique diremtam fronti proeponereo irtim. Eadem omnium ΜSS. lectio, quam mutavit Erasinus in Meem ne
1 ondi, vere, iudicibus Broukhusio et Oudendonio. Selir erus ingeniose:
In qua decerpitim fronti praeponere lieum, ex eommentatore Cruquii. ni fallor, qui sie interpretatur: Untim Atticitum est tiliquoriam, ratidibtia Athe-nrariam dicendis opertim dure, et inde s/orium quiserere. Remanet difficultas in verbo priapponere. Benileius Osten. lit hoe per naturam linguae Romanae et similitudinem Graeciso diei P Se pro imponere, cIngere, prsecinsere, sed uictum esse, non ostendit. Neque exemplum adhue repertum est unum, licet ipsum laetum eorum frondes cinuendi sexcenties apud poetas occurrui.
Ego propterea quoque abieci coniceturum, quae mihi aliquando non displicebat: Uncle quent eoifi frondem
pria onere o irne. Etiain cogitavi ano ten undique vicem n esset, quam Virgil. III. Georg. 2s. v ut ton m. Ipse eupue fon me fortis orntitus oli- Ene. Nune versum inficetum cum prae. redonte sustuli. Desiderabatur nempe
hexametur, si glos a enrmine perpe tineo is re versibuA Horatianis esset inserenda. Grammatieus stivit hexamo-trum. ut potuit. In eo multa sume ut pandv. Qui, cunque loetionem --quaris. difficillimus est in tollectu, etiam post longam disputationem Dentioli. Nee quisquam, puto, interpretabitur ex Ocidio I. Art. Am. Im. Quia tho
hirati tia fron mense eomns, quod set, ut Burm. opinatuitur: aerum oleam eaminibus extollere supra quamlibet herbam.'' Praeponere non Eu.
milur pro rinocte. Et Horatiuq hoe tantum qnuerit, qui quas uri s landaverint et habitandas commendaverint. non quaorit ilo captanda illo in iit, arto
poeiten. Vivere amem. dicit hie . Rhodi. illo Corinthi ad duri maria sita . hic Thobis, ubi Bacetius habitatii, illo Athenis, ubi Pallae . vltor Argis, ubi Iuno. At vido brevitatem in reliqui, dilaudabunt Rhodon, Ephesum, dicit .
Argos. Aliis areos Palladis opus sunt. Undo tanta orationis dis,imilitudo, ut hie adiretisset perpetuo Ormine reli. brare et praeponere fronti vi crimuntiique decerptam 3 Quid ' quod ins-
ius heriumeter, ne satis to quidem assutus ost. Grumnauticus enim
Horatium feeit dicentem: Sunt, quihoe unico agunt. quotidie nihil aliud agunt, ni i laudant Athenas, et sibi
coronam imponunt: quibus unum opus est coronam imponere. Corona, ni
fallor, semel imitoniti ir, opere perfecto. Corona est suis. pinudi e Comoediarum. Dici potest: unum opus est illi
Minervam laudare et inde coronam νε- rere, gratierere, non iramonere. G. Iler- mannus quoque haec, tamquam explicandi caussa additn. Horatio nt,iudient. Plurimus in Iunonia sonorem Aprum
uiris equis Amos. Ego semper iudi .eavi logendum esse honoro, et iun-
75쪽
uo nec tam putietis Lucoda mon, Nec tam Lurissae pureussit campus Opimile, Quam domus Albuneae resonantis
id initi illu p urimus in honore Innonis h. e. uliquis, ulter. qui plurimus, sive multuu est in honore Iunonis, dieit Argos. Interpretes iungunt: Iotiri. mus clieris Iro, in honorem Itinυnia. Nod valde dubito an Latinum sit piti. rimis clicis pro plurimi. Oudendori'. quidem simpliciter ὐfirmat, non esse. Aiquo licie Godoliedus Hermannus in
Program. a. 1842. ita confirmat Nee Latinorum nec Graccorum quisquam mutetis, pliarim , πολος, πλεῖσroc, ita uut lixit aut dicere potuit, ea caussa, quod . qui non addito substantivo mi. -
dicitur, non potest ni i idem multiplicatu, intelligi. hoe est . aliquid vol,nepenumero, vel Nimul in multis ristius sudiens. Ergo pliarimus Ars dicet, est stivissime Arpos hiret: quod patet nihili Oso, ni,i addatur. qui' saepis,ime Arms sit dicturus. ΛM-runt quidem qui nati stim pro niti fisdixerit Lueanum III. Im. nati tris stitirtilnera puppi Asiati mori s. at ibi morienα participium pro substanti o
i. cui adiectivum additum est mul-rus. Nam mutitia moriens, intili
mi es et similia recte dicuntur. quia te morientis aut militis conditio mul. tiplieata signifieatur, quae non ivit tulitor quam in multis. qui morientes aut milites sint, eo ituri V Hoe domum est eaussas et rationem Gramma.
tieum linpuae explicare. Neque vero- simile est, Iunoncm prae caeteri, numinibus pliarimos laudatores e senaciam. Eadem suit emendatio Oii.
dendori'. tribus locis commendavit, in annot. MNN. ad h. l. nil Sueton. in Vita Lucani p. 995. et Appul. Metam. p. 366. Atque hare emendatio
necessaria videtur. Propter caussas supra momorritus . non, quia minus Latinosori retur uinis in honorom Iunonis. Primus . ni fullor, Franciseus Vtiva,
sor in Observ. de vi et tisti robortim
quorunisum sin Collectione Icetolii p.
seribere titie loqui. Veteros enim dixisse Phonoris euusan, de Murbi . in tiliquem seri re V Et Rane videtur illa consuetudo esse iam mutatae La. tintiviis, cuius exempla ante Augustum non reperiantur: v. I liker. ad
Flori II. 3. Cori. ad Plinii X. epist.24. et Oudendo . ad Appul. V. Net. p. 366. Igitur Horatius seribere potuit dieit in honorem ut Properi. IV. 6. 13. Caestiria in noniam mentitur
p. fer ipse rores. Licet alii praeserant duetinetis . Minus recte. Vide ei Sumen. ad Terent. Maurum pag. 226. Sed n urimus in honorem scribere noti potuit: et erravit vectineres in Nello nol. II. pag. 264 hunc versum ita subiungens v. c. exemplo e Cicerone petito: Theophi sitia inti fua eae in inti Inrima muniscentio. Laetant. MStatii VIII. Thob. 224. Paetines Neratis stine in Homero Apollini die ipropter exstinetiam Pythonem: ubi sor. tasM legendum: is honore Apol in Adieti. Me noe inni pratiens Gre emoti .
Disertit: alii Rhodon, Ephesum cae . laudent. Sequi debuisset: milii nullus ex his locis tantum plaeet . quantum Tibur. Nisi stat naimis in Lacedaemono et campo Larissae etiam illiquid suisse pri citantius, quum in Oppidis Rhodi.
Ephesi enet. Sed hoe inprimis mirum. Lacedaemonem hie laudari propter Putientiam et duritiem, quae olim eiusmodi Mant, ut nerno hanc urbem ideo aliis praeserret. nedum Romanus. et Horatius. Idem sensit Oudendo . nil
76쪽
Et praeceps Anio et Tiburni lucus ut uduMobilibus pomaria rivis.
Albus ut obscuro deterget nubila coelo Saepe notus, neque parturit imbres Perpetuos: sic tu sapiens finire momonto Tristitiam vitaeque labores Molli, Plance, mero: seu tu fulgentiu signis Castra tenent, seu densa tenebit Tiburis umbra tui. Teucer Salamina patremque Quum fugeret, tamen uda Lyaeo Tempora populea sertur vinxi Sse corona, Sic tristes nisatus amicos: Quo nos cumque seret melior Fortuna Paronte, Ibimus, o socii comitesque lxit υtitiis Loe nemon, nihil ad ex. plieationem addens, nisi eam rem latiore disputatione indigere. Et sane indigebat talis coniectura. Foeit vir diligentissimus in annot. MSS. ad h. l. Disputationis summa hue redit: Sola
Lacedaemon a moribus civium laudatur, caeterae urbes ab aliis rebus. Tem. poro Horatii non erat patiens. sed dissolutis moribus. Et comparatio est inepta: Larissa me pereussit sertilitato, Tibur silvis. Lacedaemon patientia. Legendum dico et acriter eontendo spatiis. i. e. longis porticibus et deambulationibus oppidi aurique suburbani. vel sequorum curriculis ad Eurotam: v. Horat. I. Epist. 14. 19. Sueton. August. M. Claud. 21. Observ. Miseellam Vol. V. T. a. p. 14. Unire emendationem conii ranat Horat. I. Epist. I. M. Non est equia Ιthnene Deus, ut neque pMnia Porreettis sputiis, neque mutine prodissus herbiae. Sptilia etiam sumi I, sunt pro locis putenti. hus in urbe, ut expresserit Homeri Lacedaemonem ει ρίχ uioν Odyss. XIII.
4l4. quod in aliis Graecarum urbium epithoiis Deit. In hune modum Ouden
d π. suurn coniecturam explieavit. Ego
nequo eredo onm e e veram, neque
ipse meliorem exeogitare potui. Con. ieei multa, in his: Me nee trini Pti triae titie Laeei enum. Parma hie memorari potuisse, nemo mirabitur, qui
legerit Pausan. VII. l8 sq. Augustus
quidem varias ob caussas urbem amabat: et Romani iam anto Augustum Non spernebant. Sed experiantur alii. an sint selieiores. Quod emendaro p sum, est Seholion ad Statii VIII. Thob. 432. Nee me itim pri iens Meeuriem no . Ipse διαμαστέγωσις dieitur. Nem. pe: Aoon ip . Et pracrepa Anio et Tihurni ιυ-
cua et ut . Nestor in voeo Anio: A qua Ttiburni luetis et tin is A bis ut Gaetiro deterstet ntihi'n eoela epe notias. Quoniam nunc noque unum, neque duo carmina habemus,
G. IIcrmannus putat poest us. l4. uli. quid excidisse. quod I, teri rein Partem cum priore upto copulaverit. Noe sane connexio Est tacitis. sic instituenduiter Tiburni luetis et Tiburia umbra fui. Perpertios. Sie et Cod. D Orvili testo Oudendo io. Iralii, PInnee, mero. Cod. Franeh. Molli planoe mero. Λltera manus coris rexit plance. Quum fugeret, Duen udra Luneo. In
77쪽
Nil desperandum Teucro duee ot auspice Teucro: Certus enim promisit Apollo, Ambiguam tellure nova Salamina suturam. O sortes peioraque passi
nonnullis MAS. vidi ter. Corruptumox fiam . compendio seripturae. Nil desperandum Tetiero duee elutivire Teuero. Seliraderes distinguebat: rivero duee re a pree. Teucro Cer tia enim promisit Apo/D. Quod idem Iano in mentem verit. Sed ita ad moliorem loel intelligentiam parum Profecimus. Num, quod verissime do-euit Boniloius, ni spei non dicitur nisi numen aliquod, et sacerdos Romanus. proprie ita appellatus. Ideo illo lego. tint nuspire Phoebo. Quod mihi non placet, quia statim sequitur Certus enim p omisit Apollo. Exemplum, quo ni itur ad defendendum. non est idem. Nam Ilina Importisque puer et timis uitia disserunt, ut nomen e mmuneot proprium. Quae Burin. ad Fastor. Ovid. I. 26. contra Benticium disputat. nihil sunt. Alii alias protulerunt niecturas. plurimi e intonii sunt soliet audacia Horatii, qui ψi nificationem ntispicis muttiverit, et ad hominem a Doti transtulerit Euo interdum doleo Quintilianum solidem Horatii audaciam memoravis e. Multi enim interpretes. omnia si ustra conati. tandem securi ad
eam audaciam, veluti Aneram aneorum.
e sugiunt. Sed loeus Horatii. de quo nunc agimus, non hul et magnam dinscultatem, si modo legamus: Nil δε- spernn m Teuero citiee es araspira Teueri. Sie invenitur scriptum in duobus Lambin. Codd. in ducibus Ben-llei. in Collat. Sax. apud Gesnerum. in alii apud Feam. Sic in uno Loid. et D inviti. Nane I tionem alii tacentes non curarunt, alii. etiam Iun-lloius, vocarunt ineptam: et tamen vera est, si ita explieos: Nil desperiandrati. nuero es auspira Tetieri citire, ducibus Teucro et Apolline, auspice Teucri Atque ita legerunt Scholiastae. v.c CD mentatiar Cruquiunus Mativ ce , monsore. Ad ADultinem remisit, euius responsi promisan aeque fur. V Bre vitas Horatii impodixit, quominus in- torpretos illius mentem perspicerent. Simile dietum est in Lucano V. 5 s. Iin iram si meto titiae ore et reusas. Mepote. II e est me nues e, ut Claudian. de B. Gild. 499. Corin suos e i, peu mnior Honorius suetor. II norius, nuctor ut vela voniis domu est inuior siles, soro . ut vel per tem pestatem incolumos ad hostem per on- iuri simus.
Lydiu, dic, Per omnes To Doos oro, Sybarin
l rere. Vere corruptum viiletur ex oro Trpraetulerunt Benti. et Oudend. Terent i Andr. V. i. 35. Per a Deos oro. Cur proportis. Mutavi e niunctivn
78쪽
Oderit campum, patiens pulveris atque solis 3 Cur neque militaris Inter aequales equitat, Gallica nec lupatis Temperiit ora frenis 3 Cur timet flavum Tiberim tangere 3 cur olivum Sanguine viperino Cautius vitat 3 neque iam livida gestat armis Bruchia, saepe disco, Suupe trans finem iaculo nobilis expedito 3 Quid lutet, ut marinae Filium di eunt Thetidis sub lucrumosa Troiae Funera, ne virilis Cultus in caedem et
illa properes, equi et . temperet, in Praesentia. Nam et sequuntur Praesentia, cur timet. eur vi δερ. et maior vis est, praecipue in initio. in dirceta interrogviione. Idem censuerunt Bel . t lotus et Oudendorpius. oderis eumpum, ptiliens pra rerIs n/que solis. Oderit in istis praesentibus tilienum videtur. etiam si tempore su iuro exponas, v. c. eur dehebit ouisse rondendorp. conii Hehat: odit hie vel odii D. Neque si displicebiit deseri . . mendatio Withoni in Specimen Gun. ther. Pro milaria legendum puto im-3mtieris. Nam Lydia secerat ut non
amplius set patiens, idoo Oderat eam. Dum: olin. , ante umorem tuum, erat poliens, ut anepe disco et inculo nobi
lis. Similis est locus Taciti II. His
l Pollio de Vita Odentiti in Triginta
79쪽
Vides, ut alta stet nive candidum
Soracte, nec iam sustineant onus
Siluao laborantes, geluque Flumina constiterint acuto 3
, ides. ut nita arat nire erandidum Aornete. Stet in omnibus MSS. et apud Serv. ad VII. Aen. 696. Neque
caussa est, cur nonnulli voluerint stat.
qum vel propter sustinerint admitti non potest. Licet non nesciam illud usurpari. Nihil frequentius quidem est
permutatione syllabarum et cum af,
adeo ut de verbiis primae eoni uetationis dubitari possit. Sed alia sunt exempla poetarum inprimis, do quibus dubitari non potest. Auctor Cul. 2l I. riden tit Myrtin is taedis Lum Nn eo Itieent. Calpum. Glog VI. 37. Adspiria tis fruti e Inte raptis, titque sub ipsis Cornibus et tereti lueent redimi la
Ilor v. et Benti. ad Horat. I. Epist. l. st. Soracto autem stat nive signi-seat: totum nive eoopertum est, unct ractis est forma, nivea. Ea verbi notio tam antiqua est, quam officax.
mnum appellavit, et variis saepe modis explicavit. Optime explieavit ad Viruit. XII. Aen. 408. Coelum sinentili ere, dicens: in putrerem e rer- sum est. et otimi intum ea putrere est. Horatium sui Scholi tae et exemplis Virgilianis et hoc Enniano illustrant: S tint pulvere eampi. Caecilius iam dixerat Doer stat aeninus. Properi. IV. 12. 4. Non exorato afane
adrimtinfe rice. Viae totae sunt ada. mantinae, adamante obstruetuo, ut perens roditus non pateat. Claudian. I Rapt Prosei p. 236. Strint ni disti ferro Moenia. ΛΡud eundem I. Ilusin. 35 l. legendum partim e NSA. partim eum IIuin,io: Unt en is utrique Sidereus hirsutri iubas. Non si reis hirati nitihis. Nam liue exemplum ad nostrum atanui notionem non pertinet, propter additum hi ratim. Auctor Pervix. V noris 48. Itissis Nneis tri Bunni alare Disti fortatis: v. et IIoins. ad Virgil. VI. Λon. 3 . Stant lumi fiamma.
Hinc apparet, magnam esse vim in sol hoc verbo, eamque addito epitheto non modo non augeri . sed minui. Ita inovetores illi et Virgilius aliique nudutantum substantiva apposuerunt. Lia. mina attint mmma, lumina sunt una flamma. Dic v. c. na dentia luminti stant mmma, est supervacuum et lanis
uvidum. Nam numento non locus est. Recte autem dixeris ardenti stant umina Inmma: quia ardens est naturale et ornans epitheton flammae Adoandem rationem in Horatio mallem: Vides ne n tum aret nire randi recte. Altum est proprium Soraeti. nam, quamvis longo satis intervallo aliurbs situs, mons in urtio conspici potest. Candida niae, ornate, et secundum naturam. Sorne e strae nite, antique et emoriter. Son a tamen in Thyesto us. III legisse videtur stelnire Ondidum. Nam dixit Cithaero. nis inon Mnnt mrte nulla eritin δε- p Isti nire. Cuius loci sententium non perspexerunt Horatii interpretes. qui verba iussa attine riti In mrte iunguntes. ex iis Horatium voluerunt explicare; nam Seneca ita intelligendus est VIuga Cithaeronis nulla parte, nusquam, stant eanni quia nives, undon qna nasci posset, dudum liquo actuosunt. Canti est nominativus plurulis.
quod vel metri ratio indieat. Si in .ςpexeris illos interpretes. disces, quam
80쪽
Dissolve frigus, ligna super socoLnrgo reponens, utque bonignius Deprome quadrimum Sabina, O Thul inrelio, merum diotii. Permitto Divis caetera, qui Simul
Stravero ventos nequore servido Deproeliantes, neu cupressi
uuid sit futurum cras, suge quaerere, ciuilem κors dierum cumque dubit, lucro Appono, nec dulces amores Sperno puer, neque tu choren', Di nec virenti canities abest
Morosa. Nunc et cum pus ut areno Len quo sub noctem susurri
se in omnes partes vortant, ut Horatium commode explicent. Apud Mul
lium de Metris pag. 23. logitur: μοι
nive ean licitia. Caeterum de Soracto
in Annalibus Geographis Muliebrenii
annotatum est hoc: in summo monte
se septem sustigia: non tegi tamen nive perpetua: nivem cito liquescere. Horatium igitur de hyeme non usitata loqui. Deprome. In uno Loid. depone. Quod et alii in aliis invenerunt. Permitte uiola eaetera. Vul Maxim. I. I. Proinde furi, ene erra raritis permit e stitia. Oudendo ius hie indicavit . se de hoc verbo egisse ad Lucan. VII 235. et Cue,ar. n. Gall. V. a. Qiatu i l futurum ertia, fraue qutie- aere, e . Et non leuitur iii uno MN Leid. ut neque in ulli, quae interpretes viderunt. Oudemtori'. quamquam hic putet durum et otiosum, tamen non uudet tollere, quia Horatius sie*uope posuit. Noque ogo tollam. Cod. Zulichem. v. Numen. ad Terent. Sperne puer. Neque tu chorens. Sca. Maurum pag. 247. Vir ille doeiis,i liner in Re Poetiea pau. Hi a. dicit: inus in trinna diApututione ite voce tae Verius eoegisse videtur Horatius. ut Dis saepe nimium tribuit M SN. qui pronomen interponeret ' Ego hie se. mel dienm. hoe nunquam secisse Ito.
manum i metuan . si sit contra ingenium et consuetudinem linguae: v. Luc. . II. 627. nee Phar eis armia relinquas Admones, nee tu populos titraque --
tites Armeniti. Vid. Cori. qui dieitria ex MAS. ΗOrat. Vinar. inscite os eiectum. Cicero II. I ivin. 72. Insitie
enim et tiror et af, quo te cumque - eria, persequitur, sire tia ratem, atre M omen nudieris. Ubi Moserus me. mor erat Horatiani versus Liv. XXV. s. Via sti muri, via serra, eaperiri vir nisu. 3 Seneca Here Fur. vM. t 247. sire me nitorem roses Aeti eti mren .
Lenesque otio noctem stis irri. M SN. quaedam teresqtie. Ita et Nobior. et