장음표시 사용
81쪽
Nunc et latentis proditor intimo Grutus puellae risus ab ungulo, Pignusque dereptum incertis, Aut digito male pertinaci.
busdam . ut Deu et lanis cedant suo tis pertinaci. Vid Bulin h. vii Sueton. neri. Causar. Pag. II. et Vellei. Putere Atii diuiso vinis per innei. Non sa- l II. Ios.
Mercuri facunde, nepos Atlantis, Qui seros cultus hominum recentum Voce sormasti catus et deeor Moro Palaestrae:
Tu Canam. Innuni Iovis et Deorum Nuncium curvaeque
Condero surto. Te, boves olim nisi Per dolum amoti S,
I ere uini fueuuae, nepos Atlantis.
Diomedes et Vietorinus, praeter alios Grammatico . hune vorsum laudant. Sed in di tin uotidis poetarum versibus, magis viilondiam . quid vora Aententia postulet. quam quid MSS. et Grammatici serunt. Bontloius maluit eunde nepos Atlantis, ego Meretiri eundi. Poetae in h3mnis res singulus exornant. Nepos Atlantis, est tuus propria generis. Mercurius δε- cuniatis , propria laus inuenit. Et Mor. euritis formavit homines, etiam quia erat facundus, non quia erut Delios Atlantis. Si pro facunde posuisset HO. ratius aliud opitheton, v. e. nshilia, ferrem distinetionem Benileii. Nam talo epitheton ad uenus laertinet. Oudendorpius laeti cum Benileio. Me.
lyrae parentem, placuit, iocoso reddidisses
eum Porphyrio: Fneiandum Mereiarium disit, quin orationis inrendor. Nepotem Altantis, quin Mia Ne sititia. Et si e norat. I. Carm. 12. oeniis hun- e pater tisque et res, Orte Saturno. More palaestriae. D. Ilaens. humore minea rne. In sellaena coniecturum, ante Benileium, explosit moti .hus. laudans Barth. Advers. XXVIII. I. Gmnov. Diatrib. Stat. pag. I 49. et ulla. deinde a Boni leto Oceuputa. Oudendorp. addidit Stat . IV. Theti. 56. Fabri Amuist. Sacra I. 16. Cicer D. I Os se. 19. Omnem morem Luce e. moniorum inframmatiam esse cupidi ferine di Vide et Virgil. VI. Λon
8M. I eisque imponere morem. l
Per do tim timottis. Non ramo m.
82쪽
Voce dum terret, viduus pharetra
Quin et Atridus, duce te, superbi Ν, Ilio divos Priamus relicto, Thessalosque ignes et iniqua Troiae
Tu pius laetis animas reponis Sedibus, virgaque levem c re SAurea turbam, superis Deorum Gratus et imi S.
Vidiatis phare ra Risit Apollo. Discimus ex Porphyrione, Horatium hi
carmen ub Λlcaeo sumsisse. Et cor .
stat Aleaeum seripsi o hymnum in Mercurium, etiam in Apollinem. Pausania et Plutarcho testibus. De quare vid. Fubrie. in Biblioth. Graeca. Si pleor Schol. Homori Iliad. D. vs. 256. sua ex hymno Alcaei hausisse. Num quae scripsit plano cum Hora- ltiantes conveniunt. ' μῆρ ὁ Διορ eo ἐMaiae ruc Anti oc ευρε λ ρaν. x ii se Ἀπολλωνoc βύac δεε mc, ενθεῖν
manu adiectu videtitur. unde et ni men
Λleves incidit. Ergo et Aleaeuq sceit Mercurium lyrae parentem, larem boum Apollinem minantem, et arcu spolin. tum ridentem, et Mercurium aurea lvirga ornatum. Du Priamo nihil. Quin et Alriatis, dure te, suprebos. Tota stropho mihi valde suspeetu est. Qtiin et maius aliquid indicat, quam quod praee sit. Tu, o Mereuri. se. roκ hominum cultuq formasti, nuncius
os Deorum . inveni ii l3ram, decipere vel At ollinem utituisti, tum cullidus et celer es: quin etiam Priamo dux sui,ii por medios hostes. Hacene laus dignal quae tantollere in hymno celebraretur i Ernt, puto, exigua. Nam idem se . t runt alii Dei, qui mortalos in locutril uliquem duxerunt, sepientes nube, vel l aliis modi tutantes. Laus igitur non propria Mercurii. Neque ea augetur. si eouitamus olim nihil hic secisse, nisi quod Iovi sie imperanti paruerit. Dubitare quoque licet, an Priamus siesatis Latino appelletur dires. quia eum
multo num venit. Stropha eiecta. Carmen habemuq multo concinnius. Grammatieus, quod saepe sebat, ex Homero addidi se vi letur. Ilio dices Prinnitis relisso. Nihil est, cur hie contra MSS. reponamus relle a. Poetae utuntur utraque forma
Ilias et Ilion. Croto equidem alteram formam interdum a librariis sui se inu.
tutum . quibus notius esset Ilium, sed tibique, hoe non ero JO. Neque recte statuit Sanadoniis, eos in IIorat. IV. Curtia. s. non semel Ilios rein a, a mutando uti tinuisse, quia non poterit at sino detrimento metri. Probo
enirn noverunt Grammatici hono diei Ilium vel Ilion reo ti, ut saepis iniein,'nitur, sicuti apud Senec. Troad. Vs.l4. Melan ferro est Peroram tim. Ubivido Gronou. Tutius est in talibus sequi optiniti MSS. ei lectilinum Sonum Exempla colleperunt Reins. ad Ovid. I. Horoid. o. et interpret. ad Sil. I tulXIII. 44. et Buris. ad Properti III. l. ai.
83쪽
I u ne quaesieris, scire nus , quem mihi, quum tibi Finem Di dederint, Leuconoe, nec Babylonios Tentaris numeros. Ut melius, quidquid erit, putii Seu plures hiemes, seu tribuit Iupiter ultimum, Quae nunc oppositis debilitat pumicibus muro . Tyrrhenum. Sapius, vina liques, et spatio brevi
u ne quo eris, scire Nefas. Gune. rere, ut aerti nri, est proprium Astrologis verbum. Tacit. III. Annal. 22. Lom fertur . simul se Imretim eae P. Irtavi, dirite atque orbo. Iulleis mi ur nAulteriri, renon: quae-xittim e per C l eoa in domum Cnoriris. Ubi Lipsius verum locutionis vim perspexit. addito Tertuli. Ap log. m. Cui optis ras perserutari super Ciaesaris Uttire. nisi a qtio tituν iuridneratis iliam eouitatur rei ovis tir. Undo optime intolligitur Ovid. I. Metam. 148. Filitia ante inem puerios inquirit In mansa: v. Burit . Tacitus itorum XII. Annal. 52. Serihonianus in exilium rassitur, quasi innem principia per Chesldaeos ae faretur. Hoc est . quod Horatius dieit: no quaero finem nostrum per numeros Babylon R. Re propterea melius est coniungere scire nona, non qnnesieris seire. Ad candent rem pertinent hace Sidonii Apollin. VIII. Epist. li: Mathe-tiens da estne surio ine consultiis. Finem M a uerint. Hi e postulat
sere constans Romanorum H,us, non
dedistin . quod in quibusdam MNS.upparet, uitam uno Leid. Quius in
contrariam partem ostenduntur. V. e.
ab Oudendori'. ad ΛΡpul. I. Metam Dag. 79. et Caesar. II. B. Civit. 32.
a numero et auctoritate Codd. minora sunt, quam ut a recepta vulvo consuetudine discedamus.
I melius, quia id eri . pniit In molim de interpretatione huius ioci mautia fuit dis ensio. Sehol. Franck.: Leel
pro an fortius tolerentur, nollem te timen rante erentum infe Piltitia me utorqueri. Videtur intellexi e: vi me.
tua mei Possis. Qui d etiam volebat Comm. Cruq. Quomodo Plotius h. l. ac perit, non liquet. Hic i,M 2655. ex verbis Horatii Callimaelitum con
ad Tortuli. de Pallio pag. 322. explicavit Me πολλιν iaμεινον, Per accu-tivum absolutum. Buman. denique ad Suetonii V sines. 23 eorrigit ne melitis, probante Burm. altero ad Anthol. t. VOl. I. Pue. 227. sed improbantemdendorpio. Et mihi nihil aptiti,
videtur, quam ut exponamus: quram melius, qtirin o me tua est ytili, qui
qtitia .rii' De qua signifieatione partieultio vide, praetor alios, virum doc. tum in Obsurv. Mi qeollam vol. V. P. R. Cum reliquis compara Ovid. XVIII Heroid Il Qui siti tu erit. pratirar. Silius VI. lis. Quidquid Di est duriel rerum inolinti a ferrimus. iras, Einti liquos. Malim distin .cuere Sripi J Vima Iiques, et, uti in breni. spem Ionstram reseces. Puto enim snpina et hic et niihi inii erativo esse sumendum. otium si tamquam in parenthesi ponatur, v. c. in Ovid. I. Amor. 4. 29. Quoia libi miscueris, inpias, hisne ipse trahere. Hein ius et alii ad eum locvin sequuntur auctori talem Prisciani. qui Horatilinum an pins interpretatur si sopivis. Quod
84쪽
Spum longam reseces. Dum loquimur, sugerit invida
etiam Deit Sunetius in Minervae IV.
z. qui tamen . quod unimadvertendum est, scripsit, at sapies. Peristonius a tris h. l. imperative sumit, ut et Oud indorpius, et alii. Cuussa, cur ego censeam rapias non recte diei prosi annias. ut putabant Priseianus et holiastae, linoe est. Romani in illa adhortatione directa semper loquebantur si stipis . ai Up s. nunquam si xapitis. Terent. Eunuch. IV. 4. 53. Tu pol, si sapis, quod uis nereis. Tibull. IV. 2. Spretatum e meso, aisnpis, ipse e l. Martialis VIII. Ep. II. Si stipis. Assyrio senarier tibi erinis timonio Apicndent, ot cinynne orea serta emtil. Terent. Heaut . IV. 4. 26. Tu neseis id, seis. Dromo, si stipies. Cons Holns. ad Ovid. XIV. Motum. 6TI. Coniunctivo non loeu qest, nisi in oratione indirecta et ivitentiali, ut in Epigram. Augusti upud Martiat. XI. 24. Fulviam esto tit δε-
tuom ' quid si se Mnnitis ores Pae- illaem: ineinm y non puto, si sapitim. Horat. I. Sut. s. 34 Ioqunera, si rapiat, vitet, simul neqtie redolererii Deltis. Plaut. in Menaechm. II. 2. 36. si me constitus, Iubetis, at sapitis, poeultim inerri tibi. Atque huiusmodi exempla non satis distinxerunt Ine. Tolli iis . neque Burmvn. in Λnthol. Lut. Vol. I. pag. 443, et Vol. II. Pag. 526. titio brevi. Spem Ion m reseces. otio bre i est ablativus absolutus. Liv. IV. 4 l. vireri resistis vi ne viatis. Diomedes p. m31 sentirias retulit, eum tinum eloquium n quodam res ho de- fel . Destit in illa οντος, ο νης, υιπων, ουπων; dirimus enim ster Nullo limoγε hostium, castra irrupit. Ratio huius constructionis snope doctos interpretes sesellit. Longuκ sim . si hoe exemplis confirmum: vid. Ohserv. Miseellan. Vtil. XIII. p. 5O. Cori. ad Sullust. Iugurth. I. et Ciser n. Epist. VI. l. Non do. sideramus igitur emendationem Bumii. ad Ovid. I. Tom. 2. 64. ex stimantiqprueriture spratio brevis. Parum Latine, eredo. Ipsum sputium dicitur brare vel Ionoum, et licino neΡἱ horis
vel lanssi. Homo hrenia non facile nisi in poeta aliquo inventum iri eredit Dulier. ad Flori IV. 12. pag. 8ll. Videtur dixisse Horat. II. Carm. 4.
Auson. pag. 540. Dum brere sollieiti in iram proutielmtis neni. Atquo hiemihi in montem veniebant nobilissimi versus olim a Neoptolemo eantati infesto. quod Philippo Μacedoni ulti. Dium fuit. Loguntur apud Diod. Si. cul. XVI. M. illustrati ab Honio auTibull. I. i. N. A νω ν Προ-
Dtim M imiar, fi erit inei Aetas. Ratio formulae sie explieari potest. Dum loquimi r notas Itioit in praesenti, et fissi in praeterito. Utrurnquo eodem redit, quia tempus praesens in
aetato mortalium, ris ἄν, non est, nee discrimen Obscrvari potest; nam mo. menta vitae, ut fluctuq murini. - u. Hunt et sequuntur. Cons. Plutureli.
do ΕΙ apud Delphos. pra sertim I S, i 9. Gellius N. A. VI. II, VII. 2 l. XVIII. I. Augustin. Consess. XI id. Si die , dum loquimur, ne miti, oitit vel fisoerit, signifieo: svolat. 1υ- sterit, quid ad nos. quid noςtra refert
Ne curemus, ne id doleamus: carpa. mus praesens, quamvis brevissimum momentum. Est tamen et alia sormula: dum loquimur, ne os sumet, ut in futuro. quod apt,ollatur Oxacto, j serit. Ita Lucretius dixi se videtur III. 925. Noe etInm Iariunt, tisi διο
85쪽
Aetus. Carpe diem, ilium minimum credulii postero.
eltis homulliae Inm fuerit, neque postramuram remeare licebit. Brevis hie est fruetus, dum hoc die unt, fruetus iam non Est, non erit, iam fuerit, iam sugerit. Non inveni Horatio antiquiorem, qui Murpaverit illud clum Mettii. mur: sed inulti sunt imitati, quorum diein reseruntur ah interpr. ad Petron. 99 et Bum. in Antilol. Lut. Vol. I. Dag. 705. Ovid. IV. Pont. 3. M.qtine ethi laeta eici stir, Dum loqueris, feri tristiti posse putu. Petron. . Dum loqueris, laris pruinti dilabitur. Peritus Sat. V. 15 l. Indulae
Quot Dieis. Vire memor te i. Dole m. hoe, quoia loquor, inde est. Quae sunt manifesta imitutio Horatii. Simillimum et hoc Ovid. I. Amor li. I. Dum loquor, horri iuuit. Sententiam ita amplisi xit Ilieron. Epist. M. Hoeipsum , quod reribistir, quou retesso, quod emendo, de vita mea tollitur.
Quot pune a notorii, tot meorum sunt damnu temporum. Orientili, in Com. monit. I. omnis mullo im leto nos oppliens hora, me quoque quori loquimur tempore praemorων. In omnibus
istis exemplis est prae9ens indicativum tempus. Et sie Horatius scripsisset: dum loquimur, sole inriuri Aetas. Sed lex metri unam syllabam appo obiit. Igitur seripsit fuerit. F it legitur in uno Leid. in antiquissimo D Orvili ut affirmat Oudendorp. et in Sehol. Porsit Sat. V. i53. Unde erediderunt librarios, ut metro prospicerent, secisses erit, ct Ilorutium usum esse verti aeomposito. Oudendorp. putabat opor-
Quem virum aut heroa lyra vel acri Tibi a sumis celebrare, Clio 3 Quem Deum 3 Cuius restinet iocosa Nomen imago, Aut in umbrosis Heliconis oris, Aut super Pindo' gelidove in Haemo 3
Unde vocalem temere insecuine Orphea si lune, Arto materna rapidos morantem Fluminum lapsus celereSque VentUS, Blandum et auritas fidibus canoris
νιs Ducere guercus. Serv. nil I. Georg. ω' legit: Doclum et titiri tis. Nimior me tis et titia i M. Bloniatim et nucti .ritate MSS. et maiore elegantia se tuetur. Caeserum paullo ante silvae or.
86쪽
Quid prius dicam solitis parentum Laudibus 8 qui res hominum ne Deorum,
Phea Meti ne sunt. In his certe suerunt quercus. Et tamen nune Orpheus iterum queretis ducit Sed arbores. In Haemo stantes . non recto a rupibus separes, quin, si rupes veniant, veniant ut arbores. Bono autem arbores primum relinquunt rupes, deinde et ipsae rupes nccipiunt quasi aures, seque ad Orphea eonserunt. Maius etiam aliquid, quam quot praee sit. exspectes in illo Altinclum et, h. e. tam hiandum, ut ipsas quoque duceret quercus. Atque in verbis duxit a Iens et vero et itim queretis, non est cradatio. Nam tanto
duriores. quam caeterae arbor . quer
res, habebimus quod in MSS. prope
nil queretia accedat, quini novam de . pietae tabulae partem repracsentet, quod deniquo artem Orphi eam clarissime ante oculos Ponat, qui entites etiam . quibus nillil rigidius, moverit. Carmina D tarum sunt plena exemplis musicae Orphicae, et multa indicarunt He ius ad Virgil. IV. Georg. 493. et Bum. Prolaert. II. lo. 5. Ad intelligentiam loei Horaiiani inprimis laetunt Apollon. Rhod. I. Argon. 26 sq. Aprὰρ του
Ilithio/ν. Manil. I. 329. Tune siletis et stian frahens. V. 322. Et seris a pullis, et silcia niluidis aures. Quintil. I. lo. Orphea non feras modo seu anati etiam silvusque utiaeisse, I- eri ni is memori ditiam est. Se-ncta Here. Fur. 5Ta. Gutie sileas el
buertit suminibus morna. Sidon. Apollon. Carni. II. II. Qui enntu folii seopulos, divitisque eianoris Compulit
nuri tis nil plaetrum currere sileas.
De mutibus nutem no quis dubitet, assero tantum Stat. VIII. Theh. VI.
Quid prius di m aolitis pureri iam Lntidiotis 3 Hsoe Icetio nititur pluri morum et optimorum Codd. uuctoritate: et mihi vora videtur . sed explicanda sex Latinitate non vulgari. Iupiter dieitur laticles Rcimanorum veterum, qui laudibus Romanorum celebratur. Veteros Romani haliebant sua carmina, eaque in monis ad tibiam canebant. Argumenta earminum erant laudes ma. iorum: v. I ca classica apud Niebuhr. Itist. Rom. T. I. png. 2sa Iam tuu -
ως omnium maiorum non simul canebantur. sed modo RoInuli. modo Numae, modo aliorum. Quoscumque autem canerent, a Iove, imperii conditore et conservatore, semi,er incipiebant. Ah Io e prἰncipium. Laudes Iovis in conviviis erant solitae. Eam consuetudinem respieit ipse Horat. IV.Carm. II. Nosque ei pr istis itiei. hus et Meris Inter iocosi munera Liberi Ctim p. Ne mnlronisque nostris Rite Deos privs Dppreetili, Virria e ne os, more patrum. duces, Lydis remisto Ormine tuita Troiamque et Anehisen et almne Proveniem Veneris
canem m. Prius cippoetili Deos. Itivom
et alio; . in iisdem carminibus. Atque ea religio animis ita erat infixa, ut, narranto Plinio Panoxyr. 3. sui malo. ros etiam uirendi initium a precationibus caperent. Caeterum iraticlea pro carmina in quo quis laudatur, etiam usurpat Tibull. II. I. a. Nune res Apollo eiales impellere politra thordas, Nune preeor nu Dudes sis erererbia metis. Id est: Flocte vocem tuam nil modos carminis mei. Cane mecum Messalinum. Eadem ratione aliquiudicitur esse earmen, itima, Caet. Auctor Cul. 36l. Curtiua - Ftima retus. Proport. II. I. Per mia nomen vomeri. Martini. VIII. II. Nemesis
87쪽
Qui mare ne terras variisque mundum
Temperat horis 3 Unde nil maius generatur iPSO, Nec viget quidquam simile nut secundum: Proximos illi tamen o eupuvit Pallas honoreS. Procliis audax, neque te Silebo, Libur, et saevis inimica virgo Belluis, nec te, metuende certa, Phoebe, Sagitta. Dicam et Alciden puerosque Ledae, Hunc equis, illum superare pugnis Nobilem: quorum simul alba nautis
fuisti Tibulli. Nec quemquam, puto, offendet solitis intidissiua qui. Cicero Epist. O Fa n. I. 19. Illa ueriti,qui. Non a Ilore. Fur. IIII. Eaxume rirtua, quem novum e la pater Genuit Nileto. ΙIOe ost: exsurge, quem virtutem esse oportui, quia vicit Herculem : vide Gmnov. Sic nostra xarti συνε ν, non ad verbum, sed inicili.
uentiam, sunt exivcnda: quid prius dicam, quam solitas laudes parentum, hoe est . illum, qui est Ititia, in calviro alunt. Laudes, ut apud Virgilium Venus alloquitur Cupidinem: Nate meae Pires. It mani hymnum incipere pote
rtim erarmen. Ex opistola Cl. Moseri ad P. S. Seliuiluin cognovi iuIn Buuerum. a. IM. in IIorat. Observ. ad odit. Iuni eodem modo haec esse inter pretatum. Moserus vix Latinum, D dum Horatianum pultit, et piarentia probat. Hiie portinent etiam quao D invi ad I. Carm. I. Varietas leetionis in MSS. hare est, ut alia Dr.n- em, ulla piarentis habeant. Nunc video G nerum euilom sero rutione purentum iritidiotis exposuisse, qua ego exposui. Meam inmen annotationem non dolevi. Temperat horis. Seneca Epist. Ia Soli Luraneque piti rimum debes, tem- vernniique tinniam Deo istisatus sum. Boeth. Con ol. Philos. Metr. V. Ttiti
Oeeti vii. Alii legunt ore cibit. Non laudat Oudendori'. qui vulcatum interpretuliari Proximos quid , sed longo intervallo: et citat Quintilian. X. 1. Meundias, confessione plurimorum, Philerna oeetiparii. Ammian. Mareell. XIX. ID. Erat ae- eundi Dei post An/onium, ut nil I- ta praeclarus, longo proaeimus inter
Pro illa viticinae. Distinctionem Bentleianam Pa tria honores Proeliis au- aer vulco non laudant. Nequo euo. Iani Burni. ad Val. Flace. V. 49'. qui vocut Bucetium titi em, scripserat, Deum bellicosum hie ea laude et opitheto non esse privandum. Mevia inimiis eiroo Belitiis. Laudatur, qua maximo mortalibus prodest, sternendis bellulis, leonibus, ursis. Iline notitium et nemorum eustos III. Carm. 22. Vid. Spanhom. ad Culliin. p. l . 2 26. Et in inscriptionibus Sospitia. Nemorensis visina. metris. Inrie n.
88쪽
Dofluit saxis agitatus humor, Concidunt venti, fugiuntque nubes, Et minax, qua sic voluere, Ponti Unda recumbit. Romulum po8t f priuη, an quietum
Quri a te Itiere. Optimi et plerique Codd. quis sie. Regin. a munu Secunda qutio ala. Alii qMod aie, dii ala, ala illi, quod Benilei. recepit , putans tamen hic uleus aliquod latere. Inlretione Bentloi. est aliquid minu, comis modum. Me si toltiere tum dicimus, quum uliquid mi eamur vel dolemus, quod quare fieri debuerit, non plano intolliuimu9. sed mortales in Deorum voluntate acquiescimus. Talia sunt oxempla a Benileio laudata. Tulia sunt linee Statii IV Τheb. IM. Sie Par. eae restiere. VI. 3 6 Sie Iovis ἐ--
gil. I. Λon. 3o2. ponuntque fer in Poeni co/d , res te Deo. Auson. in Epigram. Et, etim sta volunt, bina venenti ἱurunt. Horat. I. Carin. 33. Sie elatim Veneri. Ituque. -- eundum Bonticium Horatius dixiAsot: Simul atque stolia Castorum refulsit, tempestas cedit. Mirum quidem. Sediae Di voluero, qui huic stelluo iunia tam vim tribuerint. Muior OAt laus C torum, si eadem potostas ipsis tri-huatur, non addito auctore, unde ne. perint. Quare legendum putari qua sie restiere, e corrupto in Codd. quia let quce. Idem coniecit Oudendorpius. Ubieumque tempestas surat, qua C toros sic volunt, sedatur. Et adverbium loei simul tempus complectitur. Ovid. XI. Motum. 432. de Aeolo, qui Careere fortes Continent renecta, et, eum re te . nequora plaeel. 'Pεια apud
Ilesiod. Theogon 253. Cymodoce hci μαν ἐν ηεροειoai ποντιν Πνοι- ra Θίων δεν μιὼ ν 'l' ci et injνει. The . Sollius in Observ. eap. l4. Di me voluere interpretatur, Deos marinos. vel potius solum Neptunum. Nomistim post hos prius an quietum Pompili reonum. Caussas, cur omnes hos versus ei erim, deinde singulatim exponam. Univorse tantumhoe dieam. Si quod unquam Horatio obtigit argumentum . in quo tentaret quid ingenii vires possent, erat fune argumentum de excellentibus viris. qu Aua patria protulit. Nihil unquam honopoetae laetius Meldit, neque uberius. cuiuseumque nutionis. qui magnis Ρarentibus gloriari potuerint. Quid poetae Neoriundi sermone vernaculo et Latinia se rint, constat. Nec, quid
Romani, latet. Ituque Virgil. VI Aen. a vs. 778 ad 9 . et in Georgi eis h parios divinum in modum implexit.
Praeclare quoque et supra saeculum suum Claudianus de IV Consul. Honorii a vs. 400. ad 419. retro se in historiam Romanam eontulit. In utrO- quo poeta, Virgilio praecipue, maiestas et ornatus cum in rebus tum in verbi qeernitur, plueet elegantia et iterspieui. tas In Horatianis omnia eontra. Imo nihil Horatio dignum . nisi fortasse Paulli animae mnuntie pro latici. Neque hoe mihi sic affirmanti aliquem eredere velim. Ipse legat Claudianum. tum Virgilium . donique Horatium. Sentiet. idquo melius qunm verbis declarari messit, locum adeo eximium ex Romana historia tam negliuenter et ieiuno ub Horatio tractari non potui se Noe sane orationbs cursus, si Meurate perpendus, oest Reilis aut iucundu'. sed per salebras et longos umbages Protractus . taedium parit. Quam nititur poeta et sursum deor um nitur, ut ud Au.
89쪽
I rquini fas es, AEubito, an Catonia NobilΘ letum.
gu'tum veniat. Dirum, euius laudosium ab initio spectabati Inrn mectis his additumentis, suus carmini ducor ei concinnitiis r tituuntur. Quem virum, dieit Horatius, quem herora, quem Deum et lebrabor Iovem ante omnes Ioveonini nihil maius est: quantumvis ex Iovo nuit Dei et heroes maximis laudibus digni sint. Tanto tibi. o Iupiter, a stitiis data est eura Camaris Λuuiisti . qui sis et cu los gentis humunae. Hoe viro nihil maius in terris. Has roget, ita tamen, ut, mortalibus omnibus superior, te uno se uerat minorem. Iam interpone Romulum. Numam, Tarquinium, Catonem, Reaulum.
Mauros. Paullum, Fabricium, Curium, Camillum. Marcellum. Iulium sidus: in versibus sedecim totidem fore Romanos, tamquam in Catalogo memorato', inton, queriM, quod dedecortit armen, quo donato, carminis pulchri tudo nugetur. Interim linoe nil lita non insunt valde antiqua, si Quintil. In,i Orat. IX. 3. g I8. pro te timonio u Asit vs. 4 l. IIune of in uitis Gritimen nitiis. Nonne in unita erant Ausonio: v. Pros sor. Burdigal. VIII. nomia iam nos hos prIus. Tanta est similitudo horum versuum et loci Vir- uiliuni o Qxta Λonsido. ut on fortuitues e non poςrit. Imitatus ost igitur vel Horatius Virgilium, vel contra. Quodsi quis utrumque earmen con i-doret. vidobit Virgilium non suisse imi-iatorem: liret os o detinorit 3,er tem Dorum rationem. Sed Horatius, Imit in
maximi iudicii. suos dolovi set. loeliqueinde versibus, quos Romi ni, qui
totam Aeneidem tum recens oditum nil mirabantur. memoritor tonebunt. Alia ip e cloeuit in epi tota ad Pison . Inop. tum hominora, ni timuisset comparationem 1 Auetor transit h. I. riros,
idque ipso indieat, di iis post hos; id
est: Quem nunc memorabo, liost tuum
non est huius carminis. Tum dubi M. quam humilol Noe adeo non tulit Sanad anus, ut pro eo seripserit pritis.
Aliu ratio est in his Callimu . Hymno
Et quid dubit ibat poeta Quis P mi
Iovem. Deos, et heriles in terris mor.
taliἡ laude esset dignissimuΜ, Romuliaqan PompiliuM. Tarquining an Cut . Hi igitur quatuor maximi omnium
Romunorum fuerunt, neque corum, qui sequuntur, quisquam cum iis comparandii A. Mauna sano laus Augustia,
illi. propter quom hoc carmen inceptum est, si neque ante regoq sabulosos,noque mortem Catonis, qui Caesari; suorat inimici,simus, nominari mor . tur. Et tamoti mox idem Augustuqorbem reges, minor uno Iove, itu suo maior omnibus Romanis, qui linq innasuerunt. IIuie eorte suus erat lo 'uq statim po i Docis et heroes. Superbos Tur iti; insera. Iam antiqui interpretes viderunt. quam alio. num osset hie cogitare do Tarquinio Superbo, et Priscum intelligi praecepero. Et Anne superhi fias res csse possunt musni k;, ut insigne supremae I testatiq. Statius v. e. Silv. V. 2.einoique stiper bis Frascibus, ef putruis hie infodisse etiris es. Sed Horat in .
credo, hic vocem superbi, vel propior ambiguum, omisisse . Tarquinii autem Superbi, quem nonnulli recentiores interpretes volebant, nulla montio fori potest. Talem virum Clio Romulian an sumit celebrare. Tarquinius Si linitus Romanis erat, quod mili ritius
no triti Philippi A II. stius Caroli V. I)i,eumon in hi tori . hodio dili ontius
90쪽
considerata. Imrtini tmvii reperire, iudi-eium de Philips., mitigaverunt. De
Tarquinio quoque non plane id in Men. limus, quivi vetores Romani. Ipsi tanton Romiini. quos quidem novimus, erudelem sui, e tyrannum puiuverunt. Vondoliti; noster nunquam in tali cur. mino Panopyrico scripsi sint: Caroli rog-rium incinorem, tin superbum Philippi seopirum . dubito, nil virtutem et lprudentiam et triste letum Guillelmi Arati ionensis. ' Oudendo . puintiat, Horatium lior Critonia D nisi tacito lindicavis e , se, per si ces Turquinii superbus, intelligore historium rexi; ei fetia viro Catoni simillimo, Sed quom.
Λuuiisti mus n. mcmorare noluit. Bruti nomen silendo. nuribus Augusti Iwperdit, qui Catoni non adeo insosius
sol. Alii porro linue aliter, sed oleum let operam perdidero. Cunino. legit: Iunii insces. Bonti eius incit. Vorsus, eredo, setus est ex hoe Viruilii VI.
Aon 8l8. Vis et rquinias reges lGnimumque superbiam Ultoris Artifi se que ridere reeopsos Ubi virui lius recto nominavit Tarquinium Su-lierbum , quia addidit ut orem Brufum.
Quando autem solus Superbus nomi. natur in hoc earmine, honoris euu a
nominatur. Universo uuctor non satis perspexit consilium Virgilii . divorsum nti ea ratione, ad quam ille deflexit. An m otiis 1 hile sertim. Dixerattiimirum Virgilius vf. 842. Quis ρε,
m ne Cato. tticiliam relinqvtit 3 Vir- uilius tamen non Uticensem, sed POreium Catonem maiorem cogitavit. Nostro poetae in mentem veniebat IIorat. II. Carm. i. Et etincta terrarum
nis. Ibi et Catonem laudavit, nequo Anui tum offendit, appellans tirroeem, qui uti nolebat elementia vel umicitia vici ris Cno ari A. Nulla alitii litituq tonis sit montio. Non reprehendum l ulionum tempu- ot loeum, quibus hic Utieen i medius inier Romulum. Nii. Diuiti et Turquinium quia i do eo lodolabitur. Nam hoc poeitie licebat. Ni Culonem hul ret unum e quatuor maXimi viris, qui unquam in Italiuot in torri vixerunt. Sod Augustu Catonem non amabat, nequo in laudibus illius lentus esse poterat, minime ita celebratis: v. Dentloiuq. Hie illo legebat tinne Cm ii Nisito te tim. Re Itim et sentiros. In Semri, oluxerunt M. Aemiliuμ Scaurus. et situri M. Maurus. Quid uutem gesserunt hi quae gentis nobilis,lmi, ut inter Regia. lum. Curium, Fubrietum et simile i Roman Μ poni mererentur Puter Scaurus in Lolli, nihil euii. liuod eximio iii
hi toria anni tutu dixtium erat Con. tra . prsutor in Asriea. mugnitudinop unitio Iugurthinae in pravum alia tractus e t. Idem domi erat sucito μ. uvidus potentiae . honori Μ, divitiarum, notorum xitia sua callide cultans. Vid Sallu t. D. Iug. cap. II. et alibi. Quod prIneeps sentitus die citur, is hono Pro tantia, quantus in hoc carmine u i tur, est exiguus. Filius Scaurus, ut seribit Aseon. Pedianus in Aruum. Orationis Ciceron pro Senum, ni di L
latem stimnati mosviscentia gessit, adeo tit In eius impensas opes scitis nostim seris, ni gnumque aes tilionum e -l fruaerit. Eae prnetura pro incinna Surdiniam obtinuit, in quia neque stilia abstinenter se oessisse existimatus est. l ef mlde arrostranter. Qtioia gentia mo- rum in eo poternum vidi hiatur. I nunci et hi s. tales Mauros, extollo. iam. iurem decora et ornumenta roi publicas.
de quibus hi toria loquatur. Ego sei.
Animne e mu ne Prodistum Pntillum. Elo rater diei una Exemplo osse potuit Ovid. III. Amor. s. si 4. SNn-