Pauli Leonii Patauini iurisconsulti ... In L. qui Romae duo fratres ff. De verbor. oblig. solennis interpretatio

발행: 1557년

분량: 198페이지

출처: archive.org

분류: 상속법

131쪽

L. QVI ROMAE F. DVO FRATRES.

Egi, et jam eo casu remissum dictum fideicommissum, ut per eum. Et ista dicitur magis communis opinio. Articulus tamen est dubius, ct ad utranque partem disputabilis: In quo complura adduci possunt. Et est de principalioribus articulis, qui in hoc. q. habeat tur, &hinc pendet intellectus huius tex. Antea tamen qu nideueniam ad casum, in quo est maius dubium, Aliqui casus prius recensebuntur, in quibus non est dubitatio. Primus est, quando fuisset diuiso simpliciter facta: Tune concordant omnes, qubdnon intelligatur per illam diuisionem remissum fideicommissum, Ut per Bart.ῆ.in praecedenti Quaestione.ubi dictum est. Secundus casus est, quando ipsi diuidentes bona. seu haereditatem, ignorabant fidei commissum subesse: Tunc enim pariter dicendum est. non intelligi remissum: latus, quod quis ignorabat habere, non intelligitur esse remissum. l. Legitimam .ss. de pet.haeredit. LM ter decedens. ff. de inoff. test. Nequd enim potest dici, qubd v Iunias trahatur ad incognita. l. Cum Aquiliana . Et . l . Gaucum sutoribus . in fi . ff. de Transact. cum simil. Tertius casus est, quando fideicommissum non esset reciprocum, sed alter tam

tum esset grauatus, puta Dater maior minori. vel masculus Deminae sit grauatus restituere: Tunc enim.cum non si de fidei commisso facta specificamentio, non censetur remissum, ex quo inaequalis esset interpretatio, ut hic per Bart. Qui tres istos casus ponis. ut indubitatos in fine huius Quaestionis . Et de hoc tertio casu Bar. loquitur, Et sic consuluit Curi. Iun. in consi. xxiij. in Prima D bitatione in fi Quartus casus est ultra Bart. Quando fideico missum est reeiprocum, sed inaequale, ut quia unus in maiori pomtione, quam alter sit grauatus: Tunc etiam omnes conueuiunt.

qubd non censeatur remissum, quia ille, qui minorem portionem

erat restituturus. non censebitur maiorem renuntiare,quae libid

beri posset. Et est ex mente Ang. . v. col. Quintus casus est. qua ndo alter ex fratribus tempore factae diuisonis liberos iam su- seepisset et Tunc quoque non est verosimile fideicommissum cens ri remissum per illum. qui liberos iam susceperat,ei. qui non hab bat filios, ct hoc propter iuris inaequalitatem: Nam cum ille sust pit filios. dicitur a fideicommisso liberatus, quia defecit conditio. Et sic illud ius non est amplius reciprocum, quod requiritur. Vt

supra in secundo casu . Quinimo forte dici posset, qudd etsi e

prcsse. & nominatim fuisset remissum, tamen non valeret in pta iudicium filiorum iam aratorum, quibus ex testamento aut est ius

132쪽

ss. DE VERBOR. OBLIG. D

quassitum. Et licet possent ipsi filii patri praemori, quo casu defice

rei iterum conditio fideicommissi, ut est lex . in . l. Ex facto . g. Si quis autem, in primo responso .ss. Ad trebell. Tamen hoc non debet esse in cons de ratione, Arg. I. Inter stipulantem.I. Sacram. supra illo tit. Super hoc tamen nunc vltra non insto. Sextus casus

est, quando neuter suscepisset liberos, sed alter eorum esset extra spem suscipiendi, ut quia religiosus, vel senio consectus, aut ca uratus: Alter vero non esset in hac conditione, sed habilis ad suscipiendum liberos esset: Tunc quoque per eandem rationem imaequalitatis idem dicendum foret, scilicet illam clausulam, licdegeneralem, non trahi ad huiusmodi fidei commissum: Neque ce sendum est, illum, qui spem habebat obtinendi bona illa ex caus fidei commissi propter conditionem, in qua reperiebatur eius se ter , tune censeri illud remisisse, cum ipse alterius esset conditionis. Et hunc casum posuit hic Aret. in .v.col. post Ioan. Andr, 3 y quem refert. Septimus autem, stultimus casus, in quo maior residet dubitatio, est quando haec omnia simul concurrunt, Vide

licet quando in ipsa diuisione adiecta est illa clausula se nihil contra

diuisionem facturos, Et utrinquo est adiecta, non autem eX alte ra tantum parte. Item sciunt fidei commissum adesse. Et est reciprocum. Et aequale. Nequρ ullus eorum liberos suscepit. Ex utemque ipsorum in in statu, ut possi liberos suscipere. Iste enim est casus dubitabilis valde; In quo Bari . hic per plures rationes tenuit

partem negatiuam, Quhd non obstante generalitate illorum vetaborum , non censeatur remissum fidei commissum. Et banc optinionem in effectu tenet etiam hic Dominus Alexan. Qui late instat. sed confuso, morς suo, processit. Et idem tenet in consit. ccviij, col. ij. Ver. Hoc praemisso,vol .vj.Eandem opinionem sequitur Iman. de Imo. Aret. bt Ias. Idem tenet Claud. de Seyselo, Ripa, ct

Crol. hic. Et dicunt hanc esse communem, alios quoqud allega do, ut per eos. Eandem opinionem tenet Bald. in tit. Imperat,

loth . Eug. Papae. P ul. de Castr. in . l. Tres fratres .ss. de pact. Et in conii l. clxxxviij. in primo quaesito, vol. ij. Et Dec. consit. lxxxvj. col. iij. Vbi hanc dicit esse communem . ut per Ripam

bic. Ruin . consi. cxxxviij. vol. ij. Cyrt. Iun. conii l. xxiij. iii

prima dubitatione. Inter antiquos etiam eam tenuit Glo. hic, s cundum illum intellectum,.qubd fuerit male iudicatum. Item Culiel . de Cunio in. d. L Tres fratres. Petr. Iac. Butrig. Et Albertc. de Rosat. hic. Eandem quoquς opinionem teu vix m

133쪽

L. QUI ROMAE I. DUO FRATRES.

sulendo Fulg. in consi. xij. in Tertio quaesto, ubi eam dicit eommunem esse. Et multi alij. ut hic per Modern . Contrariam vero sententiam, Videlicet qubdimmo fidei commissum dicatur sui Ose propter dictam clausulam remissum , tenuit Ang, hic, quem non nulli secuti fuere post Glo. secundum alium intellectum qu bd hic fuerit bene iudicatum. & post Dyn. Licὀt idem Ang. iii . l. Qui cum tutoribus . in prin. ff. de Transact. dicat, quod si habe

rei consulere. vellet vltra cogitare. Idem Ang. in consi. cclxxxvij.

late defendit hane opinionem respondendo sigilatim iis, quae per

Bart. hic adducuntur. Idem tenet Dominus. M. Soc. Iun.in con-s l. cxvj. Et in consit. cxxviij. vol Vbi in casibus illis ita con- eludit . Et articulus redditur valde dubius, ct ad utranquh partem 3ic disputabilis, ut dicunt Aret. Ias. Et Modern . Quinimo dicebat Irtiola hic, quod pars super hoc litigando, licdi succumberet,non

eis et condemnanda in expens s propter varietatem opinionum.

Vnde placet diligenter, & ad utranque partem illum discutere, ut sic veritas eius magis elucere possit: Praesertim cum sit principalior articulus , qui in isto . M . habeatur.'& in effectu ab eo pendet intelligentia plurium Quaestionum , quae hie per Bart. post istam formantur. opinio igitur ista, quam tenet Bart. solet dici comam unis , Videlicet quod non censeatur etiam apposita illa clausula Nihil se contra diuisonem facturos ct c.) renuntiatum fideicommisso. Pro qua opinione Bart. hic alleg. Plura fundamenta. ut per eum. Et primo stipulatio adiecta iuxta aliquem actum cenasetur, & regulatur. secundum naturam illius actus . l. Si stipulaatus . ss . de Usur. l. i. g. Si sub conditione. ss. ut leg. nomine cauea .l . Si legati serui nomine . F. de leg. l. cum multis simit . Et late dictum fuit supra in Rubr. in Decim aquarta Quaestione. Et duabus seqq. Sess actus iste diuisionis; iuxta quem fuit adiecta haec stipulatio. est huius naturae, ut per eum non censeatur remisia sum fidei commissum, ut vidimus supra in praecedenti Quaestione Bart. Ergo & stipulatio ista de non contra ueniendo super adiecta ita intelligatur. Sed ad istud Arg. in quo secundum Ias tota vis consistit, respondet ipse in xj. col. in fi . Primo, quod assumptum Bart. non sit verum, videlicet quod natura diuisionis illa

sit, ut per eam non censeatur remissum fidei commissum. Et tex. in . d . q. Haereditatem, non probat, quia non apparet tex . illum loqui eo casu. quo illi essent adinvicem rogati restituere: Sed p tuissent esse rogati restituere etiam extraneo in casu illius tex . Et

134쪽

ss. DE VERBOR. OBLIG. sonon esset tunc dubium aliquod per diuisionem simpliciter factam

inter haeredes non posse dici factum praeiudicium tertio. Et iste inatellectus approbatur ibi per Paul. Castr. Et profecto tex . ille ex 3 I 8 alio etiam nia hi non videtur probare. etiam quod intelligamus illum loqui . quando ipsi diuidentes erant fidei commisso grauati, Quia licet dicat ille tex. nominum periculo ipsos non teneri: Non tamen ex hoc necessarib oportet intelligere, si euincantur praedia, aut nomina ex illa causa, scilicet fidei commissi: Possent enim et Lam ex alijs causis evinci: Adeo quod non necessaribsequitur ibi fidei commissum superesse. Et pariter si dicimus nomina esse deteriorata, ut facta non soluendo δ c. Neque procedit inductio,

quam faciebat hic Zas. Videlicet dum dicit, quod fratres illi non

tenentur ob illam deteri orationem, seu diminutionem nominum.

aut praediorum in restitutione fideicommissi: Et sic patet ex hoc, quod durat adhuc fidei commissum etiam post factam diuisionem :Quoniam tex. ille non dicit hoc. sed simpliciter dicit, ipsos non teneri: Cur modo vis tu intelligere, in restitutione fidei commissi ricum possit intelligi etiam durante ipsa diuisione, O ipss omnibus adhuc viventibus: Unde cum nulla ibi fiat mentio de fideicommisso, nihil omnino probat. Quicquid tamen de illo tex . sit. U . rum est ex alijs rationibus fideicommissum non intelligi remissum. per simplicem diuisionem, nec ad illud eam extendi, ut supra di 3 i ctum fuit in praecedenti Quaestione. Secundo respondebat Ias. Quod non sit absolute verum quod stipulatio adiecta super aliquoeactu reguletur per omnia secundum naturam illius, Immo in compluribus apparet contrarium. Namquc si ad ijciatur stipulatio conuentioni in nominatae, cuius natura est, ut non oriatur actio, nisi secuto implemento. l.j. fide re r. permut. l. Si pecuniam . ff. de con- dict. ob causam. l. Ex placito. C. de rerum permut . Tamen tun quando est apposita stipulatio, statim oritur actio.d. l. Ex placito. ij. responso. Item in eis regulariter habet locum condictio ob causam ad repetendum, quod datum et . l. ij. C. de pact. inter emptor. re vendit. Et tamen secus est, quando iuxta ipsam conuentionem in nominatam apponitur stipulatio, secundum tamen communes Opiniones loquendo, licet ego aliter hanc materiam declarauerim iupra in Rubr. in dicta Decima quarta Quactione. R dua-32o bus sequentibus. Uel aliter. vltra Doctores. Responde. id posse procedere, ct verum esse, quando simpliciter. & absolute appo

nitur stipulatio iuxta aliquem actum: At secus quando quid ultra

135쪽

L. QUI ROMAE g. DUO FRATRES.

in stipulatione placuit contrahentibus apponere, quoniam tunc magis attenditur voluntas contrahentium stipulationem . quam natura contractus, cui ad ij citur. Sed in casu nostro constat voluntatem contrahentium eam esse . Vt voluerint recedere a terminis

diuisionis, cui fuit per eos adiecta stipulatio, cum apposuerint illam clausulam generalem. vel uniuersalem, Videlicet nihil se contra diuisionem facturos &c. Quae verba hunc sensum habent, ut bona sc diuisa inter eos perpetuo remaneant: Unde apparet Arg. 32I cessare. Contractus enim naturam , seu qualitatem, di essectum eX conuentione partium accipiunt. l. i. g. Si conueniat. ss. depos. l. In conuentionalibus, tit. nostro. Et in specie probatur in . l. damni infecti quidam . g. Cum parietem. ss. de damn . infect . in . l. Si legati serui nomine. ff. de leg. l. in . l. Sed et si qui s. q. fi . T Si 32 a quis caut . cum simit. Secundo adducitur, Quia quaelibet locutio sumi semper debet secundum propriam verborum fignificationem . l. Non aliter .ss. de leg. iij. l. i. g. Si is qui nauem . ss. de exer.act. cum alijs sinit. Item secundum naturam actus, de quo loquitur . l . Plenum . g. Equiti l .ss. de usu, & habit. l. Si uno .ss. locati. Et hoc etiam quod sermo sit generalis. Bald . in . l. A pro-

Curatore, Vir. Not . ergo. C. Mand. Et in Rubr. C. de contra-Jaend. empl. in i x. Quaestione, Soc. in consi. xlvij. col . iij. ver. Praeterea magis ad pro postum, vol. 1. Sed ista verba, nihil contra diuisionem facturos, ex eorum significatione non important fi- dei commissi remissonem , seu exclusionem ab ipso petendo : Et natura diuisionis est, ut non excludat fidei commilium. ergo illud petendo non facit contra diuisonem, seu contra eius naturam: Tunc autem diceretur facere contra diuisonem, quando diceret rem aliquam ad se pertinere, quia suisset in diuisone grauatus, ut quia diceret ipsam diuisonem iniustam, aut inaequalem: Ista enim sunt quae dici possent contra diuisonem . nisi fuisset facta promissio illa, Et consequenter haec sunt, quae promittuntur non fieri contra eam. Sed respondetur, retorquendoargumentum, ubd immo per ipsam mei verborum significationem est dicendum. non posse fideicommissum peti: Cum enim sc generaliter, immo potius uniuersaliter promiserint nihil se contra diuisionem facturos, censentur exclusilla omnes .ct quoscunque actus, per quos impediri posset ipsa diuisio sic inter eos facta. seu eius effectus: Effectus autem illius diuisionis sic factae fuit iste, ut scilicet illa bona sic inter eos divisa perpetuo diuisa sic remanerent , neque quisquam eorum

faceret,

136쪽

ss. DE VERBOR. OBLIG.

cI faceret, qub minus ita esse posset: Nunc autem, quando unus petit ista bona ex causa fidei commissi, confunditur ipsa diuiso, quia bona, quae ex diuisione penes illum erant, avocantur ab eo: Quod est de directo contra intentionem, seu essectum diuisionis, S consequenter contra promissa. A quo enim remouetur Renus, remota etiam intelligitur quaelibet eius species. Bari . in . l. Hoc legatum. q. Interemptum . g. de leg. iij. probatur in .g . Vulgo quaestos, instit. de succe R. cognat. Sed non est dubium, quod petere, & auocare bona illa diuisa, est species contrauentionis: Quia sc tollitur, ct confunditur ipsa diuiso facta: Ergo in illis verbis feneralibus nihil contra facturos dic. Est etiam casus iste comproensus. Tertio adducebat Bart. tex. in . l. s. g. Idem quaesitum. si . de condict. in leb. Ubi licet soluens indebitum apponat clausulam illam generalem, Nullam controuersiam Sc . Non tamen impeditur repetere ex causa indebiti. Sed respondetur, quod tex. ille est extra terminos Quaestionis propositae: Quoniam loquitur de ignorante indebitum, nos vero loquimur de sciente ipsum fidei commissum subesse. Ille enim casus, quando ignorabant diuidentes ipsum fidei commissum. fuit positus inter casus non habentes dubitationem, ut supra dictum fuit in secundo casu. Quod autem sit verum, illum ignorasse in casu . d. β . Idem quaestum, arparet, Quia si tunc quando soluit, sciuisset illud esse indebitum. ceciaret repetitio. l. Cuius per errorem .ss. de regul. iur. l. . si . de 324 condict. indebit. Et ibi not. cum smil. Quarto adducit Bart. tex. in . l. Si de certa. C. de Transact. Vbi transactio, seu conuentio facta super una causa etiam cum illis verbis, Nihil amplius peti Sc . non trabitur ad alias causas: Ergo idem hic dicamus, . quod conuentio illa facta super causa diuisionis non debeat trahi ad aliam.& sc ad fidei commissum. Sed, omissa responsione, quam hic tradebat Ang. Et quam impugnant Innoc. Alexan. Et alii, Respondetur verum esse, quod transactio, seu alilis conuentio si per una certa re factas prout loquitur ille tex. Et declarat glo. non est trahenda ad aliam rem, ut ibi dicitur: Et ideo etiam verum

est, ct bteor, quod diuisio ista cum hac clausula non trahitur ad alias res, praeter eas, de quibus in ipse diuisione: Sed quando petit fidei commissum, non alias res, sed eisdem mei petit, ideo per ibium tex. est dicendum, non posse: Quia ibi probatur, qudd de

eisdem rebus, de quibus in conuentione, non potest moueri controuersa: Et ita post reperi, respondere ad illum tex. Ang. in consi.

137쪽

L. QUI ROMAE g. DUO FRATRES.

32s cclxxxvij. in iiij. col. Et quod ille tex. sic intelligi debeat, dum dicit, si de certa re &c . Probatur manifeste, Quia si quidem vel

Ies intelligere, quod eadem res in controuersia moueretur ex alia tamen causa, non procederet ille tex. Et diceretur adhuc eadem res, ct sic non pollet agere, ut est tex. in . l. de eadem re . ff. de

excepi. rei iud. Ubi licet mutetur causa, seu ius agendi, si tamen idem corpus persequar, eadem res ella dicitur: Ideo oportet illum tex. intelligere, quod alia bona petebantur. Ex alio etiam tex. ille non est ad terminos nostros, quia scilicet non est ibi conuentio reciproca: Qui casus etiam fuit inter indubitatos positus supra in 326 tertio casu. Quinto adducit rationem, uia clausula generalis restringitur ad specificata, si potest fieri. salua ratione recti sermonis, ut probatur in . l. Si ex pluribus . in prin .ff. de solui. Sed respondetur. vltra quod ibi non erat ius reciprocum, in quo consistit vis, Quod ibi non erat dispositio generalis, Sabsoluta, prout in casu nostro, sed erat specifice restricta ad illas species, seu ad iula debita, pro quibus seruus ille debitoris cauerat, non autem de omnibus simpliciter loquebatur: Hic autem dictum fuerat abs lute, nihil se contra diuisionem facturos &c. Et sic non se restri, 3ar gendo ad unum magis. quam ad aliud. Sexto adducit not. in .LTres fratres. ff. de pact. Ubi non potest fieri transactio super dependentibus ex testamento, nisi inspectis, ac cogntus verbis ipsius, per tex. in . l. Non est ferendus, Et in . l. de his. ff. de Transact. in . l. i. g. l. ff. Quem ad . test . aper. Sed respondetur primo, Quod tex. in . d. l. Non est ferendus, loquitur in eo, qui ignorabat illud, quod in codicillis continebatur, Sed nos praesupponimus scientiam. ideo extra terminos est. Ad. l.de his .sside Transact. Et

set dici illa iura procedere inter haeredem. & legatarium, quia ha redes tabulas testamenti occultabant. ut sc legatarij inducerentur ad secu m transgendum, modico quoppiam ab eis recepto. Et ita fraudabantur ipsi legatarii, ct conloquenter voluntates defunctorum, Prout illum tex . sic declarat Roman . in consit . cccciij. col.

si . ver. Primo quia dispositio. od hic non cadit, quia praesurponimus utrunquὰ ex diuidentibus habuisse scientiam,& notituam fideicommissi, ergo Sc. Pro ut hoc ibi voluit Bari . Et etiam hic in iiij. maestione, Et alij Doctores in . d. l. De his, ut Albertc. Paul. Castr . Et Ias. ibi dicunt hanc esse communem opinionem. Praeterea, polito quod velles iura illa generaliter intelligere, Dico

138쪽

ss. DE UERBO R. OBLIG. caquod illa nihil aliud requirunt, nisi quod ipsi transgentes habu

rint cognitionem dispostionis testatoris, cauod hic interuenit, e

go 'C. Septimo adducit tex. in . l. Paulo callimacho. g. i. ss. deleg. iij. Vbi verba illa generalia pro omni haereditate Rc. Non trahuntur ad fidei commistum, neque illud excludunt. Sed respondetur, quod ille tex . potius probat contrarium: Quia ibi dicitur, quod illa verba secundum eorum propriam significationem trahuntur etiam ad illud . quod ex causa fideicommissi post mortem fili j relictum fuerat:At speciali illa ratione,Uidelicet quia ibi bona illa praeter mentem testatoris fuerant fisco applicata, Ideo receditur ab illa generali significatione illorum verborum, ct restringuntur, ut filia non censeatur priuata illo casu bonis post mortem fratriss bi relictis: Ergo alias extra illum casum secus erit, ut declarant Ias. Crot. Et alij. Ultra quod ibi non est ius reciprocum , ut in casu nostro loquimur : Pro ut hic etiam respondet Ias. Octaub pro ista opinione Bart. Et communi ultra eum si Carguitur, secundum Ias. post Raph. Cuman. Vt ipse refert Qui tamen Raph. loquitur in terminis praecedentis Quaestionis ) Nullo enim modo videtur, quod in hac diuisone comprehendatur remisso fidei commissi , quod ex post superuenit, ct quod tempore factae diuisonis adhuc non competebat, per tex. in . l . Non potest- Et in . l. Non quemadmodum . ss. de iud. Diviserunt enim isti

Omnia iura, quae inter eos tunc erant communia r Istud autem iugsdeicommissi, tunc eis nondum competebat, sed post eis coepit competere, ergo non potest dici in illa diuisione comprehensum.

per illa iura. Et quia actus nostri non operantur vltra eorum intentionem . l. Non omnis .ss. Si ceri .pet. I . Ob maritorum . C. Ne

uxor pro mar. cum simit. Sed respondet Ias. Quod Ars. procedit respectu simplicis diuisionis: Secus autem ubi est apposita clausula illa generalis,Nihil se contra diuisionem facturos dec. Et actu vnostri. quandoque operantur etiam ultra intentionem. l. Is qui . s. fi .is. Commod. Et in . q. j. Instit . qui b. mod . re contrahitu

oblig. Et ideo illud quod dicitur, Qubdactus nostri non operantur vltra intentionem. intelligitur scilicet vltra primitivam, &tecundariam : Sed secundum utramuis possunt operari. Quia licet actus si contra principalem intentionem , ct in eo non operetur, tamen valebit. ct operabitur, dummodo hi secundum secundariam,Ut per Bald. in . l. si absentis, in. ij. opp. C. Si cert. petatur Crau. in consit. ccciiij. col. pen . in fi . ver . Secundo responde-

139쪽

L. QUI ROMAE I. DUO FRATRES.

tur. Sed ista responsio non tollit dimetitorem argumenti. aut1. etia iii quando est appotita illa clausula, Nihil se cotire, diu litori eni33O facturos Sc. militat ratio, de qua in Arg. Ideb die, Quod aliud est in iudicio, & aliud in actu extraiudiciali. vi in eonfiactis: ut hanc disserentiam constituit rex. ille in . d. I. cui quena adure, dum: Et ratio potest esse, quia men ς iudicis licin potest inrigi adfutura, cum secundum at legata, ct probata iudicet'. l. d.' φ in re, illo mel iit. de iud. Vel secundo dic, audd ibi loqvirntur illa tuara de eo, quod post superuenit, ita quod tempore latae sente lities' nullo modo erat in consideratione nec te, nec spe, Ideb sententia iudicis ad ill ud trahi nullo iriodo potest. Et ita reperit istant male κriam sic declarare Barc. iii I. . C. de sent . quae sine certa quatit. proser. Sed in casu nostro istud fidei commissutri tim extabat: Fuerat enim relictum, ili et sub conditione penderet . Vnde iste

actus volunt artuς contrahentiu in conceptus verbis sic uniuetialibus. & sabentibus tractism se futurum potest referri etiam adigia fidescommissunt, quod ia in inter eos relictum ero, Iichi sub

condstione penderet: ciuia verba ira concepta erant, ut effiam iii 33 I rade futuro continerent. Adverte tamen Et sit hoc incidenter' dictum I Ad tex. in .d . l . Non que iii admoduni,duineonstitute hanc differentiam, quod in iudicijs non veniunt futura , secus ire

contra ct ibus : Nam videtur tex. alius in totum contrarius . Qirbs tinnio in iudici)s sutura veniant, in conteactibus verti mini id,

nisi id exprimatur, de hoc est tex. in . l. Si stipulatus silerim. q. . supra isto tit . Uide. Et cogita, Et pro nunc dic, quantum ad illua,

quod ibi dicitur in contractibus non venire sutura, Verum sit, nisi id agatur: Quia alias verba praesentis temporis non significant suaturum : Neque sectus dicitur in . d. I. Non quemadmodum. Quam ttim vero attinet ad id, quod videtur velle dicere ille tex. Secuς

esse in iudichs, Hoc est, qu bd in illis stituta veniant, potest dicit, Quod non est iste sensus illiu ς tex. Sed cult dicere, qu bd in illo caasti sutura non veniunt. ut in iudiciis etiam . scilicet non veniunt: Ee

ita intelligst ibi glo.Nihil ultra nune di eo. admonuisse sufficiat. 33 a Non badducitur per Bald. iii tit. j. Imperat. loth . Eug. Papae. id,

quod not. Clo. ibi, Ut Ias. refert. Immb quod dicit te X. in . c. j. De eo, qui sinem fecit Ignat . Et in . e. i. g. f. Si de laudo fuerit Controuersia iliter Dominum, ct agnat. Ubi si fiat diuiso intei fratres, Et uni as lignentur hona allodi alia, seu patrimonialia . Ali

vero as lignentur seu talia, a promittant hi hil se facturos contri

140쪽

R. DB VERBOR. OBLIG. 63

diuisonem &G Si contingat fratrem. qui habebat seudum sinest ijs decedere, non prohibebitur alter superstes petere bona illa seudalia, non obstante pacto, R remissione illa generali: Ergo idem dicamus in casu nostro. qu tion impediatur iste bona di uisa petere ex causa fideicomniiss. Sed respondet Ias post Aret. Quod nihil faciunt .Quoniam nos loquimur quando reciprocum est iiis illud, hoe est fideicommissum communiter inter eos diuiditur, ct consequenter etiam remissio communiter, &promiscuusuum operatur essectum. In contrari' vero uni tantum obuenit heu dum i Et ideo renuntiatio ex altera tantum parte potest opera

ri. Sed puto esse aduertendum ad istam responsionem,Quia licet verum sit, totum seudum ad unum tantum ex ipsis pertinere, tamen credendum est inter ipsos diuidentes aequalitatem suisse seruaram . hoc est,quod etiam alteri tantumdem bonorum allodialium odiuisione contigerit. Unde si ipse bonis nudalibus, quae fratri suo obuenere, renuntiauit, ipsi quoque renuntiatio est facta respectu aliorum bonorum paternorum, quae sibi ex diuisione obuen ret Adeo qudd immd verum est renuntiationem esse reciprocam. Et sic adhuc obstat Arg. Et stringe illud sortius, quia in casu.d. c. f. de eo qui finem fecit agnat. suerat facta remissio nominatim de ipse seudo, di tamen non habet locum in casu illo. Dic ergo pro ponsione rationem esse, quia remissio non fuerat simpliciter, α generaliter,seu ab tute facta sed in certis tantum casibus,ct deter minatis expressE, Videlicet quia remisit ipsi fratri. & haeredi suo. eccui ipse Jedisset: ille autem mortuus est suo haerede non relictor Neque etiam ali dedit. meritb non sumus in casu remissionis fa- α At in casu nostro simpliciter, neque in uno casu magis. quam an Hio fuerat facta proni istio de non contraueniendo, merito &c.

Quinimo ibi etiam dicitur, quod si remissio fuisset simpliciter, α abGlute facta censeretur exesusus ille frater, qui remiserat. 3 33 Demmo pro ista parte adducitur, quia clausuli apposta ad confirmationem , seu ad corroborationem alicuius actus non operatur e Iusdem actus extensionem. tex. est expressus in Clem. l. de praeb., bi si in rescripto suerit mandatum, ut alicui de dignitate pro ui deatur. Et post iniunctum fuerit illis, ad quos collatio dignitatis. seu prouiso, aut electio pertinet. ne interea ad eorundem dignita

tum collationem, pro uitionem, aut collationem deueniant: Non

censetur propterea illi de dignitate tali prouideri, quae per viam Hectionis solet conserri : Et hoc illa ratioue . quia cum in con

SEARCH

MENU NAVIGATION