장음표시 사용
151쪽
contra donationem mortis. Causa factam, utique non intelligeretur propterea recessuma natura illius donationis causa mortis.
Videlicet ut non contrarie, nisi tamen secundum naturam ipsius actus, putas non conualuerit &c .i Prout declarat Bald . illam m reriam in .l . Cum quis ss. de condict. causa data. Et vidimus supra. Nono adducitur, quia qua libet dispositio.& quilibet ctus ita intelligi debet, ne sit superfluus, sed ut aliquid operetur. I. Si tam Augusti .ss. de seruit. l. Haec stipulatio. g. Diuus .ss Vt legat. nomine caueaol. Si quando. deleg. i. c. Si Papa. de priuileg. in vj. Immo dixit Bald. in Rubr. C. de contrahen. empl. In . ix. Quaestione, quod ne verbum quidem intelligi debet sine effectu . Modo sci Et si in diuisione non fuisset apposita illa promissio, Nihil contra diuisionem facturos Sc. Non ideo magis potuissent contrauenire: Quia contractus ab initio sunt voluntarii, ex post autem sunt necessata; . l. Sicut. C. de action. ct obligat. cum si init. Secundum igitur contractum diuisionis non possunt contra uenire, quia est redactus ad necessitatem: Possunt tamen petere fideicommissum . diuisione non cibilante: Sed si idem diciamus etiam quando illa promistio est adiecta, quod scilicet adhuc posse fidei commissum peti, sequitur quod illa est superflua: Quoniam respectu aliarum contrauentionum iam erat obstrictus non Contra uenire propte contractum celebratum. s ergo non operaretur respectu fideicommissi. supersua remaneret, quod dici non debet, per supra dicta. Sed respondetur prinib, quod posito pros Io vero quod remaneret elusoria illa promissio: Tamen istud potius est admittendum , ct tollerandum, quam quod ad iniquitatem trahatur, Bald . in . l. fi. g. In computatione . C. de Iure delib. in . l. Terntinato. C. de fruct . di lit. expens. in L Omnes populi in. vi. iaestione .ss. de iustit.&iure. Soc. in consil. xxj. col. iiij. n. vol. iij. Sed iniquum esset induci renuntiationem fideicommis i. praeter mentem ipsorum diuidentium. in preiudicium sequentuumvocatorum,& contra voluntatem testatoris.ergo Sc.bSecundὶ
respondeo, quod immo satis operabitur: Quia non apposita hac promissione . ille, qui contra uenit, non incideret in poenam, quae
nunc est proniissa. Tertio est aduertendum , Quia licde verum sit, qu bd non potest recedi etiam absque illa promissione ab ipsa
diuisione . quia contractus ab initio sunt voluntarij. post autem n cellarij: Tamen non sequitur propterea, qubd non posset in ali- λquibus con trauenire diuisioni. non tamen recedendo in totum ab
152쪽
ipsa.Puta dicendo quod fuit inaequalis, ct quod petit sibi supplerict . Quae omnia erunt sublata propter illam promissionem i Ergo sequitur, quod non est superflua, quanuis ad fidei commissium non trahatur. Decimo facit, quia istat interpretatio. vi fidei commillam censeatur fuisse remillam fauorabilis est, cum tollatur ex, hoc votum captandae mortis. l. De tale icommita C de Tram sact. Item quia fides eommissum est onus. I. Cohaeredi. g. Cum Llio . ss. de vulg. & pupili. Et aufert liberam potestatem disponendi de bonisi. contra. l. In re mandata. C. Mand. l. Non usquhadeo .st. Si quis a paren .suerAmanirinis. Ideb talis interpretatio etiam in dubio suinenda est, ct adruvanda. l. Hoc modo .ss.de con- dict. &demonst. Sed respondetur verum esse, qubd ubi reperi- eur facta ista remisito reciproci fideicommissi, prout constabat fictam fuilla in casu. d. l. De fideicommisso, est adiuuanda, sed non propterea, ideo quia fauorabilis est, debemus dicere, quod indu-Catur. ubi etiam non reperitur facta: Plaesertim contra mentem diuidentium, Et testatoris, Et in praeiudicium descendentium. Adeb3s 1 quod ex multis capitibus ad iniquitatem sic traheretur. Nam posito pro vero, quod fidei commissum dicatur onus, quod tamen mihi nunquam placuit:Quia fideicommissum non est dispositio, quae inducatur principaliter in odium haeredis, seu ut ipse gravetur, sed potius, ut per illud conserueturvoluntas ipsius testatoris. Vt probatur,instit .de fideicom. haered.M.1 Unde non potest dici dispositio Odiosad. vi exceptionem, in prin .sside condict.indeb. Rom.in consi. xxxix. in propolita inlaestione. Cum alijs, quae adduxi supra.. Nec tex . in . d. g . Cum filio, probat quod fideicommissum si materia odiosa , .Qui alicet verum sit, posse dici onus respectu ipsus grauati, tam eu istud non sufficit, ut ideo dispositio dicatur udiosa. ut apparere in exemplo posito per Iureconsultum in.d. l. Qui exceptionem , lin prin .si. de condict. indebit. Ubi Sena. tusconsultum Uelleianum ex parte creditorum potest dici onus. eamen fauorabile ibi appellatur. Et tellator debet posse appon re bonis siris, quam legem vult. l. 1. C. de Sacr. lanct . eccle. g. Disponat, in Auct. de nupt. Quod fauorabile est. l. Vel negare,ss. Quemad. test . aper . Prout in terminis arguit Soc. in . l. Cum auus, col. ij. Ver . Ex quibus . ff. de condit . di demonstrat. Undecimo adducitur, Nam negari non potest, quin simus in du-3 S a bio: illa enim verba, Nihil se contra diuisionem facturos &c. POL sunt trahi ad fideicommissum, o etiam possunt ita intelligi, ut per illa
153쪽
illa non censeatur remissum, sed lex docet, ut in dubio casu illam
interpretationem sumamus, quae rei,de qua agitur, magis COn- . ueniat: Et qua mediante res magis in tuto sit. l. Quoties idem sermo .ss. de reg. iur. l. Quoties in stipulatione, tit. nostro. Im-mb hoc procedit,etiam quod verba improprianda forent. l. In lege Iocationis, supra locati. multb ergo magis id procedet, ubi verborum proprietati inseruimus, ut in casu nostro. Non enim est dubium . quod magis conseruabitur actus diuisionis , si intelligimus fidei commissum fuisse remissum, quam contra, ergo θ c. Sed respondetur id posse procedere. nisi aliquid in contrarium repu gnet, prout est hoc casu, quia induceretur remissio iuris ipsarum
partium contra earum mentem, quod dici non debet: Nam remissio est quaedam donatio. l. Si quis delegauerit. ff. de nouat. Quae praesumptio donationis semper cessat, ubi alia sumi potest. I . Cum indebito .ss. de Probat. l. Cum aurum, de solui . l. Campanus . ff. deo per. liber t. cum simit. Item tollitur voluntas, &dispositio ipsius testatoris, quod in dubio non est dicendum.
Duodecimo adducitur per Aret. hic, tex. in . l. Aurelius.=.Titius t stamento .ss. de liberat. leg. Ubi ratione coniunctionis sanguinis aliqua censentur remissa, quae alias non censerentur: Cum igitur ista diuisio fuerit inter fratres facta qui maxime coniuncti sunt, dicamus illam generalius sumi, quam alias sumeretur, ut ibi sit . . Sed responde primo, quod in . d. 9 . Titius testamento, erat con iunctio inter patrem, & filium, quae est maior, quam inter fratres. inter quos lex dicit, quod solet crescere inuidia, ut in. l. fi ia3 3 prin. C. de bon. quae tib . Et not. glo . in . l. Cum pater Eui ctis. ss. de leg. iij. Praeterea ibi tractabatur de remiisione talis tu, ris, quod omnino dependebat ex voluntate iesius remittentis, &non alterius: Neque ibi agitur de praeiudicio faciendo super iure alteri iam quaesito, quae omnia diuersa in casu nostro sunt. Alia multa super hac not. Quaestione adducere pro utraq; parte potui csem, sed omisi breuitatis causa: Nam ex praedictis satis colligi potest . quid in alijs dici debeat, quae in effectu ad idem tendunt. 3s Quid igitur erit concludendum in hoc tam dubio articulo pinquo de facili, ut ex supra dictis apparet, posset utrauis opinio disputando sustineri. Dico veriorem apud me esse sententiam Bar. Et aliorum illam sequentium .li qua nullo modo puto esse recedendum . Et pro ea in hoc potissimum fiat vis, quia lichi verum sit. pacto posse fideiconunitam remitti, ut in. l. i. C. de pact. Et ia
154쪽
l. De fidei commisso. C. de Transact. Tamen illud est verum, ubi partes id expresserunt, ut in dictis iuribus, sed in casu nostro neque pacto id repetatur exeressum, neque aliquid inter ipsos actum fuit, quod remissionem significet: Tantummodo enim isti bona paterna diuiserunt: Qui actus diuisonis nihil cum remissione Gdeicommissi commune habet, ut ex se patet , ct conclusum fuit post Bart. Et omnes. in prima Quaestione. Item ad illius actus inter eos gesti maiorem confirmationem, ct corroborationem adiecerunt illa verba. Nihil se contra diuisionem facturos: Quae vermba nullo modo possunt hanc vim habere, ut per ea censeatur suis se fideicommisso renuntiatum, quamquam generalia, seu univcrsalia luit: Quia de hoc verbum nullum. Licci enim uniuersalia
snt, tamen non ampliant, aut immutant naturam actus, cui ad te
cta sunt, ut faciant illum transire in alium .sed uniuersalitas illa hoc operatur, ut nihil contra illam diuisionem sc factam dici possit. Puta quod esset minus sblennis: Quod fuisset inaequalis: Quod non omnia fuissent diuisa, Et smilia: Ideoque iterum seri peteretur . I sta enim omnia voluerunt ipsi diuidentes tollere. apponendo illam clausulam, nec quicqv im voluerunt super eis dici posse. Item ad praedicta optime facit quod dicit Alexan. loquendo de his clausulis generalibus appositis super aliquo termino. in cons cxvij, vol. j. Et est optimus tex. in . l. Emptor. g. Lucius .ff. depact. Ubi illa liberatio , licet verbis multum generalibus facta, restringitur tamen ad causam praecedentem . ideo quod fidei commissum censeatur in casu nostro remissum, hoc minimc dici debet. Neque hoc cogitarunt ipsi. ergo non venit, Ut dicitur in . l. Qui cum tutoribus, in fi . ff. de Transact. Ubi oportet doceri, de hoc fuisse inter partes cogitatum: Neque sufficit dicere, notitiam de hoc fidei commilia habebant ipsi diuidentes, ut in facto praesupponitur: Qivia non sequitur propterea ex hoc, quod de eo cogit uerint, aut eSerint, licci notitiam de eo habuerint, cum nullum verbum de illo fecerint: Et praesertim per illud, quod dicitur in . l. de his. ss. de Transact. Et eo maximd cum istud ius nondum illis competebat, ct incertum erat. An soret competiturum. l. Ced re diem . ss. de verbor . signific. Et succedit ratio tex. in . l. Si ita scriptum. 4. Si sub conditione. ff. de leg. ij. Dicamus igitur imtentionem istorum diuidentium, & apponentium illam clausulam.
Nihil se contra illam diuisionem facturos. hanc esse.qubd ipsi promittant uou allegare aliquid, quod ex eorum facto sit contra ipsam
155쪽
adueniente conditione, non est facere contra diuisonem : Quia in ea hoc non continebatur, ergo illud petendo non contra facit. Sed utitur iure suo sibi per testatorem hoc casu in bonis relicto, Quod Non senserunt, aut cogitarunt tollere isti diuidentes bona inter se. sed hoc tantummodo egerunt. ut interim sic diuisa inter se possid Tentur, non autem Communiter, quia communio parit discordias. I. Cum pater. g. Dulcissimis. ss. de leg. ij. Cui rei tantum occumrere voluerunt: Non autem ultra, etiam iura sibijpsis ex testatoris dispostione competentia renuntiare voluerunt: Neque hoc dic re nos debemus, quia renuntiatio iuris sui est species donationis,3ys d. l. Si quis delegauerit .ss. de Nouat. Quae praesumptio non est sumenda. d. l. Cum de indebito .Ede probat. l. Campanus .ss. de Oper. liber t. l. Si cum aurum, de solui. Alexan. in consit. cxiiij. in h. vol. iij. Immo sumitur potius praesumptio erroris, ubi alia deficit, quam donationis. Dec. in consit. ccccii. col. iij. Ver. Primo non obstat, Et consit . clxxvij. in prin. Et s dicas est reciprocum ius : Dico hoc non sufficere . sed requiri, ut id agatur expresse, ut in . d. l. De fidei commisso. C. de Transact. Et . l. De his . ff. eo. tit. Maxime cum sub conditione adhuc penderet, per
rationem dictae. l. Si ita scriptum. g. Si sub conditione. ff. de leg. ij. Si enim non potest per expressam repudiationem, minus per tacitum pactum. Quam opinionem post multa tenet Bald. in consit. ccccxl. vol . iij. Ubi dicit istas clausulas quantumuis generales natini me trahi ad fidei commissum . de quo nulla mentio facta fuit: Quod mihi multum placet. Potest etiam fieri vis super illo fumdamento de donatione causa mortis. quae non miniis potest reum cari,secundum eius naturam, etiam quando est apnolita illa clausula de non contra ueniendo, quia non alterauit Oropterea naturam donationis causa mortis, cui est adiecta, ut supra deductum
fuit . Neq; obstat responsio supra data, Uidelicet id ibi esse. quia actus transiret in aliam speciem, videlicet in donationem intervi uos: Quoniam ct in easu nostro dicam militare hanc rationem : Nam ct hic actus diuisionis, qui tendit tantummodo ad diuidenda bona , quae erant inter eos communia, transibit in aliam speciem, scilicet in renuntiationem, seu remissionem fidei commissi, de qua nec egerunt, nec cogitarunt quidem diuidentes, quod appareat: Et actus renuntiationis magis dissert 1 diuisone, quam donatio inter vivos disserat a donatione causa mortis: Et sic magis militat
156쪽
illa ratio hic, quam ibi: Quia in habentibus symbolum facilior est
transitus. l. Si in rem .si. Item quaecunque.sLde rei vend. ergo Oc.
Limitatur illa conclusio, ut fidei commasium non intelligatur fui Dse r em illam , Duobus modis. ut hic per Crot. Super quibus nolo insistere. Prima limitatio est quando diuidentes usi fuissent verbis multum amplis, ct praegnantibus, Vide per eum, non discutio. Quod etiam posuit Curi. Iun. Et ita concludit in consi. xlix. col. pen. Et fi . Limitatur secundo. quando sitisset in illa clausula generali exceptum aliquod simile fidei commillam conditionale,
puta auit uni: Nam tunc videretur de alio cogitatum.&consequenter rem illam. Quia unius excluso, est alterius inclusio, prout contra unius inclusio est alterius exclusio . l. Cum praetor. ff. de 3s6 iud. Et quia exceptio unius casus a regula declarat in quibus te
minis ipsa loquatur. l. Nam quod liquidd, in fi . si . de penu leg.
De qua materia ultra adducta per Crol. vide quae tradit Alexan. in . l. fi . ss. Quod quisque iuris. Dec . in . l. 1 .ff. de reg. iur. Et in . c . Cum dilecta, de confirmat. utili, vel inutil. 3sy Tertio quaerit Bart. Quoniam in ista materia plurimum refert, An sciuerint, vel ignorauerint fidei commissum. quia. ut dictum est, si illud ignorent . indubitan ter non censebitur facta remissio: Ideo tractat in hac Tertia Quaestione Bart. An, ct quando inter haer des praesumatur scientia eorum, quae in testamento continentur: Ex cuius dictis aliquae colligi possunt conclusones.
3 s 8 Prima concluso est in effectu, Quod quando aliquis dicit se ex testamento haeredem, tunc praesumitur scientia fidei commissi.& eo. rum quae in testamento continent ur: Et hoc indistinctE siue sit suus. siue extraneus haeres, cum hoc casu eadem ratio in utroquest, ut per eum. Et istam conclusionem tenet Paul. Castr. in consi.xciiij. in .ij. vol. Quod indistincte tam in suo, quam in extraneo scientia praesumatur. Quam materiam etiam tangunt Doctores in . l. Eius qui in prouincia, in ver. Quod si stipulatus .ss. Si cera. t. Et ego puto hanc aequiparationem, quam facit Bart. de suo, Rextraneo confitentibus se haeredes ex testamento veram esse, ut idem in utroque dici debeat, ut hoc expresse firmat Paul. Castr. in . d. consil. xciiij. col. . ver. Ideo non videtur bona disserentia, vol.
h. Licet ibi dicat Bart. in hoc facere disserentiam inter suum, &extraneum. Quod tamen non est verum, quia immo Bart. hic idem expresse hoc casu dicit in utroqud. Et sic etiam quando fatentur se haeredes ex testamento. Nisi intelligamus Pam. Castr. loqui eo
157쪽
casu, quando simpliciter satentur se ha redes, quo casu verum est. qubd Bart. hic distinguit inter suum. 2 extraneum. Sed qui quid in hoc sit, Dubitatio est, quid dici debeat, Uidelicet An v eum si id, quod Bart. dicit, ut scilicet in eis praesumatur scientia
contentorum in testimento. Nam multam contrarium allegam
eur, qu bd irrimb non praesumatur etiam hoc casu scientia in vir uis, Et sic etiam in extraneo haerede, nedum in suo. Bald. in . d. l. Eius qui, col. pen. Aliter videtur distinguere secundum Doct res quam dicat hic Bart. Videlicet ut dicamus,quia Aut sumus ante aditam. ct apprehensam haereditatem, Et tunc non praesum tur scientia: Aut post, & tunc secus: Et idem dixit in . l. Caetera. s. ss. de leg. i. Roman. in consit. cccc iij. tenet qubd suus, etiam
dicens se haered em ex testamento. praesumatur ignorare contenta in eo, ct in specie fidei commissum. expresse reprobandoBart. hic. 30 Primo igitur contra conclusionem Bart. scarguitur , Nam regula est, qu bd ignorantia praesumitur, nisi scientia probetur . l. V rius. si . de Probat . c. Praesumitur, de reg. iur. in vj. Alexan. in Consil. cxxvij. col. fi . vol. iiij. cum multissimi l. A regula au
tem non est recedendum sine causa: Immo illi est inhaerendum Bart. in . l. ij .col. j .is. Si quis in ius voc. non ierit, Bald . in . l. Si tutor petitus, in s. C. de serv. pign. dato manumis. Sed qubdiste dixerit se haeredem ex testamento, prout hoc casu loquebatur Bart. Uel etiam 'ubd adiuerit haereditatem, S actualiter apprehenderit, ut dicebat Bald. non videtur sufficiens causa, propter quam a regula supra dicta recedatur: Neque valet consequentia, Iste adluit nae reditatem, ergo scit, quae in testimento continent r361 Quod maniselle apparet, quia olim de iure digestorum ille, qui erat ex asse institutus, poterat an id apertas tabulas adire haeredit tem, ut probatur in . l. .g.fi.sfide iuris,&facti. ignor. Ubi propterea dicitur, Quod, qui secus ibi putabat, dicitur in iure errare: Idem expresse dicitur in . l. . g. Sufficit. si . de bonor. possest. secum dum tabul. De iure autem . C. Sive ex asse, siue etiam ex parte sit institutus, id procedit. Ut est tex. in . l. . g. In nouissimo. C.de cad. tol l . Nec dicatur, prout dicebat Alexan. Respondendo. qudd licet possit etiam clausis tabulis adiri haereditas, tamen potuit certiorari aliunde de ipsa institutione, puta per notarium, per testes, vel aliter, Et sic etiam de caeteris contentis in testamento.
Quoniam dico, qubd quando adita est haereditas clausis tabulis. verum est, necessari praestateudum esse, ipsum sciuisse se institu
158쪽
.tum, Cum alioquin non potuisset esse haeres ex testamento: Sed non itidem est necessarium. ut sciat omnia in ipso testamento contentas Ideo quo ad ea stat regula firma, quod ignorautia praesumitura Et praesertim cum ista sit praesumptio iuris, ut in. d. l. Ueruus. Et in . d. c. Praesumitur. Ideo cessat id, quod dicebat Bald. ind. l. Eius qui in prouincia, quod post aditionem, seu immixtionem facti,& animi praesumitur scire omnia, quae adactum sunt necessaria. Nam ista scientia omnium eorum, quae in testamento disposita per testatorem suere, non est necessaria ad actum aditionis, seu immixtionis, sed tantummodo scientia institutionis, Ut est lex . in . I. Illud, in s. ss. Si pars haered. pet. Immb vero etiam videtur sufficere praesuinptio, quam ipse habebat, ut probatur in . l.
Cum quidam. q. Quod dicitur, ver . Quid si ipse solus. ct melius
in ver . Toties. ff. ile acquiren . haeredit . quem tex . Allegat hic Ias. Et ante eum Roman. in consit. cccc iij. Lichi possiet dici, quod ille tex. loquatur in ijs, quae sciri non possunt certitudinaliter, seus ut dicitur in occulata fide, sed tantummodo ex fgnis, seu ex pra sumptionibus: Secus autem est in casu nostro. Item eo maXlme, quia a communiter accidentibus facilius cadere solet in notitiam hominum institutio haeredis in testamento facta, quam caeterae dispositiones particulares ipsius testamenti, ut lath prosequitur hic Ias. Qui per istam rationem tenet contra Bart. post Rom. iq. d. consit . cccc iij. Et post alios. quos allegat. Praeterea, & secundo contra istam conclusionem Bart. Videtur tex. in . l. Si quis extraneus . g. pen .ss. de acquirend. haeredit. Ubi licEt quis ignoret pro qua parte fuerit institutus, potest tamen adire, ct valet aditio: . . Non ergo ex aditione potest argui, qubdsciuerit ea, quae intestamento continentur, si ibi ignorat ea, quae suam institutionem respiciunt. Tertio est tex. in . l. de aetate. q. Ex causa .ss. de Inter--gat . action . Vbi filius, qui interrogatus respondit se patris haeredem esse ex qua responsione aditio inducitur. l. Et quia . q. l. illo mei tit. potest ipsam consessionem reuocare, si post ex testamento cognouerit se esse ex haeredatum: Ergo non viderat testamentum, Et sc non arguitur scientia continentiae testamenti, ex
aditione facta. Et idem ibi dicitur in eo, qui dicit se haeredem o cultatis tabulis, si postea, ipsis productis, constet contrarium: Emgo eas non viderat. Quarto, ct vltimb adducitur tex. qui secundum Roman . in . d. consit. ccceiij. Non potest cauillari. in .l.
Eius qui in prouincia, in ver. Post aditam. ss. Si cert. pet. Ubi in
159쪽
haeredibus necessarijs praesumitur ignorantia: Ergo propter identitatem rationis idem est dicendum in suis. Vnde, si quis per praedicta vellet hanc partem tueri, Non esset magna vis respondere ad ea, quae per Bart. adducuntur, quia non multum probant. Et primo non obstat argum . quo utuntur illae glosae, videlicet
in . l. Cum haeres. in glo. fi .ss. de liber. leg. Et in . l. Quidam ita. q. Si quis filium, in glo. magna. ss. Ad Trebell. Quod sic deducitur, Tantum enim abest, ut non sit praesumendum haeredem, quia diuit, ignorasse ea, quae in testamento continentur. Vt neque possit talis ignorantia allegari. nec esse in aliqua cons deratione, etiam quod de ea aper id constaret: Nam haeres postquam adluit, reputatu r una, ct eadem persona cum ipso defuncto , ut dicit tex. in Auct. de iureiur. amor. praestit. post prin. tradit Alexan. iii consil. xviij. col. pen. vir. Responὸ eo, vol. v. Soc. in consit. xxiiij. col. ij. vol. iis . Dec. consit. cclxij. col. ij. ver. Sexto hoc idem confirmatur . Et tex. ille in . d. Auct. de Iureiur .amor.praestit. in specie loquitur de his. quae in testamento continentur, videli cet de iuramento: Et dicit . quod non potest venire contra iuramentum defuncti, quia diceretur contra proprium Venire iur mentum , ct contra proprios reluctari sermones, ut verbis illius tex. utar: Sermo igitur, quo usus fuit testator in suo testamento,
reputatur sermo ipsusmet haeredis, postqvlim adluit: Ergo non silum non praesumitur ignorantia , sed nec potest illam allegare: Quia in facto proprio non est considerabilis. l. fi . ff. Pro suo. l. Plurimum. Et ibi not. ss. de Iur. &sact. ignor. Et in. l. Cum sabsum. ff. de acquirend. haeredit . Et in . l. Quamquam .ss. Ad Senatusconsuli. Velleia n. cum simit. Et istud arg. Caeteris sorte magis urget prima facie pro opinione Bart. Sed responde, quod non est verum: Namque si hoc esset, sequeretur. quod semper, ct
indistinctὰ haeres diceretur scire contenta in testamento, neque eLset opus distinctione, quam iacit Bart. Ex quo facile deprehenditur etiam ex sententia Bart. arg. non esse verum et Immo attento
argumento tota materia praecedentis Quaestionis, ct praesentis destrueretur. Praeterea formali ter respondendo dico . istud. qubdhaeres reputatur eadem persona cum defuncto, procedere ex quadam fictione, ut ex verbis illius tex. colligitur, dum dicit. Quodammodo Sc. Nequd ideb lequitur, ergo scit omnia, quae scimbat ipse testator: Et satis inepta esset ista consequentia, iste est illius saercs, ergo scit omnia, quae ille sciebat, immo in iure expres-
160쪽
sum habetur, qu bd haeres potest ignorare id quod testator sciebat,
ut probatur in . l . Cum haeres. ff. de diuer. ct tempora l. praescript . Immo est probabilis ignorantia ex tacto eius, cui successit. l. 36s Qui in alterius. ff. de reg. iur. Rursus si dicatur haec omnia pro- Cedere quo ad ea quae sunt extrὶ testamentum,ut verum sit eorum scientiam non praesumi in haerede: Sed secus est quoad ea, quae sunt in testamentor Quia cum reputentur dispositiones ipsusna et haeredis . ut dicitur in . d. Auct. de Iureiur . amor. praestit. Merith non potest super illis ignorantia praetendi, aut allegari, siue praesuini, per supra dicta. Nam respondeo, qu bd ille tex. non dicit propterea, qu bd haeres praesumatur habere scientiam eorum, quae sunt in testamento . sed dicit, qu bd illae dispositiones habentur pro dispositionibus ipsius haeredis , Et sic illud iuramentum per testatorem interpositum censetur iuramentum ipsius haeredist Ideoque illi non potest contra uenire: Et sic loquitur posta qukmiliae res iam habet scientiam iuramenti , de quo in test mento , Tunc illi non potest contra uenire: Sed non ideo dicit haeredem praesumi haec scire, licet dicat illum non posse contra uenire: Quoniam ut dixi ) loquitur, quando constat ipsum scire, nec de hoc erat controuersa. Praeterea non obstat aliud arg. Bart. Uidelicet qubd haeres non aliter adire haereditatem ex testamento potest, quam si sit certus de viribus, ct de validitate ipsius testamenti. l. Sed etsi de sua. ff. de acquirend. haeredit. quod etiam in suo procedit: Quia eodem modo se habet, ct procedere debet immixtio in suis, quemadmodum aditio in extraneo , ut probatur m. l. Eum bonis. illo tit. Et non aliter hanc certitudinem habere poterit, nisi toto testamento viso,& lecto: Quoniam posset vel in extrema sui parte aliquid viiij adesse, puta ex haeredatio sine causa, vel quid simile . Nec dicatur, quod potest
haec intelligere ex literis amicorum, vel ex relatione notari j, aut testium, arg. l. De aetate, in fi . E. Interrogat. action. Quoniam dico . qu bd aut ei relatum est tantummodo de illa parte suae institutionis: Et tunc non potest adire, Quia non est ideo cem tus de validitate ipsius testamenti, per supra dicta: Aut verb sibi fuit relatus totus tenor testamenti: Et tunc verum est, quod potest adire, quia est certus: Quam certitudinem fateor ipsum pocia undecunque habere, sue ex literis, siue ex notario, aut testibus dic. Neque enim necesse est habere certitudinem illam. de
qua ia. d. l. Sed etsi de sua, ex inspectione tantum ipsius testame ti, ita